Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2025

Καθώς η ηλιακή ενέργεια εκτινάσσεται και ο άνθρακας εξασθενεί, η μεταλλευτική περιοχή της Ελλάδας αγωνίζεται να προσαρμοστεί...

ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ , Ελλάδα — Για περισσότερο από μια δεκαετία, ο Λευτέρης Ιωαννίδης έλεγε αυτό που κανείς δεν ήθελε να ακούσει: Ο άνθρακας πεθαίνει και είναι καιρός να προετοιμαστούμε για ό,τι θα ακολουθήσει.
Μπορούσε να δει τα πράγματα να διαγράφονται όσο ήταν δήμαρχος της Κοζάνης, της μεγαλύτερης πόλης στη Δυτική Μακεδονία, ακόμη και όταν άλλοι τοπικοί πολιτικοί ήθελαν να κατασκευάσουν νέους σταθμούς παραγωγής ενέργειας και να εξορύξουν περισσότερο άνθρακα από τα εκτεταμένα ορυχεία της περιοχής. Ο πρόεδρος του συνδικάτου των εργαζομένων στον τομέα του άνθρακα είπε ότι ο Ιωαννίδης έκανε απόλυτο λάθος.
Ωστόσο, η παραγωγή άνθρακα είχε σημειώσει πτώση από τις αρχές της δεκαετίας του 2000. Η λειτουργία των σταθμών παραγωγής ενέργειας γινόταν πολύ δαπανηρή, χάρη στους νέους κανόνες για τη ρύπανση. Και η εξόρυξη και η καύση των ορυκτών καυσίμων — τα οποία στη Δυτική Μακεδονία εξορύσσονται σε τεράστια ανοιχτά ορυχεία που με την πάροδο των δεκαετιών έχουν καταστρέψει σπίτια, ολόκληρα χωριά και ζωές — ήταν σαφώς ασυμβίβαστη με το όραμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για ένα πράσινο μέλλον.
Το μεγαλύτερο μέρος του τεράστιου φωτοβολταϊκού συμπλέγματος του Ομίλου ΔΕΗ στη Δυτική Μακεδονία κατασκευάστηκε πρόσφατα, όπως φαίνεται από τη σύγκριση δορυφορικών εικόνων από τον Οκτώβριο του 2024 έως τον Απρίλιο του 2025. Παρόλα αυτά, ακόμη και ο Ιωαννίδης δεν πίστευε ότι η Ελλάδα θα εγκατέλειπε τον άνθρακα τόσο σύντομα.
Πριν από λίγο περισσότερο από μια δεκαετία, περισσότερο από το ήμισυ της ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας παραγόταν με την καύση βουνών λιγνίτη, της χαμηλότερης ποιότητας μορφής άνθρακα. Τώρα, αν όλα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, η Ελλάδα στοχεύει να κλείσει τους δύο τελευταίους σταθμούς παραγωγής ενέργειας με καύση άνθρακα τον επόμενο χρόνο και να σταματήσει την παραγωγή άνθρακα από τα περισσότερα ορυχεία της, συμπεριλαμβανομένου ενός που είναι από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη. Στη θέση του άνθρακα, η χώρα κατασκευάζει καθαρή ενέργεια - κυρίως ηλιακή - με πυρετώδεις ρυθμούς.
Η Δυτική Μακεδονία, μια μεσόγειος και αραιοκατοικημένη περιοχή πολύ βόρεια της Αθήνας και των εμβληματικών ασβεστωμένων κτιρίων των Κυκλάδων, βρίσκεται στο επίκεντρο αυτής της ραγδαίας μετάβασης.
Η περιοχή βρίσκεται στην κορυφή των μεγαλύτερων κοιτασμάτων λιγνίτη στην Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια έξι δεκαετιών, ο κάποτε κρατικός Όμιλος ΔΕΗ άντλησε εκατοντάδες εκατομμύρια μετρικούς τόνους άνθρακα από το έδαφος της περιοχής, δημιουργώντας χιλιάδες θέσεις εργασίας και τελικά το μεγαλύτερο μέρος της ηλεκτρικής ενέργειας της Ελλάδας — μαζί με καταστροφικές συνέπειες για το περιβάλλον και την υγεία.
Σήμερα, τα πράγματα αλλάζουν. Μπλε-μαύρες λίμνες από ηλιακούς συλλέκτες λαμπυρίζουν στον πυθμένα της κοιλάδας, μετατρέποντας με ζήλο τον άφθονο ελληνικό ήλιο σε καθαρή ενέργεια, ενώ άλλες περιμένουν να συνδεθούν στο δίκτυο. Οι εγκαταστάσεις εκτείνονται μέχρι τις άκρες ήσυχων ορυχείων και περιβάλλουν αδρανή εργοστάσια παραγωγής ενέργειας. Μοναχικές δέσμες ατμού ξεφεύγουν από τους πύργους ψύξης των λίγων μονάδων άνθρακα που παραμένουν σε λειτουργία, κυματίζοντας στον άνεμο σαν λευκές σημαίες παράδοσης.
Σύντομα, η ΔΕΗ θα ολοκληρώσει την κατασκευή ηλιακών πάνελ ισχύος 2,1 γιγαβάτ στη Δυτική Μακεδονία, τα οποία θα ανεγερθούν κυρίως πάνω σε αποκατεστημένες εκτάσεις άνθρακα. Θα είναι το μεγαλύτερο συγκρότημα ηλιακών πάνελ στην Ευρώπη. Το μεγαλύτερο μέρος του κατασκευάστηκε τους τελευταίους 12 μήνες.
Η επιτυχία της ενεργειακής μετάβασης της περιοχής είναι αναμφισβήτητη. Αλλά το ίδιο ισχύει και για την αποτυχία οικοδόμησης μιας οικονομίας για την εποχή μετά τον άνθρακα. Παρόλο που η Ελλάδα ανακοίνωσε το 2019 ότι θα καταργούσε τον άνθρακα, η αβεβαιότητα βασιλεύει για το μέλλον της Δυτικής Μακεδονίας και η περιοχή παραμένει μαστιζόμενη από φτώχεια και ανεργία.
« Είχαμε μια οικονομία που κυριαρχούνταν μόνο από τον άνθρακα και όλοι γνώριζαν ότι ο άνθρακας θα έπρεπε να σταματήσει», είπε ο Ιωαννίδης.« Αλλά κανείς δεν έκανε τίποτα για να αποτρέψει την καταστροφή. Είναι σαν τον Τιτανικό - όλοι χορεύουν πάνω στο πλοίο, αλλά η καταστροφή έρχεται».
Το μεγαλύτερο μέρος του τεράστιου φωτοβολταϊκού συμπλέγματος του Ομίλου ΔΕΗ στη Δυτική Μακεδονία κατασκευάστηκε πρόσφατα, όπως φαίνεται από τη σύγκριση δορυφορικών εικόνων από τον Οκτώβριο του 2024 έως τον Απρίλιο του 2025.
Η κατάσταση υπογραμμίζει ένα επείγον ερώτημα, καθώς 17 άλλα ευρωπαϊκά έθνη εργάζονται για την εξάλειψη του άνθρακα τα επόμενα χρόνια: Πώς μπορεί μια χώρα να κάνει αυτό που είναι σωστό για τον πλανήτη χωρίς να αδικεί τους ανθρώπους που εξαρτώνται από τα ορυκτά καύσιμα για θέσεις εργασίας;
Η Ευρωπαϊκή Ένωση αναζητά απαντήσεις: Το 2021 δημιούργησε ένα ταμείο ύψους 17,5 δισεκατομμυρίων ευρώ« για να διασφαλιστεί ότι κανείς δεν θα μείνει πίσω στο δρόμο προς μια πιο πράσινη οικονομία».
Το επόμενο έτος, η Ελλάδα έγινε η πρώτη χώρα που ενέκρινε ένα σχέδιο δίκαιης μετάβασης από αυτό το ταμείο. Ωστόσο, μέχρι σήμερα, μόνο ένα μικρό μέρος του σχεδόν 1 δισεκατομμυρίου ευρώ που διατέθηκε ειδικά για τη Δυτική Μακεδονία έχει διατεθεί στις πληγείσες κοινότητες. Δεν υπάρχει ακόμη σε λειτουργία κάποιο μεγάλης κλίμακας εμβληματικό έργο — κάτι που να καταδεικνύει πώς θα μπορούσε να μοιάζει ένας κόσμος χωρίς άνθρακα.
Ο Ιωαννίδης λέει ότι η έλλειψη προόδου είναι απαράδεκτη, αποτέλεσμα μιας προσέγγισης από πάνω προς τα κάτω, με επικεφαλής την Αθήνα, που έχει αφήσει ελάχιστα περιθώρια στους ντόπιους να διαμορφώσουν το δικό τους πεπρωμένο.
« Η κύρια οδός είναι η δημιουργία μιας στρατηγικής από κάτω προς τα πάνω», είπε.« Αλλά δεν είμαι αισιόδοξος. Δεν περιμένω τίποτα από την κυβέρνηση. Για αυτούς, η Δυτική Μακεδονία είναι μόνο ένα πολύ μικρό κομμάτι της Ελλάδας. ... Οτιδήποτε εκτός Αθήνας, δεν αποτελεί προτεραιότητα».
Αυτή η αίσθηση μοιρολατρίας κρέμεται πάνω από την περιοχή σαν νέφος. Απογοητευμένοι από την έλλειψη προόδου, πολλοί κάτοικοι φεύγουν αναζητώντας καλύτερες προοπτικές.
Είναι ένας καταστροφικός βρόχος ανατροφοδότησης: Κάθε κάτοικος σε ηλικία εργασίας που αναζητά εργασία στην Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη, κάθε νέος που πηγαίνει στο πανεπιστήμιο και δεν επιστρέφει ποτέ, είναι ένας λιγότερος για να βοηθήσει να αποσπαστεί η Δυτική Μακεδονία από την κινούμενη άμμο του βρώμικου παρελθόντος της. Το έργο της επινόησης του μέλλοντος γίνεται πιο δύσκολο με κάθε αναχώρηση - και η αίσθηση ότι είναι δυνατό να γίνει αυτό γίνεται πολύ πιο μακρινή.
Ένα ζεστό κυριακάτικο βράδυ του Σεπτεμβρίου, κάθε παγκάκι στην Πλατεία Νίκης, την κεντρική πλατεία της Κοζάνης, ήταν γεμάτο.
Οι συζητήσεις άνοιξαν από τις ταβέρνες που παρατάσσονταν στη δυτική πλευρά της πλατείας. Ομάδες εφήβων περιπλανιόντουσαν στον πεζόδρομο που οδηγεί στην πλατεία από το νότο, σπρώχνοντας ο ένας τον άλλον και γελώντας, μπαίνοντας σε μια από τις πολλές κοντινές στοές. Ένα παιδί κλώτσησε μια μπάλα ποδοσφαίρου στο κέντρο της πλατείας και ξαφνικά εμφανίστηκαν άλλα 10. Ένα παιχνίδι ξεκίνησε. Ένα άλλο διέσχισε τον αγώνα, τρέχοντας όχι πίσω από την μπάλα αλλά για να αγκαλιάσει τη γιαγιά της, την οποία είχε εντοπίσει από την απέναντι πλευρά του δρόμου. Ένα ηλικιωμένο ζευγάρι κάθισε δίπλα μου σε ένα παγκάκι και ο άντρας μου πρόσφερε ένα τσιγάρο. Αρνήθηκα ευγενικά στα ελληνικά και μαζί παρακολουθήσαμε σιωπηλά καθώς ο ήλιος που έσβηνε έβαφε χρυσό τον πύργο του ρολογιού της Κοζάνης.
Λίγα τετράγωνα πιο πέρα, η ατμόσφαιρα ήταν πολύ λιγότερο ζωντανή. Καθώς απομακρυνόμουν από την Πλατεία Νίκης, τα πολύβουα καταστήματα και οι καφετέριες έδιναν τη θέση τους σε άδειες βιτρίνες, με τις μουτζουρωμένες βιτρίνες τους καλυμμένες με λευκές χάρτινες πινακίδες με μεγάλα κόκκινα γράμματα που έγραφαν“ ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ ” —« Προς ενοικίαση.»
Έξω από ένα μπαρ σε έναν από αυτούς τους παράδρομους, συνάντησα τον Σωκράτη Μουτίδη, τον επί χρόνια αρχισυντάκτη του Χρόνου Κοζάνης , της παλαιότερης εφημερίδας της Δυτικής Μακεδονίας. Αυτός και δύο άλλοι κάτοικοι που κάθισαν μαζί μας εξήγησαν ότι αυτοί οι ήσυχοι δρόμοι κάποτε φιλοξενούσαν ωραία μαγαζιά.
Κολάζ από σκηνές δρόμου από την Κοζάνη, Ελλάδα Δεξιόστροφα από πάνω αριστερά: Ο πύργος του ρολογιού της Κοζάνης· μια άδεια βιτρίνα τετράγωνα μακριά από την Πλατεία Νίκης· μια μικρή πλατεία έξω από το λαογραφικό μουσείο της Κοζάνης· και μια άλλη άδεια βιτρίνα στο κέντρο της πόλης (Dan McCarthy/Canary Media) Η αντίθεση καταδεικνύει πώς η Δυτική Μακεδονία αγωνίζεται να προσαρμοστεί στο τέλος του άνθρακα, της βασικής της βιομηχανίας για πάνω από μισό αιώνα.
Η ΔΕΗ, τότε εξ ολοκλήρου κρατική και γνωστή ως Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού, άνοιξε τον πρώτο μεγάλο λιγνιτικό σταθμό παραγωγής ενέργειας το 1959 , στην άκρη ενός ανθρακωρυχείου που βρίσκεται περίπου 15 μίλια βόρεια της Κοζάνης. Η καμινάδα της προεξείχε από τον πυθμένα της κοιλάδας, σύμβολο του ραγδαίου εκσυγχρονισμού της Ελλάδας. Ήταν η ψηλότερη κατασκευή στη χώρα μετά την ολοκλήρωσή της.
Στις δεκαετίες που ακολούθησαν, η ΔΕΗ κατασκεύασε συνολικά 15 μονάδες καύσης άνθρακα σε όλη την περιοχή, οι οποίες παρείχαν πάνω από το 70 % της ηλεκτρικής ενέργειας της Ελλάδας στο υψηλότερο σημείο της. (Η νεότερη, η Πτολεμαΐδα 5 , τέθηκε σε λειτουργία το 2023 — τέσσερα χρόνια αφότου η χώρα αποφάσισε να καταργήσει τον άνθρακα — με κόστος σχεδόν 2 δισεκατομμύρια ευρώ. Η ΔΕΗ θα τον μετατρέψει σε φυσικό αέριο έως το 2028. ) Τα ορυχεία της Δυτικής Μακεδονίας διογκώθηκαν παράλληλα με τον στόλο άνθρακα της και στις αρχές της δεκαετίας του 2000 η Ελλάδα ήταν ο τέταρτος μεγαλύτερος παραγωγός λιγνίτη στον κόσμο.
Ο άνθρακας δημιούργησε όχι μόνο θέσεις εργασίας για τους ανθρακωρύχους και τους μηχανικούς, αλλά και μια δυναμική δευτερογενή οικονομία με μηχανικούς, οδηγούς φορτηγών και ιδιοκτήτες εστιατορίων. Έως και το 20 % του εργαζόμενου πληθυσμού απασχολούνταν άμεσα ή έμμεσα στον τομέα, σύμφωνα με μελέτη της Παγκόσμιας Τράπεζας του 2020. Ο λιγνίτης παρήγαγε το επιβλητικό 42 % του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος της Δυτικής Μακεδονίας.
Αλλά μόλις οι παγκόσμιοι ηγέτες υπέγραψαν το Πρωτόκολλο του Κιότο το 1997 , αφυπνιζόμενοι επιτέλους στην πραγματικότητα της κλιματικής αλλαγής, ο χρόνος άρχισε να μετρά, είπε ο Ιωαννίδης. Έγινε αναπόφευκτο ότι κάποια μέρα ο χρόνος για τον άνθρακα θα τελείωνε — στη Δυτική Μακεδονία και πέρα ​​από αυτήν.
Το μόνο ερώτημα ήταν πότε.
Ως δήμαρχος Κοζάνης από το 2014 έως το 2019 , ο Ιωαννίδης δεν αρκέστηκε στο να περιμένει απάντηση. Το 2016 , οργάνωσε την πρώτη δημόσια συζήτηση της πόλης για τη ζωή μετά τον λιγνίτη. Έπεισε επίσης την Παγκόσμια Τράπεζα να επισκεφθεί την περιοχή προκειμένου να δημιουργήσει έναν οδικό χάρτη για το πώς θα μπορούσε να ξεπεράσει τον άνθρακα.

Αλλά όταν δημοσιεύθηκαν οι συστάσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας το 2020 , η μετα-λιγνιτική εποχή είχε ήδη ορμήσει προς τη Δυτική Μακεδονία. Το προηγούμενο έτος, μόλις λίγους μήνες μετά την έναρξη της πρώτης θητείας του, ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης είχε σταθεί ενώπιον της Συνόδου Κορυφής των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Δράση και είχε δηλώσει ότι η Ελλάδα θα...« Κλείσιμο όλων των λιγνιτικών μονάδων παραγωγής ενέργειας, το αργότερο έως το 2028 », ένας εμπνευσμένος στόχος για μια χώρα στην οποία η βιομηχανία ήταν τόσο βαθιά ριζωμένη. Το χρονοδιάγραμμα αυτό έκτοτε έχει επιταχυνθεί έως το 2026 .
« Χάσαμε πολλές δεκαετίες για να κατανοήσουμε το πρόβλημα, να συνειδητοποιήσουμε το πρόβλημα», είπε ο Ιωαννίδης.« Τώρα δεν έχουμε χρόνο.»
Αν και η ανακοίνωση του Μητσοτάκη διατυπώθηκε με έντονη ρητορική σχετικά με την επιτακτική ανάγκη αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής, τελικά ήταν οι μακροχρόνιες ρυθμιστικές και οικονομικές δυνάμεις που γονάτισαν τον λιγνίτη.
Το 2005 , η ΕΕ ξεκίνησε το Σύστημα Εμπορίας Δικαιωμάτων Εκπομπών, ένα πρόγραμμα ανώτατου ορίου και εμπορίας εκπομπών που θέτει μια τιμή στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Το σχέδιο έπληξε ιδιαίτερα σκληρά τον λιγνίτη, επειδή εκπέμπει περισσότερο από άλλες μορφές άνθρακα. Πέντε χρόνια αργότερα, η ΕΕ έλαβε μέτρα κατά της ατμοσφαιρικής ρύπανσης από βιομηχανικές πηγές. Εν τω μεταξύ, το κόστος του φυσικού αερίου, της αιολικής και της ηλιακής ενέργειας άρχισε να μειώνεται κατακόρυφα. Αυτές οι τάσεις συνέκλιναν και καθώς η τιμή του άνθρακα στην περιοχή αυξανόταν αργά, η κερδοφορία των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ μειώθηκε.
Παρόλα αυτά, η σταδιακή κατάργηση ήρθε ως έκπληξη.
« Στα ελληνικά, όταν θέλουμε να πούμε ότι είμαστε σοκαρισμένοι, λέμε« Μας έκοψαν τα πόδια», δήλωσε ο Ιωάννης Φασίδης, ένας 44χρονος ανθρακωρύχος και εργάτης σε εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας, ο οποίος είναι τώρα πρόεδρος του Σπάρτακου, ενός μεγάλου συνδικάτου εργαζομένων της ΔΕΗ , μέσω του Μουτίδη, ο οποίος μετέφραζε.« Ήταν ένα σοκ.»
Ασφαλτοστρωμένος δρόμος στο προσκήνιο οδηγεί σε ένα εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας με έναν πύργο με κόκκινες και άσπρες ρίγες στην κορυφή κάτω από έναν γαλάζιο ουρανό Το ολοκαίνουργιο λιγνιτικό εργοστάσιο Πτολεμαΐδα 5, το οποίο τέθηκε σε λειτουργία μόλις πριν από δύο χρόνια και τώρα θα μετατραπεί σε φυσικό αέριο (Dan McCarthy/Canary Media)
Αυτό το σοκ εξακολουθεί να αντηχεί σε όλη τη Δυτική Μακεδονία.
Καμία περιοχή στην Ελλάδα, η οποία είναι και η ίδια μια χώρα που συρρικνώνεται, δεν χάνει ανθρώπους με ταχύτερους ρυθμούς. Μεταξύ 2011 και 2021 , έτους της πιο πρόσφατης απογραφής , η Δυτική Μακεδονία έχασε το 10,3 % του πληθυσμού της. Έχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας των νέων στην Ευρώπη: Το 2023 , περισσότερο από το ένα τρίτο των νέων εκεί ήταν άνεργοι, σε σύγκριση με σχεδόν 22 % σε εθνικό επίπεδο και 11 % σε ολόκληρη την ΕΕ .
Το μέλλον της Δυτικής Μακεδονίας, όπως φαίνεται, χάνεται — ακόμη και καθώς η περιοχή προωθεί την ολοένα και πιο φιλόδοξη ενεργειακή μετάβαση της Ελλάδας.
Τον Απρίλιο, ο Μητσοτάκης και ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ, Γεώργιος Στάσης, στάθηκαν έξω από τον παροπλισμένο ηλεκτροπαραγωγικό σταθμό της Καρδιάς και αποκάλυψαν ένα έργο αξίας 5,75 δισεκατομμυρίων ευρώ .« Πράσινο» όραμα για τη Δυτική Μακεδονία.
Μέρος αυτού του σχεδίου βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη — δηλαδή οι κολοσσιαίες ηλιακές εγκαταστάσεις της ΔΕΗ και το έργο της εταιρείας για την αποκατάσταση ήδη ανενεργών ορυχείων. Περιλάμβανε όμως και πιο φιλόδοξες προτάσεις, όπως η μετατροπή δύο λιγνιτωρυχείων σε αντλιοηλεκτρικές εγκαταστάσεις και η μετατροπή του σταθμού Πτολεμαΐδα 5 σε εγκατάσταση καύσης φυσικού αερίου έτοιμη για χρήση με υδρογόνο. Συνολικά, η ΔΕΗ αναφέρει ότι το σχέδιο θα μπορούσε να δημιουργήσει έως και 20.000 θέσεις εργασίας στον κατασκευαστικό κλάδο και 2.000 μόνιμες θέσεις εργασίας .
« Αν θέλαμε να είμαστε πολύ γρήγοροι στην σταδιακή κατάργηση του άνθρακα και στην ανάπτυξη ανανεώσιμων πηγών ενέργειας — και κυρίως ηλιακής — έπρεπε να αξιοποιήσουμε όλα τα όπλα που είχαμε στο οπλοστάσιό μας. Εκεί, είχαμε την ιδιοκτησία της γης, είχαμε τον χώρο. Είχαμε την ιδιοκτησία των συνδέσεων με το δίκτυο», εξήγησε η Έλενα Γιαννακοπούλου, επικεφαλής στρατηγικής της ΔΕΗ .« Γι' αυτό η Δυτική Μακεδονία ήταν ένα τόσο ξεχωριστό μέρος για εμάς. Ήταν το όχημά μας για τη νέα μέρα.»
Μπορούσα να δω αυτή τη νέα μέρα να ξημερώνει όταν επισκέφτηκα τις εκτεταμένες εγκαταστάσεις της ΔΕΗ στη Δυτική Μακεδονία τον Σεπτέμβριο.
Ακριβώς έξω από την αίθουσα αθόρυβων στροβίλων του πρώην ηλεκτροπαραγωγικού σταθμού Καρδιάς, του οποίου οι τέσσερις μονάδες έκλεισαν μεταξύ 2019 και 2021 , ηλεκτρικοί λέβητες βρίσκονται τώρα για να βοηθήσουν στη θέρμανση των κτιρίων της Κοζάνης κατά τη διάρκεια των ψυχρών χειμώνων της πόλης - μια εργασία που προηγουμένως γινόταν από τα λιγνιτικά εργοστάσια. Απέναντι από το δρόμο, βρισκόταν σε εξέλιξη η κατασκευή ενός θερμοηλεκτρικού σταθμού με καύση φυσικού αερίου που θα βοηθά επίσης στη θέρμανση. Πέντε λεπτά πιο πάνω στο δρόμο, κατασκευάζονταν η πρώτη εγκατάσταση μπαταριών δικτύου της ΔΕΗ . Ο κόκκινος και άσπρος πύργος ψύξης της Πτολεμαΐδας 5 βρισκόταν στο βάθος.
Σειρές από λευκά δοχεία μπαταριών σε χωμάτινο και πέτρινο οικόπεδο με έναν εκσκαφέα ανάμεσά τους
Η πρώτη μπαταρία κοινής ωφέλειας της ΔΕΗ υπό κατασκευή κοντά στον κλειστό ηλεκτροπαραγωγικό σταθμό και λιγνιτωρυχείο Καρδιάς. Ο πύργος ψύξης του λιγνιτωρυχείου Πτολεμαΐδα 5 είναι ορατός στο βάθος. (Dan McCarthy/Canary Media)
Σε μικρή απόσταση με το αυτοκίνητο βρισκόταν το ορυχείο Καρδιά, το οποίο κάποτε τροφοδοτούσε με σωρούς λιγνίτη τις μονάδες του σταθμού παραγωγής ενέργειας που μοιράζεται το όνομά του. Μέσα από το ορυχείο, ορισμένοι μηχανικοί της ΔΕΗ εξήγησαν πώς ο μεγάλος κρατήρας θα γεμίσει σταδιακά με βροχή και υπόγεια ύδατα και θα επαναχρησιμοποιηθεί ως αντλιοστάσιο, μια παραδοσιακή μορφή αποθήκευσης ενέργειας που αξιοποιεί τη βαρύτητα για να απομακρύνει την ηλεκτρική ενέργεια. Ήδη, μια βαθιά μπλε λίμνη βρισκόταν στο δάπεδο του ορυχείου σαν να υποδήλωνε το μέλλον.
Πέρα από το συγκρότημα Καρδιάς, χωράφια με ηλιακούς συλλέκτες εκτείνονταν τόσο μακριά που όταν κοίταξα ανάμεσά τους, μπορούσα να δω μόνο τα πιο εντυπωσιακά χαρακτηριστικά της περιοχής στο βάθος: τον περιστασιακό εκσκαφέα άνθρακα να υψώνεται σαν ουρανοξύστης, τους πύργους του ημινεκρού, ημιζωντανού εργοστασίου καύσης άνθρακα του Αγίου Δημητρίου και τις βουνοκορφές που περιβάλλουν τη λεκάνη της Πτολεμαΐδας, τα φυσικά όρια μιας περιοχής της οποίας η μοίρα είχε καθοριστεί από γεωλογικές μηχανορραφίες πριν από πολύ καιρό.
Η ραγδαία μετατροπή της ΔΕΗ από λιγνιτικό γίγαντα σεΗ εταιρεία « powertech» που αναπτύσσει καθαρή ενέργεια και φυσικό αέριο αποτελεί μια μικρογραφία της ενεργειακής μετάβασης της Ελλάδας γενικότερα.
Νωρίτερα φέτος, η χώρα αύξησε τους στόχους της για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας στο πλαίσιο του Εθνικού Σχεδίου για την Ενέργεια και το Κλίμα , που έχει οριστεί από την ΕΕ . Προηγουμένως, η Ελλάδα στόχευε να προμηθεύεται το 66 % της ηλεκτρικής της ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές έως το 2030 - ένα ποσοστό με το οποίο φλέρταρε αυτή την άνοιξη. Τώρα στοχεύει στο 76 % και στην ουσιαστική εξάλειψη των ορυκτών καυσίμων από το δίκτυό της έως το 2035. ( Η ΔΕΗ , εν τω μεταξύ , λέει ότι θα δει τις εκπομπές της να μειώνονται κατά ένα εντυπωσιακό 85 % μεταξύ 2019 και 2028. ) Ο Μητσοτάκης, του οποίου η χώρα κάποτε είχε χαρακτηριστεί ως υστερούσα στην καθαρή ενέργεια, τώρα χρησιμοποιεί τις σελίδες γνώμης των Financial Times για να κάνει διαλέξεις σε άλλα έθνη σχετικά με...« Χρυσοί κανόνες» για την πράσινη μετάβαση.
Φτιαγμένο με Flourish • Δημιουργήστε ένα γράφημα Παρά την πρόοδο που έχει σημειωθεί στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ωστόσο, τα ορυκτά καύσιμα δεν αποτελούν ακόμη παρελθόν για τη χώρα.
Φυσικό αέριο, αυτό το ενοχλητικόΤο « καύσιμο-γέφυρα » βρίσκεται σε άνοδο στην Ελλάδα. Κάποτε αποτελούσε σχετικά μικρό μέρος του ελληνικού δικτύου, αλλά παρείχε σχεδόν το 40 % της ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας μέχρι το 2024. Η χώρα έχει ανοίξει σημαντικές υποδομές εισαγωγής υγροποιημένου φυσικού αερίου, τοποθετώντας τον εαυτό της ως κόμβο για την Ευρώπη , και με υπερηφάνεια φλερτάρει την Chevron και την Exxon Mobil για να εξερευνήσουν ορυκτά καύσιμα στα ανοικτά των ακτών της Κρήτης.

