Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ικανότητες...

Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ικανότητες καθιερώθηκε να εορτάζεται στις 3 Δεκεμβρίου από το 1992, επειδή εκείνη την ημέρα η γενική συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε το πρόγραμμα δράσης για τα ΑΜΕΑ.
Η 3η Δεκεμβρίου, όπως και αν εκφράζεται, δεν θα πρέπει να αποτελεί απλά μια ημέρα επετείου, γιατί κάθε άτομο που αντιμετωπίζει οποιαδήποτε μορφή αναπηρίας, έχει το δικαίωμα να ζει ανθρώπινα και ισότιμα, όλες τις μέρες του χρόνου.
Οι πρωτοβουλίες, οι δράσεις, αλλά πάνω από όλα η στάση και η συμπεριφορά μας δίπλα τους, αποτελεί δείκτη παιδείας και πολιτισμού της κοινωνίας.
Οι άνθρωποι με αναπηρία δεν χρειάζονται στείρο ενδιαφέρον. Είναι άτομα ευφυή, εξαιρετικά ικανά και με σπάνιες δεξιότητες. Άτομα που διαπρέπουν στην επιστήμη, στις τέχνες, στον αθλητισμό, παρά τις δυσκολίες που συναντούν.
Αποτελεί κοινή διαπίστωση, ότι όλοι πρέπει να αγωνιζόμαστε διαρκώς για την κατάργηση των διακρίσεων που τοποθετούν τα άτομα με αναπηρίες στο περιθώριο της ζωής. Ακόμη επιβάλλεται να προωθηθεί η λήψη μέτρων με στόχο την πλήρη ένταξή τους στην κοινωνία.
Ας κάνουμε αυτή τη σκέψη πράξη, όχι μόνον σήμερα, αλλά και για το μέλλον.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα των Ατόμων με Ικανότητες, στις 3 Δεκεμβρίου, ο Ελληνας Συνήγορος του Παιδιού δημοσιοποιεί εκ νέου τις διαπιστώσεις του σχετικά με την υλοποίηση των δικαιωμάτων των παιδιών με αναπηρίες στη χώρα μας και καλεί την πολιτεία να λάβει τα απαραίτητα μέτρα και να διαθέσει επαρκείς πόρους, ώστε να προστατευτούν τα δικαιώματά τους.
Ανεπαρκείς κρίνονται οι δυνατότητες που τους παρέχονται για ισότιμη πρόσβαση στη δημόσια ζωή και ειδικότερα στην εκπαίδευση. Οπως σημειώνεται, η έλλειψη της κατάλληλης υλικοτεχνικής υποδομής, καθώς και η απουσία της σχετικής αντίληψης έχουν ως αποτέλεσμα να εμποδίζεται η προσβασιμότητα των παιδιών με αναπηρίες.
Ειδικότερα, όσον αφορά στην εκπαίδευση, σύμφωνα με τον Συνήγορο του Παιδιού, τα αρμόδια Κέντρα Διάγνωσης Αξιολόγησης και Υποστήριξης (ΚΔΑΥ) δεν είναι μέχρι σήμερα σε θέση να αντεπεξέλθουν πλήρως στον θεσμικό τους ρόλο και στις αρμοδιότητές τους εξαιτίας μεταξύ άλλων των ελλείψεων σε προσωπικό.
Το αποτέλεσμα είναι να μην επιτυγχάνεται η ποιοτική εκπαίδευση των παιδιών με αναπηρίες ούτε στις Σχολικές Μονάδες Ειδικής Αγωγής ούτε στα ειδικά τμήματα ένταξης των κοινών σχολείων. Τα σημαντικότερα προβλήματα, που αναφέρονται, αφορούν σε ελλείψεις ειδικού προσωπικού, ακαταλληλότητα κτιριακών εγκαταστάσεων, έλλειψη ειδικού εξοπλισμού, βιβλίων και βοηθημάτων, ανεπάρκεια των πιστώσεων καθώς και σε ζητήματα κανονιστικού πλαισίου.
Από τις περίπου 1.200 αναφορές που έχει λάβει ο Συνήγορος του Παιδιού σχετικά με παραβιάσεις δικαιωμάτων ανηλίκων, ποσοστό 10% αφορά παιδιά με αναπηρίες. Από αυτές περίπου 1 στις 4 σχετίζονται με προβλήματα στην εκπαίδευση και ειδικότερα με μέτρα υποστήριξης των παιδιών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.

Ένα σπουδαίο παράδειγμα απεριόριστου θαυμασμού που μας αποδεικνύει πως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο στην ζωή είναι η Simona Atzori: