Θύμα για δεύτερη φορά...

Στην Ελλάδα τα εργατικά ατυχήματα τιμωρούνται. Μην βιαστεί να πάει το μυαλό σας στον υπεύθυνο του κάθε ατυχήματος αλλά στο θύμα, που φαίνεται ότι τελικά είναι το μόνο που «πληρώνει» τη ζημιά.
Αν γλιτώσει τη ζωή του, βασανίζεται στις δικαστικές αίθουσες διεκδικώντας αποζημίωση από την εταιρεία. Οσο για την αναπηρική σύνταξη, αυτή μόλις που αγγίζει στην καλύτερη περίπτωση τα 700 ευρώ!
«Η ζωή μου όλη είναι ένα καμίνι, που' χω πέσει μέσα και με σιγοψήνει» λέει το τραγούδι του Ακη Πάνου που τραγούδησε ο Στ. Καζαντζίδης. Ετσι περιγράφει σήμερα τη δική του ζωή, 11 χρόνια μετά το εργατικό ατύχημα που υπέστη, ο 53χρονος Παύλος Γκάρας από την Πτολεμαΐδα.
Η προσωπική ιστορία, που αναδεικνύει σήμερα η «Κ.Ε.», δείχνει πώς μπορεί ο «μέσος πολίτης» να καταλήξει στον «πάτο του μπουκαλιού» ύστερα από μια κακιά στιγμή...
Η περιπέτεια του ξεκινάει τον Οκτώβριο του 1999, όταν εργαζόταν ως οικοδόμος στην κατασκευή του ατμοηλεκτρικού σταθμού της ΔΕΗ στη Μελίτη, της Φλώρινας. Το έργο είχε αναλάβει η εταιρεία «Οδών και Οδοστρωμάτων Α.Ε.». Θυμάται ακόμη τα λόγια των εργοδηγών του στα παράπονα όλων των εργαζομένων για να ληφθούν μέτρα ασφαλείας:
«Σε όποιον δεν αρέσει η δουλειά να πάει στο σπίτι του». Και ποιος να τολμήσει να φύγει; «Οταν έχεις οικογένεια μένεις και εύχεσαι να μη σου συμβεί τίποτα». Καμιά φορά, όμως, οι προσευχές δεν πιάνουν.
Το πρωινό της 26ης Οκτωβρίου «από λάθος χειρισμό στο ασανσέρ, που χρησιμοποιούσαμε για την ανύψωση του υπό κατασκευή πύργου ψύξεως, έπαθα σοβαρό εργατικό ατύχημα με αποτέλεσμα τον ακρωτηριασμό του δεξιού μου χεριού στο ύψος του καρπού.
Μετά από δύο χρόνια ταλαιπωρίας στα νοσοκομεία κρίθηκα ακατάλληλος για να εργαστώ με μόνιμη αναπηρία. Από τότε η ζωή μου, αλλά και η ζωή της οικογένειάς μου άλλαξε ριζικά» μας διηγείται.

Δικαστικοί αγώνες
Με την αναπηρική σύνταξη του ΙΚΑ, 720 ευρώ, ξεχρεώνει σήμερα το στεγαστικό δάνειο της Εργατικής Κατοικίας κι αποπληρώνει χρέη από άλλα δάνεια που αναγκάστηκε να πάρει για να καλύψει τα φροντιστήρια και τις σπουδές των δύο παιδιών του, νοσήλια, αλλά και τους δικηγόρους του.
Αναγκάστηκε να ξεκινήσει δικαστικό αγώνα με την τεχνική εταιρεία διεκδικώντας αποζημίωση. Η εταιρεία όπου εργαζόταν πουλήθηκε στην τότε μεγάλη κατασκευαστική εταιρεία του Απ. Αλαμανή, την «ΑΛΤΕ». «Εμπλεξα εγώ το μυρμήγκι με μεγαλοδικηγόρους, αλλά και με τις τράπεζες.
»Κέρδισα στο Πρωτοδικείο, αλλά αρνήθηκαν να με αποζημιώσουν με τις περίπου 180.000 ευρώ που μου επιδικάστηκαν και για να κερδίσουν χρόνο με πήγαν στο Εφετείο. Εν τω μεταξύ η κραταιά ΑΛΤΕ «βάρεσε» κανόνι και κήρυξε πτώχευση, αφήνοντας απλήρωτους εργαζομένους, προμηθευτές και φυσικά κι εμένα. Αρχικά μπήκε σε καθεστώς εκκαθάρισης, από την Αγροτική Τράπεζα και αρνήθηκε να μου καταβάλει την αποζημίωση».
Ο Π. Γκάρας στράφηκε παντού. Συνάντησε προσωπικά και τον πρώην πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή, όταν επισκέφθηκε το Νοέμβριο του 2008 τους Πύργους Πτολεμαΐδας και του έθεσε το πρόβλημα. Εκείνος τον παρέπεμψε στον βουλευτή και πρώην υφυπουργό Μ. Παπαδόπουλο, αλλά εις μάτην.
Το Μάιο του 2009 έστειλε γράμμα στο ιδιαίτερο γραφείο του πρώην πρωθυπουργού, αλλά και στον πρώην υπουργό Δικαιοσύνης Ν. Δένδια: «Κάνω έκκληση μη αντέχοντας άλλο το βάρος των οικονομικών προβλημάτων να βοηθήσετε να ξεπεραστούν τα "νομικίστικα" κωλύματα και να πάρω την αποζημίωση που επιδίκασαν τα ελληνικά δικαστήρια.
»Εχασα το χέρι μου σε ώρα εργασίας με υπαιτιότητα του εργοδότη. Σε αυτό το χέρι στηριζόταν η επιβίωση των παιδιών μου. Η εργοδότρια εταιρεία με την αμέλειά της μου στέρησε το χέρι, παρακαλώ η ελληνική πολιτεία να μην μου στερήσει την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΜΟΥ!»
Για την ιστορία, η ΑΛΤΕ του Απ. Αλαμανή εντάχθηκε με απόφαση του Εφετείου Πειραιώς στο άρθρο 44 του Ν. 1892/1990, για την «εξυγίανσή της». Η τελική κατάληψη ήταν να εισπράξουν τα χρήματά τους μόνο οι πιστώτριες τράπεζες και να αφήσουν τους «μικρούς», ανάμεσά τους και τον Π. Γκάρα, στον άσο...

