Το παραμύθι σήμερα...

Το παραμύθι σήμερα ζει και βασιλεύει. Ξαπόστασε για αρκετά χρόνια ή λίγα, σχετικός είναι ο χρόνος, αλλά μόνο ξαπόστασε. Γιατί αυτό χρειαζόταν η εποχή. Πήρε την απόσταση που του πρέπει, από ό,τι μη παραμυθένιο συνέβη. Διαφύλαξε έτσι το κύρος του, την αξιοπιστία του, την αξιοπρέπειά του. Κέρδισε με τη σιωπή του το σεβασμό μας και άλλη μία φορά την εκτίμησή μας, για την ηθική του υπόσταση. Προκάλεσε με την αποχή του τη νοσταλγία μας, την αναζήτησή του, τη μνήμη μας. Εδωσε αξία σε πρόσωπα, πράγματα που η εποχή μας έκρυβε, με κάθε τρόπο, κάτω από το χαλί της δήθεν ευημερίας. Κράτησε το λόγο όρθιο, σε εποχές καναπέ και έδωσε λόγο για συζητήσεις με την απουσία του. Κατάφερε να μη διακοπεί η αφήγηση των γενεών ολοκληρωτικά. Ολοι το πρόλαβαν κάπου, κάπως, κάποτε. Μπόρεσε να γίνει ανάγκη στην ανάγκη μας και από μηχανής θεός. Ακούγεται όλο και περισσότερο και σχεδόν όλοι γνωρίζουν πια τα ουσιώδη χαρακτηριστικά του, απέναντι σε ό,τι άλλο η εμπορευματοποίηση ονομάζει παραμύθι. Δεν χρειάστηκε ούτε manager ούτε καμπάνιες ούτε επιδοτήσεις για να φανεί. Ηρθε στην ώρα του να διασκεδάσει, να συντροφέψει, να παρηγορήσει, να νουθετήσει, να δείξει το δρόμο. Να γίνει κτήμα καθενός, προς χρήση καθημερινή, τέρψη και διδαχή. Να μας ενώσει, να σμίξουμε, να αφουγκραστούμε, να σχολιάσουμε. Να μας θυμίσει ότι ανέξοδα η ζωή μπορεί να γίνει καλύτερη, αν αντιμετωπίσουμε με παραμυθένιους τρόπους, καλούς και κακούς, ό,τι συμβαίνει. Εφτασε για να αντιληφθούμε ότι οι έννοιες όπως δικαιοσύνη, ήθος, αξιοπρέπεια, τις τελευταίες δεκαετίες παραχαράχθηκαν. Είναι στο στόμα του λαού που το γέννησε, το ανάθρεψε, το μεγάλωσε, το ξαπόστασε και το 'χει πάλι ανάγκη για όλα αυτά. Είναι εδώ για να ξαναειπωθεί με τα λόγια που χρειάζεται να ακούσει η εποχή μας, να βρει ανθρώπους να το πουν από μια άλλη θέση απ' ό,τι στο παρελθόν. Μία θέση που θα του δώσει άλλη διάσταση. Το παραμύθι δεν είναι πια μόνο στα χείλη αγράμματων λαϊκών ανθρώπων, είναι και στα χείλη εγγράμματων λαϊκών ανθρώπων, που ξεχειλίζουν από οργή και γνώση για όσα συμβαίνουν. Ολοι γνωρίζουμε πια ότι ο βασιλιάς που μας εξουσιάζει είναι γυμνός. Το παραμύθι δεν ντύνει τους γυμνούς, αλλά φροντίζει να φανεί για τα καλά η γύμνια τους. Ετσι η γνώση των αιώνων έρχεται να μας φωτίσει, για να αποδώσουμε δικαιοσύνη σε ό,τι καταργεί την αξιοπρέπειά μας, βιάζει τη συνείδησή μας, καταστρέφει τις παρούσες και τις επόμενες γενιές. Να αντισταθούμε, δηλαδή, στη γενοκτονία που συντελείται.

Πηγή: Εφημερίδα Ελευθεροτυπία - Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΒΟΥΡΗ