Ο συμπέθερος του Μπιλ Γκέιτζ...

Ένας ηλικιωμένος Αμερικανός, φωνάζει μια μέρα το γιό του και του λέει «ξέρεις ήρθε η ώρα να παντρευτείς». Ο γιός του σχεδόν απαξιωτικά του απαντά κοφτά «αυτό ξέχνα το». «Θα παντρευτείς την κόρη του Μπιλ Γκέιτζ» επιμένει ο πατέρας.
«Αν είναι έτσι τότε συμφωνώ» απαντάει με νόημα ο γιός.
Την επόμενη μέρα, ο πατέρας πάει στο γραφείο του Μπιλ Γκέιτζ και του λέει «η κόρη σου θα παντρευτεί το γιό μου». «Αυτό ξέχνα το», του απαντά ο Γκέιτζ γελώντας. «Θα τον παντρευτεί», επιμένει ο πατέρας, «γιατί ο γιός μου είναι ο διευθυντής της Παγκόσμιας Τράπεζας». «Αν είναι έτσι τότε εντάξει», του λέει ο Γκέιτζ.
Την ίδια κιόλας μέρα, ο πατέρας πάει στα γραφεία της Παγκόσμιας Τράπεζας και αφού συναντάει τον πρόεδρο, του λέει «θα κάνεις διευθυντή της Παγκόσμιας Τράπεζας το γιό μου». Ο πρόεδρος της Τράπεζας τον κοιτάει γελώντας και του λέει «αυτό ξέχνα το». «Θα τον κάνεις», επιμένει ο πατέρας, «γιατί είναι γαμπρός του Μπιλ Γκέιτζ». «Τότε εντάξει», συμφωνεί ο πρόεδρος της Τράπεζας.
Σε αυτή τη γουστόζικη ιστορία, ένας έξυπνος πατέρας δημιουργεί έναν κύκλο ξεκινώντας από το τίποτα. Αν η ιστορία δεν σας φαίνεται τίποτα άλλο από ένα υπερβολικό ανέκδοτο, τότε απλώς κοιτάξτε γύρω σας. «Κύκλοι του τίποτα» δημιουργούνται κάθε μέρα στην κοινωνία, αναγκάζοντας τον καθένα να τους αποδεχθεί ως κάτι πολύ σημαντικό. Πριν από μερικά χρόνια, ένας εκδότης από αυτούς που σήμερα το γραφείο τους επικοινωνεί πια με αυτό του εισαγγελέα, δημιούργησε ένα οικοδόμημα χτισμένο πάνω στο τίποτα. Περιοδικά και μερικές εκδόσεις, στα οποία ήθελε να δώσει υπόσταση. Έτσι, ως πιο πρόσφορο τρόπο βρήκε τη διοργάνωση δημοσιογραφικών βραβείων. Οργάνωσε ένα γκαλά και μερικές κατηγορίες βραβείων, τα οποία φρόντισε να δώσει στους πιο γνωστούς δημοσιογράφους. Σε ελάχιστο χρόνο οι «βραβευμένοι» δημοσιογράφοι αναπαρήγαγαν το γεγονός και τη βράβευσή τους, μιλώντας για τα «μεγάλα βραβεία του Ομίλου τάδε». Ο έξυπνος, μα κυρίως ο θρασύς χειρισμός του «τίποτα» δημιούργησε αίγλη και ένα κύκλο που ξαφνικά φάνταζε σημαντικός.
Το πιο εμφανές παράδειγμα που δικαιώνει την ιστορία με το «συμπέθερο» του Γκέιτζ είναι η ίδια η λειτουργία της πολιτικομιντιακής διαπλοκής. Μια σειρά από γανωμένα πολιτικά τίποτα, επιλέγονται από το σύστημα της διαπλοκής για να εμφανιστούν στις τηλεοράσεις ως σημαντικές προσωπικότητες. Η ψηφιακή αναπαραγωγή τους, τους καθιστά αναγνωρίσιμους και άρα σημαντικούς.
Αφού καθιερωθούν ως σημαντικοί στα μάτια της κοινής γνώμης, στη συνέχεια θα πάρουν πολιτικά αξιώματα που φαντάζουν δικαιολογημένα και έτσι θα εξυπηρετήσουν τη διαπλοκή ψηφίζοντας νόμους και εφαρμόζοντας πολιτικές.
Το πολιτικό σύστημα για να επιβιώσει, από τη μία πλευρά δημιουργεί φόβους και σύνδρομα στην κοινωνία, και από την άλλη κατασκευάζει σωτήρες δομημένους με τηλεοπτικό τίποτα. Άνθρωποι που δεν έχουν διαβάσει ένα βιβλίο, που δεν μπορούν να συνομιλήσουν με την κοινωνία, που απευθύνονται στον κόσμο αναμασώντας φανφαρόνικες εκφράσεις και λεκτικές περικοκλάδες. Μέσα σε μια νύχτα βαφτίζονται τηλεοπτικά έξυπνοι, ευφυείς, ευθείς, σημαντικοί, συνταγματολόγοι, φορείς του πνεύματος και τραυματιοφορείς προβλημάτων. Δεν είναι τίποτα άλλο από «τίποτα». Συμπέθεροι της διαπλοκής και παιδιά της αναξιοπρέπειας.

Πηγή: http://www.koutipandoras.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Θα σας εξαφανίσουμε...

Διαβάστε περισσότερα...

Ο νέος οδηγός του lifestyle των πολιτικών...

Στην εποχή μας τα καλά νέα είναι ότι τα κόμματα πολλαπλασιάζονται σαν τα μανιτάρια. Τα κακά νέα είναι ότι ο κόσμος βλέπει πολιτικούς και του ανάβουν «τα λαμπάκια».Παρόλα αυτά αρκετοί σώφρονες άνθρωποι με προοπτικές είναι ήδη ή θέλουν να μπουν στην «κονίστρα» της πολιτικής. Για όλους αυτούς είναι οι πρακτικές συμβουλές που ακολουθούν, για να πετύχουν στα δύσκολα μονοπάτια της πολιτικής. Όπως όλα τα επαγγέλματα, έχει κι αυτό νέους κώδικες επιβίωσης που ισχύουν στις μέρες μας, αρχής γενομένης από το γνωστό μας, μέχρι σήμερα μοδάτο life style των πολιτικών μας. Το «κοσμικό» life style των πολιτικών, που ίσχυε στην εποχή των παχιών αγελάδων έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Ένας νέο οδηγός του life style των πολιτικών ισχύει στις μέρες μας και ξεκινάει με τα «δεν».
-Δεν πηγαίνουμε σε μπαράκια, πολυτελή εστιατόρια, και γενικά δεν πολυκυκλοφορούμε. Μένουμε σπίτι.
-Δεν πηγαίνουμε διακοπές σε μοδάτα θέρετρα.
-Δεν φοράμε «σινιέ» κοστούμια, καμπαρτίνες, πουκάμισα.
-Δεν κάνουμε προεκλογικά πάρτι σε μπαράκια, ούτε γεύματα σε πολυτελή ξενοδοχεία.
-Δεν φωτογραφιζόμαστε σαν σταρ του σινεμά και δεν στέλνουμε φωτογραφίες σε life style έντυπα - gossip.
-Δεν κυκλοφορούμε δημόσια με γνωστούς επιχειρηματίες ακόμη κι αν είναι στενοί φίλοι μας. Υπαρκτός ο κίνδυνος να χρεωθούμε με «χορηγία» και αρκετά επιζήμιος για την εικόνα μας.
-Δεν χρειάζεται να νεανίζουμε, ούτε στην εμφάνιση, ντύσιμο, χρώμα μαλλιών, ούτε με δράσεις τύπου extreme sports. Στην πολιτική ισχύει πάντα «η χρυσή εποχή της νεότητας είναι η εποχή της κλιμακτηρίου».
-Δεν θα χρειαστούν εξειδικεύσεις όπως γνώσεις ζεϊμπέκικου, χορευτικές ικανότητες, δράσεις «ανθρώπινου» προσώπου κι άλλα. Η ανεξέλεγκτη έκθεση βλάπτει σοβαρά την υποψηφιότητα στις μέρες μας. Μη δέχεστε να καθίσετε στην πρώτη σειρά αν αναγκαστείτε να πάτε σε μια κοινωνική εκδήλωση. Η έννοια του «επίσημου» τελείωσε. Στις μεσαίες σειρές ή στις τελευταίες, όπως οι τέως αρχηγοί κομμάτων στο Κοινοβούλιο. Υπάρχουν πολλοί λόγοι σηματοδότησης αυτής της ενέργειας αλλά και λόγοι προστασίας. Μην πανικοβάλλεστε και να έχετε ετοιμότητα λόγου σε ότι και αν σας συμβεί στο δρόμο, στην ταβέρνα, στη συγκέντρωση από διαμαρτυρόμενους πολίτες. Αντιμετωπίστε με ψυχραιμία τον καθένα που επιβουλεύεται τη θέση σας. Θα εκτιμηθεί από τους παριστάμενους πολίτες αλλά και από τα Μέσα που θα το αναμεταδώσουν.
Είστε πολιτικός «παντός καιρού». Απαντήστε στις προκλήσεις με ευστοχία και ηρεμία. Και να μην ξεχνάτε ούτε μια στιγμή, το κοσμικό life style ενός πολιτικού προκαλεί και οδηγεί σε εξαντλητικούς ελέγχους των οικονομικών και της περιουσίας του. Η εποχή που ξέραμε έχει τελειώσει. Πως όμως ένα πολιτικός θα προβληθεί στην σύγχρονη εποχή μας, ποιο είναι το life style, ο τρόπος ζωής που θα τον ωφελήσει; Υιοθετήστε ένα καθημερινό τρόπο ζωής life style που να προσομοιάζει με αυτό των πολιτών χωρίς όμως να φαίνεται «φτιαγμένο». Μείνετε με την «αυθεντικότητα» που έχετε δημιουργήσει. Δουλέψτε εντατικά με τα κοινωνικά δίκτυα και περάστε τις θέσεις σας. Δώστε την εικόνα του σύγχρονου πολιτικού. Δώστε συνεντεύξεις στο διαδίκτυο και στα έντυπα. Συμμετέχετε σε πολιτικές εκπομπές στα ηλεκτρονικά μέσα προσέχοντας τις «παγίδες» που πιθανόν να σας έχουν στηθεί. Δώστε την εικόνα του πολιτικού της «διπλανής πόρτας» και μιλήστε με μικρό αριθμό πολιτών σε συγκεντρώσεις στα σπίτια. Μη δίνετε υποσχέσεις και παραδεχθείτε παραλείψεις και τα προσωπικά λάθη σας ή του κόμματος σας. Μιλήστε με τη γλώσσα της αλήθειας. Κυκλοφορείτε στους δημόσιους χώρους με τη σύζυγο και την οικογένεια σας, δείχνοντας διαχυτικότητα και φροντίδα. Αλλάξτε την ξύλινη γλώσσα των παλαιών πολιτικών με απλές καθημερινές ευκολοπρόφερτες λέξεις. Οι ατελείωτες προτάσεις με υψηλά νοήματα δεν έχουν πέραση πλέον και σας «κολλάνε» την ετικέτα του πολιτικάντη πολιτικού. Εκπαιδευτείτε στις νέες τεχνικές επικοινωνίας και διατυπώστε τα μηνύματα σας με πειθώ. Δώστε την εικόνα του πολιτικού που σκέφτεται διαφορετικά «out of the box».

Πηγή: http://www.new-deal.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Γίνε πολιτικός αρχηγός, οδηγός για αρχάριους...

Επειδή εκλογές έρχονται και δεν είστε σαν τον Παπαδήμο, που τον φέραν ως σωτήρα, ξεχνώντας τον ρόλο που έπαιξε στην εισαγωγή της χώρας στην ευρωζώνη, σας δίνουμε τις βασικές οδηγίες για να γίνετε πολιτικός αρχηγός του δικού σας κόμματος.
1. Μαζεύετε μερικούς φίλους σας που έχουν κι αυτοί την ίδια τρέλα με εσάς.
2. Βρίσκετε το όνομα του κόμματός σας, που θα πρέπει να περιλαμβάνει λέξεις όπως πανελλήνιο ή νέα ή αναγέννηση ή πράσινη ή αριστερά ή πατριωτικό ή φιλελεύθερο!
3. Ψάχνετε το σύμβολο του νέου κόμματος, που θα πρέπει να περιλαμβάνει σύμβολα όπως γροθιά ή λαός ή χαμογελαστό παιδί ή φλόγα ή ουρανός ή ήλιος ή ελληνική σημαία και τον ανάλογο μοντέρνο χρωματισμό.
4. Οργανώνετε την πρώτη συγκέντρωση. Απαραίτητη προϋπόθεση η ύπαρξη καλού φαγητού ώστε να μαζέψετε κόσμο.
5. Κατασκευάζετε βιντεάκια στο YouTube για να δείξετε τη δράση σας και την ομιλία σας!
6. Στέλνετε μαζικά μηνύματα με e-mail με τίτλο διαβάστε κάτι ενδιαφέρον ή μια νέα πρόταση για το ελληνικό χρέος ή αυτό γιατί δεν το σκέφτηκε κανείς;
7. Πηγαίνετε σε όλες τις λαϊκές συγκεντρώσεις είτε πρόκειται για διαμαρτυρία είτε για τη διάλεξη το "παιδί μου κι εγώ"!
8. Αν είστε από τους τυχερούς βγαίνετε σε κάνα μικρό κανάλι γνωστού σας και μέσω του οποίου προσπαθείτε να προωθήσετε το κόμμα σας σε μεγαλύτερα κανάλια.
9. Κατασκευάζετε ιστοσελίδα, ώστε να σας βρίσκουν εύκολα!
10. Στις ομιλίες σας χρησιμοποιείτε τις εξής γενικές εκφράσεις:
α) Θα σβήσω το χρέος,
β) Θα πληρώσουν αυτοί που φέραν τη χώρα σε αυτήν την κατάσταση,
γ) κάνετε ιστορική αναδρομή στο ελληνικό χρέος,
δ) όταν αναφέρεστε στους σημερινούς πολιτικούς λέτε τις λέξεις προδότες, δωσίλογοι,
ε) οι δεσμεύσεις σας θα είναι πάλι γενικές, όπως επιστρέφουμε στη δραχμή ή παραμένουμε δυνατοί στο ευρώ, θα βοηθήσουμε την πρωτογενή υποδομή ώστε να παράγουμε τα προϊόντα μόνοι μας, δεν χρειαζόμαστε τη βοήθεια κανενός, το μεγαλείο του ελληνικού λαού θα μας σώσει, θα αντιμετωπίσουμε τη φοροδιαφυγή, θα ενισχύσουμε τις αδύναμες τάξεις και η κορυφαία πολιτική ατάκα "Θα αυξήσουμε τους μισθούς σας με αναδιανομή του πλούτου".
11. Για ερωτήσεις προς το πρόσωπό σας βάζετε κράχτες και παπαγαλάκια.
12. Προσοχή, δεν απαντάτε ευθέως σε ερωτήσεις, ειδικά σε ερωτήσεις όπως "Πώς θα γίνουν όλα αυτά".
13. Αν βρεθείτε σε δύσκολη θέση απαντάτε με ερώτηση!

Πηγή: mauripena.blogspot.com

Διαβάστε περισσότερα...

Ξεκάθαρες θέσεις και δεσμεύσεις από την κυβέρνηση για τα θέματα της ΔΕΗ που αφορούν την Π.Ε. Κοζάνης ζήτησε από τον ΥΠΕΚΑ κ. Παπακωνσταντίνου , ο βουλευτής του νομού Γιώργος Κασαπίδης...

Ξεκάθαρες θέσεις και δεσμεύσεις από την κυβέρνηση για τα θέματα της ΔΕΗ που αφορούν την Π.Ε. Κοζάνης ζήτησε από τον ΥΠΕΚΑ κ. Παπακωνσταντίνου κατά τη διάρκεια συζήτησης στη Βουλή του νομοσχεδίου «Για τη λειτουργία Ενεργειακών Αγορών Ηλεκτρισμού και Φυσικού Αερίου, για Έρευνα, Παραγωγή και δίκτυα μεταφοράς Υδρογονανθράκων και άλλες ρυθμίσεις», ο βουλευτής του νομού Γιώργος Κασαπίδης.
Συγκεκριμένα ο κ. Κασαπίδης παρουσίασε δέσμη προτάσεων επί των οποίων ζήτησε δεσμεύσεις από την κυβέρνηση πριν οποιαδήποτε εξέλιξη στο ιδιοκτησιακό της επιχείρησης.
Θέτοντας ως κύριο στόχο τη διατήρηση όλων των θέσεων εργασίας στη ΔΕΗ στην Π.Ε. Κοζάνης και τη Δυτική Μακεδονία. Ο κ. Κασαπίδης ζήτησε από τον κ. Παπακωνσταντίνου:
• Σε καμία περίπτωση να μην εφαρμοστεί η εξαγγελία του Πρωθυπουργού για μετοχική πώληση της ΔΕΗ. Πρόκειται ξεκάθαρα για ξεπούλημα πρέπει να το διαψεύσει η Κυβέρνηση.
• Να προχωρήσει η κατασκευή δύο υπερσύγχρονων μονάδων αντιρρυπαντικής τεχνολογίας καύσεως του λιγνίτη, που έχει προαναγγείλει η ΔΕΗ για τη Δυτική Μακεδονία.
• Να προχωρήσουν απρόσκοπτα οι μετεγκαταστάσεις των οικισμών που προγραμμάτισε η ΔΕΗ και βρίσκονται επί λιγνιτικών κοιτασμάτων καθώς και αυτή της ακρινής όπως ψηφίστηκε και σχετικός νόμος.
• Να γίνει σωστή αποκατάσταση των εδαφών των ξοφλημένων πεδίων των ορυχείων λιγνίτη της ΔΕΗ, σύμφωνα με τις υποχρεώσεις της επιχείρησης.
• Να επιστραφούν τα αποκατεστημένα εδάφη στην τοπική κοινωνία, σύμφωνα με το νόμο που ίσχυε για τις αναγκαστικές απαλλοτριώσεις πριν το 1999.
• Να ενεργοποιηθούν οι σχολές εκπαίδευσης της ΔΕΗ στην Π.Ε. Κοζάνης και να αξιοποιηθούν περαιτέρω επεκτείνοντας τη λειτουργία τους και για άλλα συναφή αντικείμενα και να συνδεθεί η λειτουργία τους με πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας ή του εξωτερικού.
Όπως τόνισε ο κ. Κασαπίδης οι διεκδικήσεις αυτές μπορεί να αποτελέσουν την ελάχιστη διαπραγματευτική βάση, που μπορεί να εμπλουτιστεί, επί της οποίας η Κυβέρνηση οφείλει να δεσμευτεί πριν οποιαδήποτε εξέλιξη στο ιδιοκτησιακό καθεστώς της ΔΕΗ.
Επίσης ο βουλευτής του νομού αναφερόμενος και στο άρθρο 185 του νομοσχεδίου το χαρακτήρισε άδικο και αντιδημοκρατικό.
Όπως τόνισε, στο άρθρο αυτό προβλέπετε η επίταξη εκτάσεων λιγνιτοφόρων εδαφών, για την εξόρυξη λιγνίτη και τροφοδοσία ΑΗΣ, ακόμα και για εκτάσεις για τις οποίες ξεκίνησε η διαδικασία αναγκαστικής απαλλοτρίωσης.
Τέτοιες διατάξεις επεσήμανε ο κ. Κασαπίδης παραπέμπουν σε άλλες εποχές και προκαλούν αρνητικά πολίτες λιγνιτοφόρων περιοχών της χώρας όπως συμβαίνει και στη Δυτική Μακεδονία και την Π.Ε. Κοζάνης.

Όπως "ξεκάθαρες θέσεις και δεσμεύσεις" είχε δώσει και το δικό του κόμμα όταν ήταν στην εξουσία...Ο κάθενας νίπτει τα χείρας του όταν είναι κυβέρνηση και κάνει "προτάσεις" όταν είναι αντιπολίτευση...

