Ο χρόνος...

«Ο χρόνος που σύμφωνα με την φυσική δεν έχει αρχή και τέλος. Απλά υπάρχει. Τα δευτερόλεπτα που αποτελούν τις ζωές μας. Στιγμές χαράς, στιγμές λύπης, στιγμές ανίας, στιγμές πίεσης, στιγμές θυμού, στιγμές απογοήτευσης, στιγμές έκπληξης, στιγμές, συγκίνησης, στιγμές έρωτα, στιγμές στοργής, στιγμές. Στιγμές και εικόνες. Δευτερόλεπτα που περνούν και γίνονται μνήμες. Όλα μπορούν να αλλάξουν σε μια στιγμή, σε ένα δευτερόλεπτο, σε ένα ανοιγόκλειμα των ματιών. Το δεδομένο μπορεί να χαθεί, μέσα σε μια στιγμή… Υπάρχουν στιγμές που νιώθεις ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα, να φτάσεις τα πάντα και υπάρχουν στιγμές που νιώθεις ότι δεν μπορείς να αναπνεύσεις, είναι οι στιγμές που νιώθεις ότι το ταβάνι αρχίζει και κατεβαίνει, είναι οι στιγμές που νομίζεις ότι απλά δεν υπάρχεις. Ζούμε με μια λέξη. Οι στιγμές που ζούμε, αυτά τα δευτερόλεπτα που θυμόμαστε όταν κοιτάμε την ζωή μας είναι οι στιγμές που μέσα τους έχουν την λέξη «πολύ». Οι στιγμές που ζούμε πραγματικά είναι όταν αισθανόμαστε πολύ, όταν ερωτευόμαστε πολύ, όταν αγαπάμε πολύ, όταν θυμώνουμε πολύ, όταν πληγωνόμαστε πολύ, όταν η μοναξιά σου είναι «πολύ», όταν γελάμε πολύ, όταν κλαίμε πολύ, όταν φοβόμαστε πολύ, όταν ζούμε πολύ. Αυτή η υπερβολή ή υπέρβαση, ο καθένας μπορεί να την πει όπως αισθάνεται καλύτερα, είναι που σε κάνει να προχωράς και να φτιάχνεις τις στιγμές σου. Προχωράς και οι στιγμές σου μπλέκονται με στιγμές άλλων και τα δικά σου δευτερόλεπτα ενώνονται με δευτερόλεπτά άλλων και γίνονται ένα. Μια ζωή. Περίεργο δεν είναι? Όλη μας η ζωή είναι μπλεγμένα δευτερόλεπτα. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός από δευτερόλεπτα. Το μόνο πράγμα που είναι δεδομένο και το μόνο πράγμα που είναι κατά δικό μας είναι τα δευτερόλεπτά μας οι στιγμές μας… Τα ίδια δευτερόλεπτα που δημιουργούν την ζωή μας, είναι τα ίδια δευτερόλεπτα που μας κάνουν να ξεχνάμε, να πληγωνόμαστε ή να γιατρευόμαστε και να συνεχίζουμε. Καμιά φορά ο χρόνος είναι τόσο άδικος αλλά είναι και αυτό ένα αντάλλαγμα που δίνεις για τις στιγμές σου. Έχεις 86400 δευτερόλεπτα την μέρα. Ζήσε τα!»