Ορισμένες ομάδες με επιρροή πιέζουν επίσης για να συνεχιστεί η καύση άνθρακα.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το σωματείο εργατών άνθρακα με επικεφαλής τον Φασίδη. Συναντηθήκαμε σε ένα σκιερό καφέ ένα ζεστό απόγευμα στην Κοζάνη, και ο Μουτίδης, ο τοπικός δημοσιογράφος, μετέφραζε. Σοβαρός αλλά όχι εχθρικός άνθρωπος, ο Φασίδης έφερε μαζί του τις δύο κόρες του, οι οποίες παρενέβαιναν περιστασιακά όταν ο Μουτίδης έψαχνε για μια λέξη.
Ο Φασίδης βρίσκεται σε ενεργές διαπραγματεύσεις με τη ΔΕΗ σχετικά με το μέλλον των περίπου 1.800 εργαζομένων σε ορυχεία και εργοστάσια παραγωγής ενέργειας. Αν και χαιρετίζει το νέο επενδυτικό σχέδιο της εταιρείας, ήταν σαφής ως προς το τι πραγματικά θέλει το συνδικάτο.
« Ο κύριος στόχος μας είναι ο λιγνίτης, ο άνθρακας, να είναι ζωντανός», είπε.« Αυτό είναι το κύριο αίτημα του συνδικάτου».
Διευκρίνισε ότι είναι« Δεν πρόκειται για οικονομική άποψη», αλλά μάλλον για μια άποψη που βασίζεται σε ανησυχίες για την ενεργειακή ασφάλεια. Η Ελλάδα εισάγει όλο το φυσικό αέριο που καταναλώνει. Ο λιγνίτης παραμένει το βασικό εγχώριο ορυκτό καύσιμο. Αυτό το γεγονός πρόσφερε στον Φασίδη και τους εργάτες του μια σύντομη ανακούφιση πριν από τρία χρόνια, μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και την πυροδότηση της χειρότερης ευρωπαϊκής ενεργειακής κρίσης από την πετρελαϊκή κρίση της δεκαετίας του 1970 , η οποία ώθησε την Ελλάδα να υιοθετήσει εξαρχής τον λιγνίτη.
« Αλλά δεν είναι ρεαλιστικό σήμερα να μιλάμε για λιγνίτη», είπε ο Ιωαννίδης, ο οποίος αργότερα τράβηξε μια καρέκλα και μπήκε στη συζήτηση με τον Φασίδη — έναν άνθρωπο με τον οποίο είχε συγκρουστεί όταν ο δήμαρχος προμήνυε το τέλος του άνθρακα.
« Ο λιγνίτης είναι νεκρός», κατέληξε ο Ιωαννίδης.
Αυτή η πραγματικότητα ήταν δύσκολο να ξεχαστεί ακόμα και όταν σταμάτησα στον ηλεκτροπαραγωγικό σταθμό του Αγίου Δημητρίου κατά τη διάρκεια της ξενάγησής μου στο ενεργειακό συγκρότημα της ΔΕΗ .
Στην ογκώδη αποθήκη άνθρακα της εγκατάστασης, ήμουν περικυκλωμένος από συρόμενους ιμάντες μεταφοράς που μετέφεραν λιγνίτη, και τα μάτια μου δάκρυζαν και τα ρουθούνια μου έτσουζαν από τους καυστικούς στροβιλισμούς σκόνης άνθρακα. Αλλά μπορούσα επίσης να δω μερικά αποκαλυπτικά γκράφιτι γραμμένα με σπρέι σε έναν από τους πύργους ψύξης του σταθμού παραγωγής ενέργειας. Πριν από μια δεκαετία, ακτιβιστές είχαν σκαρφαλώσει στη μεταλλική κατασκευή και άφησαν πίσω τους ένα μήνυμα:« ΓΙΝΕ ΗΛΙΑΚΟΣ » — ένα μήνυμα που τώρα, με όλες τις προκλήσεις που φέρνει, η περιοχή το προσέχει.
Ένας στρογγυλός πύργος ψύξης με την ένδειξη «GO SOLAR» ζωγραφισμένος πάνω του βρίσκεται στα δεξιά ενός σταθμού παραγωγής ενέργειας με τρεις καμινάδες. Πριν από χρόνια, ακτιβιστές έγραψαν με σπρέι σε έναν πύργο ψύξης στο λιγνιτοποιείο του Αγίου Δημητρίου τη φράση «GO SOLAR». Μέχρι το επόμενο έτος, η εγκατάσταση θα έχει κλείσει εντελώς. (Nicolas Economou/NurPhoto/Shutterstock)
Αλλά παρά την καθαρή ενέργεια που κατασκευάζεται στη Δυτική Μακεδονία, η άνθηση αυτή δημιουργεί ελάχιστο πλούτο για τους ανθρώπους που ζουν εκεί.
Χαρακτηριστικό είναι ο 34χρονος Κωνσταντίνος Σιαμπανόπουλος, κάτοικος Κοζάνης.
Ο Σιαμπανόπουλος είναι ένας ανήσυχος επιχειρηματίας. Λεπτομέρειες για κάθε εγχείρημα μετά από κάθε εγχείρημα αναφέρθηκαν καθώς μιλούσαμε με μεζέ σε μια ταβέρνα στην Κοζάνη. Υπάρχει η μάρκα γούνινων ρούχων που ίδρυσε, η λογιστική εταιρεία που διευθύνει και, πιο πρόσφατα, μια εγκατάσταση όπου οι ντόπιοι μπορούν να παίξουν αθλητικό padel που μοιάζει με σκουός.
Ο Σιαμπανόπουλος είναι επίσης μακροχρόνιος επενδυτής στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ένας από τους λίγους ντόπιους που κατάφεραν να συμμετάσχουν νωρίς στην ηλιακή έκρηξη της περιοχής. Το 2010 , αυτός και ο πατέρας του ανέπτυξαν τις πρώτες τους ηλιακές εγκαταστάσεις. Σε συνεργασία με άλλους επενδυτές, το χαρτοφυλάκιό τους αυξήθηκε στα 16 μεγαβάτ, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων μικρών υδροηλεκτρικών έργων. Αλλά καθώς η χώρα έχει κατακλυστεί από ηλιακή ενέργεια, μου είπε, αυτό που κάποτε ήταν ένα προφητικό και κερδοφόρο στοίχημα έχει χαλάσει.
Κρατώντας ψηλά ένα τηλέφωνο που εμφάνιζε τον πίνακα ελέγχου της αγοράς σε πραγματικό χρόνο από τον διαχειριστή του ελληνικού δικτύου, μου έδειξε το πρόβλημα για τους μικρούς επενδυτές.« Αύριο, η τιμή είναι μηδέν. Είναι μηδέν για πολλές ώρες», είπε.« Υπογράψαμε τη σύμβαση ότι εάν η τιμή είναι μηδενική για περισσότερες από δύο ώρες, δεν θα πληρωθούμε.»
Με απλά λόγια: Η Ελλάδα συχνά διαθέτει περισσότερη ηλιακή ενέργεια από όση μπορεί να χρησιμοποιήσει. Τα σχέδια για την κατασκευή συστημάτων αποθήκευσης ενέργειας θα βοηθήσουν στην άμβλυνση αυτού του προβλήματος, αλλά αυτό δεν αποτελεί μεγάλη παρηγοριά για επενδυτές όπως ο Σιαμπανόπουλος αυτή τη στιγμή. Υπό τις τρέχουσες συνθήκες, αυτός και οι συνεπενδυτές του δύσκολα κατάφεραν να ανταποκριθούν στις πληρωμές δανείων για τις εγκαταστάσεις τους, πόσο μάλλον να αποκομίσουν ένα ελκυστικό κέρδος. Πούλησαν 10,8 MW του χαρτοφυλακίου τους τον Αύγουστο .
Αυτή η δυναμική των τιμών, μεταξύ άλλων προκλήσεων, έχει δυσκολέψει τους ντόπιους να επωφεληθούν από την ενεργειακή μετάβαση.
Συνολικά, τουλάχιστον το 95 % των λειτουργικών ή αδειοδοτημένων έργων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στη Δυτική Μακεδονία ανήκουν σε μεγάλους επενδυτές, σύμφωνα με στοιχεία του Απριλίου 2024 από τους διαχειριστές δικτύων μεταφοράς και διανομής της Ελλάδας που κοινοποιήθηκαν από τον Σιαμπανόπουλο. Ο Σιαμπανόπουλος συγκέντρωσε και ανέλυσε τα δεδομένα υπό την ιδιότητά του ως μέλους του Εμπορικού Επιμελητηρίου Κοζάνης και προέδρου της τοπικής ομάδας επενδυτών φωτοβολταϊκών. Αυτό σημαίνει ότι μόνο ένα κλάσμα του πλούτου πηγαίνει απευθείας στους κατοίκους.
« Το χαρακτηρίζω αυτό ως μια αερογέφυρα, μέσω της οποίας μεταφέρεται εισόδημα από τη Δυτική Μακεδονία σε κάπου αλλού», δήλωσε ο Λευτέρης Τοπάλογλου, καθηγητής που διευθύνει το Εργαστήριο Ενεργειακής Μετάβασης και Αναπτυξιακού Μετασχηματισμού στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας.
Φωτογραφία από ψηλά, κυρίως καφέ μεταλλευτικού τοπίου με γκρίζες τάφρους και βουνά στο βάθος Το ενεργό ορυχείο South Field στη Δυτική Μακεδονία, ένα από τα μεγαλύτερα επιφανειακά ορυχεία της Ευρώπης. Σήμερα, μόνο λίγοι εκσκαφείς εξακολουθούν να εξορύσσουν λιγνίτη εδώ. (Dan McCarthy/Canary Media)
Κατά μία έννοια, αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο. Αν και η πλειοψηφία των μετοχών ανήκε στην Ελλάδα μέχρι το 2021 , η ΔΕΗ ήταν ακόμα μια ενιαία μεγάλη οντότητα - με έδρα αλλού, στην Αθήνα - που έλεγχε τις ενεργειακές υποδομές στη Δυτική Μακεδονία.
Ωστόσο, οι σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής με καύση άνθρακα αντιστάθμισαν αυτή την κεντρική ιδιοκτησία με θέσεις εργασίας. Η ηλιακή ενέργεια δεν παρέχει ούτε σημαντικά έσοδα ούτε απασχόληση στους κατοίκους. Η ΔΕΗ αρνήθηκε να αποκαλύψει τον ακριβή αριθμό των μόνιμων θέσεων εργασίας που έχουν δημιουργήσει οι ηλιακές της εγκαταστάσεις στη Δυτική Μακεδονία μέχρι σήμερα.
Κατά κάποιο τρόπο, αυτό είναι καλό. Η ηλιακή ενέργεια έχει ως αποτέλεσμα τόσο λίγες θέσεις εργασίας μετά την εγκατάστασή της, επειδή δεν απαιτεί καύσιμο και ελάχιστη συντήρηση. Αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο είναι η φθηνότερη μορφή ενέργειας και αυτή η προσιτή τιμή είναι η ίδια η αιτία που η ηλιακή ενέργεια αναπτύσσεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα παγκοσμίως — δίνοντας στην ανθρωπότητα την ευκαιρία να απαλλαγεί από την αυτοκαταστροφική μας συνήθεια να καίμε ορυκτά καύσιμα όπως ο λιγνίτης.
Αντιθέτως, ο άνθρακας δημιουργεί θέσεις εργασίας επειδή είναι εξορυκτικός. Οι άνθρωποι πρέπει να χειρίζονται εκσκαφείς που παραμορφώνουν τη Γη για να παράγουν άνθρακα, ο οποίος στη συνέχεια πρέπει να μεταφέρεται από ανθρώπους σε σταθμούς παραγωγής ενέργειας, όπου ακόμη περισσότεροι άνθρωποι επιβλέπουν τις λειτουργίες. Τα οικονομικά του οφέλη είναι άμεση συνάρτηση της ρύπανσής του, της καταστροφής του· οι θέσεις εργασίας του πληρώνονται με την υγεία των εργαζομένων και των κατοίκων της περιοχής και με την υγεία του πλανήτη.
Αλλά το θέμα παραμένει για τους κατοίκους της Δυτικής Μακεδονίας: η ηλιακή ενέργεια δεν τους φέρνει θέσεις εργασίας.
« Αυτό είναι το παράδοξο της απασχόλησης της άνθησης της πράσινης ενέργειας», δήλωσε ο Τοπάλογλου.
Ένα δροσερό και ηλιόλουστο πρωινό στις αρχές Οκτωβρίου, με τα μαρμάρινα πεζοδρόμια της Αθήνας γλιστρημένα από την ασυνήθιστη νεροποντή της προηγούμενης ημέρας, συνάντησα την Αλεξάνδρα Μαυρογονάτου στο γραφείο της κοντά στη Βουλή των Ελλήνων.
Μου πρόσφερε έναν εσπρέσο, μια άνετη θέση και ένα μάθημα ιστορίας. Τον Ιούνιο του 2022 , εξήγησε, η Ελλάδα έγινε η πρώτη χώρα που έλαβε την έγκριση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το σχέδιο δίκαιης μετάβασης ύψους 1,63 δισεκατομμυρίων ευρώ . Το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων προέρχεται από το ευρύτερο Ταμείο Δίκαιης Μετάβασης της ΕΕ , το οποίο υποστηρίζει 96 περιφέρειες σε όλη την Ένωση.
Η Μαυρογονάτου είναι επικεφαλής της διεύθυνσης στρατηγικού σχεδιασμού και συντονισμού κονδυλίων για την Ειδική Αρχή Δίκαιης Μετάβασης της Ελλάδας. Αυτό σημαίνει ότι επιβλέπει την εφαρμογή του προγράμματος δίκαιης μετάβασης της χώρας, από το οποίο η Δυτική Μακεδονία έλαβε περίπου 994 εκατομμύρια ευρώ. Το υπόλοιπο κατανέμεται μεταξύ της άλλης κύριας λιγνιτικής περιοχής της χώρας, της Μεγαλόπολης, και στη συνέχεια μεταξύ των νησιών και άλλων ηπειρωτικών περιοχών.
Μέχρι σήμερα, ο οργανισμός της έχει σημειώσει κάποια πρόοδο: Έχει εγκρίνει έργα που αντιστοιχούν στο 50 % των κονδυλίων και έχει υπογράψει συμβάσεις με τους δικαιούχους για σχεδόν το 35 % των κονδυλίων, είπε. Αλλά μέχρι τον Σεπτέμβριο, μου είπε, λιγότερο από το 5 % των χρημάτων είχε δοθεί στους δικαιούχους.
« Αυτό το ποσοστό μπορεί να φαίνεται χαμηλό, αλλά πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι είμαστε ένα νεοσύστατο πρόγραμμα», δήλωσε η Μαυρογονάτου.« Δεν είχαμε έργα από προηγούμενη προγραμματική περίοδο, οπότε ξεκινήσαμε από το μηδέν».
Το μεγαλύτερο μέρος της χρηματοδότησης που έχει εγκριθεί μέχρι στιγμής από το γραφείο Μαυρογονάτου αφορά έργα στη Δυτική Μακεδονία, είπε.
Η επιχειρηματικότητα αποτελεί κύριο μέλημα και το γραφείο μέχρι σήμερα έχει εγκρίνει περισσότερες από 500 τέτοιες επενδύσεις για την περιοχή, είπε. Χρηματοδότησε τη δημιουργία ενός χώρου συνεργασίας και μιας θερμοκοιτίδας νεοφυών επιχειρήσεων στην Κοζάνη. Η λογιστική εταιρεία Siampanopoulos, η οποία αποτελείται από 22 άτομα, έλαβε έγκριση χρηματοδότησης και εργάζεται για την εξασφάλιση χρημάτων και για το κέντρο padel του. Το γραφείο έχει επίσης χρηματοδοτήσει περιφερειακά γραφεία υποστήριξης στην Κοζάνη και την πόλη της Φλώρινας —« Κέντρα ενιαίας εξυπηρέτησης» για επιχειρηματίες, είπε — καθώς και ένα κέντρο ανάπτυξης δεξιοτήτων και απασχόλησης στην Κοζάνη.
Αλλά κατά τη διάρκεια των πέντε ημερών που πέρασα στη Δυτική Μακεδονία, οι ντόπιοι απέρριψαν τέτοιου είδους προγράμματα ως ανεπαρκή. Δεν είναι απαραίτητα ανεπιθύμητα, αλλά θεωρούνται ανεπαρκή. Ο Ιωαννίδης τα χαρακτήρισε« πολύ, πολύ ήπιες ενέργειες.»
« Είμαστε γεμάτοι με ήπιες δράσεις και προγράμματα», μου είπε, εβδομάδες πριν από τη συνομιλία μου με τον Μαυρογονάτου, ενώ έκανε ένα διάλειμμα από την εργασία του, διαχειριζόμενος μια κλινική υγείας 40 ατόμων στην πόλη. Καθώς μιλούσαμε στο αγαπημένο του καφέ, ο πρώην δήμαρχος δέχθηκε μια σταθερή ροή χαιρετισμών. Μερικοί περαστικοί τράβηξαν μια καρέκλα, ο Ιωαννίδης τους έβαλε ένα ποτήρι μπύρα και κάθισαν και κουβέντιασαν πριν συνεχίσουν το δρόμο τους.
« Αρκετά με τις ήπιες ενέργειες, τα ταξίδια, τις συζητήσεις, τις μελέτες», είπε.« Χρειαζόμαστε δουλειές. Χρειαζόμαστε κάτι συγκεκριμένο.»
Δεξιόστροφα από πάνω αριστερά: Ένας πίνακας του ηλεκτροπαραγωγικού σταθμού της Καρδιάς της δεκαετίας του 1970 κρέμεται στα γραφεία της εγκατάστασης· πύργοι μετάδοσης που μετέφεραν ηλεκτρική ενέργεια από τον ηλεκτροπαραγωγικό σταθμό της Καρδιάς· μια άποψη του ηλεκτροπαραγωγικού σταθμού της Καρδιάς από το εσωτερικό του παρακείμενου ορυχείου, το οποίο η ΔΕΗ σκοπεύει να μετατρέψει τελικά σε έργο αποθήκευσης αντλιοστασίου· και το εγκαταλελειμμένο δωμάτιο ελέγχου μιας από τις τέσσερις παροπλισμένες μονάδες του ηλεκτροπαραγωγικού σταθμού της Καρδιάς. (Dan McCarthy/Canary Media) Η απογοήτευση του Ιωαννίδη συμμερίζεται πολλούς στην περιοχή: Παρόλο που έχουν περάσει έξι χρόνια από την μοιραία ανακοίνωση του Μητσοτάκη, δεν έχει υπάρξει καμία δημιουργία θέσεων εργασίας μεγάλης κλίμακας και δεν υπάρχει ένα σαφές και ευρέως κατανοητό όραμα για το πώς να αλλάξει αυτό.
Πάνω απ' όλα, οι κάτοικοι με τους οποίους μίλησα αισθάνονται ότι δεν είχαν καμία ευκαιρία να συμμετάσχουν στον σχεδιασμό για το τι θα ακολουθήσει.
Όταν έθεσα αυτές τις επικρίσεις στη Μαυρογονάτου στην Αθήνα, είπε ότι« Διαφωνεί απόλυτα» με την άποψη ότι οι ντόπιοι δεν έχουν φωνή. Επεσήμανε τις ομάδες εργασίας στη Δυτική Μακεδονία, οι οποίες στελεχώνονται από εκπροσώπους του τοπικού πανεπιστημίου και των δήμων και τελούν υπό την επίβλεψη του κυβερνήτη της περιφέρειας. Η ιδέα, είπε, είναι να δοθεί ένας τρόπος για να ρέει ένα ενιαίο ρεύμα ανατροφοδότησης στην Αθήνα.
Όπως και να 'χει, η αντίληψη ότι η μετάβαση δεν διαχειρίζεται σωστά είναι πραγματική — και αυτή η αντίληψη διαβρώνει την εμπιστοσύνη σε ολόκληρη τη διαδικασία. Η συνεχιζόμενη έρευνα πεδίου από τη Φένια Πλιάτσικα, διδακτορική φοιτήτρια στο εργαστήριο του Τοπάλογλου, διαπίστωσε υψηλό επίπεδο ανησυχίας ότι η μετάβαση υποφέρει λόγω έλλειψης εμπιστοσύνης και« συμβολική συμμετοχή», που απηχεί παρόμοια ευρήματα αξιολογημένα από ομότιμους που δημοσιεύθηκαν από τους Τοπάλογλου και Ιωαννίδη το 2022 .
Οι αντιληπτές ασυνέπειες στη στάση της κυβέρνησης σχετικά με την καθαρή ενέργεια απειλούν να εξαλείψουν την ελάχιστη εμπιστοσύνη που έχει απομείνει.
Ξανά και ξανά, καθ' όλη τη διάρκεια της παραμονής μου στη Δυτική Μακεδονία, οι κάτοικοι χαρακτήρισαν δύο έργα ως συγκεχυμένα και άδικα.
Καταρχάς, υπάρχει η εγκατάσταση μετατροπής αποβλήτων σε ενέργεια. Σύμφωνα με έναν κανονισμό της ΕΕ , η Ελλάδα πρέπει να μειώσει γρήγορα την ποσότητα των σκουπιδιών που απορρίπτει στις χωματερές. Η προτεινόμενη λύση είναι η κατασκευή έξι αποτεφρωτήρων σε όλη τη χώρα που θα καίνε σκουπίδια για ενέργεια. Αυτό περιλαμβάνει μια εγκατάσταση που η ΔΕΗ σκοπεύει να κατασκευάσει στη θέση Πτολεμαΐδα 5 , στην οποία θα μεταφέρονται απόβλητα με φορτηγά από το μακρινό νησί της Κέρκυρας. Η αντίθεση είναι έντονη. Ο Φασίδης την ξεχώρισε ως τη μόνη προτεινόμενη νέα επένδυση στην οποία αντιτίθεται το συνδικάτο. Καθώς επέστρεφα από την περιήγηση στο ενεργειακό συγκρότημα της ΔΕΗ , μια διαμαρτυρία κατά του εργοστασίου κόπαζε, με τις φωνές της αντίθεσης να αντηχούν ακόμα στα στενά δρομάκια της Κοζάνης.
Έπειτα, υπάρχει το λιγνιτωρυχείο στο χωριό Αχλάδα, κοντά στη Φλώρινα. Η εγκατάσταση, η οποία δεν ανήκει στη ΔΕΗ , μεταφέρει τον άνθρακα πέρα ​​από τα σύνορα στη Βόρεια Μακεδονία, όπου βρίσκεται ένας από τους πιο ρυπογόνους σταθμούς παραγωγής ενέργειας στην Ευρώπη. Το ορυχείο έχει συμβόλαιο που ισχύει έως το 2028 .
Φράχτης στα σύνορα με αλυσιδωτές συνδέσεις με κόκκινη πινακίδα που συμβολίζει την απαγόρευση εισόδου
Το λιγνιτωρυχείο Αχλάδας, μια σχετικά μικρή επιχείρηση που μεταφέρει το προϊόν της πέρα ​​από τα σύνορα στη Βόρεια Μακεδονία, αποτελεί πηγή απογοήτευσης για πολλούς Έλληνες. (Dan McCarthy/Canary Media) Οι ντόπιοι τονίζουν ότι η κυβέρνηση σχεδόν καταργεί τον κλάδο που έχει στηρίξει την οικονομία τους εδώ και δεκαετίες στο όνομα μιας πράσινης ενεργειακής μετάβασης, ενώ παράλληλα ξεκινά δύο έργα που υπονομεύουν αυτήν ακριβώς την προσπάθεια. Κατά την άποψή τους, η κυβέρνηση εξακολουθεί να επιτρέπει βρώμικες δραστηριότητες — αλλά μόνο όσες θεωρεί βολικές.
Πίσω στην Αθήνα, η Μαυρογονάτου προέτρεψε για υπομονή. Τόνισε ότι ο οργανισμός της είχε μόνο λίγα χρόνια για να πετύχει κάτι δύσκολο — τον ολοκληρωτικό μετασχηματισμό μιας περιφερειακής οικονομίας — και ότι τα αποτελέσματα θα χρειαστούν χρόνο. Τα έργα που έχουν εγκριθεί μέχρι στιγμής θα δημιουργήσουν 2.500 μόνιμες θέσεις εργασίας στη Δυτική Μακεδονία, είπε. Η ομάδα της έχει προθεσμία μέχρι το 2030 για να δαπανήσει τα χρήματα.
« Προσπαθούμε να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για την περιοχή», είπε.« Δεν είμαστε τέλειοι. Κανείς δεν είναι τέλειος σε αυτόν τον κόσμο, αλλά είμαι σχεδόν βέβαιος ότι πολύ σύντομα, ειδικά κατά τη διάρκεια του 2026 , η περιοχή θα αρχίσει να βλέπει τα πρώτα αποτελέσματα της προσπάθειάς μας».
Το εργοστάσιο μικροτσίπ που ενέκρινε το γραφείο της για χρηματοδότηση το 2024 είναι ένα παράδειγμα. Η ελληνική εταιρεία τηλεπικοινωνιών Intracom σχεδιάζει να ξεκινήσει σύντομα την κατασκευή μιας εγκατάστασης αξίας 45 εκατομμυρίων ευρώ και να ολοκληρώσει την κατασκευή της έως το 2027. Θα δημιουργήσει τουλάχιστον 150 εξειδικευμένες θέσεις εργασίας.
Επίσης, επεσήμανε το σχέδιο του οργανισμού της να δημιουργήσει ένα« Ζώνη καινοτομίας» στην κεντρική πανεπιστημιούπολη του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Πρόκειται για μια πρωτοποριακή ιδέα που περιλαμβάνει τα πάντα, από έναν κόμβο πράσινου υδρογόνου έως έναν υπερυπολογιστή, καθώς και μηχανισμούς για τους πανεπιστημιακούς ερευνητές ώστε να εμπορευματοποιήσουν το έργο τους μέσω νεοσύστατων επιχειρήσεων. Η χρηματοδότηση για το έργο έχει εγκριθεί, αλλά η κατασκευή δεν έχει ξεκινήσει ακόμη.
Γκρίζο κτίριο με ένα άδειο κόκκινο αίθριο με γκρίζα στέγη σε ένα καφέ γρασίδι
Οι αξιωματούχοι στοχεύουν η πανεπιστημιούπολη του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, που βρίσκεται λίγο έξω από την Κοζάνη, να γίνει κόμβος καινοτομίας, τεχνολογικής έρευνας και θέσεων εργασίας. (Dan McCarthy/Canary Media)
Τα έργα αποτελούν μέρος του ασαφούς σχεδίου να μετατραπεί η πλούσια σε ενέργεια περιοχή σε κάτι σαν τεχνολογικό κόμβο για την Ελλάδα.
Ίσως η πιο πολλά υποσχόμενη επιχείρηση σε αυτό το μέτωπο είναι αυτή με την οποία το γραφείο Μαυρογονάτου δεν έχει καμία σχέση: ένα τεράστιο κέντρο δεδομένων που πρότεινε η ΔΕΗ στο πλαίσιο του επενδυτικού της σχεδίου του Απριλίου.
Η εγκατάσταση, αξίας 2,3 δισεκατομμυρίων ευρώ και ισχύος 300 μεγαβάτ , θα αντικαταστήσει το λιγνιτοφόρο πεδίο έξω από το εργοστάσιο του Αγίου Δημητρίου. Η ΔΕΗ αναφέρει ότι μπορεί να θέσει σε λειτουργία το κέντρο δεδομένων έως το 2027 , ένα δυνητικά ελκυστικό χρονοδιάγραμμα για τις εταιρείες τεχνολογίας που αγωνίζονται να εξασφαλίσουν γρήγορα ενέργεια για την τροφοδοσία των στρατηγικών τους στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης.
« Ο χρόνος κυκλοφορίας στην αγορά είναι ένα από τα πιο κρίσιμα, αν όχι το πιο κρίσιμο, σημεία σε αυτήν την απόφαση», δήλωσε η Γιαννακόπουλου της PPC .« Η κατασκευή του κτιρίου δεν είναι δύσκολη. Αυτό που είναι δύσκολο είναι να υπάρχουν συνδέσεις με το δίκτυο, να υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα για την τροφοδοσία του κέντρου δεδομένων.»
Εάν υπάρχει ζήτηση, η ΔΕΗ λέει ότι μπορεί να αναβαθμίσει την εγκατάσταση στα 1.000 μεγαβάτ — μια κίνηση που θα την καθιστούσε ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα δεδομένων στην Ευρώπη και θα ωθούσε επίσης την εταιρεία να εξοπλίσει την Πτολεμαΐδα 5 με έναν αεριοστρόβιλο συνδυασμένου κύκλου 500 MW . Η εγκατάσταση, θεωρητικά, θα βοηθούσε στην ώθηση του οικοσυστήματος νεοσύστατων επιχειρήσεων της περιοχής προσελκύοντας νέους, τεχνολογικά καταρτισμένους επαγγελματίες. Η ΔΕΗ αρνήθηκε να αποκαλύψει πόσες ακριβώς θέσεις εργασίας θα δημιουργούσαν το κέντρο δεδομένων ή οι σχετικές αναβαθμίσεις αεριοστροβίλων.
Ένας δρόμος με σωρούς άνθρακα πίσω από έναν πράσινο φράχτη καθώς και εξοπλισμό και πύργους εργοστασίου παραγωγής ενέργειας
Η θέα από το εσωτερικό του ενεργού κοιτάσματος άνθρακα του Αγίου Δημητρίου, το οποίο η ΔΕΗ σκοπεύει να αντικαταστήσει με ένα τεράστιο κέντρο δεδομένων μόλις εξασφαλίσει συμφωνία με μια μεγάλη εταιρεία τεχνολογίας (Dan McCarthy/Canary Media) Αλλά αυτά τα οράματα για μια οικονομία υψηλής τεχνολογίας είναι στην καλύτερη περίπτωση διστακτικά. Η ΔΕΗ πρέπει να πείσει μια μεγάλη εταιρεία τεχνολογίας να δημιουργήσει ένα κέντρο δεδομένων στη Δυτική Μακεδονία — και αυτό είναι μόνο το πρώτο βήμα. Η ΔΕΗ δήλωσε ότι οι διαπραγματεύσεις βρίσκονται σε εξέλιξη, αλλά αρνήθηκε να παράσχει περισσότερες λεπτομέρειες.
Σημαντικά έργα που είχαν υποσχεθεί στην περιοχή έχουν καταρρεύσει και στο παρελθόν. Μια μονάδα παραγωγής μπαταριών ιόντων λιθίου αξίας 1,4 δισεκατομμυρίων ευρώ υποτίθεται ότι θα δημιουργούσε περισσότερες από 2.000 μόνιμες θέσεις εργασίας, αλλά εγκαταλείφθηκε στα τέλη του περασμένου έτους. Ένα συγκρότημα πράσινου υδρογόνου αξίας 8 δισεκατομμυρίων ευρώ που υποσχόταν 18.000 άμεσες θέσεις εργασίας ακυρώθηκε μετά την αποτυχία εξασφάλισης χρηματοδότησης από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή .
Εν μέσω αυτών των λανθασμένων ξεκινημάτων, οι εκκλήσεις για υπομονή από την Αθήνα έχουν κοπάσει. Όπως το έθεσε ο δημοσιογράφος Μουτίδης σε μήνυμα μετά τη συνομιλία μου με τη Μαυρογονάτου,« Από το 2019 , λένε...»« Του χρόνου τα πράγματα θα είναι καλύτερα — απλώς κάντε υπομονή.»
Η ελπίδα, φυσικά, είναι ότι ο κυνισμός είναι λάθος. Ότι οι μεγάλες ιδέες θα πετύχουν — ότι, πολύ συγκεκριμένα, θα κατασκευαστεί το κέντρο δεδομένων. Οι κάτοικοι με τους οποίους μίλησα θέλουν η περιοχή να δει ένα μεγάλης κλίμακας έργο που δεν θα βασίζεται στον άνθρακα, όχι μόνο για τις τόσο απαραίτητες θέσεις εργασίας που θα φέρει αλλά και για το συμβολικό βάρος — για την υπόδειξη ότι είναι δυνατό για τη Δυτική Μακεδονία να επανεφεύρει τον εαυτό της.
« Τα πρώτα κτίρια, η έναρξη της κατασκευής — θα είναι ένα καλό σημάδι», είπε ο Ιωαννίδης.« Χρειαζόμαστε ένα καλό μήνυμα εδώ. Χρειαζόμαστε μια εμβληματική επένδυση. Αυτό είναι το κύριο πρόβλημα: Οι άνθρωποι εδώ δεν βλέπουν ένα καλό μήνυμα και χάνουν την πίστη τους σε αυτή τη διαδικασία».
« Αυτό δεν είναι πολιτικό», διευκρίνισε, προτού σταματήσει, ψάχνοντας για τη λέξη στα αγγλικά.« Είναι ψυχολογικό.»

