Όταν κοινοί άνθρωποι κάνουν το όραμα τους πραγματικότητα...

Το Sieben Linden (Επτά Φλαμουριές), ένα χωριουδάκι στην πρώην Ανατολική Γερμανία, στη μέση της διαδρομής από το Αμβούργο στο Βερολίνο, φαινομενικά δεν διαφέρει από άλλα χωριά. Υπάρχει μια συστάδα κατοικιών, αγροί, λίγα αυτοκίνητα παρκαρισμένα στο πλάι του δρόμου, ένα μικρό κατάστημα και στο βάθος ένα επιβλητικό πευκοδάσος. Ωστόσο, αν κανείς κοιτάξει πιο προσεκτικά, θα αντιληφθεί ορισμένες ιδιομορφίες. Θα ανακαλύψει ότι κάποια από τα σπίτια με τη σύγχρονη εμφάνιση έχουν χτιστεί από ξύλα, άχυρο και λάσπη. Υπάρχουν τεράστιες ποσότητες καυσόξυλων, γιατί όλη η θέρμανση εξασφαλίζεται με ξυλόσομπες και λέβητες, καθώς και αρκετοί ηλιακοί συλλέκτες οι οποίοι παρέχουν τον περισσότερο ηλεκτρισμό. Θα δει περισσότερους νέους από όσους θα περίμενε να δει σε μια αγροτική περιοχή της Γερμανίας.
Οι κάτοικοι του Sieben Linden, προκειμένου να μείνουν πιστοί στις αξίες και τα θέλω τους, επιδιώκουν Οικολογική, Οικονομική και Κοινωνική Βιωσιμότητα,στόχους τους οποίους θεωρούν εξίσου σημαντικούς και αλληλένδετους.
Το Sieben Linden, που έχει αυτοανακηρυχθεί οικολογικό χωριό, αναπτύσσεται ταχύτατα - σε αντίθεση με τις γειτονικές πόλεις. Οι 120 κάτοικοί του είναι αποφασισμένοι να ζήσουν όσο γίνεται πιο οικολογικά. Προσπαθούν να απεξαρτηθούν από τα ορυκτά καύσιμα, να έχουν δικά τους τρόφιμα και ξυλεία, να κάνουν λιγότερες επιπόλαιες αγορές και να παράγουν λιγότερα σκουπίδια. Τα τρόφιμά τους προέρχονται είτε από τα δικά τους χωράφια, είτε από χονδρεμπόρους και δεν χρειάζονται ιδιαίτερη συσκευασία. Το αποφάγια γίνονται λίπασμα, τα ούρα από τις τουαλέτες διοχετεύονται σε έναν καλαμιώνα για φυσικό καθαρισμό και τα κόπρανα γίνονται λίπασμα για το γειτονικό δάσος.
Το νερό προέρχεται από πηγάδια, και αφού χρησιμοποιηθεί, καθαρίζεται με ένα απλό σύστημα βιολογικού καθαρισμού και επιστρέφει στο υπέδαφος. Προκειμένου να μην μολυνθεί το πολύτιμο αυτό αγαθό, χρησιμοποιούνται αποκλειστικά φυσικά, μη-τοξικά, απορρυπαντικά.
Οι περισσότεροι άνθρωποι μετακινούνται με ποδήλατο, ενώ τα λίγα αυτοκίνητα μένουν σε ειδικό χώρο, στα όρια της κοινότητας.
Στο Sieben Linden γίνεται συνειδητή προσπάθεια για να αυξηθεί η βιοποικιλότητα. Συνεπώς τα φυσικά χαρακτηριστικά της γης έχουν διατηρηθεί (πηγές, συστάδες αρχαίου δάσους) και καινούργια στοιχεία έχουν δημιουργηθεί (λιμνούλες, φύτευση ενδημικών φυτών).
Οι κάτοικοι μένουν σε ξεχωριστά σπίτια, αλλά μοιράζονται τα μεγάλα μηχανήματα –π.χ. πλυντήρια και αυτοκίνητα. Πριν αγοράσουν κάποιο καινούργιο εργαλείο, βάζουν αγγελία στο βιβλίο της κοινότητας μήπως ήδη υπάρχει ένα που θα μπορούσαν να δανειστούν. Αν όχι, το πιθανότερο είναι ότι θα αγοράσουν κάποιο μεταχειρισμένο.
