Πέμπτη 17 Ιουλίου 2014

Ε, εσείς. Προσαρμοστείτε!...

Πριν από λίγες ημέρες μάθαμε, από τα πιο επίσημα χείλη και με τον πιο στομφώδη τρόπο, ότι «όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει». Η οικονομία και η κοινωνία, αντιστοιχίσθηκαν με το περιβάλλον και τη ζωή. Τα είδη για να επιβιώνουν, πρέπει να προσαρμόζονται. Οπότε, σύμφωνα με αυτά που ειπώθηκαν, αυτά που γίνονται - τα ονομάζουν μεταρρυθμίσεις και θεσμικές αλλαγές - είναι βασικό τμήμα ενός καλά σχεδιασμένου πλαισίου, όπου κάποιοι συγκεκριμένοι ανέλαβαν τη διαιώνιση του είδους μας, μέσω της προσαρμογής.
Ο όρος προσαρμογή παραπέμπει στη βιολογία, με τον οποίον περιγράφεται μια διαδικασία, όπου ένας οργανισμός αποκτά μεγαλύτερη αρμοστικότητα στο περιβάλλον, μέσα από συγκεκριμένες αλλαγές στη δομή και τη λειτουργία του . Ως προσαρμογή εννοείται το οποιοδήποτε συμπεριφοριστικό, ανατομικό ή φυσιολογικό χαρακτηριστικό που ευνοεί τις δυνατότητες επιβίωσης και αναπαραγωγής του οργανισμού. Η προσαρμογή είναι το αποτέλεσμα μιας ορισμένης φυσικής επιλογής.
Όπως είχε καταγράψει ο Δαρβίνος, «δεν είναι τα πιο δυνατά είδη που επιβιώνουν ή τα πιο έξυπνα, αλλά αυτά που ανταποκρίνονται καλύτερα στις αλλαγές». Η προσαρμογή συνεισφέρει στην καλή υγεία και στην επιβίωση των ατόμων. Επίσης, η αναπτυξιακή συνθήκη αντίδρασης για κάθε συγκεκριμένο συμπεριφοριστικό χαρακτηριστικό είναι μια βασική προϋπόθεση για τη διόρθωση της προσαρμογής, καθώς αυτή παρέχει μια μορφή βιολογικής ασφάλειας ή ανθεκτικότητας σε διαφορετικά περιβάλλοντα.
Τώρα πώς αυτά τα βιολογικά και συμπεριφοριστικά ζητήματα, μεταφράζονται σε πολιτικά και οικονομικά, δεν έχουμε παρά να διαβάσουμε τη ρήση του Ινδού φιλοσόφου Κρισναμούρτι: «Δεν είναι δείγμα υγείας να είσαι καλά προσαρμοσμένος σε μια βαθιά άρρωστη κοινωνία». Αν αυτοί που ανέλαβαν την προσαρμογή μας θεωρούν ότι δεν τους «αγγίζει» η παραπάνω αναφορά, τότε μήπως πρέπει να ρίξουν μια ματιά στον Κομφούκιο; «Η συνεχής προσαρμογή με σκοπό να ταιριάζουμε στις επιθυμίες των άλλων, σκοτώνει την τελειότητα».
Βέβαια, ποιός ενδιαφέρεται για την τελειότητα όταν η μετριότητα επιβραβεύεται και θεωρείται ότι «αξιοσέβαστοι είναι οι άνθρωποι που κάνουν ό,τι όλοι οι άλλοι» (Ανατόλ Φρανς); Είμαστε και θέλουμε να γίνουμε και να πράξουμε, ό,τι «βλέπουμε» στον καθρέπτη μας. Ο καθένας, ασφαλώς και ο πολιτικός, «υφίσταται μια μορφή φαντασιακής αιχμαλωσίας σε μια εξωτερική εικόνα. Είναι η φάση του καθρέπτη» (Ζακ Λακάν). Κάτι σαν αυτό που συνέβαινε με την κακιά βασίλισσα στην Χιονάτη.
Και επειδή ζούμε σε εποχή κυριαρχίας του νεοφιλελευθερισμού και παντοκρατορίας του εγώ και του ατόμου, είναι αναμενόμενο να θεωρείται ότι με την προσαρμογή, όλα διορθώνονται και κατ’ αυτό τον τρόπο, διασφαλίζεται η αναπαραγωγή και η διαιώνισή μας. Ποιών όμως δεν μας το διευκρινίζουν. Των ανθρώπων, των τραπεζών, των πολλών ή των ολίγων; Ελάτε όμως, που μια τέτοια πολιτική στάση, επιβεβαιώνει τη διαπίστωση του πατριάρχη των σύγχρονων θιασωτών της πολιτικής και οικονομικής προσαρμογής, του Τζον Λοκ: «Είμαστε σαν χαμαιλέοντες. Παίρνουμε τον τόνο και το χρώμα του ηθικού μας χαρακτήρα από αυτούς που μας περιστοιχίζουν». Ας δουν οι επαΐοντες , τι είδους τόνο και χρώμα έχουν πάρει…
Ως Έλληνες, δεν είναι σωστό να μην κοιτάξουμε πίσω στην ιστορία μας. Γι’ αυτό ο Θουκυδίδης μάς θυμίζει ότι «προς έκαστα δει εχθρόν ή φίλον μετά καιρού γίγνεσθαι» (σε όλα τα πράγματα πρέπει να γίνεται κανείς εχθρός ή φίλος, ανάλογα με τις περιστάσεις). Κάπως έτσι τα είπε και ο Καραϊσκάκης: «όταν θέλω γίνομαι άγγελος, και όταν θέλω πάλε, γίνομαι διάβολος». Ως επί το πλείστον όμως, τα πιο διαβολικά πράγματα, γίνονται με αγγελικά προσωπεία.
Κλείνοντας την αναφορά στην προσαρμογή και στη θέση που ειπώθηκε δημοσίως και με τη δέουσα επισημότητα στην οικονομική ημερίδα, «λογικοί είναι αυτοί που προσπαθούν να προσαρμόσουν τον εαυτό τους στον κόσμο. Παράλογοι, αυτοί που προσπαθούν να προσαρμόσουν τον κόσμο στον εαυτό τους. Γι’ αυτό, το μέλλον της ανθρωπότητας εξαρτάται από τους παράλογους» (Τζορτζ Μπέρναρντ Σω). Τελικά, να ευχηθούμε, καλή μας προσαρμογή;