Διαβάστε περισσότερα...

Ο πολιτικός του σήμερα...

Διαβάστε περισσότερα...

Επάγγελμα: Έλληνας πολιτικός...

Η απέχθεια του Ελληνα πολίτη για τους πολιτικούς αυξάνεται τελευταία κατακόρυφα, καθώς η κρίση που μας μαστίζει οξύνεται. Η αιτία της απέχθειας επικυρώνεται καθημερινά από λόγια και έργα πολιτικών, που δείχνουν ότι οι άνθρωποι αυτοί όχι απλώς δεν συμβάλλουν στη λύση των προβλημάτων μας, αλλά φέρονται σα να μην έχει καταλάβει καν ότι υπάρχουν. Οι νοήμονες πολίτες απορούν: είναι δυνατόν να μη συνειδητοποιούν οι πολιτικοί το τι συμβαίνει; Δεν βλέπουν τον γκρεμό που οδηγούμαστε; Υστερούν μήπως βιολογικά, είναι διανοητικά καθυστερημένοι; Ή μήπως βλέπουν, αλλά εθελοτυφλούν;
Βέβαια, η περιγραφή των χαρακτηριστικών του είδους «σύγχρονος Ελληνας πολιτικός» δεν εμπνέει αισιοδοξία. Είναι άνθρωπος μέσης (και κάτω) νοημοσύνης, αλλά κουτοπόνηρος, αμβλυμένης ηθικής αντίληψης, ημιμαθής (όταν δεν είναι εντελώς αμαθής), πολιτιστικά και πολιτισμικά υπανάπτυκτος. Αν έχει πτυχίο πανεπιστημίου, μάλλον το πήρε χαριστικά, ως στέλεχος φοιτητικής νεολαίας, ενώ αν δηλώνει κάποιο επάγγελμα, είτε δεν το άσκησε ποτέ, είτε -αν το άσκησε, λιγουλάκι- κινήθηκε στον πάτο του. (Αν, για παράδειγμα, δηλώνει οδοντίατρος, δεν θα του εμπιστευόμασταν σε καμία περίπτωση τα δόντια μας.) Τι τον οδήγησε λοιπόν στο αξίωμά του; Μήπως του χάρισε η Φύση αρχηγικό τάλαντο, πρωτογενή ηγετική ιδιοφυΐα; Μπα, ούτε αυτό. Είναι κοινός τόπος ότι οι περισσότεροι πολιτικοί θα τα θαλάσσωναν στο τιμόνι και μιας μικρής ιδιωτικής επιχείρησης, κι αν κάποιοι θεωρούνται «επιτυχημένοι» επί κεφαλής υπουργείων, αυτό οφείλεται μόνο στην ιδιότυπη πολιτική παραλλαγή του νόμου της άνωσης, που θέλει τα ελαφρότερα στοιχεία στην επιφάνεια, προτιμώντας τους φελλούς από τον χρυσό.
Είναι λοιπόν απορίας άξιον. Με τέτοια χάλια, πώς έχουν οι άνθρωποι αυτοί τη διαχείριση των κοινών μας; Δεν είναι παράλογο; Τρελό; Δυστυχώς όχι, είναι λογικότατο. Γιατί οι πολιτικοί μας έχουν μια σημαντική διαφορά απ' όλους εμάς, μιαν ικανότητα στην οποία μας βάζουν όλους κάτω - και δεν αστειεύομαι. Για να τη βρούμε, αρκεί να αναρωτηθούμε: ποιο είναι το κοινό χαρακτηριστικό όλων των μελών του Κοινοβουλίου; (Αντε, για να σας βοηθήσω, εξαιρώ τους βουλευτές Επικρατείας.) Μα, φυσικά, ότι έχουν εκλεγεί. Να λοιπόν η λύση του προβλήματος, τόσο απλή: αυτό που διαφοροποιεί τους πολιτικούς από τους υπόλοιπους Ελληνες είναι ότι ξέρουν να εκλέγονται.
Α ναι! Γιατί στο ελληνικό Κοινοβούλιο δεν μπαίνεις στην τύχη. Πρέπει να κάνεις συγκεκριμένα πράγματα: πρώτο, ρουσφέτια, ατομικά και ομαδικά· δεύτερο, χάρες, σε ανθρώπους με γερό πορτοφόλι, που χρηματοδοτούν την προεκλογική σου εκστρατεία· και τρίτο να τάζεις λαγούς με πετραχήλια, εν πλήρει επιγνώσει ότι δεν θα μπορέσεις να τους προσφέρεις - και χωρίς κανέναν ηθικό ενδοιασμό για την ασυνέπεια. Είναι μια τέχνη να τα κάνεις όλα αυτά καλά. Αυτήν επαγγέλλονται οι πολιτικοί μας για να αποκτούν τα προς το ζην - ή και το ευ ζην, αναλόγως την ικανότητα. Οπως όλες οι τέχνες, βοηθιέται από την έμφυτη κλίση, συχνά γενετικά μεταβιβαζόμενη, και τελειοποιείται με μακρόχρονη μαθητεία.
Την τέχνη του εκλέγεσθαι την κατέχουν, λοιπόν, οι πολιτικοί μας άριστα. Το πρόβλημα είναι ότι είναι η μόνη τέχνη που κατέχουν. (Εξαιρέσεις υπάρχουν, αλλά είναι ελάχιστες.) Και έτσι σήμερα, στην κρίση, το μόνο που κάνουν οι καημένοι είναι να προσπαθούν κι αυτοί να επιβιώσουν, ασκώντας, αντανακλαστικά σχεδόν, την τέχνη τους: ρουσφέτια, χάρες, υποσχέσεις. Οπότε, τα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, των περισσότερων υπουργών και ενίοτε του πρωθυπουργού συμπεριλαμβανομένων (Ελληνες πολιτικοί είναι κι αυτοί), αντί να εφαρμόζουν τη στρατηγική εξυγίανσης οικονομίας και κράτους που οι ίδιοι έχουν εξαγγείλει, την αντιστρατεύονται παντί τρόπω, με λαϊκίστικες θέσεις και πράξεις. Και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αντί να υπερθεματίζουν στην ίδια στρατηγική, που εκφράζει λίγο - πολύ τις αξίες που έπρεπε από θέση να πρεσβεύουν, λαϊκίζουν κι αυτοί αισχρά, τάζοντας να τα «δώσουν όλα», κι ας ξέρουν ότι δεν έχουν τίποτε. Κι όσο για τους «επαγγελματίες επαναστάτες» της Αριστεράς, αυτοί πασχίζουν να διακονήσουν όσο καλύτερα μπορούν τον παλαιολιθικό λαϊκισμό του κόμματος, ώστε να μείνουν στο μισθολόγιό του - αριστεροί γαρ, εξαρτούν την προσωπική ευδαιμονία από του ευρύτερου σχηματισμού.
Φυσικά, όπως ο έμπορος ναρκωτικών δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τον χρήστη, έτσι κι ο κακός πολιτικός δεν υπάρχει χωρίς τον κακό πολίτη. Αυτούς τους πολιτικούς τους φτιάξαμε εμείς. Είναι οι ιερείς της θρησκείας του χειρότερου εαυτού μας, του εαυτού που μας οδήγησε στην κρίση. Αυτό αρχίζουμε πια, οι περισσότεροι, να το καταλαβαίνουμε. Αλλά είναι αργά. Οι ιερείς καλόμαθαν, καλόκατσαν, κι αρνούνται να το κουνήσουν, υπερασπίζοντας, ο καθένας με τον τρόπο του, το κοινό τους συμφέρον: να μη χάσουν τη δουλίτσα τους, του επαγγελματία Ελληνα πολιτικού.
Πρέπει άρα να μας γίνει συνείδηση ότι το συμφέρον της χώρας και το συμφέρον της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτικών της είναι αυτή τη στιγμή σε διαμετρική αντίθεση. Η λύση όμως δεν είναι να τους πετάμε γιαούρτια. Είναι να πάψουμε να εκχωρούμε τις τύχες μας σε πρόσωπα φύσει ακατάλληλα να τις διαχειριστούν. Ή, με άλλα λόγια, να ωριμάσουμε.

