Ο υπάκουος...

Σε αυτή την άχρωμη και παραπαίουσα κοινωνία που ζούμε έχουμε καταντήσει σα τα μοσχάρια που βόσκουν ήρεμα στα λιβάδια ή όσοι δεν έχουν τη ψευδαίσθηση της ελευθερίας σαν τα σταβλισμένα αμνοερίφια που μηρυκάζουν και δε τα απασχολεί τίποτα άλλο παρά η προμήθεια σανού και του εμπλουτισμένου με επιπρόσθετα φυράματος. Έτσι νομίζουμε ότι ήμαστε ευτυχείς μέσα στη καταθλιπτική πλάνη μας.
Θέλεις να περνάς ωραία; Τότε να συμφωνείς. Να συμφωνείς με την οικογένεια σου , με τους συναδέλφους σου και...ιδιαίτερα με το διευθυντή σου στη δουλειά (πάντα αυτός έχει δίκαιο) αλλά προπάντων να ακούς και να κουνάς το κεφάλι καταφατικά και σα τον αρουραίο θα κολυμπάς στα ακάθαρτα για να μη πνιγείς στον υπόνομο. Μάλιστα κύριε θα λες κι έτσι υπάκουος όπως θα είσαι σύντομα θα γίνεις κομμάτι του όχλου που ακολουθεί τον καλό ποιμένα όποιος κι αν είναι αυτός-πολιτικός, αστυνόμος, ιερέας, δάσκαλος , εργοδότης- και ίσως πάρεις και προαγωγή για να είσαι η πιο αποτελεσματική μαριονέττα στο χώρο.
Η μόνη τάχα αντίδραση που σου μένει μετά το «μάλιστα κύριε» είναι να του ρίξεις στα κρυφά δυό μούντζες και στείλε τον σιωπηλά στο διάολο!!
Και μη ξεχνάς: να ευχαριστείς το Θεό που δε γεννήθηκες ηλίθιος...

Πηγή: http://press-gr.blogspot.com-Του Διονύσης Στ.