Συχνά φορούν τα αποφόρια των άλλων. Ό,τι δεν χρειάζεται κάποιος, το αφήνει έξω για όποιον το χρειαστεί.
Στο Sieben Linden χρησιμοποιούνται χρήματα για να καλυφθούν κάποιες ανάγκες, αλλά αυτά αντιμετωπίζονται σαν μέσο, και όχι σαν σκοπός. Κατά συνέπεια, χρήματα κερδίζονται μόνο μέσα από δραστηριότητες που βρίσκονται σε αρμονία με τις αξίες των κατοίκων.
Και στον τομέα της οικονομίας λοιπόν, επιδιώκεται ποικιλότητα. Κάποιοι εργάζονται εκτός της κοινότητας ως υπάλληλοι στα γειτονικά χωριά, ενώ άλλοι εργάζονται για την κοινότητα και πληρώνονται από αυτή. Μερικοί δουλεύουν ως ελεύθεροι επαγγελματίες και για την κοινότητα αλλά και για τρίτους. Πολλοί χρησιμοποιούν τις εγκαταστάσεις της κοινότητας για να πραγματοποιήσουν τις επιχειρηματικές τους ιδέες. Έτσι, δημιουργήθηκε μια μικρή βιβλιοδετική μονάδα, ένα φυτώριο, μια ποικιλία εκπαιδευτικών προγραμμάτων κ.ά.
Αξίζει να αναφερθεί, ότι η κοινότητα δεν επιλέγει προϊόντα και συνεργάτες με μοναδικό κριτήριο το κόστος. Για κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς λόγους στηρίζει την τοπική οικονομία ακόμα και εάν δεν είναι πάντα ‘ανταγωνιστική’.
«Η αλόγιστη κατανάλωση δεν απαγορεύεται, αν και αποθαρρύνεται», λέει η Eva Stützel, η οποία βοήθησε στην ίδρυση του Sieben Linden πριν από μία δεκαετία. Ωστόσο, ο κυριότερος λόγος που οι κάτοικοι αγοράζουν λιγότερα και πετούν λιγότερα είναι η πλούσια κοινοτική ζωή που απολαμβάνουν, η οποία είναι αποδεσμευμένη από εξόδους σε μαγαζιά, εστιατόρια και κινηματογράφους. Στη γειτονική λιμνούλα κάνουν πατινάζ στον πάγο τον χειμώνα και κολύμπι το καλοκαίρι. Μαθαίνουν ο ένας στον άλλον ιππασία, γιόγκα, τάι-τσι. Οργανώνουν θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες και σεμινάρια.
Χωρίς αμφιβολία, από το μικροπαράδειγμα του χωριού Sieben Linden τα διδάγματα –πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά– τα οποία προκύπτουν είναι πολλά και πολύ εύγλωττα.
Η ευημερία, όπως τη γνωρίσαμε, για τον ανεπτυγμένο κόσμο, οδεύει προς το τέλος της. Απομένει λοιπόν να δούμε πώς θα διαμορφώνονται σταδιακά οι όροι για μιαν άλλη ανάπτυξη – άρα και για μια νέου τύπου ευμάρεια.
Μία ευμάρεια που θα είναι πλέον συνάρτηση, αφενός, των υψηλών δημόσιων χρεών στη Δύση και, αφετέρου, της εισόδου στον διεθνή καταμερισμό της εργασίας νέων και ισχυρών πληθυσμιακά χωρών, οι οποίες θέλουν και αυτές σοβαρό κομμάτι από την παγκόσμια πίτα παραγωγής πλούτου.
Στο μέτρο δε που η τελευταία θα εξαρτάται από τον δυναμισμό των νέων παικτών της διεθνούς οικονομίας, οι τριγμοί στις ανεπτυγμένες και καλοζωισμένες χώρες θα γίνονται όλο και πιο αισθητοί. Και αυτό κάθε άλλο παρά αμελητέο είναι.

Πηγή: http://www.euro2day.gr/ και http://vol.medsos.gr/