Πηγή: https://www.canarymedia.com/articles/just-transition/greece-coal-to-solar-transition - Νταν ΜακΚάρθι

Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2025

Ο Αλέκος Αθανασιάδης μιλά για την Ποντοκώμη...

Διαβάστε περισσότερα...

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2025

Καταργήθηκαν και τυπικά το Νηπιαγωγείο και το Δημοτικό Σχολείο Ποντοκώμης...

Tι αποφάσισε, κατά πλειοψηφία, το Δ.Σ. Κοζάνης, στη συνεδρίαση το βράδυ της Τετάρτης 19/11, σε σχέση με τη διατύπωση γνώμης για μεταβολές Σχολικών Μονάδων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης του Δήμου Κοζάνης για το Σχολικό Έτος 2026 -2027: Την κατάργηση του Νηπιαγωγείου Ποντοκώμης του Δήμου Κοζάνης διότι το συγκεκριμένο σχολείο του Δήμου Κοζάνης λόγω μείωσης του μαθητικού δυναμικού κατά τα σχολικά έτη 2023-24, 2024-2025 και 2025-2026 βρίσκεται σε αναστολή καθώς και την κατάργηση του Δημοτικού Σχολείου Ποντοκώμης του Δήμου Κοζάνης διότι το συγκεκριμένο σχολείο του Δήμου Κοζάνης λόγω μείωσης του μαθητικού δυναμικού κατά τα σχολικά έτη 2023-24, 2024-2025 και 2025-2026 βρίσκεται σε αναστολή.

Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2025

Αποκωδικοποιώντας την κλιματική αλλαγή στην Ελλάδα...

Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2025

Ποντοκώμη Κοζάνης: Από την απαλλοτρίωση στην εγκατάλειψη- μια ιστορία χωρίς τέλος...

Η ιστορία της Ποντοκώμης είναι μία από τις πλέον χαρακτηριστικές περιπτώσεις όπου η ανάπτυξη θυσίασε έναν ολόκληρο τόπο στο όνομα της ενέργειας και όμως δεκαετίες μετά η «μετεγκατάσταση» παραμένει ανολοκλήρωτη, αφήνοντας πίσω της έναν πληθυσμό εγκλωβισμένο ανάμεσα σε υποσχέσεις, σκόνη λιγνίτη και διοικητική αβεβαιότητα.
Η Ποντοκώμη Κοζάνης, χωριό με βαθιές ρίζες και ενεργή κοινότητα βρέθηκε στο επίκεντρο των εξορυκτικών δραστηριοτήτων της ΔΕΗ ήδη από τη δεκαετία του ’90. Οι κάτοικοι γνώριζαν ότι αργά ή γρήγορα ο οικισμός θα «περνούσε στην ιστορία» καθώς τα λιγνιτωρυχεία θα επεκτείνονταν κάτω από τα σπίτια τους. Το 2006 με κοινή υπουργική απόφαση αποφασίστηκε επίσημα η απαλλοτρίωση της για τις ανάγκες του Ορυχείου Καρδιάς. Η αποζημίωση των κατοίκων και ο σχεδιασμός ενός νέου οικισμού δίπλα στην Κοζάνη θεωρήθηκαν τότε δεδομένα. Στην πράξη όμως η διαδικασία εξελίχθηκε σε έναν ατέρμονο λαβύρινθο.
Παρότι η ΔΕΗ είχε δεσμευτεί να καλύψει το κόστος των αποζημιώσεων και των έργων υποδομής, οι διαδικασίες προχώρησαν με βήμα χελώνας. Οι απαλλοτριώσεις καθυστέρησαν οι αποτιμήσεις αμφισβητήθηκαν και η χωροθέτηση του νέου οικισμού στο βόρειο τμήμα της Κοζάνης προκάλεσε αντιδράσεις. Στα χρόνια που ακολούθησαν ορισμένοι κάτοικοι μετακόμισαν μόνοι τους, άλλοι παρέμειναν στα ερείπια ενός χωριού που σταδιακά εγκαταλείφθηκε από τις δημόσιες υπηρεσίες. Το 2016 η ΔΕΗ παρέδωσε επίσημα στην Πολιτεία τα σχέδια του νέου οικισμού ωστόσο οι υποδομές δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ. Η νέα Ποντοκώμη υπάρχει στα χαρτιά χωρίς υποδομές ολοκληρωμένες με 5 μόνο σπίτια χωρίς ρεύμα, κεντρική ύδρευση και αποχέτευση και χωρίς οδούς.
Η υπόθεση της Ποντοκώμης δεν είναι μόνο τεχνικό ή διοικητικό ζήτημα. Είναι πρωτίστως ανθρώπινη τραγωδία. Οι κάτοικοι, που κάποτε ζούσαν από τη γη τους και τη γειτονιά τους, βρέθηκαν αντιμέτωποι με μια αργή αποσύνθεση: Τα σχολεία έκλεισαν, τα μαγαζιά ερήμωσαν και η συλλογική ταυτότητα διαλύθηκε κάτω από το βάρος των υποσχέσεων που δεν τηρήθηκαν.
Σήμερα, δεκαετίες μετά την αρχική απόφαση, ο παλιός οικισμός έχει σχεδόν σβηστεί από τον χάρτη, ενώ ο νέος παραμένει σε ημιτελή κατάσταση. Πολλοί κάτοικοι νιώθουν ότι έχουν χάσει όχι μόνο την περιουσία τους, αλλά και την αξιοπρέπειά τους. Η ευθύνη διαχέεται σε πολλούς: Η ΔΕΗ, που δεν πίεσε έγκαιρα για ολοκληρωμένες λύσεις. Το κράτος, που άφησε τις αποφάσεις να χαθούν σε γραφειοκρατικά συρτάρια και η τοπική αυτοδιοίκηση που συχνά σιώπησε για να μην έρθει σε ρήξη με τα μεγάλα ενεργειακά συμφέροντα.
Η υπόθεση της Ποντοκώμης αναδεικνύει το βαθύτερο πρόβλημα της μεταλιγνιτικής μετάβασης στη Δυτική Μακεδονία: ‘Ενα πέρασμα που έγινε χωρίς σχέδιο, χωρίς συνέπεια και χωρίς σεβασμό προς τις τοπικές κοινωνίες. Η μετεγκατάσταση της Ποντοκώμης παραμένει ανολοκλήρωτο έργο, σύμβολο της αναποτελεσματικότητας και της εγκατάλειψης. Κάθε φορά που οι κάτοικοι ρωτούν πότε θα μπορέσουν να στεγαστούν οριστικά στον νέο οικισμό, η απάντηση είναι η ίδια «υπομονή». Μόνο που η υπομονή εξαντλείται και η αδικία όσο μένει ατιμώρητη μετατρέπεται σε μόνιμη πληγή.
Η ιστορία της Ποντοκώμης δεν είναι ένα απομονωμένο περιστατικό, αλλά ένα παράδειγμα που μας υπενθυμίζει ότι κάθε κοινωνία έχει δικαιώματα τα οποία πρέπει να προστατεύονται. Οι κάτοικοι της Ποντοκώμης, όπως και όλοι οι πολίτες αυτού του τόπου, δικαιούνται σεβασμό, αξιοπρέπεια και καθαρές, δίκαιες διαδικασίες που δεν θα αφήνουν κανέναν έρμαιο υποσχέσεων και εκκρεμοτήτων. Ως πολίτες της Ελληνικής Δημοκρατίας δεν είμαστε απλοί παρατηρητές αποφάσεων που λαμβάνονται στο όνομά μας. Έχουμε τη δύναμη και το δικαίωμα να απαιτούμε διαφάνεια, λογοδοσία και πραγματική υλοποίηση όσων μας αφορούν. Η υπόθεση της Ποντοκώμης μας καλεί να σταθούμε συλλογικά, να διεκδικήσουμε ό,τι μας ανήκει και να υπενθυμίσουμε ότι η Δημοκρατία δεν λειτουργεί χωρίς ενεργούς πολίτες. Γιατί μόνο όταν η φωνή της κοινωνίας ακούγεται, οι πληγές μπορούν να επουλωθούν και το μέλλον να χτιστεί σε θεμέλια δικαιοσύνης και σεβασμού.

Πηγή: https://tokourdistiri.gr - Αλέξανδρος Γεωργιάδης Ypoloipo

Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2025

Δημοτικό Συμβούλιο Εορδαίας: Συζήτηση για τη μετεγκατάσταση της Μαυροπηγής – «Αναμονή για το ΦΕΚ που θα εγκρίνει το Τοπικό Ρυμοτομικό Σχέδιο» απάντησε ο Δήμαρχος Π. Πλακεντάς

Στο επίκεντρο της συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου Εορδαίας, που πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Τετάρτης 29 Οκτωβρίου, βρέθηκε –μεταξύ άλλων– το θέμα της μετεγκατάστασης του οικισμού της Μαυροπηγής. Ο επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης Εορδαίας, Πέτρος Ταταρίδης, έθεσε επίσημα ερώτημα προς τον Δήμαρχο σχετικά με την πορεία του ζητήματος και τα μέχρι σήμερα πεπραγμένα της δημοτικής αρχής. Ο κ. Ταταρίδης τόνισε ότι οι κάτοικοι της Δυτικής Μακεδονίας έχουν πληρώσει «βαρύ τίμημα» από την ανεξέλεγκτη δράση της ΔΕΗ Α.Ε., καθώς – όπως είπε – οι μετεγκαταστάσεις, όπως αυτή της Μαυροπηγής, «έμειναν στα χαρτιά». Σύμφωνα με τον ίδιο, «με την Πράσινη Συμφωνία και το σχέδιο απολιγνιτοποίησης, παραδόθηκε μεγάλο μέρος του χώρου που προοριζόταν για τον νέο οικισμό σε φωτοβολταϊκά πάρκα, με τους επιχειρηματικούς ομίλους να παίρνουν ακόμη ένα κομμάτι από την πίτα της έκτασης της περιοχής». Ο επικεφαλής της αντιπολίτευσης έκανε λόγο για ένα «εχθρικό κράτος που διασφαλίζει την κερδοφορία των μονοπωλίων, τσακίζοντας τους κατοίκους», επισημαίνοντας ότι το ίδιο μοτίβο φαίνεται και σε άλλα ζητήματα, όπως η τηλεθέρμανση κι η καύση απορριμμάτων. Αναφερόμενος ειδικότερα στη Μαυροπηγή, υπογράμμισε πως «οι κάτοικοι βιώνουν την κοροϊδία και την απαξίωση», καθώς η μετεγκατάσταση «δεν έχει πραγματοποιηθεί, ούτε έχει εκδοθεί το απαιτούμενο Προεδρικό Διάταγμα». Κατέληξε ρωτώντας, τον Δήμαρχο, αν θα φέρει το θέμα προς συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο, ώστε να ενημερωθούν οι κάτοικοι και ο λαός της Εορδαίας για τα μέχρι τώρα πεπραγμένα.
Ο Δήμαρχος Εορδαίας Παναγιώτης Πλακεντάς χαρακτήρισε το ζήτημα της Μαυροπηγής «πρώτης προτεραιότητας για τη δημοτική αρχή», σημειώνοντας όμως ότι πρέπει να αντιμετωπίζεται «με υπευθυνότητα, σοβαρότητα και βάσει των νόμων του κράτους». Όπως είπε, αναμένεται η έκδοση του ΦΕΚ που θα εγκρίνει το Τοπικό Ρυμοτομικό Σχέδιο της Μαυροπηγής, ώστε να μπορέσουν να προχωρήσουν οι επόμενες διαδικασίες. Ο Δήμαρχος ανέφερε ότι:
Το Τοπικό Ρυμοτομικό είχε απορριφθεί παλαιότερα λόγω χωροταξικών ζητημάτων που συνδέονταν με τις Ζώνες Απολιγνιτοποίησης (ΖΑΠ).
Τον Μάιο του 2025 το Συμβούλιο Πολεοδομικών Θεμάτων και Αμφισβητήσεων (ΣΥΠΟΘΑ) υπέβαλε γνωμοδότηση στο Υπουργείο Ενέργειας και Περιβάλλοντος σχετικά με τοπικό ρυμοτομικό της Μαυροπηγής,
και τον Ιούλιο του 2025 ο φάκελος διαβιβάστηκε στη Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή του Κοινοβουλίου, όπου και εκκρεμεί η έκδοση του ΦΕΚ.
«Μόλις έχουμε το ΦΕΚ στα χέρια μας, θα προχωρήσουμε σε λαϊκή συνέλευση στη Μαυροπηγή για πλήρη ενημέρωση των κατοίκων και στη συνέχεια ενημέρωση του Δημοτικού Συμβουλίου», είπε χαρακτηριστικά.
Ο κ. Πλακεντάς ανέφερε επίσης ότι υπάρχει συνεννόηση με την Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας και τον Περιφερειάρχη Γιώργο Αμανατίδη για τις παράλληλες ενέργειες που πρέπει να ακολουθήσουν. Τόνισε ακόμη ότι το ζήτημα των μετεγκαταστάσεων, όχι μόνο της Μαυροπηγής αλλά και άλλων οικισμών όπως Κομάνου και Πτελεώνα, τίθεται σε κάθε υπόμνημα του Δήμου προς την κυβέρνηση και τα πολιτικά κόμματα, ως πάγιο αίτημα για ολοκλήρωση των διαδικασιών. Κλείνοντας, υπογράμμισε ότι: «Στην Τράπεζα Πειραιώς υπάρχει σε προθεσμιακή κατάθεση το σύνολο των χρημάτων που αφορούν τη Μαυροπηγή.»
Ο Δήμαρχος διαβεβαίωσε ότι ο Δήμος «είναι σε ετοιμότητα» ώστε, με την έκδοση του ΦΕΚ, να υπάρξει άμεση ενημέρωση και έναρξη των επόμενων ενεργειών. Παράλληλα, υπενθύμισε πως βρίσκεται σε εξέλιξη προσφυγή στα ευρωπαϊκά δικαστήρια που αφορά τα οικονομικά ζητήματα της Μαυροπηγής.

Πηγή: kozan.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2025

Προβληματισμοί: Η Βόρεια Ελλάδα ΧΩΡΙΣ Τρένα...

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2025

Ανδρέας Αθανασιάδης: Ένας Καρσιώτης ψυχή τε και σώματι...

Ο Ανδρέας Αθανασιάδης είναι ένας Καρσιώτης (όπως αυτοχαρακτηρίζεται) δάσκαλος και μαθηματικός που διδάσκει σε δημοτικά σχολεία του νομού Κοζάνης, όμως θα μπορούσε να διδάσκει σε φοιτητές στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια της χώρας μας.
Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα στην Ιστορία τον οδήγησαν στη συγγραφή μονογραφιών πολύ πριν ξεκινήσει και ολοκληρώσει τις μεταπτυχιακές σπουδές του στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης Φλώρινας. Πλέον επικεντρώνεται στις πολιτικές ταυτότητες και επιλογές των εθνοτικών ομάδων, στην περιοχή της Μακεδονίας κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου, της Κατοχής και του Εμφυλίου.
Άοκνος ερευνητής καταφέρνει να αναδεικνύει άγνωστες πτυχές της ιστορίας των προγόνων μας.
Με επιτόπια έρευνα σε Ελλάδα και Τουρκία, καθημερινή εντρύφηση σε αρχειακό υλικό από τη συλλογή των Γενικών Αρχείων του Κράτους αλλά και από άλλους φορείς, επικοινωνία με Τούρκους διανοούμενους και ακαδημαϊκούς μελετητές, έχει εμπλουτίσει την ελληνική βιβλιογραφία με πολύ σημαντικά έργα.
Το βιβλίο «Πρόσφυγες από τον Αντικαύκασο» του Ανδρέα Αθανασιάδη πάνω σε τραπεζούντιο ταραπουλούζ (φωτ.: Αλεξία Ιωαννίδου)
Αφορμή για να τον συναντήσουμε και να μας παραχωρήσει αυτήν την συνέντευξη ήταν το τελευταίο βιβλίο του το οποίο τιτλοφορείται Πρόσφυγες από τον Αντικαύκασο: Όψεις της πολιτικής και κοινωνικής ιστορίας της ελληνικής κοινότητας του Καρς (1878- 1921)* που κυκλοφόρησε από τις έγκριτες εκδόσεις Ινφογνώμων. Ας πάμε όμως να τον γνωρίσουμε καλύτερα!
Ο σιδηροδρομικός σταθμός του Καρς τον Ιούλιο του 2024 και ο συγγραφέας που εξιστορεί στους συνταξιδιώτες του τις περιπέτειες της εξόδου των προγόνων μας (φωτ.: Ανδρέας Αθανασιάδης)
Από πού έλκετε την καταγωγή σας;
Οι πρόγονοί μου και από τους δύο γονείς μου ήταν πρόσφυγες από την επαρχία Καρς, που είχε καταληφθεί από τη ρωσική αυτοκρατορία μετά τον οθωμανικο-ρωσικό πόλεμο του 1878. Από την πλευρά του πατέρα μου, ο παππούς καταγόταν από το χωριό Γιαλαγουζτσιάμ της επαρχίας Καγισμάν του Καρς και η γιαγιά από το χωριό Γέιτσα της επαρχίας Σελίμ του Καρς. Και οι δύο γονείς της μητέρας μου ήταν από το χωριό Κάτω Τσαπίκ, που απείχε μόλις τρία χιλιόμετρα από το Γιαλαγουζτσιάμ.
Η ελληνική εκκλησία του χωριού Γέιτσα (της γιαγιάς του συγγραφέα Ελισάβετ), σήμερα είναι τζαμί. Οι κάτοικοι του χωριού μας οδήγησαν στο πίσω μέρος του τζαμιού (όπου ήταν η είσοδος της χριστιανικής εκκλησίας). Διακρίναμε τον σταυρό πάνω και την ημερομηνία κατασκευής (1895) (φωτ.: Ανδρέας Αθανασιάδης)
Με την είσοδο των οθωμανικών στρατευμάτων στην περιοχή του Καρς και οι δύο οικογένειες μετακινήθηκαν (μετά τα γεγονότα του Καράκιλισε, του Μαρτίου 1918, που περιγράφονται στο βιβλίο) στην περιοχή της Γεωργίας. Οι οικογένειες από το Γιαλαγουζτσιάμ επέστρεψαν στα χωριά τους την άνοιξη του 1919 (περίοδος «αρμενοκρατίας») και την περίοδο καλοκαίρι-αρχές φθινοπώρου 1920 πήραν το δρόμο της τελικής εξόδου, με πορεία από το Καρς, μέσω τραίνου, σε Τιφλίδα και Βατούμ. Από εκεί με καράβι έφτασαν στην Καλαμαριά.
Λίγο αργότερα μετακινήθηκαν στην Ανατολική Θράκη, στην περιοχή Σαράντα Εκκλησιές, όπου και εγκαταστάθηκαν για περίπου ενάμιση χρόνο. Το φθινόπωρο του 1922 ξεκίνησαν νέα έξοδο, με κάρα αυτή τη φορά, κάποιες οικογένειες παρέμειναν στην περιοχή του Κιλκίς και οι υπόλοιπες συνέχισαν προς τη Φλώρινα. Η οικογένεια των δικών μου προγόνων, μαζί με άλλους πρόσφυγες, μετακινήθηκε τότε προς την περιοχή Εορδαίας και εγκαταστάθηκε (το 1924) στο πρώην οθωμανικό χωριό Ερτομούς που μετονομάστηκε σε Ποντοκώμη.
Η οικογένεια των γονέων την μητέρας μου μετά την έξοδό τους από το Καρς, κατά το έτος 1918, μετακινήθηκε βορειότερα από την Τιφλίδα προς Πότι και από εκεί στην Κριμαία και εγκαταστάθηκε στη Συμφερόπολη. Παρά την προσπάθεια των εκεί προσφύγων από το Καρς να βρουν καράβια να μεταναστεύσουν στην Ελλάδα (κατά τα έτη 1920-1922), αυτό δεν επιτεύχθηκε και έτσι εγκλωβίστηκαν στην Κριμαία (μαζί με άλλους πρόσφυγες από την περιοχή του Μικρασιατικού Πόντου) και μετακινηθήκαν προς την Ελλάδα μόλις το 1930. Κατέληξαν στο χωριό Κάτω Κλέστινα της Φλώρινας, όπου βρίσκονταν (ήδη από το 1923-1924) πολλοί συγγενείς τους που είχαν ακολουθήσει άλλες διαδρομές εξόδου.
Ο σιδηροδρομικός σταθμός του Καρς και ένα από τα τρένα των εξόδων των προγόνων μας (από ρωσική φωτογραφία εποχής) (φωτ.: Αρχείο Ανδρέα Αθανασιάδη) Κατάγεστε από τη μεριά του πατέρα σας από το χωριό Ποντοκώμη Κοζάνης, ένα προσφυγικό χωριό που έχει σχεδόν ερημώσει λόγω της ανακοινωθείσας πριν από μερικά χρόνια επέκτασης των ορυχείων της ΔΕΗ. Το βιβλίο που συνυπογράφετε με τον Χρήστο Μιχαηλίδη Γεννηθείς εις Καύκασον Ρωσίας αφηγείται ουσιαστικά την ιστορία της Ποντοκώμης και τα τραύματα που άφησε η Γερμανική Κατοχή και ο Εμφύλιος στην ιδιαίτερη πατρίδα σας. Πώς επιλέξατε τον τίτλο και πού κυρίως βασιστήκατε για τη συγγραφή; «Γεννηθείς εις Καύκασον Ρωσίας» είναι η ακριβής φράση στην αστυνομική ταυτότητα κάθε πρόσφυγα από το Καρς και ευρύτερα από τον Καύκασο και τον Αντικαύκασο, που υποδήλωνε τον τόπο καταγωγής του. Η γραφή του βιβλίου στηρίχθηκε σε ευρύτατη γενικότερη βιβλιογραφία για την περίοδο, σε βιβλιογραφία για την τοπική ιστορία, σε τοπικούς ιστοριογράφους και τα πονήματά τους, σε πολλές δημόσιες και ιδιωτικές αρχειακές συλλογές και –κυρίως– σε πάμπολλες συνεντεύξεις με κατοίκους του χωριού που βίωσαν τα γεγονότα της περιόδου.
Συμμετείχατε σε αρκετά συνέδρια ιστορίας ως εισηγητής και έχετε ένα βαρυσήμαντο έργο στην ιστοριογραφία. Πώς οργανώσατε την έρευνά σας, σε ποιες πηγές ανατρέξατε; Χρειάστηκε να κάνετε επιτόπια έρευνα ή έλεγχο αρχείων; Μιλήστε μας για την «περιπέτεια» της ιστορικής συγγραφής… Για τη συγγραφή ενός πονήματος ανατρέχεις αρχικά και αναζητάς κάθε τι που έχει ήδη γραφεί σχετικά με το θέμα που σε απασχολεί. Η αρχειακή έρευνα αποτελεί ένα σημαντικό βήμα για να διευρύνεις και να επανατοποθετήσεις δεδομένα ενώ και η επιτόπια έρευνα είναι ιδιαίτερα σημαντική και μάλλον αποτελεί κι αυτή αναπόσπαστο κομμάτι μια συγγραφικής «περιπέτειας». Μαρτυρίες και προφορικές καταθέσεις, τέλος, θα έρθουν για να προσθέσουν υλικό και επιχειρήματα, επεκτείνοντας την τεκμηρίωση ή την πλαισίωση της όλης προσπάθειας.
Ως αναγνώστρια του τελευταίου βιβλίου σας Πρόσφυγες από τον Αντικαύκασο διαπίστωσα ότι αποκαλύπτει άγνωστες-αγνοημένες πτυχές της παρουσίας των Ελλήνων στο Κυβερνείο Καρς του Αντικαυκάσου. Πώς καταφέρατε να συγκεντρώσετε στοιχεία και μαρτυρίες που ανασυνθέτουν τη θολή μέχρι τώρα εικόνα της παρουσίας αυτής. Όπως και οι προηγούμενες ερευνητικές μου προσπάθειες, έτσι και οι Πρόσφυγες από τον Αντικαύκασο είναι αποτέλεσμα μιας πολυετούς ενασχόλησης. Προγενέστερες εστιασμένες εργασίες, όπως του Γρηγόριου Τηλικίδη, του Στυλιανού Μαυρογένη, του Χρήστου Σαμουηλίδη, του Candan Badem, του Ιωάννη Καζταρίδη, ή ευρύτερα πονήματα όπως του Richard Hovannisian, του Κώστα Φωτιάδη, του Βλάση Αγτζίδη, της Όλγας Κολιαδήμου και άλλων αποτέλεσαν μια πρώτη βάση.
Χρησιμοποιήθηκαν επίσης δημοσιευμένες και αδημοσίευτες αναμνήσεις ή συνεντεύξεις. Κύριο αρχειακό υλικό βρέθηκε στις συλλογές των Γενικών Αρχείων του Κράτους, του Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού αρχείου, του Ιστορικού Αρχείου του υπουργείου των Εξωτερικών, της Επιτροπής Ποντιακών Μελετών, του Αρχείου Ελευθερίου Βενιζέλου και εντός διαφόρων ιδιωτικών αρχείων. Τεράστια ήταν και η βοήθεια που είχα μέσω επαφών (επί δεκαπενταετίας τουλάχιστον) με Τούρκους ακαδημαϊκούς, μελετητές της περιοχής και της περιόδου, όπως ο Candan Badem (μελετητής των οθωμανικών, ρωσικών και αρμενικών αρχείων), με διδάκτορες όπως ο Alexander Balistreri (που εστιαζόταν στην περιοχή του Καρς κατά την περίοδο που και εγώ προχωρούσα τη μελέτη μου) ή διανοούμενους τοπικούς ερευνητές, όπως ο νομικός Erkan Karagöz (με πάμπολλα πονήματα για το Καρς κατά την περίοδο της ρωσικής κατοχής του).
Ενώ βρισκόμουν προς την ολοκλήρωση του πονήματος, προέκυψε μια επίσκεψη στο Καρς (αρχές Ιουλίου 2024), που έγινε με προτροπή και συμμετοχή του πρεσβύτερου της οικογένειάς μου Ιάκωβου Αθανασιάδη (μαθηματικού, 92 ετών), η οποία οργανώθηκε από τον Erkan Karagöz, που φρόντισε, στις λίγες μέρες της παραμονής μας, να έρθουμε σε επαφή και με τοπικούς ιστορικούς ή ιστοριοδίφες, να δούμε από κοντά τα μέρη των προγόνων μας και κυρίως να εξερευνήσουμε σπιθαμή προς σπιθαμή την πόλη του Καρς, επισκεπτόμενοι όλα σχεδόν τα μέρη που παρουσιάζω στο πόνημά μου και να δούμε έναν μεγάλο όγκο από τα κτήρια που αποτελούν σημεία αναφοράς της αφήγησής μου.
Η πόλη του Καρς διατηρεί και σήμερα πάμπολλα από τα ρωσικά κτήρια της περιόδου, μέγιστος αριθμός των οποίων κατασκευάστηκε από Έλληνες εργολάβους ή υπεργολάβους κατά την περίοδο μετά το 1878.
Ο καθεδρικός ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα όπως δέσποζε στην πόλη του Καρς κατά την περίοδο της ρωσικής κυριαρχίας (φωτ.: Αρχείο Ανδρέα Αθανασιάδη)
Ο καθεδρικός ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα κατά τη ρωσική περίοδο και μπροστά το ρωσικό γυμνάσιο θηλέων στο οποίο φοίτησε η γιαγιά του συγγραφέα (Ελισάβετ) κατά τα έτη 1913-1914 με προτροπή του αδελφού της, δασκάλου στο Καρς Ηλία Ηλιάδη (φωτ.: Αρχείο Ανδρέα Αθανασιάδη) Δυστυχώς, τα μόνα μνημεία που δεν υπάρχουν πια είναι οι δύο ελληνικοί ναοί της πόλης του Καρς, ο καθεδρικός ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα (που κατεδαφίστηκε ή μετατράπηκε –υπάρχει διχογνωμία σ’ αυτό– σε τζαμί το 1957) και ο Άγιος Γεώργιος (που ήταν παλιός ναός και καταστράφηκε λίγα χρόνια μετά την έξοδο των Ελλήνων από το Καρς).
Ο καθεδρικός ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα όπως δέσποζε στον πλέον κεντρικό δρόμο της πόλης του Καρς λίγο πριν από την κατεδάφισή του (φωτ.: Αρχείο Ανδρέα Αθανασιάδη) Ο αντίστοιχος ρωσικός και αρμενικός καθεδρικός ναός μετατράπηκαν σε τζαμί ή μουσείο αντίστοιχα.
Ο καθεδρικός ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα κατά τα έτη της κατεδάφισής του ή της μετατροπής του σε τζαμί (1956-1957) (φωτ.: Αρχείο Ανδρέα Αθανασιάδη) Η επιτόπια λοιπόν επίσκεψη στο Καρς ήταν κι αυτή σημαντικός σταθμός στην γραφή του πονήματος.
Πιθανόν ο ναός του Αγίου Γεωργίου (από ρωσική φωτογραφία εποχής). Η περιοχή ταυτοποιήθηκε από τον συγγραφέα (είναι κάτω από το κάστρο του Καρς, αλλά σήμερα δεν υπάρχουν ούτε ερείπια του ναού) σύμφωνα με τις περιγραφές της γιαγιάς του Ελισάβετ που έμενε σε παραπλήσια οικία. Τοπικοί ιστοριοδίφες υπέδειξαν άλλη περιοχή και ερείπια άλλης εκκλησίας που προσομοιάζει περισσότερο όμως με αρμενική (φωτ.: Αρχείο Ανδρέα Αθανασιάδη) Θυμάμαι από την παιδική μου ηλικία τον πατέρα μου να μας λέει «εμείς είμαστε Καυκάσιοι». Με αυτόν τον τρόπο αφενός μας συνέδεε με τις ρίζες μας και αφετέρου μας καλλιεργούσε την συνείδηση της «ταυτότητας μέσα στην ταυτότητα» με όλα τα ιδιαίτερα ποιοτικά χαρακτηριστικά μας και την ιστορία μας. Σύντομα ο χαρακτηρισμός αυτός εξέπεσε και αντικαταστάθηκε από την ονομασία Καρσλήδες. Θεωρείτε ότι υπάρχει σημειολογική διαφοροποίηση στους δύο όρους; Ο ελληνικός πληθυσμός της ανατολικής Ανατολίας που μετοίκησε στις ρωσοκρατούμενες νότιες εκτάσεις του Αντικαυκάσου το 1878 (και έζησε εκεί έως και τα έτη 1920-1921) αυτοκαλούνταν «Έλληνες του Καρς» και από τις ρωσικές Αρχές «ελληνική μειονότητα του Κυβερνείου του Καρς». Οι ελλαδικοί υπηρεσιακοί, διπλωματικοί και λοιποί παράγοντες, καθώς και η ελίτ των προσφύγων Ποντίων του Αντικαυκάσου τους παρουσίαζαν –σπανιότατα– ως Κάρσιους, κυρίως όμως ως Καρσιώτες.
Την περίοδο της αναμονής τους στα λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας συστήνονταν οι ίδιοι, στα έγγραφα και τις επιστολές τους, ως «Καρσιώτες πρόσφυγες». Στην Ελλάδα εισήλθαν (το 1919) ως Καρσιώτες και αυτή ήταν και η (πρώτη) ονομασία του συλλόγου τους. Το 1920-1921 όμως, καθ’ όλη τη διάρκεια των μετακινήσεών τους, οι ελλαδικές εφημερίδες τους ανέφεραν και τους σύστησαν στην ελλαδική κοινωνία ως Καυκάσιους. Η αλλαγή ονομασίας του συλλόγου τους ήταν πλέον επιβεβλημένη. Όχι μόνο γιατί όλοι στην Ελλάδα τους γνώρισαν ως Καυκάσιους, αλλά και διότι στην ομάδα τους συμπεριλήφθηκαν και Έλληνες από άλλες περιοχές του Αντικαυκάσου.
Εθνολογικό μουσείο Καρς, εκθέματα από ελληνικές εκκλησίες (πιθανόν της πόλης του Καρς) (φωτ.: Ανδρέας Αθανασιάδης) Εντός της χώρας και εντός των νέων κοινοτήτων τους οι ίδιοι αυτοπροσδιορίζονταν με βάση το χωριό καταγωγής τους (Γιαλαουζτσαμλήδες, Τσαπικλήδες κλπ.) ή της περιοχής τους (Κιολαλήδες κλπ.). Το όνομα Καυκάσιοι το υιοθέτησαν με περηφάνια, καθώς ήταν και δηλωτικό της αστυνομικής τους ταυτότητάς τους, όπου σημειωνόταν: «Γεννηθείς εις Καύκασον Ρωσίας».
Κλείνοντας θα ήθελα να ρωτήσω αν θεωρείτε ότι μέσω του βιβλίου σας γράφηκε μια ολοκληρωμένη ιστορία των Ελλήνων του Καρς; Η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Το βιβλίο μου είναι δεν είναι παρά μία ακόμη (πολιτική) ιστορία των ανθρώπων εκείνων και της εποχής τους γραμμένη με όλους τους περιορισμούς του συγγραφέα (ελλιπές αρχειακό υλικό, δυνατότητες συγγραφέα κλπ.).
Εθνολογικό μουσείο Καρς, έκθεση φωτογραφιών κτηρίων ή περιοχών της πόλης του Καρς κατά τη ρωσική περίοδο. Σχεδόν όλα τα κτήρια υπάρχουν ακόμη και σήμερα, το μέγιστο εξ αυτών κτίστηκε με τη συνδρομή Ελλήνων εργολάβων, υπεργολάβων και εργατών (φωτ.: Ανδρέας Αθανασιάδης) Είναι λοιπόν απλά ένα επιπρόσθετο πόνημα, ένα ακόμη βιβλίο μεταξύ άλλων, πάνω στο οποίο θα μπορούσε να ενσκήψει ένας μελλοντικός ερευνητής, και έχοντας νέα αρχειακά τεκμήρια ή επανεκτιμώντας τα υπάρχοντα, ενδεχομένως να προσφέρει μια ποιοτικότερη ή εγκυρότερη ή πιο διευρυμένη αφήγηση, εμπλουτίζοντας έτσι τις γνώσεις μας για την ιστορία των προγόνων μας…

Πηγή: https://www.pontosnews.gr/814687/pontos/andreas-athanasiadis-enas-karsiotis-psychi-te-kai-somati - Αλεξία Ιωαννίδου

* Ο Ανδρέας Απ. Αθανασιάδης εκτός από το βιβλίο Πρόσφυγες από τον Αντικαύκασο: Όψεις της πολιτικής και κοινωνικής ιστορίας της ελληνικής κοινότητας του Καρς (1878-1921), (Ινφογνώμων, Αθήνα 2025) υπογράφει ή συνυπογράφει τα βιβλία:
• Γεννηθείς εις Καύκασον Ρωσίας, Ινφογνώμων, Αθήνα 2010. Το βιβλίο συνυπογράφει ο Χρήστος Μιχαηλίδης.
• «Μήπως εκλονίσθη το εθνικόν του υπόστρωμα;»: Η εποπτεία και ο έλεγχος της «νομιμοφροσύνης» του διδασκάλου στη μετεμφυλιακή Ελλάδα (1950-1974), χ.ε., Κοζάνη 2016
• Στη σκιά του «βουλγαρισμού». Αποτυπώσεις «πολιτικών και εθνικών φρονημάτων» των πολιτών της περιφέρειας Φλώρινας κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου, Επίκεντρο, Θεσσαλονίκη 2017
• Καυκάσιοι πρόσφυγες και Αριστερά στην ελληνική Μακεδονία. Από την εγκατάσταση έως τα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια, Λ.Ι. Αριστείδου, Φλώρινα 2020
• Ζαχαριάδης και «Μακεδονικό εθνικό ζήτημα» 1949-1956. Η περίπτωση της οργάνωσης «Ήλιντεν», Λ.Ι. Αριστείδου, Φλώρινα 2020. Το βιβλίο συνυπογράφει ο Ηλίας Γρούιος.

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2025

Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 2025

Η ΔΕΗ γνώριζε για τη μόλυνση του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα με εξασθενές χρώμιο χωρίς να λαμβάνει τις αναγκαίες προφυλάξεις...

Ενώ η κοινωνία είναι σε αναβρασμό για την καύση απορριμμάτων που αναλαμβάνει η ΔΕΗ χωρίς φυσικά τη σύμφωνη γνώμη της κοινωνίας έρχεται μια αναλυτική απόφαση δικαστηρίου που κρούει τον κώδωνα του κινδύνου. Η αναλυτική λοιπόν απόφαση για το εξασθενές χρώμιο σε κοινότητες του Δήμου Κοζάνης αποδεικνύει ότι η ΔΕΗ γνώριζε ότι μόλυνε τα νερά με το καρκινογενές εξασθενές χρώμιο, αλλά συνέχιζε ακάθεκτη τις δραστηριότητές της.
Θυμίζουμε ότι έγινε δεκτή εν μέρει η αγωγή της ΔΕΥΑΚ και αναγνωρίζει την υποχρέωση της ΔΕΗ να καταβάλει στη ΔΕΥΑΚ το συνολικό ποσό των 1.456.979,59 ευρώ.
Σύμφωνα με την απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών «εάν σταματούσε άμεσα η όποια δραστηριότητα της ΔΕΗ στην ένδικη περιοχή και απομακρύνονταν άμεσα η τέφρα από όλες τις θέσεις εναπόθεσής της, τότε με την πάροδο του χρόνου (δεκαετίας και πλέον), το υπόγειο νερό της περιοχής θα τείνει να εμφανίζει κατά πολύ μικρότερες συγκεντρώσεις ολικού και κατά συνέπεια και εξασθενούς χρωμίου κοντά στο γεωχημικό υπόβαθρο, δηλαδή μέχρι 50-60 mg/L το μέγιστο». Επίσης η ΔΕΗ, «αν και γνώριζε ότι η διείσδυση της τέφρας στο υπέδαφος θα επέφερε λόγω και της φύσης του εδάφους και των λοιπών περιβαλλοντικών συνθηκών της περιοχής τη μόλυνση του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα με εξασθενές χρώμιο, στοιχείο καρκινογενές και συνεπώς βλαβερό για την υγεία του ανθρώπου, εξακολούθησε επί σειρά ετών και πάντως τουλάχιστον από το έτος 1996, να παράγει, μεταφέρει και εναποθέτει την τέφρα, που παράγονταν από την καύση του λιγνίτη στην έκταση των εγκαταστάσεων του ΑΗΣ Αγίου Δημητρίου στο έδαφος, χωρίς τη λήψη των αναγκαίων τεχνικών προφυλάξεων…»
Ανεξάρτητοι εμπειρογνώμονες που όρισε το δικαστήριο αποφάνθηκαν ότι: “Η τέφρα που προέρχεται από τον ταινιόδρομο μεταφοράς, τον σταθμό μεταφόρτωσης Α9, τον Α.Η.Σ. Αγίου Δημητρίου και την παλιά απόθεση έχει συμβάλει σημαντικά στη ρύπανση των ιζημάτων και των υπόγειων υδάτων από τα οποία υδροδοτούνταν οι οικισμοί Αγίου Δημητρίου, Ρυακίου. Ακρινής, Κοιλάδας. Γαλανίου, Θυμαριάς και Κρεμαστής. Η ρύπανση των εδαφών με φωσφορικά και αζωτούχα λιπάσματα (ανθρωπογενής δραστηριότητα στην περιοχή) δε θα μπορούσε να δικαιολογήσει τις προαναφερθείσες παρατηρούμενες υψηλές συγκεντρώσει ρύπανσης, τόσο λόγω των μικρών επιπτώσεων που έχει, όσο και της μικρής κλίμακας χρήσης αυτών στην περιοχή. Η ύπαρξη του ολικού χρωμίου και του CrVI στα ανωτέρω υπόγεια ύδατα οφείλεται κατά κύριο λόγο στην τέφρα που είναι διασκορπισμένη στα εδάφη και τα ιζήματα γύρω από τον ΑΗΣ Αγίου Δημητρίου, σε συνδυασμό με την παρουσία οφιολιθικών πετρωμάτων στην ορεινή ζώνη που περιβάλλει την ιζηματογενή λεκάνη Σαριγκιόλ, ειδικότερα δε οι συγκεντρώσεις CrVI στα ύδατα στην περιοχή του Α.Η.Σ. Αγίου Δημητρίου, που είναι άνω των 60 \ι$ΙL, κρίνεται από τους ανωτέρω πραγματογνώμονες ότι προέρχονται από την τέφρα σε ποσοστό που υπερβαίνει το 50%, αφού χωρίς την ανθρωπογενή επέμβαση (διαχείριση τέφρας) στην επίδικη περιοχή, η συγκέντρωση χρωμίου δε θα εμφάνιζε τις προαναφερθείσες υψηλές τιμές“.

Πηγή: https://www.prlogos.gr/η-δεη-γνώριζε-για-τη-μόλυνση-του-υπόγει/ - Ιωάννα Παπαδημητρίου

Διαβάστε περισσότερα...

Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2025

Σημαντική εξέλιξη για τις γραμμές υψηλής τάσης στo νέο οικισμό της Ποντοκώμης – Προχωρά η αναγκαστική απαλλοτρίωση εκτάσεων και η θεσμοθέτηση ζωνών διέλευσης...

Σύμφωνα με πληροφορίες του kozan.gr, που παρουσιάζει ένα ακόμη σημαντικό θέμα, με απόφαση του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας προχωρά η αναγκαστική απαλλοτρίωση εκτάσεων και η θεσμοθέτηση ζωνών διέλευσης για την παραλλαγή δύο γραμμών υπερ-υψηλής τάσης 400kV στην Κοζάνη.
Η απόφαση αφορά τα τμήματα:
Γ.Μ. 400kV Καρδιά – Τρίκαλα (ΚΤ41Ν – ΚΤ47Α)
Γ.Μ. 400kV Αχαρναί – Πτολεμαΐδα (ΑΠ1000Α – ΑΠ1006Ν)
Η συγκεκριμένη παραλλαγή αφορά άμεσα τον νέο οικισμό της Ποντοκώμης. Οι δύο γραμμές περνούσαν μέσα και δίπλα από την περιοχή, δημιουργώντας σοβαρό πρόβλημα στη μετεγκατάσταση και την ολοκλήρωση των υποδομών. Η υλοποίηση του έργου θα άρει τα εμπόδια που κρατούσαν «παγωμένες» πολλές παρεμβάσεις στον νέο οικισμό, δίνοντας λύση σε ένα χρόνιο αίτημα των κατοίκων.
Συνολικά, θα απομακρυνθούν και θα ανακατευθυνθούν καλώδια μήκους περίπου 5 χιλιομέτρων, με νέες θέσεις για τους μεταλλικούς πυλώνες και ζώνες διέλευσης μήκους 1,8–1,9 χιλιομέτρων για κάθε γραμμή.

Πηγή: kozan.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2025

ΟΛΟΙ στο συλλαλητήριο στην Κεντρική Πλατεία της Κοζάνης...

ΟΧΙ ΣΤΗ ΜΟΝΑΔΑ ΚΑΥΣΗΣ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ

Συμμετέχουμε στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας των Συλλόγων Εργαζομένων στους Δήμους της Δυτικής Μακεδονίας
Παρασκευή 5/9/25 ώρα 7.00 μμ στην Κεντρική Πλατεία της Κοζάνης
Καλούμε όλο τον λαό της Δυτικής Μακεδονίας να δώσει βροντερό παρόν βάζοντας φραγμό στα νέα σχέδια καταστροφής της υγείας και του τόπου μας.
Ούτε στην Κοζάνη ούτε πουθενά μονάδες καύσης σκουπιδιών
Η Κυβέρνηση μέσα στον Αύγουστο έθεσε σε δημόσια διαβούλευση τη Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ) που προβλέπει τη δημιουργία έξι μονάδων καύσης απορριμμάτων. Είχαν προηγηθεί ανακοινώσεις από τον Πρόεδρο και Διευθύνοντα Σύμβουλο της ΔΕΗ για τις «μεγαλόπνοες επενδύσεις» που ετοιμάζονται στα πλαίσια της «Δίκαιης μετάβασης στη μεταλιγνιτική εποχή».
Η σχεδιαζόμενη μονάδα με δυναμικότητα 288.000 τόνων απορριμμάτων ετησίως χωροθετείται ερήμην της τοπικής κοινωνίας, στην Π.Ε. Κοζάνης και συγκεκριμένα στην αυλή λιγνίτη του ΑΗΣ «Πτολεμαΐδα 5», μόλις 8 χιλιόμετρα από την πόλη της Πτολεμαΐδας και 19 χιλιόμετρα από την πόλη της Κοζάνης, στην αυλή κυριολεκτικά των σπιτιών σε Προάστειο, Καρυοχώρι, Άγιο Χριστόφορο. Η μονάδα αυτή προβλέπεται να δέχεται το 20-25% των απορριμμάτων της χώρας, από τη Θεσσαλία, την Ήπειρο, την Κεντρική Μακεδονία, την Κέρκυρα και άλλα νησιά του Ιονίου.
Η Δυτική Μακεδονία εκτός από την τεράστια οικονομική και κοινωνική καταστροφή που υπέστη λόγω του «ξαφνικού θανάτου» της λιγνιτικής παραγωγής μετατρέπεται σταδιακά και σε «περιβαλλοντική χαβούζα» της Βόρειας Ελλάδας και όχι μόνο.
Η κατασκευή και λειτουργία μονάδας καύσης απορριμμάτων είναι καταστροφική για το περιβάλλον, τη δημόσια υγεία και τη ζωή των κατοίκων, όπως φανερώνουν επιστημονικές μελέτες, που ερεύνησαν τις επιπτώσεις σε περιοχές στις οποίες εφαρμόστηκε η καύση απορριμμάτων.
Η καύση των σκουπιδιών προορίζεται να γίνει η μόνη μέθοδος διαχείρισης τους, υποσκελίζοντας την Ανακύκλωση και την Επανάχρηση.
Η διεθνής εμπειρία και η εμπειρία του Βόλου, από τις μονάδες καύσης, είναι εξόχως διδακτικές καθώς παράγονται και απελευθερώνονται διοξίνες, φουράνια, βαρέα μέταλλα και άλλοι επικίνδυνοι αέριοι και στερεοί ρύποι. Όλες οι παραπάνω κατηγορίες ενώσεων είναι αναγνωρισμένα καρκινογόνες.
Η παραγόμενη τοξική τέφρα, που δεν γνωρίζουμε που και πως θα ταφεί, υπολογίζεται περίπου στους 60.000 τόνους και θα μολύνει τα υπόγεια νερά. Άραγε τι θα μας πει η ΔΕΗ ΑΕ όταν θα αποκαλυφθεί και πάλι η ρύπανση των υπόγειων υδάτων με «εξασθενές χρώμιο» και άλλα βαρέα μέταλλα όπως πρόσφατα στα χωριά του Ελλήσποντου?
Χιλιάδες φορτηγά με σκουπίδια θα αλωνίζουν τους δρόμους της περιοχής καθημερινά υποβαθμίζουν περεταίρω τις ζωές μας. Ποιο είναι άραγε το περιβαλλοντικό αποτύπωμα της μεταφοράς 790 τόνων σκουπιδιών καθημερινά από πόλεις που απέχουν 200 ή 300 χιλιόμετρα;
Και για να υποστούμε όλες αυτές τις βλάβες στην υγεία μας και για να υποβαθμίσουμε περεταίρω περιβαλλοντικά την Περιοχή μας θα πρέπει να τους πληρώσουμε κι από πάνω αφού προβλέπεται να επιδοτηθούν από εθνικούς και τοπικούς πόρους.
ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΗ ΜΟΝΑΔΑ ΚΑΥΣΗΣ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ και θα αγωνιστούμε με όλους τους τρόπους, με όλες τις μορφές και με όλη μας τη δύναμη για να ακυρωθεί.
 Καλούμε τον Λαό της Δυτικής Μακεδονίας να ξεσηκωθεί ενάντια στο νέο έγκλημα κατά της υγείας και του περιβάλλοντος, να συμμετέχει ενεργά σε όλες τις κινητοποιήσεις και να αναπτύξει την αγωνιστική του αυτενέργεια.
 Συντονιζόμαστε με όλους τους φορείς, τις συλλογικότητες και τους πολίτες της Δυτικής Μακεδονίας και ολόκληρης της Χώρας, που αγωνίζονται ενάντια στην κατασκευή μονάδας καύσης απορριμμάτων. Συμμετέχουμε στις κινητοποιήσεις που ήδη έχουν εξαγγελθεί και προγραμματίζουμε νέες.
 Καλούμε τα μέλη του Περιφερειακού Συμβουλίου Δ.Μ, σεβόμενοι τη βούληση των πολιτών αλλά και τις ομόφωνες αποφάσεις των Δημοτικών Συμβουλίων Κοζάνης και Πτολεμαΐδας να καταψηφίσουν το Σχέδιο της Κυβέρνησης για κατασκευή μονάδας Καύσης απορριμμάτων.
 Απαιτούμε από το ΥΠΕΝ και την Κυβέρνηση να αποσύρει αμέσως την επίμαχη διάταξη για καύση απορριμμάτων και να προσανατολιστεί στην ανακύκλωση και επαναχρησιμοποίηση των απορριμμάτων.
 Απορρίπτουμε οποιασδήποτε προσπάθεια εξωραϊσμού της καρκινογόνας καύσης όπως τα ηλεκτροστατικά φίλτρα καθώς δεν είναι τίποτα άλλο από επικοινωνιακά κατασκευάσματα και μια ακόμα παραχώρηση της κυβέρνησης προς τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Συντονισμός φορέων – συλλογικοτήτων και πολιτών Δυτικής Μακεδονίας

1. Σύλλογος Δημοτικών Υπαλλήλων Π.Ε. Κοζάνης
2. Σύλλογος Υπαλλήλων ΟΤΑ Ν. Κοζάνης (Σ.ΥΠ.ΟΤΑ)
3. Σύλλογος Καθηγητών Μέσης Εκπαίδευσης (ΕΛΜΕ) Εορδαίας
4. Συνδικάτο εργαζομένων στην Ενέργεια «Εργατική Αλληλεγγύη»
5. Γεωργοκτηνοτροφικός Σύλλογος Κοζάνης «Ο Βούρινος»
6. Σύλλογος Ανέργων και Περιβάλλοντος Ακρινής
7. Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων 9ου Δημοτικού Σχολείου Πτολεμαΐδας
8. Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων 2ου ΕΠΑΛ Κοζάνης
9. «ΥΨΙΚΑΜΗΝΟΣ» Πολιτιστικός Σύλλογος Πτολεμαΐδας
10. ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑΣ / ΕΟΡΔΑΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ
11. «Το κοινόν των Κοζανιτών»
12. «ΑΝΤΙκαύση» Ομάδα πολιτών Κοζάνης
13. Σύλλογος Εορδαίας Συμπαράστασης συγγενών θυμάτων εγκλήματος Τεμπών
14. «Ενέργεια Περιβάλλον SOS» Δυτικής Μακεδονίας
15. Φυσιολατρικός Ορειβατικός Σύλλογος Λεχόβου
16. Συντονιστική Επιτροπή κατά της εγκατάστασης ΑΠΕ στο Ξινό Νερό Φλώρινας
17. «Εορδαία SOS» Επιτροπή πολιτών για την προστασία του περιβάλλοντος.
18. «Πιέρια SOS» Σερβίων –Βελβεντού
19. Ανοιχτό Δίκτυο Πολιτών Φλώρινας – Ελεύθερα Βουνά
20. «Ελεύθερα Βουνά» – Κίνημα πολιτών Καστοριάς
21. Περιβαλλοντική Ομάδα Platanus Καστοριάς

Διαβάστε περισσότερα...

