Ένα παράπονο...

Εμένα αλλιώς μου τα μάθανε. Μου είπανε πως η Δημοκρατία προσφέρει ελευθερία, ισότητα, δικαιώματα, αισιοδοξία, πίστη. Εμένα αλλιώς μου τα μάθανε. Με κοίταξαν στα μάτια και μου υποσχέθηκαν πως θα έχω δύναμη να κάνω όνειρα, πως θα μπορώ να σχεδιάσω χωρίς αγωνίες και δισταγμούς το μέλλον μου. Τόλμησαν να μου πουν κάποτε πως η ζωή είναι εύκολη. Μεγάλο λάθος! Πού είναι τώρα όλα αυτά; Πού πήγαν όλες αυτές οι υποσχέσεις; Γιατί τώρα δεν έρχονται να μου πούνε πως τίποτα δεν έχει αλλάξει; Εγώ φταίω; Εγώ πάντα διάβαζα ό,τι μου δίδασκαν στο σχολείο για να μορφωθώ, προσπαθούσα μέρα με τη μέρα να γίνω καλός άνθρωπος, πάλεψα για να διαμορφώσω μια προσωπικότητα ικανή να ενταχθεί στο κοινωνικό σύνολο, έμαθα τι μου επιτρέπεται και τι μου απαγορεύεται να κάνω. Ξέρω ποια είμαι, ξέρω τι θέλω, ξέρω τι είμαι ικανή να κάνω! Η πολιτεία μου όμως ξέρει; Μπορεί εμένα να με βοηθήσει; Γιατί μου φορτώνει τόσα «πρέπει…», την ίδια ώρα που εκείνη είναι ανήμπορη να κάνει το οτιδήποτε; Τόσα παιδιά αναρωτιόμαστε τι θα κάνουμε με αυτήν την κατάσταση! Είμαστε μια γενιά που της έχουν εξευτελιστεί όλα της τα δικαιώματα, μια γενιά που τις άρπαξαν την ελπίδα και της δήλωσαν κυριολεκτικά πως από εδώ και πέρα οφείλει να ξεχάσει το ευχάριστο βιοτικό επίπεδο. Δεν πιστεύω τίποτα απ’ όσα λένε. ΤΙΠΟΤΑ! Κανένας τους δεν είναι ικανός να πάρει αυτή τη θέση και να καθοδηγήσει την Ελλάδα. Ποιος από αυτούς ενδιαφέρεται πραγματικά για εμάς τους νέους; Εννοείται πως η εξουσία και η κυριαρχία μετράνε παραπάνω από μια 17χρονη κοπέλα που δεν ξέρει αν όλος αυτός ο κόπος της αξίζει τελικά. Κουράστηκα να ακούω αερολογίες… Θέλω λόγια αληθινά, λόγια που πηγάζουν μέσα από την ψυχή. Θέλω μια ευκαιρία να ζήσω και εγώ όπως μου μάθανε. Γιατί, αλήθεια, εμένα αλλιώς μου τα μάθανε…

Πηγή: http://www.protagon.gr - της Δέσποινας Βιτσαρά
*Η Δέσποινα Βιτσαρά είναι 17 ετών.