Πηγή: http://tvxs.gr/- του Γιάννη Μάρκοβιτς

Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη 15 Ιουλίου 2014

Κίτρινο ξημέρωμα...

Θα σου πω μια ιστορία απ' τα σπλάχνα της ΔΕΗ. Να μάθεις πως είναι.
«Έχεις ακούσει για το κίτρινο ξημέρωμα; Για το πώς σε τρώει η τέφρα από μέσα; Πώς σουλατσάρει στα σωθικά σου, πως μπογιατίζει τα πνευμόνια σου; Έχεις ακούσει για τις σκιές που τρέχουν, μέρα μεσημέρι στα λιγνιτωρυχεία;
«Φόρα τη μάσκα σου.»
Θυμάμαι να του το φωνάζω σαν τρελός. Πρώτη μέρα που τον είδα με την χακί φόρμα. Μία, δύο, δέκα. Τον κυνήγησα είκοσι μέτρα, μ’ άφησε να τον προφτάσω, του ‘ριξα ένα σκαμπίλι στο σβέρκο, την έβαλε. Δεν είναι δυνατόν να τον έχω μεγαλώσει τόσο στραβά. Δεν είναι. Αλλά θα μου πεις, όλα του τα ‘δωσα, μισθός ΔΕΗτζή, πώς να μην του τα δώσω;
Και το ‘λεγαν. Βράζει το χώμα εκεί. Ο τόπος όλος χτίζεται στην κόλαση επάνω. Ο λιγνίτης είναι ό,τι μένει απ’ τα καζάνια της.
Ευχή και κατάρα λοιπόν.
Ευχή για το τουρκοχώρι με τις λάσπες, το Καϊλάρι που γίνηκε Πτολεμαΐδα, μεγάλη και τρανή, που ‘χει κατοίκους με πρησμένες τσέπες. Κατάρα, για ένα οροπέδιο που το ξεπλένει η σκόνη. Η σκόνη εκείνη, που τρυπώνει στα σωθικά κι όταν βαριέται τη ζεστασιά τους, τα κατατρώει.
Να τ’ ανοίξει τρύπες.

