Ας φυτέψουμε κάτι θετικό...

Σύμφωνα με ψυχολογική μελέτη του 1996 (Automaticity of Social Behavior: Direct Effects of Trait Construct and Stereotype Activation on Action, New York University), τα υποσυνείδητα ψυχολογικά ερεθίσματα που ο εγκέφαλος δέχεται κάθε στιγμή είναι ικανά να επηρεάσουν την ανθρώπινη συμπεριφορά, χωρίς η επιρροή να γίνεται αντιληπτή από τον παραλήπτη των ερεθισμάτων. Σε ένα από τα πειράματα που έγιναν για τους σκοπούς της συγκεκριμένης μελέτης, οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε δύο ομάδες και κλήθηκαν να δημιουργήσουν προτάσεις από συγκεκριμένες ανακατεμένες λέξεις. Η θεματολογία για τη μία ομάδα αφορούσε εμμέσως την τρίτη ηλικία – μεταξύ άλλων υπήρχαν οι λέξεις ηλικιωμένος, ρυτίδα, γκρίζος, μόνος, συντηρητικός, κλπ., ενώ για τη δεύτερη χρησιμοποιήθηκαν ουδέτερες λέξεις. Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά: ενώ αμέσως μετά τη συμπλήρωση της έρευνας οι συμμετέχοντες και των δύο ομάδων δήλωσαν πως δεν ένιωσαν οποιαδήποτε ψυχολογική επιρροή, εν τούτοις οι συμμετέχοντες της πρώτης ομάδας περπατούσαν μετά το πείραμα πιο αργά από εκείνους της δεύτερης. Η υποσυνείδητη επίδραση παρήλθε ασφαλώς μετά από κάποιο χρονικό διάστημα. Ωστόσο, είναι εύλογο να διερωτηθεί κανείς αν ο ανθρώπινος νους θα επέβαλλε αργό περπάτημα σε εκείνον που θα έλυνε καθημερινά τέτοια κρυπτόλεξα. Σε μια Ελλάδα όπου τα ερεθίσματα που δεχόμαστε καθημερινά περιλαμβάνουν σχεδόν ανεξαιρέτως τις λέξεις αυτοκτονία, κατάθλιψη, χρεωκοπία και φόβος, πώς μπορεί το μυαλό να μείνει καθαρό και πόσο βαθιά επιδρούν τα “κρυπτόλεξα” αυτά στον Έλληνα; Θα σκεφτεί κανείς πως κάνω ανόμοιες συγκρίσεις: η τρίτη ηλικία δεν αφορούσε όσους συμμετείχαν στο πείραμα, ενώ η οικονομική κρίση είναι κομμάτι των δικών μας ζωών. Εξηγούμαι λοιπόν: δεν πιστεύω σε θαυματουργά φάρμακα – ειδικά αν είναι νοερά. Πιστεύω ωστόσο πως η κρίση δεν είναι ταυτόσημη της κατάθλιψης, ούτε η ανεργία της αυτοκτονίας. Η ανησυχία μας δεν πρέπει να γίνεται απόγνωση, όσο κι αν βαλλόμαστε από παντού από μηνύματα που αφαιμάσσουν την αισιοδοξία μας. Προτείνω λοιπόν την εφαρμογή αντίστροφης ψυχολογίας: ας δώσουμε κρυπτόλεξα με λέξεις όπως “σβελτάδα” και “νιάτα” στους γέρους μας· ας βάλουμε κι εμείς στα δικά μας κρυπτόλεξα λίγη αισιοδοξία ποτισμένη με “ελπίδα” και “φως”. Κόντρα στη δεδομένη κατήφεια, αρκεί ένα χαμόγελο και μια καλή κουβέντα για να ανατραπεί - έστω για λίγο, έστω σαν παραίσθηση – η γκρίζα μας διάθεση. Αν η οικονομική κρίση είναι υπερβολικά μεγάλη για να την παλέψει κανείς μονάχος, ας παλέψουμε τουλάχιστον τους δαίμονές της που μας λεηλατούν το μυαλό: να φυτέψουμε στο λόγο μας ξανά τη θετικότητα, ώσπου να μη μείνει μυαλό αμπόλιαστο.

Πηγή: http://www.protagon.gr - Χριστίνα Νικολάου