Υπάρχουν δυο διαφορετικοί τρόποι για να δημιουργηθεί κάτι νέο.
Ο Λιουις Μαμφορντ χρησιμοποιεί την αλληγορία της καλλιέργειας της γης σε σχέση με την εξόρυξη για να υπογραμμίσει τη διαφορά μεταξύ τους..
Η γεωργία , λέει ο Μαμφορντ , «επιστρέφει συνειδητά όσα ο άνθρωπος αφαιρεί από τη γη».
Η διαδικασία της εξόρυξης αντίθετα «είναι καταστρεπτική ….και ο,τι αφαιρείται από τα λατομεία και τα ορυχεία δεν είναι δυνατόν να αντικατασταθεί »
Η εξόρυξη επομένως «αποτελεί την ίδια την απεικόνιση της ανθρώπινης ασυνέχειας,προσωρινή και εφήμερη,τη μια στιγμή σε έξαρση κέρδους, την επόμενη κενή και εξαντλημένη»
Lewis Mumford , The City in History Its Origins , its Transformations and its Prospects, New York , 1961
και συνεχιζει ο Zygmunt Bauman: Η γεωργία αντιπροσωπεύει τη συνέχεια:τα δημητριακά αντικαθίστανται από άλλα δημητριακά, ένα πρόβατο γεννά αλλά πρόβατα. Η ανάπτυξη ως επιβεβαίωση και επαναβεβαίωση της ύπαρξης…Ανάπτυξη χωρίς απώλειες Τίποτε δεν χάνεται στη πορεία. Μετά το θάνατο η Αναγέννηση Δεν αποτελεί παράδοξο ότι οι αγροτικές κοινωνίες θεωρούσαν δεδομένη την αιώνια ασυνέχεια των όντων :όσα έβλεπαν γύρω τους , όσα οι ίδιες έπρατταν αποτελούσαν μια αδιάκοποι αλυσίδα επιμέρους τερματισμών απόλυτα αξεδιάλυτων από την ακατάπαυστη επανάληψη μιας γέννησης- η μάλλον μιας αέναης ανάστασης . Οι άνθρωποι στις αγροτικές κοινωνίες ζούσαν πορευόμενοι προς μια διαρκή αναγέννηση, είτε με τη μορφή μιαςατέλειωτης μετενσάρκωσης είτε ω τα ενσαρκα θνητά σώματα ξαναγεννημένα με τη μορφή πνευμάτων , ως αθάνατες ψυχές .
Αντίθετα ,όμως , η εξόρυξη αποτελεί την επιτομή της ρήξης και της ασυνέχειας.Το νέο δεν μπορεί να γεννηθεί αν κάτι δεν απορριφθεί , πεταχτεί η καταστραφεί. Το νέο δημιουργείται στην πορεία ενός σχολαστικού και ανελέητου διαχωρισμού ανάμεσα στο ζητούμενο προϊών και σε ο,τι άλλο στέκεται εμπόδιο στην επίτευξη του. , Η εξόρυξη αρνείται ότι ο θάνατος κουβαλά στη μήτρα του μια νέα γέννηση. Αντίθετα προχωρεί με βάση την υπόθεση ότι η γέννηση του νέου απαιτεί το θάνατο του παλιού… Αποτελεί κίνηση μονόδρομη , ανεπίστρεπτη και ανέκκλητη. Το χρονικό της είναι ένα νεκροταφείο εξαντλημένων και εγκαταλελειμμένων φλεβών και φρεάτων. Η εξόρυξη δεν νοείται χωρίς απορρίμματα
Zygmunt Bauman , Σπαταλημένες Ζωές,Οι απόβλητοι της νεωτερικότητας Μτφ Μαρκος Καρασαρινης, εκδ Καταρτι 2005
Πηγή: http://nosferatos.blogspot.gr/
Lewis Mumford , The City in History Its Origins , its Transformations and its Prospects, New York , 1961
και συνεχιζει ο Zygmunt Bauman: Η γεωργία αντιπροσωπεύει τη συνέχεια:τα δημητριακά αντικαθίστανται από άλλα δημητριακά, ένα πρόβατο γεννά αλλά πρόβατα. Η ανάπτυξη ως επιβεβαίωση και επαναβεβαίωση της ύπαρξης…Ανάπτυξη χωρίς απώλειες Τίποτε δεν χάνεται στη πορεία. Μετά το θάνατο η Αναγέννηση Δεν αποτελεί παράδοξο ότι οι αγροτικές κοινωνίες θεωρούσαν δεδομένη την αιώνια ασυνέχεια των όντων :όσα έβλεπαν γύρω τους , όσα οι ίδιες έπρατταν αποτελούσαν μια αδιάκοποι αλυσίδα επιμέρους τερματισμών απόλυτα αξεδιάλυτων από την ακατάπαυστη επανάληψη μιας γέννησης- η μάλλον μιας αέναης ανάστασης . Οι άνθρωποι στις αγροτικές κοινωνίες ζούσαν πορευόμενοι προς μια διαρκή αναγέννηση, είτε με τη μορφή μιαςατέλειωτης μετενσάρκωσης είτε ω τα ενσαρκα θνητά σώματα ξαναγεννημένα με τη μορφή πνευμάτων , ως αθάνατες ψυχές .
Αντίθετα ,όμως , η εξόρυξη αποτελεί την επιτομή της ρήξης και της ασυνέχειας.Το νέο δεν μπορεί να γεννηθεί αν κάτι δεν απορριφθεί , πεταχτεί η καταστραφεί. Το νέο δημιουργείται στην πορεία ενός σχολαστικού και ανελέητου διαχωρισμού ανάμεσα στο ζητούμενο προϊών και σε ο,τι άλλο στέκεται εμπόδιο στην επίτευξη του. , Η εξόρυξη αρνείται ότι ο θάνατος κουβαλά στη μήτρα του μια νέα γέννηση. Αντίθετα προχωρεί με βάση την υπόθεση ότι η γέννηση του νέου απαιτεί το θάνατο του παλιού… Αποτελεί κίνηση μονόδρομη , ανεπίστρεπτη και ανέκκλητη. Το χρονικό της είναι ένα νεκροταφείο εξαντλημένων και εγκαταλελειμμένων φλεβών και φρεάτων. Η εξόρυξη δεν νοείται χωρίς απορρίμματα
Zygmunt Bauman , Σπαταλημένες Ζωές,Οι απόβλητοι της νεωτερικότητας Μτφ Μαρκος Καρασαρινης, εκδ Καταρτι 2005
Πηγή: http://nosferatos.blogspot.gr/
.gif)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου