Όχι στον αφανισμό της Μεσοχώρας – όχι στην εκτροπή του Αχελώου...

Συνέντευξη τύπου παραχώρησαν, σήμερα εκπρόσωποι Φορέων και Κινήσεων πολιτών, οι οποίοι δραστηριοποιούνται ενεργά γύρω από τα ζητήματα της εκτροπής του Αχελώου και της κατασκευής του φράγματος της Μεσοχώρας, του πρώτου από τα έργα κεφαλής της εκτροπής.
Αντικείμενο της συνέντευξης ήταν η συνεχιζόμενη προσπάθεια για την ολοκλήρωση των διαδικασιών κατασκευής και λειτουργίας του φράγματος της Μεσοχώρας και η απαίτηση για την άμεση διακοπή της και την οριστική ακύρωση του συγκεκριμένου έργου.
Η απαίτηση αυτή έχει εκφραστεί και μέσω της δικαστικής οδού, με την κατάθεση προσφυγής στο ΣτΕ, για την ακύρωση του ν. 3734/2009, με τον οποίο ρυθμίζονται τα της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης όλης της Μεσοχώρας (το μεγαλύτερο μέρος της οποίας προβλέπεται να κατακλυσθεί).
Η συζήτηση της προσφυγής, μετά από δύο αναβολές, έχει προσδιοριστεί για τις 15/3/2010. Η θέση για την οριστική ακύρωση του έργου είναι ανεξάρτητη από τον τρόπο με τον οποίο προβλέπεται να συντελεσθεί η απαλλοτρίωση. Παρʼ όλα αυτά, αξίζει να σημειωθεί η πλήρης αναξιοπιστία και της ΔΕΗ, αλλά και της επίσημης πολιτείας, στον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισαν και αντιμετωπίζουν τους κατοίκους της Μεσοχώρας, για πάνω από δύο δεκαετίες.
Η πρωτοβουλία αυτή συνέπεσε με την απόφαση του ΣτΕ για την αναστολή των εργασιών στα έργα της εκτροπής του Αχελώου, μετά από σχετική αίτηση, που ακολούθησε την αποστολή προδικαστικών ερωτημάτων προς το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Η απόφαση αυτή δημιουργεί ένα εντελώς νέο σκηνικό, αφού η όλη εξέλιξη είναι απόρροια άλλης προσφυγής προς το ΣτΕ, η οποία αφορά αίτηση ακύρωσης του ν. 3481/2006, με τον οποίο επιβλήθηκαν, από τα πάνω, οι περιβαλλοντικοί όροι του συνόλου των έργων της εκτροπής του Αχελώου.
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, ο κ. Γ. Χονδρός, μιλώντας εκ μέρους της ΜΚΟ για το περιβάλλον και τον πολιτισμό “Αχελώου ρους”, παρουσίασε το ιστορικό της υπόθεσης, εξηγώντας ότι η κατασκευή του φράγματος της Μεσοχώρας είναι αναπόσπαστο τμήμα του έργου της εκτροπής του Αχελώου και η πιθανή ολοκλήρωσή του θα λειτουργήσει σαν προπομπός και των υπόλοιπων έργων της εκτροπής. Επανέλαβε τα βασικά περιβαλλοντικά, κοινωνικά, πολιτικά, νομικά και ενεργειακά επιχειρήματα που τεκμηριώνουν την οριστική εγκατάλειψη της ιδέας της εκτροπής του Αχελώου και της κατασκευής του φράγματος της Μεσοχώρας. Υπογράμμισε, τέλος, τη σταδιακή εγκατάλειψη της λογικής ότι τα μεγάλα φράγματα αποτελούν μέρος της “πράσινης” ενέργειας και καυτηρίασε τη βιασύνη του ΥΠΕΚΑ να ενθαρρύνει την ολοκλήρωση του έργου, ενώ το ίδιο έχει εξαγγείλει την εκπόνηση των σχεδίων διαχείρισης των νερών, που συμπεριλαμβάνουν την εξέταση της δυνατότητας χρήσης τους για ενεργειακούς σκοπούς.
Η κ. Νίκη Οικονόμου, εκ μέρους του Συλλόγου κατακλυζομένων Μεσοχώρας, μετέφερε την πολυετή εμπειρία της αντίστασης των Μεσοχωριτών στην προσπάθεια επιβολής ενός έργου, που θα σημάνει τον αφανισμό της Μεσοχώρας και τη διάρρηξη του κοινωνικού ιστού μιας ευρύτερης ορεινής περιοχής. Καυτηρίασε τις προσπάθειες διαίρεσης και εκμαυλισμού των συνειδήσεων, που επιχειρήθηκαν και μέσω του ειδικού νόμου για τις απαλλοτριώσεις της Μεσοχώρας, αλλά και τις διώξεις που επιστρατεύονται για την κάμψη του ηθικού των κατοίκων. Έκανε, τέλος, λόγο για την απόφαση και το χρέος των Μεσοχωριτών να συνεχίσουν τον αγώνα τους, μέχρι την τελική δικαίωση.
Ο κ. Ν. Ιωάννου, εκ μέρους της Πανελλαδικής κίνησης ενάντια στην εκτροπή του Αχελώου, επικεντρώθηκε στο επιχείρημα της ενεργειακής αυτονομίας του φράγματος της Μεσοχώρας, εξηγώντας ότι το συγκεκριμένο έργο υπήρξε πάντα μέρος της εκτροπής και έργο κεφαλής, επισήμανε τη μικρή συμβολή του στο ενεργειακό ισοζύγιο και την απουσία ξεχωριστής μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων σαν ενεργειακού έργου. Υπογράμμισε το γεγονός ότι ο μέχρι τώρα χειρισμός του θέματος της εκτροπής επιβεβαιώνει τα πολιτικά κίνητρα των υποστηρικτών της, καθώς τη χρησιμοποιούν για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους, εμποδίζοντας κάθε ουσιαστική συζήτηση και πρωτοβουλία για την ορθολογική χρήση και αξιοποίηση των νερών της Θεσσαλίας και τον αναπροσανατολισμό των αγροτικών εκμεταλλεύσεων. Μίλησε, τέλος, για το ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων των κινήσεων πολιτών, στην κατεύθυνση της αποτροπής του φαραωνικού έργου της εκτροπής.
Οι διοργανωτές προανήγγειλαν την πραγματοποίηση διαδήλωσης στην Αθήνα, την Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010, με πανελλαδικό χαρακτήρα, λίγες μέρες πριν από την εκδίκαση στο ΣτΕ (15/3) της νομιμότητας του ν. 3734/2009, για την απαλλοτρίωση της Μεσοχώρας

Διαβάστε περισσότερα...

Το υπουργείο «Περιβάλλοντος» υπογράφει το θάνατο του Αχελώου...

Ανακοίνωση της Πανελλαδικής Κίνησης Ενάντια Στην Εκτροπή του Αχελώου

Το υπουργείο «Περιβάλλοντος» υπογράφει το θάνατο του Αχελώου
Οι πρόσφατες δηλώσεις της υπουργού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής επιβεβαιώνουν τη θέση της Πανελλαδικής Κίνησης ενάντια στην Εκτροπή του Αχελώου, ότι αυτό το φαραωνικό έργο είναι πάνω από όλα έργο πολιτικής σημασίας και όχι αρδευτικής, ενεργειακής ή ό,τι άλλο έχει εφευρεθεί στην 25χρονη διαδρομή του. Το μεγαλύτερο έργο διευθέτησης υδάτων που σχεδιάστηκε ποτέ στην Ελλάδα και ταυτόχρονα η πλέον καταστροφική παρέμβαση στο περιβάλλον, δυστυχώς πρώτα αποφασίστηκε και κατόπιν αναζητήθηκε η χρησιμότητά του. Αυτό αποδεικνύει η αλλαγή του προσδιορισμού της χρησιμότητάς του τουλάχιστον τρεις φορές έως τώρα. Η μοναδική προσπάθεια αιτιολόγησης του έργου από οικονομικής πλευράς είναι τα χρήματα που έχουν σπαταληθεί έως τώρα. Καμιά μελέτη δεν υπάρχει που να υποδεικνύει αντιστοιχία του συνολικού κόστους (4 δις ευρώ) και της οικονομικής του απόδοσης. Βεβαίως το περιβάλλον δεν είναι οικονομικό μέγεθος. Είναι μέγεθος κοινωνικό, είναι η αναγκαστική συνθήκη επιβίωσης των τοπικών κοινωνιών σε ένα βάθος χρόνου που η καιροσκοπική αντίληψη του κράτους και των εταιριών δεν μπορεί να προσεγγίσει. Η έγκριση των περιβαλλοντικών όρων και η χωροθέτηση της εκτροπής του Αχελώου με νόμο της Βουλής (3481/06) από τον κ. Σουφλιά θεωρήθηκε από ένα κομμάτι του πολιτικού συστήματος αλλά και από έγκριτους επιστήμονες αυθαίρετη και χωρίς καμιά αρμοδιότητα. Παρ’όλα αυτά η σημερινή κυβέρνηση
κρατά και χρησιμοποιεί τον προσανατολισμό του νόμου ως βάση για οποιαδήποτε
συζήτηση. Η πολιτική σημασία του έργου (πολιτικό πρόταγμα-εκλογικές περιφέρειες της
Θεσσαλίας- πολιτικά γραμμάτια των κατασκευαστικών εταιριών- ενεργειακός ανταγωνισμός) μας προκαλεί να θέσουμε τα εξής ερωτήματα προς την υπουργό περιβάλλοντος κ. Μπιρμπίλη: Γνωρίζει η κ. Μπιρμπίλη ότι τα μεγάλα φράγματα δεν θεωρούνται από καμιά σοβαρή μελέτη Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας; Επίσης γνωρίζει ότι τα μεγάλα φράγματα συμβάλλουν στο φαινόμενο του θερμοκηπίου με εκπομπές μεθανίου και
επηρεάζουν το μικροκλίμα; Γνωρίζει η κ. Υπουργός ότι η ισχύς των 160MW του ΥΔΗ Μεσοχώρας θα μειώσει την ισχύ των επόμενων φραγμάτων του Αχελώου (Κρεμαστών, Καστρακίου, Στράτου), και γι’αυτό το λόγο η ΔΕΗ το 1996 ζητούσε αποζημιώσεις από το
