Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2012

Ποιος είναι αυτός που θα κρίνει την αξία σου...

"Ήρθα, δάσκαλε, γιατί νιώθω τόσο ασήμαντος που δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα. Μου λένε ότι δεν αξίζω τίποτα, ότι δεν κάνω τίποτα σωστά, ότι είμαι αδέξιος και χαζός. Πώς μπορώ να βελτιωθώ; Τι μπορώ να κάνω για να με εκτιμήσουν περισσότερο;" Ο δάσκαλος, χωρίς να τον κοιτάξει, του είπε: "Πόσο λυπάμαι, αγόρι μου. Δεν μπορώ να σε βοηθήσω γιατί πρώτα πρέπει να λύσω ένα δικό μου πρόβλημα. Μετά, ίσως..." και ύστερα από μια παύση συνέχισε: "Αν θέλεις να με βοηθήσεις εσύ, μπορεί να λύσω γρήγορα το πρόβλημά μου και μετά να μπορέσω να σε βοηθήσω". "Ε...μετά χαράς, δάσκαλε", είπε διστακτικά ο νεαρός, νιώθοντας ότι τον υποτιμούσαν γι' άλλη μια φορά και μετέθεταν τις ανάγκες του. "Ωραία" συνέχισε ο δάσκαλος. Έβγαλε, ένα δαχτυλίδι που φορούσε στο αριστερό του χέρι και το έδωσε στο αγόρι, λέγοντας: "Πάρε το άλογο που είναι εκεί έξω και τρέξε στην αγορά. Πρέπει να πουλήσω αυτό το δαχτυλίδι για να πληρώσω ένας χρέος. Είναι ανάγκη να πάρεις όσο περισσότερα μπορείς για αυτό. Και με κανέναν τρόπο μη δεχτείς λιγότερα από ένα χρυσό φλουρί. Πήγαινε και έλα με το χρυσό φλουρί όσο πιο γρήγορα μπορείς". Ο νεαρός πήρε το δαχτυλίδι κι έφυγε... Μόλις έφτασε στην αγορά άρχισε να προσφέρει το δαχτυλίδι στους έμπορους που το κοίταζαν με κάποιο ενδιαφέρον, ώσπου ο νεαρός έλεγε τι ζητούσε για αυτό. Όταν το παιδί έλεγε "ένα χρυσό φλουρί" άλλοι γελούσαν, άλλοι του γυρνούσαν τις πλάτες και μόνο ένας γέροντας φάνηκε αρκετά ευγενικός για να μπει στον κόπο να του εξηγήσει ότι ένα χρυσό φλουρί ήταν πάρα πολύ για ένα δαχτυλίδι. Θέλοντας να βοηθήσει, ένας του πρόσφερε ένα ασημένιο νόμισμα κι ένα μπακιρένιο τάσι, όμως, ο νεαρός είχε οδηγίες να μη δεχτεί λιγότερα από ένα χρυσό φλουρί κι έτσι απέρριψε την προσφορά. Αφού προσπάθησε να πουλήσει το κόσμημα σε όποιον συνάντησε στο δρόμο του στην αγορά - και σίγουρα θα ήταν πάνω από εκατό άτομα-, παραδέχτηκε την αποτυχία του, καβάλησε το άλογο και γύρισε πίσω. Πόσο θα ήθελε ο νεαρός να είχε ένα χρυσό φλουρί για να το δώσει στο δάσκαλο και να τον γλιτώσει από το πρόβλημά του. Έτσι θα έπαιρνε κι αυτός τη συμβουλή και τη βοήθεια του δασκάλου. Μπήκε μέσα στη κάμαρη. "Δάσκαλε" είπε, "λυπάμαι. Είναι αδύνατο να τα καταφέρω. Ίσως να μπορούσα να πάρω δύο ή τρία ασημένια, όμως, νομίζω ότι δεν μπορώ να γελάσω κανέναν για την πραγματική αξία του δαχτυλιδιού". "Αυτό που είπες είναι πολύ σημαντικό, νεαρέ μου φίλε" απάντησε χαμογελαστός ο δάσκαλος. "Πρέπει πρώτα να μάθουμε την αληθινή αξία του δαχτυλιδιού. Καβάλησε πάλι το άλογο και πήγαινε στον κοσμηματοπώλη. Ποιος άλλος θα ξέρει καλύτερα; Πες του ότι θέλεις να το πουλήσεις και ρώτησέ τον πόσα μπορεί να πιάσει. Όμως, μην του το πουλήσεις όσα και αν σου προσφέρει. Γύρισε πίσω με το δαχτυλίδι". Ο νεαρός καβάλησε κι έφυγε πάλι. Ο κοσμηματοπώλης εξέτασε το δαχτυλίδι στο φως του κεριού, το κοίταξε με το φακό, το ζύγισε και μετά είπε στο παιδί. "Πενήντα οχτώ χρυσά" φώναξε το παιδί. "Ναι" απάντησε ο κοσμηματοπώλης. "Βέβαια με λίγη υπομονή θα μπορούσαμε να βγάλουμε γύρω στα εβδομήντα χρυσά φλουριά, όμως, αν είναι επείγον..." Ο νεαρός έτρεξε συγκινημένος στο σπίτι του δασκάλου να του πει τα καθέκαστα. "Κάθισε" του είπε ο δάσκαλος αφού τον άκουσε. "Είσαι κι εσύ σαν αυτό το δαχτυλίδι. Είναι πολύτιμο και μοναδικό κόσμημα. Και σαν τέτοιο, πρέπει να σε εκτιμήσει ένας αληθινά ειδικός. Γιατί στη ζωή σου γυρίζεις εδώ κι εκεί ζητώντας να εκτιμήσει ο καθένας την πραγματική σου αξία;" Και με αυτά τα λόγια, έβαλε πάλι το δαχτυλίδι στο μικρός δάχτυλο του αριστερού του χεριού.

του Χόρχε Μπουκάϊ

Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2012

Τικ-τακ...και πάμε!

Και ξυπνάς ενα πρωί -μπορεί και με λιακάδα-, κοιτάς γύρω σου και αναρωτιέσαι αν η απόφαση ήταν δική σου ή αν κάποιος άλλος σε έβαλε να πρωταγωνιστήσεις στο έργο της ζωής σου χωρίς όμως να γνωρίζεις το σενάριο....Και λέω εγώ, μα γίνεται;; Κάτι έχεις κάνει λάθος φίλε ή φίλη!! 'Ολα είναι θέμα επιλογών τελικά...Τα υπόλοιπα είναι δικαιολογίες για να παραπλανήσεις το νού και να υποστηρίξεις τη “λάθος” επιλογή σου.. Για πόσο όμως; Και τελικά αξίζει να παραμυθιάζεσαι και να θυσιάζεις στιγμές και ίσως μια ολόκληρη ζωή γιατί απλά και μόνο ΠΡΕΠΕΙ...; Τικ-τακ ο χρόνος περνάει...Μπορείς να αλλάξεις την επιλογή σου, να επιστρέψεις σε εκείνη, την αρχική, την παλιά....Αυτήν που πάντα ήθελες να ακολουθήσεις αλλά η εποχή βλέπεις δεν σου το επιτρέπει!! Γιατί όλα πια πρέπει να γίνονται γρήγορα, εύκολα και όσο το δυνατόν πιο βολικά... “Που να τρέχουμε τώρα μωρέ”, “δε βαριέσαι” “βολέψου με αυτό”....και πάει λέγοντας! Τικ-τακ...ο χρόνος περνάει... Εσύ, όμως, ακόμη μπορείς να παλέψεις για αυτό που πραγματικά θέλεις...Ό,τι κι αν είναι αυτό...Δουλειά, σύντροφος, σπουδές, ίσως κι ενα απλό αντικείμενο... Μην ικανοποιείσαι με ό,τι απλά σε κάνει καλά... Ικανοποιήσου με αυτό που σε κάνει να νιώθεις πλήρης και γεμάτος ολοκήρωτικά, που θα σε πάει όχι ενα βήμα αλλά δυο βήματα παρακάτω!! Που δε θα χρειάζεται να ξυπνάς πια το πρωί και να αναρωτιέσαι για το τί έχει πάει λάθος...Απλά θα απολαμβάνεις την επιλογή σου.... Ακούγεται ιδανικό ε;; Εγώ, όμως, έτσι θέλω να βλέπω τα πράγματα....Ρομαντικά;; χμμ,δε ξέρω...Θετικά;; Σίγουρα ναι.. Γιατί στην εποχή του εφήμερου, του εύκολου και του "δε βαριέσαι", εγώ θα συνεχίσω να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο και τη ζωή μου δυο βήματα παρακάτω...Εσύ;;Τικ-τακ...ο χρόνος περνάει...Όλα είναι στο χέρι σου!

Πηγή: http://moirasou.blogspot.gr-Δανάη Οφάκογλου

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

“Διασώστε τους σπόρους, αυτός είναι ο πραγματικός πλούτος”- Μύνημα της Vandana Shiva για την Ελλάδα...

Μαζί με το μήνυμα της Vandana Shiva προς την Ελλάδα για την ελευθερία των σπόρων, διαβάστε και ένα πραγματικά δυσοίωνο άρθρο για τη νομοθεσία της Ε.Ε. σχετικά με τους σπόρους.Ξεκάθαρα η Ευρωπαϊκή ένωση στηρίζει τις μεγάλες εταιρείες παραγωγής και εμπορίας σπόρων, εις βάρος των παραδοσιακών ποικιλιών, εις βάρος της βιοποικιλότητας, εις βάρος της διατροφικής ελευθερίας των πολιτών. Διαβάστε το.
Αρνητική η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για την ελεύθερη διακίνηση των παλιών ποικιλιών (σπόρων) 

Το Κοκοπελί (γαλλική μη κερδοσκοπική οργάνωση που προστατεύει και πουλά παραδοσιακούς σπόρους), είχε μηνυθεί to 2005 από την σποροεταιρία Graines Baumaux, ως αθέμιτος ανταγωνιστής επειδή πουλά παραδοσιακούς σπόρους που δεν είναι γραμμένοι στον επίσημο κατάλογο. Το Κοκοπελί καταδικάστηκε το 2008 από γαλλικό δικαστήριο. Πριν την εκδίκαση της έφεσης που άσκησε, αποφάσισε να προσφύγει στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων προσβάλλοντας την ισχύ των ευρωπαϊκών οδηγιών για τους σπόρους ως μη συμβατές με αρχές της Ευρ. Ένωσης. Δυστυχώς υπάρχουν ευρωπαϊκές οδηγίες που περιορίζουν την εμπορία παραδοσιακών ποικιλιών με τους ακόλουθους τρόπους
1. Ο σπόρος για να πουληθεί πρέπει υποχρεωτικά να περιλαμβάνεται σε επίσημο κατάλογο στον οποίον εγγράφεται μετά από αίτηση του ενδιαφερόμενου η οποία έχει και κόστος. Για τις παλιές ποικιλίες που αποτελούν Κοινό Αγαθό είναι πολύ δύσκολο για έναν αγρότη να αναλάβει το κόστος και τη γραφειοκρατία της αίτησης. Αντίθετα, οι πολυεθνικές που κατοχυρώνουν πνευματικά δικαιώματα για τα υβρίδια τους, έχουν ιδιαίτερο κίνητρο να τα εγγράψουν στον κατάλογο.
2. Επιπλέον οι σπόροι για να συμπεριληφθούν στον κατάλογο πρέπει να παρουσιάζουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά στα οποία ανταποκρίνονται κυρίως τα βιομηχανικά υβρίδια αλλά όχι απαραίτητα και οι παλιές ποικιλίες. Τα χαρακτηριστικά αυτά είναι η Διακριτότητα, η Σταθερότητα και η Ομοιομορφία. 3. Πέρα από το θέμα του καταλόγου, η εμπορεία των παλιών ποικιλιών δεν είναι ελεύθερη, καθώς υπόκειται σε στενούς γεωγραφικούς και ποσοτικούς περιορισμούς. Η υπόθεση εκδικάσθηκε τον Γενάρη 2012 και η εισήγηση της Γενικής Εισαγγελέως ήταν συγκλονιστική. Υιοθετεί όλα τα βασικά επιχειρήματα του Κοκοπελί προωθεί την έννοια της γεωργικής βιοποικιλότητας και θεωρεί ότι οι ευρωπαϊκές οδηγίες για τους σπόρους είναι αντίθετες προς τις αρχές της ΕΕ, όπως πχ η ελεύθερη κυκλοφορία των αγαθών, και η αρχή της αναλογικότητας. Η εισαγγελέας αναφέρει, ότι η υποχρεωτική αναγραφή των προς εμπορεία σπόρων σε επίσημο κατάλογο είναι δυσανάλογη προς τους στόχους του νομοθέτη. Στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, οι εισηγήσεις του εισαγγελέα υιοθετούνται στις 80% των περιπτώσεων.
Δυστυχώς, στην περίπτωση των παλιών ποικιλιών έγινε το αντίθετο: Τον Ιούλιο 2012, βγήκε η απόφαση που “δικαιώνει” την υφιστάμενη ευρωπαϊκή νομοθεσία με κύριο επιχείρημα ότι στόχος είναι η υψηλή παραγωγικότητα. Την μηνύτρια εταιρία υποστήριξαν με δικά τους επιχειρήματα και οι κυβερνήσεις της Γαλλίας και Ισπανίας, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Συμβούλιο. Αμέσως μετά την έκδοση της απόφασης, άρχισε να κυκλοφορεί στα ευρωπαϊκά ΜΜΕ, ότι δήθεν “δικαιώθηκε η διατήρηση της βιοποικιλότητας” και διάφορα τέτοια φαιδρά που προφανώς προωθούνται από τα λόμπυ των πολυεθνικών προκειμένου να προλάβουν τις αντιδράσεις του κόσμου όταν γίνει κατανοητό ότι έγινε ακριβώς το αντίθετο. Λόγω δε της πολυπλοκότητας του θέματος όλοι ξέρουμε ότι δεν είναι εύκολη η σε βάθος κατανόηση. Μετά από αυτή την εξέλιξη, η δίκη του Κοκοπελί για αθέμιτο ανταγωνισμό, θα διεξαχθεί σε Γαλλικό δικαστήριο (περιοχή Nancy) και αναμένεται η οργάνωση θα καταδικασθεί και πάλι. Η Graines Baumaux, ζητά 100.000 ευρώ αποζημίωση και παύση των δραστηριοτήτων του Κοκοπελί. Σημειωτέον ότι η εταιρία αυτή, είχε ετήσιο τζίρο 14 εκ. ευρώ το 2011, από τα οποία τα 2 εκατομμύρια είναι κέρδος. Το Κοκοπελί σε δελτίο τύπου αναφέρει ότι «θυσιάζεται η βιοποικιλότητα στο βωμό της παραγωγικότητας». Σύμφωνα με τον ΟΗΕ (FAO), έχουμε ήδη χάσει το 75% της αγροτικής της βιοποικιλότητας. Ήλθε λοιπόν η ώρα για την Κοινωνία των Πολιτών να συσπειρωθεί για να απελευθερώσει τις πολύτιμες παλιές ποικιλίες από τις απαγορεύσεις. Είναι οι μόνες που εγγυώνται στην ανθρωπότητα ότι θα συνεχίσει να απολαμβάνει τα δώρα της γεωργικής βιοποικιλότητας μέσα στα οποία μακροπρόθεσμα περιλαμβάνεται και η υψηλή παραγωγικότητα.

Σημειώσεις
Η ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΣ, ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2012 (http://curia.europa.eu/juris/document/document.jsf?text=&docid=118143&pa…

Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ, ΙΟΥΛΙΟΣ 2012
http://curia.europa.eu/juris/document/document.jsf?text=&docid=125002&pa… 

Πηγή: http://www.defencenet.gr/ και http://antigoldgreece.wordpress.com

Διαβάστε περισσότερα...

Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

Επίσημοι...

Διαβάστε περισσότερα...

Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2012

Κατάθλιψη σε fast forward...

Στην αρχή όλα πάνε καλά. Τίποτα το διαφορετικό. Τίποτα έξω από τα συνηθισμένα. Ρουτίνα. Η μία μέρα μετά την άλλη. Περνάνε από μπροστά σου αδιάφορα. Γρήγορα. Εσύ σταθερός. Τις βλέπεις να φεύγουν. Αλλά τίποτα το διαφορετικό. Τίποτα έξω από τα συνηθισμένα. Και μετά; Και μετά, κάποια στιγμή το ξανασκέφτεσαι. Και θες να τις κυνηγήσεις. Και προσπαθείς να τις προλάβεις. Και δεν τις προλαβαίνεις. Και συνεχίζουν να περνάνε. Και τώρα γελάνε καθώς περνάνε μπροστά σου. Και στην αρχή σφίγγεις τις γροθιές. Και σφίγγεις τα δόντια. Και δεν το λες σε κανέναν. Και λες “εγώ δεν είμαι σαν τους άλλους”. Και σκέφτεσαι “εγώ θα τα καταφέρω”. Και σκέφτεσαι “εγώ είμαι άνθρωπος, όχι στατιστική”. Και χωρίς να το ξέρεις, είσαι ήδη στατιστική. Και θυμώνεις. Και χτυπάς τους τοίχους. Και πετάς πράγματα. Και βγάζεις σιωπηλές κραυγές. Και δακρύζεις από τα νεύρα. Και ορκίζεσαι εκδίκηση. Και ξέρεις πως δεν μπορείς να πάρεις εκδίκηση. Και ξέρεις πως δεν μπορείς να επιτεθείς σε έναν εχθρό που δεν ξέρεις ούτε πώς μοιάζει. Και ψάχνεις κάποιον να μιλήσεις. Και κάποιον να σε σώσει. Και μιλάς σε θεούς, σε μοίρες, σε φαντάσματα. Και ψάχνεις στηρίγματα. Και δε σου απαντάει κανείς. Και αναρωτιέσαι “γιατί εμένα;”. Και αναρωτιέσαι πότε έγιναν όλα αυτά. Και πώς έγιναν. Και γιατί έγιναν. Και πώς θα τελειώσουν. Και αν θα τελειώσουν. Και κλείνεσαι στον εαυτό σου. Και δεν αφήνεις κανέναν να μπει μέσα. Και κλαις. Και κλαις πολύ. Και μελαγχολείς. Και δε σου αρέσει τίποτα πια. Και όλα είναι μαύρα. Και λες να τα παρατήσεις, Και να τους τα χαρίσεις όλα. Και το δάκρυ σου, και το γέλιο σου, και το σώμα σου, και τη ζωή σου. Και σκέφτεσαι τίτλους εφημερίδων. Και δελτία ειδήσεων, να λένε το όνομά σου. Και κοιτάς τον κόσμο από ψηλά. Και δεν είσαι αρκετά ψηλά. Και μετά βγαίνεις έξω. Και είσαι ακόμα εκεί. Και οι μέρες περνάνε ακόμα. Αλλά δε γελάνε πια εις βάρος σου. Όμως έχουν περάσει πια πολλές. Χαμένες μέρες. Δε θα τις πάρεις ποτέ πίσω. Μπορείς όμως να κυνηγήσεις τις επόμενες. Και ίσως αυτή τη φορά θα γελάς εσύ σε αυτές. 

Πηγή: http://thestranger.wordpress.com

Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012

Το νερό είναι αγαθό και όχι εμπόρευμα...

Το φάσμα τής ιδιωτικοποίησης της ύδρευσης κατατρύχει για μια ακόμη φορά τους λαούς της Ευρώπης. Από την δεκαετία του 1980 έως την δεκαετία του 2000 την ιδιωτικοποίηση της ύδρευσης προωθούσαν πολυεθνικές εταιρείες, διάφοροι πολιτικοί και διεθνείς οργανισμοί, μεταξύ των οποίων και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Η αντίδραση των πολιτών εκδηλώθηκε με εκστρατείες των πολιτών, οι οποίες πάγωσαν ή ακόμη και ακύρωσαν την ιδιωτικοποίηση της ύδρευσης σχεδόν σε κάθε χώρα τής Ευρώπης και σε πολλές χώρες σε ολόκληρο τον κόσμο. Τώρα, όμως, η απειλή είναι πάλι εδώ. Αυτό οφείλεται στο ότι η ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών έχει οριστεί ως μία από τις προϋποθέσεις για την λήψη οικονομικής ενίσχυσης από την ΕΕ, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) —την γνωστή μας «τρόικα». Οι προϋποθέσεις για την Ελλάδα περιλαμβάνουν την ιδιωτικοποίηση πολλών δημόσιων οργανισμών, μεταξύ των οποίων και την πλήρη ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Η τρόικα αναμένει δραστική μείωση του δημόσιου τομέα και από την Πορτογαλία, γι’ αυτό και εξετάζεται η ιδιωτικοποίηση της εταιρείας ύδρευσης Aguas de Portugal. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η ΕΚΤ ζήτησαν από την Ιταλία να σχεδιάσει την ιδιωτικοποίηση και απελευθέρωση της αγοράς ύδρευσης, παρά την αντίθετη ψήφο της συντριπτικής πλειοψηφίας σε σχετικό δημοψήφισμα. Γενικότερα, οι νέες κεντρικές οικονομικές πολιτικές της ΕΕ πιέζουν περισσότερο για την απελευθέρωση και ιδιωτικοποίηση όλων των δημόσιων υπηρεσιών, επιβάλλοντας ακόμη αυστηρότερους περιορισμούς στις δημόσιες δαπάνες. Στις «γειτονικές» χώρες εκτός ΕΕ την ιδιωτικοποίηση της ύδρευσης εξακολουθούν να προωθούν η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (EBRD) και ο Διεθνής Οργανισμός Χρηματοδότησης (IFC, δηλαδή το τμήμα της Παγκόσμιας Τράπεζας που έχει ως αποστολή την στήριξη του ιδιωτικού τομέα) παρά τις μέχρι σήμερα αποτυχίες αυτής της πολιτικής. Ενόψει των παραπάνω η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Συνδικάτων Δημόσιων Υπηρεσιών (EPSU) εκδίδει σε πολλές γλώσσες αυτό το βιβλιαράκι με τους λόγους για τους οποίους πρέπει να αντισταθούμε στην ιδιωτικοποίηση της ύδρευσης. Το βιβλιαράκι συνέταξε η ομάδα PSIRU τού Πανεπιστημίου του Γκρίνουιτς βάσει εμπειρικών στοιχείων και παραθέτοντας τις σχετικές πηγές. Σκοπός του είναι όχι μόνο να υποστηρίξει εκστρατείες κατά της ιδιωτικοποίησης της ύδρευσης, αλλά και να υπενθυμίσει γιατί ο δημόσιος τομέας υπερέχει κατά πολύ στην παροχή υπηρεσιών ύδρευσης. Ο ΟΗΕ το 2010 διακήρυξε ότι η ύδρευση και η αποχέτευση αποτελούν ανθρώπινο δικαίωμα και υποχρεώνει τις κυβερνήσεις να παρέχουν στους πολίτες τους οικονομικά προσιτή πρόσβαση σε ασφαλές, καθαρό νερό και σε δίκτυο αποχέτευσης. Τα ευρωπαϊκά συνδικάτα τού δημόσιου τομέα θα εγκαινιάσουν μια «Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών», για να προωθήσουν την υλοποίηση αυτού του ανθρώπινου δικαιώματος και να αντισταθούν στην απελευθέρωση των υπηρεσιών ύδρευσης στην ΕΕ.

Πηγη: Διεθνής Ερευνητική Ομάδα Δημόσιων Υπηρεσιών (PSIRU)www.psiru.org

Διαβάστε περισσότερα...

Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012

Άκρως επικίνδυνοι οι ρύποι των εργοστασίων...

Η μόλυνση από τα εργοστάσια και τα ορυχεία θέτει σε κίνδυνο την υγεία 125 εκατομμυρίων ανθρώπων σε ολόκληρο τον κόσμο και στις αναπτυσσόμενες χώρες είναι εξίσου επικίνδυνη με την ελονοσία ή τη φυματίωση, σύμφωνα με έκθεση που δημοσιοποιήθηκε χθες από δύο περιβαλλοντικές οργανώσεις. Οι ερευνητές που υπογράφουν την έκθεση «Τα Σοβαρότερα Παγκόσμια Προβλήματα από τη Μόλυνση για το 2012» υποστηρίζουν ότι αυτή είναι η πρώτη εμπεριστατωμένη απόπειρα εκτίμησης του αριθμού των ανθρώπων που νοσούν ή χάνουν τη ζωή τους σε ολόκληρο τον κόσμο επειδή εργάζονται ή κατοικούν κοντά σε βυρσοδεψεία, εργοστάσια ανακύκλωσης, εργοστάσια χημικών ή ορυχεία --μεταξύ άλλων βιομηχανιών τοξικών προϊόντων. Όπως είπε ο Στέφαν Ρόμπινσον, ερευνητής στην ελβετική οργάνωση Green Cross, που εκπόνησε την έκθεση σε συνεργασία με την περιβαλλοντική ΜΚΟ Blacksmith Group, η οποία εδρεύει στη Νέα Υόρκη, «το συγκλονιστικό γεγονός είναι ότι η διεθνής και εγχώρια κυβερνητική δράση σε σύγκριση με αυτές τις ασθένειες ξεπερνά κατά πολύ τη σημασία που δίνεται στους τοξικούς χώρους, που, όπως φαίνεται και από την έκθεση, συμβάλλουν πολύ στην εξάπλωση των ασθενειών παγκοσμίως». Οι ερευνητές εξέτασαν περισσότερες από 2.900 βιομηχανικές μονάδες, εν ενεργεία ή εκτός λειτουργίας, σε 49 χώρες χαμηλού ή μεσαίου εισοδήματος και προέβησαν σε εκτίμηση ως προς την επίδραση που έχουν κάποιες ρυπαντικές ουσίες, όπως ο μόλυβδος, ο υδράργυρος ή το χρώμιο, για την υγεία ανθρώπων που διαμένουν κοντά ή εργάζονται σε αυτά τα εργοστάσια, συχνά κατασκευάζοντας προϊόντα ή παρέχοντας υπηρεσίες για τους κατοίκους πλουσιοτέρων χωρών. Οι οργανώσεις αυτές επεσήμαναν ότι η στατιστική αυτή «δεν είναι με κανέναν τρόπο οριστική, αλλά μπορεί να εκληφθεί ως ενδεικτική της πιθανής έκτασης του προβλήματος» και πρόσθεσαν ότι αναμένουν πως τα στοιχεία δεν θα αποδίδουν το μέγεθος του προβλήματος. Οι μικρότερες εταιρείες, που συχνά παράγουν προϊόντα για τις τοπικές αγορές, τείνουν να έχουν τις περισσότερες αρνητικές επιδράσεις για την ανθρώπινη υγεία. Στην έκθεση, πάντως, δεν αναφέρονται ονόματα εταιρειών. Στις 49 αυτές χώρες -σχεδόν τα δύο τρίτα του παγκόσμιου πληθυσμού- οι ερευνητές εκτιμούν ότι περισσότερα από 17 εκατομμύρια χρόνια υγιούς ζωής χάθηκαν εξαιτίας των ρυπαντικών ουσιών που προκάλεσαν οι δέκα βιομηχανίες οι οποίες εξετάστηκαν, σε σχέση με 14 εκατομμύρια από την ελονοσία, 25 εκατομμύρια από τη φυματίωση και περίπου 29 εκατομμύρια από τον ιό του AIDS, HIV. Είναι ευκολότερο, σύμφωνα με την έκθεση, να διαγνώσεις και να μετρήσεις όσους έχουν προσβληθεί από τον HIV από το να μετρήσεις τον αριθμό των παιδιών, των οποίων η εγκεφαλική ανάπτυξη έχει επιβραδυνθεί εξαιτίας της χρόνιας έκθεσής τους στον μόλυβδο από διάφορες βιομηχανικές πηγές.

Πηγή: ΑΠΕ

Διαβάστε περισσότερα...

Ο αχθοφόρος...

Και τώρα κάθεσαι και σκέφτεσαι γιατί να σαι σε αυτό το σημείο, γιατί να πήγαν όλα λάθος. Ποιος ήταν λάθος. Εσύ; Θα σηκώσεις όλο το βάρος της ευθύνης; Οι άλλοι είναι πάντα καλοί σύντροφοι στο λάθος. Όταν έχεις συνένοχο στο λάθος, πάντα μικρότερο μοιάζει στις πλάτες το φορτίο. Όμως από το αδιέξοδο δεν έφυγες, χρειάζεται προσπάθεια κι τότε οι άλλοι δύσκολα θα φανούν. Μόνος θα πρέπει να νικήσεις σκέψεις και λάθη, σαν τον αχθοφόρο που με κόπο προσπαθεί μέχρι το τέλος να μείνει αλύγιστος, μα σαν τα καταφέρει νιώθει θριαμβευτής. Μια τόσο ανακουφιστική ηδονή, ένα συνονθύλευμα χαρμοσύνης, μια ευχάριστη αταξία που σε μεθά με δύναμη. Στέκεσαι καθιστός και σκέφτεσαι, τα λάθη σε βαραίνουν. Ο αχθοφόρος όμως δεν σκέφτεται με το νου, σκέφτεται με το σώμα και τους κόπους του που δε σταματούν ποτέ. Τα λάθη γι’ αυτόν έπαψαν να’ χουν νόημα, μόνο ο μόχθος χωράει στη μοίρα του.

Πηγή: http://www.protagon.gr-του Μάνου Παπαδάκη

Διαβάστε περισσότερα...

Μεγάλη περιβαλλοντική επιβάρυνση δέχεται το ρέμα που διασχίζει τον Κασλά...

Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012

Παράγοντας και πουλώντας ρεύμα από κοπριές γουρουνιών...

Παράγει και πουλάει ρεύμα στη ΔΕΗ αξιοποιώντας τις κοπριές των 10.000 γουρουνιών της μονάδας του! Ιδιοκτήτης χοιροτροφικής μονάδας στο Καμποχώρι Ημαθίας παράγει τα τελευταία δύο χρόνια ηλεκτρική ενέργεια από τα απόβλητα του χοιροστασίου και τα υποπροϊόντα φυτικής προέλευσης. «Ευελπιστώ σε 5 συνολικά χρόνια από την ημέρα λειτουργίας της μονάδας, να έχω κάνει απόσβεση του κόστους εγκατάστασής της που ανήλθε στα 1,3 εκατομμύρια ευρώ» αναφέρει ο ΑΜΠΕ ο ιδιοκτήτης της μονάδας, Αντώνης Γκασνάκης. Όπως εξηγεί, το χοιροτροφείο παράγει 250 KW/ώρα εκ των οποίων τα 80 με 110 KW χρησιμοποιούνται για να καλύψουν τις ανάγκες της μονάδας και τα υπόλοιπα πωλούνται στο δίκτυο της ΔΕΗ. «Ένα ποσό περίπου 25.000 τον μήνα, χωρίς το ΦΠΑ που καλούμαστε να πληρώσουμε, αποτελεί το μόνιμο έσοδό μας από τη ΔΕΗ» διευκρινίζει, προσθέτοντας ωστόσο ότι η ΔΕΗ τους χρωστάει μέχρι στιγμής λογαριασμούς 4 μηνών. «Θα θέλαμε να αυξήσουμε τη δυναμικότητα της μονάδας μας βιοαερίου και να παράγουμε μισό ΜW, αξιοποιώντας τα υπολείμματα και των υπολοίπων χοιροτροφείων της περιοχής αλλά αυτό αποτελεί μια επιπλέον επένδυση της τάξης των 400.000 ευρώ που αδυνατούμε να καλύψουμε τη στιγμή που η ΔΕΗ μας χρωστάει ήδη» σημειώνει ο κ.Γκασνάκης. Μνεία στη χοιροτροφική μονάδα που παράγει ρεύμα από βιοαέριο και αποτελεί την μοναδική στη βόρεια Ελλάδα, έκανε ο αναπληρωτής καθηγητής στην Πολυτεχνική Σχολή στο ΑΠΘ, Αβραάμ Καραγιαννίδης μιλώντας στην εκδήλωση «Βιώσιμη διαχείριση Βιομηχανικών Περιοχών: Παρουσίαση μοντέλου οργάνωσης και λειτουργίας». Πρόκειται για εκδήλωση που διοργάνωσαν τα δύο Εργαστήρια του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Γενικής και Ανόργανης Χημικής Τεχνολογίας, Σχολή Θετικών Επιστημών και Μετάδοσης Θερμότητας και Περιβαλλοντικής Μηχανικής, στο πλαίσιο του έργου «Mediterranean Eco-Industrial Development – MEID» που υλοποιείται μέσω του προγράμματος MED (Europe in the Mediterranean). Σύμφωνα με τον κ.Καραγιαννίδη, στην Ελλάδα περίπου 120 βιομηχανίες έχουν προχωρήσει στην ενεργειακή αξιοποίηση των αποβλήτων τους.

Πηγή: http://www.onair24.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Ευπάθεια, θάρρος, αυθεντικότητα , ντροπή...

H Brene Brown, καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο του Χιούστον, έχει περάσει τα τελευταία δέκα χρόνια μελετώντας τα εξής τέσσερα συναισθήματα και χαρακτηριστικά: ευπάθεια, θάρρος, αυθεντικότητα, ντροπή. Σε μια ενδιαφέρουσα ομιλία, που συγκαταλέγεται στις 10 πρώτες του TED με τις περισσότερες επισκέψεις, ίσως η πιο σημαντική της παρατήρηση της είναι η εξής: “Δεν είστε τέλειοι, είστε φτιαγμένοι να αγωνίζεστε, αξίζετε αγάπη”.

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012

Φορητή ανεμογεννήτρια στήνεται οπουδήποτε...

Μέχρι σήμερα οι περισσότερες ανεμογεννήτριες παρέμεναν στην περιοχή εγκατάστασής για όλο τον κύκλο ζωής τους, καθώς η αποσυναρμολόγηση και η μεταφορά της μονάδας σε διαφορετικό σημείο δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ωστόσο η εταιρεία Uprise Energy, με έδρα το Σαν Ντιέγκο, έρχεται να δώσει νέες προοπτικές στην μετάλλευση της αιολικής ενέργειας με την ανάπτυξη φορητής ανεμογεννήτριας που χωρά σε κοντέινερ και μεταφέρεται οπουδήποτε χωρίς να απαιτείται εξειδικευμένος εξοπλισμός. Όταν μεταφερθεί στη νέα της περιοχή, η πρωτοποριακή ανεμογεννήτρια «Portable Power Center», ισχύος50 kw, μπορεί να στηθεί μέσα σε λίγες ώρες από ένα και μόνο άτομο. Μόλις εγκατασταθεί και τεθεί σε λειτουργία, η ανεμογεννήτρια μπορεί να συνδεθεί με το δίκτυο, να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή υδρογόνου ή ακόμα και για την αποθήκευση ενέργειας. Αυτό που την κάνει να ξεχωρίζει επίσης είναι ότι το σύστημα μετατροπής ενέργειας που διαθέτει ενσωματώνει 40 καινοτομίες, μετατρέποντας με μεγαλύτερη αποδοτικότητα την αιολική ενέργεια σε ηλεκτρικό ρεύμα. Ειδικότερα, χάρη στο «έξυπνο» σύστημα που διαθέτει, η φορητή ανεμογεννήτρια παρακολουθεί συνεχώς τις αλλαγές του καιρού και προσαρμόζεται για την καλύτερη αξιοποίηση του αιολικού δυναμικού. Ένα από τα βασικά της πλεονεκτήματα είναι ότι μπορεί να περιστραφεί 360 μοίρες, ενώ προσαρμόζει την κλίση και την ταχύτητα των πτερυγίων ανάλογα με τους ανέμους. Μάλιστα όταν οι άνεμοι είναι πολύ ισχυροί, ο υπολογιστής χαμηλώνει αυτόματα τον ιστό για την αποφυγή των ζημιών.

ΠΗΓΗ: econews.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012

“Πράσινος” δρόμος από φωτοκαταλυτικό τσιμέντο απορροφά τους ρύπους, φιλτράρει τα νερά της βροχής...

Η διεύθυνση μεταφορών της πόλης του Σικάγο ισχυρίζεται πως “η πόλη των Ανέμων” φιλοξενεί την πιο “πράσινη” οδό στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο δρόμος είναι κατασκευασμένος από φωτοκαταλυτικό τσιμέντο το οποίο φέρει νανοσωματίδια διοξειδίου του τιτανίου και έχει τη δυνατότητα να απομακρύνει το διοξείδιο του αζώτου από τον ατμοσφαιρικό αέρα. Το διοξείδιο του αζώτου είναι ρύπος που εκπέμπεται από τις εξατμίσειςτων αυτοκινήτων. Το ηλιακό φως μαζί με το νέο, ειδικό τσιμέντο μπορεί να μειώσει τις συγκεντρώσεις του ρύπου στην ατμόσφαιρα. Το νέο τσιμέντο προλαμβάνει τις επικίνδυνες για τον οργανισμό παρενέργειες του διοξειδίου του αζώτου, το οποίο διεισδύει βαθιά στους ιστούς του πνεύμονα κατά την εισπνοή και προκαλεί ασθένειες όπως βρογχίτιδα, άσθμα, εμφύσημα και καρδιοπάθειες. Συνδέεται ακόμα με πρόωρους θανάτους. Περισσότερο ευάλωτοι στο ρύπο είναι ηλικιωμένοι, παιδιά και ασθματικοί. Ο δρόμος εκτείνεται σε μήκος δύο χιλιομέτρων ανάμεσα στην οδό Σέρμακ και τη λεωφόρο Μπλου Άιλαντ. Τα πεζοδρόμια είναι φτιαγμένα από ανακυκλωμένα υλικά σε ποσοστό 30% ενώ το 60% των οικοδομικών απορριμμάτων που δημιουργήθηκαν κατά την κατασκευή του δρόμου ανακυκλώθηκαν. Ο δρόμος περιλαμβάνει ακόμα ένα σύστημα φιλτραρίσματος του νερού της βροχής ώστε να μην επιβαρύνεται το αποχετευτικό σύστημα. Έως και το 80% του νερού διοχετεύεται σε τεχνητές λίμνες, κήπους, υδατοδιαπερατά πεζοδρόμια κ.ο.κ. Τέλος, ο δρόμος είναι φιλικός προς τους ποδηλάτες και τους πεζούς. Το δεξί μέρος του δρόμου είναι προορισμένο για τους πεζούς και είναι στρωμένο με ανοιχτόχρωμα, ανακλαστικά υλικά. Διαθέτει επίσης τα πρώτα φώτα LED στην πόλη καθώς και φώτα που τροφοδοτούνται με ηλιακή και αιολική ενέργεια. Στόχος είναι η μείωση της κατανάλωσης ενέργειας έως και κατά 42%. Αξίζει να σημειωθεί πως οι αντιρρυπαντικές ιδιότητες του τιτανίου έχουν αξιοποιηθεί και στη βαφή Boysen KNOxOUT, η οποία “τρώει” τη ρύπανση και έχει δοκιμαστεί στη Μανίλα, πρωτεύουσα των Φιλιππίνων.

Πηγή: www.econews.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

Κάτι χάνεις, κάτι κερδίζεις...

Κάθε μέρα κάτι κερδίζεις και κάτι παράλληλα χάνεις. Κάθε μας κίνηση ασχέτως με το αποτέλεσμα της κάτι μας προσθέτει και κάτι μας αφαιρεί. Το θέμα είναι αυτό που κέρδισες το θες τόσο όσο ήθελες αυτό που έχασες; Και γιατί να πρέπει να χάσεις κάτι για να έρθει κάτι άλλο να το αντικαταστήσει; Μήπως το να χάνουμε κάτι είναι ένα είδος κέρδους; Μήπως κερδίζοντας χάνουμε; Το σίγουρο είναι ότι εκτιμάς όταν χάνεις κάτι άρα μήπως είναι υπερεκτιμημένη η αξία του κερδίζω. Είναι πιο ωραίο να ξέρεις τι έχεις κερδίσει στην ζωή σου και να προσπαθήσεις να μην το χάσεις. Ο κύκλος του κερδίζω-χάνω δεν κλείνει ποτέ και αυτό είναι που μας ιντριγκάρει. Κάποιον κερδίζουμε και κάποιον χάνουμε, κάποιος μας κερδίζει και κάποιος μας χάνει. Το πραγματικό κέρδος είναι ότι ποτέ τίποτα και κανείς δεν χάνεται. Αυτό που σήμερα χάνει κάποιος το κερδίζει κάποιος άλλος αύριο και το αντίστροφο. Μην φοβάστε να χάσετε γιατί αμέσως μετά θα κερδίσετε και όταν κερδίσετε να είστε έτοιμοι κάτι να χάσετε! Πάρε-δώσε είναι η ζωή. Αν δεν δώσεις δεν θα πάρεις. Δώστε λοιπόν ανεκτίμητα πράγματα που είναι φύσιν αδύνατον να χαθούν. 

Πηγή: http://www.protagon.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2012

Η ρύπανση «χτυπάει» καρδιά και μυαλό...

Ισως έφθασε η ώρα να αρχίσουμε να ελέγχουμε τα επίπεδα της ρύπανσης του αέρα. Αυτό είναι το μήνυμα που προκύπτει από τρεις νέες μελέτες οι οποίες δημοσιεύθηκαν την περασμένη εβδομάδα και έδειξαν ότι όσοι εκτίθενται σε υψηλά επίπεδα ρύπων διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να υποστούν εγκεφαλικό, έμφραγμα και νοητική εκφύλιση. Οι επιπτώσεις της ρύπανσης του αέρα στην καρδιά και στον εγκέφαλο είναι βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες, αναφέρει η εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς». Σε μια από τις μελέτες, οι ερευνητές παρακολούθησαν επί μία δεκαετία σχεδόν 20.000 ηλικιωμένες εθελόντριες και διαπίστωσαν πως η συχνή έκθεση στους ρύπους επιταχύνει την επιδείνωση σε διάφορες παραμέτρους της μνήμης και της ικανότητας προσοχής. Σε άλλη έρευνα που διεξήχθη στη Βοστώνη, διαπιστώθηκε πως τις ημέρες που αυξανόταν η ατμοσφαιρική ρύπανση μεγάλωνε και ο κίνδυνος να υποστεί κάποιος εγκεφαλικό.

Επικίνδυνη και η μικρή αύξηση
Το χειρότερο είναι πως αυτό ίσχυε ακόμα και όταν τα επίπεδα των ρύπων θεωρούνταν από τις αρμόδιες Αρχές ως «μέτρια», συνεπώς ως χαμηλού κινδύνου για την υγεία: εκείνες τις ημέρες, ο κίνδυνος εγκεφαλικού επεισοδίου αυξανόταν περισσότερο από 30%. «Σε επίπεδα τα οποία η Υπηρεσία Περιβαλλοντικής Προστασίας (ΕΡΑ) θεωρεί ως ασφαλή, εμείς ανακαλύψαμε αληθινές συνέπειες στην υγεία» δήλωσε ο δρ Γκρέγκορι Α. Γουελένιους, αναπληρωτής καθηγητής Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο Μπράουν και επικεφαλής της μελέτης που συσχέτισε την ατμοσφαιρική ρύπανση με τα εγκεφαλικά. «Οι συνέπειες αυτές εκδηλώθηκαν μέσα σε 12-14 ώρες από τη στιγμή που αυξήθηκαν τα επίπεδα των ρύπων». Η μελέτη των συσχετίσεων μεταξύ ρύπανσης και υγείας είναι δύσκολη, επειδή παίζουν ρόλο πολλοί παράγοντες και είναι δύσκολο να τεκμηριωθεί σχέση αιτίας – αποτελέσματος. Ομως η πιθανή συσχέτιση ρύπανσης και φθίνουσας καρδιαγγειακής υγείας αποτελεί αντικείμενο μελέτης τουλάχιστον από τη δεκαετία του ’90, όταν μια επιδημιολογική εργασία υποδήλωσε πως η εισπνοή αέρα με βαφή αυξάνει τα ποσοστά να εμφανίσει κάποιος καρδιοπάθεια. Ωστόσο, οι πιθανές βραχυπρόθεσμες συνέπειες παρέμεναν εν πολλοίς ασαφείς, καθώς υπήρξαν μελέτες που δεν έδειξαν ότι υπάρχουν. Λίγα εξάλλου ήταν γνωστά για τον αντίκτυπο της εισπνοής των ρύπων που εκλύουν τα οχήματα και των αιωρούμενων σωματιδίων στην εγκεφαλική λειτουργία και την άνοια.

Κίνδυνος εγκεφαλικού
Ο δρ Γουελένιους και οι συνεργάτες του προσπάθησαν να αποσαφηνίσουν τις βραχυπρόθεσμες συνέπειες της ρύπανσης μελετώντας 1.705 ασθενείς, οι οποίοι εισήχθησαν με εγκεφαλικό επεισόδιο σε νοσοκομείο της Βοστώνης την περίοδο 1999-2008. Οι ερευνητές εξέτασαν τους ιατρικούς φακέλους τους για να δουν πότε ακριβώς έπαθαν το εγκεφαλικό και διασταύρωσαν τις ημερομηνίες με τα στοιχεία της ΕΡΑ για την ποιότητα του αέρα τις συγκεκριμένες ημέρες. Αφού έλαβαν υπόψη την ηλικία, την αρτηριακή πίεση και άλλους παράγοντες κινδύνου για εγκεφαλικό, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα πως όταν τα επίπεδα των ρύπων αυξάνονται από «καλά» σε «μέτρια», ο κίνδυνος να υποστεί κάποιος εγκεφαλικό αυξάνεται κατά 34%. Η αύξηση του κινδύνου ήταν ιδιαιτέρως μεγάλη όταν στην ατμόσφαιρα υπήρχαν αυξημένα επίπεδα ρύπων εξαιτίας της κίνησης των οχημάτων. Με βάση αυτό το εύρημα, οι ερευνητές υπολόγισαν πως εάν μειώνονταν κατά 20% τα επίπεδα της ρύπανσης στην ευρύτερη περιοχή της Βοστώνης (ένας στόχος απολύτως εφικτός, κατά τον δρα Γουελένιους), θα καταγράφονταν σχεδόν 4% λιγότερες νοσηλείες εξαιτίας εγκεφαλικού. Τα ευρήματα της μελέτης δημοσιεύθηκαν στην επιθεώρηση «Αρχεία Εσωτερικής Παθολογίας» (ΑΙΜ).

Εμφραγμα και άνοια
Σε άλλη μελέτη που δημοσιεύθηκε στην «Επιθεώρηση της Αμερικανικής Ιατρικής Εταιρείας» (JAMA), επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Paris Descartes στη Γαλλία ανακάλυψαν ότι διάφοροι κοινοί ρύποι (το μονοξείδιο του άνθρακα, το διοξείδιο του θείου κ.ά.) αυξάνουν βραχυπρόθεσμα τις πιθανότητες να υποστεί κάποιος έμφραγμα. Το εύρημα πιθανώς οφείλεται στο ότι οι ρύποι προκαλούν φλεγμονή και αυξάνουν τον καρδιακό παλμό και την πηκτικότητα του αίματος που μπορεί να οδηγήσει σε θρομβώσεις. Τα αιωρούμενα σωματίδια εξάλλου, τα οποία είναι τα πιο μικρά μόρια ρύπων (έχουν διάμετρο κάτω από 2,5 μικρόνια ή το 1/13 του πάχους της ανθρώπινης τρίχας), ενδέχεται να φτάσουν έως τον εγκέφαλο, μέσω της ρινικής οδού, επηρεάζοντας τελικά τη νοητική λειτουργία, σύμφωνα με την τρίτη μελέτη που επίσης δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «ΑΙΜ». Η δρ Τζένιφερ Γουέβ, επίκουρη καθηγήτρια στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Ρας στο Σικάγο, και οι συνεργάτες της παρακολούθησαν για μια δεκαετία 19.409 γυναίκες, ηλικίας 70 έως 81 ετών, και κατέληξαν στο συμπέρασμα πως η μεγάλη έκθεση στα σωματίδια επιταχύνει σημαντικά την εκφύλιση των νοητικών λειτουργιών σε σύγκριση με τη μικρή έκθεση – «είναι σαν να γερνάει το μυαλό κατά 2 χρόνια» δήλωσε η δρ Γουέβ.

Πηγή: Εφημερίδα Τα Νέα

Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2012

Πετρέλαιο από νερό και διοξείδιο του άνθρακα...

