Σάββατο 31 Αυγούστου 2013

ΑΚΤΩΡ ο από μηχανής Θεός...

Προκρίθηκε λοιπόν η εταιρεία ΑΚΤΩΡ ως πλειοδότρια από την επιτροπή αξιολόγησης των προσφορών για την εκμίσθωση του λιγνιτωρυχείου της Βεύης με αποθέματα 90 εκ. τόνους λιγνίτη και στις 9/8 ο υφυπουργός Περιβάλλοντος αποδέχτηκε την εισήγηση της επιτροπής που βαθμολόγησε με 87,36% (!) την «Ακτωρ» («Εφ.Συν.» 15/8/2013). Οταν ήδη στις 29 Μαρτίου -και με αφορμή τις μεγάλες κατολισθήσεις στη Βεύη- γράφαμε «Κατολισθήσεις, ανεργία και στο βάθος ΑΚΤΩΡ», μάλλον (το) βουλωμένο γράμμα της επιτροπής διαβάζαμε. Μια σύμβαση με πολλά και παράξενα, με καταγραμμένες τις αντιρρήσεις των κατοίκων αλλά και βουλευτών και με τα εκατομμύρια να «καλύπτουν» τον λιγνίτη και την ανεργία στον φτωχότερο νομό. Ξανά λοιπόν ο από μηχανής «θεός» ετοιμάζεται να σώσει το περιβάλλον και τα ορυχεία. Τα αιτήματα των κατοίκων Οι κάτοικοι έχουν προ πολλού καταθέσει υπόμνημα με τα δικά τους αιτήματα που παραμένουν ακόμα στα χαρτιά. Οπως μας ενημέρωσε ο συνάδελφος από την εφημερίδα «ΗΧΩ της Φλώρινας», Θανάσης Γεωργούλας, την Παρασκευή 16/8 στη συνέλευση που πραγματοποιήθηκε στην Τοπική Κοινότητα Βεύης παρουσία των δύο βουλευτών Στάθη Κωνσταντινίδη της Ν.Δ. και Θανάση Γερμανίδη του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την ενημέρωση από τον κ. Κωνσταντινίδη, ο πρόεδρος κ. Δημήτρης Κυριακού αλλά και οι κάτοικοι που πήραν τον λόγο έθεσαν σαν όρο για να προχωρήσει η σύμβαση να ληφθούν υπόψη οι όροι που έχουν τεθεί προς όλους τους αρμοδίους φορείς. Η σύμβαση μεταξύ άλλων προβλέπει να δοθεί από την εταιρεία για την αποκατάσταση του περιβάλλοντος το ποσόν των 9,6 εκατ. ευρώ και επιπλέον 1,5 εκατ. ευρω για την αποτροπή της αυτοανάφλεξης του λιγνίτη. Το ορυχείο όμως παράμενε κλειστό επί 12 και πλέον χρόνια και ήδη έχει γίνει η αυτοανάφλεξη του παρατημένου και επί μεγάλο χρονικό διάστημα εξορυγμένου λιγνίτη. Οσο για τους εκατοντάδες τόνους χωμάτων από τις κατολισθήσεις, ακόμη και στο αναδασωμένο βουνό, τις καταστροφές στους δρόμους, την αλόγιστη σπατάλη νερού, τα υπέρογκα χρέη, τις ρωγμές στα ξεκοιλιασμένα βουνά, τα οποία κοστολογήθηκαν στα 9,6 εκατ., δεν υπάρχει καμιά εγγύηση ούτε γι΄ αυτά ούτε κυρίως για το είδος αυτής της αποκατάστασης. Τέλος, η προβλεπόμενη «αμοιβή» από την εταιρεία ΑΚΤΩΡ προς την τοπική αυτοδιοίκηση με 50.000 ευρώ τον χρόνο για να «ελέγχει» την ίδια την εταιρεία μοιάζει με κακόγουστο ανέκδοτο. «Σύμβαση-παρωδία» την χαρακτηρίζει σε μεγάλο ποσοστό ο τοπικός Τύπος, μιλώντας για αδιαφανείς διαδικασίες και κυρίως για άγνωστα κριτήρια αξιολόγησης κι ενώ η έως τώρα ζημιά για το «φτωχό» Δημόσιο ξεπερνάει τα 500 εκατ. ευρώ. Οπως αναφέρει ο Θ. Γεωργούλας για τη σύμβαση: «ο μισθωτής δεν έχει καμία δέσμευση η υποχρέωση να αποζημιώσει τους ιδιοκτήτες εδαφών που καταλαμβάνει το λιγνιτωρυχείο, για όλα τα προηγούμενα χρόνια που το ορυχείο παραμένει ανενεργό. »
Ο μισθωτής δεν έχει καμία δέσμευση να αποζημιώσει όλους τους επαγγελματίες που δεν πληρώθηκαν από τον προηγούμενο μισθωτή, ενώ μόνο τα χρέη των ορυχείων στη ΔΕΗ φτάνουν τα 10 εκατ. ευρώ. Δεν υπάρχει στην ουσία καμιά εγγύηση για τις θέσεις εργασίας, ενώ ο νέος μισθωτής δεν θα έχει καμία επίπτωση εάν δεν απασχολήσει εργολάβο της περιοχής, εφόσον δεν του βγαίνει το χρονοδιάγραμμα ή, κατά την κρίση του, δεν απαιτείται από τα δεδομένα της παραγωγής. Η δημόσια θέση του βουλευτή της Ν.Δ. στη Φλώρινα κ. Στάθη Κωνσταντινίδη είναι ότι «δεν μας ενδιαφέρει ποιος θα πάρει το έργο, οι κάτοικοι θέλουν να ξεκινήσει». Η βουλευτίνα κυρία Ραχήλ Μακρή κατέθεσε ήδη ερώτηση με 13 σημεία, μεταξύ αυτών:
• για το πώς και με ποια κριτήρια αποκλείστηκαν οι άλλες εταιρείες,
• γιατί η διαδικασία έχει καθυστερήσει πάνω από τρία χρόνια,
• γιατί όλες οι διαδικασίες παραμένουν αδιαφανείς στην ουσία,
• γιατί -και αυτό είναι πολύ σημαντικό- δεν ζητήθηκε εγγυητική επιστολή που θα διασφάλιζε το Δημόσιο, και,
• γιατί δεν μνημονεύεται η απόφαση της Επιτροπής για την απευθείας ανάθεση της εκμίσθωσης λιγνιτωρυχείου της Βεύης, αξίας πάνω από 3 δισ. από τη συγκεκριμένη εταιρεία.
Τέλος, ερωτά αν αληθεύει ότι η ΑΚΤΩΡ προσέφερε 272 εκατ. λιγότερα για τη 15ετή χρήση από την άλλη εταιρεία που αποκλείστηκε. Ανεξάρτητα από τις απαντήσεις που θα λάβει (αν λάβει) η κ. Μακρή και όσοι άλλοι βουλευτές ενδιαφερθούν για το θέμα, παραμένει απορίας άξιον πώς κανένας πολίτης δεν θα στοιχημάτιζε ούτε ένα ευρώ για το γεγονός ότι η ΑΚΤΩΡ του κ. Μπόμπολα θα κέρδιζε και αυτόν τον διαγωνισμό πάνω στα κουφάρια των βουνών της Φλώρινας.

Πηγή: http://www.efsyn.gr/-Της Αντας Ψαρρά

Διαβάστε περισσότερα...

Οι ζωές των άλλων...

Βαρύγδουπες δηλώσεις. Ολοσέλιδοι τίτλοι εφημερίδων. Λόγια μεγάλα και παχιά. Τα λόγια όμως είναι λόγια. Κι οι λέξεις, όση ορμή κι αν κρύβουν μέσα τους, δεν μπορούν παρά μόνο να αγγίξουν την άβυσσο των ανθρωπίνων συναισθημάτων. Μελαγχολία, κατάθλιψη, απόγνωση, οδύνη, φτώχεια, εξαθλίωση, εξευτελισμός, καταστροφή. Η Ελλάδα του 2013… Υπάρχει όμως και κάτι που δεν ειπώθηκε, όλα αυτά τα τελευταία χρόνια της ύφεσης, της ανεργίας, και της αστραπιαίας φτωχοποίησης. Και νομίζω, ότι έφτασε η ώρα να ειπωθεί. Θα ήθελα να γυρίσουμε για λίγο προς τα πίσω τους τροχούς του χρόνου. Και να θυμηθούμε… Αλήθεια, τι κάναμε – οι περισσότεροι από εμάς – εκείνες τις παλιές καλές εποχές, για όλους εκείνους τους ανθρώπους στον κόσμο που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα; Για εκείνους τους άμοιρους που πεινούσαν, που πάγωναν τον χειμώνα, που εγκατέλειπαν τα σπίτια τους άρον άρον για να σωθούν από τον παραλογισμό του πολέμου, που έτρεμαν από την απόγνωση βλέποντας τα παιδιά τους να υποφέρουν; Για το αδικοχαμένο αίμα όλων αυτών των αθώων που χυνόταν σαν ποτάμι μπροστά στη νεοφιλελεύθερη χρηματοπιστωτική λαίλαπα; Για όλη αυτή τη μελαγχολία, την κατάθλιψη, την απόγνωση, την οδύνη, τη φτώχεια, την εξαθλίωση, τον εξευτελισμό, την καταστροφή, που εξελισσόταν μπροστά στα μάτια μας; Κάποιοι σίγουρα θα πουν ότι αυτοί δεν ήταν Έλληνες, ούτε καν Ευρωπαίοι. Ήταν απλά οι ζωές των άλλων… Κι αλήθεια, τι κάνουμε ακόμα και τώρα, μπροστά στο δράμα των μεταναστών, που στοιβάζονται σαν τα ζώα στις Αμυγδαλέζες – κρεματόρια – της χώρας, μπροστά στη βία και το μίσος των Αρίων, μπροστά στους ανθρώπους που ξεβράζονται στις ακτές, αναζητώντας απλά και μόνο μια διέξοδο από την Κόλαση που αντιμετωπίζουν στη γη τους; Αλλά και πάλι, δεν είναι Έλληνες αυτοί, ούτε καν Ευρωπαίοι, θα μας πουν. Είναι απλά οι ζωές των άλλων… Και τώρα, φίλε μου, τι κάνουμε; Φωνάζουμε για να μας ακούσουν οι δυνατοί, να μας λυπηθούν και να μας βγάλουν επιτέλους από αυτή τη ρημάδα την κρίση; Τσιρίζουμε για να μας τραβήξουν επιτέλους από την κινούμενη άμμο στην οποία βουλιάζουμε καθημερινά ολοένα και πιο βαθιά; Κραυγάζουμε για να ακουστεί η αδικία που γίνεται εις βάρος μας από τους ισχυρούς του κόσμου; Αυτό είναι που κάνουμε; Αυτό είναι που ελπίζουμε; Αυτό προσδοκούμε; Το ίδιο έκαναν όμως κι οι άνθρωποι του Τρίτου Κόσμου κι όλης της Γης οι πικραμένοι. Οι εξαθλιωμένοι, οι πεινασμένοι, οι κατατρεγμένοι, οι αδικημένοι, οι ζωντανοί νεκροί. Φώναζαν και φωνάζουν. Τσίριζαν και εξακολουθούν να τσιρίζουν. Κραύγαζαν και συνεχίζουν να κραυγάζουν. Και δεν είναι ότι δεν τους ακούει κανείς. Απλά είναι οι ζωές των άλλων… Κι ακριβώς επειδή η Ιστορία πάντα επαναλαμβάνεται, ας μην έχουμε αυταπάτες. Όσο κι αν φωνάξουμε, όσο κι αν τσιρίξουμε, όσο κι αν κραυγάσουμε, σίγουρα θα ακουστούμε. Για τους υπόλοιπους όμως, τους ισχυρούς του κόσμου, αυτούς που καθορίζουν τη μοίρα μας, δεν θα είμαστε τίποτα άλλο πέρα από τις ζωές των άλλων… Η κρίση είναι οικουμενική, δεν αποτελεί ελληνικό φαινόμενο. Για τον λόγο αυτό, μοναδική μας επιλογή είναι να αντιδράσουμε, να ενωθούμε και να εργαστούμε συλλογικά για την αλλαγή. Μια αλλαγή όμως πανευρωπαϊκή, οικουμενική, παγκόσμια. Για τη δημιουργία ενός δίκαιου κόσμου, χωρίς βία, χωρίς διακρίσεις και πρωτίστως, χωρίς φτώχεια. Μόνο σε έναν τέτοιο κόσμο θα μπορούμε να είμαστε κι εμείς χαρούμενοι, ασφαλείς και αυτάρκεις. Τι λέτε, πάμε να τον χτίσουμε;

Πηγή: http://www.protagon.gr/ - Κώστας Κυριακίδης
Ο Κώστας Κυριακίδης είναι Πολιτικός Μηχανικός και συγγραφέας (Χωρίς Όραμα – Εκδόσεις Μπαρμπουνάκη, 1. Προπατορικό Αμάρτημα, 2. Ο Μενέλαος, η Αντριάννα & η Οικογένεια των Δράκων - Εκδόσεις Ακακία, 11 Λέξεις – Εκδόσεις Καλέντης)

Διαβάστε περισσότερα...

Παρασκευή 30 Αυγούστου 2013

78 κάτοικοι της Ακρινής στο εδώλιο του κατηγορουμένου...

Δεν έχει τέλος η δικαστική Οδύσσεια των κατοίκων της Ακρινής, οι οποίοι οδηγούνται για πολλοστή φορά στις δικαστικές αίθουσες, επειδή ενίοτε κάνουν το …λάθος να διαμαρτυρηθούν για τις αυθαιρεσίες της ΔΕΗ και να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Στις 4 Νοεμβρίου 2013 θα καθίσουν στο εδώλιο του κατηγορουμένου 78 κάτοικοι για την κατάληψη ταινιοδρόμων που πραγματοποίησαν σύμφωνα με το κατηγορητήριο, θέτοντας σε κίνδυνο την ασφαλή λειτουργία των μονάδων του ΑΗΣ Αγίου Δημητρίου. Είναι η τρίτη μαζική δίκη δημοτών του πολύπαθου οικισμού που πλήττεται όσο λίγοι από τις δραστηριότητες της ΔΕΗ. Τον περασμένο Ιούνιο κάθισαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Κοζάνης με τις ίδιες κατηγορίες, για παλιότερη κινητοποίηση τα επτά μέλη του Συλλόγου Περιβάλλοντος Ακρινής και άλλοι τρεις δημότες, συνολικά δέκα άτομα, τα οποία αθωώθηκαν. Αντιθέτως αρνητική ήταν η έκβαση της δίκης για 21 δημότες της Ακρινής πριν από ενάμιση χρόνο, οι οποίοι καταδικάστηκαν σε φυλάκιση 4 μηνών με αναστολή, αλλά άσκησαν έφεση, περιμένοντας τώρα τον ορισμό νέας δικασίμου στο Εφετείο Δυτικής Μακεδονίας. Ανάμεσα στους 78 κατηγορούμενους είναι ο επικεφαλής της ελάσσονος αντιπολίτευσης στο δήμο Κοζάνης και στέλεχος του ΚΚΕ, Γιάννης Μητσιάκος, ο οποίος βρέθηκε στον τόπο της κατάληψης για να εκφράσει τη συμπαράσταση του κόμματός του στους αγωνιζόμενους κατοίκους. Στο εδώλιο του κατηγορουμένου θα καθίσει ακόμη και ο καντινιέρης, ίσως επειδή προμήθευε με σάντουιτς και καφέδες τους διαμαρτυρόμενους κατοίκους, οι οποίοι με τη σειρά τους απειλούσαν την ασφαλή λειτουργία των εγκαταστάσεων. Να σημειωθεί ότι είχαν κληθεί για προανάκριση περί τους 150 κατοίκους, εκ των οποίων απαγγέλθηκαν κατηγορίες για τους 78. Οι κατηγορίες που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι είναι «παρεμπόδιση λειτουργίας εγκατάστασης που εξυπηρετεί την προμήθεια φωτισμού στο κοινό», καθώς όπως αναφέρεται «ακινητοποίησαν δύο ταινίες του κλάδου τέφρας και άλλες δύο ταινίες του κλάδου λιγνίτη του ΑΗΣ Αγίου Δημητρίου, που μεταφέρουν την τέφρα στις αποθέσεις, με αποτέλεσμα να είναι επισφαλής η λειτουργία των μονάδων του σταθμού». Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Συλλόγου Περιβάλλοντος Ακρινής, Κώστα Πουτακίδη, στις 15 Μαΐου 2009, εκατοντάδες κάτοικοι συγκεντρώθηκαν στον επαρχιακό δρόμο Ακρινής – Κλείτου, εμποδίζοντας την παράνομη απόθεση τέφρας σε περιοχή που βρίσκονται οι σταβλικές εγκαταστάσεις του χωριού. Απόδειξη της παρανομίας της ΔΕΗ και της δικαιολογημένης αγωνίας των κατοίκων, είναι η κατολισθήσεις που ακολούθησαν στην απόθεση αυτή. Ειδικότερα, τόνισε ο Κ. Πουτακίδης «σημειώθηκε η πρώτη μικρή κατολίσθηση στις 4 Οκτωβρίου 2009 και η δεύτερη μεγάλη κατολίσθηση στις 8 Αυγούστου 2011. Στην ουσία δηλαδή είχαμε προειδοποιήσει τη ΔΕΗ για το τι επρόκειτο να συμβεί, αλλά αντί να εισακουστούμε και να ληφθούν μέτρα, μας οδηγεί κάθε τόσο στα δικαστήρια. Μάλιστα, μετά τις κατολισθήσεις η απόθεση τέφρας βρέθηκε εκτός απαλλοτριωμένης έκτασης σε χωράφια της Ακρινής». Για το θέμα της επαρχιακής οδού Ακρινής – Κλείτου, το οποίο απετέλεσε το «μήλον της έριδος» μεταξύ κατοίκων και ΔΕΗ, οι πρώτοι υποστηρίζουν ότι κατά καιρούς εξέφρασαν τη διαμαρτυρία τους για την εκσκαφή του δρόμου από τη ΔΕΗ, χωρίς προηγουμένως να έχει αποχαρακτηριστεί και πριν η επιχείρηση κατασκευάσει εναλλακτικό δρόμο. Ο πρόεδρος του Συλλόγου Περιβάλλοντος Ακρινής, δήλωσε στον «Π» ότι «διωκόμαστε επειδή υπερασπιστήκαμε την τήρηση του συντάγματος και την εφαρμογή των νόμων, την προστασία του περιβάλλοντος, την προστασία των ιδιοκτησιών και του χωριού μας και πάνω απ’ όλα την επιβίωση και την ίδια μας τη ζωή». Κατήγγειλε ότι «η ΔΕΗ ΑΕ και οι νόμιμοι εκπρόσωποί της συνεχίζουν να δρουν και να συμπεριφέρονται με τη λογική ενός αναχρονιστικού και παρηκμασμένου αποικιοκρατικού μοντέλου με το οποίο γαλουχήθηκαν όλα τα προηγούμενα χρόνια». Ο Κώστας Πουτακίδης, δήλωσε χαρακτηριστικά ότι «φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης», καθώς, όπως σημείωσε, «έχουμε ήδη προσφύγει εμείς στα δικαστήρια εναντίον της ΔΕΗ, επειδή συνεχίζει να αδιαφορεί για την υγεία μας, για την ασφάλεια των κατοίκων, για το περιβάλλον και για τις περιουσίες μας. Το παράδοξο όμως είναι ότι ενώ εμείς καταθέσαμε πρώτοι τη μηνυτήρια αναφορά, η υπόθεση στην οποία είναι κατηγορούμενη η ΔΕΗ δεν έχει φτάσει στο ακροατήριο, αντιθέτως εκδικάζονται συνεχώς μηνύσεις της ΔΕΗ κατά των δημοτών μας».

Πηγή:http://e-ptolemeos.gr - ΧΡΗΣΤΟΣ ΒΗΤΤΑΣ

Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη 29 Αυγούστου 2013

Έρευνα για τα καυσαέρια και τον καρκίνο του πνεύμονα...

Η έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ανέλυσε πληροφορίες από 17 μελέτες, που πραγματοποιήθηκαν σε εννέα ευρωπαϊκές χώρες, και περιλάμβανε στοιχεία περίπου 313.000 ατόμων. Τα επίπεδα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης υπολογίστηκαν στις διευθύνσεις κατοικίας των συμμετεχόντων, ενώ τα ποσοστά διάγνωσης καρκίνου πάρθηκαν από τις εθνικές και τοπικές βάσεις καταγραφής. Στη διάρκεια των 13 χρόνων παρακολούθησης που ακολούθησαν, 2095 συμμετέχοντες εμφάνισαν καρκίνο του πνεύμονα. Μάλιστα, οι πιθανότητες εμφάνισης της νόσου, ιδίως δε του αδενοκαρκινώματος (ο μόνος τύπος καρκίνου του πνεύμονα που επηρεάζει σημαντικό αριθμό μη καπνιστών), αυξάνονταν όσο αυξανόταν και η έκθεση στα σωματίδια που παράγονταν από τους κινητήρες ντίζελ. Η μελέτη επικεντρώθηκε στα σωματίδια PM2.5 και PM10 και οι ειδικοί υπολόγισαν ότι για κάθε αύξηση της πυκνότητας των PM10 κατά 10μg ανά κυβικό μέτρο αέρα, ο κίνδυνος καρκίνου του πνεύμονα αυξανόταν κατά 22%, ενώ όσον αφορά τα PM2.5, κάθε αύξηση των 5μg ανά κυβικό μέτρο οδηγούσε σε άνοδο του κινδύνου κατά 18%. Ο δρ. Ole Raaschou-Nielsen, που ηγήθηκε της μελέτης, δήλωσε ότι «δεν βρέθηκε όριο ασφαλείας κάτω από το οποίο να είμαστε ασφαλείς» και ότι «τα αποτελέσματα έδειξαν ότι όσο υψηλότερα τα επίπεδα ρύπανσης τόσο το χειρότερο και όσο πιο χαμηλά τόσο το καλύτερο».

Πηγή: vita.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Λιγοστές ελπίδες στην ελληνική επαρχία...

Στη Δυτική Μακεδονία αναφέρεται το αναλυτικό ρεπορτάζ με τίτλο «Λιγοστές ελπίδες στην ελληνική επαρχία» του δημοσιογράφου της Ελβετικής Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης κ. Μάσσιμο Αγκοστίνις, ο οποίος τον περασμένο Ιούνιο και Ιουλίο, λίγες μόλις ημέρες μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ, ερεύνησε για πέντε ημέρες σπιθαμή προς σπιθαμή την Περιφερειακή Ενότητα Κοζάνης, συναντήθηκε με ανθρώπους της αυτοδιοίκησης, επιχειρηματίες, εργαζόμενους, συνδικαλιστές, εθελοντές, ανέργους, μαθητές και δημοσιογράφους και αποτύπωσε ραδιοφωνικά την εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση που βιώνει η περιοχή. Στο ραδιοφωνικό ρεπορτάζ (έρευνα) διάρκειας 27 λεπτών, που μεταδόθηκε από την Δημόσια Ελβετική Ραδιοφωνία (SRF) την περασμένη εβδομάδα και ακούστηκε σε ολόκληρο των γερμανόφωνο βορρά ο κ. Μάσσιμο Αγκοστίνις ξετυλίγει το κουβάρι της ανεργίας, τις αγκυλώσεις του παρελθόντος αλλά και του παρόντος, τις δυνατότητες ανάπτυξης και τις προοπτικές στην περιοχή, ενώ αναφέρεται και στις προσδοκίες των νέων. Στο εισαγωγικό του, ο Ελβετός Δημοσιογράφος σημειώνει χαρακτηριστικά ότι «Η Δυτική Μακεδονία στον Ελληνικό Βορρά ήταν πάντοτε φτωχή. Αλλά η κρίση κατέστησε την περιοχή ακόμη πιο φτωχή. Στον πρωτογενή τομέα υπάρχουν βέβαια κάποια φωτεινά παραδείγματα, όπως η παραγωγή του Κρόκου. Όμως τέτοιες αξιόλογες προσπάθειες δεν είναι σε θέση να καλύψουν σε καμία περίπτωση τις (οικονομικές) απώλειες των τελευταίων ετών». Ο δημοσιογράφος, συναντά καταρχήν τις ουρές των ανέργων στο Λιγνιτικό Κέντρο Δυτικής Μακεδονίας και συνομιλεί μαζί τους κατά την διάρκεια της διαδικασίας κατάθεσης αιτήσεων για μια θέση στον «ήλιο», τα οκτάμηνα. Αναφέρει χαρακτηριστικά: «Ένας 35χρονος οικογενειάρχης περιμένει από το πρωί στην ουρά για να καταθέσει αίτηση. Αν είναι τυχερός θα δουλέψει για οκτώ μήνες. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να πληρώσει τουλάχιστον την θέρμανση του ερχόμενου χειμώνα σε μια περιοχή όπου σημειώνονται θερμοκρασίες πολύ κάτω του μηδενός. Όμως στην ουρά που έχει σχηματιστεί δείχνει ότι δεν είναι ο μόνος. Τουλάχιστον 5000 αιτήσεις για μόλις 500 θέσεις εργασίας ορισμένου χρόνου». Το ρεπορτάζ συνεχίζει με αναφορά στο ζήτημα της μετανάστευσης, η οποία ιστορικά επαναλαμβάνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα από την περιοχή της Κοζάνης προς τις Βόρειες Χώρες. «Η Βόρεια Ελλάδα», αναφέρει «είναι όπως και η Νότια Ιταλία. Μια φτωχή περιοχή, η οποία δεν μπορεί να προσφέρει τα απαραίτητα στα τέκνα της και τα εξαναγκάζει στη μετανάστευση. Μάλιστα αρκετοί οδηγοί ταξί μιλούν Γερμανικά, ακόμη και ελβετογερμανικά, υπολείμματα μια επαγγελματικής ζωής που ανήκει στο παρελθόν». Σε αυτό το σημείο παρουσιάζονται αποσπάσματα συνεντεύξεων μαθητών (Μηχανικών Δικηγόρων, Αστυνόμων και Άνεργων) του Λαϊκού Πανεπιστήμιου Κοζάνης, οι οποίοι σε ταχύρυθμα τμήματα μαθαίνουν την Γερμανική Γλώσσα με το ενδεχόμενο μελλοντικά να αναζητήσουν μια θέση εργασίας στις γερμανόφωνες χώρες να σπιτωθούν μόρια στον εργασιακό τους χώρο. Σημειώνει για αυτό: «Στο τμήμα των Γερμανικών στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο Κοζάνης δεν συμμετέχουν μόνο άνεργοι, αλλά και ετούτη εδώ η γυναίκα που κατέχει μια θέση εργασίας και μάλιστα μόνιμη, με το μέλλον της όμως να προδιαγράφεται δυσοίωνο». Ο καθηγητής Γερμανικών αναφερόμενος στη διαδικασία μάθησης σημειώνει ότι «προσπαθούμε να δώσουμε στους ενήλικες μαθητές όσο γίνεται περισσότερα γλωσσικά εφόδια, ώστε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να μπορούν να ανταποκριθούν στις γλωσσικές ανάγκες των γερμανόφωνων χωρών, καθώς αρκετοί από εκείνους που συμμετέχουν στα τμήματα θα φύγουν πολύ σύντομα για την Γερμανία». Οι μαθητές Γερμανικών του Λαϊκού Πανεπιστημίου Κοζάνης ολοένα και πληθαίνουν. Μάλιστα ένας εκ των μαθητών της Γερμανικής Γλώσσας περιγράφει το αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει οι κάτοικοι της περιοχής, οι οποίοι ψάχνουν λύσεις στο βιοποριστικό τους ζήτημα. «Οι Αθηναίοι δεν εγκαταλείπουν ποτέ την πόλη τους. Βρίσκουν πάντοτε μια διέξοδο. Εδώ σε μας σε αυτό το σεληνιακό τοπίο δεν υπάρχει τίποτα. Πρέπει συνέχεια να φεύγουμε…» Επιστροφή μέσα στην πόλη της Κοζάνης, όπου ο δημοσιογράφος συνομιλεί με ιδιοκτήτες καφετεριών, οι οποίοι του εξηγούν ότι έπεσε η κατανάλωση των πελατών. «Μια μπύρα και κάθονται επί ώρες» σημειώνουν. Λίγο πιο ανατολικά από τον κεντρικό πεζόδρομο της Κοζάνης, ο δημοσιογράφος κ. Μάσσιμο Αγκοστίνις συναντά την κοινωνική οργάνωση ΑΡΣΙΣ και τον κ. Δημήτρη Λεούδη, ο οποίος του εξηγεί την σημερινή κατάσταση στην Κοζάνη. «Παρέχουμε την στήριξη μας σε τουλάχιστον 100 μαθητές, τους βοηθούμε στα μαθήματα, τους προσφέρουμε τα σχολικά είδη, φαγητό και ρούχα». Μάλιστα ο ίδιος σημειώνει πως «από τους 120 εθελοντές στην ΑΡΣΙΣ, οι 110 είναι οι ίδιοι άνεργοι». Και ο κ. Λεούδης θα συμπληρώσει. «Έχουμε διαπιστώσει ότι εξαιτίας της κρίσης αναπτύσσουν κατάθλιψη ακόμη και τα παιδιά και οι έφηβοι. Αν το αξιολογήσει κανείς επιφανειακά θα εκτιμήσει πως πρόκειται για την έλλειψη χρημάτων. Οι γονείς δεν έχουν πλέον τα χρήματα, με αποτέλεσμα εντελώς ξαφνικά τα παιδιά να μην μπορούν να συμμετέχουν σε διάφορες δραστηριότητες. Η πραγματική αιτία, ωστόσο είναι ότι «εκδιώχθηκαν» μέσα από την καθημερινότητα τους, εξαιτίας της έλλειψης χρημάτων. Αισθάνονται ανήμπορα, θύματα των περιστάσεων, για τις οποίες δεν ευθύνονται». Ο προβληματισμός του Ελβετού δημοσιογράφου εστιάζει τώρα στο ευρωπαϊκό ρεκόρ ανεργίας των νέων ηλικίας 15-24 ετών, που κατέχει η Δυτική Μακεδονία με ποσοστό που αγγίζει το 73%. Ο δημοσιογράφος επιθυμεί να εντοπίσει τα αίτια του φαινομένου και συνομιλεί για αυτό με μια 25χρονη άνεργη φιλόλογο εθελόντρια στην ΑΡΣΙΣ, με έναν 16χρονο μαθητή Λυκείου, ο πατέρας του οποίου εργάζεται στην Γερμανία και με μια νεαρή μαθήτρια Λυκείου στόχος της οποίας είναι να εισαχθεί στην στρατιωτική νομική που θα τις παρέχει την απαραίτητη ασφάλεια στην εργασία, μισθοδοσία και διαβίωση. Για το θέμα του υψηλού ποσοστού ανεργίας των νέων θα ρωτηθεί και ο Διευθυντής του ΚΕΚ Οραμα κ. Χάρης Βανίδης, ο οποίος διευκρινίζει πως «είναι λάθος η νοοτροπία να επιθυμούν όλοι μια θέση στο δημόσιο με τις ευθύνες να βαρύνουν και το εκπαιδευτικό σύστημα με τον προσανατολισμό του». Ο κ Χάρης Βανίδης εκφράζει παράλληλα το «παράπονο» του, πως παρά το γεγονός, ότι ο ίδιος έχει επιμορφώσει πάνω από 20.000 άτομα τα τελευταία χρόνια, η πλειοψηφία δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ να μάθει πως ξεκινά κανείς μια δική του επιχείρηση και αυτό οφείλεται κυρίως στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στην περιοχή. Ακριβώς για αυτόν τον τομέα επιθυμεί ο κ. Μάσσιμο Αγκοστίνις να ενημερωθεί. Έτσι θα βρεθεί στο μεγαλύτερο ορυχείο των Βαλκανίων. Την ξενάγηση και την αναλυτική ενημέρωση έχουν αναλάβει ο Πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων ΔΕΗ Σπάρτακος κ. Γιώργος Αδαμίδης, μαζί του και ο Γενικός Γραμματέας κ. Αθανάσιος Μάστορας. Ο Γιώργος Αδαμίδης του εξηγεί: «Αυτό είναι το μεγαλύτερο ορυχείο των Βαλκανίων. Εδώ εργάζονται 3000 μόνιμοι εργαζόμενοι και άλλοι 3000 σε εργολαβίες. Γύρω από την δραστηριότητα της ΔΕΗ απασχολούνται άλλα 20000 άτομα. Το ορυχείο έχει έκταση 146000 εκτάρια. Αυτό αντιστοιχεί σε έκταση πολλών χιλιάδων γηπέδων. Τα πέντε εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής καλύπτουν το 40% της κατανάλωσης ηλεκτρικού ρεύματος. Θα μπορούσε να πει κανείς πως εδώ βρίσκεται η ενεργειακή καρδιά της Ελλάδας». Ο δημοσιογράφος στο σχολιασμό του αναφορικά με την εργασιακή κατάσταση που επικρατεί στα ορυχεία αναφέρει: «Μέσα από τα λόγια του Γιώργου Αδαμίδη ακούει κανείς μια υπερηφάνεια. Ο ίδιος εργαζόταν επί δεκαετίες σε έναν εκσκαφέα λιγνίτη βάρους εκατοντάδων τόνων, πριν ξεκινήσει στον συνδικαλισμό, φτάνοντας σήμερα ακόμη και στην διεκδίκηση της Προεδρίας της Ομοσπονδίας. Τα προβλήματα όμως πολλαπλά στα οποία η υπερηφάνεια πρέπει να περισσεύει. Σχεδόν όλοι οι εργαζόμενοι στους εργολάβους δουλεύουν ανασφάλιστοι, με μισθούς έως 600 ευρώ και χωρίς ωράρια. Και η οργάνωση τους σε συνδικαλιστικά σωματεία πρακτικά δεν μπορεί να επιτευχθεί». Ψηλά πάνω από την Κοζάνη, στον γνωστό Αη Λια, ο Ελβετός έχει την δυνατότητα μιας πανοραμικής άποψης των ορυχείων και των σταθμών παραγωγής, την περιοχή όπου επρόκειτο να δημιουργηθεί το μεγαλύτερο φωτοβολταϊκό πάρκο του κόσμου αλλά και την περιοχή όπου θα υπάρχει στο μέλλον ένα νεκροταφείο εργοστασίων. Ο κ. Μάσσιμο Αγκοστίνις σημειώνει: «Αντίσταση στα σχέδια επέκτασης των δραστηριοτήτων με την διάνοιξη ορυχείων δεν υπάρχει. Άλλωστε τα ορυχεία και τα εργοστάσια είναι ΟΙ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ της Δυτικής Μακεδονίας. Η ΔΕΗ αναγκάστηκε εξαιτίας των μνημονίων να προχωρήσει στην μείωση κατά 30% των μισθών των εργαζομένων. Μόνιμες θέσεις δεν προκηρύσσονται πλέον. Μονάχα κάποιες εκατοντάδες ορισμένου χρόνου, στις οποίες καταθέτουν αιτήσεις χιλιάδες. Η λιγνιτική δραστηριότητα έχει περιοριστεί με αποτέλεσμα να εισρέει όλο λιγότερο χρήμα στην Δυτική Μακεδονία, η οποία ούτως η άλλως παρουσιάζει διαρθρωτικές αδυναμίες. Όμως η ελκυστικότητα του ενεργειακού κολοσσού έχει παραμείνει». Λίγο έξω από την Κοζάνη, στη ΖΕΠ, βρίσκεται η έδρα της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας. Εκεί ο δημοσιογράφος συναντά τον Αντιπεριφερειάρχη Οικονομικών και Κοινωνικής Συνοχής κ. Φιλώτα Ταλίδη. Επισημαίνει, ότι μεταξύ των αρμοδιοτήτων του είναι να φροντίζει για ενέργειες που θα εξαλείψουν την οικονομική μιζέρια. «Η Ελλάδα» τονίζει ο Φιλώτας Ταλίδης «δεν είναι ομοσπονδιακό κράτος. Τα περισσότερα αποφασίζονται στην Αθήνα για όλη τη χώρα. Υπό αυτή την έννοια μια ομοσπονδιοποίηση ανάλογη εκείνη της Ελβετίας θα προσέφερε πολλά. Εμείς ως τοπική κυβέρνηση θα διαθέταμε περισσότερα φορολογικά έσοδα και θα είχαμε ταυτόχρονα και περισσότερες αρμοδιότητες. Ως βαθμός αυτοδιοίκησης είμαστε κοντά στο λαό, γνωρίζουμε καλύτερα τι χρειάζεται η οικονομία, τι είδους υποδομές και ποια εκπαιδευτικά ιδρύματα, ώστε η περιοχή να μπορέσει να ορθοποδήσει. Αλλά δυστυχώς οι αποφάσεις λαμβάνονται στην Αθήνα». Ως παράδειγμα αναφέρει τα κονδύλια εκατομμυρίων που διαθέτει η Ε.Ε για την καταπολέμηση της ανεργίας εκ των οποίων όμως για την Δυτική Μακεδονία προκύπτουν μόλις 78.000 ευρώ. Σημειώνει επίσης ότι «η βιομηχανία της ενέργειας καταργεί θέσεις εργασίας, η οικοδομική δραστηριότητα έχει σταματήσει, ο τουρισμός βαίνει μειούμενος, ενώ η μοναδικοί τομείς που βρίσκονται σε τροχιά ανάπτυξης είναι η γούνα και η αγροτική παραγωγή, η οποία αναλύεται σε Μήλα, Πατάτες, Ροδάκινα, με την εξαγωγική δραστηριότητα να επικεντρώνεται κυρίως στη Ρωσία. Παράλληλες ευοίωνες προοπτικές δημιουργεί η καλλιέργεια Ρίγανης και Κρόκου». Ευκαιρία αρκετή για τον δημοσιογράφο, ώστε να αναζητήσει και να περιηγηθεί στον Αναγκαστικό Συνεταιρισμό Κροκοπαραγωγών Κοζάνης, όπου συναντά την Διευθύντρια Ελένη Καλύβα, η οποία θα του λύσει ευλαβικά κάθε απορία. Εξ αυτού και η εκτενέστατη του αναφορά στον τρόπο καλλιέργειας, τις ευεργετικές ιδιότητες του Κρόκου στην υγεία, τα έσοδα των αγροτών, τα νέα προϊόντα. Θα υπογραμμίσει ειδικά την ζήτηση που παρουσιάζει το προϊόν, η οποία παλαιότερα δεν μπορούσε να καλυφθεί, ενώ τώρα σε εποχή κρίσης διαφαίνεται η τάση των νέων να ασχοληθούν επαγγελματικά με την καλλιέργεια και να καλύψουν σημαντικό κομμάτι της παραγωγής. Ο δεύτερος τομέας με προοπτική που κεντρίζει το ενδιαφέρον του δημοσιογράφου είναι η γούνα. Θα επισκεφθεί γιαυτό την Σιάτιστα για να παρακολουθήσει από κοντά την παραγωγή γούνας μέσα στα εργαστήρια και θα συναντήσει μεταξύ άλλων εργαζόμενους καθώς και τον Αντιπρόεδρο της Ελληνικής Ομοσπονδίας κ. Ναούμ Σιόγκα. Αναφέρει χαρακτηριστικά πως στη Δυτική Μακεδονία υπάρχει η τελευταία βιομηχανία γούνας στην Ευρώπη. Όλοι οι υπόλοιποι παραγωγή γίνεται στην Ασία, με τον φθηνότερο ανταγωνισμό της Κίνας να προκαλεί ιδιαίτερο πονοκέφαλο. Και επειδή οι γουνοποιοί δεν μπορούσαν πλέον να εισάγουν (για οικονομικούς λόγους) τις πρώτες ύλες, ξεκίνησε ένας δεύτερος επιχειρηματικός τομέας. Τα εκτροφεία γουνοφόρων ζώων. Μάλιστα ο δημοσιογράφος θα επιχειρήσει να επισκεφθεί ένα από αυτά. Οι φόβοι όμως του ιδιοκτήτη από τους ζωόφιλους ακτιβιστές θα δημιουργήσει φραστικό επεισόδιο μη θέλοντας αρχικώς να επιτρέψει την είσοδο του δημοσιογράφου. Στη συνέχεια όμως θα εξομολογηθεί. «Η οικογένεια μου δραστηριοποιείται στο εμπόριο και επειδή η οικονομική κατάσταση δεν επιτρέπει από την μια δραστηριότητα να τραφούν η οικογένεια των γονιών και του αδερφού μου, ασχολήθηκα με την εκτροφή γουνοφόρων ζώων. Ευελπιστώ σε εξαγωγές, γιατί στην Ελλάδα δεν λειτουργεί τίποτα πια». Ο δημοσιογράφος κ. Μάσσιμο Αγκοστίνις, έχοντας φωτίσει αρκετές πτυχές του θέματος της ανεργίας θα ολοκληρώσει το ρεπορτάζ του με τα λόγια μιας νεαρής φιλολόγου εθελόντριας στην κοινωνική οργάνωση ΑΡΣΙΣ. «Εκείνο που ακόμη με εμποδίζει να μαζέψω τα πράγματα μου και να φύγω είναι η παραδοχή, πως αν φύγω, δεν θα ξαναγυρίσω ποτέ στην Κοζάνη. Η κατάσταση στη Δυτική Μακεδονία είναι απελπιστική και δεν πιστεύω πως η περιοχή θα βρεθεί ποτέ ξανά σε αναπτυξιακή πορεία».

Πηγή: http://www.srf.ch/sendungen/international/wenig-hoffnung-in-der-griechischen-provinz
Το ρεπορτάζ έχει μεταφραστεί από τα Γερμανικά και έχει αποδοθεί περιληπτικά στα κυριότερα σημεία του από τον Κώστα Δαβάνη Δημοσιογράφος

Διαβάστε περισσότερα...

Τετάρτη 28 Αυγούστου 2013

Με απευθείας ανάθεση δόθηκε στον ΑΚΤΩΡΑ ο λιγνίτης της Φλώρινας...

Ενεργειακός Κροίσος ο Μπόµπολας, που πήρε το λιγνιτωρυχείο της Βεύης για τα επόµενα 50 χρόνια. Του παραχωρήθηκε η εκµετάλλευση δηµόσιας περιουσίας, της οποίας η αξία ξεπερνά τα 3 δισ. ευρώ! Στις 9 Αυγούστου 2013 δόθηκε τέλος σ’ άλλο ένα πολυετές σίριαλ, ακόµη ενός µεγάλου έργου που δόθηκε «µε απευθείας εκµίσθωση»... στον Μπόµπολα. Πρόκειται για το λιγνιτωρυχείο της Βεύης στη Φλώρινα που το πήρε ο ΑΚΤΩΡ για 15 χρόνια αλλά µπορεί να ανανεώνει τη σύµβαση µέχρι να φτάσει τα 50 χρόνια! Και προφανώς ο εργολάβος θα ανανεώνει συνεχώς τη σύµβαση µέχρις ότου εξορύξει όσους περισσότερους τόνους µπορεί από τους 126 εκατ. τόνους που θεωρούνται τεχνικά απολήψιµοι. Το τίµηµα ορίστηκε στα 150.000.000 ευρώ (συνολικά για τα 15 χρόνια) µε τιµές 2012. Πηγή: http://www.toxwni.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Ποντικοί μες στο βαρέλι...

Ένας τρόπος εξολόθρευσης των ποντικών στα χτήματα παλιότερα ήταν ο κανιβαλισμός. Πιάνανε οι περιβολάρηδες καμπόσους ποντίκαλους ζωντανούς, τους βάζαν σ’ ένα βαρέλι δίχως τροφή, το καπακώνανε κιόλας από πάνω και τους αφήνανε εκεί επί μέρες. Αυτοί για επιβιώσουν αρχίζανε να τρώνε ο ένας τον άλλον, ώσπου ο τελευταίος που απέμενε ήταν ο δυνατότερος κανίβαλος. Τον ξεκαπάκωνε τότε ο περιβολάρης και τον απελευθέρωνε να ζήσει το υπόλοιπο του βίου του μες στο χτήμα. Κι εκείνος, που είχε εθιστεί στο κρέας των ομοίων του, γινόταν πια κυνηγός κεφαλών και εξολόθρευε τις αποικίες ποντικιών που τύχαιναν στο δρόμο του. Μέχρι που γερνούσε κι αυτός και τον έτρωγε ο επόμενος κανίβαλος που είχε δημιουργήσει ο περιβολάρης. Τον περιβολάρη τον ίδιον, τον έτρωγε η ζωή μιας και κανένας δεν γλυτώνει αλλά οι αλαζόνες και όσοι νιώθουν άτρωτοι και δυνατοί, κύριοι και κυρίαρχοι το χουν αυτό ξεχάσει και πεθαίνουν έντρομοι μόλις έρθει η ώρα τους και το αντιληφθούν. Ένα βαρέλι με ποντικούς είναι το καταναλωτικό σύστημα, οι πόλεις, ο καπιταλισμός. Οι ποντικοί δελεάζονται με το όνειρο μικροαστού για να μπούνε μέσα στο βαρέλι, τους τάζουνε χίλια δυο, δουλειές και δάνεια, σπίτια και μεζονέτες και μόλις τους καταφέρουνε να αφήσουν την γη τους, την ελευθερία τους, τον άνθρωπο που ενσαρκώνουν, μόλις τους κάνουν καταναλωτές, γρανάζια, έγκλειστους, άτομα, ποντικούς, τότε αρχίζουν σταδιακά να τους κόβουν το χρήμα και το όνειρο, να τους λένε κιόλας πως το βαρέλι τελικά ήτανε δίχως πάτο αλλά αυτοί κορόιδα δεν μπορούνε πια να το σκάσουν από μέσα, είναι εγκλωβισμένοι, και τότε είναι που αρχίζει ο κυριολεκτικός κανιβαλισμός. Σ’ αυτό ακριβώς το σημείο βρίσκεται σήμερα η δυτική καπιταλιστική “ανθρωπότητα”, με την κατάσταση να είναι οφθαλμοφανής στις μεγαλουπόλεις της νότιας Ευρώπης, όπου ήδη ο ένας τρώει τον άλλον αλλά και στον βορρά το ίδιο γίνεται, αυτό που γινόταν και στον νότο λίγο πιο πριν, όπου και πάλι ο ένας προσπαθούσε να φάει, και έτρωγε τον άλλον, μέσω του ανταγωνισμού, αφού οι καταναλωτές-ποντικοί έχουν πλέον εκπαιδευτεί να θεωρούν τον διπλανό τους ανταγωνιστή και όχι άνθρωπο, πόσω μάλλον συμπληρωματικό. Ο κανιβαλισμός μέσω του ανταγωνισμού έδωσε τη θέση του στον κυριολεκτικό κανιβαλισμό, ο θάνατός σου η ζωή μου και θα σε φάω ζωντανό, φαινόμενο που ολοένα θα εντείνεται όσο η χρηματοοικονομική κρίση προχωρεί και στερεύει το χρήμα από τις τσέπες των ποντικών Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό ούτε για να κατανοήσει κανείς ότι πράγματι έτσι είναι η κατάσταση, ούτε για να αντιληφθεί πού οδηγεί όλο αυτό βέβαια. Αλλά αν κάποιος νομίζει ότι όλα αυτά είναι υπερβολές και ότι η σύγκριση είναι άστοχη, ας σκεφτεί πόσα εκατομμύρια ποντίκια κινούνται κάτω από τη γη κάθε μέρα, λέγοντας πως επιτέλους γίνανε πολιτισμένοι και είναι και πολύ τυχεροί αφού πάνε γρήγορα στις δουλειές τους με το μετρό… 

ΥΓ : Όταν πρωτομπήκα στο μετρό της Αθήνας ήταν ήδη 5 χρόνια σε λειτουργία και οι αστοί εξοικειωμένοι πλήρως με αυτό. Εγώ τρόμαξα πολύ. Από την φασαρία που κάνει και από την αίσθηση ότι βρίσκομαι σε τούνελ κάτω από τη γη κι ας έμπαινα σε σπήλαια. Οι αστοί μου φίλοι, που μου λέγαν ότι φοβούνται να μπουν σε σπήλαια, ήτανε στο μετρό άφοβοι και με κορόιδευαν που ήμουν τρομαγμένος. Προχτές συζητούσα με έναν γείτονά μου εδώ, που ζει τα τελευταία 20 χρόνια μέσα σε ένα όμορφο κτήμα και μου έλεγε ότι θέλει να πάει στην Αθήνα να δει το μουσείο της Ακρόπολης και το Μετρό. Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι αλλά στις πόλεις όλοι νομίζουν ότι αυτό το είδος έχει πλέον εκλείψει, επειδή έχουν καταπιέσει και αποξεχάσει τον άνθρωπο μέσα τους…

Πηγή: http://yiannismakridakis.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη 27 Αυγούστου 2013

Παρακαλώ μη βοηθάτε τα παιδιά μου...

Ένα μοναδικό άρθρο για την στάση μίας μητέρας απέναντι στα παιδιά της, την εμπιστοσύνη που τους δείχνει στο να ξεπεράσουν τα εμπόδια και να είναι πάντα αυτοδύναμα. Η ανάρτηση μιας μητέρας που απευθύνεται στους γονείς που συχνάζουν μαζί της στο πάρκο.
"Αγαπητοί γονείς που έρχεστε στο ίδιο πάρκο:
Παρακαλώ πολύ μην βοηθάτε τις κόρες μου όταν βρίσκονται στην κορυφή της τσουλήθρας, ιδίως όταν με ακούτε να τις λέω ότι δεν πρόκειται να τις βοηθήσω, και παράλληλα τις ενθαρρύνω να προσπαθήσουν μόνες τους. Δεν κάθομαι εδώ, 5 μέτρα μακριά από τα παιδιά μου, γιατί είμαι πολύ τεμπέλα για να σηκωθώ να τις βοηθήσω. Κάθομαι εδώ, γιατί δεν τις έχω φέρει στο πάρκο με σκοπό να μάθουν πώς να χρησιμοποιούν τους άλλους ώστε να κάνουν αντί γι' αυτές τις δύσκολες δουλειές. Τις έφερα εδώ για να μάθουν να τις κάνουν μόνες τους. Θέλω να μάθουν να αναρριχώνται και να τσουλούν χωρίς βοήθεια. Αν δεν μπορούν να τα καταφέρουν, θα πρέπει να μάθουν να αντιμετωπίζουν την απογοήτευση. Έτσι, θα έχουν έναν στόχο να εργαστούν για την επίτευξή του. Θέλω να εξαντλούν τα όριά τους και να προσπαθούν να πιέσουν τον εαυτό τους ώστε να τα καταφέρουν χωρίς καμία βοήθεια από μένα. Δεν είναι δουλειά μου - και σίγουρα δεν είναι δική σας - να αποτρέπω τα παιδιά μου να νιώσουν τα συναισθήματα της απογοήτευσης, του φόβο και της δυσφορίας. Αν το κάνω, θα τους στερήσω τη δυνατότητα να μάθουν ότι αυτές οι δυσκολίες δεν είναι το τέλος του κόσμου, και υπάρχει τρόπος να ξεπεραστούν ή να χρησιμοποιηθούν προς όφελός τους. Αν φτάσουν σε αδιέξοδο και δεν βρίσκουν λύση, δεν είναι δουλειά μου να τα 'σώσω' αμέσως. Αν το κάνω, θα τα στερήσω από τη δυνατότητα να μάθουν να ηρεμούν, να αξιολογούν την κατάσταση, και να προσπαθούν να λύσουν το πρόβλημα στηριζόμενα στις δικές τους δυνάμεις. Δεν είναι δουλειά μου να τα προφυλάσσω από την πτώση. Αν το κάνω, δεν θα μπορέσουν να μάθουν ότι και η πτώση είναι κάτι που μπορεί να συμβεί, αλλά κάποιες φορές αξίζει το ρίσκο, και ότι αν συμβεί μπορούν να σηκωθούν ξανά. Δεν θέλω οι κόρες μου να μάθουν ότι δεν μπορούν να ξεπεράσουν τα εμπόδια χωρίς βοήθεια. Δεν θέλω να μάθουν ότιμπορούν να φτάσουν σε μεγάλα ύψη χωρίς προσπάθεια. Δεν θέλω να μάθουν ότι έχουν δικαίωμα στην ανταμοιβή, χωρίς να χρειαστεί να πιεστούν για ξεπεράσουν ότι τις κρατά πίσω. Κανένα από τα παραπάνω δεν είναι αλήθεια. Κι αν τις επιτρέψω να μάθουν να σκέφτονται έτσι, τότε έχω αποτύχει ως μητέρα. Θέλω τα κορίτσια μου να κατανοούν τη χαρά που αισθάνεσαι όταν ξεπερνάς το φόβο και την αμφιβολία για την επίτευξη ενός δύσκολου στόχου. Θέλω να πιστεύουν στις δικές τους ικανότητες και να είναι σίγουρες και αποφασισμένες στις ενέργειές τους. Θέλω να γνωρίζουν και να αποδέχονται τις αδυναμίες τους μέχρι να αναζητήσουν και να βρουν έναν τρόπο για να τις ξεπεράσουν ή να τις χρησιμοποιήσουν με τρόπο που θα λειτουργήσει θετικά για τις ίδιες. Θέλω να αισθάνονται ότι μπορούν να πάρουν τις δικές τους αποφάσεις, να αναπτύξουν τις δικές τους δεξιότητες, να αναλάβουν ρίσκα, αλλά και να αντιμετωπίσουν τα συναισθήματα τους. Θέλω να αναρριχηθούν στην τσουλήθρα χωρίς καμία βοήθεια, παρά τις καλές προθέσεις που πιστεύω ότι έχετε. Επειδή μπορούν. Το ξέρω. Και αν τις δώσουμε λίγο χρόνο, θα το γνωρίζουν σύντομα και ο ίδιες. Πολύ σύντομα. Γι 'αυτό σας παρακαλώ να σταθείτε εκεί που είστε, και επιτρέψτε μου να κάνω τη δουλειά μου, μέρος της οποίας είναι να μπορώ να αντιστέκομαι στις σκέψεις που κάνετε και εσείς, να δαγκώνω τη γλώσσα μου όταν θέλω να φωνάξω, "ΠΡΟΣΟΧΗ" , και να επιλέγω σκόπιμα να στέκομαι εκεί που βρίσκομαι όταν στην πραγματικότητα θέλω να τρέξω για να τις βοηθήσω. Διότι, καθώς μεγαλώνουν τα παιδιά, οι σκάλες θα γίνουν πιο ψηλές και πιο τρομακτικές και πολύ πιο δύσκολες να τις ανέβει κάποιος. Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ θα προτιμούσα να επιτρέψω στα παιδιά μου να πειραματιστούν και να μάθουν τις δεξιότητες τους αυτή την περίοδο που ένα παραπάτημα θα έχει ως συνέπεια απλώς ένα μικρό χτύπημα στο γόνατο ή στο κεφάλι, που όμως περνάει με ένα φιλί. Και ενώ ακόμα και οι πιο δύσκολες προκλήσεις που έχουν τώρα μπροστά τους, μπορούν να κατακτηθούν λέγοντας μέσα τους "Πιστεύω ότι μπορώ, πιστεύω ότι μπορώ", και ενώ αυτά τα 5 μέτρα που βρίσκομαι μακριά τους, τα αισθάνονται σαν να βρίσκομαι πάρα πολύ μακριά τους."

Πηγή: http://antikleidi.com/2013/01/25/please-dont-help-my-kids/

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 26 Αυγούστου 2013

«Οικολογική χρεοκοπία»...

Αντιμέτωπη με μια «οικολογική χρεοκοπία» βρίσκεται πλέον η Γη καθώς, σύμφωνα με την την ΜΚΟ Global Footprint Network, σε διάστημα 8 μηνών καταναλώσαμε ήδη το 100% των φυσικών πόρων που παράγει πλανήτης σε ένα έτος. Σύμφωνα την οργάνωση, η 20η Αυγούστου είναι η ημέρα «Υπέρβασης των Πόρων της Γης» για το τρέχον έτος. Έτσι, για τους υπόλοιπους μήνες του 2013, ουσιαστικά εξαντλούμε τα αποθέματα των επόμενων γενεών. Το 1986 η ημερομηνία εξάντλησης των πόρων της Γης της χρονιάς , ήταν η 31η Δεκεμβρίου. Από τότε μέχρι σήμερα η ημέρα-ορόσημο για τα φυσικά αποθέματα έρχεται κάθε χρόνο και νωρίτερα. Οι βασικές αιτίες για το οικολογικό «έλλειμμα", σύμφωνα με ρεπορτάζ του Euronews, είναι η υπεραλίευση, η αποψίλωση των δασών, η ατμοσφαιρική ρύπανση και η εξάντληση των υδάτινων πόρων- όλες δηλαδή προκαλούνται από τον ανθρώπινο παράγοντα. Στην κορυφή των χώρων, που θεωρούνται υπεύθυνες για την εξάντληση των φυσικών αποθεμάτων του πλανήτη, βρίσκονται η Κίνα, οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Κατάρ. Οι υπεύθυνοι της οργάνωσης εκτιμούν ότι- από τις αρχές της δεκαετίας του 60’ μέχρι σήμερα- οι απαιτήσεις του παγκόσμιου πληθυσμού σε φυσικούς πόρους έχουν πολλαπλασιαστεί και χρειαζόμαστε περίπου 1,5 πλανήτες γη για να καλυφθούν οι ανάγκες. Αν η κατανάλωση φυσικών πόρων συνεχιστεί με τον ίδιο ρυθμό, υπολογίζεται ότι μέχρι το 2050 ο παγκόσμιος πληθυσμός των 9 δισεκατομμυρίων θα χρειάζεται ένα δεύτερο πλανήτη Γη για να διατηρηθεί το ίδιο αναπτυξιακό μοντέλο.

Διαβάστε περισσότερα...

Κυριακή 25 Αυγούστου 2013

Ο πλούσιος και ο φτωχός...

Διαβάστε περισσότερα...

Σάββατο 24 Αυγούστου 2013

Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός...

«Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Η φύση απεχθάνεται την ομοιομορφία. Το κάθε λουλούδι στο λιβάδι είναι διαφορετικό, το κάθε φυλλαράκι του γρασιδιού, αλλιώτικο. Έχετε δει ποτέ δύο τριαντάφυλλα ίδια, ακόμα κι αν ανήκουν στην ίδια ποικιλία; Ποτέ δυο ανθρώπινα πρόσωπα δεν είναι ακριβώς ίδια, ακόμη κι αν πρόκειται για διδύμους. Τα δαχτιλικά μας αποτυπώματα είναι τοσο απόλυτα δικά μας, ώστε αποκαλύπτεται η ταυτότητά μας με απόλυτη σιγουριά απ' αυτά. Αλλά ο άθρωπος είναι ενα παράξενο πλάσμα. Η πολυμορφία τον τρομάζει. Αντί να αποδεχτεί την πρόκληση, τη χαρά, το θαύμα της ποικιλίας, συνήθως τρομάζει απ'αυτήν. Και είτε φεύγει μακριά απ'αυτην, είτε προσπαθεί να διαστρεβλώσει τη μοναδικότητα σε ομοιότητα. Μόνο τότε νιώθει σίγουρος. Το ν'αγαπάς τον εαυτό σου σημαίνει ακόμη να ξέρεις ότι μόνο εσύ μπορείς να είσαι εσύ. Αν προσπαθήσεις να είσαι σαν κάποιο άλλο, μπορεί να του μοιάσεις αρκετά, αλλά πάντα θα είσαι ο δεύτερος καλύτερος. Αλλά, είσαι καλύτερος εσύ. Είναι πιο εύκολο, πιο πρακτικό, προσφέρει μεγαλύτερη ανταμοιβή, το να είσαι εσύ. Έτσι, είναι λογικό να σκεφτείς ότι μπορείς να είσαι για τους άλλους, μόνο αυτό που είσαι για τον εαυτό σου. Αν γνωρίζεις, αποδέχεσαι κι εκτιμάς τον εαυτό σου και τη μοναδικότητά σου, θα επιτρέψεις και στους άλλους να το κάνουν αυτό. Αν αξιολογείς κι εκτιμάς την ανακάλυψη του εαυτού σου, θα ενθαρρύνεις κι άλλους ν'αρχίσουν τούτη την αυτο-ανακάλυψη. Αν αναγνωρίζεις την ανάγκη σου να είσαι ελεύθερος για ν'ανακαλύψεις ποιος είσαι, θα επιτρέψεις και στους άλλους την ελευθερία να κάνουν το ίδιο. Όταν συνειδητοποιήσεις ότι είσαι ο καλύτερος εαυτός σου, θ'αποδεχτείς και το γεγονός ότι οι άλλοι είναι κι αυτοί οι καλύτεροι εαυτοί τους. Αλλά απ'αυτό βγαίνει το συμπέρασμα ότι όλα αρχίζουν με σένα. Στο βαθμό όπου γνωρίζεις τον εαυτό σου και στο βαθμό που όλοι είμαστε ίδιοι, όχι διαφορετικοί, μπορείς να γνωρίσεις και τους άλλους. Όταν αγαπάς τον εαυτό σου, θ'αγαπάς και τους άλλους. Και στο βάθος και στην έκταση που μπορείς να αγαπάς τον εαυτό σου, στο ίδιο βάθος και στην ίδια έκταση θα είσαι ικανός να αγαπήσεις και τους άλλους.» Leo Buscaglia

Διαβάστε περισσότερα...

Παρασκευή 23 Αυγούστου 2013

Η οικονομική κρίση στην Ευρώπη με απλά λόγια 5...

Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη 22 Αυγούστου 2013

Ο ρυπαίνων πληρώνει με ρυθμό χελώνας...

Με καθυστέρηση δύο ετών ενσωματώθηκε στο εθνικό δίκαιο η οδηγία για την περιβαλλοντική ευθύνη, βάσει της οποίας τέθηκε σε εφαρμογή η βασική αρχή ότι ο ρυπαίνων πληρώνει και μάλιστα όχι απλώς πληρώνει, αλλά αποκαθιστά και το περιβάλλον στην προτεραία του κατάσταση. Ωστόσο,τα αποτελέσματα της εφαρμογής φαίνεται να είναι πενιχρά. Από τις περίπου 100 υποθέσεις στις οποίες εμπλέκεται η αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος (ΥΠΕΚΑ) -συμπεριλαμβάνονται βιομηχανικές εγκαταστάσεις και χώροι διάθεσης αστικών απορριμμάτων (ΧΥΤΑ) που έχουν προκαλέσει σημαντική ρύπανση- μόνο στο 10% εξ αυτών έχουν εντοπιστεί και έχουν αποδοθεί ευθύνες. Από το 2009, οπότε ξεκινάει και η εφαρμογή της στη χώρα μας με προεδρικό διάταγμα, το κόστος της πρόληψης και της αποκατάστασης της περιβαλλοντικής ζημίας στους τρεις φυσικούς πόρους (νερό, έδαφος, βιοποικιλότητα) δεν θα επιβαρύνει πλέον τους φορολογουμένους, αλλά το ρυπαντή. Μία πραγματικά καινοτόμος ρύθμιση, οι αναφορές της οποίας παραπέμπουν στη Λευκή Βίβλο.

Εξι άτομα
Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες όμως που καταβάλλει το επιστημονικό δυναμικό του Συντονιστικού Γραφείου Αποκατάστασης Περιβαλλοντικής Ζημίας του ΥΠΕΚΑ, η ροή των πραγμάτων προχωράει με ρυθμούς χελώνας. Να σημειωθεί ότι η εν λόγω υπηρεσία άρχισε να στελεχώνεται, με δύο άτομα, λίγο πριν από το τέλος του 2011, δύο χρόνια μετά την ενσωμάτωση της οδηγίας. Σήμερα απασχολούνται έξι, εξακολουθεί δηλαδή να παραμένει υποστελεχωμένη. Αντίστοιχα στην περιφέρεια δεν υπάρχουν ανάλογες αυτόνομες υπηρεσίες. Συστήνονται επιτροπές στις αποκεντρωμένες διοικήσεις με επικεφαλής συνήθως το διευθυντή Περιβάλλοντος και Χωρικού Σχεδιασμού, οι οποίες σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες κινητοποιούνται, αλλά ταυτόχρονα έχουν να «τρέξουν» κι άλλες υποθέσεις, στο πλαίσιο των γενικότερων αρμοδιοτήτων τους, οπότε δημιουργείται μία διοικητική δυσκαψία, όσον αφορά την ταχύτητα διεκπεραίωσης των υποθέσεων. «Η νομοθεσία είναι σχετικά πρόσφατη, είναι απαιτητική και η ελληνική διοίκηση στερείται επαρκούς προσωπικού για την εφαρμογή της τόσο από πλευράς πλήθους, αλλά κυρίως από πλευράς εμπειριών», εξηγεί ο Δ. Χατζηδάκης, χημικός μηχανικός, πρώην υπάλληλος του ΥΠΕΚΑ, με γνώση των θεμάτων σχετικά με την περιβαλλοντική ευθύνη. Και προσθέτει: «Η διοίκηση καλείται να ανταποκριθεί σε ουσιαστικά πρωτόγνωρες υποχρεώσεις, έχοντας περιορισμένες εμπειρίες και δυνατότητες, έλλειψη δεδομένων αναφοράς και μεθοδολογιών για την εκτίμηση των περιβαλλοντικών κινδύνων και την οικονομική αποτίμηση σεναρίων περιβαλλοντικής αποκατάστασης». Πέρα όμως από τις εγγενείς αδυναμίες της διοίκησης, υπάρχουν και αντικειμενικές δυσκολίες οι οποίες δυσχεραίνουν την απόδοση ευθυνών για την εκάστοτε περιβαλλοντική ζημία. Από τον εντοπισμό (επιθεωρητές Περιβάλλοντος), την εκτίμηση, την οικονομική αποτύπωση της ζημίας και τον καταλογισμό των ευθυνών, μεσολαβούν δαιδαλώδεις διαδικασίες, οι οποίες δεν οδηγούν πάντα σε επιθυμητή λύση, ειδικά στη χώρα μας, όπου το αυτονόητο παραμένει ζητούμενο.

Χωρίς εργαλεία
Κατ' αρχάς, όπως εξηγούν στην «Ε» πηγές από το ΥΠΕΚΑ, «για να γίνει αποτίμηση και να αποδοθούν ευθύνες, πρέπει να γνωρίζει ο έχων την ευθύνη της εκτάστοτε υπόθεσης πώς ήταν το τοπίο στην αρχική του κατάσταση, στην οποία θα πρέπει να επανέλθει. Πολλές φορές, όμως, υπάρχει μεγάλη δυσκολία για να διασαφηνιστεί κάτι τέτοιο. Παρ' όλο που στη χώρα μας έχουν χρηματοδοτηθεί αρκετές μελέτες οι οποίες σχετίζονται με το γεωλογικό υπόβαθρο και τη βιοιποικιλότητα, λείπει εκείνο το επιστημονικό εργαλείο, στο οποίο όλη αυτή η γνώση είναι συγκεντρωμένη και αποτυπωμένη. Οι επιστήμονες βέβαια αντλούν πληροφορίες από τις Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων των επιχειρήσεων, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Κατά συνέπεια, χάνουν πολύ χρόνο για να εντοπίσουν ποια ήταν η αρχική κατάσταση». Ο εντοπισμός του υπευθύνου δεν είναι πάντα τόσο αυτονόητος, ακόμη κι όταν η ρύπανση εντοπιστεί στην έκταση στην οποία βρίσκεται η επιχείρηση: «Ενα κρίσιμο στοιχείο για την εφαρμογή αυτής της νομοθεσίας είναι η απόδειξη της αιτιώδους συνάφειας περιβαλλοντικής ζημίας και φορέα εκμετάλλευσης. Δηλαδή να αποδειχθεί ποιος είναι υπαίτιος της ζημίας ή να υπάρξει καταμερισμός της ζημίας στην περίπτωση που έχουν συμβάλει περισσότεροι του ενός. Μία χαρακτηριστική -αμαρτωλή- περίπτωση είναι η η ρύπανση του υδροφόρου ορίζοντα στην περιοχή του Ασωπού», υποστηρίζει ο κ. Χατζηδάκης. 

Ποιος από όλους;
Και προσθέτει: «Είναι δύσκολο να κατανείμεις την ποσοστιαία συμβολή του καθενός, από τις επιχειρήσεις-ρυπαντές. Για ποιο λόγο; Εάν υπάρχει μία έκταση της οποίας ο υδροφόρος ορίζοντας φαίνεται ότι έχει ρυπανθεί από συγκεκριμένη δραστηριότητα -παρουσιάζει, για παράδειγμα, υψηλές συγκεντρώσεις βαρέων μετάλλων από θαμμένα απόβλητα στο χώρο που ανήκει στην επιχείρηση- μπορείς βεβαίως να αποδώσεις την ευθύνη στην εν λόγω επιχείρηση, αλλά όχι για το σύνολο της ρύπανσης, αν στην περιοχή αναπτύσσονται παρεμφερείς δραστηριότητες. Κι αυτό γιατί γενικά ο υδροφόρος ορίζοντας δεν είναι κάτι στατικό και η ρυπάνσή του σε συγκεκριμένα σημεία μπορεί να είναι και εκ μεταφοράς. Αρα ενδέχεται να ευθύνεται γι' αυτή, όχι μόνο η επιχείρηση στην έκταση της οποίας εντοπίζονται, αλλά ενδεχόμενως κι άλλες επιχειρήσεις της ευρύτερης περιοχής».

Ο ρυπαντής πτώχευσε...
Στην περίπτωση αυτή, ο ρυπαντής δύσκολα εντοπίζεται. Η ίδια δυσκολία παρουσιάζεται αν η επιχείρηση αλλάξει διεύθυνση ή πτωχεύσει. Στην περίπτωση αλλαγής διεύθυνσης, η ευθύνη καταλογίζεται στο σημερινό ιδιοκτήτη, κι αυτός με τη σειρά του μπορεί, να διεκδικήσει δικαστικά από τον προηγούμενο το κόστος της αποκατάστασης. Αν ωστόσο ο υπαίτιος παραμένει άφαντος, ή στην περίπτωση πτώχευσης υπάρχει αδυναμία πληρωμής, προβλέπεται η αναγκαστική παρέμβαση της εκάστοτε αποκεντρωμένης διοίκησης, η οποία θα αναλάβει το κόστος αποκατάστασης του τοπίου και μετά θα το καταλογίσει στον υπεύθυνο. Διαδικασία ολίγον δύσκολη, βάσει των υπαρχουσών συνθηκών και της σκληρής οικονομικής διαχείρισης που επιβάλλει το Μνημόνιο στις δαπάνες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα... άφαντου ιδιοκτήτη, είναι το κλειστό εργοστάσιο κονσερβοποιίας στον ποταμό Αραχθο. Μετά την παύση της λειτουργίας, η ιδιοκτησία δεν φρόντισε να αδειάσει τις δεξαμενές μαζούτ, με αποτέλεσμα με το πέρασμα του χρόνου να σημειωθεί διαρροή του καυσίμου μέχρι τον ποταμό. Κι επειδή η επαγγελματική ευσυνειδησία στη χώρα μας δεν είναι ο κανόνας, το μεγαλύτερο πρόβλημα περιβαλλοντικής ρύπανσης δημιουργείται από τις ανεξέλεγκτες αποθέσεις αποβλήτων, κυρίως βιομηχανικής προέλευσης, για τις οποίες οι Αρχές, λόγω της άγνωστης ταυτότητας του «δράστη», δεν μπορούν να αποδώσουν ευθύνες. Μάλιστα, το 30% των φακέλων που διαχειρίζεται η αρμόδια υπηρεσία αφορά αυτού του τύπου υποθέσεις.

Οι ανεξέλεγκτες αποθέσεις
Οι επιστήμονες εξηγούν ότι για να αντιμετωπιστεί το συγκεκριμένο πρόβλημα το ΥΠΕΚΑ «τρέχει» αυτή την περιόδο, σε συνεργασία με το Πράσινο Ταμείο, σχετικό πρόγραμμα προϋπολογισμού 500 χιλιάδων ευρώ. Βάσει αυτού, ζητήθηκε από τις αποκεντρωμένες διοικήσεις να εντοπιστούν και να καταγραφούν οι περιπτώσεις ανεξέλεγκτης απόθεσης αποβλήτων, των οποίων ήταν άγνωστος ο υπεύθυνος που τις προκάλεσε. Επί του παρόντος, αξιολογούνται τα ευρήματα. Στη συνέχεια, θα υπογραφεί η σχετική υπουργική απόφαση, για να εκταμιευθούν τα χρήματα. Εξηγούν, επίσης, ότι πέραν της ανεξέλεγκτης απόθεσης, ένα μεγάλο ποσοστό υποθέσεων περιβαλλοντικής υποβάθμισης και ζημίας οφείλεται και στη μη τήρηση των απόφασεων έγκρισης περιβαλλοντικών όρων από τις επιχειρήσεις.«Γίνεται προβληματική διαχείριση αποβλήτων, η οποία θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, όπως αναφέρουν, είναι μονάδα διαχείρισης ελαστικών στη Δράμα. Δεν δημιούργησε τους διαδρόμους πρόσβασης που προέβλεπε η Απόφαση Περιβαλλοντικών Ορων για να υπάρχει εύκολη πρόσβαση εντός της μονάδας. Οταν σημειώθηκε πυρκαγιά στη μονάδα, το έργο της κατάσβεσης από την Πυροσβεστική ήταν παρά πολύ δύσκολο, λόγω της έλλειψης αυτών των διαδρόμων. Οι εγκαταστάσεις κάηκαν ολοσχερώς και δημιούργησαν υψηλά επίπεδα ρύπανσης». Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός, σύμφωνα τουλάχιστον με τα λεγόμενα της υπηρεσίας, ότι η οδηγία της περιβαλλοντικής ευθύνης μένει ανεκμετάλλευτη από την κοινωνία των πολιτών. «Ενώ το προεδρικό διάταγμα δίνει την ευχέρεια να υποβάλλουν αιτήματα για ανάληψη δράσης και φυσικά ή νομικά πρόσωπα, εφ' όσον καταθέτουν τεκμηριωμένη καταγγελία, δυστυχώς η πραγματικότητα δείχνει ότι δεν έχει χρησιμοποιηθεί αρκετά αυτό το εργαλείο από την κοινωνία των πολιτών».

Πηγή: Εφημερίδα Ελευθεροτυπία -Της ΝΤΙΝΑΣ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ

Διαβάστε περισσότερα...

Τετάρτη 21 Αυγούστου 2013

Ξέχνα ποιος είσαι, για να βρεις ποιος είσαι...

Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη 20 Αυγούστου 2013

Φιλοσοφία του Charles Schulz, ποιοί κάνουν τη διαφορά στη ζωή μας...

O Charles Schulz είναι ο δημιουργός της σειράς κόμικς "Peanuts". Το παρακάτω κουίζ αποκαλείται ως "Φιλοσοφία του Charles Schulz", παρόλο που δεν το έγραψε ο ίδιος. Σκεφτείτε τις πιο κάτω ερωτήσεις:
1. Ονομάστε τους 5 πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο.
2. Ονομάστε τους τελευταίους 5 νικητές των καλλιστείων Miss Κόσμος.
3. Ονομάστε 10 νικητές των βραβείων Nobel ή Pulitzer.
4. Ονομάστε τους τελευταίους 6 νικητές βραβείων Όσκαρ για τον τίτλο «καλύτερου ηθοποιού».
5. Ονομάστε τους νικητές του πρωταθλήματος baseball για την τελευταία δεκαετία.

Πώς τα πήγατε;
Το μήνυμα είναι πως κανείς μας δεν θυμάται κατά λέξη τους πρωταγωνιστές του χθες. Οι πιο πάνω είναι οι καλύτεροι στον τομέα τους. Αλλά το χειροκρότημα σβήνει. Τα βραβεία ξεθωριάζουν. Τα επιτεύγματα ξεχνιούνται. Οι επευφημίες και τα πιστοποιητικά θάβονται με τους ιδιοκτήτες τους. 
Διαβάστε, τώρα, το πιο κάτω κουίζ:
1. Ονομάστε μερικούς δασκάλους ή καθηγητές που σας σημάδεψαν κατά τη φοίτησή σας.
2. Ονομάστε 3 φίλους σας που σας βοήθησαν σε μια δύσκολη στιγμή.
3. Ονομάστε 5 ανθρώπους που σας δίδαξαν κάτι αξιόλογο.
4. Σκεφτείτε μερικούς ανθρώπους που σας έκαναν να αισθανθείτε σημαντικός και ιδιαίτερος.
5. Σκεφτείτε 5 ανθρώπους με τους οποίους απολαμβάνετε να περνάτε τον χρόνο σας.
Σας φάνηκε πιο εύκολο;
Οι άνθρωποι που κάνουν τη διαφορά στη ζωή μας δεν είναι αυτοί με τα περισσότερα πιστοποιητικά, τα πιο πολλά λεφτά ή τα περισσότερα βραβεία. Απλούστατα, είναι αυτοί που νοιάζονται περισσότερο για μας!
"Μην ανησυχείς που ο κόσμος έρχεται στο τέλος του σήμερα... Στην Αυστραλία έχει ήδη ξημερώσει το αύριο!" -Charles Schulz

Πηγή:http://antikleidi.com/2012/04/08/charles-schulz/

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 19 Αυγούστου 2013

Ξύπνα...

Διαβάστε περισσότερα...

Σάββατο 17 Αυγούστου 2013

Ανέκδοτα...

Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;;

Διαβάστε περισσότερα...

Άνθρωπος ο Ασύδοτος...

Εξέλιξη. Homo Erectus, Floresiensis, Habilis, Neanderthalensis και τέλος Homo Sapiens. Ή διαφορετικά Άνθρωπος ο σοφός (γκούχου γκούχου). Εμείς. Και τώρα στην πραγματικότητα. Πόση σοφία κρύβεται πίσω από τη δική μας ύπαρξη σε ρεαλιστικά πλαίσια; Και επιπλέον τι την ορίζει; Μόνο τη φύση μπορώ να σκεφτώ. Βρες τη διαφορά λοιπόν. Ξεκινάς με τις ομοιότητες και πού θα πάει το ρημάδι, θα τη βρεις την καταραμένη. Όμορφα. Τι ομοιότητες έχουμε με το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο λοιπόν; Εύκολο. Ζούμε σε αγέλες. Σκοτώνουμε για να φάμε. Αγριεύουμε για να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας, τους φίλους ή και την οικογένειά μας. Έχουμε βαθιά ριζωμένα τα ένστικτα της αναπαραγωγής και της επιβίωσης. Τι άλλο; Έχουμε την ικανότητα να αισθανόμαστε, να χρησιμοποιούμε τη λογική μας και ως εκ τούτου να μαθαίνουμε. Ακριβώς όπως η Λάσσυ. Πονάμε. Γεννιόμαστε και πεθαίνουμε. Θρηνούμε. Παρατηρούμε. Δολοφονούμε και ούτω καθεξής. Και για να γλιτώσω το λιντσάρισμα λόγω των παραπάνω δεν ισχυρίζομαι πως όλα αυτά τα κάνουμε στο ίδιο επίπεδο με τα άλλα ζώα. Αν έλεγα το αντίθετο εξάλλου θα έτρωγα μια δαρβινική μούντζα όλη δική μου. Τόσο ο χιμπαντζής παρ’ όλα αυτά όσο και εμείς, είμαστε κομμάτι της ίδιας αλυσίδας. Της ζωικής. Και πού διαφέρουμε; Η φύση αγαπά την ισορροπία. Ποτέ δεν δημιούργησε κάτι ανισόρροπο. Ακόμα και αυτό που το ανθρώπινο μάτι βλέπει ως ανωμαλία είναι αποτέλεσμα φυσικής επιλογής. Για όλα λοιπόν υπάρχει ένας λόγος. Και στις δικές μας πράξεις; Η απάντηση είναι πως όχι, δεν υπάρχει κανένας λόγος. Αυτή είναι η διαφορά μας. Κινούμαστε, ζούμε, πράττουμε για να ικανοποιήσουμε το ΕΓΩ. Και σε αυτό το βωμό θυσιάζουμε. Ανθρώπους, δικαιώματα, ζωές. Δεν είναι η επιβίωση το κίνητρό μας. Είναι το ΕΓΩ. Αναρωτιέμαι πώς ξεφύγαμε. Πρώτη πιθανή απάντηση. Συνειδητοποιώ πως μεγαλώσαμε πιστεύοντας πως ο άνθρωπος δεν είναι ζώο, αλλά ντελίβερι του θεού στη Γη. Και εφ’ όσον μας έστειλε ο Ένας, έτσι νταβατζιλίκι αποφασίζουμε και διατάσσουμε. Ως ανώτεροι όλων. Δεύτερη πιθανή απάντηση. Ο καπιταλισμός ισχυρίζεται πως όσο μεγαλύτερο το κέρδος τόσο το καλύτερο. Στη φύση παρ’ όλα αυτά, τα αρπακτικά δεν κυνηγούν μέχρι να ξεκληρίσουν μια αγέλη γαζέλες, απλά επειδή μπορούν. Τρίτη και τελευταία πιθανή απάντηση. Εν τέλει όλα τα ζώα, συμπεριλαμβανομένου του ανθρώπου, έχουν όπλα αλλά και αδυναμίες. Ισορροπία. Και εμάς; Ποια είναι η αδυναμία μας εμάς; Έκπληξη. Ο εαυτός μας. Με τόσο ανεπτυγμένο εγκέφαλο και δυνατότητες που ίσως δεν γνωρίζουμε ακόμα, πέφτουμε στην παγίδα πως μπορούμε να γίνουμε θεοί. Και αυτή ακριβώς είναι η Αχίλλειος Πτέρνα μας. Θες παράδειγμα; Είμαστε το μόνο είδος που έχουμε ρίξει μια ολόκληρη ήπειρο συγγενών μας στην πείνα για να αγοράζουμε iPhone. Και ξανασκέψου. Σοφός ο άνθρωπος; Αν τα ζώα μιλούσαν μάλλον θα μας αποκαλούσαν πρωτόγονους. Δεν είναι η τεχνολογία που μας εκπολιτίζει λοιπόν, ούτε τα σπα και οι ακριβές διακοπές στη Μύκονο. Είναι η φιλοσοφία ζωής και η γνώση της ύπαρξης. Ίσως τελικά οφείλουμε να ξεπεράσουμε έναν εαυτό αλαζόνα, που δεν ζει αλλά υπάρχει, που δεν χρησιμοποιεί τη γνώση σοφά αλλά ευκαιριακά και να έρθουμε σε ισορροπία με τον δημιουργό. Καλούμαστε με άλλα λόγια να ζήσουμε τη ζωή ενός ζώου, που έχοντας τη γνώση, διερωτάται γιατί και καταλήγει εκεί από όπου ξεκίνησε για να αναφωνήσει τελικά ότι τα πάντα εν σοφία εποίησε και να μοιραστεί με σεβασμό. Να νικήσει σε μία μάχη με αντίπαλο τον εαυτό του. Να δεχτεί την εξίσωσή του με αυτό που του φαντάζει μικρό, ως δείγμα της διανόησής του. Να αφήσει τον Ασύδοτο πίσω και να συναντήσει τον Σοφό.

Πηγή: http://www.protagon.gr/ - του Δημήτρη Κλήμη

Διαβάστε περισσότερα...

Παρασκευή 16 Αυγούστου 2013

Η αποπνικτική δυσωδία της εκμετάλλευσης του νερού...

Οι πιο συχνοί αλλά και οι πιο λοιμώδεις ρυπαντές των ποταμών και των παραλιών της Αγγλίας είναι οι 10 μεγαλύτερες ιδιωτικές εταιρείες νερού της χώρας, οι οποίες, αν και είναι υπεύθυνες για την παροχή καθαρού νερού, έχουν κατηγορηθεί για περισσότερα από 1.000 περιστατικά ρύπανσης -κυρίως για διαρροές μη επεξεργασμένων λυμάτων- κατά τα τελευταία εννέα χρόνια, όμως τα συνολικά πρόστιμα που τους έχουν επιβληθεί ανέρχονται σε μόλις 3,5 εκατ. βρετανικές λίρες, όπως αποκαλύπτει ο βρετανικός «Observer». Στα περιστατικά ρύπανσης που έχουν βεβαιωθεί περιλαμβάνεται και η παράνομη διοχέτευση λυμάτων σε κάποιο λιμάνι για περισσότερο από ένα χρόνο, ακόμη δε και η καταστροφή αποδεικτικών των παραβάσεων για ρύπανση εγγράφων. Κι όμως, μόνο στο ένα τρίτο από τα 1.000 περιστατικά επιβλήθηκε πρόστιμο (κατά μέσο όρο μόλις 10.800 λίρες), ενώ για τα υπόλοιπα εκδόθηκαν μόνο προειδοποιήσεις-συστάσεις. Οι οικονομικές κυρώσεις σ’ αυτές τις εταιρείες θεωρούνται πάρα πολύ χαμηλές για να αλλάξουν τη συμπεριφορά μιας βιομηχανίας που αποκομίζει δισεκατομμύρια λίρες από τα κέρδη και από τα μερίσματα που καταβάλλει στους μετόχους της.

Αποκαλύψεις
Τον περασμένο Νοέμβριο ο «Observer» αποκάλυψε ότι τρεις από τις μεγαλύτερες εταιρείες ύδρευσης της Βρετανίας κατέβαλαν ελάχιστο ή καθόλου φόρο επί των κερδών τους το 2012, ενώ ανταμείβουν γενναιόδωρα τα στελέχη και τους επενδυτές τους. Η βιομηχανία του νερού έλαβε από τους πελάτες της έσοδα 10,5 δισ. λιρών από το 2010 έως το 2011, σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία, έχοντας κέρδη προ φόρων ύψους 1,7 δισ. λιρών, ενώ κατέβαλε μερίσματα ύψους 2,2 δισ. λιρών, μια αύξηση από έτος σε έτος κατά 42%. Εξάλλου, κατά την περίοδο 2013-14 οι λογαριασμοί του νερού δείχνουν να αυξάνονται κατά 3,5% τόσο πάνω τον πληθωρισμό όσο και από τις μέσες αυξήσεις των αποδοχών. Ενα στα τρία περιστατικά ρύπανσης συντελείται με λύματα που πλημμυρίζουν τους αγωγούς αποχέτευσης, γεγονός ιδιαίτερα οδυνηρό για τους πελάτες, αλλά το οποίο από τις εταιρείες δεν αντιμετωπίζεται ως προτεραιότητα. Η καθαρότητα των παραλιών της Αγγλίας έχει μειωθεί τα τελευταία χρόνια και τα περισσότερα υδατικά συστήματά της αδυνατούν επί του παρόντος να ανταποκριθούν στους υψηλότερου επιπέδου ευρωπαϊκούς κανονισμούς νερού. Σύμφωνα με τον «Observer», τα πιο βαριά πρόστιμα που επιβλήθηκαν κατά την περίοδο 2005-2013 αφορούσαν την εταιρεία Thames Water, η οποία κατέβαλε 842.500 λίρες για 87 περιστατικά. Στην Thames Water έχει επιβληθεί επίσης το μεγαλύτερο πρόστιμο των 204.000 λιρών το 2011, για 15 περιστατικά που σχετίζονταν με την εκροή ανεπεξέργαστων λυμάτων από έναν υπόνομο, κατά τα οποία η εταιρεία παρέλειψε στη συνέχεια να επισκευάσει τους δρόμους και τους κήπους στη συνοικία Μπρόμλι του Λονδίνου. Η εταιρεία δέχτηκε το πρόστιμο έπειτα από μια οκτάχρονη νομική μάχη που έφτασε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, ένας εκπρόσωπος της Thames Water δήλωσε ότι θα πρέπει να εξεταστεί το πλαίσιο της λειτουργίας των 108.000 χιλιομέτρων αγωγών αποχέτευσης που εξυπηρετούν το 24% του πληθυσμού του Ηνωμένου Βασιλείου για το οποίο απαιτούνται επενδύσεις 1 δισ. λιρών τον χρόνο για την αναβάθμιση του δικτύου. Η εταιρεία United Utilities Water έχει κατηγορηθεί για τα περισσότερα συμβάντα ρύπανσης με 242 περιστατικά από το 2005. Της επιβλήθηκε πρόστιμο 200.000 λιρών το 2012, διότι επέτρεψε τη διαρροή λυμάτων που χύθηκαν στον ποταμό Kικλ στην Κούμπρια σε 22 περιπτώσεις. Η εταιρεία Anglian Water ήταν η τρίτη σε ό,τι αφορά τη συγκέντρωση των μεγάλων προστίμων, μεταξύ των οποίων και ενός ύψους 150.000 λιρών το 2008, για τρία περιστατικά στο Νιούμαρκετ κατά τη διάρκεια έργων επεξεργασίας λυμάτων. Σε μία περίπτωση, ο διευθυντής έργων κατέστρεψε τα δεδομένα και ανάγκασε τους συναδέλφους του να παραποιήσουν τα στοιχεία, ενώ ένας άλλος προκάλεσε σημαντική σε αριθμό θανάτωση ψαριών. Οπως επισημαίνει ο «Observer», η αμέλεια των διαδοχικών κυβερνήσεων επιτρέπει σε αμφίβολες εταιρείες, συνήθως εταιρείες ιδιωτικού μετοχικού κεφαλαίου, να έχουν στα χέρια τους ένα ζωτικό εθνικό κεφάλαιο, όπως είναι το νερό. Πρόκειται για εταιρείες που στην πλειονότητά τους εμπλέκονται σε εκτεταμένη φοροαποφυγή, καλυπτόμενες πίσω από τα ψηλά τείχη του εμπορικού απορρήτου` που κατάφωρα φορτώνουν τα λογιστικά τους βιβλία με χρέη, ώστε να μη βελτιώνουν το σάπιο αποχετευτικό δίκτυο της Βρετανίας, την ίδια στιγμή που παρέχουν έξοχες αποδόσεις για τους επενδυτές.

Υψηλές τιμές
Επιπλέον, «από το 2005 οι τιμές για το νερό ήταν πολύ υψηλές, πάνω απ’ όσο απαιτείται για να εξυπηρετήσει μια αξιοπρεπής υπηρεσία τους πελάτες της, παρέχοντας ταυτόχρονα ένα εύλογο κέρδος για τους επενδυτές» αναφέρει σε ανάλυσή του τη φιλελεύθερη «δεξαμενή σκέψης» CentreForum, τον περασμένο μήνα. Κι όμως, παρά τα υψηλά κέρδη τους και την αποφυγή καταβολής φόρων, οι βρετανικές εταιρείες ύδρευσης αναζητούν την άμεση στήριξη των φορολογουμένων. Για παράδειγμα, η Thames Water ζητάει από την κυβέρνηση κεφάλαια για να κατασκευάσει ένα νέο, σύγχρονο αποχετευτικό σύστημα στο Λονδίνο. Τι κι αν η συγκεκριμένη εταιρεία ελέγχεται από μια κοινοπραξία με επικεφαλής τη Macquarie, μια αυστραλιανή τράπεζα; Τι κι αν έχει «υγιή» κέρδη επί πολλά χρόνια; Η εταιρεία είναι πολύ αποδυναμωμένη από τα χρέη για να χρηματοδοτήσει ένα μεγάλο κατασκευαστικό έργο χωρίς τη στήριξη των φορολογουμένων. Σήμερα, ο μέσος όρος του χρέους προς ίδια κεφάλαια μιας εταιρείας νερού στην Αγγλία είναι περίπου 70%. Ορισμένες εταιρείες νερού έχουν φτάσει σε αναλογίες το 80% (δηλαδή, το 80% της αξίας της εταιρείας προέρχεται από δανεισμό και μόνο το 20% επενδύεται από τους μετόχους). Τα επίπεδα είναι τόσο υψηλά ώστε ο οίκος αξιολόγησης Standard & Poors έχει περικόψει τις αξιολογήσεις της πιστοληπτικής ικανότητας για τις εταιρείες ύδρευσης, αναφέροντας ως δικαιολογία ότι αυτό το χρέος δεν έχει χρησιμοποιηθεί μόνο για τη χρηματοδότηση μακροπρόθεσμων επενδύσεων, όπως θα έπρεπε, αλλά και για την παραγωγή «ευμεγέθων πληρωμών μερισμάτων» – μια επικίνδυνη και κοντόφθαλμη πρακτική.

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών - Του Τάσου Σαραντή

Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη 15 Αυγούστου 2013

Η οικονομική κρίση στην Ευρώπη με απλά λόγια 4...

Διαβάστε περισσότερα...

Τετάρτη 14 Αυγούστου 2013

Πλειοδότης η ΑΚΤΩΡ για το λιγνιτωρυχείο της Βεύης...

Μετά από επτά χρόνια, ο διαγωνισμός για την εκμίσθωση του λιγνιτωρυχείου της Βεύης, στη Φλώρινα, δείχνει πως οδεύει στο τέλος του, αφού την περασμένη Παρασκευή, 9 Αυγούστου ο υφυπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Μάκης Παπαγεωργίου με απόφασή του ενέκρινε τα πρακτικά της Επιτροπής για την αξιολόγηση των προσφορών, σύμφωνα με την οποία πλειοδότης είναι η εταιρεία ΑΚΤΩΡ.Στην τελική φάση της αξιολόγησης είχαν προκριθεί πέντε εταιρείες, ενώ για το αποτέλεσμα είχε προηγηθεί, στα τέλη Ιουνίου, ενημέρωση της Παραγωγής Επιτροπής και Εμπορίου της Βουλής από τον υφυπουργό. Το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας εκτιμά ότι με την ιδιωτικοποίηση του ορυχείου μπορεί να ικανοποιήσει ορισμένους από τους όρους της Ε.Ε., όπως έχουν αποτυπωθεί στο Μνημόνιο, για κατάργηση του μονοπωλίου της ΔΕΗ στην αποκλειστική εκμετάλλευση των κοιτασμάτων λιγνίτη. Αποθέματα Οσο όμως το λιγνιτωρυχείο παρέμενε κλειστό, η ΔΕΗ αναγκαζόταν σε εισαγωγές λιγνίτη από γειτονικές χώρες ή σε μεταφορά καυσίμου από άλλα «δικά» της ορυχεία για τη τροφοδοσία του γειτονικού ηλεκτροπαραγωγικού εργοστασίου «Μελίτη» στη Φλώρινα, το οποίο τον περισσότερο καιρό υπολειτουργούσε λόγω της χαμηλότερης ποιότητας λιγνίτη. Στις 24 Μαΐου του 2006 η τότε πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης, επί υπουργίας του κ. Δημήτρη Σιούφα, προκήρυξε τον διαγωνισμό για την εκμετάλλευση του ορυχείου. Ωστόσο ο διαγωνισμός παρότι συγκέντρωσε ενδιαφέρον δεν κατέληξε ποτέ, με αποτέλεσμα να ακολουθήσουν δύο διαγωνιστικές διαδικασίες. Η τελευταία που προκηρύχθηκε το 2010 δείχνει να ολοκληρώνεται σήμερα, μετά από διάφορες περιπέτειες, λόγω προσφυγών στο ΣτΕ κ.λπ. Η εκμίσθωση του ορυχείου σε ιδιωτική εταιρεία μπορεί να ανοίξει τον δρομο και για την ανάπτυξη δεύτερης ηλεκτροπαραγωγικής μονάδας στην περιοχή, είτε σε συνεργασία με τη ΔΕΗ για τη «Μελίτη ΙΙ» , είτε ανεξάρτητα. Την εποχή που προκηρύχθηκε ο διαγωνισμός, η ΑΚΤΩΡ είχε υπογράψει μνημόνιο συνεργασίας με την Elpedison για τη δημιουργία ιδιωτικής μονάδας στη Μελίτη, με την προϋπόθεση βέβαια ότι η πρώτη θα κέρδιζε στον διαγωνισμό.

Πηγή: www.imerisia.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Η Ζωή Μας Σε Διακανονισμό...

Δεν είμαστε άνθρωποι πια. Είμαστε απλήρωτοι λογαριασμοί. Ψάχνουμε με σφιγμένο στόμα την αλληλογραφία. Όποιο γράφει το όνομα μας το έχει στείλει κάποια εταιρεία (ηλεκτρισμού, αερίου, υδρεύσεως, τηλεφωνίας) ή τράπεζα ή –το πιο τρομαχτικό απ’ όλα τα τέρατα- η εφορία αυτοπροσώπως. Τους σχίζουμε προσεκτικά, κοιτάμε το ποσό –με γουρλωμένα μάτια, την προθεσμία και μετά τους καταχωνιάζουμε σε ένα συρτάρι, σαν τις δυσάρεστες σκέψεις που νομίζουμε πως θα χαθούν αν τις απωθήσουμε στα σκονισμένα ντουλάπια του υποσυνείδητου. Οι πιο θρήσκοι ψιθυρίζουν: «Έχει ο θεός» και κάνουν το σταυρό τους. Οι άλλοι, αυτοί που έχουν χάσει πια κάθε ελπίδα και κάθε πίστη, κοιτάνε αφηρημένα τον τοίχο και αναρωτιούνται τι θα επιλέξουν: Την αυτοκτονία ή την αυτοδικία; Δεν είμαστε άνθρωποι πια. Είμαστε διακανονισμένοι λογαριασμοί. Τρέχουμε από υπηρεσία σε εταιρεία και από τράπεζα σε εφορία με την απόγνωση παραμάσχαλα ζητώντας μια παράταση ζωής. Λίγες δόσεις παραπάνω, μια μικρότερη προκαταβολή, ένα βλέμμα κατανόησης από τον υπάλληλο που κοιτάει την οθόνη του υπολογιστή αποφεύγοντας να μας κοιτάξει στα μάτια. Και μπροστά μας στην ουρά και πίσω μας στην ουρά, όλοι με το ίδιο αίτημα, όλοι με την ίδια απορία: «Πως θα βγουν τα κουκιά;» Και για πόσο καιρό θα ζούμε σαν τα ποντίκια, τρομαγμένα και ασήμαντα, γκρίζα και σκυθρωπά, χωρίς αγρό, χωρίς τυρί, μόνο με φάκες; Δεν είμαστε άνθρωποι πια. Είμαστε εξώδικα. Ζούμε υπό τη διαρκή απειλή για τη ζωή μας. Μας προειδοποιούν ότι θα μας διακόψουν την τηλεφωνική σύνδεση, αλλά αυτό μπορούμε να το αντέξουμε. Ζει ο άνθρωπος και χωρίς τηλέφωνο, ίντερνετ και facebook. Μας προειδοποιούν ότι θα μείνουμε χωρίς θέρμανση. Κι αυτό ίσως να το αντέξουμε. Μια ξυλόσομπα και πλήρη εξάρτηση ύπνου. Ίσως να αντέξουμε. Μας απειλούν ότι θα μας κόψουν το ρεύμα. Αυτό δεν μπορούμε να το φανταστούμε, αλλά ίσως γίνεται. Να μαγειρεύουμε στο γκάζι, να ψωνίζουμε τρόφιμα που θα καταναλώνονται αυθημερόν, να πλένουμε τα ρούχα στο χέρι και να διαβάζουμε με λάμπες πετρελαίου. Μας απειλούν να μας κατασχέσουν το σπίτι. Το σπίτι που έχτισε κάποιος πρόγονος, το σπίτι που αγοράσαμε με αίμα και ιδρώτα, το σπίτι μας. Αυτό δεν μπορούμε να το αντέξουμε. Ή μήπως μπορούμε; Ο άνθρωπος αντέχει τα πάντα, λένε κάποιοι. Δεν είμαστε άνθρωποι πια. Είμαστε άβουλοι μηχανισμοί επιβίωσης. Ανοίγουμε τα μάτια το πρωί –όσοι κατάφεραν να κοιμηθούν- και δε θέλουμε να σηκωθούμε από το κρεβάτι. Ξέρουμε πως θα είναι η μέρα μας: Απλήρωτοι λογαριασμοί, νέα μέτρα για τη σωτηρία των τραπεζών, νέοι φόροι –πάλι για τη σωτηρία των τραπεζών, τρομοκρατία και απαξίωση της ανθρώπινης και εθνικής μας υπόστασης, ανεργία ή δουλειά για τετρακόσια ευρώ ή άδεια μαγαζιά, άδειες τσέπες, άδεια ψυγεία και άδειες ψυχές, θλίψη, κατάθλιψη και απόγνωση, ένας ακόμα άγνωστος που αυτοκτόνησε γιατί δεν άντεχε να ζει σαν δούλος, ένας ακόμα γνωστός που μετανάστευσε για να γίνει δούλος, δημοσιογράφοι και πολιτικοί που μας υπενθυμίζουν πόσο διεφθαρμένοι και ανίκανοι και ανήμποροι είμαστε, μια φακή στην κατσαρόλα χωρίς καν τη ρέγκα που τρώγαμε πριν το ογδόντα, κατεβασμένα μούτρα στο δρόμο και άνθρωποι που παραμιλούν στο φανάρι, σκουπίδια, βρώμα και φόβος μη χρειαστεί να πας στο εγκαταλειμμένο νοσοκομείο, μη χρειαστείς φάρμακα, και εύχεσαι να περάσει κι αυτή η μέρα χωρίς να συμβεί κάτι εξαιρετικά άσχημο, απλά να επιβιώσεις για άλλη μια μέρα, για να πας να κοιμηθείς και να ξεχάσεις όσα ζεις και όσα δεν έζησες. Δεν είμαστε άνθρωποι πια. Είμαστε αριθμοί. ΑΦΜ, ΑΜΚΑ και μητρώο ασφαλισμένου. Κωδικός ΑΤΜ, κωδικός πελάτη και ο αριθμός προτεραιότητας στην τράπεζα. 21% ανεργία και είκοσι χιλιάδες επιχειρήσεις που έκλεισαν. 5 αυτόχειρες τη βδομάδα που πέρασε και άνοδος δύο ποσοστιαίων μονάδων για το πρώτο κόμμα στην τελευταία δημοσκόπηση. 36.000 ευρώ το κατά κεφαλήν χρέος στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα και το ΔΝΤ. 36.000 χρέος για κάθε παιδί μας, που δεν έχει μάθει ακόμα να μετράει ως το δέκα ή να περπατάει. Μείωση 22% στο μισθό μας και αύξηση του ΦΠΑ. 3.000 φίλοι στο facebook. 1.000.000 like σε ένα βίντεο. 1.200 νοικοκυραίοι που πηδούσαν ιερόδουλες χωρίς προφυλακτικό. 7 κόμματα στη Βουλή. 13 κανάλια με σκατά στην τηλεόραση για να διαλέξεις. 5 ευρώ το τετραγωνικό για την πρώτη κατοικία. 38 χρόνια διαπλοκής και 3.000.000 άνθρωποι που πιστεύουν ότι κάποιος θα τους σώσει, χωρίς να χρειαστεί να αγωνιστούν, χωρίς καν να ψηφίσουν. Δεν είμαστε άνθρωποι πια. Είμαστε μυρμήγκια… Όμως αυτοί που επενδύουν στην υποταγή μας θα χάσουν πολύ περισσότερα από τα κέρδη τους. Θα χάσουν το κεφάλι τους. Γιατί ο άνθρωπος δεν είναι φτιαγμένος για να ζει σαν μυρμήγκι, σαν ποντίκι, σαν αριθμός. Κάνει υπομονή και σκύβει το κεφάλι, σφίγγει τα δόντια ή εθελοτυφλεί, υπακούει και υποτάσσεται, αρνιέται να αναλάβει τις ευθύνες του και δέχεται να του κλέβουν τη ζωή του… Αλλά όχι για πάντα. Τύραννοι περάσανε πολλοί και άλλες τόσες αυτοκρατορίες, αλλά όλοι καταρρεύσανε. Οι Έλληνες το γνωρίζουν καλά. Γιατί η ιστορία τους είναι μεγαλύτερη από τη μνήμη τους. Γιατί ζουν σε ένα μέρος όπου είναι πολύ επώδυνο να σταματήσεις να είσαι άνθρωπος, όπου είναι δυσβάσταχτο να σταματήσεις να απολαμβάνεις τη ζωή. Ο ήλιος πάντα λάμπει σε αυτήν την άκρη της Ευρώπης, του κόσμου, και η θάλασσα γίνεται πιο καθάρια όταν την στερείσαι. Τα γλυκά απογεύματα της άνοιξης, του καλοκαιριού, του φθινοπώρου θες να τα περνάς με φίλους, με ατέρμονες συζητήσεις, με κρασοκατανύξεις και αμπελοφιλοσοφίες. Να συζητάς, να κουβεντιάζεις, να τα λες, να τσακώνεσαι… Και να τα ξαναβρίσκεις. Γιατί αρκεί να περπατήσεις μια ώρα στην ύπαιθρο για να γεμίσεις την ψυχή σου με εικόνες και τη τσάντα σου με καρπούς και χόρτα. Γιατί αν βρεθείς στην Αρχαία Ολυμπία, στους Δελφούς, στην Επίδαυρο, σε πλημμυρίζει μια αρχέγονη ιερότητα που σε κάνει να κλαις από χαρά. Γιατί κάθε δέντρο, κάθε πέτρα, κάθε λέξη έχει βγει από το στόμα ενός ποιητή –αρχαίου ή σύγχρονου. Γιατί αντιλαμβάνεσαι ότι η ζωή είναι πολύ μεγαλύτερη από τους αριθμούς και τις δημοσκοπήσεις. Είμαστε πολύ παράξενος λαός, εμείς οι Έλληνες. Άλλοτε σκληροί σαν τις πέτρες, άλλοτε μαλθακοί σαν την άμμο. Παρασυρόμαστε εύκολα και υπερβάλλουμε σε κάθε μας εκδήλωση. Ίσως γιατί γεννηθήκαμε σε μια χώρα υπερβολικά ηλιόλουστη και γενναιόδωρη. Ή μπορεί γιατί η φιλονικία είναι αδελφή του έρωτα, σε αυτήν την τόσο αρχαία χώρα. Αλληλοφαγωνόμαστε μέχρι να ‘ρθουν οι Πέρσες. Ένα είναι σίγουρο: Ο νεοφιλελευθερισμός διάλεξε το χειρότερο πειραματόζωο για να επεκτείνει την τυραννία του στην Ευρώπη. Το πιο απρόβλεπτο.

