Η Ιδιωτικοποίηση της ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα...

Η ΔΕΗ προμηθεύει αυτή τη στιγμή με ρεύμα το 94% της χώρας. Έχει 12.000 MW εγκατεστημένη ισχύ. 4.500 MW από λιγνίτη, 3.200 MW από υδροηλεκτρικά, 2.300 MW φυσικού αερίου και 2.000 MW από μικρούς πετρελαϊκούς σταθμούς που ηλεκτροδοτούν τα δεκάδες νησιά του Αιγαίου. Υπάρχουν επίσης εγκατεστημένα 2.600 MW από ιδιωτικές μονάδες φυσικού αερίου. Οι ιδιοκτήτες αυτών των μονάδων είναι οι ίδιοι προστατευόμενοι της τρόικα, οφειλέτες στη ΔΕΗ και κύριοι υποψήφιοι μεταπράτες της ενέργειάς της.
Τέλος, έχουν εγκατασταθεί 7.350 MW από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας-ΑΠΕ (αιολικά και φωτοβολταϊκά), που ως γνωστόν δεν παράγουν, μα εγχέουν ρεύμα, όποτε μπορούν αυτά κι όχι όποτε τα χρειάζεται η χώρα και στα οποία κανένα ηλεκτρικό σύστημα δεν μπορεί να βασιστεί για ασφάλεια.
Σύνολο εγκατεστημένης ισχύος στην Ελλάδα 22.550 MW! Όπως όμως αναφέρθηκε, η ζήτηση ηλεκτρικού έχει μειωθεί δραματικά, με συνέπεια η μέση ημερήσια κατανάλωση να μην απαιτεί τη λειτουργία πάνω από 5.000 MW και η αιχμή 9.000 MW!!!
Παρατηρείται λοιπόν ένα φαινόμενο υπερπροσφοράς παραγωγής. Σύμφωνα με την οικονομική θεωρία της ελεύθερης αγοράς, τον πρωταρχικό της Νόμο Προσφοράς και Ζήτησης, σε μια τέτοια περίπτωση οι τιμές θα έπρεπε να είχαν πέσει δραματικά. Αντίθετα όμως, τα τελευταία έξι χρόνια στην Ελλάδα οι τιμές έχουν εκτοξευτεί. Στην πραγματική οικονομία της ελεύθερης αγοράς, οι τιμές αυξάνονται διαρκώς τα τελευταία 15 χρόνια που εφαρμόζεται η πολιτική της ΕΕ για απελευθερώσεις-ιδιωτικοποιήσεις.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Από το 2000, και προκειμένου να ανοίξει η αγορά ηλεκτρικού στην ιδιωτική κερδοσκοπία, άλλαξε δραματικά το μείγμα καυσίμου υπέρ του εισαγόμενου και πανάκριβου φυσικού αερίου. Σε συνδυασμό με την πολιτική της «πράσινης ανάπτυξης» και την ανεξέλεγτη εγκατάσταση ΑΠΕ από ιδιώτες διαμορφώθηκε το πιο ανορθολογικό, κοστοβόρο, αντιπαραγωγικό και αντιοικονομικό μοντέλο παραγωγής. Με έναν και μόνο κερδισμένο: τις αγορές....

ν..δ.στεφανης