Όταν μας άνοιξαν τα σύνορα ξανά, τρέξαμε για θέσεις. Οι πολιτικοί πρόσφυγες, τα παιδιά των αριστερών, τα παιδιά μιας θύελλας καταραμένης, είχαμε την ευκαιρία μας. Κι όταν τα κτίρια με τον κεραυνό ζητήσαν γνωστικούς και σπουδαγμένους, το ανατολικό μπλοκ μας είχε εφοδιάσει.
Στην Τσεχοσλοβακία, τα σχολεία ήταν ανοιχτά τόσο, ώστε ν’ ανοίξει και το κεφάλι όσων περνούν τις πόρτες τους.
Διαγωνισμός για μηχανολόγους λοιπόν. Για δέκα θέσεις που προκήρυξαν, πέρασα έβδομος. Στους τέσσερις χιλιάδες. Χακί φόρμα, γραφείο στον πύργο ελέγχου, βάρδια στη ΔΕΗ. Σπίτι στην πρωτεύουσα της Εορδαίας με την τρυπημένη γη και καλή αρχή.

Από την πρώτη μέρα το καταλαβαίνεις.
Καμία πόρτα δεν σταματά την σκόνη, καμιά καθαρίστρια δεν την κρύβει, κανείς δεν μπορεί να καταλάβει την αίσθηση να καθαρίζεις την μύτη σου απ’ την τέφρα.
Χαρτομάντιλο και μαύρη μύξα. Ήταν η μέρα που έμαθα, πως σαν τελειώνω, θα ξοδεύω μιάμιση ώρα στον νιπτήρα.

Ήταν κι αυτή η βάρδια η διαβολεμένη.
Ο λευκός διακόπτης στον τοίχο σου, πρέπει να ανοίγει όταν τον θες. Έτσι κι η ΔΕΗ, δεν ξέρει από μέρες και νύχτες, γιορτές κι αργίες.
Το ρολόι μου, αυτό του σώματος, το χάλασα νωρίς. Πρωί, απόγευμα, νύχτα, ρεπό. Και πάλι απ’ την αρχή.
Πώς να συνηθίσεις τέτοιον ύπνο; Οχτώ ώρες σκόνη, οχτώ ώρες ύπνος, οχτώ ώρες ζαλισμένος.
Μια πόλη με χακί ανθρώπους. Μ’ ανθρώπους που έμαθαν πως τα φρεσκοπλυμένα σεντόνια, πάντα θα γίνονται πιο κίτρινα απ’ τον αέρα της αυγής, τον αέρα της απελευθέρωσης ρύπων. Ανθρώπους που κυκλοφορούν νυσταγμένοι, πριν και μετά τη βάρδια, μ’ ένα χάρτινο κουτί γάλα στο χέρι. Αυτό τους είπαν, κι αυτό έκαμναν. Δώστε γάλα στους εργαζομένους, τους κάνει καλό μετά από τόση σκόνη.

Η Πτολεμαΐδα είναι άσχημη. Φτιαγμένη από ανάγκη, στα γρήγορα, μπετό κόντρα μπετό. Μα οι άνθρωποί της… Οι άνθρωποί της ζουν τις μέρες τους δοξάζοντάς τις. Μια πόλη που τη νύχτα ντύνεται πανηγύρι, να τη ζήσει, να της ρουφήξει το μεδούλι και τ’ αστέρια, που φαίνονται αλλιώς στο κίτρινο πέπλο που πήρε για προίκα.
Τα χρόνια έτρεξαν. Η σκόνη σκαρφάλωνε, αγόρασα σπίτι δικό μου, τ’ αγόρια μεγάλωναν, ό,τι χρειάστηκαν το είχαν. Οι ανάσες μου βάραιναν μόνο. Ανάθεμά με, δεν κόβω και το τσιγάρο. Ένα φουγάρο με πόδια, κάτω από μεγαλύτερα φουγάρα μ’ άσπρες και κόκκινες ρίγες, να τα βλέπουν τ’ αεροπλάνα. Στις άδειες του καλοκαιριού, έψαχνα θάλασσα, να γεμίζω αρμύρα το στήθος. Έβαλα κάτω τα πενηντάρικα που αφήνω πια στον πνευμονολόγο. Δες τον αριθμό που φτιάχνουν και μετά μίλα μου για ευχές και κατάρες του λιγνίτη.
Τέτοια είναι η δική μας ηλεκτροπληξία.
Κι ύστερα…
Ύστερα ήρθε η κρίση.
Ήρθαν εκείνοι που αποφάσισαν πως παίρνουμε πολλά. Πως τα ορυχεία είν’ εύκολα, πως η λάσπη βγαίνει απ’ τα ρούχα εξίσου εύκολα, πως οι ΔΕΗτζήδες είναι κείνες με τα ταγιέρ πίσω απ’ τα ταμεία. Πως τα δικά μου γεράματα, θα ‘ναι ίδια μ’ όλων που δούλεψαν. Ο μισθός έμεινε μισός, το εφάπαξ αγνοείται, η σύνταξη ένα στοιχειό που κυνηγάς να παγιδέψεις. Όλα όσα μου ‘ταξαν ν’ ανταλλάξω με τους γιατρούς, σαν φτάσω στα εξήντα.

Κι ήρθαν τα δίμηνα. Εφεύρεση των πολιτικάντηδων. Να εξυπηρετούν ρουσφέτια τοπικά, με ώρες εργασίας στ’ ορυχείο. Δουλειά του ποδιού στα χρόνια της ανεργίας.
Πήγε κι έκανε τα χαρτιά του ο βλάκας. Βαρέθηκε, λέει, να με βλέπει να τον λυπάμαι που πάει στράφι το πτυχίο. Ήθελε να με βοηθήσει πριν βγω στη σύνταξη.

Τον πήρανε γαμώτο. Τον πήρανε.
Δυο μήνες τώρα, τον βλέπω να κυκλοφορεί στα ορυχεία, χωρίς μάσκα στο στόμα, μάγκας όπως και του λόγου μας, στα νιάτα που περάσαν. Δίπλα στις ταινίες μεταφοράς του λιγνίτη. Βάφεται η μούρη του με κάρβουνο και το ‘χει για παιχνίδι.
Εσύ που μ’ ακούς, να το θυμάσαι, το γκρίζο από το κάρβουνο, είναι τ’ αληθινό χρώμα του πολέμου.

Ρε δεν τον θέλω εδώ μέσα.
Ξέρεις τι θα κάνω; Και μη με κατηγορείς. Θ’ αφήσω τις εξετάσεις μου στον καθρέπτη.
Είναι ευγενικός.
Και την ξέρει καλά τη Σαλονίκη.
Θα με πάει αυτός στο Θεαγένειο.»

Φωτογραφίες: Γρηγόρης Δάλλης
Πηγή: http://news.youropia.gr/post.php?id=62570

Διαβάστε περισσότερα...

Η κτηματογράφηση της Ποντοκώμης είναι μια διαδικασία απαραίτητη και δεν επηρεάζεται από το γεγονός της μετεγκατάστασης...

“Η κτηματογράφηση της Ποντοκώμης είναι μια διαδικασία απαραίτητη και δεν επηρεάζεται από το γεγονός της μετεγκατάστασης”. Αυτό ανέφερε, σε γενικές γραμμές, κατά τη χθεσινή συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, ο δήμαρχος Κοζάνης, Λάζαρος Μαλούτας, κατόπιν σχετικής ερώτησης του επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης Γιάννη Μητσιάκου, ο οποίος έθεσε το θέμα.
Παράλληλα η δημοτική σύμβουλος και δικηγόρος Ελπίδα Κουιμτζίδου, ανέφερε, πως για να γίνει αναγνώριση ιδιοκτησίας στο δικαστήριο, για τη διαδικασία της απαλλοτρίωσης της Ποντοκώμης, ώστε να του χορηγηθεί η σχετική αποζημίωση, θα πρέπει ο κάθε ιδιοκτήτης, μεταξύ άλλων, να προσκομίσει και το αντίστοιχο έγγραφο από το Κτηματολόγιο, οπότε η κτηματογράφηση του εν λόγω οικισμού πρέπει να γίνει, σε κάθε περίπτωση .
Δείτε το βίντεο με την τοποθέτηση του δημάρχου Κοζάνης.


Πηγή: http://www.kozan.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη 10 Ιουλίου 2014

Η ΔΕΗ είναι για την περιοχή μας ευχή και κατάρα μαζί...

Το οδοιπορικό της εφημερίδας “ΤΑ ΝΕΑ” στο οροπέδιο του λιγνίτη. Η ΔΕΗ είναι για την περιοχή μας ευχή και κατάρα μαζί. Δείτε το δημοσίευμα που σας παρουσιάζει διαδικτυακά το kozan.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Τετάρτη 9 Ιουλίου 2014

Το νομοσχέδιο για "Μικρή ΔΕΗ" και οι τροποποιήσεις του

Νομοσχέδιο Μικρής ΔΕΗ

Μικρή ΔΕΗ τροποποιήσεις

Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη 8 Ιουλίου 2014

Tα προσφυγικά χωριά Ποντοκώμη και Μαυροδένδρι, δεν υποστέλλουν τη σημαία της εναντίωσης στα σχέδια για εκποίηση του εθνικού πλούτου...

Τα «χωριά του Λιγνίτη», τα προσφυγικά χωριά Ποντοκώμη και Μαυροδένδρι, πάνω στη γη των οποίων στήθηκε ο ΑΗΣ, το ΚΥΤ και το Ορυχείο Καρδιάς δεν υποστέλλουν τη σημαία της εναντίωσης στα σχέδια της δικομματικής κυβέρνησης για εκποίηση του εθνικού πλούτου, του λιγνίτη και ευρύτερα των ενεργειακών πόρων της περιοχής.
Η -μικρή Μόσχα- Ποντοκώμη και το γειτονικό Μαυροδένδρι, βρέθηκαν από την αρχή συμπαραστάτες του αγώνα των εργαζομένων της ΔΕΗ για διασφάλιση του –εναπομείναντος- Δημόσιου χαρακτήρα της επιχείρησης. Παρά του ότι η εκποίηση ορίζεται και εδράζεται –σ’ αυτό το πρώτο στάδιο- στην περιοχή της Φλώρινας και του Αμυνταίου, ο κεντρικός αγώνας δόθηκε και δίνεται, στην κεντρική είσοδο του ΑΗΣ Καρδιάς, όπου πραγματώθηκε και πραγματώνεται καθημερινά η κατάδειξη της αντίθεσης της κοινωνίας των πολιτών της Δυτικής Μακεδονίας στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης. Την είσοδο του ΑΗΣ Καρδιάς, όρισαν τα τοπικά συμβούλια, οι περιβαλλοντικοί και οι πολιτιστικοί σύλλογοι των δύο κοινοτήτων (Ποντοκώμης και Μαυροδενδρίου), ως χώρο καλέσματος, καθημερινής συγκέντρωσης όλων των πολιτών της Δυτικής Μακεδονίας που θέλουν να διατρανώσουν την αντίθεσή τους στα σχέδια παράδοσης του λιγνίτη, του ανυπολόγιστου πλούτου της περιοχής, στα κερδοσκοπικά συμφέροντα.
Κάθε μέρα, και μέχρι να ολοκληρωθεί διαδικασία στη Βουλή των Ελλήνων, βρισκόμαστε εκεί για να συνεχίσει να ακούγεται η φωνή όλων όσων συνειδητοποιούν το μέγεθος του εγκλήματος που θα συντελεστεί στην περιοχή μας και θα έχει πολύ σύντομα συγκεκριμένες επιπτώσεις στο σύνολο των πολιτών της χώρας μας.

Του Ανδρέα Αθανασιάδη

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 7 Ιουλίου 2014

Κατάληψη κατοίκων στον ΑΗΣ Καρδιάς...

Διαβάστε περισσότερα...

Οδοιπορικό στα χωριά του λιγνίτη...

Ευχή και... κατάρα μαζί για τη Δυτική Μακεδονία, η ΔΕΗ έχει γίνει συνώνυμη με την καθημερινότητα των κατοίκων της περιοχής τις τελευταίες έξι δεκαετίες.
Στο οδοιπορικό του στα «χωριά του λιγνίτη», στη σκιά των φουγάρων των ΑΗΣ και ανάμεσα σε απέραντες εκτάσεις με κάρβουνο και σκόνη, το «Εθνος της Κυριακής» βρήκε ανθρώπους που οφείλουν στη Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού την ευημερία των ίδιων και των οικογενειών τους εδώ και δεκαετίες.
Βρήκε όμως κι άλλους που θεωρούν πως η υποβάθμιση της ποιότητας ζωής τους δεν πληρώνεται με τις όποιες θέσεις εργασίας. Αλλά και πολλούς που αναγκάζονται να ξεσπιτωθούν, αφήνοντας τις απαλλοτριωμένες περιουσίες τους βορά στους εκσκαφείς της επιχείρησης. «Μικρή» ή «μεγάλη», η ΔΕΗ είναι γεγονός ότι καθορίζει και θα συνεχίσει να καθορίζει τις ζωές δεκάδων χιλιάδων κατοίκων τόσο στο λεκανοπέδιο Κοζάνης-Πτολεμαΐδας όσο και σ' αυτό του Αμυνταίου-Φιλώτα της Φλώρινας.
Ο Θωμάς Τσολάκης εργάστηκε επί τρεις και πλέον δεκαετίες στη ΔΕΗ, με αποδοχές που του επέτρεψαν να κτίσει ένα διώροφο σπίτι στο χωριό του, τη Μαυροπηγή, να ανοίξει κατάστημα καφέ στο ισόγειο, να διαμορφώσει έναν από τους ωραιότερους κήπους στην πίσω αυλή, αλλά και να σπουδάσει τα δύο του παιδιά. Σήμερα, συνταξιούχος πια στα 60 του, υποχρεώνεται να αναζητήσει σπίτι, ένα... διαμέρισμα, στην Πτολεμαΐδα.
«Η ΔΕΗ είναι και ευχή και κατάρα, αλλά αν τα βάλω στη ζυγαριά θα υπερισχύσει το δεύτερο» λέει, παρόλο που ο ένας από τους δύο γιους του εργάζεται συμβασιούχος στα «οκτάμηνα» της ΔΕΗ. «Φάγαμε ψωμί, κάναμε κάποια πράγματα που τα τιμώ, αλλά τώρα μας διώχνει από τα σπίτια μας», προσθέτει. Ο ίδιος και οι 50 οικογένειες που έχουν απομείνει στο χωριό, σε σύνολο 300 που κατοικούσαν μέχρι πριν από λίγα χρόνια, παρέλαβαν τον περασμένο Μάρτιο ένα εξώδικο με το οποίο η επιχείρηση τους καλούσε να εκκενώσουν το χωριό εντός... δεκαημέρου.
Ακόμη κι αν η σφιχτή αυτή προθεσμία είχε τον χαρακτήρα της νομικής κάλυψης της ΔΕΗ σε περίπτωση κάποιου ατυχήματος, οι εναπομείναντες κάτοικοι της Μαυροπηγής νιώθουν την πίεση να αυξάνει όσο οι εκσκαφείς στο ομώνυμο ορυχείο πλησιάζουν στο χωριό. Η διαδικασία των απαλλοτριώσεων έχει ολοκληρωθεί και κανονικά ο οικισμός θα έπρεπε ήδη να είχε παραδοθεί.
«Μας έδωσαν κάποια χρήματα, αλλά δεν ξέρω αν αυτά φτάνουν για να αγοράσουμε καινούργιο σπίτι», σημειώνει η Φωτεινή Κεπερικίδου, που έπειτα από 78 χρόνια στο χωριό αναγκάζεται να το εγκαταλείψει. Το ίδιο και η 74χρονη συγχωριανή της, Αγγελική Σπυριάδου, τα δυο παιδιά της οποίας απασχολούνται στη ΔΕΗ, ο ένας με οκτάμηνες συμβάσεις και ο άλλος σε εργολάβο. Οι δύο αυτές μορφές συμβάσεων είναι ίσως η μοναδική ελπίδα των νέων παιδιών στα «χωριά του λιγνίτη» να βρουν δουλειά, αφού οι τελευταίες προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ στη ΔΕΗ έγιναν το μακρινό 2007. Οι μόνιμοι που εργάζονται στα ορυχεία είναι 2.700, ενώ άλλοι 1.400 είναι αυτοί που εργάζονται στους ΑΗΣ.

«Με έχει καταστρέψει»
Ο 50χρονος Κώστας Μπάρμπας ασχολείται με τα αγροτικά και έχει εργαστεί κατά καιρούς σε οκτάμηνα. Τον βρήκαμε στην ταβέρνα-καφέ της Μαυροπηγής, το μοναδικό κατάστημα που παραμένει σε λειτουργία στο χωριό. «Εμένα η ΔΕΗ με έχει καταστρέψει», λέει η ιδιοκτήτρια, Ελένη Δημητρίου, ο σύζυγος της οποίας δουλεύει επίσης στα οκτάμηνα. «Τα χρήματα που πήρα για την απαλλοτρίωση δύο σπιτιών, του μαγαζιού, ενός υπογείου και αποθηκών, μετά βίας φτάνουν για να ανοίξω ένα νέο μαγαζί στην Πτολεμαΐδα. Ουσιαστικά πήρα τον τζίρο δύο ετών», προσθέτει. Σύντομα η Μαυροπηγή θα αποτελέσει χωριό-φάντασμα, όπως ο Κλείτος, η Χαραυγή, ο Κόμανος και η Καρδιά, που έχουν σβηστεί από τον χάρτη, προκειμένου να γίνει η εξόρυξη του λιγνίτη από το υπέδαφός τους. Κάποια απ' αυτά, όπως ο Κλείτος, έχουν μετεγκατασταθεί σε άλλες περιοχές, κάποια άλλα όπως η Μαυροπηγή θα ενσωματωθούν στην πόλη της Πτολεμαΐδας.
Το σχολείο του χωριού έχει πάψει να λειτουργεί τα τελευταία 4 χρόνια, από τότε που ένα βαθύ γεωλογικό ρήγμα, που ξεκινά από το ορυχείο και περνά από τις παρυφές του χωριού, προκάλεσε ρωγμές στο κτίσμα και αυτό κρίθηκε ακατάλληλο. Τα λιγότερα από δέκα παιδιά που έχουν απομείνει στο χωριό μεταφέρονται καθημερινά στο γειτονικό Προάστιο. Το ρήγμα προκάλεσε φθορές και σε πολλά σπίτια, ενώ κατέστησε αδύνατη την πρόσβαση των κατοίκων στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου, στις παρυφές του χωριού. Ηταν επίσης αυτό που επιτάχυνε τις διαδικασίες των απαλλοτριώσεων αλλά και ο λόγος για τον οποίο η ΔΕΗ έστειλε το εξώδικο με την προθεσμία των 10 ημερών.
Σε πιο πρώιμο στάδιο μετεγκατάστασης βρίσκεται η Ποντοκώμη, κεφαλοχώρι της περιοχής, μια «ανάσα» από τον ΑΗΣ Καρδιάς. Εδώ, μόλις τον περασμένο Απρίλιο επρόκειτο να γίνει το πρώτο δικαστήριο για τον καθορισμό τιμής μονάδας στις περιουσίες που θα απαλλοτριωθούν, αλλά αυτό αναβλήθηκε. Ηδη πάντως πολλές οικογένειες έχουν αναζητήσει άλλον τόπο κατοικίας και έχουν απομείνει 370, από τις 500 και πλέον που ζούσαν εδώ.

«Να ανέπνεα καθαρό αέρα»
«Αν μπορούν να την πουλήσουν όλη τη ΔΕΗ, ας την πουλήσουν», λέει με θυμό ο 72χρονος Νίκος Στεφανίδης, που διατηρεί ένα από τα πρώτα σπίτια του χωριού και πίνει τον καφέ του καθημερινά με θέα τα τέσσερα τεράστια φουγάρα του λιγνιτικού σταθμού και τα απέραντα γκρίζα ορυχεία. «Ας μου τα πάρουν όλα και ας μου χτίσουν ένα σπίτι οπουδήποτε αλλού εκτός από εδώ», προσθέτει.
Ο ίδιος δεν έχει εργαστεί ποτέ στη ΔΕΗ, αλλά το ένα από τα τρία παιδιά του, ο 41χρονος γιος του Θοδωρής, εργάζεται τα 3,5 τελευταία χρόνια ως μόνιμος ηλεκτρολόγος στον ΑΗΣ Καρδιάς.
«Με δύο Σαββατοκύριακα τον μήνα και με 10 ώρες υπερωρία, η αμοιβή μου φτάνει στα 1.050 ευρώ. Για άλλους συγχωριανούς μου μπορεί να είμαι προνομιούχος, αλλά δεν θεωρώ τον εαυτό μου τέτοιο», σημειώνει ο Θοδωρής Στεφανίδης και προσθέτει: «Θα προτιμούσα να έκανα μια άλλη δουλειά και να είχα μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Να ανέπνεα καθαρό αέρα και να ζούσα σε μια περιοχή που δεν έχει μετατραπεί σε κρανίου τόπο».

«Σπάρτακος» και «Ενωση»
Υπερκομματική σύμπνοια κάτω από τα φουγάρα
Τα δύο ανταγωνιστικά πρωτοβάθμια σωματεία εργαζομένων της ΔΕΗ στην «ενεργειακή καρδιά» της χώρας, ο «Σπάρτακος» και η «Ενωση», παραμερίζουν τις διαφορές τους και ενώνουν τις δυνάμεις τους κατά του νομοσχεδίου για τη «μικρή ΔΕΗ». Στην πύλη του ΑΗΣ Καρδιάς, στη σκιά των τεσσάρων καμινάδων από τις οποίες καπνίζουν οι δύο (σ.σ. οι 2 μονάδες βγήκαν εκτός συστήματος λόγω της απεργίας και οι 2 λειτουργούν με προσωπικό ασφαλείας), βρήκαμε μαζί τον «πράσινο» συνδικαλιστή του «Σπάρτακου» Νίκο Παλάσκα, επικρατέστερο ως νέο πρόεδρο του σωματείου από το ερχόμενο φθινόπωρο, μετά τη διαφαινόμενη ανέλιξη του Γιώργου Αδαμίδη στην ηγεσία της ΓΕΝΟΠ, και τον «γαλάζιο» πρόεδρο της «Ενωσης» Κώστα Θεοχάρη.
«Μπροστά στο διακύβευμα που είναι η διατήρηση της ΔΕΗ σε δημόσιο έλεγχο, παραμερίζουμε τις διαφορές μεταξύ ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ», μας είπε ο δεύτερος.

Δουλεία
Τα δύο σωματεία συμφωνούν στην ανάγκη αναδιάρθρωσης της επιχείρησης, προκειμένου να ανακτήσει την ανταγωνιστικότητα και τη βιωσιμότητά της. «Υπάρχει κόσμος που κάθεται σε μονάδες που βρίσκονται σε 'ψυχρή' εφεδρεία και πληρώνονται κανονικά. Την ίδια ώρα έχουμε σοβαρές ελλείψεις προσωπικού, ενώ όποτε προκύπτουν ανάγκες σε νησιά ή άλλες περιοχές, στέλνουν από εδώ. Αυτοί στοιχίζουν 3.000 ευρώ τον μήνα επιπλέον ο καθένας για τα εκτός έδρας», λέει ο Ν. Παλάσκας.
Οπως αναφέρουν οι εργαζόμενοι, η ομαλή λειτουργία της επιχείρησης στηρίζεται με τις 1.400 οκτάμηνες συμβάσεις που υπογράφονται τον χρόνο με το «καθεστώς δουλείας» των εργολαβιών. Στις τελευταίες, η αμοιβή είναι 550 ευρώ στα χαρτιά, 400 ευρώ στο χέρι. Οταν με παρέμβαση των σωματείων οι εργολάβοι υποχρεώθηκαν να καταθέτουν τους μισθούς στην τράπεζα, ώστε να σταματήσει αυτό το φαινόμενο, κάποιοι απ΄αυτούς -όπως καταγγέλλεται- έβαλαν ανθρώπους τους να περιμένουν τους εργαζόμενους έξω από το τραπεζικό κατάστημα και να τους τα παίρνουν μετά την ανάληψη.

Ερχεται η σειρά τους
Τα επόμενα δύο χωριά που παίρνουν σειρά για μετεγκατάσταση είναι η Ακρινή Κοζάνης και οι Αγιοι Ανάργυροι Φλώρινας. Πολλά όμως είναι και τα χωριά που ζουν δίπλα σε ΑΗΣ και λιγνιτωρυχεία, όπως ο Αγιος Δημήτριος και το Ρυάκιο Κοζάνης, αλλά δεν υπάρχει προς το παρόν σχέδιο για μετεγκατάσταση, αφού δεν έχουν εντοπιστεί αξιοποιήσιμα λιγνιτικά κοιτάσματα στο υπέδαφός τους.

Πηγή: Εφημερίδα Έθνος - ΒΑΣΙΛΗΣ ΙΓΝΑΤΙΑΔΗΣ

Διαβάστε περισσότερα...
 
back to top