Ανώτερος είναι αυτός που μπροστά σε μία άδικη νίκη προτιμά μια δίκαιη ήττα...

"Η καρδιά μου μού λέει ότι αυτό είναι ίσως το τελευταίο γράμμα της ζωής μου. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, ζητώ κάτι από εσένα. Όταν ο πόλεμος τελειώσει, παρακαλώ πήγαινε στη Γερμανία, να βρεις τον γιο μου και να του πεις για τον πατέρα του. Πες του για τους χρόνους όταν ο πόλεμος δεν μας χώριζε και να του πεις ότι τα πράγματα μπορεί να είναι διαφορετικά μεταξύ των ανδρών σε αυτόν τον κόσμο. Ο αδελφός σου Luz” Αυτό ήταν τελικά το τελευταίο γράμμα του Λουζ Λονγκ, του άνδρα που έμεινε στην ιστορία ως αθλητής της Ναζιστικής Γερμανίας και ασημένιος ολυμπιονίκης στους αγώνες του 1936 στο Βερολίνο. Ο 1,84μ γαλανομάτης Luz ήταν το μεγάλο σύμβολο της Ναζιστικής Γερμανίας και ένας αθλητής που όλοι πόνταραν ότι θα στεφθεί χρυσός ολυμπιονίκης στο άλμα εις μήκος την 4η Αυγούστου του 1936. Σε αυτό που δεν πόνταραν όμως οι Άριοι είναι ότι ο Λογκ ήταν κάτι παραπάνω από αθλητής. Ήταν άνδρας. Και αυτό το απέδειξε μπροστά στα μάτια τόσο του Χίτλερ όσο και των περίπου 100,000 φανατισμένων Γερμανών που ζητωκραύγαζαν στις κερκίδες υπέρ των Αρίων αθλητών. Στο σκάμμα για το πρώτο άλμα του ήταν ο μαύρος Αμερικανός αθλητής, Τσέσι Όουενς. Οι κριτές ακυρώνουν το άλμα πριν ακόμη το εκτελέσει λέγοντας ότι το δοκιμαστικό άλμα που έκανε ο Όουενς ήταν μία άκυρη προσπάθεια. Χάνοντας της ψυχραιμία του ο Όουενς κάνει το δεύτερο άλμα πατώντας πέρα από την γραμμή του ορίου. Όλα είχαν κριθεί για τους φιλάθλους και για τον ίδιο τον Χίτλερ. Ακόμη ένα άλμα (ακόμα και στο χιλιοστό έγκυρο) και ο μαύρος αθλητής θα ακυρωνόταν παίρνοντας το μετάλλιο ο δικός τους Άριος, Λουζ Λονγκ. Όμως ο Λονγκ χωρίς να λογαριάσει το οποιοδήποτε αντίτιμο πλησιάζει τον Όουενς και του λέει να μην χάσει την ψυχραιμία του, να κάνει ένα σημάδι με το πόδι του στην άμμο λίγα εκατοστά πριν την γραμμή ορίου, να πατήσει εκεί έτσι ώστε να μην μπορούν να ακυρώσουν με τίποτε οι κριτές το τελευταίο του άλμα. Ο Όουενς είχε έναν συμπαραστάτη τελικά σε αυτόν τον αγώνα και αυτός ήταν ο αντίπαλός του. Πάτησε στην νοητή γραμμή και έκανε το τρίτο του άλμα που τον έφερε πρώτο. Ενώ η κερκίδα πάγωσε, ο Λονγκ έτρεξε να πάρει αγκαλιά τον Όουενς και να τον συγχαρεί για την δίκαιη νίκη του. Την υπέρβασή του αυτή ο Λονγκ την πλήρωσε ακριβά. Αν και οι Ολυμπιονίκες της Ναζιστικής Γερμανίας δεν λάμβαναν μέρος στον πόλεμο, ο Λόνγκ ως εξαίρεση στάλθηκε στην πρώτη γραμμή του μετώπου αρχικά στην Σοβιετική Ένωση όπου γύρισε ζωντανός και μετέπειτα όπου η Γερμανία κήρυττε τον πόλεμο. Ο Λονγκ τραυματίστηκε σοβαρά στην Ιταλία τον Ιούλιο του 1943 σε μάχη με τους Αμερικάνους. Στο νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν έστειλε το τελευταίο γράμμα στον Αμερικανό φίλο του τον οποίο δεν τον είχε ξαναδεί από εκείνο τον Αύγουστο του 1936. Ο Όουενς συντετριμμένος από τον θάνατο του Λονγκ δήλωσε χρόνια μετά ότι «ακόμη κι αν λιώσω όλα τα χρυσά μετάλλια και κύπελα που έχω κερδίσει την ζωή μου, και πάλι δεν θα φτιάξω μια φιλία τόσο χρυσή και τόσο πολύτιμη». Το 1951 ο Όουενς δεν ξέχασε την επιθυμία του Λονγκ που του είχε στείλει μέσα στο τελευταίο του γράμμα και βρήκε το γιο του νεκρού του φίλου για να του πει ποιος πραγματικά ήταν ο πατέρας του. Ο Λονγκ δεν γύρισε ούτε νεκρός στην Γερμανία. Πέθανε σε ηλικία 30 ετών σε βρετανικό νοσοκομείο της Ιταλίας και τάφηκε στο νεκροταφείο Motta Sant'Anastasia στην Σικελία. Σχεδόν 30 χρόνια μετά από τον θάνατό του ο Λουζ Λονγκ πήρε το σημαντικότερο μετάλλιο που μπορεί να πάρει ένας Ολυμπιονίκης. Το μετάλλιο «Pierre de Coubertin» το οποίο απονέμεται σε αθλητές που επιδεικνύουν πνεύμα ευγενούς άμιλλας στα ολυμπιακά αθλήματα. Το σημαντικότερο όμως μετάλλιο για αυτόν τον μεγάλο αθλητή ήταν που απέδειξε, κάνοντας εχθρούς τους οικείους του, ότι Ανώτερος είναι αυτός που μπροστά σε μία άδικη νίκη προτιμά μια δίκαιη ήττα. Πηγή: http://radiofonix.blogspot.com