Πηγή: Εφημερίδα Καθημερινή-του Aποστολου Δοξιαδη
Ο κ. Απόστολος Δοξιάδης είναι συγγραφέας

Διαβάστε περισσότερα...

Ματιές στον σύγχρονο κόσμο....

Γύρω στο 1930, ο Βαλερί δημοσιεύει ένα μικρό βιβλίο με τίτλο «Ματιές στον σύγχρονο κόσμο». Πρόκειται για μια σειρά από σύντομα δοκίμια που δεν διεκδικούν άλλη ενότητα πέρα από εκείνη που υποθέτει ο τίτλος τους. Ο συγγραφέας αφιερώνει αυτή τη συλλογή κειμένων, όπως την ονομάζει, «κατά προτίμηση στους ανθρώπους που δεν ασπάζονται κανένα σύστημα και που απέχουν από τα κόμματα. Δηλαδή στους ανθρώπους που είναι ακόμη ελεύθεροι να αμφιβάλλουν για τα αμφίβολα πράγματα και να μην απορρίπτουν όσα δεν μπορούν να αμφισβητηθούν». Ο τόνος έχει ήδη δοθεί. Κάπως περιπαικτικός, ο Βαλερί γράφει ανάλαφρα για πράγματα σοβαρά, ενώ διασκεδάζει με το βαρύγδουπο ύφος των σοβαροφανών. Ένα από τα θέματα που τον απασχολούν, με τρόπο αφοριστικό και μόλις για τέσσερις σελίδες, είναι τα πολιτικά κόμματα.
Ο ποιητής ξεκινά με μικρές απορίες που θα μείνουν αναπάντητες ως ισάριθμα δώρα για καχύποπτους αναγνώστες. Υπάρχουν άραγε πράγματα για τα οποία κανένα κόμμα δεν δίνει εξηγήσεις; Μήπως θα ήταν χρήσιμο να υποθέσουμε ότι κάθε κόμμα διαθέτει τις ιδιωτικές του σκιές, κάτι σαν αποθέματα σκότους από τα οποία αντλεί το χλωμό ή το εκτυφλωτικό φως που του ταιριάζει; Μήπως πρέπει να δεχτούμε ότι κάθε κόμμα διαθέτει το πατάρι ή το κελάρι του, στα οποία στοιβάζει τα θύματά του και τα ανομολόγητα όνειρά του; Στους χώρους αυτούς, πραγματικά θησαυροφυλάκια, οι ιστορικοί θα ανακαλύψουν, πολύ αργά προφανώς, τα αστόχαστα πράγματα και τις κουτουράδες των κομμάτων. Και θα εκτιμήσουν, εκστατικοί, την ταχυδακτυλουργική τεχνική με την οποία οι κομματάρχες, στελέχη και αρχηγοί, γέμισαν τις αποθήκες με τις υποσχέσεις που έδωσαν για να υπάρξουν και τις οποίες πρέπει τώρα να αναιρέσουν για να διαρκέσουν.
Αν οι υποσχέσεις είναι απαραίτητες για την ύπαρξη των κομμάτων, άλλο τόσο απαραίτητα είναι και τα μέλη τους: το υπηρετικό προσωπικό. Ελπίζω ότι η έκφραση αυτή δεν θα παρεξηγηθεί, καθώς είναι σε όλους μας γνωστό ότι τα κομματικά μέλη είναι αφιερωμένα στην υπηρεσία της υψηλής ιδέας που ενσαρκώνει το κόμμα. Για το υπηρετικό προσωπικό των κομμάτων ανησυχεί ο Βαλερί, προβαίνοντας σε μια τόσο ανορθόδοξη όσο και τολμηρή πρόταση. Επειδή έχει παρατηρηθεί συχνά ότι, ανάλογα με τις περιστάσεις, πολλοί προοδευτικοί εντάσσονται σε κόμματα συντηρητικά, ενώ δεν είναι λίγοι οι συντηρητικοί που ανακαλύπτουν αιφνιδίως την προοδευτική φλέβα που από καιρό κυλούσε στο αίμα τους, ίσως θα έπρεπε να υιοθετήσουμε ως κριτήριο για την ένταξη σε ένα κόμμα την ιδιοσυγκρασία του καθενός. Θα ιδρύονταν έτσι κομματικοί σχηματισμοί στους οποίους ο καθένας θα εντασσόταν όχι σύμφωνα με τα λόγια και τις ευχές του, αλλά σύμφωνα με τις κλίσεις του και τους ιδιαίτερους τρόπους δράσης και αντίδρασης που τον χαρακτηρίζουν. Δυστυχώς η πρόταση πρέπει να κριθεί ανεφάρμοστη για πολλούς λόγους, ο κυριότερος από τους οποίους είναι ότι το εν λόγω κριτήριο θα εμπόδιζε την άσκηση της πολιτικής, έτσι τουλάχιστον όπως την αντιλαμβάνονται τα κόμματα, όπως προκύπτει από τις πράξεις τους.
Επιτέλους η πολιτική. H μεγάλη λέξη με το ασαφές περιεχόμενο και το κόκκινο ποτάμι που αφήνει στο πέρασμά της. Ο Βαλερί, κάνοντας αφαίρεση των προσωπικών του πεποιθήσεων, γράφει για την πολιτική προσαρμόζοντάς την στην ορατή πρακτική των κομματικών μηχανισμών. Από τη σκοπιά αυτή μπορεί να ισχυριστεί ότι κάθε πολιτική θεμελιώνεται στην αδιαφορία του μεγαλύτερου αριθμού των ενδιαφερομένων, χωρίς την οποία είναι αδύνατη οποιαδήποτε πολιτική. Γιατί η πολιτική του κόμματος είναι η υψηλή αυτή τέχνη η οποία ξετυλίγεται, με την ακρίβεια ρολογιού, σε δύο φάσεις που διαδέχονται η μία την άλλη, χωρίς η διαδοχή να αποκλείει τον συνδυασμό τους.
Στην πρώτη φάση η πολιτική είναι η τέχνη να εμποδίζεις τους ανθρώπους να εμπλακούν σε αυτά που τους αφορούν πραγματικά, προσφέροντάς τους όλες τις ευκαιρίες να αγωνιστούν για πράγματα που τους είναι αδιάφορα. Στη δεύτερη φάση, πιο πολύπλοκη, η πολιτική συνίσταται στην τέχνη που εξαναγκάζει τους ανθρώπους να αποφασίζουν για πράγματα που δεν καταλαβαίνουν. Ο συνδυασμός των δύο φάσεων γίνεται αμέσως φανερός, για παράδειγμα, όταν οι κομματικοί οργανισμοί επικαλούνται λόγους κρατικής σκοπιμότητας ή αναφέρονται σε μεγάλα θέματα, στα οποία διακυβεύεται η υπόσταση του έθνους. Ευτυχώς τέτοια θέματα υπάρχουν ή, όταν δεν είναι αμέσως διαθέσιμα, μπορούν να επινοηθούν κατά βούληση. Δεν είναι όμως σωστό να επιμείνει κανείς περισσότερο, τώρα που κάθε υπεύθυνος πολίτης έχει την υποχρέωση να συγκεντρωθεί στην προσπάθεια της ευλογημένης να φέρει επιτέλους στη χώρα το καλλιτεχνικό τρόπαιο για το οποίο αγωνίζονται και αγωνιούν όλες οι χώρες της Ευρώπης, της Ενωμένης και της άλλης. Θα επιτύχει ο Ελληνισμός τη λαμπρή νίκη που δικαιούται ή μήπως θα επικρατήσουν, για μία ακόμη φορά, οι σκοτεινές δυνάμεις που τον πολεμούν; Θα το δούμε.

Πηγή: Εφημερίδα Το ΒΗΜΑ

Διαβάστε περισσότερα...

Το εγχειρίδιο του καλού πολιτευτή...

Εδώ και μερικές εβδομάδες έχουν ξεχυθεί σε πανηγύρια και ταβέρνες. Αλλά μην ξεγελιέστε: όσο αυθόρμητοι κι αν μοιάζουν, στην πραγματικότητα ακολουθούν όλοι τους ίδιους κανόνες.
Βλέπετε, ο άγραφος νόμος της επαρχίας προβλέπει για τους υποψηφίους των εκλογών συγκεκριμένο σαβουάρ βιβρ.
Οσο παράδοξο κι αν ακούγεται, το πρώτο θέμα με το οποίο οφείλει κάθε υποψήφιος να εξοικειωθεί είναι η υπόθεση «κέρασμα». Ο υποψήφιος δεν οφείλει βεβαίως να κερνά όποιον βλέπει μπροστά του, γιατί τότε κινδυνεύει να του κολλήσει η ετικέτα «ψώνιο που κάνει επίδειξη πλούτου», πράγμα που ποσώς εκτιμάται όταν φθάσει η ώρα της κάλπης. Αντιθέτως, ο υποψήφιος οφείλει διαρκώς να δείχνει πρόθυμος να κεράσει. Να αφήνει, δηλαδή, το περιθώριο στους μελλοντικούς του ψηφοφόρους να πουν τη λυτρωτική φράση «όχι! Αυτά είναι δικά μου». Βλέπετε, η χειρότερη φήμη που μπορεί να «κολλήσει» στον τοπικό πολιτευτή συνοψίζεται στην καταραμένη λέξη «τσιγκούνης». Και ίσως γι’ αυτό, σε κλειστό τοπικό κύκλο υπάρχουν και οι πολιτευτές που στήνουν ολόκληρη την καριέρα τους πάνω στο αλκοόλ. Είναι όλη μέρα στα τοπικά πανηγύρια, περιφέρονται τα μεσημέρια στις ταβέρνες αναζητώντας διψασμένους ψηφοφόρους και τα βράδια «ποτίζουν» τους πολιτικούς τους φίλους στα τοπικά μπαρ, για να «πάνε τα φαρμάκια κάτω» μαζί με την πιθανότητα να πάει η ψήφος σε ξένα χέρια. Πρόκειται για μια εξαιρετικά αποτελεσματική τακτική: οδηγεί τους ψηφοφόρους στην πολιτική μέθη και τον υποψήφιο στην πρωτιά και στον αλκοολισμό - διότι το ένα δεν αποκλείει το άλλο…
Βλέπετε, ακόμη και η πρόσκαιρη μέθη εν μέσω προεκλογικής εκστρατείας έχει τους κινδύνους της.
Και έτσι, φθάνουμε στον επόμενο κανόνα από το εγχειρίδιο του καλού υποψήφιου, που επιγράφεται «μάθε να φεύγεις». Ισχύει κυρίως στα πανηγύρια, στα οποία ο υποψήφιος οφείλει να εμφανιστεί ένα εικοσάλεπτο πριν σχολάσει η εκκλησία. Από εκεί και πέρα ο χρόνος παραμονής είναι αντιστρόφως ανάλογος με την ποσότητα αλκοόλ στο αίμα των πανηγυριωτών: όταν οι πρώτοι μεθυσμένοι έρχονται, ο υποψήφιος φεύγει. Η κοινή πείρα λέει πως αυτό συνήθως συμβαίνει λίγο μετά που ξεκινά ο χορός. Από εκεί και πέρα, η μέθη μπορεί να κάνει ακόμη και τους συμπαθέστερους των ψηφοφόρων να φέρουν τον αγαπημένο τους υποψήφιο σε δύσκολη θέση. Αυτός, άλλωστε, είναι και ο τελευταίος κανόνας του εγχειριδίου του καλού υποψηφίου: όποιος σε ξεμοναχιάζει για να συζητήσετε, όσο καλός και φιλικός κι αν φαίνεται, στο τέλος σου φυλάει μία ερώτηση «παγίδα «. Είτε για να δει αν θα καταλάβεις το αστείο του, είτε για να σε δοκιμάσει αν είσαι αρκετά πονηρός, είτε για να σε δεσμεύσει για κάποιο μελλοντικό ρουσφέτι.
Για τους υποψηφίους της επαρχίας, ως κακοτοπιά δεν λογίζονται οι επαρχιακοί δρόμοι, οι λακκούβες και τα λοιπά φυσικά εμπόδια, αλλά οι παγίδες που ύπουλα στήνονται σε πλατείες, καφενεία και ταβέρνες - οπουδήποτε δηλαδή μαίνεται η μάχη του ψηφοδελτίου. Βλέπετε, εκεί οι ψηφοφόροι έχουν συγκεκριμένες απαιτήσεις. Και πρώτη απ’ όλες, την απαίτηση να τους χαιρετήσουν εγκαρδίως! Ο υποψήφιος, λοιπόν, απ’ όπου κι αν περνά, οφείλει να καλημερίσει έναν έναν όλους τους παρισταμένους με τον ίδιο βαθμό εγκαρδιότητας, χωρίς να τον νοιάζει αν περπατάει πέρα - δώθε με ζιγκ - ζαγκ ή αν κάποιοι του σφίγγουν την παλάμη στα όρια της εξάρθρωσης. Αν διασχίζει μία πλατεία με τραπεζάκια, φερ’ ειπείν, στην οποία είναι μαζεμένοι εκατό ευτυχείς ψηφοφόροι και απολαμβάνουν τους εκατό καφέδες τους, ο υποψήφιος θα πρέπει να εκφωνήσει εκατό διαφορετικές καλημέρες. Αυτό ισχύει ακόμη και αν κάποιος από τους χωρικούς δεν τους έχει ξαναδεί ποτέ ή αν ξέρει από προηγούμενες -πικρές! - εμπειρίες πως είναι… αλλόθρησκοι και δεν πρόκειται να σταυρώσουν το δικό του ψηφοδέλτιο. Βλέπετε, ο άγραφος νόμος της επαρχίας λέει πως όποιος ψηφοφόρος δεν χαιρετιστεί ευλαβικά μετατρέπεται άμεσα σε… τοπικό μουτζαχεντίν: είναι θέμα χρόνου να ξεκινήσει τον ανταρτοπόλεμο στο χωριό διασπείροντας την ολέθρια φήμη πως ο υποψήφιος είναι «ακατάδεκτος», «γρουσούζης» και άλλα παρεμφερή, που καθόλου δεν βοηθούν στη μάχη του σταυρού…