ελληνικό κράτος ύψους 146 δις δρχ; Αυτό δεν αποδεικνύει ότι η λειτουργία του του ΥΔΗ Μεσοχώρας δεν έχει καμία ενεργειακή σημασία για τη χώρα; Αν η κατασκευή ενός αχρείαστου φράγματος από ενεργειακής πλευράς (εφόσον το αποδεσμεύσουμε από τα έργα της εκτροπής) προσέφερε θέσεις εργασίας γιατί η καταστροφή του δεν θα μπορούσε να προσφέρει τα ίδια οφέλη; Γνωρίζει η κ. Μπιρμπίλη ότι η υπεράσπιση, σήμερα, του ΥΔΗ φράγματος Μεσοχώρας από τη ΔΕΗ εντάσσεται στο ανταγωνισμό των εταιρικών λόμπι της
ενέργειας μετά την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας αλλά και του ανταγωνισμού για τον ελέγχο των νερών; Μπορεί η κ. Υπουργός να μας διευκρινίσει τι εννοεί «αναγκαίες ποσότητες των νερών του Αχελώου» και πώς αυτές καθορίζονται με ορθολογισμό από έναν
φορέα διαχείρισης υδάτων όταν ανάλογοι φορείς σήμερα δεν μπορούν να αποτρέψουν για παράδειγμα τη συρίκνωση της λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου ή την καταστροφή του Αμβρακικού. Θεωρεί η κ. Μπιρμπίλη ότι προσδοκώμενη ισχύς των 160MW του ΥΔΗ φράγματος
είναι αρκετή για να παρακάμψουμε την άρνηση των κατοίκων της Μεσοχώρας να
εγκαταλείψουν τη γη τους και να διαγράψουν τη μνήμη τους; Είναι τέτοια η ανάγκη των 160MW ώστε να δικαιολογεί την καταστροφή των οικοσυστημάτων της Νότιας Πίνδου καθώς και της πολιτισμικής μας κληρονομιάς; Γνωρίζει η κ. Μπιρμπίλη ότι όποιες παρεμβάσεις στον Άνω ρου του Αχελώου θα είναι η ταφόπλακα του μυθικού ποταμού; Γιατί χωρίς Άνω ρου, ποτάμι δεν υπάρχει! Γνωρίζει η κ. Μπιρμπίλη ότι η σημερινή παροχή νερού στην κοίτη του ποταμού είναι κατά πολύ μικρότερη από αυτή που παίρνει υπόψη της η μελέτη που ενέκρινε ο νόμος Σουφλιά; Τέλος ένα ερώτημα για τους όψιμους υποστηρικτές του κινήματος κατά της εκτροπής: Γνωρίζουν ότι η λειτουργία του ΥΔΗ φράγματος Μεσοχώρας με χαμηλότερη στάθμη της λίμνης δεν αποτρέπει ούτε στο ελάχιστο την καταστροφή του
οικοσυστήματος της Νότιας Πίνδου; Είμαστε ενάντια στην εκτροπή του Αχελώου, είμαστε ενάντια στα φράγματα- τέρατα Μεσοχώρας και Συκιάς. Ο λόγος δεν είναι άλλος παρά η οικονομική και πολιτισμική επιβίωση και διαβίωση των τοπικών κοινωνιών που ζουν με και από τον μεγάλο ποταμό. Όχι για τα επόμενα 40 χρόνια (τόσο υπολογίζεται ότι είναι
χρόνος ζωής των φραγμάτων), αλλά και για τα παιδιά μας, τα παιδιά των παιδιών
μας και τις επόμενες γενιές. Στο σύγχρονο πόλεμο του νερού υπάρχουν δύο πλευρές. Από τη μία είναι τα συμφέροντα των εταιριών και της πολιτικής του καιροσκοπισμού Από την άλλη είναι τα συμφέροντα της κοινωνίας. Ή θα είναι κάποιος με τη μια πλευρά ή με την
άλλη και η κ. Υπουργός θα πρέπει να διαλέξει. Δεν μπορεί να είναι και με τις δύο.

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΑΧΕΛΩΟΥ

Διαβάστε περισσότερα...

Όχι στην εκτροπή του Αχελώου - Όχι στο φράγμα Μεσοχώρας...

Στις πιο ζεστές μέρες του καλοκαιριού τολμάμε να ανοίξουμε το πιο καυτό, ίσως, θέμα της εποχής: το θέμα των νερών, της ενέργειας, της προστασίας των ποταμών γενικά, αλλά και του Αχελώου ειδικά.. Ζητήματα παγκόσμια που στην Ελλάδα - στη Θεσσαλία και στα Τρίκαλα, ιδιαίτερα - έχουν πάρει εκρηκτικές διαστάσεις. Δεν είναι μόνο το τεράστιο πρόβλημα της έλλειψης νερών για άρδευση και ύδρευση, είναι και το θέμα της μόλυνσης των υδατικών αποθεμάτων, είναι το πρόβλημα της ποιότητας του πόσιμου νερού και, κυρίως, η καταστροφή και η μόλυνση των ποταμών μαζί με τη δραματική πτώση του υδροφόρου ορίζοντα. Στην εποχή, όμως, της κλιματικής αλλαγής πρέπει με την ίδια ένταση να δούμε όχι μόνο πόση ενέργεια και πως την καταναλώνουμε, αλλά και πως την παράγουμε.
Στη σημερινή κατάσταση δεν φτάσαμε από την κακή μας την τύχη. Ευθύνη έχουν οι πολιτικές που εφαρμόζονται σε εθνικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο. Η εμπέδωση μιας αντίληψης τόσο στους χρήστες όσο και στους αρμόδιους φορείς ότι το νερό είναι ένας αστείρευτος πόρος, η ανεξέλεγκτη εξάπλωση των γεωτρήσεων, η εγκληματική μόλυνση των ποταμών από τα φυτοφάρμακα, τις βιομηχανικές και αστικές χρήσεις, ταυτόχρονα με την παντελή απουσία πολιτικών ουσιαστικής διαχείρισης των υδατικών αποθεμάτων, συνέβαλαν στο να φτάσουμε στη σημερινή δραματική κατάσταση στην Ελλάδα και στη Θεσσαλία ειδικότερα.
Το επιχειρούμενο (διαρκώς) έγκλημα της εκτροπής του Αχελώου, παρά τις τέσσερις αρνητικές αποφάσεις του ΣτΕ στην πορεία των χρόνων και σε αναμονή της απόφασης από ΔΕΚ, παρά τις απανωτές κοινοτικές οδηγίες, παρά την απόλυτη και κατηγορηματική άρνηση της Κομισιόν να χρηματοδοτήσει αυτό το ανοσιούργημα, αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της μεταπολεμικής ''ανάπτυξης'' με ''ποσοτικά'' μονάχα κριτήρια, σε βάρος πάντα του περιβάλλοντος, του φυσικού πλούτου και της πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας μας, σε βάρος της ποιότητας της ζωής μας, σε βάρος, εν τέλει, της ίδιας μας της ζωής ...
... Και ο Αχελώος; Ο μεγαλύτερος σε μήκος φυσικός υδάτινος δρόμος της ελληνικής επικράτειας; Η πλούσια πανίδα και χλωρίδα του; Από τα μοναδικά παγκοσμίως το Δέλτα του! Τι θα απογίνει; 600 εκατ. κυβικά το χρόνο - λένε - θα εκτραπούν μονάχα. Αντί για 1,5 δισ. που ήταν αρχικά. Πρέπει λοιπόν να είμαστε και ευχαριστημένοι που μας κάνουν και έκπτωση! Και η Θεσσαλία; Τον έχει όντως ανάγκη το ... μυθικό θεό της αρχαιότητας; Ποιοι αλήθεια ευθύνονται για τις χιλιάδες παράνομες γεωτρήσεις στον κάμπο; Για την αποξήρανση του εξαιρετικού κάλλους υγροβιότοπου της Κάρλας; Για την κατασπατάληση των πλούσιων υδατικών αποθεμάτων της θεσσαλικής γης; Για τη φοβερή ρύπανση από λιπάσματα, φυτοφάρμακα, αστικά και βιομηχανικά απόβλητα του Πηνειού;

Και τώρα; Υπάρχει τρόπος να σωθεί η κατάσταση; Σίγουρα ναι. Αρκεί να θεσπιστεί επειγόντως υπουργείο (ναι, υπουργείο!) - αμιγώς - Περιβάλλοντος και Υδατικής Πολιτικής, γιατί όπως λέει και ο ποιητής, ''το μέλλον έχει πολλή ξηρασία''. Υπάρχουν τρόποι ήπιας μορφής για την εξασφάλιση υδατικών πόρων για τον κάμπο. Όπως είναι η άμεση καταγραφή και κατάργηση όλων των παράνομων γεωτρήσεων, η κατασκευή πολλών μικρών ταμιευτήρων στα γύρω ορεινά, ο τεχνητός εμπλουτισμός των υπόγειων υδροφορέων, ο δραστικός περιορισμός των εξαιρετικά υδροβόρων καλλιεργειών όπως το μπαμπάκι, που, έτσι κι αλλιώς, είναι βέβαιο ότι, έστω και περιορισμένα τώρα, δεν θα επιδοτούνται στο διηνεκές. Ακόμη, η εφαρμογή μεθόδων άρδευσης υψηλής απόδοσης που εξασφαλίζουν ταυτόχρονα σημαντική εξοικονόμηση νερού και ηλεκτρικής ενέργειας, όπως τα στάγδην συστήματα, η χρησιμοποίηση αστικών λυμάτων έπειτα από επεξεργασία κ.ο.κ. Εναλλακτικές λύσεις υπάρχουν πολλές. Που δεν χωρούν όμως σε αγύριστα (υπουργικά) κεφάλια. Εάν συνεχίσουμε με τον ίδιο τρόπο διαχείρισης των νερών δεν μας φτάνουν ούτε 10 Αχελώοι.
Η εμμονή στις κατασκευαστικές λύσεις προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι αυξανόμενες ανάγκες σε νερό είναι ένας πλασματικός τρόπος για να αντιμετωπιστεί «στα γρήγορα» η κρίση του νερού. Πιο ασφαλής λύση μακροπρόθεσμα είναι η δέσμευση για υγιή ποτάμια και υγρότοπους, ως πρώτο βήμα για τη διατήρηση του νερού, η οποία μπορεί να συμπληρώνεται από άλλες μεθόδους, όσο το δυνατό πιο βιώσιμες, και μόνο όταν αυτές είναι απολύτως απαραίτητες.
Η σύγχρονη επιστημονική προσέγγιση στην αντιμετώπιση των προβλημάτων λειψυδρίας έχει ξεπεράσει τις παρωχημένες εμμονές στα μεγαλεπήβολα κατασκευαστικά έργα, όπως οι εκτροπές των ποταμών. Η διεθνής επιστημονική κοινότητα τονίζει συνεχώς την ανάγκη για ολοκληρωμένη και μακροπρόθεσμη διαχείριση των υδάτινων πόρων και κατεπείγουσα προστασία των φυσικών διαδρομών του νερού. Στην Ελλάδα, δυστυχώς, έχουμε «κολλήσει» στη σκανδαλώδη πλέον εκτροπή του Αχελώου, που όχι απλώς δε θα λύσει κανένα πρόβλημα, αλλά αντίθετα θα προκαλέσει σειρά από σοβαρές επιπτώσεις και θα κοστίσει τεράστια ποσά στον κρατικό προϋπολογισμό, (500 εκ. ευρώ μέχρι τώρα και άλλα 300 εκ. ευρώ για να ολοκληρωθεί), καταδικάζοντας τους Θεσσαλούς αγρότες σε αφανισμό και τον κάμπο σε ερημοποίηση. Οι αγρότες είναι το πρώτο και μεγαλύτερο θύμα αυτού του «φαραωνικού» έργου και όσοι επιμένουν σε αυτό έχουν μεγάλη ευθύνη.
Την ίδια στιγμή, στη Μεσοχώρα ολοκληρώνεται ακόμα ένα έγκλημα, ένα μεγάλο φράγμα που η τεχνητή του λίμνη θα εξαφανίσει χωριά όπως η Μεσοχώρα, το Αρματωλικό και άλλους παραποτάμιους οικισμούς της περιοχής. Θα αφανίσει τον πολιτισμό και την πολιτιστική κληρονομιά μιας ολόκληρης περιοχής. Η πολιτεία, αδυνατώντας για δεκαετίες να πείσει την τοπική κοινωνία και του Μεσοχωρίτες για την αναγκαιότητα των έργων, καταφεύγει για ακόμη μια φορά σε αναγκαστικούς νόμους – 3734/2009 – που όχι μόνο παραδίδουν το χωριό στα συμφέροντα, αλλά ταυτόχρονα παραβιάζουν κατάφωρα το νομικό μας πολιτισμό μαζί με κάθε αίσθηση περί δικαίου και δημοκρατίας. Πολιτιστικά μνημεία ιδιαίτερης σημασίας, όπως το Βυζαντινό Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου στο Μυρόφυλλο, γέφυρες και παλιοί οικισμοί θα χαθούν για πάντα κάτω από το νερό και θα θυσιαστούν στο βωμό μια αβέβαιης «ανάπτυξης» και των συμφερόντων, αν ολοκληρωθεί και το φράγμα της Συκιάς.
Αν τα τεράστια ποσά που σκανδαλωδώς δαπανούνται για τα έργα της εκτροπής, επενδύονταν σε μικρότερα και συμβατά με το περιβάλλον και τον άνθρωπο έργα, το πρόβλημα της λειψυδρίας στην Θεσσαλία θα είχε προ πολλού αντιμετωπιστεί. Ταυτόχρονα, δεν θα είχαμε αυτές τις μη αναστρέψιμες βλάβες στο περιβάλλον και την πολιτιστική μας κληρονομιά.

Όχι στον αφανισμό της Μεσοχώρας

Η υπόθεση της προστασίας του περιβάλλοντος σε συνθήκες κλιματικής αλλαγής και υπερθέρμανσης του πλανήτη είναι υπόθεση όλων μας. Η προστασία των ποταμών μας και η εξασφάλιση για ολόκληρο τον πληθυσμό δωρεάν ποιοτικού πόσιμου νερού, είναι ανθρώπινο δικαίωμα και βασική υποχρέωση της πολιτείας. Η παραγωγή ενέργειας από μεγάλα φράγματα – πάνω από 15 μ. ύψος – δεν μπορεί να θεωρείται ΑΠΕ γιατί οι βλάβες που προκαλούν στο περιβάλλον και τις τοπικές κοινωνίες, είναι τόσο μεγάλες και ανεπανόρθωτες σε βαθμό που καμία επιστημονική μέθοδος δεν μπορεί να τις αποτιμήσει.
Η υπερβολική προβολή, τελευταία, του ενεργειακού χαρακτήρα του έργου δεν είναι παρά μια προσπάθεια να αξιοποιηθεί ο έντεχνα καλλιεργούμενος μύθος της έλλειψης ηλεκτρικής ενέργειας. Πρόκειται για το ιδεολογικό υπόβαθρο της ίδιας πολιτικής που προσπάθησε, ταυτόχρονα, να φέρει το λιθάνθρακα, που επεκτείνει, αντί να “συμμαζεύει” τις μονάδες λιγνίτη, που επιχειρεί να δημιουργήσει νέα ενεργειακά κέντρα φυσικού αερίου (αντί να αξιοποιεί το φυσικό αέριο στην τελική κατανάλωση). Και όλα αυτά γιατί; Για να έχει έδαφος ο “ανταγωνισμός” των οικονομικών μεγαθηρίων, στο νέο περιβάλλον της απελευθερωμένης αγοράς ενέργειας.
Σήμερα, όμως, χιλιάδες πολίτες σε όλη την Ελλάδα συνειδητοποιούν, μέσα από την εμπειρία και τους αγώνες τους για τα ζητήματα της ενέργειας, ότι αυτή η επιλογή δεν είναι μονόδρομος. Ούτε η συνεχής αύξηση της ζήτησης ηλεκτρικής ενέργειας, ούτε οι τρόποι παραγωγής της (ορυκτά καύσιμα, μεγάλα φράγματα, για παράδειγμα) είναι δεδομένα. Υπάρχουν εναλλακτικά οικονομικά μοντέλα και καταναλωτικά πρότυπα που μπορούν να υπηρετήσουν λογικές χαμηλής ενεργειακής κατανάλωσης. Υπάρχει η εξοικονόμηση ενέργειας και η βελτίωση της ενεργειακής αποδοτικότητας. Υπάρχουν οι τεχνικές των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Λείπει, όμως, η πολιτική βούληση, την ίδια ώρα που περισσεύει η έγνοια για το κέρδος.
Εκεί στο θέατρο της επαπειλούμενης καταστροφής, στη Μεσοχώρα 5-15 Αυγούστου, ας ανοίξουμε τη συζήτηση για τα μεγάλα θέματα της ενέργειας και του νερού, για τα ζητήματα της ιδιωτικοποίησης των φυσικών πόρων και της καταστροφής των ποταμών. Ας σχεδιάσουμε τα επόμενα κοινά βήματά μας για να σταματήσουμε τελεσίδικα την εκτροπή, αλλά και το φράγμα της Μεσοχώρας. Ας αποπειραθούμε την οικοδόμηση ενός μεγάλου ριζοσπαστικού οικολογικού κινήματος, το οποίο κερδίζοντας τη μάχη του Αχελώου και της Μεσοχώρας, να μπορεί μελλοντικά να βάζει φραγμούς στα κάθε είδους σχέδια των συμφερόντων και των κυβερνήσεων, πού καταστρέφουν τη φύση, το περιβάλλον και την πολιτιστική κληρονομιά, παραδίδοντας τους ελεύθερους χώρους και τους φυσικούς πόρους στην άγρια εκμετάλλευση.

