Η τρέλα και η λογική...

Η ΤΡΕΛΑ και η ΛΟΓΙΚΗ είναι πρώτες ξαδέλφες. Κατοικούν στο ίδιο σπίτι σε διαφορετικά δωμάτια. Στο δωμάτιο της Τρέλας δεν υπάρχουν παράθυρα, δεν υπάρχουν καθρέφτες, δεν υπάρχουν μνήμες, επικρατεί ακαταστασία, όμως δεν υπάρχει μοναξιά. Η Τρέλα σέρνει τα κουρέλια της και τα αχτένιστα μαλλιά της με περίσσια αξιοπρέπεια. Δεν την ενδιαφέρει τι γίνεται έξω στον κόσμο. Μιλάει ώρες ατελείωτες με τους τοίχους θεωρώντας τους φίλους της. Είναι οι φίλοι της - νιώθει ευτυχισμένη! Στο δωμάτιο της Λογικής υπάρχουν παράθυρα, υπάρχουν καθρέφτες, υπάρχουν μνήμες, επικρατεί τάξη, καμιά φορά όμως υπάρχει μοναξιά. Η Λογική, καλοντυμένη και καλοχτενισμένη, δέχεται φίλους, προσέχει την κάθε της λέξη και κίνηση, διασκεδάζει, όμως είναι δυστυχισμένη! Αν και βρίσκονται τόσο κοντά, δεν έχουν καμία επαφή μεταξύ τους. Κάποια μέρα όμως ξαφνικά η Λογική αποφασίζει να χτυπήσει την πόρτα της ξαδέλφης της. Η Τρέλα, αν και λίγο ξαφνιασμένη από την απρόσμενη αυτή επίσκεψη, την υποδέχεται με ανοιχτή αγκαλιά. Οι δυο ξαδέλφες αγκαλιάζονται τρυφερά, νιώθοντας μια περίεργη αγαλλίαση. Λίγο καιρό αργότερα η Λογική ξαναεπισκέπτεται την Τρέλα, και αυτό επαναλαμβάνεται όλο και πιο συχνά, τόσο που διαπιστώνει ότι ο τρόπος ζωής της ξαδέλφης της της ταιριάζει περισσότερο. Αποφασίζει να συγκατοικήσει μαζί της. Δε σπαταλά πια χρόνο σε καθρέφτες, αδιαφορεί για την εμφάνισή της, για τους φίλους της, σβήνει σιγά σιγά τις μνήμες από το μυαλό της, τ' αφήνει όλα στην τύχη τους και επιτέλους αρχίζει να μη νιώθει αυτή την απέραντη μοναξιά, αυτή την απόγνωση, αυτό τον πόνο που σιγοτρώει τα σωθικά της. Λίγο καιρό αργότερα νιώθει λυτρωμένη, ευτυχισμένη και κυρίως δεν πονάει πια. Ο ΠΟΝΟΣ!!! Ο καταραμένος πόνος είναι η βασική αιτία της αναπάντεχης αυτής συμφιλίωσης. Οι δυο ξαδέλφες έχουν γίνει πια ένα σώμα, μια ψυχή. Η προσωπικότητα της Λογικής έχει αφομοιωθεί ολοκληρωτικά από την προσωπικότητα της Τρέλας. Η ΛΟΓΙΚΗ δεν υπάρχει πια. Υπάρχει μόνο η ΤΡΕΛΑ!!!

Δημουλίδου Χρυσηίδα

Πηγή: http://tarixeumenes-anamniseis.blogspot.gr