Μου κλέβουν χρόνο...

Λες και ήταν χθες. Σβήνω πια αργά την νύχτα τον ήχο και κρατώ μονάχα την οθόνη, άλλωστε τα λόγια ήταν πάντα τα ίδια ακόμα και στην άλλη προφορά τους. Οι χειρονομίες, τα χείλη ανεβοκατεβαίνουν, τα μάτια χαμηλώνουν. Τα δικά μου. Οι συνηθισμένοι πρωταγωνιστές. Μου κλέβουν χρόνο και δεν θέλω πια να τους αφήνω. Δεν θέλω να ξεχνώ. Δεν θέλω να επιτρέπω όσα δεν με προχωρούν. Όσα με κολλούν σε φουσκωμένους εγωισμούς. Δεν θέλω να ανέχομαι χειριστικούς και καιροσκόπους που με πατούν. Μισώ να τους βλέπω να αγωνίζονται για τα μεγαλοπρεπή τους αξιώματα και να γίνομαι μάρτυρας των εγκλημάτων που διαπράτουν στον αγώνα τους αυτό. Δεν έχω χρόνο για μετριότητες. Δεν έχω χρόνο για ανθρώπους που δεν μεγαλώνουν ανάλογα με την ηλικία τους και παραμένουν στην αιώνια εφηβία, κάθε φορά με άλλα χρώματα. Δεν ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που ζουν εις βάρος άλλων. Οι άνθρωποι ξεχνούν πια να ειναι άνθρωποι. Κοιτούν όλο και περισσότερο τα ιδιοτελέστατα κίνητρα τους και τα ανάγουν σε ιδεολογία. Με ενοχλούν οι άνθρωποι που φθονούν και υποτιμούν τον ικανότερο, για να πάρουν φως και να οικειοποιηθούν το πλεονέκτημα του. Οι άνθρωποι δεν σκέπτονται, δεν συζητούν, δεν ακούν τον συνομιλητή τους με την καρδιά τους αλλά μονάχα με τα αυτιά τους. Μπες βγες. Φωνάζουν και αμύνονται, σε ένα κόσμο που φαντάζονται γεμάτο εχθρούς. Μισώ να είμαι αποδέκτης της σκόνης που σηκώνουν περιφέροντας το ανούσιο, άδειο της ψυχής τους. Μου κλέβουν χρόνο. Θέλω να ζήσω με την ουσία, το περιεχόμενο. Θέλω να ζω δίπλα σε ανθρώπους που μιλούν την ανθρώπινη γλώσσα. Που δεν γέμισαν μίσος από τα μεγάλα χτυπήματα της ζωής και για αυτό δεν ψάχνουν θύματα. Σε ανθρώπους που δεν λιποτακτούν απέναντι στις ευθύνες τους. Σε ανθρώπους που σέβονται το μεγαλείο της ζωής. Που δεν φοβούνται να επιμένουν και να διεκδικούν. Που θέλουν να επιλέγουν το ουσιώδες, σαν αυτό που αξίζει τον κόπο στην ζωή. Που με συνέπεια αγωνίζονται, χωρίς να θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό πριν την ώρα τους. Θέλω να ζήσω με ανθρώπους που έμαθαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή. Θέλω να ζω με ανθρώπους που βαδίζουν μαζί με την αλήθεια, την ειλικρίνεια. Mε ανθρώπους που σέβονται και υποστηρίζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Βιάζομαι. Ναι βιάζομαι. Να θεμελιώσω και να ζήσω την ζωή μου με χρώματα και εντάσεις, αλλά με χρώματα και εντάσεις που η ωριμότητα μονάχα μπορεί να σου δώσει. Να θεμελιώσω την ζωή μου στην αγάπη. Θα αγωνιστώ σκληρά. Θα παλέψω σε όλες τις αντίξοες συνθήκες για να φθάσω στην ικανοποίηση και να απολαύσω τους αγαπημένους μου. Σκοπός μου να φθάσω μέχρι το τέλος.

Πηγή:http://ann-lou.blogspot.com