Με Μιζάν ή όχι θα συνεχίσουν να μας "απομυζούν" αν δεν αντιδρούμε...

Τέλος εποχής για ένα από τους στενούς συνεργάτες του κ. Τάκη Αθανασόπουλου. Η "καρδιά" της ΔΕΗ όπως αποκαλούσαν τον κ. Μιζάν "έπαψε να χτυπά αυτή κατά την διάρκεια του χθεσινού Δ.Σ της επιχειρησης. Ο μηχανικός στο επάγγελμα, έχει χειριστεί έργα δισεκατομμυρίων ευρώ από εποχής … Μπιρδιμήρη στην ΔΕΗ αλλά και κρίσεις στον τομέα της παραγωγής, κυρίως εξαιτίας των αυξημένων θερινών αναγκών σε ηλεκτρικό ρεύμα τα τελευταία χρόνια, ήταν το εξιλαστήριο θύμα του Τάκη Αθανασόπουλου προκειμένου να δικαιολογήσει τις αδικαιολόγητες παραλήψεις του σε όλους τους τομείς. . Έπρεπε να φύγει διότι υπάρχει άμεσος κίνδυνος αποτυχίας του επενδυτικού προγράμματος, συρρίκνωσης και απαξίωσης της επιχείρησης σύμφωνα με τον πρόεδρο και διευθύνων σύμβουλο. Πάντως σίγουρα δεν πρέπει και να … πεθαίνει από την στενοχώρια του, αφού λίγο πριν τη συνταξιοδότησή του θα εισπράξει μία αποζημίωση της τάξης των 300.000 ευρώ περίπου…χρήματα ουκ ολίγα. Στην περιοχή μας η είδηση της καρατόμησης του καριερίστα, πρώην Γενικός Διευθυντής παραγωγής κ. Μιζάν δεν προκάλεσε "ούτε κρύο ούτε ζέστη", αφού δεν συνέβαλλε από το πόστο το οποίο κατείχε στην βελτίωση του περιβάλλοντος στην περιοχή αλλά ίσα ίσα η κατάσταση επιβαρύνθηκε ακόμα περισσότερο. Για εμάς ήταν κάτι αναμενόμενο ότι θα έφευγε σαν στυμένη λεμονόκουπα. Αφού έκανε τόσες παραλείψεις γιατί δεν αναλαμβάνει η δικαιοσύνη να εξετάσει την υπόθεση και αυτοί που είναι υπεύθυνοι να λογοδοτήσουν, να πληρώσουν για τα λάθη και τις παραλείψεις τους; Αντί να πληρώσουν πέρνουν και αποζημίωση; Άλλη μια κουκούλωση λοιπόν ενόψει...Ποιός 'της πέταξε της δικαιοσύνης τα μάτια έξω και δεν βλέπει τίποτα;;
Όποιος και να αναλάβει της θέση του κ. Μιζάν, η ΔΕΗ Α.Ε θα συνεχίσει να μας απομ(υ)ζά στο βωμό του κέρδους...αν δεν πιέσουμε τους κυβερνώντες και κυρίως αν δεν βάλουμε τέλος στην αδιαφορία της μεγάλης πλειοψηφίας των συμπολιτών μας...Βλέπουμε και ακούμε φοβερά και τρομερά πράγματα, υποκριτικά που μας κάνουν να νιώθουμε υπερβολικά αδύναμοι.Η ΔΕΗ Α.Ε είναι σαν την Λερναία Υδρα στην οποία κόβωντας ένα κεφάλι ξεφυτρώνουν πολλαπλάσια. Την ίδια Λερναία Ύδρα την συναντάμε όμως και σε άλλους τομείς της ελληνικής κοινωνίας μια Λερναία Ύδρα που προσπαθεί να κατασπαράξει οτιδήποτε υγιές μπορεί να ζήσει σε τούτο εδώ τον τόπο. Η ενημέρωση ανύπαρκτη, η ευαισθητοποίηση μόνο στα λόγια και όχι στα έργα. Η κοινωνία κοιμισμένη ζει τη δική της λήθη. Προσαρμοσμένη στο καυσαέριο και στη βρώμα δεν ενοχλείται που ατιμάζεται καθημερινά η δυνατότητα για καθαρό αέρα, για λιγότερη βουή, για ζωή που την έχουμε ήδη ξεχάσει ή απλά τη βρίσκουμε σε κάποια εξοχή και αυτή ευνουχισμένη. Περιβάλλον δεν είναι μόνο ο αέρας που αναπνέουμε, είναι το χώμα που πατάμε και καλλιεργούμε, είναι το νερό που πίνουμε. Η ανάπτυξη της ελληνικής ηλιθιότητας τα τελευταία χρόνια τα έχει υποβαθμίσει τόσο πολύ που γρήγορα, πολύ γρήγορα θα χάσουμε και τις τελευταίες νησίδες καθαρότητας. Όλοι μας πρέπει να κάνουμε πολλά, πάρα πολλά. Είναι δύσκολο να πείσεις ένα νέο άνθρωπο να αλλάξει συνήθειες όταν οι γονείς του με τις συνήθειές τους του διδάσκουν ότι το νερό είναι ανεξάντλητο, ότι το ρεύμα έρχεται από το πουθενά και δε ρυπαίνει, ότι ο αέρας που αναπνεύουμε δεν μολύνεται με τα καυσαέρια αφού δεν τα βλέπει και άλλα τέτοια. Προσπαθούμε όμως, πρέπει να προσπαθούμε, να του δείχνουμε τα χάλια στα οποία έχουμε φτάσει. Δικαιούνται και πρέπει να ξέρουν...
Πρώτα απ' όλα όμως πρέπει να πείσουμε τον εαυτό μας, να τον ρωτήσουμε σήμερα κιόλας τι κάνουμε για το περιβάλλον εμείς για το περιβάλλον; Πόσες φορές απαρνηθήκαμε τις ενεργοβόρες συνήθειές μας με σκοπό να ρυπάνουμε λιγότερο; Πόσες φορές σκεφτήκαμε ότι αυτό που κάνουμε σήμερα είναι πολύ καλό για το περιβάλλον;
Μόνο έτσι θα πάψουν να μας απομ(υ)ζούν...