Ἔτσι λοιπόν, στὰ λιγνιτωρυχεία ἀπὸ 6,7 χιλιάδες ἄτομα ποὺ ἐργάζονταν τὸ 1988, τὸ 2000 ὁ ἀριθμός τους ἔφθασε στὶς 6,2 χιλιάδες. γιὰ νὰ μετρηθῇ στὰ 511 ἄτομα τὸ 2010.
Ἀνάλογο πορεία εἶχε καὶ ὁ ἀριθμός τους:
Ἦταν 87 τὸ 1963, στὰ 19 τὸ 2000 καὶ …..μόλις 5 τὸ 2010.
Πρόκειται γιὰ κλασικὴ κατάῤῥευση.
Ποιά εἶναι ἡ αἰτία;
Ἡ τεχνολογικὴ πρόοδος, ἡ μείωσις τῆς παραγωγῆς καὶ φυσικὰ οἱ ἀνεπαρκεῖς ἐπενδύσεις, ἐπειδὴ ὁ λιγνίτης θεωρεῖται βρώμικος γιὰ τὸ περιβάλλον.
Νὰ σημειώσω, ὅτι ἡ μείωσις τῆς παραγωγῆς ἔφερε αὔξηση …εἰσαγωγῆς ῥεύματος, ποὺ σημαίνει νέος χρέος, διότι ἐπιβαρύνεται τὸ ἰσοζύγιο συναλλαγῶν.
Πηγὴ τῶν στοιχείων τὸ βιβλίο «Οἰκονομία καὶ Κοινωνία» τοῦ Θ.Παπαηλία.
Τσουκαλᾶς Παναγιώτης
http://filonoi.gr/2017/05/19/ligitoryxeion-katarreysis/
.gif)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου