Το χρονικό και η βίαιη επιτάχυνση της μεταλιγνιτικής εποχής...

Τον Οκτώβριο του 2012 εκπονήθηκε και κοινοποιήθηκε στους αρμοδίους φορείς, υπόμνημα του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας (Τμ. Δυτικής Μακεδονίας) με θέμα “Προσδιορισμός και οριοθέτηση της μεταλιγνιτικής εποχής για το Ενεργειακό Κέντρο της Δυτικής Μακεδονίας”. Μετά από ενδελεχή έρευνα και επεξεργασία των δεδομένων το υπόμνημα καταλήγει μεταξύ άλλων στα εξής: “[…] η έναρξη της μεταλιγνιτικής εποχής οριοθετείται στο έτος 2002 και προβλέπεται να ολοκληρωθεί το 2021, όταν και αναμένεται μια σχεδόν κάθετη μείωση της παραγωγής, με ισχυρή επίπτωση στην απώλεια θέσεων εργασίας και εισοδημάτων για την τοπική κοινωνία. Θεωρώντας βέβαια ως μεταλιγνιτική εποχή, το χρονικό διάστημα μέσα στο οποίο η εκμετάλλευση του λιγνίτη διατηρεί την απαραίτητη δυναμική, έτσι ώστε να στηρίξει βιώσιμα την είσοδο της Δυτικής Μακεδονίας σε καθεστώς χαμηλής λιγνιτικής εξάρτησης και εναλλακτικών αναπτυξιακών διεξόδων”. Άσχετα με το αν κάποιοι διαφώνησαν, ήταν η ευκαιρία να ξεκινήσει μια ουσιαστική συζήτηση για το τι θα γίνει από εδώ και πέρα, η οποία δυστυχώς δεν ξεκίνησε.
Η κοινωνία του ενεργειακού λεκανοπεδίου δυστυχώς δεν έχει αντιληφθεί τι συμβαίνει. Θεωρούσε, και συνεχίζει να θεωρεί πως έχει βρει τη μεγάλη αγελάδα που λέγεται ΔΕΗ και θα την αρμέγει εσαεί και θεσμικά. Δεν είναι όμως έτσι. Δεν χρειάζεται να μας το πουν οι επιστήμονες ότι βρισκόμαστε στη μεταλιγνιτική εποχή. Βλέπουμε από μόνοι μας πως ήδη καταναλώθηκε το μεγαλύτερο μέρος των λιγνιτικών κοιτασμάτων, βλέπουμε πως εθνικές και διεθνείς σκοπιμότητες έχουν σταματήσει τη λειτουργία των ΑΗΣ. Η ΔΕΗ δεν είναι αυτή που ξέραμε, η Ελλάδα δεν είναι αυτή που ξέραμε, η ενέργεια δεν είναι αυτή που ξέραμε και η Δυτική Μακεδονία δεν είναι σίγουρα αυτή που ξέραμε.
Η ΔΕΗ δυστυχώς ή ευτυχώς είναι ένα όργανο του κράτους με το οποίο ασκεί πολιτική, παρόλο που αδυνατεί να τη διαχειριστεί. Το κράτος δε σπάει αυγά, διατηρεί συνειδητά εξαρτήσεις ενίοτε με τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, δημιουργεί ελλείμματα στην επιχείρηση – όπως και η επιχείρηση στο κράτος – και δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος που απομειώνει καθημερινά τον εθνικό ηλεκτροπαγαγωγό σε στρατηγικό, οικονομικό και ηθικό επίπεδο.
Η Ελλάδα από την άλλη, πέραν του ότι βρίσκεται στη γνωστή τραγική οικονομική κατάσταση, δεν έχει εθνική στρατηγική για την ενέργεια. Δεν έχει βγει η Κυβέρνηση – η όποια Κυβέρνηση – να μας πει το σχέδιο της για το είδος των καυσίμων που σκοπεύει να κάψει, το μοντέλο παραγωγής που θα εφαρμόσει, και τον τρόπο με τον οποίο θέλει να λειτουργεί η ΔΕΗ. Οι κυβερνητικοί μιλούν γενικώς και αορίστως για τη σημασία της ΔΕΗ, προβάλλουν ο καθένας τις ιδεοληψίες του, αλλά επειδή είναι εγκλωβισμένοι στην ευρωπαϊκή νομοθεσία την οποία δεν γνωρίζουν, βρισκόμαστε όπως πάντα προ τετελεσμένων.
Τέλος, έχουμε και την μετριοκρατούμενη μεν, ευνουχισμένη δε, Τοπική Αυτοδιοίκηση η οποία δεν μπορεί να παίξει το ρόλο της στα θέματα της ενέργειας. Τον ρόλο που από το μπαλκόνι έλεγε πως μπορεί να παίξει. Αυτοί οι άνθρωποι, έχοντας πρόσβαση στις εξελίξεις, είχαν την υποχρέωση να αφυπνίσουν, να προειδοποιήσουν και να προετοιμάσουν το παραγωγικό δυναμικό του ενεργειακού λεκανοπεδίου για την επόμενη φάση. Είχαν την υποχρέωση να εκβιάσουν το κράτος να αναπτύξει επιχειρηματικές δομές.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι πολίτες καλούνται να συνειδητοποιήσουν πως μας πρόλαβαν οι εξελίξεις. Να συνειδητοποιήσουν – μόνοι τους αφού η συντεταγμένη Πολιτεία είναι απούσα – πως η ζήτηση ρεύματος στην αποβιομηχανοποιημένη ελληνική αγορά έχει πέσει δραματικά, και πως με τους ρύπους που αναγκαστικά αγοράζουμε για να λειτουργήσουμε τα παλαιάς τεχνολογίας εργοστάσια μας, δεν συμφέρει να παράγουμε ρεύμα αλλά να εισάγουμε από το εξωτερικό.
Ναι μεν για την πτώση της ζήτησης δεν μπορεί να πει κανείς κάτι αφού οι αιτίες της συνδέονται με την συρρίκνωση της εθνικής οικονομίας και τις συνέπειες της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Όμως η παραδοχή του ότι «δεν μας συμφέρει να λειτουργούμε» αναιρεί πλήρως την ενεργειακή ταυτότητα και τη στρατηγική σημασία της Δυτικής Μακεδονίας και απογυμνώνει την Ελλάδα, η οποία επισήμως χάνει την ενεργειακή της αυτάρκεια και καθίσταται εξαρτώμενη από διεθνή κέντρα.
Υποτίθεται πως μέχρι και σήμερα η πολιτική της Ελλάδας είχε κατεύθυνση στο λιγνίτη («εθνικό καύσιμο»), πλην της ατυχέστατης «πράσινης» παρένθεσης του Παπανδρέου. Αλήθεια γιατί τόσα χρόνια δεν φρόντισε η ΔΕΗ και ο βασικός της μέτοχος (το ελληνικό δημόσιο) να κατασκευάσουν σύγχρονες λιγνιτικές μονάδες με ικανοποιητικούς βαθμούς απόδοσης της καύσης και αντιρρυπαντική τεχνολογία στο πλαίσιο της εναρμόνισης μας με τις κοινοτικές οδηγίες και τις διεθνείς πρακτικές; Γιατί δεν θέλησε να αντικαταστήσει τις λιγνιτικές μονάδες που σήκωναν το σύνολο των εθνικών απαιτήσεων σε ηλεκτρική ενέργεια, ενώ γνωρίζαμε πως έχουν συγκεκριμένη διάρκεια ζωής;
Όσο περνάει ο καιρός, όλο και περισσότεροι είναι οι πολίτες που θεωρούν πως η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού χάνει μεθοδευμένα το νόημα της ύπαρξης της. Η προσπάθεια των πολιτικών ηγεσιών να την απομειώσουν συνεχίζεται και θα συνεχίζεται. Το παζλ συμπληρώνεται, όταν βλέπουμε τους ΑΗΣ να μην λειτουργούν.
Είμαστε θεατές μίας προσπάθειας βίαιης επιτάχυνσης του τέλους της μεταλιγνιτικής περιόδου. Γνωρίζουμε πως η περιοχή δεν είναι έτοιμη για αυτό που έρχεται. Το ανεξέλεγκτο ντόμινο που θα προκύψει στη , θα έχει οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές πτυχές. Μέχρι τώρα η Δυτική Μακεδονία πήγαινε παράλληλα με τη ΔΕΗ. Από εδώ και πέρα όμως, αν είναι να ληφθεί η πολιτική απόφαση για αργό θάνατο της ΔΕΗ, δε μπορούμε να αποδεχθούμε και το δικό μας θάνατο.
Χρέος της Κυβέρνησης, των Βουλευτών που την στηρίζουν, και των στελεχών της Επιχείρησης, είναι να σταματήσουν το τρένο που έρχεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα να χτυπήσει την υπόστασή μας. Να δημιουργήσουν όλες εκείνες τις συνθήκες που θα επιταχύνουν τη μεταλιγνιτική ανάπτυξη. Με συγκεκριμένα κίνητρα για επενδύσεις τα οποία πρέπει να αρχίζουν να εφαρμόζονται …χθες.
Τέλος, να μας πουν επιτέλους – σοβαρά και υπεύθυνα – , τι σκοπούς έχουν για το μέλλον μας. Το θέλουν το κάρβουνο στο εθνικό μίγμα; Σκοπεύουν να το κάψουν; Να το πουλήσουν; Να το αφήσουν ανεκμετάλλευτο; Η ανασφάλεια που καλλιεργείται μέρα με την ημέρα είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα, με τους νέους ανθρώπους να μην ξέρουν αν μπορούν να επενδύσουν στην περιοχή.
Τη στιγμή που ο κόσμος καίγεται, ακούμε από εδώ και από εκεί Υπουργούς να αναπαράγουν προτάσεις γα φθηνό ρεύμα(!), ακούμε γενικώς και αορίστως για ισχυροποίηση της ΔΕΗ. Στην πραγματικότητα: καθημερινά όλο και περισσότεροι εργολαβικοί εργαζόμενοι χάνουν το αντικείμενο εργασίας τους, ο συνολικός αριθμός των μόνιμων εργαζομένων σε εργοστάσια και ορυχεία πέφτει δραματικά, τα φουγάρα των ΑΗΣ έχουν σταματήσει να καπνίζουν και η Πτολεμαΐδα V (η μοναδική ελπίδα της ΔΕΗ για ενίσχυση της ανταγωνιστικότητάς της) είναι σχεδόν τρία χρόνια εκτός χρονοδιαγράμματος.

Πηγή: http://e-ptolemeos.gr/ - Αντώνης Κ. Πουγαρίδης

Τέσσερις μονάδες του ΑΗΣ Καρδιάς εκτός λειτουργίας από το Σάββατο 14.05.2016, η μία λόγω βλάβης, οι υπόλοιπες λόγω έλλειψης ζήτησης... Η 5η μονάδα του Αγίου Δημητρίου εκτός εδώ και καιρό... Ο ΑΗΣ Αμυνταίου - Φιλώτα σταμάτησε εδώ και μέρες και τις δύο μονάδες του, ως τον Σεπτέμβρη είπανε... Όλο το σκηνικό είναι λυπηρό!!! Από το Ορυχείο Καρδιάς κοιτάμε τον ΑΗΣ Καρδιάς και μας πιάνει κατάθλιψη... Εν τω μεταξύ η χώρα εισάγει ρεύμα από τη Βουλγαρία, την Ιταλία, τα Σκόπια, διότι είναι φθηνότερη η παραγωγή εκεί, εξαιτίας πολιτικών ανοησιών και της υπέρογκης ρήτρας του CO2 που πληρώνει η Ελλάδα... Στο 30 % έφτασαν οι εισαγωγές ρεύματος (!) την ίδια στιγμή που η παραγωγή από λιγνιτικές μονάδες έπεσε στο 26 % !!!!