Ζητείται δήμαρχος!...

ΣΤΗΝ Ελλάδα μας, πολλοί θα πούλαγαν και την ψυχή τους, όπως λέμε, για να γίνουν δήμαρχοι και μάλιστα μιας πόλης περίπου 4 εκατομμυρίων κατοίκων.
Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι απ' όλο τον κόσμο έσπευσαν πριν από 2-3 μήνες να κάνουν αίτηση για μία μόνο θέση, ούτε καν δημάρχου, αλλά κάτι σαν επιστάτη, σε ένα πανέμορφο μεν, πλην όμως ερημικό νησί στα ανοικτά της Αυστραλίας. Στην πόλη, όμως, Λινφέν, στην επαρχία Σανξί στην κεντρική Κίνα, κανένας δεν θέλει ούτε καν να διεκδικήσει το αξίωμα του «πρώτου πολίτη». Η θέση χηρεύει εδώ και περίπου 1,5 χρόνο, όταν ο τελευταίος δήμαρχος της Λινφέν εξαναγκάστηκε σε παραίτηση και κανείς δεν μοιάζει να ενδιαφέρεται να θέσει υποψηφιότητα. Οπως διαβάσαμε στην ιστοσελίδα news.bbc.co.uk, μόνο ένας τρελός θα ήθελε πια να γίνει δήμαρχος σε μια πόλη όπου:

-Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει, στα ανθρακωρυχεία που υπάρχουν εκεί, πολλά εργατικά ατυχήματα, με αποτέλεσμα να έχουν χάσει τη ζωή τους εκατοντάδες άνθρωποι.
-Τον περασμένο Σεπτέμβριο έγινε κατολίσθηση αποβλήτων από ορυχείο σιδήρου και 300 εργάτες σκοτώθηκαν.
-Λόγω της ύπαρξης εκεί όλων αυτών των ορυχείων άνθρακα και σιδήρου, η μόλυνση της ατμόσφαιρας είναι μεγάλη, και οι κάτοικοι της πόλης ζουν υπό συνθήκες ασφυξίας, με πολλές και σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία τους.
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ με τη θέση του δημάρχου, γράφει το BBC, είναι ότι η κεντρική κυβέρνηση στο Πεκίνο υποχρεώνει τον εκάστοτε «πρώτο άρχοντα» της κάθε πόλης, μετά από κάποιο εργατικό ατύχημα, να αναλαμβάνει προσωπικά την ευθύνη για τους θανάτους και τους τραυματισμούς ανθρώπων και αμέσως να παραιτείται από τη θέση του. Αυτό, προφανώς, γίνεται ώστε η κατακραυγή να απορροφάται όλη από τον δημοτικό άρχοντα και να μένει αλώβητη η κεντρική εξουσία. Προφανώς, λοιπόν, μετά την αναγκαστική παραίτηση 4 δημάρχων μέσα στα τελευταία 3 χρόνια, μόνον ένας τρελός θα έθετε υποψηφιότητα, σε μια τέτοια περιοχή μάλιστα, όπου οι απλοί άνθρωποι είναι απροστάτευτοι σε χίλιους δυο κινδύνους, για να γίνει δήμαρχός τους. Να λείπει το βύσσινο, θα έλεγαν όλοι, εάν μιλούσαν ελληνικά...

Από τον ΧΡΗΣΤΟ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ mich@enet.gr,www.bavzer.blogspot.com