Πηγή: www.kathimerini.gr-Της Μαριλης Μαργωμενου

Διαβάστε περισσότερα...

Ο δεκάλογος του πολιτικού...

1. Ο πολιτικός δεν κλέβει. Κάνει αναδιανομή πλούτου.
2. Ο πολιτικός δε δωροδοκείται. Δέχεται χορηγίες.
3. Ο πολιτικός δεν κάνει ρουσφέτια. Εξυπηρετεί τον πολίτη.
4. Ο πολιτικός δεν φοροδιαφεύγει. Αναδεικνύει την ανεπάρκεια των φοροελεγκτικών μηχανισμών.
5. Ο πολιτικός δε διαφθείρεται. Πατάσσει τη γραφειοκρατία.
6. Ο πολιτικός δεν ξεπουλάει δημόσια περιουσία. Προσελκύει στρατηγικούς επενδυτές.
7. Ο πολιτικός δεν αμοίβεται. Αποζημιώνεται.
8. Ο πολιτικός δε σπαταλά δημόσιο χρήμα. Προωθεί το έργο του.
9. Ο πολιτικός δεν ψεύδεται. Αναθεωρεί τις απόψεις του.
10. Ο πολιτικός δεν παραβαίνει τους νόμους. Ακολουθεί τη συνείδηση του.

Πηγή: http://aplous.blogspot.com/

Διαβάστε περισσότερα...

Τα Γαϊδούρια...

Τους βλέπουμε να κάνουν αναιδώς δηλώσεις στα κανάλια, χωρίς καμία συστολή, χωρίς καμιά ντροπή.
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι, οι σημερινοί, οι χθεσινοί, οι προχθεσινοί μας κυβερνήτες.
Ολοι τους είναι λες και δεν τρέχει τίποτα: άνετοι, γραβατωμένοι, ξυρισμένοι, με ακριβά κουστούμια και ύφος ειδικού, μας αναλύουν τις δήθεν πολιτικές.
Αν ψάχνετε να δείτε ποιος έφταιξε, αντικρίστε αυτά τα γαϊδούρια.
Αυτά έχουν την πολιτική, την ποινική, την αστική και διοικητική ευθύνη για όλα.
Αυτοί οι μετριότατοι των Ελλήνων που πατούν στις πλάτες του λαού και σπρώχνονται από τις εξουσίες.
Μην τους αφήνετε να κυκλοφορούν, μην τους αφήνετε να μιλάνε. Οπου και εάν είναι, ό,τι και εάν κάνουν, γιουχάρετέ τους, γιαουρτώστε τους, ρίχτε τους σάπιες ντομάτες για να καταλάβουν ότι ο λαός αυτός ξύπνησε και να μας αδειάσουν την γωνιά μια ώρα αρχύτερα. Ολοι τους !!!.
Όταν τους διώξουμε θα βρούμε σαν λαός την ισορροπία μας, αυτή που μας χαλάνε αυτοί, τα "τζάκια" και οι κάστες.
Όταν τους διώξουμε θα χτίσουμε μια πραγματική Ελλάδα, με πραγματικούς ίσους ανθρώπους, την Ελλάδα της Δημοκρατίας, την Ελλάδα της κοινωνίας του λαού της.

Πηγή: http://stoxasmos-politikh.blogspot.com

Διαβάστε περισσότερα...

Η "σωστή πολιτική διαφθορά"...

Οδηγός για τους διεφθαρμένους πολιτικούς
Γνωρίζετε τον μεσιέ Brice de Tours;
Πιθανότατα όχι, αφού πρόκειται για έναν άσωτο μοναχό του πέμπτου αιώνα. Το όνομα αυτού του θρυλικού μοναχού επέλεξε ως ψευδώνυμο, αιώνες μετά, για να καλύψει την ταυτότητά του σημαίνον στέλεχος της γαλλικής πολιτικής ζωής που με τη συγγραφή του βιβλίου «Μικρός οδηγός της πολιτικής διαφθοράς» (εκδόσεις Κέδρος) προκάλεσε ποικίλες συζητήσεις και αντιδράσεις.
Ας αναγνώσουμε μερικά αποσπάσματα και ας προσπαθήσουμε να μεταφέρουμε στα καθ’ ημάς τη γαλλική πραγματικότητα.