Πετρέλαιο από αέρα και νερό; Ακούγεται απίστευτο, αυτό όμως ανακοίνωσε ότι πέτυχε μια βρετανική εταιρεία με την εύγλωττη επωνυμία Air Fuel Synthesis. Αν η τεχνική που ανέπτυξε όντως λειτουργήσει και σε μεγάλη κλίμακα, δεν υπόσχεται μόνο να λύσει το ενεργειακό πρόβλημα του πλανήτη αλλά και να τον απαλλάξει από τον εφιάλτη του διοξειδίου του άνθρακα. Όπως αναφέρει η εφημερίδα «Independent» η Air Fuel Synthesis παρουσίασε τα αποτελέσματά της σε συνέδριο του Ιδρύματος Μηχανολόγων Μηχανικών του Λονδίνου. Σύμφωνα με την ανακοίνωση από τον περασμένο Αύγουστο έχει συνθέσει πέντε λίτρα πετρελαίου «ενώνοντας» διοξείδιο του άνθρακα με υδρατμούς και σκοπεύει να περάσει σε κλίμακες εμπορικής παραγωγής την επόμενη διετία.
Σε δυο χρόνια στα βενζινάδικα;
Προς το παρόν η διαδικασία βρίσκεται σε πολύ αρχικό στάδιο. Η βρετανική εταιρεία διαθέτει μόνο ένα πολύ μικρό διυλιστήριο το οποίο λειτουργεί με ηλεκτρικό ρεύμα. Αισιοδοξεί όμως ότι ως το 2014 θα έχει αναπτύξει μεγαλύτερες εγκαταστάσεις οι οποίες θα έχουν ικανότητα παραγωγής ενός τόνου πετρελαίου την ημέρα και θα λειτουργούν με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Το συνθετικό πετρέλαιο της Air Fuel Synthesis, όπως τονίζουν οι υπεύθυνοι, θα είναι έτοιμο προς χρήση στα υπάρχοντα αυτοκίνητα χωρίς να χρειάζονται μετατροπές ενώ μελετάται επίσης η παραγωγή «πράσινου» καυσίμου για αεροσκάφη. Το πιο εντυπωσιακό είναι ίσως ότι η «βάση» της θαυματουργής μεθόδου δεν είναι τίποτε το καινούργιο. Η εταιρεία χρησιμοποιεί υπάρχουσες και γνωστές μεθόδους, όπως η ηλεκτρόλυση και η πρόκληση χημικών αντιδράσεων, για να εξαγάγει διοξείδιο του άνθρακα από τον αέρα και να το ενώσει με υδρογόνο από υδρατμούς ώστε να παραγάγει συνθετικούς υδρογονάνθρακες. Η ιδέα δεν είναι καινούργια, αρκετές ομάδες ανά τον κόσμο προσπαθούν να την εφαρμόσουν, όμως η Air Fuel Synthesis φαίνεται να είναι η πρώτη που τα κατάφερε. «Πήραμε το διοξείδιο του άνθρακα από τον αέρα και το υδρογόνο από το νερό και μετατρέψαμε αυτά τα στοιχεία σε πετρέλαιο» δήλωσε ο διευθυντής της, Πίτερ Χάρισον. «Δεν το κάνει κανένας άλλος στη Βρετανία ούτε και στο εξωτερικό, εξ όσων γνωρίζουμε. Το προϊόν μας μοιάζει με πετρέλαιο και μυρίζει σαν πετρέλαιο, είναι όμως πολύ πιο καθαρό από το ορυκτό πετρέλαιο γιατί δεν έχουμε κανένα από τα πρόσθετα και τα βλαβερά συστατικά που περιέχονται σε αυτό». Αν, όπως και εμείς, βλέπετε το ζήτημα με μια κάποια δυσπιστία, όσοι έχουν δει το συνθετικό πετρέλαιο με τα ίδια τους τα μάτια δεν φαίνονται να έχουν αμφιβολίες. «Ακούγεται πολύ ωραίο για να είναι αληθινό, όμως είναι αληθινό» δήλωσε ο Τιμ Φοξ, επικεφαλής σε θέματα ενέργειας και περιβάλλοντος στο Ιδρυμα Μηχανολόγων Μηχανικών του Λονδίνου, μιλώντας στον «Independent». «Το κάνουν, έχω πάει εκεί και το έχω δει ο ίδιος» πρόσθεσε. «Η καινοτομία έγκειται στο ότι το πέτυχαν ως διαδικασία. Είναι μια μικρή πιλοτική μονάδα που συλλέγει αέρα και εξάγει από αυτόν το διοξείδιο του άνθρακα με βάση γνωστές και καλά δοκιμασμένες αρχές. Χρησιμοποιούν γνωστά και καλά δοκιμασμένα "συστατικά" αλλά το συναρπαστικό είναι ότι τα συνέθεσαν σωστά και έδειξαν ότι η ιδέα μπορεί να λειτουργήσει».

Πηγή: http://www.periodiko.net

Διαβάστε περισσότερα...

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

Γιατί πρέπει να ανακυκλώνουμε τα αλουμινένια προϊόντα...

Μόνο με την κοινή και μεθοδική προσπάθεια όλων μας τα προγράμματα ανακύκλωσης μπορούν να αποδώσουν. Η ανακύκλωση πρέπει να γίνει τρόπος ζωής, να μπει στην καθημερινότητά μας, να διαδίδουμε και να εφαρμόζουμε στην πράξη εμείς οι ίδιοι την ανακύκλωση παντού: στα σχολεία, στις ένοπλες δυνάμεις, στους χώρους εργασίας, στη γειτονιά μας, στο σπίτι μας. Όλοι μπορούμε να συνεισφέρουμε ενεργά στην ανακύκλωση των κουτιών αλουμινίου, να συμμετέχουμε στην αναβάθμιση του περιβάλλοντος και να κερδίζουμε!
Τι πετυχαίνουμε με την ανακύκλωση αλουμινίου:
1. Καθαρότερο περιβάλλον για καλύτερη ποιότητα ζωής
2. Σημαντική εξοικονόμηση ενέργειας και πρώτων υλών
3. Οικονομικά οφέλη για το κοινωνικό σύνολο και τον καταναλωτή, γιατί:
 - Κάθε αλουμινένιο κουτί που ανακυκλώνεται εξοικονομεί πόρους προς όφελος της κοινωνίας.
- Ο καταναλωτής που συμμετέχει στην ανακύκλωση μπορεί να εισπράττει περίπου 1 ευρώ για κάθε κιλό αλουμινίου (περίπου 65 κουτάκια) που θα παραδίδει. Ωστόσο το ακριβές ποσό διαμορφώνεται ανάλογα με τις διεθνείς τιμές αλουμινίου.
Γιατί το αλουμίνιο είναι ανακυκλώσιμο υλικό:
1. Ξαναμπαίνει εύκολα στην παραγωγική διαδικασία: Το αλουμίνιο, από κουτιά μπίρας και αναψυκτικών, που επαναχυτεύεται διατηρεί τις χημικές και μηχανικές του ιδιότητες και χρησιμοποιείται για την παραγωγή καινούργιων κουτιών άριστης ποιότητας.
2. Η διαδικασία ανακύκλωσης αλουμινίου μπορεί να επαναλαμβάνεται συνεχώς -σε αντίθεση με άλλα υλικά.
3. Τα αλουμινένια κουτιά αναψυκτικών και μπίρας κατασκευάζονται μόνο από ένα υλικό -το αλουμίνιο - και έτσι δεν απαιτείται επιπλέον διαχωρισμός υλικών, που δυσχεραίνει την ανακύκλωσή τους.
4. Τα άδεια αλουμινένια κουτιά είναι ελαφρά, άθραυστα και μπορούν εύκολα να συμπιεστούν, ώστε να μειωθεί σημαντικά ο όγκος τους. Τα χαρακτηριστικά αυτά διευκολύνουν την αποθήκευση και τη μεταφορά τους.
Τα στάδια ανακύκλωσης:
 1. Περισυλλογή και συγκέντρωση χρησιμοποιημένων αλουμινένιων κουτιών στο Κέντρο Ανακύκλωσης
2. Διαλογή από σιδερένια κουτιά που τυχόν βρεθούν
3. Συμπίεση των κουτιών μέσα από κατάλληλες πρέσες σε συμπαγείς "μπάλες"
4. Προώθηση σε χυτήρια για επαναχύτευση σε νέα προϊόντα αλουμινίου

Πηγή: http://www.flowmagazine.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012

Γιατί κάνουμε ό,τι κάνουμε...

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2012

Το νερό του μέλλοντος...

Θα πούμε το νερό νεράκι στα επόμενα χρόνια! Για τον λόγο αυτό οι επιστήμονες αναζήτησαν νέους τρόπους αποθήκευσης νερού σε στερεή μορφή. Οι γιαπωνέζοι επιστήμονες ("High-water-content mouldable hydrogels by mixing clay and a dendritic molecular binder") για μια ακόμη φορά έκαναν το θαύμα τους και κατασκεύασαν το ελαστικό νερό. Η ανακάλυψη έγινε στο Πανεπιστήμιο του Τόκυο. Το νέο «σκληρό» πια νερό αποτελείται από 95% καθαρό νερό ενώ το υπόλοιπο πέντε τοις εκατό αποτελεί ο πηλός και άλλα οργανικά υλικά. Το αποτέλεσμα μοιάζει με ζελέ, αλλά είναι πιο ελαστικό και τελείως διάφανο, όπως μπορείτε να δείτε στην φωτογραφία του Japan Science & Tachology Agency. Η επίσημη ανακοίνωση έγινε στο περιοδικό Nature πριν από μια εβδομάδα, σημειώνοντας πως το υλικό αυτό θα είναι φιλικό και ασφαλές προς το περιβάλλον και τους ανθρώπους ενώ μπορεί σύντομα να αποτελέσει ένα σημαντικό ιατρικό εργαλείο, στη καταπολέμηση τραυματισμένου ή χειρουργημένου ιστού, σε φάση ανάρρωσης. Το εντυπωσιακό γεγονός είναι πως αν η σύσταση του στερεού νερού πυκνώσει κι άλλο, τότε θα μπορούσε να παραχθεί ένα άλλο υλικό συσκευασίας που θα μπορούσε να αντικαταστήσει τις συσκευασίες πλαστικού μια για πάντα. Σαφώς στην περίπτωση αυτή η ανθρωπότητα θα έχει κάνει ένα μεγάλο άλμα προς την διάσωση του πλανήτη και την ασφαλή ζωή όλων μας, ενώ συγχρόνως το νερό θα πρέπει να μεταφερθεί σε απομακρυσμένες περιοχές όπως στην Αφρική για τις ανάγκες ύδρευσης πόλεων και οικισμών.

Πηγή: axortagos.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Έκθεση Ειδικής Γραμματείας Επιθεώρησης Περιβάλλοντος...

Διαβάστε περισσότερα...

Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2012

Μήνυμα προς αγανακτισμένους...

Σ’ έναν καπιταλιστή δεν πρέπει ποτέ να λες: «αχ, σας παρακαλώ, θα μπορούσατε λιγάκι να μου κάνετε λίγο χώρο ν’ αναπνεύσω κι εγώ; Θα μπορούσατε να είστε λίγο πιο καλός, με λίγη περισσότερη κατανόηση; Ας συμφωνήσουμε…»
Όχι. Ο μόνος τρόπος για να μιλήσεις μαζί τους είναι να τους στριμώξεις στον καμπινέ, να τους χώσεις το κεφάλι μέσα στη λεκάνη και να τραβήξεις το καζανάκι. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο, ίσως με λιγότερο φανταχτερές βιτρίνες, ίσως με λιγότερες λεωφόρους, αλλά με λιγότερες λιμουζίνες, με λιγότερους απατεώνες. Τους πραγματικούς απατεώνες, αυτούς τους μισάνθρωπους με τις χοντρές κοιλιές. Κι έτσι θα είχαμε δικαιοσύνη.
Έτσι, εμείς που βγάζουμε πάντα το φίδι απ’ την τρύπα για τους άλλους, θα μπορούμε επιτέλους να σκεφτούμε και τον εαυτό μας.
Να κτίζουμε σπίτια που να ανήκουν σε μας..
Να ζούμε μια ζωή που θά ‘ναι ολότελα δική μας. Να ζούμε σαν ολοκληρωμένοι άνθρωποι τέλος πάντων.
Να ζούμε σ’ έναν κόσμο όπου η επιθυμία σου να γελάσεις, ξεσπάει από μέσα σου σα γιορτή, η επιθυμία να παίξεις και να γιορτάσεις… κι επιτέλους να κάνεις μια δουλειά που να σ’ ευχαριστεί… σαν κανονικοί άνθρωποι κι όχι σαν ζώα που ζουν και υπάρχουν χωρίς χαρά και φαντασία.
Ένας κόσμος όπου μπορεί κανείς να δει ξανά ότι υπάρχει ακόμη ένας ουρανός… τα λουλούδια που ανθίζουν… ότι ακόμα υπάρχει άνοιξη… και τα κορίτσια που γελούν και τραγουδούν.
Και όταν μια μέρα πεθάνεις, δε θα πεθάνεις σα γέρος, πεταμένος σα στιμένη λεμονόκουπα, αλλά σαν άνθρωπος που έζησε ελεύθερος κι ευχαριστημένος μαζί με τους άλλους ανθρώπους..”

Ντάριο Φο

Διαβάστε περισσότερα...

Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2012

Συνηθίσαμε πια…

Συνηθίσαμε πια να πιστεύουμε ότι τα πράγματα συμβαίνουν έτσι από μόνα τους. Συνηθίσαμε πια την άνιση οργάνωση του κόσμου που εξευτελίζει την ανθρώπινη ζωή και ανήκει στην αιώνια τάξη των ισχυρών. Συνηθίσαμε πια ότι η αδικία είναι ένα πεπρωμένο που είμαστε υποχρεωμένοι ή να το δεχτούμε ή να το αποδεχτούμε. Συνηθίσαμε πια να ακούμε τους ισχυρούς του πλανήτη να μας λένε ότι η αδικία είναι φυσικός νόμος. Συνηθίσαμε πια να πιστεύουμε ότι οι κατώτεροι οφείλουν αιώνια υπακοή στους ανώτερους τους, οι γυναίκες οφείλουν απόλυτη υπακοή στους άνδρες, οι γεννημένοι κατώτεροι γεννήθηκαν για να υπηρετούν τους γεννημένους ανώτερους. Συνηθίσαμε πια να σκύβουμε το κεφάλι στις διαταγές των αφεντικών αποδεχόμενοι να δουλεύουμε όποτε αυτά θέλουν, με ότι αντίτιμο αυτά θέλουν, να μας πετάνε στον δρόμο όποτε αυτά θέλουν, χωρίς να διαμαρτυρόμαστε, να αντιστεκόμαστε, να έχουμε αντιρρήσεις, να θέλουμε μόνο ότι αυτά θέλουν. Συνηθίσαμε πια να θεωρούμε ότι οι φτωχοί είναι φτωχοί επειδή έτσι το θέλησε η μοίρα τους, ότι είναι ανίκανοι να είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που είναι, γιατί είναι γεννημένοι να χάνουν και αποκλειστικά υπεύθυνοι για τη κατάσταση τους. Συνηθίσαμε πια να πιστεύουμε ότι η διάσωση του περιβάλλοντος μπορεί να προέλθει μόνο από τις πολυεθνικές εταιρίες μέσω των εμπορικών επενδύσεων τους που καταληστεύουν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της γης, την εμπορική εκμετάλλευση του νερού, του αέρα, της τροφής και όποιος δεν έχει να τα αγοράσει να αντιμετωπίζεται σαν στατιστικό περισσευούμενο πλεόνασμα που πρέπει να οδηγηθεί στην οργανική ανακύκλωση παραγωγής εδαφικού λιπάσματος. Συνηθίσαμε πια να ζούμε συνεχώς με αυταπάτες ότι κάθε νόμος είναι σωστός επειδή είναι απλά και μόνο νόμος. Συνηθίσαμε πια το κράτος της πανοπτικής επιτήρησης να μας ζητά υποχρεωτικά να γίνουμε οι ρουφιάνοι του καρφώνοντας όποιον αντιστέκεται και πολεμά την εξαθλίωση που μας επιβάλει. Συνηθίσαμε πια να βλέπουμε χωρίς να μιλάμε τα σκυλιά της δημοκρατίας τους, να ξεσκίζουν τις σάρκες και τις ψυχές όσων αγωνίζονται, να στοιβάζουν ανθρώπινα κορμιά στις φυλακές-αποθήκες της, να εξοντώνουν κάθε απόπειρα αντίστασης μέσα από νόμους, βασανιστήρια και διαφόρων ειδών κρατικούς δολοφόνους, δικαστές και αστυνόμους. Συνηθίσαμε πια να ασφυκτιούμε από τα χρέη και τα δάνεια ώστε να μην χάσουμε, το αυτοκίνητο μας, το εξοχικό μας, το κινητό μας, τις διακοπές σε “in” μέρη, τα αντικείμενα μας, όλα αυτά που θεωρούμε ότι αν δεν τα έχουμε ή δεν τα κάνουμε δεν υπάρχουμε. Συνηθίσαμε πια να μας προστάζουν μέσα από τη διαφήμιση να καταναλώνουμε ότι δεν έχουμε τη δυνατότητα να αποκτήσουμε γιατί αυτό είναι το “πραγματικό νόημα της ζωής”. Συνηθίσαμε πια να μας έχουν δεμένους με μία αλυσίδα όπου η άκρη της καταλήγει στο πόδι του τραπεζιού της τηλεόρασης και να αποδεχόμαστε ότι είναι φυσικότατο να ζούμε μια ζωή φυλακισμένοι σε τέσσερις τοίχους με μοναδικό παράθυρο την οθόνη της υποχρεωμένοι μόνο να ακούμε ένα κουτί που έχει μόνο φωνή και καθόλου αυτιά. Συνηθίσαμε πια τη τρομοκρατία της μιντιακής κυριαρχίας η οποία διατάζει ότι ο μόνος τρόπος για να “σωθεί η χώρα” είναι η πλήρης και πειθαρχημένη ανέχεια των κατώτερων τάξεων της. Συνηθίσαμε πια τις αυτοκτονίες συνανθρώπων μας που προτιμούν την έξοδο από τη ζωή παρά τον αργό θάνατο της ανέχειας. Συνηθίσαμε πια τις διαπομπεύσεις από τους μιντιακούς διαύλους, εξαθλιωμένων τοξικομανών-ιερόδουλων που πουλάνε σε “καθωσπρέπει πολίτες-θύματα” το ζωντανο-νεκρό σώμα τους για λίγο ψεύτικο όνειρο σε ενέσιμη μορφή. Συνηθίσαμε πια να ακούμε την αυτοκρατορία του χρήματος να διακηρύσσει ότι η καταδυνάστευση και η κατοχή μιας αδύναμης χώρας και η μαζική δολοφονία του λαού της από μια άλλη δυνατή, είναι “ανθρώπινη αρετή”, “αποκατάσταση της ελευθερίας”, “διάσωση της δημοκρατίας”, αλλά όταν ένας πεινασμένος κακομοίρης πρόσφυγας που αυτή δημιούργησε ψάχνει για λίγο φαγητό και αναγκάζεται να κλέψει είναι ένα κτήνος που δεν σέβεται την ανθρώπινη ζωή και τον τόπο που τον “φιλοξενεί”. Συνηθίσαμε πια να θεωρούμε ηθικό και δίκαιο ότι οι χώρες που “διαφυλάττουν τη παγκόσμια ειρήνη” είναι μόνο αυτές που κατασκευάζουν και πουλούν τα περισσότερα όπλα, εισβάλουν σε άλλες χώρες κατακρεουργώντας τον φτωχό πληθυσμό τους. Συνηθίσαμε πια σαν μοναδικό δεδομένο ότι η αιτία του ρατσισμού και της φαλλοκρατίας είναι η γενετική κληρονομιά και ότι δεν ευθύνεται η ιστορία που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα οι φτωχοί, αλλά η βιολογία. Συνηθίσαμε πια να πιστεύουμε ότι οι καραβιές των προσφύγων, των κυνηγημένων, των πεινασμένων μεταναστών από την Αφρική και την Ασία έχουν στη φύση τους τη βία, το έγκλημα, το κακό που είναι ενταγμένα βιολογικά στο αίμα τους και στη θρησκευτική τους πίστη. Συνηθίσαμε πια να είμαστε σίγουροι ότι οι φτωχοί κουβαλάνε το πεπρωμένο τους μέσα στο αίμα τους, γιατί όταν τα χρωμοσώματα της κατωτερότητας αναμειγνύονται με τον κακό σπόρο του εγκλήματος έχουμε τη τηλεοπτική “διαπίστωση” ότι όσο πιο σκούρο δέρμα έχει ένας φτωχός τόσο πιο επικίνδυνος βάρβαρος και απάνθρωπος είναι. Συνηθίσαμε πια να θεωρούμε σωστό ότι οι έμποροι των εθνών, οι πολιτικοί, οι τραπεζίτες, οι κυρίαρχοι γης νερού και αέρα, που ζουν στις ισχυρές χώρες έχουν το δικαίωμα να επιβάλλουν στις υπόλοιπες χώρες στρατιωτικές ή κοινοβουλευτικές δικτατορίες και κυβερνήσεις ανδρείκελα. Ότι μπορούν να τους υπαγορεύουν την οικονομική και κάθε άλλη πολιτική τους, να τις διατάζουν να αποδέχονται χωρίς αντιρρήσεις καταστροφικές συναλλαγές και τοκογλυφικά δάνεια, τρόπους διαβίωσης του ανθρώπινου υποκειμένου τους, πότε θα αναπνέει και πότε πρέπει να πεθάνει. Συνηθίσαμε πια να υποτιμάμε τη ζωή και να μας απαγορεύουν να θυμόμαστε. Συνηθίσαμε πια η μοναδική μας μνήμη να είναι αποκλειστικά η μνήμη της εξουσίας των λίγων. Αυτή που μας κάνει να μη θυμόμαστε ότι ο πλούτος των λίγων ευθύνεται για τη φτώχεια των πολλών. Αυτή που μα λέει ότι αυτό το αταίριαστο ζευγάρι συζεί αρμονικά από τα βάθη των αιώνων και ότι ήταν πάντα έτσι γιατί “αυτό είναι το θέλημα του Θεού”. Συνηθίσαμε πια να ξεχνάμε ότι οι επιχειρήσεις με τα μεγαλύτερα κέρδη στον πλανήτη είναι εκείνες που δολοφονούν τον περισσότερο κόσμο στον πλανήτη, αποφασίζουν για την τύχη του και έχουν τα μεγαλύτερα οφέλη από την εξολόθρευση του. Συνηθίσαμε πια να πιστεύουμε ότι η “ελεύθερη αγορά” είναι η μοναδική πηγή ευημερίας, η μοναδική εγγύηση της δημοκρατίας και να ξεχνάμε ότι όπου σηκώθηκε η σημαία του “ελεύθερου εμπορίου” αυτή υποχρέωνε τους υπηκόους να παράγουν και να καταναλώνουν μόνο τα δικά του εμπορεύματα, να υποτάσσονται στους δικούς του νόμους. Στο “όνομα της ελευθερίας” του, που αναπόφευκτα περνά από τη σκλαβιά των υπηρετών του. Συνηθίσαμε πια να ονομάζουμε “αναπτυσσόμενες” τις φτωχές χώρες που τις έχει συνθλίψει η ξένη ανάπτυξη των ισχυρών χωρών και οι πολυεθνικές εταιρίες. Αυτές που μονοπωλούν και καταληστεύουν τον πλούτο των “υπό ανάπτυξη”, την επιστημονική γνώση, τη τροφή, την τεχνολογία, πουλώντας τους πανάκριβα, μολυσμένη μεταλλαγμένη τροφή, πολιτισμό του απόλυτου κενού της σκέψης, πανάκριβα οπλικά συστήματα που θα τις “προστατεύσουν” από ανύπαρκτους εχθρούς. Συνηθίσαμε πια να πιστεύουμε ότι η ανάθεση συνολικά της ζωής μας στα χέρια των επαγγελματιών της πολιτικής και των κομματικών “ειδικών” ψηφίζοντας τους είναι το μοναδικό μοντέλο που διαφυλάττει την κοινωνική ευμάρεια και ειρήνη. Συνηθίσαμε πια να θεωρούμε τους εαυτούς μας ανώριμους και ανήμπορους να συνδιαχειριζόμαστε ισότιμα και συλλογικά τη ζωής μας. Συνηθίσαμε πια να πιστεύουμε ότι είναι αδιανόητος ένας κόσμος χωρίς οι λίγοι να κανοναρχούν και να εξουσιάζουν τους πολλούς. Συνηθίσαμε πια να μας λένε “πήδηξε τώρα” και να απαντούμε “πόσο ψηλά;” Συνηθίσαμε πια να μας ρωτούν “τι ώρα είναι;” και να απαντούμε “ότι ώρα διατάξετε”. Συνηθίσαμε πια να συνηθίζουμε σε κάθε απαίτηση που μας υποχρεώνουν να συνηθίσουμε. Δεν συνηθίσαμε ποτέ να θυμόμαστε ότι αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας.

Ευάγριος Αληθινός
* το παραπάνω κείμενο δημοσιεύτηκε στο φύλλο 19 (καλοκαίρι 2012) της παγκρήτιας εφημερίδας δρόμου Άπατρις

Διαβάστε περισσότερα...

Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2012

Η αυστηρή Ευρώπη “εξάγει” περιβαλλοντική μόλυνση...

Ο αυστηρός χαρακτήρας της ευρωπαϊκής νομοθεσίας για τις εκπομπές CO2 είναι υπεύθυνος για την αύξηση των εκπομπών άνθρακα σε χώρες με χαμηλότερες προδιαγραφές εκπομπών ρύπων, σύμφωνα με έρευνα ενός Πανεπιστημίου της Αυστρίας. Μια ερευνητική ομάδα από το Κέντρο Wegener για το Κλίμα και την Παγκόσμια Αλλαγή πραγματοποίησε τη μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο περιοδικό “Energy Economic”. Η έρευνα του Πανεπιστημίου του Γκρατς υποστηρίζει ότι η αιτία του προβλήματος είναι ότι πολλές χώρες με αυστηρό πλαίσιο γύρω από την πολιτική αέριων ρύπων μεταφέρουν την βιομηχανική τους δραστηριότητα που προκαλεί ρύπανση λόγω εκπομπών CO2 σε άλλες χώρες που έχουν πιο “χαλαρό” πλαίσιο, όμως με αυτό τον τρόπο οι εκπομπές CO2 δεν μειώνονται συνολικά στην Ευρώπη ή παγκοσμίως, καθώς μπορεί να μειώνονται σε κάποιες χώρες αλλά αυξάνονται σε κάποιες άλλες. Μάλιστα, σύμφωνα με τα πορίσματα της έρευνας το 10% των αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου προέρχεται από την χημική μετατροπή των πρώτων υλών που απαιτούνται για την κατασκευή του τσιμέντου.

Διαβάστε περισσότερα...

Χάνουμε το τρένο στα αεροδρόμια...

Στα πλαίσια των γενικών ιδιωτικοποιήσεων, μέχρι το τέλος του έτους, αναμένεται να δημοπρατηθούν με διεθνείς διαγωνισμούς 22 από τα συνολικά 37 περιφερειακά αεροδρόμια της χώρας. Στα σχέδια του υπουργείου είναι να ενοικιασθούν τα αεροδρόμια για τουλάχιστον 30 χρόνια και κυρίως αυτά που έχουν αυξημένη κίνηση. Ανάμεσα σε αυτά, δυστυχώς, μαθαίνω, ότι δεν θα είναι το αεροδρόμιο της Κοζάνης. Όλα όσα δεν δημοπρατηθούν θα παραμείνουν στο Δημόσιο. Θα συσταθεί μια ενιαία εταιρεία που θα τα διαχειρίζεται, με σκοπό να δοθεί η διαχείριση σε ιδιώτη μέσω. Τα νέα για εμάς είναι χειρότερα. Oι αερολιμένες Κοζάνης και Καστοριάς παραχωρούνται στην Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, με ανοιχτό το ενδεχόμενο να κλείσουν οριστικά! Σύμφωνα με τον υπουργό Ανάπτυξης κ. Χατζηδάκη το κράτος θα εξακολουθήσει να είναι ο ιδιοκτήτης των αεροδρομίων. Η περίοδος παραχώρησης θα είναι μακρόχρονη ώστε να διατηρηθούν οι χρεώσεις σε ανταγωνιστικά επίπεδα. Η διεθνής πρακτική είναι η παραχώρηση να φτάνει στα 50 έτη. Το συμβατικό αντάλλαγμα για την παραχώρηση θα προβλέπει αρχικό εφάπαξ τίμημα αλλά και ετήσιες πληρωμές αναλόγως των κερδών και των εσόδων. Εκτιμάται ότι επενδύσεις ύψους περίπου 225 εκατ. ευρώ θα χρειαστούν για την ενίσχυση των υποδομών στα αεροδρόμια που έχουν κίνηση μέχρι 75.000 επιβάτες. Το κόστος των επενδύσεων, σύμφωνα με τον κ. Υπουργό, θα αναλάβουν οι ιδιώτες ενώ θα πρέπει να υλοποιηθούν μέσα στα επόμενα τρία έως τέσσερα χρόνια. Έτσι, λοιπόν, βλέπουμε την Δυτική Μακεδονία να χάνει και αυτή την ευκαιρία. Τι μπορεί να γίνει; Ας ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Βόλου. Και εξηγούμαι: γνώριζε κανείς ότι υπάρχει αεροδρόμιο στο Βόλο μέχρι πριν απο λίγα χρόνια; Οι Βολιώτες μέσα σε πολύ μικρό διάστημα δημιούργησαν από το μηδέν εμπορευματική και τουριστική κίνηση από το αεροδρόμιο τους. Έχουν, πλέον διεθνείς πτήσεις με εταιρείες χαμηλού κόστους. Καταλήξαμε έτσι στο ευχάριστο γεγονός να εισέρχονται περισσότεροι από όσους εξέρχονται. Μάλιστα, από τις αρχές του έτους, αναμένεται να αρχίσουν οι πτήσεις της νεοϊδρυθείσας αεροπορικής εταιρείας χαμηλού κόστους HellasAirlines. Και όχι μόνο αυτό! Η εταιρεία θα έχει βάση και έδρα το αεροδρόμιο της Νέας Αγχιάλου! Η εταιρεία ξεκινάει πτήσεις εσωτερικού προς και από Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ρόδο, Ηράκλειο, Γιάννενα και Σκιάθο, ενώ για το εξωτερικό θα υπάρξουν πτήσεις για Ρώμη, Μαδρίτη, Λονδίνο, Φρανκφούρτη, Παρίσι, Μόσχα, σε καθημερινή βάση. Σύμφωνα, μάλιστα με την εταιρεία, το προσωπικό της εταιρείας θα προέρχεται από το Βόλο και τη Θεσσαλία γενικότερα, σε ποσοστό 80 – 90%. Ακούει κανείς στην Κοζάνη; Στείλτε ένα εμαιλ στην Air Berlin ή/και πάρτε ένα τηλέφωνο στην Ryannair ( 44 8712460002) και πείτε τους: θέλετε να πραγματοποιήσετε πτήσεις από και προς Κοζάνη; Μπορεί να σας το κλείσουν. Μπορεί να γελάσουν. Μπορεί να σας βρίσουν. Αλλά μπορεί και να σου κάτσει. Στο Βόλο γιατι τα κατάφεραν; Συγγνώμη κύριοι αιρετοί, αλλά δεν σας θέλουμε άλλο για να καθαρίζετε τους υπονόμους όταν βρέχει ή να χορεύεται τα περιστέρια στους φανούς. Και παιδιά να είχαμε στις θέσεις σας θα τα κατάφερναν. Ριξικεύλευτες ιδέες και κοινή λογική, αυτό θέλουμε.

Πηγή: Εφημερίδα Το Βήμα - Ηλίας Σιδέρης-Δικηγόρος

Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2012

Επίταξη αγροτεμαχίων στην στην κτηματική περιοχή των Τοπικών Κοινοτήτων Αχλάδας και Μελίτης, Δήμου Φλώρινας, της Περιφερειακής Ενότητας Φλώρινας...

Για την αντιμετώπιση των αναγκών σε λιγνίτη της μονάδας της Μελίτης αποφασίστηκε να γίνει επίταξη αγροτεμαχίων «προς τον σκοπό της εκτέλεσης εξορυκτικών έργων απόληψης λιγνίτη για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και διασφάλισης της ενεργειακής επάρκειας του συστήματος». Μέχρι τώρα το πρόβλημα αντιμετωπίζονταν με εισαγωγές λιγνίτη, που όμως κόστιζαν πανάκριβα. Η ΔΕΗ Α.Ε για πολλοστή φορά μας αποδεικνύει πως όποτε την συμφέρει λειτουργεί ως δημόσια επιχείρηση και όποτε την συμφέρει ως ιδιωτική. Περισσότερα στο http://static.diavgeia.gov.gr/doc/%CE%9243%CE%A90-%CE%99%CE%95%CE%A5

Διαβάστε περισσότερα...

Σκοτώνει η ρύπανση στις ελληνικές μεγαλουπόλεις...

Στο κόκκινο βρίσκονται στην Ελλάδα οι ρύποι που οδηγούν σε πρόωρους θανάτους: υψηλές συγκεντρώσεις των τοξικών μικροσωματιδίων (PM) αλλά και του όζοντος (Ο3) καταγράφονται στις ελληνικές μεγαλουπόλεις. Αυτό δείχνει η τελευταία έκθεση της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Περιβάλλοντος (European Environment Agency) για την ποιότητα του αέρα στην Ευρώπη που δημοσιεύτηκε πριν από λίγες ημέρες. Τόσο στους σταθμούς μέτρησης της Αθήνας όσο και της Θεσσαλονίκης και της Πάτρας παρατηρούνται συγκεντρώσεις των μικροσωματιδίων PM10 πάνω από τα ετήσια ανώτατα όρια που έχει θεσπίσει η Ευρωπαϊκή Ενωση (είναι τα 40 μικρογραμμάρια ανά κυβικό μέτρο αέρα). Η έκθεση δείχνει ακόμη ότι υπάρχουν υπερβάσεις των PM10 και στα ημερήσια ανώτατα όρια (είναι τα 50 μικρογραμμάρια). Σημειώνεται ότι οι μετρήσεις αφορούν κυρίως το 2010. Τα μικροσωματίδια, σύμφωνα με τους ειδικούς, προκαλούν καρδιακές και αναπνευστικές παθήσεις, εμφράγματα, αρρυθμίες. Επίσης, βλάπτουν το νευρικό και αναπαραγωγικό σύστημα και προκαλούν καρκίνο. Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω συνεπειών - όπως σημειώνουν οι επιστήμονες - είναι οι πρόωροι θάνατοι. Μάλιστα, στην έκθεση της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Περιβάλλοντος τονίζεται πως τα μικροσωματίδια είναι ο αέριος ρύπος που αποτελεί τη σοβαρότερη απειλή για την υγεία των πολιτών. Υπερβάσεις στα μικροσωματίδια PM10 παρατηρούνται συχνότερα - όπως αναφέρει η έκθεση - στην Πολωνία, την Ιταλία, τη Σλοβακία, τα Βαλκάνια. Τις κακές επιδόσεις τόσο στα μικροσωματίδια όσο και στο όζον «τις γνωρίζουμε και ενημερώνουμε εδώ και χρόνια γι' αυτές και τις συνέπειές τους», λέει στα «ΝΕΑ» η καθηγήτρια Υγιεινής και Επιδημιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Κλέα Κατσουγιάννη. Η επιστήμονας έχει υλοποιήσει πλήθος ερευνών στο πλαίσιο ευρωπαϊκών προγραμμάτων για τις επιπτώσεις των μικροσωματιδίων στην υγεία των πολιτών. Οπως προσθέτει, «εάν στην Αθήνα μειώναμε τα PM10 στα επιτρεπτά όρια και ακόμη πιο κάτω, θα κερδίζαμε έναν χρόνο προσδόκιμης επιβίωσης. Και σε ό,τι αφορά τις βραχυπρόθεσμες συνέπειες, κάθε φορά που αυξάνονται κατά 10 μικρογραμμάρια τα PM10 αυξάνεται η γενική θνησιμότητα κατά μισό τοις εκατό». Οσο για τις πηγές των μικροσωματιδίων, είναι κυρίως ανθρωπογενείς. Προέρχονται από τις βιομηχανίες, τις κεντρικές θερμάνσεις κατοικιών, τα καυσαέρια των αυτοκινήτων, την καύση ξύλων. Δύο πηγές που επίσης συμβάλλουν στην εμφάνιση των ρύπων είναι η πετρελαιοκίνηση και η καύση πέλετς που προσφάτως επιτράπηκαν και στα μεγάλα αστικά κέντρα της Ελλάδας. Στο κόκκινο είναι η χώρα μας και όσον αφορά τις συγκεντρώσεις του όζοντος. Είναι ρύπος που δεν εκπέμπεται απευθείας στον αέρα αλλά σχηματίζεται από άλλους (διοξείδιο και μονοξείδιο αζώτου, πτητικές οργανικές ουσίες), ενώ τον σχηματισμό του βοηθάει και ο ήλιος. Γι' αυτόν τον λόγο οι συγκεντρώσεις στις μεσογειακές χώρες είναι συνήθως υψηλότερες σε σύγκριση με άλλες χώρες της Ευρώπης. Η Ελλάδα κατατάσσεται στις χώρες που ξεπερνούν τις 25 ημέρες τον χρόνο - είναι το όριο - κατά τις οποίες οι συγκεντρώσεις όζοντος έχουν τιμές πάνω από τα 120 μικρογραμμάρια ανά κυβικό μέτρο αέρα. Σοβαροί είναι οι κίνδυνοι για την υγεία των πολιτών από την έκθεσή τους στο όζον, τονίζουν οι ειδικοί. Προκαλεί αναπνευστικά προβλήματα, άσθμα, ενώ μπορεί να μειώσει τη λειτουργία των πνευμόνων. Αρκετές ευρωπαϊκές μελέτες έχουν δείξει μάλιστα ότι η ημερήσια θνησιμότητα αυξάνεται όσο αυξάνεται η έκθεση στο όζον.

Πηγή: Εφημερίδα Τα Νέα

Διαβάστε περισσότερα...

Μπλεγμένοι στα καλώδια...

Άνθρωποι μπλεγμένοι στα καλώδια. Μαθημένοι χρόνια σε χειροκροτήματα, σε ‘σταυρούς’, σε υποκλίσεις, σε ψεύτικες ευφορίες, σε εναλλασσόμενες λυκοφιλίες. Ενταγμένοι κανονικά στο στρατόπεδο του εχθρού, φιλώντας το χέρι του συνεργάτη τους, ενώ ήθελαν να του το κόψουν. Γιατί απορείς; Ακόμη να καταλάβεις πως έτσι ακριβώς είναι διαρθρωμένη η πυραμίδα; Όσο πιο ψηλά, τόσο πιο σκοτεινά. Το φανταχτερό περιτύλιγμα, παραπλανεί. «Στα υπόγεια είναι η θέα». Το είχα ακούσει μα το βίωσα κιόλας… Δύσκολο να το αντιληφθείς, αν δε το συγκρίνεις με τη «μέσα» θέα ενός ουρανοξύστη. Δηλαδή όχι αυτή που φαίνεται από το μπαλκόνι, όχι αυτή που θαμπώνει, μα αυτή μέσα στα λαμπερά σαλόνια, πίσω από τα γραφεία, από τις κλειστές πόρτες, εκεί όπου λίγοι έχουν την πρόσβαση. Εκεί που η ψυχή βρίσκεται εκτεθειμένη, εκεί που δε μπορείς να την κρύψεις, δε μπορείς να την καμουφλάρεις, να πλανέψεις και τους δικούς σου φόβους. Εκεί που βρίσκεσαι μετέωρος ανάμεσα στην αλήθεια και στο ψέμα της ψυχής. Όση χλιδή, όση δόξα, όσα μεγαλεία… αυτή η ψυχή δε θα χορταίνει. Όσα να της χαρίσεις έρχεται μια στιγμή που βρίσκεσαι αντιμέτωπος και μονάχος απέναντι της. Εσύ και Εσύ. Δίχως τους πολλούς. Δίχως την ακριβοθώρητη θέα. Στέκεσαι μόνος, γυμνός απέναντι της και ξεκινάς ένα διάλογο που θα ήθελες να αποφύγεις. Αν οι φίλοι χάθηκαν, ποτέ δεν ήταν «φίλοι». Σε ένα περιβάλλον άκρως ανταγωνιστικό, πούλησες τη ψυχή σου σε τιμή παζαρέματος. Έδωσες τη ψυχή σου για μια εξασφάλιση ευημερίας και ασφάλειας. Ασφάλεια σε έναν ανασφαλή και ετοιμόρροπο πλανήτη. Καταλαβαίνεις την ειρωνεία; Ζητάς το ανεκπλήρωτο. Ζητάς να αποκτήσεις ότι δε μπόρεσε κανείς. Ζητάς να ζεις από το υστέρημα των πολλών, σαν κάποιος να έδωσε σε εσένα το απόλυτο, αποκλειστικό προνόμιο. Παγκόσμια παραφροσύνη, που αποσπά την προσοχή από τα τόσα σπουδαία που αγνοούμε, που ακόμη δε γνωρίσαμε. Όταν χτίζεις τοίχο απέναντι στον άλλο και αυτός θα κλείσει τα παράθυρα και θα σε αποκλείσει απ'έξω. Όταν κλείνεις την καρδιά προς το διπλανό σου και αυτός θα σταματήσει να σου αφήνει φωτεινά περάσματα της δικής του. Όσο αποφεύγεις την αλήθεια, τόσο θα εγκλωβίζεσαι εσωτερικά στο παραποιημένο ψέμα σου. Τότε θα τρέξεις στους ξένους, για λίγες σταγόνες συντροφιάς, εκείνη όμως θα είναι κάλπικη. *Ανακαλύπτεις και κατανοείς τις ρίζες σου μόνο καθώς τις βιώνεις.* Πόσο οδυνηρό όταν βίαια προσπαθείς να τις αποσπάσεις, να απαλλαγείς από αυτές, λες και σε προσβάλλει η μόνη αλήθεια σου. *Σε έναν κόσμο που καθαγιάζει το κέρδος, αδιαφορείς για τη θέα του, παραμερίζεις τους ουρανοξύστες και φτάνεις στα άγια άκρα.*

Πηγή: http://roadartist.blogspot.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2012

Καταπολεμήστε τη ρύπανση του αέρα με τα ρούχα σας...

Έχετε φανταστεί ποτέ ότι θα μπορούσατε να καταπολεμήσετε τη ρύπανση του αέρα με μια βόλτα στην πόλη φορώντας το αγαπημένο σας συνολάκι; Κι όμως, τα ρούχα που καταπολεμούν τη ρύπανση καθαρίζοντας τον αέρα από τα οξείδια του αζώτου είναι ένα βήμα πιο κοντά στην πραγματικότητα. Το μυστικό βρίσκεται στο απορρυπαντικό. Πιο συγκεκριμένα, ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Σέφιλντ στην Αγγλία ανέπτυξαν ένα προσθετικό για τα απορρυπαντικά πλυντηρίων, το οποίο περιέχει σωματίδια διοξειδίου του τιτανίου, στοιχείο που εξολοθρεύει τα οξείδια του αζώτου στον αέρα. Όταν τα ρούχα πλυθούν με το προσθετικό απορρυπαντικού, εν ονόματι «CatClo», τα νανοσωματίδια διοξειδίου του τιτανίου «γαντζώνονται» σφιχτά στις ίνες των υφασμάτων. Στη συνέχεια, όταν τα σωματίδια αυτά έρθουν σε επαφή με τα οξείδια αζώτου στον αέρα, αντιδρούν με τους ρυπαντές και τους οξειδώνουν στο ύφασμα. Μέσω αυτής της διαδικασίας τα οξείδια του αζώτου γίνονται άοσμα, άχρωμα και δεν προκαλούν πλέον ρύπανση και, αν δεν έχουν φύγει ήδη με τον ιδρώτα, εξαφανίζονται με την επόμενη πλύση των ρούχων. Υπολογίζεται ότι κάθε άτομο ντυμένο με ρούχα που έχουν πλυθεί με το ειδικό προσθετικό μπορεί να αφαιρέσει από τον αέρα 5 γραμμάρια οξειδίων του αζώτου, ποσότητα που παράγει καθημερινά ένα μέσο οικογενειακό αυτοκίνητο. Μάλιστα οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι αν όλοι οι κάτοικοι του Σέφιλντ έπλεναν τα ρούχα τους με CatClo, τα επίπεδα ρύπανσης από οξείδια του αζώτου θα ήταν μηδενικά. Φυσικά για να πετύχουν τόσο μεγάλη ανταπόκριση οι ερευνητές πρέπει να πείσουν πρώτα τους καταναλωτές ότι το προσθετικό δεν έχει μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην υγεία ή αρνητικές περιβαλλοντικές συνέπειες κατά την παραγωγή και τη χρήση. Εξάλλου ας μην ξεχνάμε πως οι άνθρωποι που νοιάζονται για την καταπολέμηση της ρύπανσης είναι εκείνοι που ενδιαφέρονται επίσης για τον περιορισμό της χρήσης χημικών. Οπότε υπό αυτή την έννοια το πιθανότερο είναι ότι δεν θα αγόραζαν άλλο ένα χημικό για το πλύσιμο των ρούχων τους.

ΠΗΓΗ: econews.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Είναι δημόσιο ποτάμι ο Αλιάκμονας ή ιδιωτικό ;;;

Αυξάνει κατά 30 % τις ποσότητες του νερού που αντλεί από τον Αλιάκμονα η ΔΕΗ για τις ανάγκες της, σύμφωνα με τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) η οποία υποβάλλεται για γνωμοδότηση στο Περιφερειακό Συμβούλιο και αφορά την κατασκευή των αγωγών μεταφοράς του νερού. «Με το νέο αγωγό οι ανάγκες σε βιομηχανικό νερό των ΑΗΣ Αμυνταίου και Πτολεμαΐδας θα καλύπτονται εξ ολοκλήρου από τη λίμνη Πολυφύτου. Οι δεσμευόμενες ποσότητες νερού από τον ταμιευτήρα Πολυφύτου θα αυξηθούν κατά 17.000.000 κυβ. μέτρα /έτος σε σχέση με την υφιστάμενη σήμερα κατάσταση». Αυτά αναφέρει η ΜΠΕ, στην οποία σημειώνεται επίσης ότι ο ΑΗΣ Αμυνταίου έχει πρόβλημα νερού. (Είναι γνωστά τα σοβαρά προβλήματα που δημιούργησαν στον υπόγειο υδροφορέα της λεκάνης Αμυνταίου οι εξορύξεις, οι αντλήσεις της ΔΕΗ από την πολύπαθη λίμνη Βεγορίτιδα, σε συνδυασμό με τις ανεξέλεγκτες αρδευτικές γεωτρήσεις). Σήμερα ο ΑΗΣ Αμυνταίου καλύπτει το 70 – 75% των αναγκών του από τη λίμνη Πολυφύτου, και το υπόλοιπο 25 – 30% από γειτονικές γεωτρήσεις. Το νερό λοιπόν δεν επαρκεί. Είναι είδος πολυτελείας για την εν λόγω περιοχή (και όχι μόνο). Και η ΔΕΗ – βασικός υπαίτιος για την κατάσταση αυτή - αναζητεί τη λύση στον υδάτινο σχηματισμό που αντέχει ακόμη, στον Αλιάκμονα, από τον οποίο θα καλύψει αυτή τη φορά 100 % τις ανάγκες του ΑΗΣ Αμυνταίου. Πριν είκοσι χρόνια όποιος έλεγε ότι ο ΑΗΣ Αμυνταίου έπρεπε να πάρει νερό από την Αλιάκμονα κι όχι από τους κοντινούς υδροφορείς, επιφανειακούς ή υπόγειους, θεωρούνταν ..τρελός από όλους τους τεχνικούς (και της ΔΕΗ). Η αντίδραση αυτή ήταν απόλυτα δικαιολογημένη, δεδομένου ότι ο Αλιάκμονας είναι περίπου 60 χλμ μακριά και με πολύ χαμηλότερο υψόμετρο (αρνητική διαφορά 400 μέτρα), πράγμα που καθιστούσε απαγορευτική τη μεταφορά νερού από πλευράς κόστους. (Τεράστιοι αγωγοί πολλών χιλιομέτρων, μεγάλα λειτουργικά κόστη αντλιοστασίων που έπρεπε να κουβαλούν το νερό «στην .. ανηφόρα»). Κι όμως το 1997 το παράδοξο αυτό έγινε πραγματικότητα ! Ο ΑΗΣ Αμυνταίου άρχισε να υδροδοτείται κατά ένα μέρος από τον Αλιάκμονα (περίπου 10.000.000 κυβ. μέτρα /έτος) Αφού λοιπόν η ΔΕΗ αφαίμαξε (μαζί με τους αγρότες) τη λίμνη Βεγορίτιδα κατεβάζοντας τη στάθμη της πάνω από 30 μέτρα, αφού ξετίναξε κι ένα σημαντικό μέρος της υπόγειας υδροφορίας στη λεκάνη Αμυνταίου, στράφηκε στο επόμενο θύμα, τον Αλιάκμονα, από τον οποίο ήδη έπαιρνε νερό για τους κοντινότερους Σταθμούς της (κι αυτό με υψηλό κόστος). Σε λίγα χρόνια η ποσότητα αυτή διπλασιάστηκε. Σήμερα επειδή εξάντλησαν όλη σχεδόν την υπόγεια υδροφορία το «έργο» επαναλαμβάνεται. Και η απάντηση που εισπράττεις από τους αρμοδίους είναι κάθε φορά η ίδια : «Έχεις δίκιο. Τι να κάνουμε. Εκεί που έφτασαν τα πράγματα δεν έχουμε άλλη λύση». Υποθέτουμε ότι τα ίδια θα μας πουν αν στο μέλλον η ΔΕΗ ζητήσει να πάρει νερό και από τον … Πηνειό ! Αυτά είναι τα αποτελέσματα της ανύπαρκτης εθνικής υδατικής πολιτικής, την οποία ευλόγησε ή ανέχτηκε στο σύνολο του το πολιτικό σύστημα της χώρας. Εν τω μεταξύ δεν είδαμε να εφαρμόζουν κανένα σοβαρό πρόγραμμα εξοικονόμησης νερού και ατμού στα εργοστάσια της ΔΕΗ, ώστε να μειωθούν οι αντλούμενες ποσότητες από το ποτάμι. Αντιθέτως μάλιστα αυτές αυξάνονται, χωρίς να έχουν προστεθεί νέες λιγνιτικές μονάδες στην περιοχή εδώ και 15 χρόνια. (Η τελευταία μονάδα που τέθηκε σε λειτουργία ήταν η 5η του ΑΗΣ Αγίου Δημητρίου το 1997). Πού θα πάει αυτή η κατάσταση και το χάλι με τα νερά και το μεγαλύτερο ποτάμι της χώρας ; Όποιος θέλει, όποια ώρα θέλει, παίρνει όσο νερό θέλει από τον Αλιάκμονα ! Και ακόμη ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΥΔΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΛΕΚΑΝΗΣ ΤΟΥ ΑΛΙΑΚΜΟΝΑ. Είναι ντροπή. Προχτές, στο Συνέδριο «Κοζάνη, 600 χρόνια» το θέμα αυτό τέθηκε δημόσια στο Δήμαρχο Κοζάνης από τον εκπρόσωπο της Οικολογικής Κίνησης και εισηγητή κ. Τσικριτζή. Χαρακτηριστικά ειπώθηκε ότι ενώ το θέμα της βιωσιμότητας της ΔΕΗ ήρθε άπειρες φορές στο Δημοτικό Συμβούλιο Κοζάνης, το ζήτημα της «βιωσιμότητας» του Αλιάκμονα και της απουσίας διαχειριστικού σχεδίου δεν συζητήθηκε ποτέ. Δεν είναι δυνατόν οι αιρετοί να έχουν ψηφίσει δεκάδες ψηφίσματα υπέρ της ΔΕΗ κι ούτε ένα υπέρ του Αλιάκμονα ! Κοντά σε αυτά αν προσθέσουμε το γεγονός ότι α) ο μισός Αλιάκμονας από ποτάμι μετατρέπεται σταδιακά σε λίμνη λόγω των αλλεπάλληλων φραγμάτων και ΥΗΣ της ΔΕΗ (βλ. ανακοινώσεις για μελλοντικά φράγματα Ελαφίου και Νεστορίου) και β) ότι η τεχνητή λίμνη Πολυφύτου είναι ιδιοκτησία της ΔΕΗ η οποία συχνά στραγγαλίζει την ελάχιστη (οικολογική) παροχή προς τον κάμπο της Βέροιας, τότε εύλογα αναρωτιέται κανείς : είναι δημόσιο ποτάμι ο Αλιάκμονας ή ιδιωτικό;

ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ Ν. ΚΟΖΑΝΗΣ

Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012

Η "καλλιέργεια" των φόβων...

Σε μία από τις πολλές βαθιά ανθρώπινες στιγμές του σπουδαίου ντοκιμαντέρ «Η αγέλαστος πέτρα» του Φίλιππου Κουτσαφτή, μία ηλικιωμένη γυναίκα θυμάται και διηγείται τις δυσκολίες της ζωής της. Η τελευταία κουβέντα της είναι δείγμα της –παρεξηγημένης αλλά μεγαλειώδους ενίοτε- λαϊκής σοφίας: «Η φτώχεια υποφέρεται. Δεν έχεις κρέας, θα φας ψωμί. Θα φας ελιές. Ο φόβος...». Και αφήνει τη σκέψη της μετέωρη, ώστε να μπορέσει ο καθένας μας να γεμίσει τη σιωπή με αυτό που αντιλαμβάνεται. Σήμερα, η παραπάνω άσκηση δεν θα ήταν δα και τόσο δύσκολη. Ο φόβος είναι παντού γύρω μας και με συνεχώς διαφορούμενες μορφές. Η καθημερινότητά μας η ίδια όχι μόνο αναπαράγει τους φόβους που όλοι τρέφουμε μέσα μας, αλλά γεννάει και καινούριους, πάντοτε πιο ισχυρούς και πιο «ανθρωποφάγους». Σε κάθε περίπτωση όμως, ο πυρήνας όλων των φόβων παραμένει ο ίδιος: η επιβίωση. Πάνω σε αυτή την αρχετυπική ανάγκη μοιάζει να στήνεται για πολλοστή φορά το γνώριμο σκηνικό. Μόνο αυτός ο φόβος μπορεί να λυγίσει ακόμα και τις πιο ισχυρές αντιστάσεις. Χωρίς να το συνειδητοποιείς, αναγκάζεσαι να υποχωρείς, να χάνεις την ουσία σου, να αμφιβάλλεις για αυτό που πίστευες ότι είσαι. Να φοβάσαι. Η αμφιβολία για την επιβίωση είναι η μόνη συνθήκη, κατά την οποία ο άνθρωπος δέχεται να παραχωρήσει ακόμα και την υπόστασή του. Ταυτοχρόνως όμως, η απώλεια της ικανότητας για επιβίωση είναι ο πιο σίγουρος δρόμος για να ξεπεράσει ο άνθρωπος τα όριά του. Ωστόσο, η δεύτερη κατάσταση δεν σημαίνει αυτόματα το γκρέμισμα του φόβου. Αν μπορεί κάτι να διδάξει η Ιστορία (που απέτυχε παταγωδώς να αναλάβει την ευθύνη της απέναντι στην ανθρωπότητα), είναι πως τις περισσότερες φορές, αυτή η διαδικασία είναι κατευθυνόμενη και με συγκεκριμένο εκ των προτέρων στόχο. Ενδεχομένως, αυτός να είναι και ο μεγαλύτερος κίνδυνος της εποχής μας. Με όσα έχουν μεσολαβήσει τις τελευταίες δεκαετίες σε κάθε κομμάτι της ζωής, κανείς δεν θα περίμενε ότι οι άνθρωποι θα δέχονταν ξανά τις αλυσίδες, με αντάλλαγμα απλώς την επιβίωσή τους. Έστω και υπό άλλες προϋποθέσεις συγκριτικά με το παρελθόν. Στα μάτια του απλού παρατηρητή είναι οξύμωρο το πόσο αναλλοίωτη παραμένει η σύσταση της ανθρώπινης ψυχής, σε σχέση με το πόσες αλλαγές έχουν σημειωθεί στο περιβάλλον του. Αν λοιπόν προκύπτει ένα συμπέρασμα από τα σημεία των καιρών μας, είναι πως οι σταθερές πάνω στις οποίες χτίζεται η κάθε κοινωνία αλλάζουν μόνο στην όψη και όχι στην ουσία. Οι φόβοι που κρύβουμε όλοι μέσα μας ανοίγουν διαχρονικά το δρόμο σε αυτούς που ξέρουν να τους καλλιεργούν. Και πιθανότατα εδώ να είναι το πραγματικό οξύμωρο της υπόθεσης: ότι η εξέλιξη των τελευταίων δεκαετιών (ιδίως η τεχνολογική), να έκανε ακόμα πιο εύκολη τη δουλειά των «καλλιεργητών».

Πηγή: http://www.protagon.gr - του Απόστολου Κοτρότσου

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2012

Οι 10 Θεμελιώδεις Αρχές του Γκάντι...

Δεν χρειάζεται εισαγωγή για τον Μαχάτμα Γκάντι. Όλοι γνωρίζουμε για τον άνθρωπο που οδήγησε το 1947 τους Ινδούς στην ανεξαρτησία από την Βρετανική κυριαρχία . Παρακάτω είναι οι θεμελιώδεις αρχές που σύμφωνα με τον Γκάντι, πρέπει να υπάρχουν στην ζωή μας :

1. «Πρέπει εσύ να αποτελείς την αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο
Εάν αλλάξεις τον εαυτό σου, θα αλλάξεις τον κόσμο σου. Εάν αλλάξεις τον τρόπο σκέψης σου, τότε θα αλλάξουν οι ενέργειές σου, αλλά και το πώς αισθάνεσαι. Και με αυτόν τον τρόπο ο κόσμος γύρω σου θα αλλάξει. Όχι μόνο γιατί πλέον θα βλέπεις το περιβάλλον σου μέσω νέων «φακών» σκέψης και συναισθημάτων, αλλά και γιατί η αλλαγή μέσα σου μπορεί να σου επιτρέψει να αναλάβεις δράση με τρόπους που δεν είχες ποτέ φανταστεί.

2. «Κανείς δεν μπορεί να με πειράξει χωρίς την άδειά μου»
Το τι νιώθεις και το πώς αντιδράς σε κάτι, είναι πάντα δική σου επιλογή. Μπορεί να υπάρχει ένας «κανονικός» ή ένας κοινός τρόπος αντίδρασης σε διαφορετικά πράγματα. Το σίγουρο είναι ότι μπορείς να επιλέξεις τις δικές σου σκέψεις, αντιδράσεις και συναισθήματα σχεδόν στα πάντα. Δεν χρειάζεται να πανικοβάλλεσαι, να αντιδράς υπερβολικά ή αρνητικά. Τουλάχιστον όχι κάθε φορά και όχι άμεσα. Μερικές φορές, αντιδρούμε αντανακλαστικά και όχι συνειδητά.

 3. «Ο αδύναμος δεν μπορεί ποτέ να συγχωρήσει. Η συγχώρεση είναι το χαρακτηριστικό του ισχυρού» «Το ‘οφθαλμόν αντί οφθαλμού’ μπορεί να οδηγήσει μόνο στο να τυφλωθεί όλος ο κόσμος» Το να καταπολεμάς το κακό με κακό δε πρόκειται να σε βοηθήσει. Μπορείς πάντα να επιλέγεις τον τρόπο αντίδρασής σου στις καταστάσεις. Όταν ενσωματώσεις αυτόν τον τρόπο σκέψης στη ζωή σου, τότε θα μπορείς να αντιδράς με ένα τρόπο που θα είναι πιο χρήσιμος για εσένα και για τους άλλους. Έχεις συνειδητοποιήσει ότι με το να συγχωρείς και να ξεχνάς το παρελθόν, θα προσφέρεις σε εσένα και τους γύρω σου μία μεγάλη υπηρεσία; Το να σπαταλάς το χρόνο σου σε αρνητικές εμπειρίες, από τη στιγμή που έχεις πάρει όλα τα μαθήματα από αυτές, δεν θα σου προσφέρει τίποτα. Το πιο πιθανό θα είναι να προκαλέσεις στο εαυτό σου περισσότερο πόνο και να τον παραλύσεις καθιστώντας τον ανίκανο να αναλάβει δράση όταν θα πρέπει.

 4. «Δεν θέλω να προβλέπω το μέλλον. Είμαι αφοσιωμένος στην παρούσα στιγμή. Ο Θεός δεν μου έδωσε τον έλεγχο της επόμενης στιγμής, αλλά αυτής»
Ο καλύτερος τρόπος για να ξεπεράσεις την εσωτερική αντίσταση που συχνά σε σταματά από την ανάληψη δράσης, είναι να μείνεις στο παρόν όσο το δυνατόν περισσότερο και να είσαι δεκτικός. Γιατί; Επειδή, όταν ζεις στο παρόν, δεν ανησυχείς για την επόμενη στιγμή που ούτως ή άλλως δεν μπορείς να ελέγξεις.

5. «Μια ουγκιά δράσης αξίζει περισσότερο από ένα τόνο διαδασκαλίας »
Χωρίς δράση δεν συμβαίνει τίποτα. Το αναλάβει όμως κανείς δράση είναι πολύ δύσκολο και συνήθως υπάρχει μεγάλη εσωτερική αντίσταση. Έτσι οι περισσότεροι άνθρωποι καταφεύγουν στη διδασκαλία και επαναπαύονται νομίζοντας ότι έτσι προοδεύουν. Τα βιβλία προσφέρουν γνώση, η δράση όμως την μεταφράζει σε κατανόηση.

6. «Είναι ανόητο να είσαι πολύ σίγουρος για την σοφία σου. Είναι υγιές να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου ότι και οι ισχυρότεροι μπορεί να αποδυναμωθούν και οι σοφότεροι μπορεί να σφάλλουν» Όταν θεοποιείς ανθρώπους -ακόμη κι αν έχουν καταφέρει εκπληκτικά πράγματα- κινδυνεύεις να αποστασιοποιηθείς από αυτούς. Συχνά αρχίζεις να αισθάνεσαι ότι εσύ δεν θα μπορούσες ποτέ να πετύχεις παρόμοια κατορθώματα. Είναι σημαντικό να θυμάσαι ότι κι αυτοί είναι ανθρώπινα πλάσματα όπως εσύ, άσχετα με το τι έχουν καταφέρει.

7. «Πρώτα θα σε αγνοήσουν, μετά θα γελάσουν με σένα, μετά θα σε πολεμήσουν, και τότε κέρδισες» Να είσαι ανθεκτικός στα σαμποτάζ που σου στήνει ο ίδιος σου ο εαυτός. Μόνο τότε, η εσωτερική σου αντίσταση θα ασθενήσει και θα σε επισκέπτεται όλο και λιγότερο. Βρες αυτό που πραγματικά θέλεις να κάνεις και τότε θα βρεις και το εσωτερικό κίνητρο για να συνεχίσεις. Ένας λόγος που ο Γκάντι είχε τόσο μεγάλη επιτυχία με την μέθοδό της μη βίας, ήταν ότι ο ίδιος και οι οπαδοί του δεν παραιτήθηκαν ποτέ.

8. «Βλέπω μόνο τις αρετές των ανθρώπων. Αφού δεν είμαι αλάθητος, δεν θα αναλύσω τα λάθη των άλλων»
Όλοι έχουμε κάτι καλό μέσα μας. Αν στοχεύεις στη βελτίωση τότε είναι χρήσιμο να επικεντρώνεσαι στις καλές πλευρές των ανθρώπων. Όταν εστιάζεις στα θετικά στοιχεία των άλλων, έχεις ακόμα ένα κίνητρο για να τους βοηθήσεις. Με το να βοηθάς τους άλλους δεν κάνεις μόνο την δική τους ζωή καλύτερη. Με τον καιρό παίρνεις πίσω ότι έδωσες, ενώ οι άνθρωποι που βοήθησες τείνουν περισσότερο να βοηθήσουν άλλα άτομα. Έτσι, όλοι μαζί, δημιουργείτε μια θετική αλλαγή που δυναμώνει.

9. «Ευτυχία είναι όταν αυτά που σκέπτεσαι, αυτά που λες και αυτά που κάνεις, βρίσκονται σε αρμονία μεταξύ τους» «Πάντα να στοχεύεις στην πλήρη αρμονία της σκέψης, των λόγων και των πράξεων. Πάντα να στοχεύεις στο να εξαγνίζεις τις σκέψεις σου και όλα θα είναι καλά».
Μία από τις καλύτερες συμβουλές για την βελτίωση των κοινωνικών δεξιοτήτων είναι να συμπεριφέρεσαι με συνέπεια και να επικοινωνείς με αυθεντικό τρόπο. Στους ανθρώπους αρέσει αυτό και ο νους γαληνεύει όταν οι σκέψεις, τα λόγια και οι πράξεις είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένες. Όταν είσαι αληθινός δεν χρειάζεται να αποδείξεις τίποτα γιατί η γλώσσα του σώματός σου και ο τόνος της φωνής σου -τα οποία κάποιοι λένε ότι είναι το 90% της επικοινωνίας- είναι συντονισμένα με τις σκέψεις σου.

10. «Η συνεχής ανάπτυξη είναι ο νόμος της ζωής. Αυτός που προσπαθεί να διατηρήσει τα δόγματά του για να φαίνεται συνεπής στους άλλους, οδηγεί τον εαυτό του σε λάθος δρόμο». Υπάρχουν φορές που είσαι ασυνεπής ή που δίνεις την εντύπωση πως δεν ξέρεις τι κάνεις. Αυτό είναι προτιμότερο από το να προσπαθείς να διατηρείς παλιές απόψεις που ξέρεις ότι είναι λανθασμένες από φόβο μην σε κρίνουν οι άλλοι. Μην το κάνεις. Επέλεξε να αναπτύξεις την σκέψη σου και να εξελιχθείς.

Πηγή: http://antikleidi.wordpress.com

Διαβάστε περισσότερα...

Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2012

Έι, εσύ...


Έι, εσύ! εκεί έξω στο κρύο που είσαι μοναχός σου, που γερνάς, μπορείς να με καταλάβεις;
Έι εσύ! που στέκεσαι στους διαδρόμους με τα ψωριάρικα πόδια και τα ξεθωριασμένα χαμόγελα, μπορείς να με καταλάβεις;
Έι εσύ! μην τους βοηθάς, να θάψουν το φως μην παραδίνεσαι χωρίς μια μάχη.
Έι εσύ! εκεί έξω, που είσαι μοναχός σου κολλημένος δίπλα στο τηλέφωνο, θα μ΄ αγγίξεις.
Έι εσύ! με τ΄αυτί σου απέναντι απ’ τον τοίχο περιμένοντας για κάποιον να σου φωνάξει, θα μ΄ αγγίξεις.
Έι εσύ! θα με βοηθήσεις να κουβαλήσω την πέτρα άνοιξε την καρδιά σου, έρχομαι σπίτι αλλά ήταν μόνο φαντασία ο τοίχος ήταν ψηλός, καθώς βλέπεις άσχετα πόσο προσπάθησε, δεν μπορούσε να τον σπάσει και να ελευθερωθεί και τα σκουλήκια είναι μέσ΄ το μυαλό του.
Έι εσύ! εκεί έξω, πέρα από το τοίχο που σπάζεις μπουκάλια στο διάδρομο, μπορείς να με βοηθήσεις.
Έι εσύ! μην μου λες, πως δεν υπάρχει καμιά απολύτως ελπίδα μαζί στεκόμαστε, διαιρεμένοι (χωρισμένοι) πέφτουμε είναι κανένας εκεί έξω;

Διαβάστε περισσότερα...

Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2012

Μέχρι το 2040 εκτιμάται ότι θα διαρκέσουν τα αποθέματα λιγνίτη στη Δυτική Μακεδονία...

Μέχρι το 2040 εκτιμάται ότι θα διαρκέσουν τα αποθέματα λιγνίτη που υπάρχουν στη Δυτική Μακεδονία και υπολογίζονται σε ένα δισεκατομμύριο τόνους εκμεταλλεύσιμου κοιτάσματος. Σε κάθε περίπτωση, προβλέπεται για την επόμενη δεκαετία σταθεροποίηση της σημερινής κατάστασης παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στην περιοχή. Ωστόσο οι άνθρωποι του τόπου αναγνωρίζουν την ανάγκη αποστασιοποίησης από την «μονοκαλλιέργεια» του λιγνίτη και ενθάρρυνσης δραστηριοτήτων που αφορούν τον πρωτογενή τομέα και την αγροτική παραγωγή, την επιχειρηματικότητα και τον τουρισμό. Οι παραπάνω προβλέψεις ανήκουν στον βοηθό διευθυντή του Λιγνιτικού Κέντρου Δυτικής Μακεδονίας, Δημήτρη Ζαραφίδη, ο οποίος θα μιλήσει για την ιστορία και τις προοπτικές του λιγνίτη κατά τη διημερίδα ιστορικής καταγραφής που θα πραγματοποιηθεί το Σαββατοκύριακο στην Πτολεμαϊδα για τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της περιοχής. Με αφορμή την πρόσφατη δικαίωση της ΔΕΗ από το ευρωπαϊκό δικαστήριο για την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων του λιγνίτη, ο κ. Ζαραφίδης επισημαίνει στο ΑΜΠΕ ότι «αποδυναμώνεται, με τη σχετική απόφαση, το σενάριο της πώλησης μονάδων λιγνίτη». Παράλληλα η περιοχή αναμένει να αποκομίσει οφέλη από την κατασκευή της μονάδας «Πτολεμαϊδα 5» που εκτιμάται ότι θα έχει πολύ μεγάλο συντελεστή απόδοσης λόγω σύγχρονης τεχνολογίας. Επιπλέον σχεδιάζεται η κατασκευή και δεύτερης μονάδας στη Μελίτη και υπάρχουν σκέψεις για σχεδιασμό μίας ακόμη μονάδας στο συγκρότημα του Αγίου Δημητρίου. «Με βάση τα δεδομένα αυτά, βλέπω μια σταθεροποίηση της κατάστασης στην παραγωγή ρεύματος από τον λιγνίτη της Δυτικής Μακεδονίας, για τα επόμενα δέκα χρόνια. Για αυτή τη χρονική περίοδο η συμμετοχή του λιγνίτη στην ηλεκτροπαραγωγή θα διαμορφωθεί στα σημερινά επίπεδα, αν υπολογίσει κανείς το κλείσιμο ορισμένων μονάδων, όπως αυτή του ΑΗΣ Πτολεμαϊδας πριν από δύο χρόνια, και τη δημιουργία νέων» αναφέρει χαρακτηριστικά. Παρουσιάζοντας, άλλωστε, στοιχεία και αριθμούς για το Λιγνιτικό Κέντρο Δυτικής Μακεδονίας, σημειώνει πως πρόκειται για το μεγαλύτερο Λιγνιτικό Κέντρο των Βαλκανίων, το οποίο κατέχει τη δεύτερη θέση σε δυναμικότητα ανάμεσα στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (μετά τη Γερμανία) και την έκτη παγκοσμίως. Στην περιοχή λειτουργούν έξι ατμοηλεκτρικοί σταθμοί στην Πτολεμαϊδα, την Κοζάνη και τη Φλώρινα, με 18 μονάδες, εγκατεστημένης ισχύος 4.388 Μεγαβάτ, ποσού που αποτελεί το 40% της συνολικής ισχύος της χώρας. Τα τέσσερα μεγάλα ορυχεία του λιγνιτικού κέντρου καταλαμβάνουν έκταση 160.000 στρεμμάτων ενώ στην διαδικασία της παραγωγής ρεύματος «συμμετέχουν» 42 μεγάλοι ηλεκτροκίνητοι εκσκαφείς, 220 χιλιόμετρα ταινιόδρομων, 16 μεγάλοι αποθέτες, και πάνω από 1000 βοηθητικά ντιζελοκίνητα μηχανήματα. Σε ό,τι αφορά τα δεδομένα της παραγωγής, τα 4/5 της λιγνιτικής παραγωγής της χώρας προέρχονται από τη Δυτική Μακεδονία ενώ στη συνολική κατανάλωση της ενέργειας στην Ελλάδα ο λιγνίτης κατέχει ποσοστό 44,6%, τα νερά 5,9%, το πετρέλαιο 7,7%, το φυσικό αέριο 24%, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας 7,8% και οι εισαγωγές ρεύματος 10%. Σε όσους, τέλος, επιρρίπτουν «ευθύνες» στον λιγνίτη για μονομερή ανάπτυξη του τόπου, ο κ. Ζαραφίδης απαντά: «πράγματι η επιχειρηματικότητα έμεινε πίσω, όμως, παράλληλα, γύρω από τη ΔΕΗ αναπτύχθηκαν ιδιαίτερα δραστηριότητες ιδιωτών που ασχολούνται με υποδομές και μηχανήματα». Για το μέλλον, εκτιμά ότι θα μπορούσαν να γίνουν στοχευμένες κινήσεις στην αγροτική παραγωγή και τον τουρισμό, ιδιαίτερα τον βιομηχανικό, δεδομένου ότι κάθε χρόνο πάνω από έξι χιλιάδες άνθρωποι επισκέπτονται τις μονάδες της ΔΕΗ. Εκεί βλέπουν από κοντά το μέγεθος της δραστηριότητας που αναπτύχθηκε λίγα χρόνια μετά το 1900, όταν για πρώτη φορά οι κάτοικοι της Εορδαίας, σκάβοντας λίγο στο έδαφος ανακάλυψαν ότι το χώμα φλέγεται.

Πηγή: ΑΜΠΕ

Διαβάστε περισσότερα...

Τι φταις αλήθεια. Κανείς δε σου 'μαθε το δρόμο για το "εμείς"...

Τι φταις αλήθεια.
Κανείς δε σου 'μαθε το δρόμο για το "εμείς".
Και το χειρότερο, κανένας δε σε εκπαίδευσε να επενδύεις στο "εγώ".
Σαν επαίτης εκλιπαρείς μπροστά στην πόρτα του "εσείς". Έσπασες αμέτρητες φορές τα μούτρα σου, προσπαθώντας ανάμεσα σε σκοτάδια ν' ανακαλύψεις το "εσύ".
Σ' έπιασε πάντα πανικός στη θέα και στη σκέψη του "αυτοί".
Και στην απελπισία, στο χαμό σου, φώναζε "Αυτός! Αυτός!"
Κι έπιασες ένα πιστόλι, να πολεμάς.
 Τι φταις!

ΑΛΚΥΟΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ - «Ξεφυλλίζοντας τη σιωπή»

Διαβάστε περισσότερα...

Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2012

Αξίζει τον κόπο να ρισκάρεις...

Καθόμουν, λοιπόν, και σκεφτόμουν κατά πόσο τα άπιαστα όνειρα είναι άπιαστα. Σίγουρα η «δύναμη του θέλω» μπορεί να μας οδηγήσει στην πραγματοποίηση πολλών από των στόχων μας. Κάποια πράγματα, όμως, παρόλα αυτά δεν είναι εντελώς στο χέρι μας...Και ίσως για κάποια πράγματα δεν αξίζει να ρισκάρεις. Οι περισσότεροι συνήθως ονειρευόμαστε την/τον τέλειο σύντροφο, μία επιτυχημένη καριέρα, μια ζωή με διασκέδαση, λεφτά και έμπιστους φίλους. Πόσο είναι όμως το ποσοστό των ανθρώπων που τα αποκτά όλα αυτά; Μ’ αρέσει να περνάω τις ώρες μου βλέποντας ρομαντικές ταινίες. Με κάνουν να σκέφτομαι ότι η ζωή μου θα μπορούσε να είναι έτσι, ρομαντική, ευχάριστη. Και πως ακόμα και αν δεν είναι έτσι τώρα θα γίνει κάποια στιγμή...κάποια στιγμή…κάποια στιγμή...θα γίνει; Με τη λογική του ότι θα μπορούσαμε να πεθάνουμε από στιγμή σε στιγμή και αργά ή γρήγορα αυτή η στιγμή θα έρθει, θα έπρεπε να ζούμε τη ζωή μας όπως θέλουμε χωρίς αναστολές; Λες σε κάποιον «αν αύριο καταστρεφόταν η ανθρωπότητα, τι θα έκανες σήμερα;» Και αρχίζει να σου λέει ένα σωρό πράγματα όπως« Θα έκανα πολύ έρωτα, θα έλεγα σε όλους τι πραγματικά νιώθω για αυτούς, θα έτρωγα ό,τι ήθελα, θα έκανα αυτό το ταξίδι, θα περνούσα χρόνο με αυτούς που αγαπώ..» Τελικά η μέρα της καταστροφής της ανθρωπότητας δεν έρχεται, αλλά καθημερινά άνθρωποι χάνονται. Μπορεί αύριο και γω και συ. Μήπως θα έπρεπε να ζούμε τη ζωή μας πιο έντονα κάνοντας όσο πιο πολλά μπορούμε κάθε μέρα; Ίσως το μεγαλύτερο λάθος μας είναι που αντί να ζούμε το σήμερα οι περισσότεροι περιμένουμε το αύριο… Στη ζωή μας, μαθαίνουμε να δεχόμαστε ότι έρθει και αφήνουμε τα όνειρα μας στην άκρη, καταλήγοντας μόνο να ελπίζουμε σε όμορφα πράγματα που δεν κάνουμε τίποτα για να συμβούν στην πραγματικότητα. Πόσες πιθανότητες έχουμε να ζήσουμε τη ζωή μας όπως θέλουμε; Όπως ονειρευόμασταν όταν ήμασταν παιδιά. Όπως ακόμα ονειρευόμαστε κάθε νύχτα όταν ξαπλώνουμε στο κρεβάτι... Και ακόμα και αν τα άπιαστα όνειρα μας χρειάζονται μεγάλα ρίσκα, μέχρι που πρέπει να φτάσουμε για αυτά; Αξίζει τον κόπο να ρισκάρεις; Αξίζει να κυνηγήσεις αυτό ή αυτήν/αυτόν που αγαπάς ακόμα και ας υπάρχουν πολλές πιθανότητες να καταλήξεις με μια μεγάλη απογοήτευση; Μήπως τελικά πρέπει απλά να συμβιβαζόμαστε με αυτά που έρχονται; Να κάνουμε ένα επάγγελμα ακόμα και αν δεν είναι η πρώτη μας επιλογή, να κάνουμε σχέσεις με άτομα ακόμα και αν δεν είναι ο μεγάλος μας έρωτας και να ζούμε τη ζωή μας με τον εύκολο δρόμο; Όσο και να το γυρίζω στο κεφάλι μου δεν ξέρω τι είναι καλύτερο να κάνει κανείς, αλλά ξέρω πως αν καταφέρεις να πραγματοποιήσεις ένα από αυτά τα άπιαστα όνειρα τότε είναι τόσο υπέροχη η αίσθηση που ίσως αξίζει να πιστεύουμε σε αυτά μόνο για αυτό το λόγο..Γιατί αν ποτέ μας φέρει κάποιο από αυτά η ζωή, άξιζε όλη την αναμονή του…

Πηγή: http://www.all4fun.gr-Της Θεμελίνας Παρασκευαΐδη

Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2012

The Windmill Farmer...

 
Έρχονται στιγμές που νιώθουμε πως ό,τι κι αν κάνουμε τα πάντα συνωμοτούν εναντίον μας. Αυτή η γοητευτική μικρού μήκους ταινία του Joaquin Baldwin ίσως καταφέρει να το αλλάξει αυτό. Είναι η ιστορία ενός καλλιεργητή ανεμόμυλων που προετοιμάζει προσεκτικά τη γη, τα φυτά του, τους σπόρους και καλλιεργεί τη νέα σοδειά του. Ωστόσο, η φύση έχει ένα πονηρό σχέδιο για τον αγρότη….

Πηγή: http://ithaque.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2012

«Υγρός αέρας» ανοίγει δρόμο για την αποθήκευση ενέργειας...

Τη μετατροπή του αέρα σε υγρό στοιχείο προκρίνει ως αξιόπιστη λύση στο πρόβλημα της αποθήκευσης ενέργειας το βρετανικό Ινστιτούτο Μηχανολόγων Μηχανικών (IMechE), υποστηρίζοντας ότι ο υγρός αέρας μπορεί να ανταγωνιστεί τις μπαταρίες και το υδρογόνο στην αποθήκευση της «περίσσειας» ενέργειας που παράγεται από ΑΠΕ. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται από αιολικά πάρκα κατά τη διάρκεια της νύχτας, τη «λάθος ώρα» όπως λένε χαρακτηριστικά, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να ψυχράνει τον αέρα σε κρυογενική κατάσταση σε μια απομακρυσμένη περιοχή. Όταν η ζήτηση αυξάνεται, ο αέρας μπορεί να θερμανθεί έτσι ώστε να θέσει σε λειτουργία μια ανεμογεννήτρια. Οι Βρετανοί επιστήμονες επισημαίνουν ότι η διαδικασία για την παραγωγή ηλεκτρισμού τη «σωστή ώρα», μπορεί να εξασφαλίσει αποδοτικότητα μέχρι και 70%, καθώς εξελίσσεται συνεχώς.
Τα στάδια της συγκεκριμένης τεχνολογίας είναι τα εξής:

1) Η ηλεκτρική ενέργεια της «λάθος ώρας» χρησιμοποιείται για την απορρόφηση του αέρα, την αφαίρεση του διοξειδίου του άνθρακα και την υγροποίηση του ατμού
2) Ο αέρας που απομένει, κυρίως άζωτο, ψυχραίνεται στους -190 βαθμούς Κελσίου και υγροποιείται (η αποθήκευση της ενέργειας επιτυγχάνεται μέσω της αλλαγής της κατάστασης του αέρα από αέρια σε υγρή)
3) Ο υγρός αέρας αποθηκεύεται σε μια μεγάλη φιάλη για όσο χρειάζεται
4) Όταν η ζήτηση για ρεύμα αυξάνεται, το υγρό θερμαίνεται και καθώς εξατμίζεται θέτει σε λειτουργία μια γεννήτρια για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας

Σημειώνεται ότι σήμερα οι μπαταρίες που χρησιμοποιούνται για την αποθήκευση ενέργειας είναι 80% αποδοτικές. Οι επιστήμονες του Ινστιτούτου IMechE πιστεύουν ότι η «κρυο – ενέργεια» μπορεί να επιταχύνει τη μετάβαση σε μια οικονομία χαμηλών εκπομπών και ζητούν από τη βρετανική κυβέρνηση την παροχή κινήτρων για την αποθήκευση της ενέργειας σε εμπορική κλίμακα με τη συγκεκριμένη ή αντίστοιχες τεχνολογίες.

ΠΗΓΗ: econews.gr

Διαβάστε περισσότερα...
 
back to top