Μόνο οι νέοι αρχίζουν να αντιλαμβάνονται...

ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΓΧΙΣΗ ΠΟΥ ΣΧΕΔΟΝ ΑΓΓΙΖΕΙ ΤΟ ΧΑΟΣ, στα μέσα μιας διαδικασίας αλλαγής που μετά βίας καταλαβαίνουμε. Μόνο οι νέοι (κι όσοι ζουν στο πλευρό τους) αρχίζουν να αντιλαμβάνονται. Είναι τα παιδιά ενός κόσμου, που το μέλλον του δε μπορεί να προβλεφτεί, που οι κυβερνήσεις του προσφέρουν έλεγχο και τρόμο αντί για την «κατάκτηση της ευτυχίας».
ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΟΠΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ ΠΟΛΕΜΟΥ ΔΙΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΗΓΕΤΕΣ. Ψέματα, μέρα με τη μέρα. Μάζες ολόκληρες καταπίνουν τα ψέματα των ηγετών από απληστία και φόβο, και περιφρονούν τον εαυτό τους γι’ αυτό, και στρέφονται ο ένας ενάντια στον άλλο ψάχνοντας τον «εχθρό», για να μπορέσουν να εκτονώσουν πάνω του την οργή τους.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΙΣΘΗΣΗ ΚΟΙΝΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ, ΚΟΙΝΗΣ ΠΙΣΤΗΣ. Δεν υπάρχει κέντρο. Η χώρα σμπαραλιάζεται. Αυτοί που ετοιμάζονται να διαπράξουν τα εγκλήματα του ατομικού και βακτηριακού πολέμου, προσπαθούν να επιβάλλουν «το νόμο και την τάξη». Αλλά οι προσπάθειές τους αποτυχαίνουν. Ο νόμος είναι ύποπτος και η ταραχή συμπλήρωμα του συστήματος. Τα δικαστήρια αποδεικνύονται πράκτορες ελέγχου, όχι δικαιοσύνης.
Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΜΠΛΕΓΜΕΝΟΣ ΣΕ ΑΤΕΡΜΟΝΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ-ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ. Το κέρδος είναι μια μορφή κλοπής. Το κέρδος απ’ τον πόλεμο είναι μια μορφή δολοφονίας. Γη, αέρας, νερό και μυαλά μολύνονται στην προοπτική του κέρδους.
Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΚΑΝΕΙ ΚΤΗΜΑ ΤΗΣ ΤΟ ΝΟΜΟ και χρησιμοποιεί τον τρόμο για να συντρίψει το πνεύμα που δίνει τη μηχανική ζωή της. Δε θα τα καταφέρει εδώ, όπως στο Βιετνάμ…
ΔΕ ΜΠΗΚΑΜΕ ΑΚΟΜΑ ΣΕ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ -βαδίζουμε προς τα κει, πασχίζοντας να ετοιμαστούμε.

Μίτσελ Γκούντμαν (1923-1977). Αμερικανός συγγραφέας, δάσκαλος και ακτιβιστής, έγινε περισσότερο γνωστός ως ηγετική φυσιογνωμία στο αντιδραστικό κίνημα κατά του πολέμου του Βιετνάμ.

(Ένα σημείωμα του συγγραφέα γράφτηκε τη δεκαετία του '70, αλλά μοιάζει σαν να γράφτηκε σήμερα)
Πηγή: http://www.doctv.gr