Δεν πληρώνουν, δεν πληρώνουν
«Μεγάλες εταιρείες μετασχηματίζονται, αλλάζουν έδρες και επωνυμίες για να μη βρει το δίκιο του ο εργαζόμενος» δηλώνει ο Μιχ. Χάλαρης, ειδικός γραμματέας του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ), σχολιάζοντας την περίπτωση του Παύλου Γκάρα. «Εχει αποδειχθεί ότι ακόμη και τα πρόστιμα που τους επιβάλλουμε, αν καταφύγουν στη Δικαιοσύνη, κερδίζουν περίπου επτά χρόνια παράταση έως ότου τα πληρώσουν».
Είναι διαδεδομένα λοιπόν τα νομικά κόλπα της «μετάλλαξης», που χρησιμοποιούν ορισμένες ιδιωτικές εταιρείες για να αποφύγουν πρόστιμα του ΣΕΠΕ, οφειλές σε ασφαλιστικά ταμεία, αλλά και αποζημιώσεις σε εργαζόμενους. Ο στόχος τους είναι να χαθούν τα εταιρικά τους ίχνη, να διασώσουν τα προσωπικά τους κεφάλαια, και φυσικά να μην πληρώσουν απολύτως κανέναν. Ακόμη και σε περίπτωση πτώχευσης, η υπαγωγή στο άρθρο 44 του Ν 1892/1990 με σκοπό να σωθεί η εταιρεία από κάποιον στρατηγικό επενδυτή, τις περισσότερες φορές αποδεικνύεται «φούσκα». Οι μόνοι κερδισμένοι είναι μεγαλοπιστωτές, τράπεζες και μέτοχοι.
Για τη «μαρίδα», δηλαδή τους εργαζόμενους, το κυνήγι του ΣΕΠΕ περιορίζεται στην ανασφάλιστη εργασία, αλλά και στις συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας. Ηδη το τελευταίο διάστημα έχει δοθεί εντολή να γίνουν ασφυκτικοί έλεγχοι σε τεχνικά έργα, νυχτερινά μαγαζιά, εποχικές επιχειρήσεις, εστιατόρια, μεταφορικές εταιρείες, επιχειρήσεις καθαρισμού, συνεργεία αυτοκινήτων, πρατήρια υγρών καυσίμων, φροντιστήρια, σχολές ξένων γλωσσών και πληροφορικής, επιχειρήσεις προώθησης προϊόντων (τελεμάρκετινγκ), κούριερ, εργαστήρια ζαχαροπλαστικής.
«Μόνο την πρώτη εβδομάδα του Φεβρουαρίου ελέγξαμε 654 επιχειρήσεις, με περίπου 1.800 εργαζόμενους, εκ των οποίων οι 423 ήταν ανασφάλιστοι» μας είπε ο ειδικός γραμματέας του ΣΕΠΕ. «Η πλειονότητα των παραβάσεων σημειώθηκε στην Αθήνα, την Κρήτη και τη Θεσσαλία. Επιβλήθηκαν πρόστιμα και θα τους ελέγξουμε και πάλι για να διαπιστώσουμε αν ασφάλισαν το προσωπικό τους».
Την ίδια ώρα τα στοιχεία για εργατικά ατυχήματα του 2009, παρότι δεν έχει ολοκληρωθεί η επεξεργασία τους από το ΣΕΠΕ, δείχνουν ότι είναι μειωμένα σε σχέση με το 2008. Αισθητή μείωση παρουσιάζουν τα θανατηφόρα, αποτέλεσμα της «κατάρρευσης» της κατασκευαστικής δραστηριότητας την προηγούμενη χρονιά. Ετσι, όλο το 2009 καταγράφηκαν μόνο 6.375 εργατικά ατυχήματα, εξ αυτών 83 θανατηφόρα, ενώ το 2008 είχαν καταγραφεί 6.657, από τα οποία τα 142 ήταν θανατηφόρα.

Πηγή:Εφημερίδα Ελευθεροτυπία-Του ΣΠΥΡΟΥ ΦΡΕΜΕΝΤΙΤΗ