Αξιότιμε κύριε άγνωστε...

Χθες το βράδυ ονειρεύτηκα! Ονειρεύομαι σημαίνει δημιουργώ με τη φαντασία μου... "Φαντασία", να και άλλη μια άγνωστη λέξη για εσάς προφανώς· όχι δεν θα την αναλύσω, ψάξτε την μόνος σας, αξίζει τον κόπο... Ονειρεύτηκα, που λέτε, το αύριο και μάλλον είμαι από την μειοψηφία πια των συνομηλίκων μου που το κάνουν. και ξέρετε γιατί; Γιατί πάτε να μας κόψετε και αυτό το δικαίωμα, αλλά όχι, αυτό το δικαίωμα δεν κόβεται. Ίσως θα πείτε «είναι οι ορμόνες, είναι που τα παιδιά δεν έχουν με κάτι άλλο να ασχοληθούν και διαμαρτύρονται κ.ά.», αλλά σίγουρα θα πείτε "άστα μωρέ, θα τους περάσει...". Σωστά, κύριε άγνωστε; Ναι, σωστά, γιατί έτσι πέρασε και σε εσάς. Εσείς η γενιά του ΄73, του υποδείγματος αγώνων και αντίστασης, γίνατε τώρα γενιά υποδείγματος βουλεύματος και λόγων του αέρα. Και πριν καταλήξω σαν και εσάς, θα ονειρευτώ και δεν θα αφήσω κανένα να με σταματήσει με κανένα μέτρο και καμία τρόικα.
Να σας πω όμως κάτι εμπιστευτικά; Εγώ σας θέλω στο μυαλό μου ως η γενιά του υποδείγματος αγώνων και όχι του βουλεύματος. Έτσι για να έχω ένα παράδειγμα, κάτι να μου ανοίγει το δρόμο, αλλά όπως βλέπετε, κύριε άγνωστε, ούτε αυτό...
Και ξέρω, πως η λέξη που σας είπα στην αρχή, κάτι σας θυμίζει. Το «όνειρο» προσπαθήσατε να το ζήσετε και εσείς, παλέψατε και κρεμαστήκατε σε κάγκελα γι’ αυτό, αλλά το θέμα είναι ότι πια είναι για εσάς μια ανάμνηση, μια λέξη που χρειάζεται υπενθύμιση και διευκρίνηση...
Δεν μπορώ να πω με ειλικρίνεια αν «γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον, στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε». Μάλλον, δεν μπορώ να τις γυρίσω, γιατί πρόκειται για το δικό μου μέλλον. Και θα μου πείτε, κύριε άγνωστε, «και πως παλεύεις για το δικό σου μέλλον, με εθιμοτυπικές καταλήψεις και τυπικές αποχές;». Μια κατάληψη πια μπορεί να φαίνεται εθιμοτυπική και σε πολλές περιπτώσεις είναι, ή μάλλον καταντάει. Υπάρχουν, όμως και παιδιά που δεν το αφήνουν αυτό να συμβεί, οργανώνουν πορείες και συνεργάζονται με άλλα σχολεία, θέλουν τους καθηγητές, τους γονείς και την κοινωνία στο πλάι τους, γράφουν κείμενα και αφήνουν την γνώμη τους να ακουστεί. Αυτά τα παιδιά παλεύουν για ένα όνειρο. Αυτά τα βήματα αγώνα τα αναγνωρίζετε;
Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο, να εξερευνήσουμε τα πάντα και να ρίξουμε το σύστημα. Μπορεί να τα καταφέρουμε· μπορεί και όχι, αλλά την προσπάθεια θα την κάνουμε! Είναι η σειρά μας, όπως ήταν η δική σας πριν 30 χρόνια, θυμάστε;

Πηγή: http://www.protagon.gr/-Της Ντίνας Χρύσα,16,Ρέθυμνο