Σχέδιο απολιγνιτοποίησης: Συγκεντρωτικό & χωρίς προϋποθέσεις βιωσιμότητας...

Η μετάβαση από μία κατάσταση μονοκαλλιέργειας της λιγνιτικής εξόρυξης και παραγωγής σε μία κατάσταση παύσης της συγκεκριμένης οικονομικής δραστηριότητας, με την απόσυρση όλων των λιγνιτικών μονάδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας έως το 2023, είναι ένα εγχείρημα που απαιτεί χρόνο και κοστολογημένο σχέδιο, αφού εμφανίζει σημαντικές οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο.
Το κυβερνητικό σχέδιο νόμου «Δίκαιη Αναπτυξιακή μετάβαση και ρύθμιση ειδικότερων ζητημάτων απολιγνιτοποίησης» που τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση στις 12 Οκτωβρίου παρουσιάζει σημαντικές ελλείψεις. Είναι συγκεντρωτικό και δεν διασφαλίζει βιώσιμη, συμπεριληπτική και δίκαιη μετάβαση.
Η περιβαλλοντική διάσταση όφειλε να συνιστά βασικό πυλώνα της προωθούμενης πολιτικής για την ανάπτυξη των συγκεκριμένων περιοχών με όρους αειφορίας. Παράλληλα, η εργασιακή αποκατάσταση όφειλε να αποτελεί τον δεύτερο κύριο πυλώνα με την πρόβλεψη θέσεων εργασίας και σαφούς αντιστοίχισής τους με χρηματοδοτικές πηγές.
Το πνεύμα και περιεχόμενο των όποιων σχετικών νομοθετικών πρωτοβουλιών, θα έπρεπε να εμφορούνται από την αντίληψη της εναρμόνισης με τα εθνικά κανονιστικά κείμενα, εννοώντας την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία και τον προβλεπόμενο, σε αυτή, στόχο για κλιματική ουδετερότητα έως το 2050 και το Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα, με την κατανόηση ότι η επίτευξη των στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης δεν συνιστά τεχνικό ζήτημα, όπως φέρεται να το αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση, αλλά είναι σύμφυτη με την υλοποίηση και των τριών διαστάσεων της ανάπτυξης: οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική.

Σχέδιο απολιγνιτοποίησης: Συγκεντρωτικό & χωρίς προϋποθέσεις βιωσιμότητας by Σύλλογος Περιβάλλοντος και Ποιότητας Ζωής Δημητρίου Υψηλάντη on Scribd