Το 2010, στο πλαίσιο επέκτασης του λιγνιτωρυχείου της ΔΕΗ, διενεργήθηκε επιφανειακή έρευνα που οδήγησε στον εντοπισμό έξι ακόμη αρχαιολογικών χώρων. Σε τρεις από αυτούς πραγματοποιήθηκε σωστική ανασκαφική έρευνα.
Στη θέση ΑΝΑΒΡΥΤΟ, το 2014 ανασκάφηκε οικισμός της νεότερης νεολιθικής περιόδου (5.500-4.500 π.Χ.) και μία προϊστορική ταφή, με το νεκρό σε συνεσταλμένη στάση.
Την ίδια χρονιά, στην εκτεταμένη θέση ΣΟΥΛΟΥΚΙΑ ανασκάφηκε οικισμός της πρώιμης εποχής σιδήρου, ενώ το 2016 διερευνήθηκαν κατάλοιπα κατοίκησης των χρόνων της Τουρκοκρατίας.
Στο ΝΕΟΛΙΘΙΚΟ ΟΙΚΙΣΜΟ ΤΗΣ ΣΟΥΛΟΥΚΙΑΣ πραγματοποιήθηκε πολυετής ανασκαφική έρευνα, φέρνοντας στο φως ένα εξαιρετικά σημαντικό νεολιθικό σύνολο αρχιτεκτονικών και ταφικών καταλοίπων, και πολλά κινητά ευρήματα, κάποια από τα οποία μοναδικά για τον ευρύτερο ελλαδικό και βαλκανικό χώρο.
Ο οικισμός ήταν έντονα διαταραγμένος, καθώς μεγάλο τμήμα του είχε καταστραφεί από τη διάνοιξη της εθνικής οδού Κοζάνης – Πτολεμαΐδας, τη σιδηροδρομική γραμμή και διάφορα άλλα τεχνικά έργα. Το 2010 ανασκάφηκε το ανατολικό τμήμα του οικισμού, πέρα από την υφιστάμενη τότε σιδηροδρομική γραμμή, αποκαλύπτοντας μια σειρά λάκκων και τάφρων, που συνδέονται με χρήσεις στα όριά του, όπως η εξόρυξη πηλού και η απόρριψη απορριμμάτων.
Η εκτεταμένη ανασκαφή που ακολούθησε την περίοδο 2014-2017 αποκάλυψε μέρος του κεντρικού τμήματος του οικισμού και το δυτικό όριό του.
Ο ΟΙΚΙΣΜΟΣ ΚΑΤΟΙΚΗΘΗΚΕ στην αρχαιότερη και στις αρχές της μέσης νεολιθικής περιόδου (6.500-6.000 π.Χ. περίπου), με περιστασιακή χρήση και στη νεότερη, όπου ανάγεται ένας λάκκος με μεγάλο αριθμό κατακερματισμένων αγγείων. Είχε μορφή χαμηλής τούμπας. Η έκτασή του υπολογίζεται στα 10 στρέμματα, ενώ ο χώρος ανάπτυξης των οικημάτων στα τρία.
Στο κεντρικό τμήμα του αναπτύσσονται τα ΟΙΚΗΜΑΤΑ. Είναι κατασκευασμένα από πασσάλους και πηλό, ενώ φέρουν πήλινα δάπεδα. Διαπιστώνονται τέσσερα στρώματα κατοίκησης: Το νεότερο ανήκει στις αρχές της μέσης νεολιθικής και περιλαμβάνει δύο μεγάλες περιοχές με ψημένους πηλούς ανωδομής, που συνδέονται με καμένα πασσαλόπηκτα κτίσματα. Τα τρία πρωιμότερα στρώματα ανήκουν στην αρχαιότερη νεολιθική. Η εγκατάλειψη των οικημάτων της περιόδου δεν φαίνεται να συνδέεται να φωτιά.
Στους εξωτερικούς χώρους των σπιτιών αποκαλύφθηκαν πέντε ΤΑΦΕΣ. Οι τρεις ήταν μέσα σε πήλινα αγγεία και ανήκαν σε βρέφη (2 μηνών περίπου), το ένα γεννημένο πρόωρα. Σε βρέφος ανήκει και η τέταρτη ταφή, με το νεκρό σε συνεσταλμένη στάση, εντός μικρού λάκκου, ενώ η τελευταία ανήκει σε έφηβο. Τα ευρήματα είναι στο πλαίσιο των όσων γνωρίζουμε για την εποχή, για ταφή παιδιών μόνο εντός των οικισμών, αφήνοντας ανοιχτό το θέμα της ταφικής μεταχείρισης των ενηλίκων. Εντοπίστηκε επίσης μία ΤΑΦΗ ΖΩΟΥ (χοίρου) σε λάκκο.
