Στο ξύλο η σωτηρία του πλανήτη...

Επιπλα, βιβλία, συσκευασίες είναι μικρές «αποθήκες» συγκέντρωσης διοξειδίου του άνθρακα
Η εικόνα ενός φλεγόμενου δάσους προκαλεί στην πλειονότητα των ανθρώπων αισθήματα θλίψης. Πόσοι όμως εκείνη τη στιγμή σκέφτονται ότι η Γη χάνει εκατομμύρια μικρές αποθήκες συγκέντρωσης διοξειδίου του άνθρακα;
Κι όμως... Την ώρα που δεκάδες ηγέτες θα συζητούν στην Κοπεγχάγη το περιβαλλοντικό μέλλον του πλανήτη, τα δέντρα, αν μπορούσαν να μιλήσουν, θα έλεγαν απλώς «σώστε το ξύλο μας κι αυτό θα σώσει τον πλανήτη».

Τρία απλά βήματα
Αυτό υποστηρίζει ο επίκουρος καθηγητής Δασολογίας του ΑΠΘ κ. Ιωάννης Μπαρμπούτης, παρουσιάζοντας τους επιστημονικούς υπολογισμούς για τρία απλά βήματα (σώστε τα δένδρα - χρησιμοποιήστε ξύλο - αποθηκεύστε διοξείδιο) που μπορούν εύκολα να γίνουν προκειμένου να αντιμετωπίσουμε το υπ’ αριθμόν ένα αέριο του θερμοκηπίου.
Στην εργασία του, η οποία παρουσιάστηκε στο Περιβαλλοντικό Συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη, ο κ. Μπαρμπούτης ανέφερε ότι 350 δισ. τόνοι άνθρακα είναι αποθηκευμένοι στο υπέργειο τμήμα των δασών σε όλη τη γη και 800 δισ. τόνοι στο έδαφος και υπέδαφος (ρίζες - φυλλόχωμα). Αυτό σημαίνει ότι σύνολο 1.150 δισ. τόνων άνθρακα είναι δεσμευμένοι στην ξηρά, ποσότητα πολύ μεγαλύτερη (760 δισ. τόνοι) από αυτήν που υπάρχει υπό μορφή διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα.
Στην Ευρώπη, λέει ο καθηγητής, υπολογίζεται ότι στα δάση υπάρχουν δεσμευμένοι 20 δισ. τόνοι άνθρακα, από τους οποίους οι 8 είναι επάνω από το έδαφος.
Οι επιστήμονες έχουν υπολογίσει ότι ένα δένδρο απορροφά μέσω της φωτοσύνθεσης ένα τόνο διοξειδίου του άνθρακα για την ανάπτυξη ενός κυβικού μέτρου ξύλου, αποδεσμεύοντας 727 κιλά οξυγόνου. Αυτός ο άνθρακας απελευθερώνεται και πάλι στην ατμόσφαιρα όταν τα δέντρα καίγονται ή όταν καίγεται ο λιγνίτης ή το πετρέλαιο που δημιουργείται σε χιλιάδες χρόνια από την αποσύνθεση των δέντρων στο υπέδαφος του πλανήτη.
«Η ξυλεία που συγκομίζεται από τα διαχειριζόμενα δάση», προσθέτει ο κ. Μπαρμπούτης, «εφόσον χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή προϊόντων ξύλου θα συνεχίσει να κρατά αποθηκευμένο τον άνθρακα. Από την άλλη, τα δάση που δεν υλοτομούνται, όπως τα παρθένα δάση, δεν εμφανίζουν θετικό ισοζύγιο όσον αφορά το διοξείδιο του άνθρακα, αν υπάρχουν φυσικές απώλειες. Οταν στα εδάφη φυτεύονται νέα δέντρα, το δάσος συνεχίζει να δεσμεύει άνθρακα με τη γνωστή διαδικασία της φωτοσύνθεσης».
Ομως και τα προϊόντα ξύλου εξακολουθούν να κρατούν τον άνθρακα αποθηκευμένο καθ’ όλη τη διάρκεια του κύκλου ζωής τους. Θα απελευθερωθεί στην ατμόσφαιρα μόνο αν αυτά καούν ή αποσυντεθούν σταδιακά σε βάθος χρόνου...
Οσο μεγαλύτερη η ζωή των προϊόντων που παράγονται από το ξύλο τόσο μεγαλύτερο το όφελος για το περιβάλλον «αλλά ίσως αυτό να μην το έχουμε αντιληφθεί σε αριθμούς», τονίζει ο επίκουρος καθηγητής. Σύμφωνα με τις πρόσφατες εκτιμήσεις, η μέση ζωή των ξύλινων προϊόντων ποικίλλει από 2 μήνες για τις εφημερίδες έως 75 χρόνια για τη δομική ξυλεία.
Ενα ακόμη μεγαλύτερο κέρδος σε άνθρακα μπορεί να προέλθει από την προτίμηση του ξύλου αντί άλλου ενεργοβόρου υλικού.
Κατά μέσο όρο, σύμφωνα με στοιχεία Γερμανών επιστημόνων, η παραγωγή ενός κυβικού μέτρου ξυλείας δημιουργεί περίπου 1,1 τόνο λιγότερες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα από την παραγωγή ενός κυβικού μέτρου χάλυβα, σκυροδέματος ή πλαστικών. Αν αυτή η ποσότητα προστεθεί στην ποσότητα του διοξειδίου του άνθρακα που αποθηκεύεται στο ξύλο, αυξάνεται σε 2 τόνους διοξειδίου του άνθρακα η ποσότητα του αερίου η οποία παραμένει δεσμευμένη σε κάθε κυβικό μέτρο ξυλείας που αντικαθιστά ενεργοβόρα υλικά.
«Εχει υπολογιστεί ότι εάν η κατανάλωση του ξύλου αυξανόταν κατά 4% κάθε έτος στην Ευρώπη, μόνο σε μια πενταετία 1.500 εκατομμύρια τόνοι αερίου θα αφαιρούνταν από την ατμόσφαιρα» και οι ποσότητες του βασικού αυτού αερίου του θερμοκηπίου που επιδρά σε μεγάλο βαθμό στις κλιματικές αλλαγές θα μειώνονταν.

Θέσπιση κινήτρων
Η Ε.Ε., επισημαίνει ο κ. Μπαρμπούτης, «αναγνωρίζοντας τον ρόλο που διαδραματίζουν τα δασικά προϊόντα στον μετριασμό της αλλαγής του κλίματος, ενθαρρύνει τη θέσπιση από τα κράτη-μέλη κινήτρων για την αύξηση της χρήσης του ξύλου και μελετά την καθιέρωση ενός ελάχιστου ποσοστού υποχρεωτικής συμμετοχής του ξύλου στα δημόσια κτίρια».

Πηγή: Εφημερίδα Καθημερινή-Θανασης Tσιγγανας