Πηγή: http://sanejoker.info/

Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη 13 Αυγούστου 2013

Στις 10 Απριλίου 2014 η δικάσιμος για την απαλλοτρίωση (μετεγκατάσταση) του οικισμού της Ποντοκώμης...

Σήμερα [13.08.13] κατατέθηκε από τη ΔΕΗ αρμοδίως ο φάκελλος για την απαλλοτρίωση Ποντοκώμης (μετεγκατάσταση οικισμού). Η δικάσιμος θα πραγματοποιηθεί την 10η Απριλίου 2014.

Διαβάστε περισσότερα...

Ο κύκλος του 99...

Ζούσε κάποτε, πριν πολλά χρόνια, ένας βασιλιάς πολύ θλιμμένος που είχε έναν υπηρέτη χαρούμενο και αισιόδοξο. Κάθε πρωί ξυπνούσε τον βασιλιά πηγαίνοντας του το πρόγευμα, τραγουδούσε χαρούμενα στιχάκια, του έκανε αστείους μορφασμούς. Στο κεφάτο πρόσωπό του υπήρχε πάντα ένα μεγάλο φωτεινό χαμόγελο, αλλά και όλη του η ζωή ήταν ήρεμη και ευτυχισμένη. Κάποια μέρα ο βασιλιάς δεν άντεξε και τον ρώτησε:
-Ποιο είναι το μυστικό σου?
-Ποιο μυστικό Μεγαλειότατε?
-Μην κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις. Ποιό είναι το μυστικό της χαράς σου. Λέγε γρήγορα.
-Μα...δεν υπάρχει μυστικό Μεγαλειότατε.
-Πως τολμάς να λες ψέμματα σ´εμένα. Έχω κόψει κεφάλια για πολύ μικρότερες προσβολές, από ένα ψέμα.
-Πιστέψτε με Μεγαλειότατε, σας παρακαλώ, δεν σας κρύβω τίποτα. Δεν υπάρχει κανένα μυστικό. -Και πως τα καταφέρνεις βρε ανόητε και είσαι όλη την μέρα τόσο κεφάτος? Σε έχω παρακολουθήσει, σε βλέπω. Ολο χαχαχού και αστεία είσαι.
-Μα Μεγαλειότατε, η ζωή ήταν τόσο γενναιόδωρη μαζί μου. Η Λαμπροσύνη σας με τιμά και με έχει στην υπηρεσία της. Με την γυναίκα μου και τα παιδιά μου μένουμε σ´ένα ωραίο σπίτι που μας παραχώρησε το παλάτι. Μας προσφέρετε ρούχα και τροφή για όλους μας, δωρεάν εκπαίδευση στα παιδιά μου, επί πλέον δε, η Μεγαλειότητα σας μου πληρώνει και ένα μικρό μηνιαίο επίδομα, που ικανοποιεί τις μικροεπιθυμίες μας. Πως να μην είμαι ευτυχισμένος?
-Άκου, ηλίθιες δικαιολογίες εχω χορτάσει από τους συμβούλους μου. Αν δεν μου πεις το μυστικό της χαράς σου, η υπομονή μου θα εξαντληθεί και μαζί της και το κεφάλι στους ώμους σου. Είναι αδύνατον να είναι κάποιος ευτυχισμένος με αυτά που μου παρέθεσες.
-Μα Βασιλιά μου σας παρακαλώ πιστέψτε με. Δεν σας κρύβω κάτι. Πως θα μπορούσα άλλωστε. Δεν υπάρχει μυστικό.
-Χάσου από μπροστά μου ηλίθιε, πριν φωνάξω το δήμιο. Γελοίε. Καραγκιόζη. Ο υπηρέτης χαμογέλασε, έκανε μια βαθειά υπόκλιση, και βγήκε από το δωμάτιο. Τον βασιλιά όμως, δεν τον χωρούσε ο τόπος. Του φαινόταν τόσο παράλογο ο βαλές του να είναι τόσο ευτυχισμένος, ζώντας σε δανεικό σπίτι, τρώγοντας από τα περισσεύματα των αυλικών, φορώντας ρούχα από δεύτερο χέρι. Αφού κατάφερε κάπως να ηρεμήσει, φώναξε τον πιο σοφό σύμβουλό του και του διηγήθηκε την συζήτηση και την απορία του.
-Πες μου γέροντα, γιατί ο άνθρωπος αυτός είναι ευτυχισμένος?
-Α, Μεγαλειότατε, επειδή προφανώς βρίσκεται έξω από τον κύκλο.
-Έξω από που?
-Μα από τον κύκλο.
-Γι' αυτό είναι ευτυχισμένος?
-Όχι μεγαλειότατε, γι αυτό δεν είναι δυστυχισμένος.
-Δεν καταλαβαίνω γέροντα. Δηλαδή όποιος είναι στον κύκλο είναι δυστυχής? Εγώ είμαι δυστυχής διότι είμαι μέσα στον κύκλο?
-Ακριβώς βασιλιά μου.
-Και πως βγήκε?
-Δεν μπήκε ποτέ.
-Βάλθηκες να με τρελλάνεις κι εσύ γέροντα. Τι στην οργή κύκλος είναι αυτός και γιατί μας προκαλεί θλίψη?
-Είναι ο κύκλος του ενενήντα εννέα.
-Και πως λειτουργεί αυτός ο διαολόκυκλος?
-Μεγαλειότατε είναι δύσκολο να σας τον εξηγήσω με λόγια, μπορώ όμως να σας τον δείξω στην πράξη.
-Δηλαδή τι θα κάνεις?
-Αν μου επιτρέψετε θα βάλω τον υπηρέτη σας στον κύκλο.
-Πως δηλαδή, θα τον σπρώξεις? είπε ο βασιλιάς κοροιδευτικά.
-Δεν θα χρειαστεί βασιλιά μου. Αν βρει την ευκαιρία θα μπει μόνος του.
-Και καλά, όταν μπεί δεν θα δει ότι αυτό τον έκανε δυστυχισμένο, ώστε να βγεί κατ´ευθείαν?
-Θα το αντιληφθεί, αλλά δεν θα θέλει να φύγει.
-Δηλαδή μου λες ότι θα καταλάβει πως αν μπει στον κύκλο θα δυστυχήσει, αλλά παρ´όλα αυτά θα μπεί οικιοθελώς και δεν πρόκειται να ξαναβγεί?
-Ακριβώς Μεγαλειότατε. Κανένας δεν θέλει να βγεί από τον κύκλο του ενενήντα εννέα. Οσο και αν τον κάνει δυστυχισμένο. Θα μάθεις λοιπόν πως λειτουργεί ο κύκλος, αλλά εσύ θα χάσεις έναν εξαίρετο υπηρέτη και το παλάτι έναν χαρούμενο άνθρωπο.
-Δεν με νοιάζει. Τι πρέπει να κάνουμε? Πότε ξεκινάμε?
-Σήμερα το βράδυ βασιλιά μου. Θα περάσω να σε πάρω. Θα έχεις ετοιμάσει ένα σακί με ενενήνταεννέα φλουριά. Ούτε ένα περισσότερο, ούτε ένα λιγότερο.
Πράγματι, την νύχτα ο σοφός πέρασε να πάρει τον βασιλιά. Πήγαν μαζί στο σπιτάκι του υπηρέτη, στην άκρη της αυλής του παλατιού, κρύφτηκαν και περίμεναν να ξημερώσει. Μόλις αχνοφέγγισε και άναψε στο δωμάτιο ένα κερί, ο σοφός έβαλε στο σακούλι ένα μύνημα που έλεγε: Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟΣ ΣΟΥ. ΕΙΝΑΙ ΒΡΑΒΕΙΟ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΣΑΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. ΑΠΟΛΑΥΣΕ ΤΟΝ. ΜΗΝ ΠΕΙΣ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΠΩΣ ΤΟΝ ΒΡΗΚΕΣ. Έδεσε το σακί στην πόρτα του υπηρέτη, χτύπησε δυό φορές και έτρεξε να ξανακρυφτεί. Οταν υπηρέτης βγήκε ξαφνιασμένος, ο βασιλιάς παρακολουθούσε πίσω από έναν θάμνο. Τον είδε να διαβάζει το μύνημα και να ανοίγει το πουγγί. Είδε την έκπληξη στο πρόσωπό του, το αρχικό φόβο, την καχύποπτη, ερευνητική ματιά μήπως ήταν κανένας τριγύρω. Τον είδε να σφίγγει το πουγκί στην αγκαλιά του, να ανοίγει το πουκάμισο και να το βάζει στο στήθος του, να χώνεται γρήγορα σπίτι του. Μόλις άκουσαν την κλειδαριά να διπλοαμπαρώνει, ο βασιλιάς με τον σοφό πλησίασαν στο παράθυρο για να κατακοπεύσουν. Ο υπηρέτης είχε ρίξει στο πάτωμα τα πιατικά που ήσαν στο τραπέζι, αφήνοντας μόνο το κερί. Καθισμένος σε μια καρέκλα άδειαζε το περιεχόμενο.Τα μάτια ήταν γουρλωμένα, κόντευαν να βγουν έξω από τις κόγχες. Ηταν φανερό δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που έβλεπε. Ενα βουνό από χρυσά φλουριά. Ενας θησαυρός. Ολος δικός του. Αυτός που δεν είχε ποτέ ως τώρα στην ζωή ακουμπήσει έστω ένα χρυσό φλουρί, τώρα είχε ένα μικρό βουνό από αυτά. Δικά του.Αρχισε να τα χαζεύει και να τα κάνει στίβες. Τα κοίταζε πως άστραφταν στο φως του κεριού και χαζογελούσε. Τα συγκέντρωνε, τα σκόρπιζε για να ακούει το κουδούνισμά τους. Και όλο χαμογελούσε. Παίζοντας άρχισε να τοποθετεί σε στίβες των δέκα. Μια δεκάδα, δύο δεκάδες, τρείς, τέσσερις, πεντε, έξι...Ταυτόχρονα έκανε και το άθροισμα. Πενήντα, εξήντα, εβδομήντα, ογδόντα, ενενήντα, εκατ...που είναι το τελευταίο? Ξαναμετρά μία μία τις στίβες να βρεί το λάθος, τίποτα. Τα στήνει σε κολώνες, την μία δίπλα στην άλλη, μήπως κάποια προεξέχει...Τίποτα. Η τελευταία κολώνα ελλειματική. Μόνο εννέα φλουριά. Κοιτάζει ερευνητικά το τραπέζι, σηκώνει το κερί, γυρίζει το μέσα έξω στο σακκούλι...Τίποτα. Γονατίζει και αρχίζει να ψάχνει στο πάτωμα.Δεν μπορεί τα φλουριά ΕΠΡΕΠΕ να είναι εκατό.
-Δεν είναι δυνατόν, μονολογούσε όσο έψαχνε. Κάπου πρέπει να μου έπεσε...κάπου πρέπει να είναι. Με λήστεψαν! Αλήτες! Κερατάδες! Με κλέψανε! Γονατισμένος κοιτούσε πάνω στο τραπέζι, έβλεπε τις κολώνες με τα φλουριά και αισθανόταν πως κάτι του είχε διαφύγει. Δεν μπορεί, κάπου έκανε λάθος. Αδύνατον η μία κολώνα να είναι κουτσή. Αλλά το φλουρί που έλειπε, πουθενά. Τελικά σαν να το πήρε απόφαση. Ενενηντα εννέα φλουριά, είναι πολλά λεφτά...συλλογίστηκε. Μπορώ να ζήσω την υπόλοιπη ζωή σαν άρχοντας...συνέχισε. Αλλά δεν είναι στρογγυλός αριθμός, ρε γαμώτο. Το εκατό, μάλιστα, είναι στρογγυλός αριθμός. Τώρα μου λείπει ένα. Ο βασιλιάς και ο σοφός σύμβουλος κοιτούσαν από το παράθυρο. Το πρόσωπο του υπηρέτη δεν ήταν το ίδιο. Ηταν σκεπτικός, σκυθρωπός με χείλη στενά, τραβηγμένα. Με μάτια μισόκλειστα έξυνε το κεφάλι του.Κάτι σκεπτόταν. Μάζεψε τα φλουριά στο σακκούλι και κοιτάζοντας καχύποπτα ολόγυρα, το έκρυψε προσεκτικά, όσο πιο αθόρυβα μπορούσε πίσω από ένα σωρό καυσόξυλα. Υστερα πήρε χαρτί και μολύβι και κάθισε να κάνει λογαριασμούς. Πόσο καιρό πρέπει να κάνω οικονομίες, ώστε να αποκτήσω και το εκατοστό φλουρί? Ο υπηρέτης μιλούσε μόνος, παραμιλούσε ασυναίσθητα. Θα βρώ και δεύτερη δουλειά, θα δουλέψω σκληρά για ένα διάστημα, μέχρι να το κερδίσω. Μετά όμως μεγάλε...άραγμα. Ναι, με εκατό φλουριά, μπορεί ένας άνθρωπος να μην δουλεύει. Μπορεί να ζει δίχως σκοτούρες. Είσαι πλούσιος! Είσαι άρχοντας! Δεν υπάρχει λόγος να δουλεύεις. αγόρι μου! Τελείωσε τους υπολογισμούς του. Αν δούλευε σκληρά κι έβαζε στην άκρη όλο το μηνιάτικο του και ότι έξτρα χρήματα έπαιρνε, σε πέντε το πολύ έξι χρόνια θα μπορούσε να αγοράσει ένα χρυσό φλουρί. -Έξι χρόνια είναι πάρα πολλά, μονολόγησε. Θα μπορούσα όμως να βάλω και την γυναίκα μου να δουλέψει. Κάποια δουλειά θα βρεί να κάνει στην πολιτεία. Θα μπορούσε να καθαρίζει σπίτια. Αλλά κι εγώ, πέντε η ώρα τελειώνω από το παλάτι. Μπορώ να κάνω το βοηθό σε κανένα μάστορα, δυό τρεις ώρες μέχρι να νυχτώσει. Ξαναπιάνει το μολύβι και αρχίζει πάλι τους υπολογισμούς. Με την έξτρα δουλειά τη δική του και την συνεισφορά της γυναίκας του θα μάζευε τα χρήματα για το φλουρί σε τρία χρόνια. Εξακολουθούσε να είναι πολύς, πολύς καιρός. Ισως θα μπορούσαμε να κάνουμε και κάποιες οικονομίες. Να πουλήσουμε ας πούμε λίγο από το φαγητό. Ετσι κι αλλιώς το πολύ φαί, κακό κάνει. Ασε που μια και είναι τζάμπα, τό´χουμε παρακάνει. Και τα χειμωνιάτικα παπούτσια. Τι χρειάζονται? Μπαίνει η Ανοιξη. Ερχονται ζέστες. Και τα επανωφόρια μπορώ να το πουλήσω. Να πουλήσω...Να πουλήσω...Πρέπει να γίνουν θυσίες. Αλλωστε θα πιάσουν τόπο. Σε δυό χρονάκια το πολύ θα αγοράσουμε το φλουρί που μας λείπει και μετά...ποιός μας πιάνει μετά. Θα είμαστε πλούσιοι. Οτι μας γιαλίζει θα το αγοράζουμε. Αυτό είναι. Δύο χρόνια στο τούνελ και μετά... Ο βασιλιάς και ο σύμβουλος γύρισαν στο παλάτι. Ο υπηρέτης είχε μπεί στον κύκλο του ενενηντα εννέα. Τους μήνες που ακολούθησαν, ο υπηρέτης έβαλε σε εφαρμογή τα σχέδια που είχε αποφασίσει εκείνο το πρωινό. Δούλευε πολύ, κουραζόταν, κακοκοιμόταν, αλλά επέμενε στην απόφασή του. Ενα πρωινό, μπήκε με το πρωινό στο δωμάτιο του βασιλιά, αργός, κακόκεφος, αμίλητος, όπως συνήθιζε τελευταία.
-Μα καλά, τί έπαθες εσύ, ρωτά τάχα ανήξερος ο βασιλιάς.
-Μια χαρά είμαι Μεγαλειότατε. Θέλετε τίποτε άλλο?
-Μέρες έχω να σ´ακούσω να τραγουδάς. Σου συμβαίνει κάτι?
-Αν δεν κάνω λάθος, η δουλειά μου είναι σας σερβίρω και να σας βοηθώ να ντυθείτε. Δεν κάνω τη δουλειά μου? Την κάνω και μάλιστα άψογα, συνέχισε. Δεν με προσλάβατε για γελωτοποιό ούτε για τραγουδιστή.
Μετά από μερικούς μήνες, ο βασιλιάς έδιωξε τον υπηρέτη από το παλάτι. Δεν είναι ευχάριστο να περιβάλλεσαι από κακόκεφους, μουρτζούφληδες υπαλλήλους.

ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ...
Από το βιβλίο του Αργεντίνου ψυχοθεραπευτή Jorge Bucay, «Να σου πω μια Ιστορία»

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 12 Αυγούστου 2013

Πώς συνηθισμένοι άνθρωποι γίνονται τέρατα ή...ήρωες...

Διαβάστε περισσότερα...

Σάββατο 10 Αυγούστου 2013

Χτίζουμε άμυνες...

Άμυνες. Χτίζουμε άμυνες. Προστατευόμαστε. Και προστατεύουμε μαζί και τους δικούς μας ανθρωπους. Μόνο αυτούς. Τους προστατεύουμε από όλους τους άλλους. Κι εκείνοι προστατεύονται από μας. Γεμίσαμε τις πόλεις μας με τείχη, ορατά ή αόρατα, για να προστατευτούμε από μία απειλή. Έτσι μας είπαν. Οι περισσότεροι δεν είδαμε καμία απειλή. Μόνο ακούσαμε να μιλάνε γι’ αυτήν. Και αμέσως τη νιώσαμε κι εμείς. Κι αρχίσαμε να χτίζουμε τείχη. Για να ξέρουμε τι γίνεται έξω από τα τείχη μας, ανοίξαμε μικρές τρύπες. Μικρά παρατηρητήρια. Από εκεί μαθαίνουμε τα νέα. Και τα νέα είναι πάντα άσχημα. Καινούργιες, ακόμα πιο τρομακτικές απειλές ξεφυτρώνουν κάθε μέρα. Τις βλέπουμε, είναι εκεί έξω. Όμως εμείς δεν κινδυνεύουμε. Έχουμε τις άμυνές μας. Τα τείχη μας δεν αφήνουμε να τα περάσει κανείς. Κι αν τύχει και τα περάσει, θα τον σταματήσει η τάφρος. Κι αν τυχόν περάσει και την τάφρο; Θεέ μου, χρειαζόμαστε άμυνες. Περισσότερες άμυνες. Κι όσο περισσότερες άμυνες χτίζουμε, τόσο νιώθουμε περισσότερο ασφαλείς. Περισσότερο δυνατοί. Περισσότερο σίγουροι. Και λιγότερο, πολύ λιγότερο ανθρώπινοι. Και άρα λιγότερο αδύναμοι. Κι όσο εμείς χτίζουμε άμυνες, όλο και περισσότερες άμυνες, κάποιοι άλλοι κυκλοφορούν στους άδειους δρόμους. Έτοιμοι για επίθεση. Τους βλέπεις από το παρατηρητήριό σου και τρέμεις. Νιώθεις πως κινδυνεύεις, ό,τι κι αν κάνεις. Χρειάζεσαι άμυνες, περισσότερες άμυνες. Αναρωτιέσαι τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί. Μοιάζουν να μη φοβούνται τίποτα απολύτως. Μοιάζουν με άγρια σκυλιά, που δε διστάζουν να επιτεθούν σε οποιονδήποτε. Άραγε αυτοί δε φοβούνται τίποτα; Ούτε ο ένας τον άλλο; Δε χρειάζονται κι αυτοί άμυνες; Λένε ότι οι μόνοι που επιτίθενται είναι αυτοί που δεν έχουν πια τίποτα να προστατεύσουν. Τίποτα να χάσουν. Ό,τι κι αν τους συμβεί, κερδισμένοι θα είναι. Είναι αυτοί που αμύνθηκαν, αλλά έχασαν. Και τώρα προσπαθούν να πάρουν τη ρεβάνς. Δεν υπάρχουν πια καλοί και κακοί. Μόνο άνθρωποι που φοβούνται ακόμα και άνθρωποι που δε φοβούνται πια. Ποιοι λες να είναι λιγότερο δυστυχισμένοι, αλήθεια; Αυτοί που τα είχαν όλα και τα έχασαν ή αυτοί που δεν έχουν τίποτα, αλλά ξοδεύουν τις μέρες και τις νύχτες τους παλεύοντας να διατηρήσουν αυτό το τίποτα ανέπαφο; Τους βλέπεις και λες ότι, και να μη φοβόσουν, πάλι δε θα μπορούσες να είσαι εκεί, μαζί τους. Είναι πια αργά για σένα, λες. Δεν είσαι πια για τέτοια, λες. Όμως κι αυτοί κάποτε δεν ήταν για τέτοια. Και μια μέρα, άθελά τους, συνειδητοποίησαν ότι ήταν ικανοί για πολλά περισσότερα από όσα νόμιζαν. Άμυνες. Χτίζουμε άμυνες. Προστατευόμαστε. Προστατευόμαστε από τον εαυτό μας. Μην τυχόν και μάθουμε κι εμείς πως τα έχουμε ήδη χάσει όλα και φυλάμε το τίποτα. Μην τυχόν και πάψουμε να φοβόμαστε.


Πηγή: http://thestranger.wordpress.com/

Διαβάστε περισσότερα...

Παρασκευή 9 Αυγούστου 2013

Οι επιπτώσεις της ατμοσφαιρικής ρύπανσης στην υγεία...

Σύμφωνα με στοιχεία του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών η ατμοσφαιρική ρύπανση προκαλεί περισσότερους θανάτους από τον ιό HIV και της ελονοσίας αθροιστικά. Τα περισσότερα θύματα από την εσωτερική ρύπανση, προέρχονται από καύση ξύλων και μαγκάλια. Στα θύματα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης πρέπει να συνυπολογιστούν και οι χρονίως πάσχοντες από νοσήματα που προκαλούνται ή επιδεινώνονται από τους ρύπους της ατμόσφαιρας. Τα προβλήματα υγείας που δημιουργεί η ρύπανση υποεκτιμήθηκαν κατά το παρελθόν. Η αναθεώρηση του κινδύνου προς τα άνω απορρέει από την εισαγωγή νέων καλύτερων μεθόδων μέτρησης και την πραγματοποίηση μεγαλύτερων μελετών μέσω διεθνών συνεργασιών ανεξάρτητων ερευνητικών κέντρων. Συνοπτικά οι κύριες επιδράσεις της ατμοσφαιρικής ρύπανσης αφορούν:
1. Εμφράγματα και αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια. Τα δεδομένα από επιδημιολογικές μελέτες έχουν συνδέσει τα επίπεδα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης με αυξημένη προσβολή από αγγειακές αποφράξεις κυρίως στην καρδιά και στον εγκέφαλο. Στον οργανισμό των ατόμων που διαβιούν σε περιοχές υψηλής ρύπανσης έχουν μετρηθεί υψηλά επίπεδα Ρ-σελεκτίνης (sCD62P), συνδέτη CD40 (sCD40L), παράγοντα νοη Willebrand, CRP, ινωδογόνου που αυξάνουν την πηκτική τάση του αίματος.
2. Στυτική δυσλειτουργία και κυκλοφορικά προβλήματα. Αυτό πιθανώς οφείλεται σε μεγαλύτερη επίπτωση αθηρωμάτωσης σε άτομα που διαβιούν σε περιοχές με υψηλή ατμοσφαιρική ρύπανση και ηχορύπανση.
3. Άνοια και επιτάχυνση της βιολογικής πνευματικής εξασθένησης. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της Nurses’ Health Study Cognitive Cohort που περιέλαβε 19409 γυναίκες (Arch Intern Med. 2012;172:219-236) κάθε επιπλέον 10 μg/m 3 της μέσης ετήσιας έκθεσης σε σωματιδιακούς ρύπους, ισοδυναμεί σε 2 χρόνια επιπλέον γνωστική γήρανση.
4. Καρκινώματα. Δεδομένα από αρκετές μελέτες έχουν συνδέσει την ατμοσφαιρική ρύπανση με αυξημένη επίπτωση καρκίνου (κυρίως καρκινώματα πνεύμονα).
5. Χρόνιες αναπνευστικές παθήσεις. Η έκθεση σε ρύπους δε μειώνει μόνο την αναπνευστική εφεδρεία των ενηλίκων αλλά συνδέεται και με ελλείμματα στην ανάπτυξη των πνευμόνων κατά την ενηλικίωση.
6. Βλαπτικές επιδράσεις κατά την κύηση. Η έκθεση σε ρύπους κατά την κύηση έχει συνδεθεί με μεγαλύτερη επίπτωση αναπνευστικών προβλημάτων μετά την γέννηση, προβλήματα κύησης, αυξημένη επίπτωση παιδιατρικών καρκίνων.
7. Ακουστικά προβλήματα. Συνδέονται κυρίως με την ηχορύπανση.

Μέτρα άμβλυσης των δυσμενών επιδράσεων της ρύπανσης κατά τη διάρκεια αναπόφευκτης διαβίωσης σε χώρους με υψηλή ρύπανση.
- Το κάπνισμα, η υπέρταση, η υψηλή χοληστερίνη, η παχυσαρκία και η καθιστική ζωή, αυξάνουν τις δυσμενείς επιδράσεις της ρύπανσης.
- Οι παράγοντες αυτοί πρέπει να αποφεύγονται/θεραπεύονται.
- Η άσκηση πρέπει, ιδανικά, να επιτελείται σε εσωτερικούς, σωστά κλιματιζόμενους, χώρους ή σε περιβάλλον με καθαρή ατμόσφαιρα.
- Συνιστάται αποφυγή εξωτερικών δραστηριοτήτων κατά τις ώρες κυκλοφορικής συμφόρησης και κατά το απόγευμα—βράδυ. Οι εσωτερικοί χώροι πρέπει να αερίζονται και οι εξωτερικές δραστηριότητες να γίνονται νωρίς το πρωί.
- Συνιστάται η χρήση καλώς συντηρημένων κλιματιστικών συστημάτων, που φιλτράρουν τους ρύπους.
- Συνιστάται διατροφή ενίσχυσης του οργανισμού, χαμηλή σε ζωικά λιπαρά, τυποποιημένα τρόφιμα, αλάτι, καθημερινή κατανάλωση φρούτων λαχανικών και κατανάλωση ψαριού σε εβδομαδιαία βάση. 

Πηγή: http://bluehornet.gr/

Διαβάστε περισσότερα...

Ένας χάρτινος ήρωας στον πραγματικό κόσμο...

Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη 8 Αυγούστου 2013

Η οικονομική κρίση στην Ευρώπη με απλά λόγια 3...

Διαβάστε περισσότερα...

Τετάρτη 7 Αυγούστου 2013

Η περιβαλλοντική νομοθεσία σε διαθεσιμότητα...

Η περιβαλλοντική νομοθεσία σε διαθεσιμότητα

Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη 6 Αυγούστου 2013

Συντονιστείτε με την ΕΡΤ στο internet...

Διαβάστε περισσότερα...

Όταν γίνεσαι αόρατος...

Πόσες φορές οι άνθρωποι νιώθουμε αόρατοι; Ότι δεν μας ακούν, δεν μας καταλαβαίνουν, δεν μας νιώθουν; Ότι γινόμαστε αόρατοι για τους φίλους, την οικογένεια, τον κοινωνικό περίγυρο, αόρατοι για μια ολόκληρη χώρα. Κι όταν το αποδεχτείς αυτό, τότε δεν βλέπεις ούτε εσύ τον εαυτό σου και συνεπώς δεν πρόκειται να σου αναγνωρίσουν κανένα δικαίωμα. Πόσες φορές ιστορικά, η βία γέννησε την επανάσταση, η επανάσταση την αισιοδοξία, η αισιοδοξία την επανάσταση και η ακύρωση των αισιόδοξων επαναστατικών σκοπών ξαναγέννησε τη βία; Άπειρες. Ο κύκλος αυτός ξαναγεννιέται στο πέρασμα του χρόνου, εκείνες ακριβώς τις στιγμές που ο άνθρωπος νιώθει αόρατος. Ως αντίδραση σε όλο αυτό μπορείς με τη σειρά σου να γίνεις βίαιος, αισιόδοξος ή επαναστάτης. Μπορείς να μη γίνεις και τίποτα. Αν γίνεις βίαιος, δεν θα σπάσει ο κύκλος της βίας και δεν θα εξολοθρεύσεις την προσωπική και κοινωνική αδικία. Αν γίνεις αισιόδοξος θα πιστέψεις σε ένα καινούργιο κτίσμα, προσωπικό και κοινωνικό και το γεγονός ότι δεν ξέρεις τη συνέχεια θα αποτελεί την πολυτιμότερη ουσία σου. Κι αν γίνεις επαναστάτης, αν δεν κριθείς ένοχος, ίσως και να σωθείς. Δεν είναι όμως ανάγκη να βάλεις καμία ατομική ταμπέλα στην επιλογή σου, γιατί τα προβλήματα και οι επιλογές δεν χρειάζεται να βιώνονται μοναχικά. Κοινωνία σημαίνειαλληλεπίδραση και άγγιγμα, μετάφραση των ατομικών επιλογών σε κοινωνικά νοήματα. Σημαίνει ψηλάφηση των συναισθημάτων, προκειμένου να μπουν λόγια στην προκατάληψη και τον φόβο σαν μια καλή αρχή για το χτίσιμο και την ακύρωση της διάλυσης. Έχουμε ανάγκη να πιστέψουμε, όχι στο μακρινό μέλλον, αλλά στο σήμερα. Το γκρέμισμα των περισσότερων είναι κοινωνικό-οικονομικό αλλά προπαντός προσωπικό. Βαθιά προσωπικό. Όμως, ο κόσμος και η ζωή αλλάζουν. Πρέπει να ζήσουμε χωρίς ενοχές, με αποκλεισμό όσων ήρθαν ως ειδήμονες στην προσωπική και κοινωνική μας ζωή, για να μας πείσουν ότι υπάρχει κάτι το οποίο πάντα μας διαφεύγει. Τίποτε κρυμμένο δεν υπάρχει και κανείς δεν πρέπει να είναι αόρατος. Όλα εδώ είναι, το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον, βίαια, επαναστατικά, αισιόδοξα, αρκεί να θυμόμαστε ότι αποτελούμε μονάχα μια στιγμή της ιστορίας και δεν χρειάζεται να διεκδικούμε ως τρόπαιο κακής εκμετάλλευσης ούτε το παρελθόν μα ούτε και το μέλλον. Κι αν ακόμη χρειαστεί να δράσεις ως μονάδα, μη φοβηθείς, καθώς όπως η ίδια η ιστορία μας απέδειξε, οι συλλογικοί στόχοι ενδέχεται κάποιες φορές να είναι και παράλογοι και ανέφικτοι, ειδικά όταν σου ζητούν να ξαναγίνεις ορατός στις περιπτώσεις «υπέρβασης του εαυτού και του καθήκοντος». Από σήμερα υποσχέσου στον εαυτό σου ότι δεν θα είσαι πια αόρατος κι ότι θα μάθεις από την αρχή να κατανοείς και να επινοείς όχι μόνο τα εξωτερικά ερεθίσματα, αλλά και τα εσωτερικά. Από σήμερα γίνε πάλι ορατός για ό,τι εσύ νομίζεις ότι αξίζει.

Πηγή:http://www.protagon.gr- της Ιωάννας Μπαλάφα
Η Ιωάννα Μπαλάφα είναι κοινωνιολόγος.  

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 5 Αυγούστου 2013

Αρκεί μια στάλα στη φωτιά …

Στη διάρκεια μιας πυρκαγιάς στο δάσος, όλα τα ζώα τρέχουν για να σωθούν.
Υπάρχει όμως ένα πουλί που δεν αντιμετωπίζει με τον ίδιο τρόπο την κατάσταση.
Είναι τo κολιμπρί, το μικρότερο πουλί στον κόσμο (το μήκος του σώματός του είναι περίπου 2,5 εκατοστά.). Παίρνει μια στάλα νερό στο ράμφος του και πετάει προς τη φωτιά.
«Τι νομίζεις ότι κάνεις; Είσαι τρελός, δεν θα σταματήσεις την φωτιά!», του φωνάζει ένας ελέφαντας. «Το ξέρω», απαντά το κολιμπρί, «κάνω όμως αυτό που μου αναλογεί».

Μπορεί να νομίζεις ότι εσύ δεν μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα για να αλλάξει αυτός ο κόσμος. Κάνεις όμως μεγάλο λάθος. Εσύ μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο αλλάζοντας απλά τον εαυτό σου. Κάνε εσύ αυτό που σου αναλογεί και μην έχεις καμία προσδοκία να κάνουν και οι άλλοι το ίδιο. Δεν χρειάζεται να κηρύττεις τίποτα. Απλά γίνε ένα παράδειγμα και ο κόσμος θα ακολουθήσει. Τόσο μεγάλη είναι η δύναμή σου!

Πηγή: Αντικλείδι

Διαβάστε περισσότερα...
 
back to top