1)Ποιο είναι το προτέρημα του υπουργού;
«Ο αριβισμός. Οι περισσότεροι τον έχουν στο αίμα τους, επιλέγουν αν θα είναι δεξιοί ή αριστεροί έχοντας ζυγίσει καλά τις πιθανότητες του κάθε στρατοπέδου να πάρει την εξουσία συντομότερα και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα».
*Θυμηθείτε τις μεταπηδήσεις στα δύο ελληνικά κόμματα εξουσίας και μεταγραφές στελεχών ένθεν κακείθεν αλλά και από τα κόμματα της αριστεράς προς εκείνα της εξουσίας.
2) Αν νομίζουμε ότι το μεγαλύτερο προσόν ενός υπουργού είναι να γνωρίζει το αντικείμενό του μάλλον έχουμε πλανηθεί. Ο διεισδυτικός «μοναχός» αποκαλύπτει «το να είναι κανείς υπουργός σημαίνει να φοιτά στο σχολείο της ταπεινοφροσύνης. Οχι δεν μπορεί να τα κάνει όλα μόνος του, και δεν έχει καμία τέτοια πρόθεση. Ιδίως τις βρομοδουλειές, εξ ου και το επιτελείο».
*Στα πρόσφατα σκάνδαλα στη χώρα μας, τη διεκπεραίωση αναλάμβαναν οι συνεργάτες είτε των υπουργών είτε του ίδιου του πρωθυπουργού, ο οποίος ζητούσε ταπεινότητα και σεμνότητα, όμως οι υπουργοί του βάπτιζαν το νόμιμο ηθικό.
3) Ποια είναι η καλύτερη προπόνηση ενός Venalis politicus (διεφθαρμένος πολιτικός); «Πρέπει να ξεκινήσει με κάποιους μικρούς ηθικούς συμβιβασμούς που συνίστανται στην εκτροπή προς προσωπική του χρήση των πλεονεκτημάτων της θέσης του». Και μετά ορμά στα μεγάλα κόλπα, αλλά πάντα με τακτ. «Οι μεσάζοντες πρέπει να αποφεύγονται. Αυτοί οι επαγγελματίες της διαφθοράς μυρίζουν αδιακρισία. Ενα απευθείας γεύμα είναι το τέλειο πρόσχημα. Μεσημέρι ή βράδυ; Συνήθως είναι καλύτερο να αρχίζουμε με μεσημεριανό γεύμα».
*Αναζητήστε στα καθ’ ημάς τα ιν στέκια πέριξ του Συντάγματος και ανατρέξτε στις δουλειές που έχει αποκαλυφθεί ότι έχουν κλειστεί σε γεύματα.
4) Η διαφθορά μπορεί να σερβιριστεί με διάφορα ορεκτικά. Πρώτα «οι φίλοι» που είχε πριν υπουργοποιηθεί. Το ντιλ γίνεται αμέσως. Μετά οι «έχετε προβλήματα, έχω τις λύσεις», ο στόχος αντιδρά με το χαμόγελο συνενοχής. Πλέον «ο στόχος είναι έτοιμος να δώσει, ο υπουργός να πάρει, οι δωρητές υψηλής στάθμης τοποθετούν τον οβολό τους σε δερμάτινο χαρτοφύλακα».
*Τον 5ο αιώνα δεν υπήρχαν off shore εταιρείες, τραπεζικοί λογαριασμοί, παρένθετα πρόσωπα. Ας συγχωρήσουμε τον μοναχό και ας πάμε παρακάτω.
5) Επόμενο στάδιο η ανακύκλωση των εισπραχθέντων «ακίνητα, κινητές αξίες, μηχανογράφηση γραφείων, αγορά έργων τέχνης, μπονσάι» είναι μερικά από αυτά που συστήνονται.
*Αν στα καθ’ ημάς αυτά παραπέμπουν σε Siemens, χρηματοδότες κομμάτων, σωρεία ακινήτων, «φίλους παντός καιρού», μάλλον έχουμε παιγνιώδη φαντασία.
6) Τι γίνεται όμως αν η υπόθεση «στραβώσει»; «Οι πιο έμπειροι ζητούν να καταθέσουν οι ίδιοι, τα αρνιούνται όλα. Ενας διεφθαρμένος υπό ανάκριση θα προσφύγει με ευκολία στη θεωρία της συνωμοσίας. “Κάποιοι” τον επιβουλεύονται, “κάποιοι” του ρίχνουν λάσπη. Και οι πιο κουτοπόνηροι δεν θα διστάσουν να ενταχθούν σε επιτροπές που δημιουργούνται αφού ξεσπάσει το σκάνδαλο».
*Οποιαδήποτε ομοιότητα με τις επιτροπές του κοινοβουλίου μας, εξεταστικές, προανακριτικές, ή όπως αλλιώς «βαπτίζονται», είναι απολύτως τυχαία…
7) Ολοι θυμόμαστε την εξίσωση του Αϊνστάιν Ε= mc2, όμως είναι έτσι; Οχι ισχυρίζεται ο συγγραφέας και δίνει τη δική του ερμηνεία. «Το c υποδηλώνει τη διαφθορά (corruption), το Ε το κράτος (Etat), και το m τα ΜΜΕ. Η μεταβλητή – κλειδί της εξίσωσης, οι Ζορό με τους μεγάλους κονδυλοφόρους. Τα ΜΜΕ λατρεύουν να καταγγέλλουν τις μικρές δοσοληψίες, που εντοπίζονται εύκολα. Ενας φάκελος 10.000 ευρώ που βρέθηκε στο σπίτι ενός υπουργού πυροδοτεί υστερία, αλλά μια υπουργική απόφαση που έχει ως αποτέλεσμα να αλλάξουν χέρια εκατομμύρια ευρώ θα αποσιωπηθεί ή ακόμα καλύτερα θα λιβανιστεί».
*Ενορατικός ο μοναχός σημειώνει «προσεταιρίζεται και παριζιάνικους κονδυλοφόρους με σφραγίδα ποιότητας και σοβαρότητας. Για τους περισσότερους η δημοσιοποίηση της πολιτικής τους προτίμησης δεν ενέχει κινδύνους για την καριέρα τους, θέλουν να επωφεληθούν για να κερδίσουν το ψωμί τους».
8) Αυτά στην Εσπερία, γιατί εδώ όλα είναι ξεκάθαρα και τα ΜΜΕ λειτουργούν πάνω από δεσμεύσεις.
*Και καταλήγει ο μοναχός «απέναντι στον Venalis politicus, αναζητήστε τον Probis politicus (αγαθός πολιτικός), υπάρχει, τον συναντήσαμε, γιατί να μην καταφέρετε να τον συναντήσετε κι εσείς;»

Πηγή: Εφημερίδα Ελευθεροτυπία-Του Φώτη Παπούλια

Διαβάστε περισσότερα...

Φάγανε, φάγανε...

Διαβάστε περισσότερα...

Μπαλκονάτες γκόμενες, και “μπαλκονάτοι” πολιτικοί...

Πηγή: http://bananiagr.wordpress.com/

Διαβάστε περισσότερα...