Στο μισό οι ρύποι, με μικρό κόστος...

Αξίζει οι ισχυροί να σκεφτούν τα νέα δεδομένα που τους παρουσιάζουν οι ειδικοί για να σωθεί ο πλανήτης. Γιατί, όπως φαίνεται, σιγά – σιγά οι δικαιολογίες για το μεγάλο κόστος μιας «πράσινης» ανάπτυξης τελειώνουν.
Η PricewaterhouseCoopers είναι … σαρξ εκ της σαρκός του συστήματος και όχι κάποια … οικολογική οργάνωση. Έτσι, αποκτούν μεγάλο βάρος οι εκτιμήσεις που εκφράζονται σε νέας της μελέτη για την «πράσινη στρατηγική ανάπτυξη» από επιφανείς οικονομολόγους της.
Ο κ. John Hawksworth, επικεφαλής του τμήματος μακροοικονομικών της PricewaterhouseCoopers LLP και συγγραφέας της μελέτης δήλωσε χαρακτηριστικά : “Υπολογίζουμε ότι το κόστος της μείωσης των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα στο μισό μέχρι το 2050 δεν είναι περισσότερο από το 3% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Κάτι τέτοιο ισοδυναμεί με το να θυσιάσουμε ένα έτος παγκόσμιας ανάπτυξης του ΑΕΠ από τώρα μέχρι το 2050. Με άλλα λόγια, να φτάσουμε στο ίδιο επίπεδο του ΑΕΠ το 2051, όπως ίσως να έχει συμβεί το 2050».
Πραγματικά, η θυσία φαίνεται να αξίζει τον κόπο, πόσο μάλλον που το απαιτούμενο κόστος δεν θα πέσει μια κι έξω σε μια χρονιά, αλλά μπορεί να επιμεριστεί ώστε να αποφευχθούν οι κραδασμοί στην ανάπτυξη.
Άλλωστε, δεν υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι…Με δεδομένη την οικονομική ανάπτυξη της Κίνας και της Ινδίας και αν συνεχισθούν οι ίδιες πρακτικές, όχι μόνον θα υπερδιπλασιασθούν οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα από την κατανάλωση ενέργειας μέχρι το 2050, αλλά και θα υποφέρουν οι επόμενες γενιές από δυσμενείς μεταβολές στις κλιματικές συνθήκες!
Οι αναλυτές του ξένου οίκου θεωρούν πως είναι εφικτή η υιοθέτηση της στρατηγικής “Πράσινη Ανάπτυξη + Περιορισμός και Αποθήκευση του Διοξειδίου του Άνθρακα” (Greener Growth + Carbon Capture and Storage - CCS), είναι τεχνολογικά εφικτή, χωρίς υπερβολικό οικονομικό κόστος - εφόσον ληφθούν εγκαίρως μέτρα για ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, όπως η αποδοτικότητα της ενέργειας, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και ο περιορισμός και η αποθήκευση του διοξειδίου του άνθρακα.
Η μελέτη αναφέρει ότι για να περιοριστεί ο κίνδυνος των δυσμενών μεταβολών του κλίματος σε αποδεκτά επίπεδα, απαιτείται η μείωση των παγκόσμιων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα στο μισό περίπου των σημερινών τιμών μέχρι το 2050.
• Για τις αναπτυγμένες οικονομίες των χώρες- μέλη της Ομάδας των 7 (G7: Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, ΗΠΑ, Ιαπωνία, Ιταλία, Καναδάς) απαιτείται μέχρι το 2050 να έχουν μειωθεί οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα κατά 80% σε σχέση με τα σημερινά επίπεδα (βλ. το ακόλουθο διάγραμμα).
• Για τις αναδυόμενες οικονομίες της E7 (Βραζιλία, Ινδία, Ινδονησία, Κίνα, Μεξικό, Ρωσία, Τουρκία) απαιτείται να περιοριστεί η αύξηση των εκπομπών μέχρι περίπου το 2020, ενώ μετά τη συγκεκριμένη ημερομηνία να τεθεί ως στόχος η μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα.
Το παραπάνω σενάριο προϋποθέτει σημαντική βελτίωση στη διαχείριση της ενέργειας σε όλους τους τομείς της οικονομίας, μεγαλύτερη χρήση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και της πυρηνικής ενέργειας, περιορισμό και αποθήκευση και άλλες τεχνολογίες και τεχνικές μείωσης των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Επίσης, προϋποθέτει τη μείωση της αποψίλωσης των δασών για την τροποποίηση της χρήσης της γης.
Σύμφωνα με την μελέτη, η αύξηση των τιμών του πετρελαίου και του φυσικού αερίου θα μπορούσε να δημιουργήσει κίνητρα για τη στροφή προς την αποτελεσματικότερη χρήση της ενέργειας και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, αν και έχει δώσει έμφαση και σε άλλα ζητήματα όπως η ανταλλαγή της αυξημένης παραγωγής βιοκαυσίμων και τα οικονομικά προσιτά είδη διατροφής. Επίσης, πολύ σημαντική είναι η χρέωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα μέσω του κατάλληλου συνδυασμού εμπορίας και φορολόγησης.
Ο κ. Richard Gledhill, επικεφαλής του τμήματος υπηρεσιών κλιματικών αλλαγών της PricewaterhouseCoopers LLP, συμπληρώνει με νόημα: «Η βασική προϋπόθεση για τις κυβερνήσεις όλων των μεγαλύτερων οικονομιών είναι να δείξουν κοινή πολιτική βούληση για να δημιουργήσουν μία αγορά εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα η οποία θα λειτουργεί σωστά και θα τιμολογεί τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Αυτό θα στείλει και το κατάλληλο οικονομικό μήνυμα τόσο στους επενδυτές του ιδιωτικού τομέα όσο και στους καταναλωτές, έτσι ώστε να παρέχονται νέες τεχνολογίες και να αλλάξει η συμπεριφορά των καταναλωτών. Πρόκειται για δύο κρίσιμους παράγοντες για την αποτελεσματική καταπολέμηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη.”
Όπως γίνεται αντιληπτό, οι μέθοδοι και οι πόροι υπάρχουν και, επειδή δεν ζούμε σε ένα ρομαντικό κόσμο, σίγουρα κάποιοι θα κερδίσουν και από αυτήν την στρατηγική. Για σκεφθείτε λ.χ. τους ομίλους που κατασκευάζουν αποθήκες δέσμευσης των ρύπων διοξειδίου του άνθρακα;
Το θέμα είναι να κερδίσουν αυτοί, αλλά να κερδίσει και ο πλανήτης, αντίθετα με ό,τι συμβαίνει κυρίως από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά…

του Σωτήρη Χιωτάκη
Εφημερίδα: Πρώτο Θέμα