Κάποτε…..…Σήμερα…

Kάποτε…ο χρόνος είχε τέσσερις εποχές
Σήμερα…έχει δύο

Κάποτε…κυκλοφορούσαμε με ταπεινά αυτοκίνητα 1000 κυβικών και ήμασταν χαρούμενοι
Σήμερα…κυκλοφορούμε με τζιπ 2000 κυβικών και στεναχωριόμαστε που δεν έχουμε τζιπ… 3000 κυβικών

Καποτε…δουλεύαμε οκτώ ώρες
Σήμερα…έχουμε χάσει το μέτρημα

Κάποτε…είχαμε χρόνο να πάμε για καφέ με τους φίλους μας..
Σήμερα τα λέμε μέσω MSN και Skype

Κάποτε..είχαμε τις πόρτες των σπιτιών ανοικτές, όπως και τις καρδιές μας ..
Σήμερα…κλειδαμπαρωνόμαστε, βάζουμε συναγερμούς και έχουμε και 5-6 λυκόσκυλα για να μην αφήσουμε κανέναν να μας πλησιάσει. Είτε είναι καλός, είτε κακός.

Καποτε…πίναμε νερό της βρύσης και ήμασταν μια χαρά
Σήμερα…πίνουμε εμφιαλωμένο και…αρρωσταίνουμε

Κάποτε…παίζαμε με τους φίλους μας ποδόσφαιρο στις αλάνες…
Σήμερα,παίζουμε ποδόσφαιρο στο Playstation

Κάποτε…είχαμε 2 τηλεοπτικά κανάλια και πάντα βρίσκαμε κάτι ενδιαφέρον να δούμε
Σήμερα…έχουμε 100 κανάλια και δεν μας αρέσει κανένα..

Κάποτε…είχαμε χρόνο για τον εαυτό μας
Σήμερα…δεν έχουμε χρόνο για κανένα….

Κάποτε…λέγαμε καλημέρα σε ένα περαστικό και τον ρωτούσαμε για την τάδε οδό
Σήμερα…μας τα λέει ο navigator

Κάποτε…ζούσαμε σε σπίτι 65 τετραγωνικών και…ήμασταν ευτυχισμένοι
Σήμερα…ζούμε σε σπίτια 120 τετραγωνικών και δεν χωράμε μέσα…

Κάποτε…είχαμε χρόνο να κοιτάξουμε τον ουρανό, να δούμε το χρώμα του, να ακούσουμε το κελάϊδισμα των πουλιών, να νιώσουμε την ευωδιά του βρεγμένου χώματος
Σήμερα…τα βλέπουμε στην τηλεόραση

Κάποτε…ζητάγαμε συγνώμη από κοντά
Σήμερα…το λέμε και με SMS

Κάποτε…αγοράζαμε ένα παντελόνι και το είχαμε για δύο χρόνια
Τώρα… το έχουμε δύο μήνες και μετά παίρνουμε άλλο

Κάποτε…τα περιοδικά έπαιρναν συνέντευξη από ανθρώπους σαν το Σεφέρη, το Χορν, τη Μαρία Κάλας
Σήμερα…παίρνουν από τον Καρβέλα και την..Πετρούλα..

Κάποτε..ξυπνάγαμε πρωί πρωί την Κυριακή για να πάμε στην εκκλησία
Σήμερα…δεν πάμε γιατί γιατί οι παπάδες γίνανε μεσίτες και επιχειρηματίες

Κάποτε…μαζευόμασταν όλη η οικογένεια γύρω από το κυριακάτικο τραπέζι και αισθανόμασταν ενωμένοι και ευτυχισμένοι.
Σήμερα…έχει ο καθένας το δικό του δωμάτιο και δεν βρισκόμαστε μαζί στο τραπέζι ποτέ…

Κάποτε…οι τραγουδίστριες τραγουδούσαν με τη φωνή
Σήμερα…τραγουδούν με κάτι άλλο.

Κάποτε…ντοκουμέντο ήταν μια επιστημονική ανακάλυψη .
Σήμερα…ντοκουμέντο είναι ένα ερασιτεχνικό βίντεο που δείχνει δύο οπαδούς ομάδων να ανοίγουν ο ένας το κεφάλι του άλλου.

Κάποτε…είχαμε το θάρρος και τη λεβεντιά να λέμε «Έκανα λάθος».
Σήμερα…Λέμε «Αυτός φταίει»…

Κάποτε…Τα παιδιά έβλέπαν στην τηλεόραση κινούμενα σχέδια με τον Μίκυ Μάους, τον Σεραφίνο, τον Τιραμόλα
Σήμερα…βλέπουν τους Power Rangers και τους Monsters με όπλα και χειροβομβίδες να σκοτώνουν και να ξεκοιλιάζουν…τους κακούς.

Κάποτε…νοιαζόμασταν για το γείτονα
Σήμερα…τσαντιζόμαστε αν αγοράσει καλύτερη τηλεόραση από εμάς.

Κάποτε…Ζούσαμε με ένα μισθό
Σήμερα…ζούμε με τους μισθούς που ΘΑ πάρουμε

Κάποτε περνάγαμε υπέροχα στο ταβερνάκι της γειτονιάς, με κρασάκι, τραγούδι και κουτσομπολιό
Σήμερα…μιζεριάζουμε σε ακριβά εστιατόρια..

Κάποτε…τα δανεικά τα έδινε ο αδελφός
Σήμερα…μας δανείζουν οι τράπεζες

Κάποτε…δουλεύαμε για να ζήσουμε
Σήμερα…ζούμε για να δουλεύουμε

Κάποτε…δεν είχαμε φράγκο στην τσέπη, μα ήμασταν τόσο, μα τόσο αισιόδοξοι, ακόμη κι ευτυχισμένοι!
Σήμερα…έχουμε τα πάντα & τρωγόμαστε με τα ρούχα μας..

Αυτό το «Κάποτε», το έλεγαν Ζωή….

Πηγή:http://dimtab.wordpress.com/