Διαβάστε περισσότερα...

Όχι στην εκτροπή του Αχελώου, όχι στο φράγμα της μεσοχώρας...

Πρόσκληση σε δράσεις κατά της εκτροπής του Αχελώου και του φράγματος της Μεσοχώρας

Εδώ και δεκαετίες με αργό και βασανιστικό τρόπο συνεχίζεται το μεγαλύτερο «μεγάλο έργο» στην Ελλάδα, η περίφημη εκτροπή του Αχελώου. Το έργο αυτό από την πρώτη στιγμή χαρακτηρίστηκε ως η μεγαλύτερη περιβαλλοντική καταστροφή και απέκτησε τον εναλλακτικό τίτλο της «εκτροπής της λογικής». Αποτελείται από πέντε επιμέρους μεγάλες παρεμβάσεις: Τα φράγματα Μεσοχώρας και Συκιάς, με ύψος πάνω από 150 μ. το καθένα. Τους αντίστοιχους ΥΗΣ παραγωγής ρεύματος, καθώς και τη μεγάλη σήραγγα εκτροπής μήκους 17 χιλ., περίπου.

Τη δεκαετία του ΄80 ανακοινώθηκε ως μεγάλη εκτροπή, αργότερα έγινε «μικρή εκτροπή», εσχάτως ο -και περιβάλλοντος- υπουργός Κύριος Σουφλιάς το ονόμασε «περιβαλλοντικό έργο», οι δε εναπομείναντες Θεσσαλοί υποστηρικτές του το ονομάζουν τελευταία «μεταφορά μικρής ποσότητας υδάτων του Αχελώου στη Θεσσαλία» !!!. Σε τι εξυπηρετεί αυτός ο χαμαιλεοντισμός; Είναι μια αφελής προσπάθεια της πολιτείας και των διάφορων συμφερόντων να παραπλανήσουν δήθεν, τους ευαίσθητους περιβαλλοντικά πολίτες, τις οργανώσεις, την ΕΕ, το ΣτΕ, τα κινήματα, που με σθένος και συνέπεια, δεκαετίες τώρα, αντιστρατεύονται και πολεμούν με κάθε μέσο την ολοκλήρωση αυτής της καταστροφής. Ο αγώνας αυτός, που με επιτυχία τόσα χρόνια διεξάγεται, κατάφερε να ακυρώσει και να σταματήσει πολλές φορές τα έργα, με αποτέλεσμα να καθυστερήσει σημαντικά την πρόοδο τους, σε σημείο που επί της ουσίας να έχει μείνει μόνο ένας υπουργός - που φαντασιώνεται το όνομά του γραμμένο στα τσιμέντα των φραγμάτων – να επιμένει αυτιστικά στην ολοκλήρωση αυτής της τεράστιας περιβαλλοντικής καταστροφής.

Στη σημερινή συγκυρία η οποία χαρακτηρίζεται αφενός από την παγκόσμια κλιματική αλλαγή αλλά και την επίσης παγκόσμια οικονομική κρίση, τα ζητήματα του νερού και της ενέργειας αποκτούν ιδιαίτερη σημασία. Και στη χώρα μας στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης αντεπίθεσης, εντείνονται οι προσπάθειες ανακατανομής της αγοράς ενέργειας, με εγκατάσταση κυρίως φθηνών και ιδιαίτερα επιβαρυντικών μεθόδων παραγωγής, όπως ο λιθάνθρακας, ταυτόχρονα δε βλέπουμε και τις πρώτες μεγάλες απόπειρες ιδιωτικοποίησης του νερού ως φυσικού πόρου (βλέπε ΕΥΑΘ). Στα παραπάνω εντάσσεται και η προσπάθεια ολοκλήρωσης των έργων της εκτροπής του Αχελώου. Πρωταγωνιστικό ρόλο και στις δύο περιπτώσεις παίζει το «δήθεν» υπουργείο περιβάλλοντος με τον Κύριο Σουφλιά, συνεπικουρούμενο από τη ΔΕΗ, την επιχείρηση που πανευρωπαϊκά θεωρείται ως η πλέον ρυπογόνα.