Τετάρτη 13 Αυγούστου 2025

Ατμοσφαιρική ρύπανση και καρκίνος του πνεύμονα – Νέα μελέτη αποκαλύπτει επικίνδυνη σχέση

Μια πρόσφατη διεθνής μελέτη κατέδειξε ότι η ατμοσφαιρική ρύπανση προκαλεί μεταλλάξεις στο DNA, οι οποίες ευθύνονται για την ανάπτυξη καρκίνου του πνεύμονα, ακόμα και σε άτομα που δεν έχουν καπνίσει ποτέ. Όσο υψηλότερα είναι τα επίπεδα ρύπανσης σε μια περιοχή, τόσο αυξάνεται ο αριθμός των γενετικών αλλοιώσεων που προάγουν την εμφάνιση της νόσου.

Αύξηση καρκίνου πνεύμονα σε μη καπνιστές
Παραδοσιακά, ο καρκίνος του πνεύμονα συνδέεται με το κάπνισμα, ωστόσο τα τελευταία χρόνια παρατηρείται ανησυχητική άνοδος των περιστατικών σε μη καπνιστές.
Η μελέτη Sherlock-Lung, η οποία ανέλυσε γενετικά δείγματα από 871 ασθενείς σε Ευρώπη, Βόρεια Αμερική, Αφρική και Ασία, επιβεβαίωσε τη συσχέτιση μεταξύ ρύπανσης και καρκίνου πνεύμονα. Σύμφωνα με τον καθηγητή Ludmil Alexandrov του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, τα μικροσωματίδια της ρύπανσης προκαλούν μεταλλάξεις παρόμοιες με αυτές που συνδέονται με το κάπνισμα.

Το γονίδιο TP53 και τα τελομερή
Η έρευνα έδειξε ότι η ατμοσφαιρική ρύπανση επηρεάζει το γονίδιο TP53, γνωστό για τη σύνδεσή του με τον καρκίνο που προκαλεί το κάπνισμα. Επιπλέον, η έκθεση σε υψηλά επίπεδα ρύπανσης σχετίζεται με μικρότερα τελομερή – τις δομές που προστατεύουν τα άκρα των χρωμοσωμάτων. Η πρόωρη μείωση των τελομερών αποτελεί ένδειξη ταχύτερης κυτταρικής γήρανσης, γεγονός που ενισχύει τη σοβαρότητα των επιπτώσεων της ρύπανσης.

Επιδημιολογικά δεδομένα
Με τη μείωση του καπνίσματος σε χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο και οι ΗΠΑ, αυξάνεται το ποσοστό των μη καπνιστών που διαγιγνώσκονται με καρκίνο πνεύμονα. Σήμερα, 10-25% των περιστατικών αφορούν άτομα χωρίς ιστορικό καπνίσματος, με το αδενοκαρκίνωμα – μορφή που συνδέεται άμεσα με τη ρύπανση – να κυριαρχεί.
Ο καρκίνος του πνεύμονα παραμένει η πρώτη αιτία θανάτου από καρκίνο παγκοσμίως, με περίπου 2,5 εκατομμύρια νέες διαγνώσεις ετησίως.
Στην Κίνα, πάνω από ένα εκατομμύριο θάνατοι αποδίδονται σε κάπνισμα, ατμοσφαιρική ρύπανση και άλλους περιβαλλοντικούς παράγοντες.
Η μεγαλύτερη συχνότητα αδενοκαρκινώματος λόγω ρύπανσης καταγράφεται στην Ανατολική Ασία, ενώ χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο εμφανίζουν χαμηλότερα αλλά σημαντικά ποσοστά.

Παθητικό κάπνισμα και άλλοι κίνδυνοι
Η μελέτη κατέγραψε μικρή μόνο αύξηση των μεταλλάξεων σε άτομα που εκτίθενται σε παθητικό κάπνισμα. Ωστόσο, υπογράμμισε τον σοβαρό κίνδυνο από ορισμένα παραδοσιακά κινέζικα φυτικά φάρμακα που περιέχουν αριστολοχικό οξύ, ουσία που έχει συσχετιστεί με καρκινογόνες μεταλλάξεις, ιδίως σε μη καπνιστές στην Ταϊβάν.
Ένα ακόμη εύρημα της μελέτης ήταν η ύπαρξη μυστηριώδους μεταλλακτικής υπογραφής σε μη καπνιστές, η οποία δεν εμφανίζεται στους καπνιστές. Αυτό υποδηλώνει την πιθανή ύπαρξη άλλων, άγνωστων μέχρι σήμερα, μηχανισμών πρόκλησης καρκίνου.

Πηγή: https://www.alfavita.gr/koinonia/486579_atmosfairiki-rypansi-kai-karkinos-toy-pneymona-nea-meleti-apokalyptei-epikindyni

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 11 Αυγούστου 2025

Καύση σκουπιδιών: το άρθρο 30 και οι ενέργειες του Περιφερειάρχη...

div class="separator" style="clear: both;">

Στις 15/7/2025 δημοσίευσα το άρθρο «Καύση σκουπιδιών: 16 ερωτήματα για τον κ. Αμανατίδη», με αφορμή όσα είπε ο Περιφερειάρχης για το θέμα στη Φλώρινα. Θυμίζω μια παράγραφο: “Μια μέρα νωρίτερα, στις 10/7/2025, ο Περιφερειάρχης πήγε στη Φλώρινα, να μιλήσει για τα εκεί έργα. Από εκεί έκανε γνωστές ενέργειές του, για να ξεπεράσει τις αντιδράσεις για την καύση σκουπιδιών στην Κοζάνη. Αυτό ίσως είναι απόλυτα φυσιολογικό αν ενεργεί ως εκπρόσωπος της ΝΔ, ενδεχομένως και εργολάβων, κι όχι ως αιρετός εκπρόσωπος της περιοχής. Ας μας πει ο ίδιος πώς ενεργεί, καθώς δεν αρκεί να είναι τίμιος, πρέπει και να φαίνεται τίμιος. Οι πολίτες θα διαφωνούμε όταν πρέπει και θα συμφωνούμε όταν πρέπει.” Δεν υπήρξε κάποια αντίδραση του Περιφερειάρχη σ’ αυτά.
Στις 7/8/2025 δημοσίευσα το άρθρο «Οι προσχηματικές, δήθεν «διαβουλεύσεις», πληγώνουν τη δημοκρατία και τη Δυτική Μακεδονία», με αφορμή την Αυγουστιάτικη «διαβούλευση» του Υπ. Ενέργειας & Περιβάλλοντος για τη «Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ) για το σχέδιο δημιουργίας δικτύου μονάδων καύσης σκουπιδιών». Το μεσημέρι της ίδιας ημέρας ο Περιφερειάρχης ζήτησε από το Υπουργείο την παράταση της προθεσμίας διαβούλευσης από τις 31/8 στις 30/9, αναφέροντας πως «Η χρονική περίοδος … δεν ευνοεί τη συμμετοχή των πολιτών και δημιουργεί ταυτόχρονα αρνητικούς συνειρμούς στους πολίτες.» Δεν είναι βέβαιο πως το Υπουργείο θα παρατείνει την προθεσμία. Είναι όμως βέβαιο πως αυτή τη φορά ο Περιφερειάρχης διάβασε το άρθρο και καθόλου απίθανο να το χρησιμοποίησε, προκειμένου να δείξει στο Υπουργείο τους «αρνητικούς συνειρμούς» των πολιτών.
Στο άρθρο της 7/8 έγραφα και τα πιο κάτω:
«Διαβούλευση» Νο 2:
Πριν ένα χρόνο, στις 29/8/2024, αναρτήθηκε σε «δημόσια διαβούλευση» μέχρι 12/9/2024 το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας «Ρυθμίσεις για τον εκσυγχρονισμό της διαχείρισης αποβλήτων, τη βελτίωση του πλαισίου εξοικονόμησης ενέργειας, την ανάπτυξη των έργων ενέργειας και την αντιμετώπιση πολεοδομικών ζητημάτων», όπου έμπαινε το θέμα της καύσης σκουπιδιών. Τότε πολύς κόσμος δεν το πήραμε είδηση, αλλά ο Αγροτικός Κτηνοτροφικός Συνεταιρισμός Δυτικού Βερμίου κατέθεσε εμπεριστατωμένο μακροσκελές σχόλιο, με το οποίο ζητούσε τεκμηριωμένα την απόσυρση του άρθρου 30 «Εγκατάσταση σταθμών αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας και έργων παραγωγής ενέργειας από απορρίμματα εντός Πυρήνων των Ζωνών Απολιγνιτοποίησης». Το σχόλιο μπορεί να διαβάσει κανείς στο https://www.opengov.gr/minenv/?c=37371. Ας μας πει ο Περιφερειάρχης, που τρέχει την καύση σκουπιδιών ως λαγός της κυβέρνησης κι όχι ως εκπρόσωπος της περιοχής, τι απόψεις κατέθεσε στη συγκεκριμένη «διαβούλευση».
Για το πιο πάνω άρθρο 30 ο Περιφερειάρχης μου έστειλε τα Πρακτικά της συνεδρίασης του Περιφερειακού Συμβουλίου στις 23/10/2024 και στο YouTube βρήκα το βίντεο της συνεδρίασης. Από τα Πρακτικά και το βίντεο δεν προκύπτουν οι απόψεις που κατέθεσε στη διαβούλευση, προκύπτει ωστόσο σαφώς πως ενημερώνει το Περιφερειακό Συμβούλιο ότι είχαν ζητήσει από το Υπουργείο να φύγει το άρθρο 30 από το νομοσχέδιο και αυτό αφαιρέθηκε (βλ. ν. 5151, ΦΕΚ τ. Α 173/4.11.2024, αρκετές μέρες μετά την ενημέρωση του Περιφερειάρχη). Τη σχετική ενημέρωση στο Περιφερειακό Συμβούλιο μπορείτε να παρακολουθήσετε στο https://youtu.be/XFRp1Jy4nZ8?t=636, (ξεκινά στο 10:36 του βίντεο). Όπως ωστόσο ακούγεται να λέει λίγο αργότερα, (στο 55:12 του βίντεο, https://youtu.be/XFRp1Jy4nZ8?t=3312), «Δεν θέλαμε όμως στον νόμο να το λέει και μόνο για εμάς. Έτσι; Τι θα πει! Αυτή η διάκριση γιατί να γίνεται; Και για αυτό βγήκε από τη ρύθμιση. Να δούμε επομένως τι θα προβλέπει. Πιστεύω ότι δεν θα προβλέπει καύση. Θα προβλέπει αξιοποίηση απορριμμάτων. Πως; Θα το δούμε όταν έρθει η ώρα.»
Όπως λοιπόν είναι σαφές, οι ενέργειες να φύγει το άρθρο 30 ήταν επειδή αναφερόταν μόνο για την περιοχή κι όχι για την υπόλοιπη Ελλάδα. Τώρα, που ξεκίνησε η διαβούλευση για έξι μονάδες καύσης σκουπιδιών, με τη 2η μεγαλύτερη στην Κοζάνη, περιμένω από τον Περιφερειάρχη ένα σαφές και ξεκάθαρο ΟΧΙ στη δημιουργία μονάδας καύσης σκουπιδιών, από οποιονδήποτε φορέα κι αν ενδιαφέρεται να την κάνει. Το πρόβλημα είναι η διαδικασία της καύσης, όχι ο φορέας που θα κάνει τη μονάδα.
Όταν καίγονται πλαστικά και χημικά παράγονται καρκινογόνες ενώσεις, όσα παραμύθια περί «προχωρημένης τεχνολογίας» και ν’ αραδιάσουν, όσα παραμύθια για «μονάδα καύσης στο κέντρο της Βιέννης ή της Κοπεγχάγης» και να μας λένε. Και καλό είναι να το καταλάβει αυτό κι ο Δήμαρχος Κοζάνης, που μιλώντας πρόσφατα στην ΕΡΤ άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο να συμφωνήσει σε μονάδα καύσης αν την κάνει η ΔΙΑΔΥΜΑ.
Οι πολίτες θα διαφωνούμε όταν πρέπει και θα συμφωνούμε όταν πρέπει. Θα συμφωνήσουμε μόνο σε ένα ξεκάθαρο «ΌΧΙ στην καύση» και να απορριφθεί άνευ επαίνων η «Στρατηγική Μελέτη» του Υπουργείου. Θυμίζω πως το 2007 είχα συνεργαστεί με τον τότε Νομάρχη Κοζάνης και μαζί καταφέραμε να επιστρέψει το Υπουργείο στη ΔΕΗ τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για επέκταση ορυχείου προς την Ποντοκώμη χωρίς μετεγκατάσταση του Οικισμού (https://energypress.gr/news/etsi-anoixe-o-dromos-gia-tin-ptolemaida-5-prin-apo-8-hronia). Μόλις λίγους μήνες αργότερα η ΔΕΗ ανακοίνωσε τη μετεγκατάσταση Μαυροπηγής και Ποντοκώμης και ήρθαν πάνω από 220 εκατομμύρια ευρώ στην περιοχή, δημιουργώντας οικονομικό κύκλο περί το ένα δισεκατομμύριο ευρώ.
Μπορούμε επίσης να συζητήσουμε λογικές λύσεις για το πρόβλημα των σκουπιδιών και πώς θα βοηθήσουμε τη ΔΙΑΔΥΜΑ να κάνει πολλά περισσότερα από όσα πολλά ήδη κάνει εδώ και χρόνια. Χωρίς μονάδα καύσης. Και η Δυτική Μακεδονία να πρωτοπορήσει στο θέμα για ακόμα μια φορά.
Τέλος, για όσους αναρωτιούνται γιατί ασχολούμαι με τα τοπικά θέματα, τους ενημερώνω πως διετέλεσα επί εννιά (9) χρόνια μέλος της Περιφερειακής Επιτροπής Διαβούλευσης της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας, στην περίοδο 2010-2019. Κι ενδιαφέρθηκα να συνεχίσω και για την περίοδο 2019-2023, αλλά το τότε καθεστώς μάλλον δεν ήθελε ν’ ακούει ανεξάρτητες φωνές.

Χ_Κολοβός_1_smallΧρήστος Ι. Π.Κολοβός
ck-energy.blogspot.com
www.youtube.com/@DrChristosJ.P.Kolovos
Ανεξάρτητος Ενεργειακός Σύμβουλος
Δρ Μηχανικός Μεταλλείων – Μεταλλουργός Μηχανικός ΕΜΠ
τ. Διευθυντής Μεταλλευτικών Μελετών & Έργων ΔΕΗ ΑΕ/Λιγνιτικό Κέντρο Δυτικής Μακεδονίας

Διαβάστε περισσότερα...
 
back to top