Αν...

Αν... να κρατάς μπορείς το λογικό σου όταν οι άλλοι γύρω σου όλοι το 'χουνε χαμένο και ρίχνουνε γι' αυτό το φταίξιμο σε σένα

Αν να εμπιστεύεσαι μπορείς τον εαυτόν σου όταν για σένα αμφιβάλουν όλοι, αλλά να βρίσκεις ελαφρυντικά ακόμη και για την αμφιβολία τους αυτή,

Αν να προσμένεις το μπορείς δίχως από την προσμονή ετούτη ν' αποσταίνεις,

Αν σε συκοφαντούν εσύ να μη βυθίζεσαι στο ψέμα, ή

Αν και σε μισούν το μίσος μέσα σου να μην αφήσεις να φουντώνει, κι ωστόσο να μη δείχνεσαι πάρα πολύ καλός κι ούτε με πάρα πολλή σοφία να μιλάς,

Αν να ονειρεύεσαι μπορείς, δίχως το όνειρο να κάνεις δάσκαλο σου,

Αν να στοχάζεσαι μπορείς δίχως να κάνεις το στοχασμό σκοπό σου,

Αν το μπορείς το Θρίαμβο και την Καταστροφή να αντικρίσεις και σε αυτούς τους δυο αγύρτες όμοια να φερθείς,

Αν να ακούς αντέχεις την αλήθεια που εσύ είχες ειπωμένη από πανούργους νοθευμένη ώστε παγίδα για τους άμυαλους να γίνει ή να θεωρείς όλα αυτά όπου 'χεις τη ζωη σου αφιερώσει, τσακισμένα, και πάλι ν' αρχινάς να τα στυλώνεις με εργαλεία φαγωμένα,

Αν να στοιβάξεις το μπορείς σ' ένα σωρό όλα εκείνα που 'χεις κερδισμένα Και όλα να τα παίξεις κορόνα γράμματα μεμιάς, και να τα χάσεις και κείθε που είχες ξεκινήσει πάλι ν' αρχινίσεις κι ούτε ποτέ μιλιά για όσα έχασες να βγάλεις,

Αν το μπορείς καρδιά και νεύρα και μυώνες ν' αναγκάσεις πάλι να σου δουλέψουνε κι ας είναι από καιρό αφανισμένα, κι έτσι ολόρθος να κρατιέσαι μόλο που τίποτα δεν έχει μέσα σου απομείνει εξόν από τη θέληση που τους μηνάς: «Βαστάτε»

Αν να μιλάς μπορείς με το λαό κι ωστόσο να κρατάς την αρετή σου, με βασιλιάδες όντας μη χάνοντας το απλό το φέρσιμο σου,

Αν μήτε εχθροί και φίλοι ακριβοί μπορούν να σε πληγώσουν,

Αν όλοι οι άνθρωποι σε λογαριάζουν, όμως πάρα πολύ κανένας,

Αν το μπορείς την ώρα που ο θυμός σου θέλει να ξεσπάσει, να κρατηθείς νηφάλιος και τη γαλήνη σου την πρώτη να ξανάβρεις, δικιά σου τότε θα 'ναι η γη κι όλα εκείνα που κατέχει, και - ό,τι αξίζει πιο πολύ - Αντρας σωστός τότε θε να `σαι, γιε μου!

ΡΑΝΤΓΙΑΡΝΤ ΚΙΠΛΙΝΓΚ