Καλό ταξίδι Βασούλα...

Δεν μπορώ ακόμα να το πιστέψω...Δεν μπορώ να το καταλάβω...Λίγες ώρες πριν την μοιραία σου απόφαση, σε είδα ανέμελη να περπατάς στην γειτονιά . Ποιος το περίμενε η ψυχούλα σου να είναι τόσο φορτωμένη που να σε οδηγήσει στο μοιραίο...Αργότερα θέλησες να φύγεις μα δεν μας άκουσες. Άργησες και αρχίσαμε να ανησυχούμε, μα σε εμπιστευόμασταν. Σε είχαμε χάσει, και ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω πως. Γιατί να μην ήταν κάποιος εκεί για να σου αλλάξει το προδιαγραμμένο σου σχέδιο;
Γιατί να είναι τόσο άδικος ο θάνατος; Τι μπορεί να ζήλεψε από μια νέα μόλις 16 χρονών που τώρα άρχιζε να γεύεται την ζωή; Έφυγες και η απουσία σου είναι τόσο φανερή... Πως γίνεται το γειτονάκι μου, κορίτσι όλο ζωντάνια, να έχει φύγει στην γειτονιά των αγγέλων;
Αντίο Βασούλα. Ο Κώστας και ο Βασίλης θα σε μαλώσουν που βιάστηκες να φύγεις από κοντά μας. Να μας θυμάσαι που και που από εκεί πάνω. Και εμείς εδώ να είσαι σίγουρη πως θα σε έχουμε για πάντα στην μνήμη μας και την καρδιά μας. Η μόνη ιδέα που μας παρηγορεί είναι πως κάποτε, κάπου θα τα ξαναπούμε...