Παλεύοντας για μια δική μας Ιθάκη...

«Ψάχνοντας να βρω μία Ιθάκη. Περιπλανήθηκα στην Σκύλα και στην Χάρυβδη. Για χρόνια άκουγα γλυκιά την μελώδια απ΄ τις Σειρήνες. Ως που κατάλαβα πως το ίδιο επαναλαμβανόμενο τραγούδι. Σκόπευε να με ισοπεδώσει. Όσο και αν φώναξα , όσο και αν πάλεψα ήταν αδύνατον να σταματήσω να υπνωτίζομαι από αυτό. Καθώς κυλούσαν τα χρόνια η ένταση του τραγουδιού μεγάλωνε. Όσο εγώ ήμουν ανίκανος να κλείσω τα αυτιά μου και να πάψω να το αφουγκράζομαι. Αυτό ηχούσε σαν ένας μαρτυρικός οξύς ήχος που με τρέλαινε μέρα με την μέρα. Και πριν καλά καλά καταλάβω το γιατί είχα ήδη υπνωτιστεί. Οι λέξεις που ακούγονταν αργά , επαναλαμβανόμενα ήταν Φόβος, χρήμα, θλίψη. Φόβος, χρήμα, θλίψη…Προσπάθησα να κλείσω τα αυτιά μου μα αυτός ο ήχος είχε καρφωθεί τόσο βαθιά στο μυαλό μου σαν να με κυνηγούσε παντού Φόβος, χρήμα, θλίψη…Ως που κατάλαβα πως ο μόνος τρόπος να απαλλαγώ ήταν Όχι να σταματήσω το τραγούδι , αλλά να αλλάξω γραμμή πλεύσης. Πηγαίνοντας αντίθετα στις Σειρήνες , κλείνοντας καλά τα αυτιά μου. Με το βουλοκέρι και κοιτάζοντας έναν νέο ορίζοντα ,όπου από τον. Κανένα παλεύοντας με τον Πολύφημο, θα γίνω ο Οδυσσέας στην δική μου Ιθάκη. Μακριά από τους Λαιστρυγόνες της εποχής…»

Μαρία Θεριανή Βάθη
Πηγή: http://ithaque.gr/