Αναφορά του Νίκου Στεφανή , με αφορμή την δίωξή του για την υπόθεση των κατολισθήσεων στα ορυχεία...

Καταθέτω την παρούσα Αναφορά προκειμένου να σας καταστήσω κοινωνό του ενδεχόμενου παραβίασης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων μου, ως μάρτυρα, κατά την (επικείμενη, υποθέτω) διαδικασία διερεύνησης των ευθυνών «παντός υπευθύνου» για την κατολίσθηση του Ορυχείου Αμυνταίου της ΔΕΗ, η οποία συνέβη στις 10 Ιουλίου 2017, με σοβαρότατες οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες για την ίδια την ΔΕΗ και τους μετόχους της αλλά και τους τοπικούς πληθυσμούς που σχετίζονται αμέσως ή εμμέσως με τις δραστηριότητές της.
Συνοπτικά αναφέρω (και στη συνέχεια θα επεξηγήσω αναλυτικότερα) τα ακόλουθα γεγονότα:
• Από ετών, τόσο ο υποφαινόμενος όσο και αρκετοί συνάδελφοί μου (έχοντας την εμπειρία παρόμοιων καταστροφών – αλλά και του «μηχανισμού εξέλιξής» τους) προειδοποιούσαμε για το ενδεχόμενο κατάρρευσης του Ορυχείου Αμυνταίου, την ανάγκη λήψης αποτρεπτικών μέτρων αλλά και για την ανάγκη εκκένωσης και μεταστέγασης του παρακείμενου οικισμού Αγίων Αναργύρων δεδομένου ότι κινδύνευε η ζωή των κατοίκων του.
• Κατά τους μήνες που προηγήθησαν τις κατάρρευσης, οι προειδοποιητικές φωνές τόσον εμού όσο και πολλών άλλων εντάθηκαν, χωρίς να υπάρξει η παραμικρή ανταπόκριση εκ μέρους της ΔΕΗ.
• Τις ημέρες που προηγήθηκαν της κατολίσθησης (και παρά τις διαβεβαιώσεις των ειδικών πού κλήθηκαν, επικουρικώς, από την ΔΕΗ ότι το φαινόμενο βαίνει προς σταθεροποίηση) η εξωθεσμική -καθότι αναρμόδιος πλέον, ως συνταξιούχος- δημόσια παρέμβασή μου είχε σαν αποτέλεσμα να μην προσέλθουν εργαζόμενοι στο ορυχείο την ημέρα της κατάρρευσης. Είχε προηγηθεί -κατά λίγες ώρες- η παραδοχή από την ΔΕΗ ότι υπάρχει ένα «ενδεχόμενο κατάρρευσης» και για αυτό ειχαν αποτραβηχτεί κάποια (λίγα) μηχανήματα τα οποία και διεσώθησαν. Δυστυχώς, κατά ομολογία της ίδιας της ΔΕΗ, «δεν ήταν δυνατόν να προβλεφθεί η έκταση της καταστροφής» και για αυτό ένα μεγάλο μέρος πανάκριβου εξοπλισμού αφέθηκε να καταπλακωθεί και να αχρηστευθεί. (Δεν ήταν δυνατόν να προβλεφθεί από την ΔΕΗ;;;; Αν είναι δυνατόν!)
• Με την ίδια λογική, αν είχε συμβεί το ίδιο φαινόμενο αλλά με σχετικά μεγαλύτερη ένταση, θα ήταν δυνατόν να καταρρεύσουν τα ρηγματωμένα σπίτια των Αγίων Αναργύρων, να προκληθούν απώλειες ανθρώπινων ζωών και ο κόσμος να εισπράξει την ίδια (απαράδεκτη, κατ εμέ – εξ ου και η διώξή μου…) δικαιολογία, από την ΔΕΗ: «Δεν ήταν δυνατόν να προβλεφθεί η έκταση του φαινομένου».
• Ο δημοσιογραφικός θόρυβος που επακολούθησε της καταστροφής ουδόλως απαντήθηκε πειστικά από την ΔΕΗ, εγείροντας εύλογες υποψίες για μεθοδεύσεις και σκοπιμότητες. Κατά μία εκδοχή, το ζητούμενο δεν ήταν μόνον η απόσειση ευθυνών από φυσικά πρόσωπα αλλά και η σταδιακή (συν τω χρόνω) παγίωση της μη-ευθύνης της ίδιας της ΔΕΗ για την καταστροφή. Κάτι που επιβεβαιώνεται, στις μέρες μας, από την άρνηση της ΔΕΗ να καταβάλει αποζημιώσεις ενοικίων, στους μεταστεγασθέντες (μετά την κατάρρευση του ορυχείου) με τον ισχυρισμό «για την κατάρρευση του ορυχείου και τις ζημιές στον παρακείμενο οικισμο Ανάργυροι, δεν ευθύνεται η ΔΕΗ»
• Κατόπιν όλων αυτών, υπακούοντας στο Συνταγματικό Καθήκον μου (άρθρο 10) υπέβαλα μηνυτήρια αναφορά προκειμένου να αναζητηθούν οι πραγματικές ευθύνες (αν υπάρχουν) και να μην αφεθούν οι κατεστραμμένοι κάτοικοι του χωριού Ανάργυροι έρμαια των όποιων πορισμάτων θα εξέδιδε η ίδια η ΔΕΗ η οποία έχει κάθε λόγο να προστατέψει τα μικροσυμφέροντά της εις βάρος τους. • Η απάντηση της ΔΕΗ ήταν να συνεδριάσει άμεσα το ΔΣ της και να ψηφίσει την έναρξη δικαστικής δίωξης εναντίον μου, με το αιτιολογικό της δυσφήμισης.
• Θεωρώ ότι το πραγματικό κίνητρο της εναντίον μου μήνυσης δεν είναι η αποκατάσταση του (όποιου…) «τρωθέντος γοήτρου» της εταιρείας από την μηνυτήρια αναφορά μου. Αλλά η «εκ των προτέρων εξουδετέρωσή μου», ως (πιθανού) ΜΑΡΤΥΡΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ σε περίπτωση πού οι κάτοικοι των Αναργύρων στραφούν εναντίον της ΔΕΗ για αποζημιώσεις! Το ενδεχόμενο αυτό αποτελεί σαφές νομικό δικαίωμα της εταιρείας, προκειμένου να αυτοπροστατευτεί. Από την άλλη, όμως, φρονώ ότι και η ελληνική Δικαιοσύνη οφείλει να προστατεύσει ΕΜΕΝΑ, ως μάρτυρα!
• Και στο σημείο αυτό εγείρεται σοβαρό θέμα καθόσον διαφαίνεται μία τάση να εκδικαστεί η εις βάρος μου μήνυση προτού διερευνηθεί από τις αρμόδιες αρχές το βάσιμο των καταγγελιών μου! Απόδειξη τούτου είναι το γεγονός ότι ενώ έχουν κληθεί και καταθέσει μάρτυρες κατηγορίας εναντίον μου, σε ό,τι αφορά την μήνυση της ΔΕΗ, ουδείς εκ των αναφερομένων προσώπων, στην δική μου μηνυτήρια αναφορά δεν εχει κληθεί να καταθέσει, παρά το γεγονός ότι κοντεύει να συμπληρωθεί χρόνος από την υποβολή της!
• Υπενθυμίζω ότι σύμφωνα με την παράγραφο 2 του άρθρου 10 του Συντάγματος, «Μόνο μετά την κοινοποίηση της τελικής απόφασης της αρχής στην οποία απευθύνεται η αναφορά, και με την άδειά της, επιτρέπεται η δίωξη εκείνου που την υπέβαλε για παραβάσεις που τυχόν υπάρχουν σ’ αυτή». Κατόπιν τούτου καθίσταται προφανές ότι η συνεχιζόμενη καθυστέρηση της διαχείρισης της μηνυτήριας αναφοράς μου (την ώρα που κινούνται οι διεργασίες της μήνυσης εναντίον μου) προκαλεί μία παρατεταμένη «δικαστική ομηρεία» μου η οποία αποδυναμώνει την ισχύ μου ως μάρτυρα κατηγορίας σε όποια περίπτωση κληθώ να συνδράμω σε αγωγές εναντίον της ΔΕΗ σχετιζόμενες με το συμβάν της κατάρρευσης του ορυχείου Αμυνταίου. Με βάση το παραπάνω, κρίνω ότι οφείλω να καταθέσω και τον προβληματισμό μου για το γεγονός ότι ενώ η μήνυση εναντίον μου κατατέθηκε τον Οκτώβριο του 2017, η εισαγγελική αρχή μου έδωσε την δυνατότητα να λάβω γνώση του περιεχομένου της μόλις τον Ιούνιο του 2018, δηλαδή αρκετούς μήνες αργότερα, στερώντας μου την δυνατότητα να εκμεταλλευτώ όλον αυτόν τον χρόνο, προετοιμάζοντας την άμυνά μου…(Όσο παράλογο κι αν φαίνεται το γεγονός ότι ο καταγγέλλων καταλήγει να υποχρεώνεται να καταστεί «αμυνόμενος». Ελπίζω αυτό να μην έχει ως αποτέλεσμα την κατατρομοκράτηση -δια του «παραδειγματισμού»- άλλων πολιτών πού θα επιθυμούσαν, στο μέλλον, να λάβουν θέση ίδια με την δική μου σε ό,τι αφορά θέματα δημοσίου συμφέροντος…).