Πολεμιστές του φωτός...

«Οι πολεμιστές του φωτός έχουν πάντα μια λάμψη στο βλέμμα. Ζουν μέσα στον κόσμο, αποτελούν μέρος της ζωής άλλων ανθρώπων και ξεκίνησαν το ταξίδι τους δίχως δισάκι και δίχως σανδάλια. Σε πολλές περιπτώσεις είναι λιπόψυχοι. Δεν δρουν πάντα σωστά. Υποφέρουν για άχρηστα πράγματα, κρατούν άνανδρη στάση και καμιά φορά θεωρούν πως είναι ανίκανοι να ωριμάσουν. Συχνά θεωρούν τον εαυτό τους ανάξιο για οποιαδήποτε ευλογία ή θαύμα. Δεν είναι πάντα σίγουροι για ό,τι κάνουν. Πολλές φορές περνούν άγρυπνες νύχτες και σκέφτονται πως η ζωή τους δεν έχει κανένα νόημα. Για αυτό είναι πολεμιστές του φωτός. Γιατί κάνουν λάθη. Γιατί αναρωτιούνται. Γιατί αναζητούν μια αιτία και σίγουρα θα την βρουν. Η πίστη δεν εμψυχώνει πάντα την ψυχή του πολεμιστή του φωτός. Υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες δεν πιστεύει σε τίποτα απολύτως. Και ρωτάει την καρδιά του: "Αξίζει τον κόπο που κουράζομαι τόσο; " Μα η καρδιά παραμένει βουβή. Και ο πολεμιστής πρέπει ν' αποφασίσει μόνος του. Ο πολεμιστής του φωτός συνεχίζει να μην πιστεύει, αλλά προχωράει και τελικά η πίστη επιστρέφει.Οι φίλοι του πολεμιστή του φωτός τον ρωτούν από που προέρχεται η ενεργητικότητά του. Αυτός απαντά: "Από τον μυστικό εχθρό". Οι φίλοι τον ρωτούν ποιος είναι. Ο πολεμιστής λέει: "Κάποιος που δεν μπορούμε να τραυματίσουμε" Μπορεί να είναι ένα παιδί που τον νίκησε κατά τη διάρκεια ενός καβγά στα παιδικά του χρόνια του, το κορίτσι που αγαπούσε και τον άφησε στα έντεκά του, ο δάσκαλος που τον αποκαλούσε "γαϊδούρι". Όταν είναι κουρασμένος, ο πολεμιστής θυμάται πως δεν είδε ακόμα το θάρρος του. Ο πόνος του χτες είναι η δύναμη του πολεμιστή του φωτός.»