Στα παραπάνω εντάσσεται και η απόπειρα της ΔΕΗ και της πολιτείας να ολοκληρώσει τα έργα στη Μεσοχώρα - ονομάζοντάς τα προσωρινά ενεργειακά - με τη ψήφιση και εφαρμογή για άλλη μια φορά ενός ειδικού νόμου του 3734/2009. Οι κάτοικοι της Μεσοχώρας, όπως και τα τελευταία 25 χρόνια, έτσι και τώρα αντιστέκονται στην απαλλοτρίωση και στον κατακλυσμό του χωριού τους, με αποτέλεσμα η κυβέρνηση να αναγκαστεί μόλις πρόσφατα να τροποποιήσει το νόμο και να παρατείνει τις ημερομηνίες για την εφαρμογή του. Η Μεσοχώρα είναι ακόμη ένα χαρακτηριστικό δείγμα της απόπειρας των διαφόρων συμφερόντων, τα οποία με τη βοήθεια της πολιτείας, επιχειρούν να οικειοποιηθούν, ανεξέλεγκτα, δημόσια αγαθά και χώρους για να τα εκμεταλλευτούν.

Η «εκτροπή του Αχελώου» και η Μεσοχώρα συγκεντρώνουν όλα τα απαραίτητα χαρακτηριστικά για να αποτελέσουν το μοχλό για τη μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση του περιβαλλοντικού κινήματος. Καλούμε τα κινήματα της ενέργειας, τις περιβαλλοντικές οργανώσεις και ΜκΟ, τα κινήματα για τους ελεύθερους χώρους και τα ποτάμια, τις κινήσεις για την ποιότητα ζωής στις πόλεις, να οργανώσουμε μαζί με τους ευαίσθητους πολίτες της Ελλάδας και όχι μόνο, ένα μεγάλο περιβαλλοντικό αντάμωμα τον Αύγουστο.
Συνεχίζοντας την παράδοση των τελευταίων χρόνων, προτείνουμε η συνάντηση αυτή να γίνει στη Μεσοχώρα, 5-15 Αυγούστου. Συζητήσεις, συνελεύσεις, πολιτιστικές εκδηλώσεις, κινηματικές δράσεις αλλά και camping στο ποτάμι, είναι δραστηριότητες που μπορούν να πλαισιώσουν τη συνάντησή μας.

Εκεί στο θέατρο της επαπειλούμενης καταστροφής να ανοίξουμε τη συζήτηση για τα μεγάλα θέματα της ενέργειας και του νερού, τα ζητήματα της ιδιωτικοποίησης των φυσικών πόρων και της καταστροφής των ποταμών. Να σχεδιάσουμε τα επόμενα κοινά βήματά μας για να σταματήσουμε τελεσίδικα την εκτροπή, αλλά και το φράγμα της Μεσοχώρας. Να αποπειραθούμε την οικοδόμηση ενός μεγάλου ριζοσπαστικού οικολογικού κινήματος, το οποίο κερδίζοντας τη μάχη του Αχελώου και της Μεσοχώρας, να μπορεί μελλοντικά να βάζει φραγμούς στα κάθε είδους σχέδια των συμφερόντων και των κυβερνήσεων πού καταστρέφουν τη φύση και το περιβάλλον, παραδίδοντας τους ελεύθερους χώρους και τους φυσικούς πόρους στην άγρια εκμετάλλευση.

Για την οργάνωση της συνάντησης αυτής, αλλά και για τη συζήτηση άλλων προτάσεων που μπορεί να υπάρχουν ή να προκύψουν, προτείνουμε συνάντηση εκπροσώπων των αποδεκτών αυτής της πρόσκλησης, την

Πέμπτη 09 Ιουλίου 20&30 στο

ΤΕΕ, αίθουσα πειθαρχικού, 5ος όροφος
Καραγεώργη Σερβίας 4, πλατεία Συντάγματος, Αθήνα

Τηλ επικοινωνίας
2431075678 & 6972702494
Γιώργος Χονδρός

«Αχελώου Ρους»

Διαβάστε περισσότερα...