Νότια των οικημάτων διαπιστώθηκε περιοχή με λάκκους. Στα ΔΥΤΙΚΑ Ο ΟΙΚΙΣΜΟΣ ΟΡΙΟΘΕΤΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΑΦΡΟ. Στον περικλειόμενο χώρο, αποκαλύφθηκε περιοχή με συγκεντρώσεις μυλόλιθων και μικρούς λάκκους. Τα ευρήματα συνδέουν το τμήμα αυτό του οικισμού με το δυτικό όριό του και με υπαίθριες ίσως δραστηριότητες σχετικές με την οικονομία – ίσως με το άλεσμα των δημητριακών.
ΚΙΝΗΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ: Η κεραμική περιλαμβάνει γνωστά σχήματα και διακοσμήσεις. Χαρακτηριστική είναι η γραπτή κεραμική με δύο χρώματα (άσπρο και κόκκινο, πάνω σε πορτοκαλί έδαφος), γνωστή και από τον οικισμό στο Φυλλοτσαΐρι Μαυροπηγής. Αξιοσημείωτα είναι τα ανθρωπόμορφα εδώλια που ξεπερνούν τα 700, τα ομοιώματα κτισμάτων, ένα μαρμάρινο αγγείο και μία οστέινη σφυρίχτρα, το αρχαιότερο μουσικό όργανο στον ελλαδικό χώρο. Επίσης, τα λίθινα και οστέινα εργαλεία.
Σημ.: Με τη μελέτη του υλικού της Σουλουκιάς ασχολούνται ήδη πολλοί καταξιωμένοι εξειδικευμένοι επιστήμονες όπως: η Ά. Στρούλια (τριπτή λιθοτεχνία), η Δ. Κοτσαχρήστου (αρχαιοβοτανικό υλικό), η Θ. Τσεμπερά (ανθρωπολογικό υλικό), ο Γ. Καζαντζής (ζωοαρχαιολογικό υλικό) και άλλοι. Τα ανθρωπόμορφα ειδώλια αποτελούν αντικείμενο μελέτης της γράφουσας (Α. Χονδρογιάννη-Μετόκη). Τα πορίσματα των επιμέρους μελετών εμφανίζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ενώ η μελλοντική σύνθεσή τους προβλέπεται εντυπωσιακή.
Βιβλιογραφία:
Γ. Καραμήτρου-Μεντεσίδη, «Από το ανασκαφικό έργο της Λ΄ ΕΠΚΑ κατά το 2010», ΑΕΜΘ 24, 2010, 17-38.
Γ. Καραμήτρου-Μεντεσίδη, Χ. Λόκανα, Κ. Αναγνωστοπούλου, «Δύο θέσεις της αρχαιότερης και μέσης νεολιθικής στην Ποντοκώμη και Μαυροπηγή Εορδαίας», ΑΕΜΘ 24, 2010, 39-52.
Χ. Ζιώτα, Κ. Αναγνωστοπούλου, Χ. Λόκανα, «Το σωστικό έργο της Λ΄ ΕΠΚΑ στην Ποντοκώμη και στη Μαυροπηγή Κοζάνης το 2014», ΑΕΜΘ 28, 2014,
Α. Χονδρογιάννη-Μετόκη, «Κίτρινη Λίμνη 2016-2017: Τα ανασκαφικά δεδομένα από την περιοχή των λιγνιτωρυχείων της ΔΕΗ», ΑΕΜΘ 31, 2017 (υπό δημοσίευση).
Α. Χονδρογιάννη-Μετόκη, «Κίτρινη Λίμνη Κοζάνης: Τα χαρακτηριστικά της κατοίκησης της περιοχής, υπό το φως των νέων ανασκαφικών δεδομένων από την περιοχή των λιγνιτωρυχείων της ΔΕΗ», Πρακτικά Συνεδρίου Αρχαιολογικές έρευνες και Μεγάλα Δημόσια Έργα, 2017 (υπό δημοσίευση).
.gif)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου