Τρίτη 31 Ιουλίου 2012

Ο Θρύλος του Σκιάχτρου...


Ένα υπέροχο βιντεάκι από το Youtube, ένας ύμνος στην διαφορετικότητα... Αφιερωμένο σε όλους εμάς που τα βλέπουμε όλα άσπρα ή μαύρα και αγνοούμε τα υπέροχα χρώματα που βρίσκονται ανάμεσα στις δύο αντιθέσεις... Αφιερωμένο στις παρωπίδες που μας φόρεσαν και εμείς με περηφάνια επιδεικνύουμε...

Πηγή: http://odontovourtsa.blogspot.com

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012

Ένα ντοκιμαντέρ για την προπαγάνδα...

Το ντοκιμαντέρ εξετάζει την εξέλιξη της προπαγάνδας και των δημοσίων σχέσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες, δίνοντας έμφαση στην "ελιτίστικη θεωρία της δημοκρατίας" και τη σχέση μεταξύ του πολέμου, της προπαγάνδας και των τάξεων. Μια συνέντευξη του δημιουργού σχετικά με το ντοκιμαντέρ μπορείτε να βρείτε εδώ: http://v-radioblog.blogspot.com/2010/09/v-radio-interview-with-scott-noble.html
Αρχική πηγή: http://metanoia-films.org/

Διαβάστε περισσότερα...

Κυριακή 29 Ιουλίου 2012

Η Θεωρία των Ενστίκτων...

Σύμφωνα με τον W. Mac Dougall τα ένστικτα θα πρέπει να θεωρούνται αιτία οποιασδήποτε συμπεριφοράς. Τα ένστικτα είναι εκείνοι οι μηχανισμοί που πραγματώνουν σε εμπειρικό επίπεδο την γενική τάση ανθρώπων και ζώων να προσηλώνονται σε κάποιο στόχο δίχως επίγνωση της φύσης του και συχνά δίχως όφελος ή ευχαρίστηση. Αυτό ονομάστηκε από τον Mac Dougall HORME από την ελληνική λέξη ορμή. Παρ’ όλη την “βιολογίστικη” προσέγγισή του είναι φανερή η αντίθεσή του με την κυρίαρχη εκείνον τον καιρό συμπεριφοριστική αντίληψη της αυτονομίας της συμπεριφοράς και την παραίτηση από την διερεύνηση οποιοδήποτε βαθύτερων αιτιών της. Η ορμή κατά Mac Dougall είναι εκείνη η ασυνείδητη κινητήρια δύναμη που μπορεί να εξηγήσει την ανθρώπινη πρόοδο και την κοινωνική συμπεριφορά των ανθρώπων. Τέτοια συμπεριφορά δεν είναι άλλη από την συμπεριφορά σε ομάδες γενικώς (από την οικογένεια μέχρι το στρατό ή το κράτος). Η ορμή πραγματώνεται με τα ένστικτα τα οποία ενίοτε αναφέρονται και σαν κλίσεις ή και τάσεις. Κάθε άνθρωπος κατέχει ένα “ρεπερτόριο” ενστίκτων που διαμορφώνεται στην βάση των ιδιαίτερών του ψυχοφυσιολογικών χαρακτηριστικών ή – όπως τα αντιλαμβάνεται ο Mac Dougall – των κληρονομικά διατεθειμένων καναλιών εκτόνωσης της νευρικής ενέργειας. Κάθε ένστικτο έχει τρεις λειτουργικές δυνατότητες την αισθητική (αποδοχή ερεθισμάτων), την κεντρική (συναισθηματική αξιολόγηση) και την κινητική. Έτσι ότι συμβαίνει στην συνειδητή μας ζωή βρίσκεται σε συνεχή και άμεση εξάρτηση από αυτές τις ασυνείδητες αρχές. Εσωτερική ψυχολογική έκφραση των ενστίκτων αποτελούν τα συναισθήματα. Η σχέση τους με τα ένστικτα είναι τυπολογική και συστηματική. Αυτό σημαίνει ότι τα συναισθήματα κατηγοριοποιούνται ανάλογα με τα ένστικτα που τα δημιουργούν. Ξεχωρίζει κατ’ αυτόν τον τρόπο επτά (7) ζεύγη ενστίκτων – συναισθημάτων:
-Το ένστικτο της μάχης και τα συναισθήματα του θυμού και του φόβου
-Το ένστικτο της φυγής και το συναίσθημα της αυτοσυντήρησης
-Το ένστικτο της αναπαραγωγής του είδους και το συναίσθημα της ζήλιας καθώς και της γυναικείας ντροπαλότητας
-Το ένστικτο της κατάκτησης και το συναίσθημα της ιδιοκτησίας
-Το ένστικτο του “χτισίματος” και το συναίσθημα της δημιουργίας
-Το αγελαίο ένστικτο και το συναίσθημα του να ανήκεις κάπου (ταυτότητα)
Αυτά τα ζεύγη ευθύνονται για την δημιουργία των κοινωνικών θεσμών όπως οικογένεια, εμπόριο, πόλεμος κ.α. Κατά τον Mac Dougall δηλαδή, η κοινωνία και οι ανθρώπινες ομάδες προϋπάρχουν της ατομικής συνείδησης αφού δημιουργούνται ενστικτωδώς και ακολουθούν “φυσικούς δρόμους” ανάπτυξης.

Πηγή: www.apostolisangelopoulos.gr 

Διαβάστε περισσότερα...

Σάββατο 28 Ιουλίου 2012

Πληγωμένη γή - πληγωμένοι άνθρωποι...

Διαβάστε περισσότερα...

Παρασκευή 27 Ιουλίου 2012

Στην οικονομία της φύσης το νόμισμα είναι η ζωή...

Τα τελευταία είκοσι χρόνια ο αγώνας της ενάντια στις πολυεθνικές, στην πολιτική της Οργάνωσης Παγκόσμιου Εμπορίου (WTO), στις εταιρείες βιοτεχνολογίας–βιοτρομοκρατίας όπως η Monsanto, την ανέδειξαν ως ηγετική μορφή στο παγκόσμιο κίνημα της αντιπαγκοσμιοποίησης. Η Βαντάνα Σίβα, από διδάκτωρ Πυρηνικής Φυσικής στον Καναδά, επέστρεψε στη γενέτειρά της, την Ινδία, και περιδιαβαίνει την υφήλιο ως περιβαλλοντική ακτιβίστρια, φεμινίστρια, ερευνήτρια και συγγραφέας. Η αγωνία της για το πλανητικό μέλλον, ιδιαίτερα για τα συστήματα παραγωγής τροφής και διατροφικής χειραγώγησης, την οδηγούν να δραστηριοποιείται με αποτελεσματικότητα στην υπεράσπιση των αγροτών της πατρίδας της αλλά και άλλων φτωχών χωρών. Οι προσπάθειές της για την διατήρηση των δικαιωμάτων κτήσης των καρπών της Γης και των παραδοσιακών αγαθών επιβίωσης, φέρνουν απρόσμενα αποτελέσματα σε πολλές γωνιές του πλανήτη μας. Ενώ τα βιβλία της καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, απ’ το φεμινισμό μέχρι την περιβαλλοντική δικαιοσύνη, τη βιο-πειρατεία, τις αδικίες της παγκοσμιοποίησης, τα σατανικά σχέδια των πολυεθνικών, καθώς επίσης και θέματα δημιουργίας ειρηνικού και βιώσιμου μέλλοντος για τον πλανήτη. Η Βαντάνα Σίβα χαρακτήρισε ως «παγκοσμιοποίηση της δικτατορίας» τη «νεοφιλελεύθερη οικονομία της αγοράς που επιβάλλει η Αμερική και η Ευρωπαϊκή Ένωση» και, αναφερόμενη στον ιστορικό ηγέτη της χώρας της Μαχάτμα Γκάντι, πρότεινε «να κάνουμε αυτό που πρότεινε και ο Γκάντι: Να αντισταθούμε, να διατηρήσουμε τη βιοποικιλότητα, διασώζοντας την ποικιλία της διατροφής και τις τοπικές διατροφικές κουλτούρες. Να παγκοσμιοποιήσουμε τη μοναδικότητά μας, κι έτσι να διαφυλάξουμε την ελευθερία μας. Να αρνηθούμε τη συνεργασία με τις εταιρείες».


Σας χαρακτηρίζουν «βασίλισσα της αντιπαγκοσμιοποίησης». Σας αντιπροσωπεύει αυτός ο τίτλος; Πως τον υιοθετείτε από πλευράς σας;
Δεν υιοθετώ τέτοιους τίτλους, για μένα ο αγώνας κατά της παγκοσμιοποίησης είναι αγώνας για τη δημοκρατία. Ένας τέτοιος αγώνας δεν έχει βασίλισσες. Απλά μερικοί από μας πρέπει να δουλεύουν λίγο πιο σκληρά. Από το 1987, όταν πρωτοξεκίνησε τη λειτουργία του ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, και κατ’ επέκταση η παγκοσμιοποίηση, που δεν πρέπει να το αποκαλούμε «ελεύθερο εμπόριο», έδωσα είκοσι χρόνια από τη ζωή μου σ’ αυτόν τον αγώνα. Οι βασίλισσες-μέλισσες ξέρετε, δεν κάνουν καμιά εργασία, απλά κάθονται, και οι εργάτες τους κουβαλούν τα απαραίτητα. Στον ακτιβισμό και στα υπόλοιπα κινήματα όσο περισσότερο εργάζεσαι τόσο περισσότερο επωφελείσαι. Ποια γεγονότα και αιτίες σας οδήγησαν από τις σπουδές Κβαντικής Φυσικής στον Καναδά, στην επιστροφή σας στην πατρίδα; Όταν έκανα το διδακτορικό μου δεχόμουν προτάσεις για θέσεις σε αμερικάνικα πανεπιστήμια. Αυτό δεν είναι δύσκολο να συμβεί σε έναν έξυπνο Ινδό, το να γίνει δηλαδή Αμερικανός πολίτης. Η Αμερική είναι γεμάτη απ’ αυτούς. Τότε είχα εμπλακεί στο πρώτο οικολογικό κίνημα, και κατά τη διάρκεια αυτής μου της εμπλοκής συνειδητοποίησα ότι υπάρχουν πολλά πράγματα της πατρίδας μου που μου ήταν άγνωστα. Κατάλαβα πως, παρ’ όλο που ήξερα Πυρηνική Φυσική και πώς να λύνω κβαντικές εξισώσεις, κομμάτια της Ινδίας μου ήταν άγνωστα. Αποφάσισα να γυρίσω στην Ινδία για να μάθω καλύτερα ποια ήταν η χώρα μου και η κοινωνία της… Αδιαμφισβήτητα υπηρετώντας τη Φύση υπηρετούμε και την ανθρωπότητα. Πείτε μας λίγα λόγια για την οργάνωση που ιδρύσατε στην Ινδία, και που ονομάσατε «Navdanya». Μεγάλωσα σ’ ένα σπίτι όπου ο εγωισμός δεν αποτελούσε αρετή και γι’ αυτόν τον λόγο δεν ήθελα να ζήσω μόνο για τον εαυτό μου αλλά θα μου άρεσε να προσφέρω. Το «Ίδρυμα για την Τεχνολογία και την Οικολογία στην Ινδία», το οποίο ίδρυσα. ονομάζεται «Navdanya», που σημαίνει «εννέα σπόροι», αλλά αν τον προφέρεις λίγο διαφορετικά στα ινδικά σημαίνει και «νέο δώρο», είναι ένα κίνημα που πρωτοξεκίνησα το 1987. Στη διάρκεια της συνάντησης της Γενεύης, στις εργασίες για τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, όλες οι μεγάλες εταιρείες άρχισαν να συζητούν για τους σπόρους και την εμπορευματοποίησή τους κάτι που θεώρησαν πως θα ήταν δυνατόν μέσα από το λεγόμενο ελεύθερο εμπόριο. Αυτή η βιολογική πειρατεία, είναι η διαδικασία «πατενταρίσματος» (αναγνώρισης δικαιωμάτων ιδιοκτησίας-πατέντας) ζωντανών φυσικών πόρων ή παραδοσιακών γνώσεων και πρακτικών που προέρχονται από φτωχές χώρες. Μεγάλες εταιρείες, κυρίως από την πλούσια Δύση, εκμεταλλεύονται τους φυσικούς πόρους αλλά και τις παραδοσιακές γνώσεις των φτωχών χωρών, τα κατοχυρώνουν ως «πατέντες» στο όνομα της εταιρείας κι εφαρμόζουν στη συνέχεια όλους τους κανόνες και περιορισμούς περί «πνευματικής ιδιοκτησίας». Αυτό ακούστηκε στα αυτιά μου ως στυγνή δικτατορία, πήγα στο σπίτι μου κι άρχισα να σώζω σπόρους… Εμπνευσμένη από τον Γκάντι ο οποίος πάλεψε ενάντια στη Βρετανική Αυτοκρατορία γνέθοντας κλωστές σ’ ένα αδράχτι, οι σπόροι για μένα έγιναν κάτι ισότιμο με τον αργαλειό. Εκείνος ο ιμπεριαλισμός ήταν για την υφαντουργία, ότι τώρα είναι για τους σπόρους. Για μένα λοιπόν ο αργαλειός είναι οι σπόροι και η «Navdanya» ο δρόμος για την ελευθερία. Δημιουργήσαμε κοινότητες με τράπεζες σπόρων έτσι ώστε οι αγρότες να μπορούν να τους προμηθεύονται ελεύθερα και όχι να τους αγοράζουν από τις εταιρείες. Σήμερα σε 16 επαρχίες της Ινδίας λειτουργούν 24 τέτοιες τράπεζες. Όπου υπάρχουν αυτές οι τράπεζες οι αγρότες έχουν και έσοδα και τροφή. Αντίθετα, όπου δεν υπάρχουν, οι αγρότες είναι αναγκασμένοι να αγοράζουν σπόρους από τις εταιρείες. Δυστυχώς δεν έχουν τα απαραίτητα έσοδα, και χρωστούν πάρα πολλά στις εταιρείες. Στην Ινδία 40.000 αγρότες έχουν αυτοκτονήσει τα τελευταία χρόνια και πολλές χιλιάδες έχουν χάσει τη γη τους. Ο οργανισμός μας προσανατολίζει τους αγρότες σε εναλλακτικές αγορές γιατί πιστεύουμε πως η αγορά σήμερα είναι μια αγορά που εξαπατά. Δεν δίνει τη σωστή τιμή, θέλει τις τιμές τόσο χαμηλά ώστε οι αγρότες να μην αποκομίζουν κανένα κέρδος. Δημιουργούμε λοιπόν την αληθινή αγορά και αυτή είναι στα χέρια των αγροτών, φέρνει υγιεινά προϊόντα στον καταναλωτή και στη σωστή τιμή, τόσο για τους παραγωγούς όσο και για τους καταναλωτές.


Σας έχουν πολεμήσει οι εταιρείες για όλη αυτή την προσπάθειά σας;
Οι εταιρείες αγωνίζονται εναντίον μου με όποιον τρόπο μπορούν.Είτε έρχονται στις κοινότητες και απειλούν, ή βάζουν κυβερνητικούς μηχανισμούς να δημιουργούν προβλήματα. Πρόσφατα, ήρθε σε μένα κάποιος κυβερνητικός οικονομικός σύμβουλος και με ρωτούσε τι ακριβώς κάνω με τη συλλογή σπόρων. Του απήντησα πως το αντικείμενο του ενδιαφέροντός του ήταν τα λογιστικά μου βιβλία και όχι οι σπόροι, και τα φορολογικά μου έγγραφα δεν έχουν καμιά σχέση με τους σπόρους. Στη συνέχεια της συζήτησής μας με αρκετούς αγρότες παρόντες, κατάλαβαν και οι ίδιοι τη σχέση και το πώς εμπλέκονται οι εταιρείες με το εισόδημα των αγροτών. Οι εταιρείες επίσης προσπαθούν να δημιουργήσουν νόμους που σε κάνουν να φαίνεσαι παράνομος, να φαίνεται παράνομος κάποιος που συλλέγει σπόρους, αλλά εμείς έχουμε ταχθεί σ’ αυτό που κάνουμε και είμαστε απόλυτα δεσμευμένοι σ’ αυτό. Για μια ακόμη φορά θυμήθηκα τον Γκάντι ο οποίος, όταν οι Βρετανοί προσπάθησαν να δημιουργήσουν μονοπώλιο στο αλάτι, αυτός πήγε στην παραλία έπιασε το αλάτι και είπε ότι η Φύση το δίνει δωρεάν, το χρειαζόμαστε για την επιβίωσή μας, θα συνεχίσουμε να φτιάχνουμε το δικό μας αλάτι και δεν θα υποκύψουμε στους νόμους τους. Το ίδιο ισχύει και για τους σπόρους: η Φύση τους παρέχει ελεύθερα, εμείς τους χρειαζόμαστε για την επιβίωσή μας και δεν θα υποκύψουμε σε κανένα νόμο.

Τι σημαίνει «ανδροποίηση της γεωργίας» όπως χαρακτηριστικά τονίζετε σε λόγους αλλά και στα βιβλία σας; 
Η ανδροποίηση της γεωργίας έχει παρά πολλές διαστάσεις. Ας αναλογιστούμε την κατάσταση της γεωργίας στον καιρό της Βιομηχανικής Επανάστασης, όταν ο Μπέικον και άλλοι διανοούμενοι είπαν πως τώρα θα δημιουργήσουμε μια «επιστήμη με ανδρική φύση». Ήταν μια επιστήμη που έκλεβε, κομμάτιαζε τη Φύση και δεν συνεργαζόταν μαζί της. Ήταν βασισμένη πάνω στον ανδρικό κώδικα ότι ο άνθρωπος πρέπει να επιβληθεί στη Φύση και να την κατακτήσει. Θυμηθείτε τα χημικά που σήμερα χρησιμοποιούνται στη Φύση. Τα περισσότερα τα ονόμασαν με πολεμικά ονόματα –«επίθεση», «κατάκτηση», «σπαθί»– και άλλα παρόμοια. Δεν ήταν λοιπόν κάτι που δήλωνε συνεργασία με τη Φύση αλλά αντίθετα. Όταν οι γυναίκες ασχολούνται με τη Γη, δεν αντιμετωπίζουν τα φυτά ως εχθρούς, τα βλέπουν σαν φάρμακο για ασθένειες, τροφή για τους ανθρώπους και τα ζώα. Οι γυναίκες συλλέγουν επίσης με φροντίδα κάθε σπόρο. Αντίθετα οι άνδρες βλέπουν τα αγριόχορτα, τα έντομα, τα βακτήρια ως εχθρούς. Η Φύση όμως είναι αρκετά έξυπνη καθώς μπορεί από μόνη της να καταπολεμήσει όλα αυτά καθώς γίνεται πιο ανθεκτική δημιουργώντας αντιστάσεις. Η δεύτερη διάσταση της ανδροποίησης της γεωργίας είναι πως βγάζει πλέον την γυναίκα έξω από το χωράφι, τη μετατοπίζει από τη Γη. Κάθε κουλτούρα που βασίζεται στην οικολογία βασίζεται στη δραστηριότητα και τη συμμετοχή των γυναικών. Κάθε γεωργία που βασίζεται στη μοντέρνα τεχνολογία και χημικά μετατοπίζει τη γυναίκα από τη Φύση. Αυτή η κατάσταση σε μας στην Ινδία, αφαιρεί από τη γυναίκα την αξία της σαν φύλο, την κάνει άχρηστη και την εκτοπίζει τελείως. Κάθε γεωργική κουλτούρα έχει γίνει περισσότερο χημική, περισσότερο εταιρική, πιο βιομηχανική ακριβώς λόγω αυτών των διαστάσεων ανδροποίησής της.

Σήμερα οι ευρύτερες μάζες μπορούν να καταλάβουν το τι γίνεται και πως, για να συμμετέχουν σ’ ένα τέτοιο κίνημα; 
Δεν μου αρέσει να σκέφτομαι τους ανθρώπους σαν μάζες. Αυτή είναι μια ακόμα λέξη η οποία προέρχεται από την καρτεσιανή κληρονομιά. Εγώ πιστεύω πως κάθε άνθρωπος έχει μια ξεχωριστή τεράστια ικανότητα, καθένας μας είναι ξεχωριστός και ιδιαίτερα δημιουργικός με τον τρόπο του. Είμαι σίγουρη πως οι συνηθισμένοι Έλληνες πολίτες έχουν αρκετές ικανότητες για να αποτελέσουν μέρος του κινήματος που ονομάζεται αντιπαγκοσμιοποίηση, το κίνημα για τη ελευθερία των καιρών μας. Η Ευρώπη διαθέτει μικρό αριθμό αγροτών πλέον, η Ελλάδα έχει αυξημένο αριθμό αυτόνομων αγροτών. Οι περισσότερες χώρες που οι αγρότες δουλεύουν μέσω εταιριών έχουν αυτόματα και μειωμένη ποικιλία τροφίμων, η Ελλάδα αντίθετα έχει μια πολύ μεγάλη ποικιλία. Σ’ ολόκληρη την Ευρώπη η Ελλάδα φημίζεται για το καλύτερο διατροφικό επίπεδο, για την μεγάλη ποικιλία στη φυτική παραγωγή, για την παράδοση στην κουζίνα. Όλα αυτά αποτελούν μια πολύ καλή βάση αντίστασης. Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης η γεωργία και η τροφή είναι τα μεγαλύτερα πεδία επένδυσης. Οι εταιρείες που πατεντάρουν σπόρους όπως η Monsanto, φτάνουν σε τζίρους τρισεκατομμυρίων δολαρίων τον χρόνο φιλοδοξώντας να αγοράσουν κάθε σπόρο από κάθε αγρότη στον κόσμο. Η Ελλάδα έχει μια παράδοση χιλιάδων χρόνων στο χώρο της γεωργίας. Διαθέτει πλούσια ποικιλία χλωρίδας και πανίδας, αλλά και μόνο το γεγονός της πλούσιας κουζίνας στην Ελλάδα, είναι αντίσταση απέναντι στο junk food των MacDonald και άλλων αλυσίδων πρόχειρης διατροφής. Αυτές οι εταιρείες καταδικάζουν σήμερα ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους στην πείνα και άλλα δύο στην κακή διατροφή. Νομίζω πως όλα αυτά είναι τόσο απλά και κατανοήσιμα, αλλά όταν οι μεγάλες εταιρείες τα συζητούν, χρησιμοποιούν μια τέτοια γλώσσα ώστε να αποπροσανατολίζουν τον μέσο καταναλωτή. Γίνονται συμφωνίες στο International Trade Agreement και στη νέα ευρωπαϊκή νομοθεσία που ορίζει ότι δεν μπορεί να καλλιεργηθεί κάτι που υπόκειται στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου. Παίζονται τέτοια παιχνίδια μ’ αυτούς τους οργανισμούς ώστε τελικά ο άνθρωπος να μην μπορεί να ελέγχει άμεσα την τροφή του, άρα να μην μπορεί να ελέγξει την ίδια τη ζωή του. Όλα αυτά είναι θέματα που οποιοσδήποτε ενδιαφέρεται έχει εύκολη πρόσβαση στην πληροφορία. Άλλωστε οι ΄Έλληνες έχουν γενναίο παρελθόν στην αντίσταση στον φασισμό κι εγώ αυτό το ονομάζω «διατροφικό φασισμό». Πρέπει λοιπόν, ρησιμοποιώντας τις προηγούμενες αντιστάσεις τους απέναντι στον φασισμό, να αντισταθούν και στο σημερινό διατροφικό φασισμό.

Θα επικρατήσουν τελικά οι Monsanto και Wall Mart ως παγκόσμιο φαινόμενο αγοράς; Ποια θα είναι τα μέτρα αντίστασης απέναντί τους; 
Η Monsanto και η Wall Mart θα ήθελαν παρά πολύ να ελέγχουν οτιδήποτε μπορεί να πωληθεί και να αγορασθεί. Αν ολόκληρος ο κόσμος διαθέτει μια εταιρεία που εμπορεύεται σπόρους αυτό δεν σημαίνει δικτατορία; Προσωπικά δεν μπορώ να εγγυηθώ πως αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί, μπορώ όμως να εγγυηθώ πως εγώ δεν θα το δεχθώ. Θα χρησιμοποιήσω κάθε κύτταρο του μυαλού μου και θα συνεργαστώ με κάθε άνθρωπο που αγωνίζεται για την ελευθερία του ώστε να αποτρέψουμε αυτή τη σύγχρονη δικτατορία. Πιστεύω επίσης στη φιλοσοφία του «Γκίτα» (Μπάγκαβαντ-Γκίτα, το απόσταγμα της Βεδικής γνώσης) που λέει πως δεν εξαρτάται από σένα να αποφασίσεις για το αποτέλεσμα, αλλά αυτό που εξαρτάται από σένα είναι η σωστή δράση. Έτσι αυτό που είναι στα χέρια μου είναι η δράση μου απέναντι στη Monsanto και την Wall Mart.

Γιατί νομίζεται ότι η παγκοσμιοποίηση,ως σύνολο συμφωνιών, θα αποτύχει;
Μέσω της παγκοσμιοποίησης μετατοπίζονται τα κέντρα λήψης αποφάσεων και από δημοκρατικά όργανα μεταβάλλονται σε αντιδημοκρατικούς θεσμούς, όπως η WTO, η Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Όταν η διοίκηση του λιμανιού του Ντουμπάι έκανε συμβόλαιο για να χαρακτηρισθεί ως ζώνη ελεύθερου εμπορίου, η Γερουσία των ΗΠΑ ήταν αρνητική. Στην Ευρώπη ο εκβιασμός του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την ιδιωτικοποίηση βασικών κοινωνικών υπηρεσιών, όπως η ύδρευση, τα δίκτυα κοινής ωφέλειας ή η φιλελευθεροποίηση των αγορών δημιουργεί κοινωνικούς κραδασμούς. Όταν η ιταλική εταιρεία ANIELI προσπάθησε να εξαγοράσει μια γαλλική εταιρεία, οι Γάλλοι οργανώθηκαν ώστε να μπλοκάρουν την εξαγορά. Στην Κίνα, όταν προσπάθησαν να εισάγουν ένα νόμο για τα δικαιώματα της προσωπικής ιδιοκτησίας, κινήματα και Κινέζοι διανοούμενοι τον μπλόκαραν ώστε αυτός ο νόμος να μην καταφέρεί να υπονομεύσει την ισότητα. Πρόσφατα οι G6, που είναι και η καρδιά των αποφάσεων του WTO, και που υποτίθεται οι αποφάσεις τους θα «σιδέρωναν» τις διαφορές που προέκυψαν από τη διάσκεψη του Χονγκ Κονγκ δεν έφτασαν σε καμιά συμφωνία και η προθεσμία τους εκκρεμεί μέχρι τον Απρίλιο. Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα καταλήξουν σε μια σύμπνοια απόψεων, μάλλον θα προσποιηθούν κάτι τέτοιο. Κατά κάποιο τρόπο το ίδιο το WTO αναιρεί αυτή τη δικτατορία που προσπαθούν να δημιουργήσουν.

Νομίζετε πως οι πολιτικές που ακολουθούν οι αρχηγοί κρατών της Νότιας Αμερικής όπως οι Λούλε, Τσάβες και Μοράλες θα αντέξουν απέναντι στην πίεση των ΗΠΑ; 
Το γεγονός και μόνο ότι υπάρχουν αυτοί οι πολιτικοί, είναι αποτέλεσμα της ύπαρξης των λαών που τους εκλέγει. Τα δικαιώματα που ενισχύουν αυτές οι κυβερνήσεις αντανακλούν ένα νέο δημοκρατικό κίνημα. Δεν πιστεύω πως θα πρέπει να αφήσουμε τρεις χώρες να δίνουν τη μάχη για όλους μας, κάθε χώρα πρέπει να παλέψει για την ισχυροποίηση της δημοκρατίας της, κάθε χώρα πρέπει να δημιουργήσει έναν δικό της «Morales». Δεν πρέπει ο λαός οποιαδήποτε χώρας να στηρίζει έναν πολιτικό ο οποίος δεν μάχεται για τα συμφέροντά του.


Ποιες θα είναι οι κινήσεις σας τα επόμενα χρόνια, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις σύγχρονες πρακτικές της παγκοσμιοποίησης; 
Προγραμματίζω την εξάπλωση των τραπεζών σπόρων του ιδρύματος «Navdanya». Αξίζει να σημειώσω πως πέρυσι, μετά το τσουνάμι, καταφέραμε να δώσουμε σπόρους ανθεκτικούς στο αλάτι στις χώρες που επλήγησαν, κάτι που δεν προέβλεψε κανείς. Άλλωστε στην αγορά αυτοί οι σπόροι δεν έχουν καμία αξία. Εμείς, μελετώντας τις αλλαγές των κλιματολογικών συνθηκών, την άνοδο του επιπέδου της θάλασσας, τη δημιουργία κυκλώνων, καταλάβαμε πως έπρεπε να σώζουμε μεγαλύτερη ποικιλία σπόρων. Χρειαζόμαστε και καταφέραμε να συλλέξουμε περισσότερες ποικιλίες, ανθεκτικές επίσης στην ξηρασία και στις πλημμύρες. Έτσι είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τις όποιες τυχόν μετεωρολογικές αλλαγές. Το όνειρό μου σε ότι αφορά τη γεωργία είναι να καταφέρουμε να δίνουμε σπόρους σε ένα εκατομμύριο αγρότες, να τους πείσουμε για τη μη χρήση χημικών και τελικώς να τους απομακρύνουμε από το WTO, σε ελεύθερες ζώνες αγοράς. Ήδη έχομε αρκετές περιοχές στην Ινδία οι οποίες έχουν δεσμευθεί να αποτελούν ελεύθερες ζώνες, που σημαίνει ότι δεν χρησιμοποιούν χημικά και δεν υπόκεινται στους νόμους του WTO. Θέλω επίσης να συνεργαστώ με το ευρωπαϊκό δίκτυο των ζωνών ελεύθερης αγοράς, ώστε μέσα από αυτές να μπορούμε να μιλάμε για πραγματική ελευθερία. Για μας ό, τι υπόκειται στο WTO, σημαίνει ότι λειτουργεί κάτω από νέο-αποικιοκρατικό καθεστώς. Θέλω να συνεργαστώ με κινήματα απ’ όλο τον κόσμο ενάντια στην απάτη της παγκόσμιας βιομηχανοποιημένης γεωργίας που φέρνει πείνα και καταστροφή του περιβάλλοντος. Θα συνεχίσουμε την έρευνα πάνω σ’ αυτό, θα συνεχίζουμε να δημιουργούμε δίκτυα, θα συνεργαστούμε με άλλες οικονομίες ανά τον κόσμο, και μέσα από αυτές τις πρακτικές τελικά φιλοδοξούμε να γράψουμε τους νέους νόμους της αγοράς. Το όνειρό μου επίσης για τα προσεχή πέντε χρόνια είναι, να καταφέρουμε να αφυπνίσουμε όσο το δυνατόν περισσότερους, ώστε να μη βλέπουν τους νόμους του WTO για τη γεωργία σαν τις κυρίαρχες συμφωνίες, αλλά να στρέφεται σε κινήματα της οικολογίας και των ίδιων των αγροτών και να καταλάβουν πως το δικαίωμα για αγροτικό εμπόριο, ένα δικαίωμα που το δίδει η Φύση, είναι δίκαιο τόσο για τους παραγωγούς όσο και για τους καταναλωτές. Αυτό σημαίνει πως δεν θα εξαρτόμαστε από τις εισαγωγές και δε θα παραμελούμε την ντόπια γεωργική κουλτούρα, τη βιοποικιλία και τον πλουραλισμό, για κάτι ξένο. Για μένα ο αγώνας κατά της παγκοσμιοποίησης είναι αγώνας για τη δημοκρατία. Οι γυναίκες συλλέγουν με φροντίδα κάθε σπόρο, αντίθετα οι άνδρες βλέπουν τα αγριόχορτα, τα έντομα, τα βακτήρια ως εχθρούς.
Παίζονται τέτοια παιχνίδια μ’ αυτούς τους οργανισμούς ώστε τελικά ο άνθρωπος να μην μπορεί να ελέγχει άμεσα την τροφή του, άρα να μην μπορεί να ελέγξει την ίδια τη ζωή του. Η Ελλάδα έχει μια παράδοση χιλιάδων χρόνων στο χώρο της γεωργίας, διαθέτει πλούσια χλωρίδα και πανίδα, αλλά και μόνο το γεγονός της πλούσιας κουζίνας στην Ελλάδα, είναι αντίσταση απέναντι στο junk food των Mac Donald.
Πηγή: http://www.anotherworldishere.com

Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη 26 Ιουλίου 2012

Το ηλεκτρικό χωριό...


Ένα οδοιπορικό στη Σητεία, και συγκεκριμένα στο χωριό Σίτανος, αποκαλύπτει στην πράξη την εικόνα ενός κρητικού χωριού που «αναπτύχθηκε» μέσα από τις επενδύσεις Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Η Τηλεόραση από τους Πολίτες συναντά τους κατοίκους της Σιτάνου και συζητά μαζί τους για τη σημερινή κατάσταση του τόπου. Οι κάτοικοι μιλούν για τα οφέλη που αρχικά πίστεψαν οτι θα αποκόμιζαν, όπως τις νέες θέσεις εργασίας και τη μείωση ή κατάργηση του τιμολογίου της ΔΕΗ. Για το ποια ανταλλάγματα τελικά ήρθαν από την Πράσινη Ενέργεια στο χωριό τους και το πόσο επηρεάστηκε η ζωή τους μέσα σε μερικούς μήνες. Ακόμα, για το μέγεθος των σημερινών επενδύσεων και το πώς προσεγγίστηκαν οι ίδιοι προκειμένου να διαθέσουν τη γη τους προς "αξιοποίηση", πουλώντας την σε εξευτελιστικές τιμές. Την ίδια ώρα όμως, οι τοπικοί φορείς φαίνεται να πείθονται για την ανταποδοτικότητα των βιομηχανικών εγκαταστάσεων ΑΠΕ που σχεδιάζονται όχι μόνο στην περιοχή της Σητείας, αλλά σε ολόκληρο το νησί. Έτσι η Σίτανος, άλλοτε ιστορικό χωριό στο ιδιόμορφο τοπίο του «οροπεδίου των βράχων» κοντά στο Καρύδι, με το εντυπωσιακό σπήλαιο Όξω Λατσίδι στα βορειοδυτικά του και περικυκλωμένο από σημαντικά μνημεία-σταθμούς για την τοπική ιστορία, σήμερα αποτελεί μικρογραφία της αντίληψης των εταιρειών και των τοπικών φορέων για τη μελλοντική έννοια της ανάπτυξης της υπαίθρου… Ωστόσο, οι κάτοικοι της Κρήτης αντιδρούν πλέον στην αλόγιστη και μη αναστρέψιμη καταστροφή μεγάλων εκτάσεων του νησιού και μάλιστα χωρίς σημαντικά ανταλλάγματα για τις τοπικές κοινωνίες.

Δημοσίευση: 30-04-2012
Παραγωγή: Απρίλιος 2012
Διάρκεια: 14:39
Ρεπορτάζ: Μάριος Διονέλλης, Νεκταρία Μαυρουδή
Πανοραμική φωτογραφία: Νίκος Περάκης Μουσική: Δημήτρης Σφακιανάκης

Πηγή: http://politestv.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Απρόβλεπτες Ισορροπίες...

Πράγματι η ζωή είναι μια ευαίσθητη και απρόβλεπτη ισορροπία. Όχι μόνο πρέπει να αφεθείς να σε παρασύρει το κύμα, αλλά επίσης είναι βέβαιο πως δεν είναι όλα τα κύματα κατάλληλα για σέρφινγκ. Για να κάνεις σερφινγκ πρέπει να είσαι διατεθειμένος να αντιμετωπίσεις πράγματα που δεν μπορείς να προβλέψεις. Τα πάντα είναι ένα κράμα τέχνης και προπόνησης. Κανείς δε γεννιέται έμπειρος, και είναι απολύτως απαραίτητο να είσαι διαθετειμένος να βουλιάξεις μια και δυο φορές, ή να αντέξεις κάποιες πτώσεις που θα σου αφήσουν μελανιές αλλά και εμπειρίες, ώστε να αντιμετωπίσεις το επόμενο κύμα. Είναι αλήθεια δεν αρκούν τα όνειρα, δεν αρκεί η φαντασία, δεν αρκούν οι ψευδαισθήσεις, δεν αρκεί η επιθυμία και τα σχέδια… Και ωστόσο, χωρίς όλα αυτά δεν υπάρχει δρόμος.
Νομίζω πως όλες οι πράξεις μας έχουν συνοχή, ξεκινούν με ένα όνειρο, αυτό που κοινώς ονομάζουμε φαντασίωση και που εκφράζεται ως εξής: Τι ωραία που θα ήταν …Θα ήταν απίστευτο να…Θα ήταν υπέροχο αν…
Αν γίνουμε κυρίαρχοι αυτής της φαντασίωσης και την προβάρουμε σαν να ήταν ρούχο, η φαντασίωση μετατρέπεται σε ψευδαίσθηση: Πόσο θα μου άρεσε …Θα τρελαινόμουν να…Θα ήταν τέλεια αν μια μέρα μπορούσα…
Αν αφήσω αυτή την ψευδαίσθηση να φωλιάσει μέσα μου και να γιγαντωθεί, μια μέρα η ψευδαίσθηση θα γίνει επιθυμία: Θα ήθελα να…Αυτό που περισσότερο θέλω…Πραγματικά θέλω…
Σε αυτό το σημείο ίσως να είμαι ικανός να φανταστώ τον εαυτό μου να ολοκληρώνει αυτή την επιθυμία κάνοντάς την πραγματικότητα. Εκείνη τη στιγμή η επιθυμία μετατρέπεται σε σχέδιο: Θα το κάνω…Κάποια στιγμή…Σύντομα εγώ…
Από εδώ και πέρα το μόνο που μένει είναι να καταστρώσω το σχέδιο , την τακτική ή την στρατηγική που θα μου επιτρέψει να γίνω ένας φανταστικός μάγος που θα υλοποιήσει την πραγμάτωση ενός ονείρου μου. Πρόσεξε: μέχρι στιγμής δεν έχω κουνήσει ούτε το δακτυλάκι μου. Όλες οι πράξεις είναι εσωτερικές και ωστόσο, πόσα πράγματα έχουν συμβεί μέσα μου από τότε που απλά φαντασίωνα. Θα μου πεις πως αυτό δεν είναι αρκετό. Πράγματι, πολλές φορές δεν είναι αρκετό. Χρειάζεται να φέρουμε εις πέρας τα σχέδια και να διορθώσουμε τα λάθη. Χρειάζεται να φορέσουμε μαγιό, να πάρουμε τη σανίδα των σχεδίων μας, να ριχτούμε στη ζωή και να περιμένουμε με προσήλωση το κύμα της πραγματικότητας για να ανέβουμε πάνω του και να σερφάρουμε μέχρι τη μαγική παραλία της ικανοποίησης…

Διαβάστε περισσότερα...

Τετάρτη 25 Ιουλίου 2012

Ενέργεια από τους Ρύπους Βλέπουν στη Δυτική Μακεδονία...

Τις μεγάλες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα, που εκλύονται στην ατμόσφαιρα του μεγαλύτερου ενεργειακού κέντρου της χώρας, εκείνου της Δυτικής Μακεδονίας,φιλοδοξεί να «εκμεταλλευτεί» το ΕΚΕΤΑ (Εθνικό Κέντρο Έρευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης), σε μια προσπάθεια να υλοποιήσει το όραμά του, που φέρει το όνομα «ενεργειακός διάδρομος». Πρόκειται για μια προσπάθεια δέσμευσης μεγάλων ποσοτήτων διοξειδίου του άνθρακα προκειμένου να επαναχρησιμοποιηθούν, σε συνδυασμό με την ηλιακή ενέργεια, ώστε να παραχθούν καύσιμα. Η διαδικασία ονομάζεται επιστημονικά «διεργασία παραγωγής ηλιακού υδρογόνου με την τεχνολογία "Hydrosol"» και όπως είναι φυσικό, το ενδιαφέρον για τη Δυτική Μακεδονία έγκειται στο μεγάλο φορτίο της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Το θέμα αυτό εξετάστηκε ιδιαίτερα στη χθεσινη συνεδρίαση του Δ.Σ. του ΕΚΕΤΑ, που πραγματοποιήθηκε παρουσία του περιφερειάρχη,Γιώργου Δακή,στην Κοζάνη. Παράλληλα, δόθηκε έμφαση στην ενίσχυση της δραστηριότητας του Κέντρου Περιβάλλοντος της Περιφέρειας, μέσα από τις κινητές μονάδες του ΕΚΕΤΑ και τη μεταφορά της τεχνογνωσίας που διαθέτει στον χώρο της μείωσης της σωματιδιακής ρύπανσης. Ένα τρίτο επίπεδο συνεργασίας αφορά το ρόλο του Ινστιτούτου Βιώσιμης Κινητικότητας και Δικτύων Μεταφορών (ΙΜΕΤ) του ΕΚΕΤΑ στην υποστήριξη μελετών για το διαμετακομιστικό ρόλο της Περιφέρειας, αλλά και την προώθηση μέσων αειφορικής αστικής μετακίνησης στην περιοχή της Κοζάνης. Μεγάλη, τέλος, σημασία, αποδίδει το ΕΚΕΤΑ στη συμμετοχή της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας, μαζί με εκείνη της Κεντρικής Μακεδονίας, στον συνεργατικό σχηματισμό (cluster) που συντονίζει για τη συνεργασία επιχειρήσεων στο χώρο της ενέργειας. Σημεία αιχμής για τη Δυτική Μακεδονία, θεωρούνται, άλλωστε οι τομείς της τηλεθέρμανσης και της διαχείρισης των απορριμμάτων. Στο πλαίσιο αυτό, άλλωστε, όπως ανέφερε στο ΑΜΠΕ ο προσωρινός διευθυντής του Ινστιτούτου Χημικών Διεργασιών και Ενεργειακών Πόρων (ΙΔΕΠ) του ΕΚΕΤΑ, Εμμανουήλ Κακαράς, υπεγράφη σύμβαση με το δήμο Κοζάνης που προβλέπει την παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών για την τηλεθέρμανση της πόλης. Σημειώνεται, ότι η χθεσινή σύσκεψη πραγματοποιήθηκε με αφορμή την δραστηριοποίηση του ΙΔΕΠ στην περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Διαβάστε περισσότερα...

Επεισόδια ρύπανσης...

Διαβάστε περισσότερα...

«Χρυσό» στην ποιότητα ζωής...

ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝ έχει επισκεφθεί την Κοπεγχάγη, η είδηση δεν προκαλεί εντύπωση: Η πόλη επελέγη ως Ευρωπαϊκή Πράσινη Πρωτεύουσα για το 2014.
Η καλή της ρυμοτομία, το πρωτοποριακό σύστημα μεταφορών και ειδικά η προτεραιότητα που δίνει στο ποδήλατο ήταν τα βασικά «ατού» που την οδήγησαν στην επιτυχία. «Εχουμε πολλά να μάθουμε από τις προσπάθειες της Κοπεγχάγης να βελτιώσει το περιβάλλον της και την ποιότητα ζωής των κατοίκων της», επεσήμανε ο Ευρωπαίος επίτροπος για το Περιβάλλον Γιάνες Ποτότσνικ, τονίζοντας τις δυνατότητες που παρέχει -μεταξύ άλλων- η πόλη για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Κλιματικά ουδέτερη
Ο φάκελος που κατέθεσε η πρωτεύουσα της Δανίας φαίνεται ότι κάλυψε με το παραπάνω τις προσδοκίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, στο πλαίσιο της οποίας διοργανώνεται ο διαγωνισμός. Οι άλλες δύο υποψήφιες «πράσινες» πόλεις, η Φρανκφούρτη και το Μπρίστολ, έφτασαν μεν στον τελικό, αλλά δεν μπόρεσαν να τη συναγωνιστούν. Από τις δράσεις που έχει δρομολογήσει η πόλη ξεχωρίζουν το ότι μέχρι το 2015 το 50% των κατοίκων της θα χρησιμοποιούν το ποδήλατο για τις μετακινήσεις τους (το 2010 το 35% πήγαινε ήδη με ποδήλατο στη δουλειά ή το σχολείο), αλλά και οι φιλόδοξες προσπάθειές της να γίνει ανθρακικά ουδέτερη μέχρι το 2025. Σύμφωνα με το σχέδιο, το 75% των μειώσεων στις εκπομπές CO2 θα επιτευχθεί με ριζικές αλλαγές στο σύστημα παραγωγής ενέργειας της πόλης, κυρίως με την αύξηση της διείσδυσης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στο σύστημα τηλεθέρμανσης. Το 2009 η πόλη έθεσε ως στόχο τη μείωση των εκπομπών ρύπων κατά 20% έως το 2015. Το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση έγινε το 2010, με τη μετάβαση από τον λιγνίτη στη βιομάζα.

Το όνειρο κάθε ποδηλάτη
Για να καταφέρει η Κοπεγχάγη να μεταμορφώσει τους μισούς τουλάχιστον κατοίκους της σε φανατικούς ποδηλάτες, εφαρμόζει ειδικό πρόγραμμα που λειτουργεί συνδυαστικά και με τα υπόλοιπα μέσα μεταφοράς. Ο γενικός στόχος είναι το αυτοκίνητο να περιοριστεί στο 1/3 των μετακινήσεων, το 1/3 να γίνεται με τη δημόσια συγκοινωνία και το εναπομείναν 1/3 με ποδήλατο. Στο τελευταίο μέσο, μάλιστα, έχουν επενδυθεί από το 2006 περισσότερα από 67 εκατ. ευρώ, για την κατασκευή ποδηλατόδρομων, γεφυρών, αλλά και ειδικών διαδρομών στις κεντρικές οδικές αρτηρίες. Αντίστοιχα, τα τελευταία 10 χρόνια έχει εφαρμοστεί με επιτυχία σχέδιο για την προώθηση και την ενίσχυση των μέσων μαζικής μεταφοράς, των λεωφορείων, του μετρό και των τοπικών τρένων, γεγονός που έχει συμβάλει δραστικά στη μείωση της κίνησης στους δρόμους, αλλά και των εκπομπών CO2. Το μόνο που εκκρεμεί είναι η επιβολή «διοδίων» στα ιδιωτικής χρήσης οχήματα κατά τις ώρες αιχμής.

Πράσινο παντού
Οι περισσότεροι πράσινοι χώροι της Κοπεγχάγης, συνολικά 22.260 στρέμματα (στα οποία συμπεριλαμβάνονται λίμνες και άλλοι υδάτινοι χώροι), το 25% δηλαδή της έκτασής της, είναι προσβάσιμοι στο κοινό. Η πόλη έχει 14,7 χιλ. παραλίες ανοιχτές στο κοινό, ενώ υπολογίζεται ότι σε κάθε κάτοικό της αντιστοιχούν σήμερα 42,4 τ.μ. πρασίνου. Το 2007 η πόλη υιοθέτησε το πρόγραμμα «Οικο-μητρόπολη» που είχε στόχο την ευκολότερη πρόσβαση των πολιτών στους χώρους πρασίνου. Ελαβε, επίσης, σειρά μέτρων για να εξασφαλίσει ακόμη περισσότερα πάρκα και στο μέλλον, ενώ προωθεί τη δημιουργία, μέχρι το 2015, 14 «πάρκων τσέπης» (κάτω των 5.000 τ.μ.) και τη φύτευση 3.000 νέων δέντρων, με προοπτική έως το 2025 να έχουν φυτευτεί επιπλέον 100.000.

Ανακύκλωση σκουπιδιών
Αν και στη Δανία η ρίψη οργανικών αποβλήτων στις χωματερές έχει απαγορευτεί από το 1997, η Κοπεγχάγη εγκατέλειψε την πρακτική αυτή ήδη από το 1990. Συνολικά μόλις το 1,8% (15.153 τόνοι) των σκουπιδιών που παράγει η πόλη (κυρίως αδρανή υλικά) καταλήγουν στους ΧΥΤΑ. Το 60% των σκουπιδιών ανακυκλώνεται από το 2009. Το 27% των απορριμμάτων που συλλέγονται από τα νοικοκυριά ανακυκλώνεται και το 71% αποστέλλεται για καύση και ενεργειακή αξιοποίηση. Το σχέδιο διαχείρισης των απορριμμάτων «Περισσότερη Πρόληψη και Επαναχρησιμοποίηση» προβλέπει μέσα στο 2012 την ανακύκλωση 11.910 τόνων αστικών αποβλήτων. Τέλος, στο επόμενο διάστημα η δημοτική Αρχή θα επικεντρωθεί στο πλαστικό, με απώτερο σκοπό να μη περιλαμβάνεται στα υλικά που καταλήγουν στον αποτεφρωτήρα, ώστε να αποφευχθεί η εκπομπή ρύπων κατά την καύση.

Πηγή: http://www.real.gr - ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΧΑΪΝΗ

Διαβάστε περισσότερα...

Ατομική ευθύνη...

Ατομική ευθύνη. Από εκεί ξεκινάνε και εκεί τελειώνουν όλα. Έχοντας ατομική ευθύνη, πάντα κριτικάρεις τον εαυτό σου πριν κριτικάρεις τον άλλο. Μέσω αυτής της διαδικασίας, μαθαίνεις από τα δικά σου λάθη, παρατηρείς, εξελίσσεσαι, αναπτύσσεσαι. Αν είσαι ΟΚ με τον εαυτό σου, κατά μία πολύ μεγάλη πιθανότητα είσαι ΟΚ και με το περιβάλλον σου. Μπορεί να έχεις σπουδάσει ή να έχεις μελετήσει το σύμπαν, μπορεί να έχεις γυρίσει τον κόσμο και να έχεις γράψει και δέκα βιβλία. Αν δεν είσαι ΟΚ μέσα σου, αναγκαστικά θα έχεις και θέματα προς τα έξω, ακόμα και αν έχεις την καλύτερη αναλυτική ικανότητα. Δεν μπορείς ποτέ να κάνεις κάτι καλύτερο για έναν συνάνθρωπο αν δεν έχεις στρώσει πρώτα τον εαυτό σου. Στην αλληλεγγύη, ισχύει το βασικό μάθημα που ισχύει και σε κάθε ανθρώπινη σχέση. Ο πιο σταθερός μπορεί να βοηθήσει αυτόν που παραπαίει, όχι το αντίστροφο. Προσπαθώντας να προστατεύσεις τον εαυτό σου που τον σέβεσαι, βρίσκεις τρόπους και λύσεις να εξελίσσεσαι και να αναπτύσσεσαι ώστε να συνεχίζεις να τα έχεις καλά μαζί του. Αναπόφευκτα, σε αυτή την πορεία προσφέρεις και στους άλλους και παράγεις θετικό έργο προς την κοινωνία. Αν δεν σέβεσαι τον ίδιο σου τον εαυτό, είναι αδύνατο να επιδείξεις πραγματικό σεβασμό προς οποιονδήποτε άλλο. Και το δυστύχημα είναι ότι πολύς κόσμος θεωρεί ότι σέβεται τον εαυτό του ενώ συνήθως απλά τον λυπάται. Κάπως έτσι έχουμε πλημμυρίσει από μιζέρια. Όχι τα τελευταία χρόνια, εν μέσω κρίσης. Η μιζέρια στην Ελλάδα υπάρχει αιώνες τώρα. Απλά τις τελευταίες δεκαετίες καταφέραμε και την σκεπάσαμε στα γρήγορα με κάποιες επίπλαστες ανέσεις. Τώρα που κόβονται οι ανέσεις, ξαναβάλαμε την παλιά καλή μίζερή μας φάτσα. Κάπως έτσι εκνευρίζομαι με τον εύκολο αλτρουισμό από ανθρώπους που δεν αγαπάνε ούτε τους ίδιους τους εαυτούς τους. Ευφάνταστοι υποκριτές που γνωρίζουν τι είναι καλύτερο για τον άλλο, αλλά είναι ανίκανοι να εφαρμόσουν το καλύτερο για τους ίδιους. Άνθρωποι που δεν έχουν δουλέψει ποτέ τους και έχουν άποψη για την εργασία. Άνθρωποι που δεν έχει χρειαστεί ποτέ να ζήσουν με 400 ευρώ το μήνα και ενοίκιο, μακριά από οικογενειακά στηρίγματα και ασκούν ταξική αλληλεγγύη αφ’ υψηλού. Στην Ελλάδα γίνεται μία διαρκής, ανακυκλούμενη μετάθεση ευθυνών σε τρίτους. Είτε στο Κράτος, είτε σε ιδεολογικούς και πολιτικούς αντιπάλους, είτε στον γείτονα, είτε ακόμα και στον άγνωστο περαστικό. Υπό τέτοιες συνθήκες είναι αδύνατη οποιαδήποτε ανάπτυξη ή οποιαδήποτε ιδεολογική επανάσταση πέρα από τα κλισέ τσιτάτα που ακούμε εδώ και δεκαετίες από τους ίδιους πολιτικούς χώρους. Κλισέ! Ο ίδιος πολιτικός λόγος, οι ίδιες ανούσιες διαμάχες, η ίδια κατινίστικη δημοσιογραφία. Οι ίδιοι καυγάδες για χάρη του καυγά και όχι της δημιουργικής αντιπαράθεσης. Για να καταλάβεις σε πόση ιδεολογική σύγχυση βρισκόμαστε ως κοινωνία, δες πως και με τι μέσα εκφράζονται τα ρεύματα του φιλελευθερισμού και του αναρχισμού. Οι δύο πιο κοντινές ιδεολογίες, στην Ελλάδα βρίσκονται στα δύο πιο ακραία αντίπαλα στρατόπεδα, μετά από συνεχιζόμενα άκυρα πολιτικά γαρνιρίσματα μίας συντηρητικής αριστεράς, κατά τη διάρκεια ολόκληρου του 20ου αιώνα. Τα ιδανικά της ελευθερίας, με κάποιον αρρωστημένο και κομπλεξικό τρόπο διαστρεβλώθηκαν έτσι ώστε να θεωρούνται αντικείμενα φθόνου και ταξικού μίσους. Στην Ελλάδα χρειαζόμαστε ένα Κράτος σε ρόλο «Πατερούλη» για να καλύπτει όλες τις ανάγκες μας, μία Εκκλησία σε ρόλο ηθικού δασκάλου, για να συγχωρεί τις αμαρτίες μας, και μία σφιχτή οικογένεια για να μας προστατεύει πάντα και να μας στηρίζει στα πόδια μας. Τα δικά μας πόδια. Μη κρίνεις από τον εαυτό σου. Δες το γενικότερο μοντέλο. Μιλώντας για μένα, δεν έχω ιδέα σε τι στάδιο βρίσκομαι. Γνωρίζω τα ελαττώματά μου και τα προτερήματά μου και πάντα προσπαθώ να φέρω το ισοζύγιο υπέρ των δεύτερων, αν και γνωρίζω ότι μέχρι και τον θάνατό μου, πάντα αρκετά από τα πρώτα θα παραμένουν εκεί. Αυτές οι ανομοιομορφίες είναι όμως που μας κάνουν ανθρώπους και που μας διαφοροποιούν πχ από την ομοιογένεια και την επικινδυνότητα ενός στρατού… ή ενός λαού. Με ενοχλεί αφάνταστα η αναφορά σε έναν γενικό και αόριστο «λαό». Η λέξη «λαός» δεν περιγράφει διαφορετικούς ανθρώπους με διαφορετικές ανάγκες και διαφορετικές φιλοδοξίες, αλλά μία ομοιογενή μάζα που βρίσκεται στο έλεος του κάθε δημαγωγού ή δικτάτορα ή κάποιου ευφάνταστου δόγματος. Αυτή η βολική απλούστευση των ανθρώπινων ομάδων, έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν πάντα για να καταπιέζει τους ανθρώπους ή για να αναδείξει «πεφωτισμένους» ηγέτες που έχουν την ικανότητα να εκπροσωπούν τον «λαό». Στην δική μου θεώρηση πραγμάτων, δεν υπάρχει πιο καταπιεστικό πράγμα από τον «λαό» και τα «λαϊκά» τεκταινόμενα. Προτιμώ να μιλάω για κοινωνίες, ή ανθρώπινα σύνολα, για πολυπολιτισμικές ομάδες, αλλά ποτέ για «λαούς». Γι’ αυτό όταν γενικεύω, φροντίζω πάντα να ξεκαθαρίζω ότι το κάνω για χάρη της καλύτερης κατανόησης και όχι απαραίτητα της πραγματικότητας. Το μίσος ποτέ δεν ωφέλησε κανέναν, ούτε ως ανταποδοτικό, ούτε ως διδακτικό μέσο. Το μίσος μπορεί να προέλθει μόνο από συναισθηματικές συνθήκες και όχι από ορθολογικές. Ο συναισθηματισμός είναι υπέροχο πράγμα, κυρίως όταν τον βιώνεις σε προσωπικό επίπεδο. Μπορείς να ταξιδεύεις με το μυαλό, να εκφράζεσαι καλλιτεχνικά, να προβληματίζεσαι σε πιο βαθιά φιλοσοφικά ζητήματα, και φυσικά να τα μοιράζεσαι όλα αυτά με το περιβάλλον σου. Όταν όμως προσπαθείς να εντάξεις τον συναισθηματισμό σε πιο σύνθετες και εξορθολογισμένες έννοιες όπως το πολίτευμα, η οικονομία ή η πολιτική αναπόφευκτα θα σκάσεις σε αδιέξοδα. Διότι οι νομικές διαδικασίες έχουν πάντα το δίκαιο κατά νου και όχι την ευτυχία ή την ευθυμία. Στην ιδανική κοινωνία, αυτές οι διαδικασίες θα ταυτίζονταν άμεσα με τις ξεχωριστές ανάγκες του κάθε ανθρώπου. Αυτό όμως που έχουμε διδαχτεί από την ιστορία, και αυτό που βιώνουμε και σήμερα, δείχνει ότι τελικά βρισκόμαστε αρκετά μακριά από μία τέτοια ιδανική κοινωνία. Όχι επειδή έχουμε ιδεολογικές διαφορές, αλλά επειδή διαφέρουμε ως άνθρωποι. Και αυτή η διαφορετικότητα υπακούει στους φυσικούς και όχι μόνον στους πολιτισμικούς νόμους. Αν αραιώνουν οι αναρτήσεις μου, δεν είναι λόγω καλοκαιρινής ραστώνης ή αδιαφορίας για τα κοινά και την επικαιρότητα. Είναι γιατί η επικαιρότητα στη μορφή που είναι σήμερα, είναι απλά στασιμότητα. Χωρίς ιδέες, προκλήσεις και κοινωνικές ζυμώσεις, πέρα από την ανησυχητική ενίσχυση των άκρων. Είναι γιατί όσο κλισέ έχουν γίνει όσα προανέφερα, τόσο κλισέ έχει καταντήσει και η πλειοψηφία του διαδικτυακού διαλόγου που ψάχνει απλά αφορμή για καυγάδες και όχι για έμπρακτη δημιουργία. Οι αμφισβητήσεις που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μία κρίσιμη μάζα για να φέρει μία ανάσα αισιοδοξίας και δημιουργίας, αντί γκρίνιας και μιζέριας, κινούνται στα ίδια κλισέ πλαίσια που συνεχώς αφορούν και λιγότερους. Σε αυτό το κλισέ παιχνίδι δεν μπορώ να συμμετέχω επ’ άπειρω. Ίσως το σταματήσω και εδώ, δεν ξέρω. Άλλωστε για να έχεις την αντικειμενικότερη δυνατή εικόνα του χορού, πρέπει να βγεις από αυτόν και για λίγο. Να τον χαζέψεις από ψηλά, να δεις τις κινήσεις που κάνει ο κάθε χορευτής, να καταλάβεις τι σχήμα έχει και σε τι μουσική υπακούει. Πηγή: http://ellinaki.blogspot.gr/

Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη 24 Ιουλίου 2012

Μονοδιάστατη η μελέτη του ΤΕΕ για την εκτίμηση των κόστους μετάβασης σε καθεστώς μειωμένης λιγνιτικής ισχύος...

Είχαμε την ευκαιρία να ενημερωθούμε, αλλά και να διαβάσουμε τη μελέτη που εκπόνησε ερευνητική ομάδα με ευθύνη του Τ.Ε.Ε. τμ. Δυτικής Μακεδονίας με θέμα «Εκτίμηση του κόστους μετάβασης της Δυτικής Μακεδονίας σε καθεστώς μειωμένης λιγνιτικής ισχύος». Στην παρούσα φάση δεν μπορούμε να προβούμε σε ολοκληρωμένη αποτίμηση της μελέτης. Αλλά είναι εύλογο και εύκολο να γίνει μια πρώτη κριτική και να κατατεθούν οι πρώτες πολιτικές επισημάνσεις επί της μελέτης. Κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει τις συνέπειες μια ταχείας και απρογραμμάτιστης μείωσης της λιγνιτικής ισχύος στην περιοχή. Αντίθετα, η διερεύνηση πρέπει και να τις αποτιμήσει για να διεκδικηθεί πολιτικά η αποζημίωση αλλά και να αναδείξει τον τρόπο και το δρόμο ώστε η απεξάρτηση από το λιγνίτη να γίνει με το μικρότερο κόστος και την καλύτερη προοπτική. Δυστυχώς όμως, από πρώτη ανάγνωση, η μελέτη του ΤΕΕ φαίνεται να στοχεύει περισσότερο στην παγίωση της υπάρχουσας κατάστασης και λιγότερο στην αναζήτηση διεξόδων για την βιώσιμη ανάπτυξη, θεωρώντας πώς πρέπει η παγκόσμια πραγματικότητα να προσαρμοστεί στις δικές μας «ανάγκες» και όχι εμείς στην παγκόσμια πραγματικότητα. Γνώμη μας είναι πώς σε μια μελέτη για τις συνέπειες θα πρέπει να συνυπολογίζονται οι παραγωγικές δραστηριότητες και οι θέσεις εργασίες που χάνονται ως συνέπεια της υπέρμετρης ανάπτυξης και της όχλησης της συγκεκριμένης δραστηριότητας. Δηλαδή πόσες θέσεις εργασίας χάθηκαν στην περιοχή ακριβώς λόγω της εκμετάλλευσης του λιγνίτη. Αν και αναφέρεται ακροθιγώς η μονοκαλλιέργεια ως συνέπεια, παρόλα αυτά αυτό δεν αποτιμάται. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο πώς η περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας είναι σταθερά, εδώ και πολλά χρόνια, πρωταθλήτρια στην ανεργία με ποσοστό πλέον 28.5% στον γενικό πληθυσμό και διπλάσιο αυτού στους νέους. Η μονοκαλλιέργεια του λιγνίτη, για κάθε θέση εργασίας που δημιουργεί καταστρέφει πολύ περισσότερες! Για να είμαστε επίσης δίκαιοι, θα πρέπει να γίνει κάποια στιγμή αποτίμηση των συνεπειών, τόσο των περιβαλλοντικών όσο και των οικονομικών. Δηλαδή θα πρέπει να αποτιμηθεί και το λεγόμενο εξωτερικό κόστος, όπου -λαμβάνοντας υπόψη το πιο αισιόδοξο σενάριο του Ε.Μ.Π που το υπολογίζει σε περίπου 5 ευρωσεντ ανά kw - και αφαιρώντας το κόστος των κλιματικών αλλαγών τότε οι λιγνιτικές περιοχές της χώρας έχουν λαμβάνειν ένα ποσό της τάξης των 6 δις € μόνο για την τελευταία εικοσαετία ! ( > 5 δις για ΛΚΔΜ) . Και όλα αυτά ως αποτέλεσμα ενός καθεστώτος κρυφών επιδοτήσεων, όταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε ανακοίνωσή της (χθες) για την ανάπτυξη των ΑΠΕ απευθύνει σαφές μήνυμα στα κράτη-μέλη να «καταργήσουν σταδιακά τις επιδοτήσεις προς τα ορυκτά καύσιμα», σημειώνοντας επιπλέον ότι η ανάπτυξη των ΑΠΕ μπορεί να δημιουργήσει περισσότερες από 3 εκατομμύρια θέσεις εργασίας μέσα στα επόμενα 20 χρόνια.Ακόμα πρέπει να αποτιμηθεί η μη αναστρέψιμη απώλεια του τοπικού φυσικού κεφαλαίου, οι περιβαλλοντικές συνέπειες. Μελέτη του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος υπολογίζει το κόστος από την ατμοσφαιρική ρύπανση για την χώρα μεταξύ 3,3 και 5,2 δις ετησίως. Οι οικονομικές συνέπειες από την μη λήψη μέτρων για την πρόληψη της κλιματικής αλλαγής, σύμφωνα με μελέτη της Τράπεζας της Ελλάδος, υπολογίζονται –σε κόστος για την ελληνική οικονομία- σωρευτικά μέχρι το 2100 σε 700 δις ευρώ. Αναγνωρίζουμε την σημασία που διαδραμάτισε ιστορικά στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας η χρήση των λιγνιτών της Δυτ. Μακεδονίας. Επίσης αναγνωρίζουμε πώς αυτή η εξέλιξη άλλαξε και τον χαρακτήρα στης περιοχής. Ήδη όμως το Οικολογικό Κίνημα από την δεκαετία του 1990 χτυπούσε καμπανάκι για τις εξελίξεις που έρχονταν και το αδιέξοδο στο οποίο έμπαινε η περιοχή. Είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι, το παλιό μοντέλο εδώ και πολλά χρόνια δεν είναι βιώσιμο. Όσο επιδιώκουμε την συντήρηση του, τόσο θα εγκλωβίζουμε την περιοχή σε αδιέξοδο. Δυστυχώς δεν γίνεται κατανοητό πως το μέλλον της περιοχής πρέπει να είναι πράσινο. Υπενθυμίζουμε την πρόταση μας, την οποία έχουμε καταθέσει επίσημα στον πρόεδρο της ΔΕΗ κ. Ζερβό, να γίνει η περιοχή χώρος υποδοχής για πράσινο ενεργειακό εξοπλισμό όπου μπορούν να δημιουργηθούν, μέχρι το 2020, 3000 θέσεις εργασίας . Πιστεύουμε πώς η περιοχή πρέπει να κατευθυνθεί προς ένα μοντέλο που θα σέβεται την οικονομική, περιβαλλοντική και κοινωνική βιωσιμότητα. Όποιος δε συνεχίζει να εξαγγέλλει σαν όραμα του για την περιοχή τη βιώσιμη ανάπτυξη, αλλά από την άλλη επιμένει στον να συντηρεί το ίδιο μοντέλο, είτε δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει βιώσιμη ανάπτυξη είτε προσπαθεί να μας κοροϊδέψει όλους μαζί.

Οικολόγοι Πράσινοι Δυτικής Μακεδονίας
Περισσότερες πληροφορίες: Λευτέρης Ιωαννίδης τηλ. 6947823734

  1. http://www.eea.europa.eu/data-and-maps/indicators/en35-external-costs-of-electricity-production-1
    http://www.sourcewatch.org/index.php?title=External_costs_of_coal
    http://www.cedelft.eu/?go=home.downloadPub&id=878&file=08_7766_63.pdf&PHPSESSID=57ee2a7efd331f2c3dc7f9c0b483310b
  2. http://ec.europa.eu/energy/renewables/communication_2012_en.htm
  3. http://www.eea.europa.eu/pressroom/publications/cost-of-air-pollution
  4. http://www.bankofgreece.gr/Pages/el/Bank/News/PressReleases/DispItem.aspx?Item_ID=3645&List_ID=1af869f3-57fb-4de6-b9ae-bdfd83c66c95&Filter_by=DT

Διαβάστε περισσότερα...

Μελέτη εκτίμησης του κόστους μετάβασης της Δυτικής Μακεδονίας σε καθεστώς χαμηλής λιγνιτικής παραγωγής...

Εκτίμηση του κόστους μετάβασης της Δυτικής Μακεδονίας σε καθεστώς χαμηλής λιγνιτικής παραγωγής

Διαβάστε περισσότερα...

Presto...

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 23 Ιουλίου 2012

Περιβαλλοντικό έγκλημα χωρίς τιμωρία...

Αναρωτιέμαι και μαζί με μένα όλοι οι πολίτες της επιβαρυμένης περιοχής του ενεργειακού άξονα Κοζάνης-Πτολεμαΐδας-Αμυνταίου-Φλώρινας αν αυτό (που μας κατήγγειλαν) δεν είναι οικολογικό και περιβαλλοντικό έγκλημα τότε τι είναι; Ο λόγος για το θάψιμο (σύμφωνα με τα λεγόμενα της καταγγελίας) εκατοντάδων δένδρων που η ΔΕΗ και πιο συγκεκριμένα το Ορυχείο Αμυνταίου-Φιλώτα πραγματοποιεί ρίχνοντας στη δεντροφυτεμένη έκταση τεράστιους χωμάτινους όγκους. Το περιστατικό σύμφωνα με κατοίκους του οικισμού του Περδίκκα, γίνεται βόρεια στην περιοχή του τεχνητού φράγματος του Περδίκκα στην κατά τα άλλα αποκαταστημένη έκταση την οποία η ΔΕΗ και η διεύθυνση περιβάλλοντος της ΔΕΗ είχε δεντροφυτεύσει πριν από τουλάχιστον 15 χρόνια. Σήμερα μην έχοντας (πιθανόν) χώρους να εναποθέσει το χώμα που εξορίσει πριν το λιγνίτη που χρησιμοποιεί, καταστρέφει ότι με κόπο έγινε πλακώνοντας κυριολεκτικά ζωντανούς οργανισμούς (δέντρα και ότι άλλο υπάρχει) μέσα στο δάσος που έχουν δημιουργηθεί στο διάβα των χρόνων. Αν κάτι τέτοιο είναι αλήθεια όπως καταγγέλουν οι πολίτες του οικισμού τότε πραγματικά πρόκειται για έγκλημα πέρα από κάθε ανθρώπινη λογική και οι υπεύθυνοι θα πρέπει να τιμωρηθούν. Ακόμα και αν η ΔΕΗ προχωρήσει σε αντικατάσταση των δένδρων που σήμερα καταστρέφει θα χρειαστεί μια ίσως και δυο δεκαετίες για να φτάσει στο επίπεδο που σήμερα βρίσκεται το δάσος και επιπλέον οι τεράστιες αποθέσεις (αν και ήδη γίνεται) θα είναι γυμνές χωρίς φυσικό φράγμα και με το πρώτο βοριαδάκι η σκόνη θα καλύψει την γύρω περιοχή φτάνονται πάνω από την πόλη της Πτολεμαΐδας που απέχει μόλις 5 χιλιόμετρα (σε απόλυτη ευθεία) από το ορυχείο και τις αποθέσεις.

Πηγή: http://eordaia.org/

Διαβάστε περισσότερα...

Δε γίνεται...

Δε γίνεται να υποστηρίζεις ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος, όταν όσο και να δουλεύεις δε τα βγάζεις πέρα. Δε γίνεται να μιλάς για τα συμφέροντα αυτών που σε γονατίζουν, πριν από τα δικά σου. Δε γίνεται να υποστηρίζεις με σθένος τις ιδιωτικοποιήσεις, όταν τα χρήματα που βγάζεις δεν καλύπτουν ούτε τα βασικά έξοδα της ημέρας. Δε γίνεται να μην απαιτείς να έχεις πρόσβαση σε πραγματικά δωρεάν παιδεία, στην υγεία, στις συγκοινωνίες. Δε γίνεται να κατηγορείς γενικά κι αόριστα το κράτος και το δημόσιο, όταν τη στιγμή που εσύ κοιμόσουν το καταχρέωναν οι τράπεζες και οι εργολάβοι και έτρωγαν τους φόρους σου μαζί με αυτούς που ψήφιζες. Δε γίνεται ακόμα να πιστεύεις στα αόρατα χέρια της αγοράς και στον ελεύθερο ανταγωνισμό, όταν εσύ δεν έχεις κάποιον να ανταγωνιστείς ή ακόμα κι όταν έχεις, καταλαβαίνεις πόσο εύκολα το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. Δε γίνεται να λες ότι είναι ουτοπικό και μάταιο το να ονειρεύεσαι μια κοινωνία που δε βασίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και στην κερδοφορία του κεφαλαίου, όταν ζεις μέσα στην αυταπάτη ότι θα δουλέψεις και απλά μια μέρα θα καταφέρεις κι εσύ να πλουτίσεις. Δε γίνεται, όχι μόνο να μην είσαι αλληλέγγυος, αλλά και να λοιδορείς όσους αγωνίζονται. Δε γίνεται να βλέπεις τους φίλους σου να μεταναστεύουν, να έχεις παππούδες πρόσφυγες και να είσαι ρατσιστής. Δε γίνεται να μη σε νοιάζει. Δε γίνεται να τους στηρίζεις. Δε γίνεται να τους δικαιολογείς. Δε γίνεται να τους ανέχεσαι. Δε γίνεται να τους ψηφίζεις. Δε γίνεται να φοβάσαι τη σκιά σου. Δε γίνεται να βολεύεσαι. Δε γίνεται να επαναπαύεσαι. Δε γίνεται! Γιατί αν γίνονται όλα αυτά, τουλάχιστον σταμάτα να θες να φαίνεσαι και δημοκράτης, και καλλιεργημένος, και έντιμος, και σωστός πατριώτης, και καλός χριστιανός, και οικογενειάρχης, και φιλήσυχος, και ηθικός, και εργατικός, και νοικοκύρης. Οι ρόλοι τελειώνουν. Και μαζί με τα "ξέρεις ποιος είμαι εγώ;", στον κυνισμό των εποχών, πέφτουν και οι μάσκες. Και τα νούμερα γίνονται μηδενικά, και οι ευκαιρίες που ξεχωρίζουν την ήρα από το στάχυ είναι περισσότερες. Δεν υπάρχουν τα ίδια περιθώρια για παραστάσεις, μεγάλα λόγια και φανφάρες. Οι πράξεις σημαίνουν πολλά περισσότερα και κάποια στιγμή θα κριθείς για το στρατόπεδο που θα διαλέξεις. Για τη στάση ζωής που έχεις υιοθετήσει, τον μοναδικό τρόπο που έχεις σαν πρόσωπο να βιώνεις τα πράγματα, την ικανότητα να ζυγίζεις τις καταστάσεις, την ακεραιότητά σου όταν όλα σε παροτρύνουν να αλλάξεις, το σεβασμό στον διπλανό σου και κυρίως στον εαυτό σου. Θα κριθείς θες δεν θες. Κι αν δεν κριθείς σήμερα, θα κριθείς αύριο... από τα ίδια τα παιδιά σου κι από την ιστορία.

Πηγή: http://babushkagr.blogspot.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Κυριακή 22 Ιουλίου 2012

Ένα παράπονο...

Εμένα αλλιώς μου τα μάθανε. Μου είπανε πως η Δημοκρατία προσφέρει ελευθερία, ισότητα, δικαιώματα, αισιοδοξία, πίστη. Εμένα αλλιώς μου τα μάθανε. Με κοίταξαν στα μάτια και μου υποσχέθηκαν πως θα έχω δύναμη να κάνω όνειρα, πως θα μπορώ να σχεδιάσω χωρίς αγωνίες και δισταγμούς το μέλλον μου. Τόλμησαν να μου πουν κάποτε πως η ζωή είναι εύκολη. Μεγάλο λάθος! Πού είναι τώρα όλα αυτά; Πού πήγαν όλες αυτές οι υποσχέσεις; Γιατί τώρα δεν έρχονται να μου πούνε πως τίποτα δεν έχει αλλάξει; Εγώ φταίω; Εγώ πάντα διάβαζα ό,τι μου δίδασκαν στο σχολείο για να μορφωθώ, προσπαθούσα μέρα με τη μέρα να γίνω καλός άνθρωπος, πάλεψα για να διαμορφώσω μια προσωπικότητα ικανή να ενταχθεί στο κοινωνικό σύνολο, έμαθα τι μου επιτρέπεται και τι μου απαγορεύεται να κάνω. Ξέρω ποια είμαι, ξέρω τι θέλω, ξέρω τι είμαι ικανή να κάνω! Η πολιτεία μου όμως ξέρει; Μπορεί εμένα να με βοηθήσει; Γιατί μου φορτώνει τόσα «πρέπει…», την ίδια ώρα που εκείνη είναι ανήμπορη να κάνει το οτιδήποτε; Τόσα παιδιά αναρωτιόμαστε τι θα κάνουμε με αυτήν την κατάσταση! Είμαστε μια γενιά που της έχουν εξευτελιστεί όλα της τα δικαιώματα, μια γενιά που τις άρπαξαν την ελπίδα και της δήλωσαν κυριολεκτικά πως από εδώ και πέρα οφείλει να ξεχάσει το ευχάριστο βιοτικό επίπεδο. Δεν πιστεύω τίποτα απ’ όσα λένε. ΤΙΠΟΤΑ! Κανένας τους δεν είναι ικανός να πάρει αυτή τη θέση και να καθοδηγήσει την Ελλάδα. Ποιος από αυτούς ενδιαφέρεται πραγματικά για εμάς τους νέους; Εννοείται πως η εξουσία και η κυριαρχία μετράνε παραπάνω από μια 17χρονη κοπέλα που δεν ξέρει αν όλος αυτός ο κόπος της αξίζει τελικά. Κουράστηκα να ακούω αερολογίες… Θέλω λόγια αληθινά, λόγια που πηγάζουν μέσα από την ψυχή. Θέλω μια ευκαιρία να ζήσω και εγώ όπως μου μάθανε. Γιατί, αλήθεια, εμένα αλλιώς μου τα μάθανε…

Πηγή: http://www.protagon.gr - της Δέσποινας Βιτσαρά
*Η Δέσποινα Βιτσαρά είναι 17 ετών.

Διαβάστε περισσότερα...

Σάββατο 21 Ιουλίου 2012

Χαρτογράφηση κατολισθήσεων ως οδηγός για το μέλλον ...

Περισσότερα από 5.000 σημεία κατολισθήσεων και καθιζήσεων εδαφών έχουν καταγραφεί τα τελευταία 50 χρόνια στην ελληνική επικράτεια. Δεκάδες κατολισθήσεις ήταν θανατηφόρες, ενώ υπήρξαν περιπτώσεις όπου ολόκληρα χωριά, όπως στην Ευρυτανία, σκεπάστηκαν από τεράστιους όγκους χώματος και βράχων, ενώ άλλα χρειάστηκε να μετακινηθούν και να ξαναστηθούν σε στέρεα εδάφη. Φαινόμενα κατολισθήσεων, καθιζήσεων και ερπυσμού, όπως αυτά που παρατηρούνται το τελευταίο διάστημα στον Κοκκινοπλό Λάρισας, στο Ροπωτό Τρικάλων, τον οικισμό που εξακολουθεί να «γλιστράει» στην πλαγιά του όρους Καραβούλα, και στην Ηλεία «υπήρχαν στο παρελθόν, υπάρχουν και θα υπάρχουν στο μέλλον», τονίζει ο διευθυντής Τεχνικής Γεωλογίας του Ινστιτούτου Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών και Μελετών (ΙΓΜΕΜ) κ. Νίκος Νικολάου. Φέτος, μάλιστα, είναι λιγότερο έντονα από άλλες χρονιές, όπως στις περιόδους 2010-2011 και 2002-2003, χρονιές στις οποίες σημειώθηκαν περισσότερες από 40 κατολισθήσεις. Οι έντονες βροχοπτώσεις και χιονοπτώσεις θεωρούνται από τους ειδικούς ο κυριότερος λόγος των κατολισθήσεων που σημειώνονται κυρίως σε περιοχές της Δυτικής και Κεντρικής Ελλάδας. Τα νερά των βροχών που πέφτουν σε σύντομο χρονικό διάστημα σε ευαίσθητες γεωλογικά ορεινές περιοχές εμποτίζουν το έδαφος, προκαλώντας στην επιφάνεια και κάτω απ αυτήν μεγάλες εμφανείς ή αφανείς ρηγματώσεις και καθιζήσεις που προκαλούν τις κατολισθήσεις. Το ΙΓΜΕΜ, που έχει κληθεί να αντιμετωπίσει εκατοντάδες γεωλογικά καταστροφικά φαινόμενα, έχει δημιουργήσει μια τεράστια βάση δεδομένων με στοιχεία απ’ όλη τη χώρα. Οι περισσότερες κατολισθήσεις έχουν καταγραφεί τις τελευταίες δύο δεκαετίες σε Τρίκαλα, Καρδίτσα, Ιωάννινα, Αρτα, Κεντρική Πελοπόννησο, Ηλεία, Πιερία, Θεσσαλονίκη και Χαλκιδική. Το 50% των κατολισθήσεων-καθιζήσεων έχει ενταχθεί σε αυτή τη βάση με σκοπό αυτή να αποτελέσει, εφόσον ενταχθεί στο ΕΣΠΑ, την πλατφόρμα για τη δημιουργία γεωλογικών χαρτών επικινδυνότητας. Τέσσερις περιοχές με διαφορετικούς γεωλογικούς σχηματισμούς όπως η Κορινθία, το Πήλιο, η Σαντορίνη και τα Ιωάννινα έχουν ήδη επιλεγεί ως πιλοτικές για τη δημιουργία τέτοιων χαρτών από το ΙΓΜΕΜ. «Η χρόνια καταγραφή μάς δίνει τη δυνατότητα να γνωρίζουμε πού έγινε κατολίσθηση, ποια τα χαρακτηριστικά της, αν υλοποιήθηκαν τα μέτρα που είχαν προταθεί. Κατολισθήσεις συνήθως έχουμε εκεί όπου συνέβησαν και στο παρελθόν ή όπου υπήρξε ανθρώπινη παρέμβαση π.χ. ένας δρόμος», λέει ο κ. Νικολάου. «Εως τώρα, προσθέτει, ο κρατικός μηχανισμός ακολουθούσε μια κατολίσθηση. Δηλαδή λειτουργούσε πυροσβεστικά. Η δημιουργία χαρτών θα μας επιτρέψει να γνωρίζουμε πού έγιναν γεωλογικά καταστροφικά φαινόμενα και πού υπάρχει κίνδυνος να επαναληφθούν».

Μετεγκατάσταση χωριών
Τα δεδομένα από τους γεωλογικούς χάρτες αναμένεται να συμβάλουν και στην εφαρμογή των διαδικασιών μετεγκατάστασης ενός οικισμού που πλήττεται από φαινόμενα κατολισθήσεων. Στο παρελθόν η απόφαση για τη μεταφορά ενός οικισμού ήταν μια σχετικά εύκολη απόφαση για τα διοικητικά όργανα. Σήμερα προκύπτουν πολλές γραφειοκρατικές αγκυλώσεις που ουσιαστικά αναστέλλουν τη διαδικασία. Σε ορισμένες περιπτώσεις οι υπηρεσίες έχουν αντιμετωπίσει και την επιστροφή των πληγέντων, των κατοίκων δηλαδή που έπαιρναν τις αποζημιώσεις, που για συναισθηματικούς λόγους επέστρεψαν κι έκτισαν πάλι στην προβληματική περιοχή. Οι χάρτες θα υπολογίζουν τη σεισμικότητα μιας περιοχής στον βαθμό που επηρεάζει κατολισθήσεις και θα αποτυπώνουν τα γεωλογικά ρήγματα. Σημαντικός παράγοντας για την ακριβή χαρτογράφηση αναδεικνύονται οι δορυφόροι, που υπολογίζουν μετακινήσεις του εδάφους και βοηθούν στη διαχείριση της επικινδυνότητας. Σε συνέδριο που έγινε πριν από λίγες ημέρες στη Σαντορίνη, παρουσιάστηκαν συμπεράσματα δορυφορικών παρατηρήσεων και για ελληνικές περιοχές. Θεσσαλία και Καλοχώρι Θεσσαλονίκης είχαν την τιμητική τους λόγω των εκτεταμένων υποχωρήσεων εδαφών από 15ετίας, εξαιτίας της υπεράντλησης υδάτων. Στην Αττική εξετάστηκαν καθιζήσεις σε περιοχές όπου λειτουργούσαν λατομεία.

Η περίπτωση του Ροπωτού Τρικάλων
Το Ροπωτό των Τρικάλων είναι ένας οικισμός (650 κάτοικοι) με σοβαρό και χρόνιο πρόβλημα κατολίσθησης, αλλά και χαρακτηριστική περίπτωση ελληνικής νοοτροπίας στην προληπτική αντιμετώπιση καταστροφικών φαινομένων. Από το 1963 που έχει διαγνωστεί το πρόβλημα, στον κεντρικό οικισμό τα σπίτια «έρχονται και φεύγουν». Στους κατοίκους του ορεινού οικισμού, λόγω του φαινομένου δόθηκε τις προηγούμενες δεκαετίες η δυνατότητα μετεγκατάστασης στην Πύλη. Πολλοί μετακινήθηκαν, αλλά αρκετοί επέστρεψαν για να ξαναχτίσουν εκεί, παρακάμπτοντας την επικινδυνότητα με γεωλογικές μελέτες ιδιωτών και έγκριση της πολεοδομίας! Το 2010 μετά από έντονες βροχοπτώσεις τα σπίτια του κεντρικού οικισμού υπέστησαν μεγάλες ζημιές και αρκετές οικογένειες τα εκκένωσαν. Φέτος το φαινόμενο επαναλήφθηκε στον κεντρικό οικισμό (υπάρχουν άλλοι έξι περιμετρικά που δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα), παρασύροντας ακόμη και την εκκλησία. Σήμερα 38 σπίτια έχουν υποστεί ζημιές, 14 εκαταστράφηκαν ολοσχερώς, 7 οικογένειες δεν έχουν λάβει άδεια μετεγκατάστασης (λόγω εκλογών), ο μισός οικισμός δεν έχει ηλεκτρικό, αρκετοί κάτοικοι φιλοξενούνται σε ξενοδοχεία, ενώ σύμφωνα με τον δήμαρχο κ. Κ. Κουφογάζο γίνονται ενέργειες αποκατάστασης των πληγέντων και δρομολόγησης των διαδικασιών για την παραχώρηση έκτασης σε κοντινή, αλλά στέρεη τοποθεσία.

Στον αέρα η μετεγκατάσταση της Μαυροπηγής, ενώ τα ρήγματα βαθαίνουν
Περισσότερο επικίνδυνο από μια φυσική κατολίσθηση παρουσιάζεται πλέον το ρήγμα της Μαυροπηγής στην Κοζάνη, η προέλευση του οποίου αποδίδεται και από επιστημονικές έρευνες στη λειτουργία του κοντινού λιγνιτωρυχείου της ΔΕΗ. Πριν από δύο χρόνια, όταν οι πρώτες ρηγματώσεις έκαναν την εμφάνισή τους μέσα στα χωράφια της Μαυροπηγής -κι ενώ είχε αποφασιστεί η μετεγκατάσταση του χωριού έως το 2015- οι αρμόδιοι της επιχείρησης αρνούνταν με κάθε τρόπο τη συσχέτιση λιγνιτωρυχείου και ρήγματος. Σήμερα και καθώς το ορυχείο βρίσκεται μια ανάσα από τα σπίτια του χωριού όλοι σχεδόν μιλούν για φαινόμενα κατολίσθησης - καθίζησης και όχι για ρήγμα, αφού σε πολλά σημεία η διαφορά καθ’ ύψος μεταξύ των δύο πλευρών του φτάνει και τα δύο μέτρα. «Το μεγαλύτερο μέρος του χωριού διαπερνάται από μικρά και μεγάλα ρήγματα, οι σωλήνες του δικτύου ύδρευσης “σπάνε”, εκατό κτίσματα έχουν κριθεί ακατάλληλα και οι επιστήμονες του ΑΠΘ που μελέτησαν το φαινόμενο μας έχουν προειδοποιήσει ότι μέχρι τον Σεπτέμβριο θα πρέπει να έχουμε εγκαταλείψει το χωριό γιατί ο κίνδυνος διαρκώς αυξάνεται», ανέφερε μιλώντας στην «Κ» ο πρόεδρος του τοπικού συμβουλίου κ. Τάσος Εμμανουήλ. Ορισμένοι από τους κατοίκους έχουν δεχθεί να πάρουν έναντι χρήματα από τις αποζημιώσεις αναγκαστικής απαλλοτρίωσης που θα τους χορηγήσει η ΔΕΗ, αλλά οι περισσότεροι αναμένουν την απόφαση του Πρωτοδικείου Κοζάνης για τον προσδιορισμό της τιμής μονάδας αποζημίωσης που θα λάβει ο κάθε κάτοικος. Ακόμα κι αν το Πρωτοδικείο εκδώσει την απόφασή του έως το ερχόμενο φθινόπωρο, η ΔΕΗ έχει το χρονικό περιθώριο καταβολής της αποζημίωσης στους ιδιοκτήτες των κτισμάτων μέχρι 18 μήνες. «Υπάρχουν 350 κάτοικοι της Μαυροπηγής που ρισκάρουν σήμερα την παραμονή και το ζειν επικινδύνως σε μια προσπάθεια πίεσης προς την πολιτεία προκειμένου να εξευρεθεί μια λύση για το χωριό», λέει ο κ. Εμμανουήλ.

Εντονη η ανησυχία τους
«Αυτοί που αναγκάστηκαν να φύγουν αναγκάστηκαν να επιλέξουν και διαφορετικό τόπο διαμονής. Φοβόμαστε όμως ότι το χωριό έτσι θα σκορπίσει» επισημαίνει ο κ. Εμμανουήλ. Ως περιοχή μετεγκατάστασης είχε οριστεί μια έκταση έξω από την Πτολεμαΐδα, κοντά στον Νέο Κόμανο, ένα από τα άλλα έξι χωριά που «σήκωσε» η ΔΕΗ στον νομό Κοζάνης την τελευταία 30ετία για να εκμεταλλευτεί τα πλούσια κοιτάσματα λιγνίτη που υπήρχαν στο υπέδαφός τους. Ωστόσο μέχρι τώρα δεν είναι εξασφαλισμένο ούτε ένα ευρώ για τη μετεγκατάσταση και τη δημιουργία των υποδομών του οικισμού που θα στεγάσει τους σημερινούς κατοίκους της Μαυροπηγής. Το κόστος για τα πρώτα έργα στη συγκεκριμένη έκταση της Πτολεμαΐδας, αν ξεπεραστούν και τα νομικά κωλύματα που έχουν ανακύψει, υπολογίζονται στα 5 εκατομμύρια ευρώ. Το καταστροφικό γεωλογικό φαινόμενο της Μαυροπηγής, που οφείλεται καθαρά στην ανθρωπογενή αλλοίωση του τοπίου της περιοχής λόγω της εξόρυξης λιγνίτη, είναι σε πλήρη εξέλιξη και παρακολούθηση από ομάδες της πολιτικής προστασίας, του ΙΓΜΕΜ και άλλων αρμόδιων κρατικών υπηρεσιών. Ετσι, όμως, όπως διαμορφώνεται η κατάσταση, το Τοπικό Συμβούλιο και οι κάτοικοι αμφισβητούν πια το εγχείρημα της οργανωμένης μεταφοράς του οικισμού. Οι εκλογές, η οικονομική κρίση και η πολιτική ρευστότητα επιτείνουν την ανησυχία τους. Στο μεταξύ η Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας άνοιξε ένα νέο μέτωπο στο λεκανοπέδιο Κοζάνης Πτολεμαΐδας - Αμυνταίου. Πριν από λίγες ημέρες κατέθεσε προσφυγή στο ΣτΕ ζητώντας την ακύρωση της απόφασης του υπουργείου Περιβάλλοντος για τους περιβαλλοντικούς όρους εκμετάλλευσης του λιγνιτωρυχείου της Αχλάδας, προβάλλοντας ως βασική προτεραιότητα τη μετεγκατάσταση του οικισμού Αχλάδας.

Πηγή: Εφημερίδα Καθημερινή - Του Θαναση Τσιγγανα

Διαβάστε περισσότερα...

Η διαχείριση του νερού είναι το παν...

Συνηθίζουμε να λέμε ότι δεν γνωρίζουμε τι έχουμε, τι εκμεταλλευόμαστε, τι χάνουμε σε σχέση με το νερό, ότι σπαταλάμε το διπλάσιο από το αναγκαίο στη γεωργία (από τα 8.500 τετ. χλμ. ζήτησης, περίπου τα 7.000 τετ. χλμ. χρησιμοποιούνται στην άρδευση), ότι δεν έχουν γίνει βήματα για τον περιορισμό των απωλειών, την ανακύκλωση του νερού, τη χρήση νέων τεχνολογιών άρδευσης, τη διαχείριση του νερού σε επίπεδο υδρολογικής λεκάνης, όπως θα έπρεπε βάσει της Οδηγίας-πλαισίου, ότι επικρατεί μια βαβέλ μεταξύ των υπηρεσιών - Κεντρική Υπηρεσία Υδάτων του ΥΠΕΚΑ, Διευθύνσεις Υδάτων των 13 Περιφερειών, υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΙΓΜΕ, ΕΜΥ... Οτι η Ελλάδα είναι ένα «σουρωτήρι» από τις γεωτρήσεις -πάνω από 290.000 συνολικά- από τις οποίες ούτε οι μισές νόμιμες. Οτι δαπανώνται κονδύλια σε έργα, αφαλατώσεις, φράγματα, λιμνοδεξαμενές, που ούτε καν λειτουργούν... Στην Ιταλία -αναφέρθηκε προ ημερών σε διεθνές συνέδριο στην Κοζάνη, στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος Sharp- ελέγχουν το νερό που χρησιμοποιείται για άρδευση μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή, στη Σκωτία τα αποθέματα καταγράφονται με τρισδιάστατα γεωλογικά μοντέλα, στη Γερμανία έχει δημιουργηθεί ψηφιακό βιβλίο νερού όπου αποτυπώνεται κάθε επίπτωση των ανθρώπινων δραστηριοτήτων στα υδρολογικά δεδομένα της κάθε περιοχής... Στην Ελλάδα; Και όμως και στη χώρα μας εφαρμόζονται αντίστοιχες καλές πρακτικές, ανέφερε στο ίδιο συνέδριο, αλλά και στην «Κ», ο γεωλόγος μηχανικός της Διεύθυνσης Υδάτων Δυτικής Μακεδονίας Ιωσήφ Παπαδόπουλος, παρουσιάζοντας το «ποτήρι» του σοβαρού ζητήματος μισογεμάτο. Μπορεί τα περιβόητα «σχέδια διαχείρισης των υδάτων» να είναι ακόμη «στο δρόμο», όμως πολλοί αγρότες εφαρμόζουν ήδη σύγχρονα συστήματα άρδευσης, υδρόμετρα «παρακολουθούν» την κατανάλωση του νερού που αδειοδοτείται, ενώ σε όλα τα έργα, άρδευσης και ύδρευσης, καταγράφεται λεπτομερώς τι λαμβάνεται και τι διατίθεται... Στη λίμνη Χειμαδίτιδα της Φλώρινας έχουν κατασκευαστεί ειδικά αναχώματα για τη συγκράτηση του νερού που αρδεύει τα χωράφια το καλοκαίρι. Στη Σκύδρα της Εδεσσας το νερό της πηγής των Σεβαστιανών, που πλημμυρίζει τον χειμώνα τις γύρω εκτάσεις, διοχετεύεται μέσω ειδικών γεωτρήσεων πίσω στον υδροφόρο ορίζοντα. Στη Χίο φράγματα, έλεγχος των γεωτρήσεων, μείωση της κατανάλωσης έσωσαν το νησί από τη λειψυδρία. Το παν είναι η διαχείριση του νερού. Η αποκατάσταση της ισορροπίας ανάμεσα στις ποσότητες που προσφέρει η φύση και σε εκείνες που αντλούνται - αποκαρδιωτικά περισσότερες. Οχι, δεν έχει ακόμη οργανωθεί στην Ελλάδα η συνολική παρακολούθηση των επιφανειακών και υπόγειων υδάτων. Ομως ας μην αφήσουμε τα στερεότυπα της «ελληνικής πραγματικότητας» να κατεδαφίσουν την προσπάθεια της ενεργού «βάσης» (φορείς και κοινωνικό σύνολο) να συμπαρασύρει προς τα εμπρός την αμφιρρέπουσα βραχυκυκλωμένη αναβλητική και περί άλλα τυρβαζομένη «κεφαλή»...

Πηγή: Εφημερίδα Καθημερινή - Της Tασουλας Καραϊσκακη

Διαβάστε περισσότερα...

Παρασκευή 20 Ιουλίου 2012

Επεισόδια ρύπανσης...

Διαβάστε περισσότερα...

Το ρήγμα επεκτείνεται, τα ορυχεία της ΔΕΗ πλησιάζουν τον οικισμό και οι κάτοικοι φεύγουν...

Πηγή: http://kozani.tv/

Διαβάστε περισσότερα...

Νέα έρευνα για ρύπανση σε Κοζάνη και Πτολεμαΐδα...

Νέες έρευνες στο λεκανοπέδιο Κοζάνης - Πτολεμαΐδας θα πραγματοποιήσουν επιθεωρητές Περιβάλλοντος, προκειμένου να διερευνήσουν τις καταγγελίες για υπερβάσεις των ρύπων στην περιοχή, από τη δραστηριότητα των λιγνιτωρυχείων, των ατμοηλεκτρικών σταθμών και άλλων παραγωγικών μονάδων. Η ειδική γραμματέας Επιθεώρησης και Ενέργειας του ΥΠΕΚΑ Μαργαρίτα Καραβασίλη συναντήθηκε με κλιμάκιο των Οικολόγων Πρασίνων για το πρόβλημα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης στην Κοζάνη και ανέλαβε τη δέσμευση να αποσταλούν εκ νέου επιθεωρητές Περιβάλλοντος στην περιοχή «και παράλληλα με τις προτάσεις των Οικολόγων Πρασίνων, να προβούμε από κοινού σε μια διαβούλευση με τους εμπλεκόμενους φορείς και τη ΔΕΗ για το ξεκίνημα μιας εφαρμογής σταδιακών μέτρων μέσα στον Σεπτέμβριο», επισήμαναν τα μέλη του κλιμακίου που πήραν μέρος στη συνάντηση. Το κλιμάκιο των Ο.Π. κατέθεσε στην ειδική γραμματέα τα αποτελέσματα των τελευταίων μετρήσεων ατμοσφαιρικής ρύπανσης που αφορούν υψηλές συγκεντρώσεις των αιωρούμενων σωματιδίων (PM-10), όπως αυτές έχουν καταγραφεί από το Κέντρο Περιβάλλοντος της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας και δείχνουν υπερβάσεις των ορίων που έχει θεσπίσει η ευρωπαϊκή νομοθεσία, και ζήτησε τη λήψη προληπτικών μέτρων ώστε να περιοριστούν τα φαινόμενα ρύπανσης στην περιοχή. Έντεκα περιβαλλοντικές οργανώσεις των περιοχών Κοζάνης και Αρκαδίας έχουν καταθέσει και αναφορά στο Ευρωκοινοβούλιο για τα περιβαλλοντικά προβλήματα και τις παραβιάσεις της νομοθεσίας από τη λειτουργία των λιγνιτικών πεδίων της ΔΕΗ στις αντίστοιχες περιοχές. Σύμφωνα με τα μέλη του κλιμακίου, οι Βρυξέλλες ανταποκρίθηκαν και ήδη διεξάγεται προκαταρκτική έρευνα σε επίπεδο Ε.Ε. για όσα καταγγέλλουν. Οι Οικολόγοι Πράσινοι κατέθεσαν στην κ. Καραβασίλη σχέδιο που έχουν εκπονήσει προ 3ετίας για τη δυνατότητα δημιουργίας περίπου 3.000 θέσεων πράσινης εργασίας στον Νομό Κοζάνης.

Πηγή: Εφημερίδα Καθημερινή - Θανασης Τσιγγανας

Διαβάστε περισσότερα...

Ο Τυφλός Ψαράς...

Το ντοκιμαντέρ «Ο Τυφλός Ψαράς»του Στρατή Βογιατζή και της Θέκλας Μαλάμου είναι το ντοκιμαντέρ που μάγεψε το κοινό στο 14ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης-Εικόνες του 21ου Αιώνα. Την ξεχωριστή μουσική του ντοκιμαντέρ υπογράφει ο Χρυσάνθος Χριστοδόλου και το εξαιρετικό μοντάζ είναι της Ιώαννας Πογιαντζή. Απέσπασε το 1ο βραβείο, το Βραβείο Κοινού, επιλέχτηκε να συμμετάσχει σε 5 Διεθνή Φεστιβάλ, να παρουσιαστεί σε 13 τόπους της Ελλάδας (Αλεξανδρούπολη, Αμοργός, Βέροια, Βόλος, Καβάλα, Καστοριά, Κιλκίς, Κοζάνη, Λαμία, Ξάνθη, Πτολεμαίδα, Φλώρινα και Ηράκλειο) και θα προβληθεί σε Καταστήματα Κράτησης Νέων και Γυναικών (Θεσ/νίκη, Λάρισσα, Θήβα, Βόλος) και σε κέντρα απεξάρτησης τοξικομανών. «Ο Τυφλός Ψαράς», είναι το πρώτο από τη σειρά ντοκιμαντέρ με τίτλο «Ξεχωριστοί Άνθρωποι», κομμάτι της εργασίας του Caravan Project και της πολιτιστικής δράσης «Ένας Άλλος Κόσμος Είναι Εδώ». Μέσα από το ντοκιμαντέρ «Ο Τυφλός Ψαράς», ο κυρ Γιάννης εμφανίζεται σαν ένας άνθρωπος γεμάτος αντιφάσεις που αγκαλιάζει ταυτόχρονα το ποιητικό παράδοξο της ζωής. Από τη μια πλευρά παρατηρούμε την περιχαρακώμενη του ζωή, με φράχτες προστατευτικότητας γύρω της και απο την αλλή έναν άνθρωπο που ξανοίγεται στον κίνδυνο, που ψαρεύει στα ανοιχτά και ταξιδεύει στη θάλασσα ως ατρόμητος θαλασσοπόρος. Χωρίς το πέπλο μιας απωθητικής σιγουριάς αλλα με την προωθητική δύναμη μιας αμήχανης αφέλειας ο τυφλός κυρ Γιάννης εισχώρησε στον κόσμο μας για να μας μάθει να βλέπουμε..μας προέτρεψε ασυναίσθητα όπως το θρόισμα που προκαλεί το παραραμύθι στη ψύχη μας να εισέλθουμε στη βάρκα του τη «Bασιλεια και» να ξεκινήσει το ταξίδι. Σαλπάρουμε λοιπόν με τον κυρ Γιάννη σε ένα ταξίδι που το παραμύθι και ο ρεαλισμός είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος, φανερώντας τις αντιθετικές και συναρπαστικές δυνάμεις που χρωματίζουν την ανθρώπινη ψυχή. Βλέπουμε τον κόσμο μέσα από τα μάτια αυτού του υπέροχου ανθρώπου, σε μια πορεία που αποκαλύπτει το σθένος και την υπέρβαση του ανθρώπινου πνεύματος.

Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη 19 Ιουλίου 2012

Οι θετικές σκέψεις κάνουν καλό στην καρδιά σας...

Αν ανήκετε στην κατηγορία των ανθρώπων που πάντοτε βλέπουν το ποτήρι της ζωής μισογεμάτο, πιθανότατα έχετε μια πιο υγιή καρδιά, σύμφωνα με μία νέα μελέτη. Παρακολουθώντας επί 6 χρόνια την πορεία της υγείας σχεδόν 8.000 εθελοντών, οι ερευνητές διαπίστωσαν πως όσο πιο αισιόδοξοι ήταν, τόσο λιγότερα καρδιολογικά προβλήματα αντιμετώπιζαν. Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ δεν ξέρουν που ακριβώς οφείλεται η συσχέτιση και πόσο μάλλον που είναι ανεξάρτητη από παράγοντες όπως το σωματικό βάρος και η αρτηριακή πίεση. Λένε όμως πως κάτι τόσο απλό όσο το να νιώθει κανείς ικανοποιημένος για ό,τι έχει στη ζωή του και γεμάτος ελπίδα πως θα έρθουν ακόμα καλύτερες μέρες, μπορεί να ασκήσει ευεργετικές επιδράσεις στην καρδιά. Οι εθελοντές που συμμετείχαν στη μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στην «Ευρωπαϊκή Επιθεώρηση Καρδιάς» (EHJ), απάντησαν σε ερωτήματα που αφορούσαν επτά παραμέτρους της ζωής: τις διαπροσωπικές σχέσεις και την αγάπη, τα χόμπι, τις συνθήκες διαβίωσης, την εργασία, την οικογένεια, την ερωτική ζωή και τον εαυτό τους. Οι ερευνητές ανέλυσαν επίσης το ιατρικό ιστορικό και γενικότερα την υγεία τους, σε διάστημα μιας εξαετίας. Όσοι γενικά δήλωσαν πολύ ικανοποιημένοι από τη ζωή τους είχαν κατά 13% λιγότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν καρδιολογικά προβλήματα, με την ικανοποίηση από τον εαυτό τους, την εργασία, την οικογένεια και την σεξουαλική ζωή να παρέχουν το μεγαλύτερο όφελος. Προγενέστερες μελέτες έχουν συσχετίσει την απαισιοδοξία με αυξημένο κίνδυνο εμφράγματος και εγκεφαλικού. Επιμέλεια: Μαργαρίτα Μπρίγκου

Διαβάστε περισσότερα...

Τετάρτη 18 Ιουλίου 2012

Η χειραγώγηση του όχλου...

Ο όχλος, παραπλανημένος από απατηλά οφέλη, επιζητεί, συχνά, την καταστροφή του και συγκινείται, εύκολα, από λαμπρές ελπίδες και απερίσκεπτες υποσχέσεις. Όταν κατελήφθη η πόλη Βέι, ο λαός θεώρησε ότι η Ρώμη θα ωφελείτο, αν οι μισοί κάτοικοί της μετακόμιζαν στο Βέι. Επειδή το Βέι βρισκόταν σε πλούσια περιοχή, διέθετε πληθώρα κτισμάτων και ήταν κοντά στη Ρώμη, όχι όμως τόσο κοντά ώστε οι κάτοικοί του να περεμβαίνουν στις πολιτκκές διαδικασίες της. Θεωρήθηκε, λοιπόν, ότι όλοι αυτοί θα ευημερούσαν, αν μετακόμιζαν εκεί. Το εγχείρημα κρίθηκε από τη Σύγκλητο και τους φρονιμότερους Ρωμαίους τόσο μάταιο και, ενδεχομένως, βλαβερό, ώστε διεκήρυξαν, δημόσια, πως θα προτιμούσαν να τους θανατώσουν παρά να συγκατατεθούν. Το αποτέλεσμα ήταν, όταν το θέμα ήλθε προς συζήτηση, να εξαγριωθεί τόσο πολύ ο όχλος κατά της Συγκλήτου, ώστε θα γινόταν ένοπλη σύγκρουση και αιματοχυσία, αν κάποια αξιοσέβαστοι ηλικιωμένοι πολίτες δεν προστάτευαν τη Σύγκλητο και δε σταματούσαν, χάρη στο κύρος τους, την αυθάδεια του πλήθους. Δύο πράγματα αξίζει να σημειωθούν εδώ. Ο λαός, πρώτ’ απ’ όλα, παραπλανημένος από απατηλά αγαθά, επιδιώκει πολλές φορές την αυτοκαταστροφή του, προξενώντας ατελεύτητα κινδύνους και καταστροφές στις δημοκρατίες, εκτός αν κάποιος τον οποίο εμπιστεύεται, τον καθοδηγήσει ώστε να αντιληφθεί τι είναι καλό και τι κακό γι’ αυτόν. Όταν πάλι, κατά κακή τύχη, δεν εμπιστεύεται κανέναν, όπως ενίοτε συμβαίνει, επειδή εξαπατήθηκε στο παρελθόν από γεγονότα ή ανθρώπους, τότε αναπόφευκτα σπέρνει τον όλεθρο. Σχετικά μ’ αυτό είπε ο Δάντης: «Ο όχλος συχνά ζητωκραυγάζει για το θάνατό του και το θάνατο της ζωής του». Απ’ αυτή την απροθυμία να εμπιστευτούν οποιονδήποτε, αποτυγχάνουν οι δημοκρατίες να λάβουν σωστές αποφάσεις, όπως συνέβη με τους Ενετούς, οι οποίοι όταν δέχτηκαν επίθεση από πολυάριθμους εχθρούς, δεν μπορούσαν να αποφασίσουν κατά πόσο θα αντιμετώπιζαν την κατάσταση επιστρέφοντας όσα είχαν αρπάξει από τους άλλους – γιατί αυτό είχε προκαλέσει τον πόλεμο και είχε εξαναγκάσει τους άλλους ηγεμόνες να στραφούν εναντίον τους – ώσπου καταστράφηκαν. Σκεφτόμενοι τώρα στο ερώτημα, για ποιά πράγματα είναι εύκολο και ποια δύσκολο να πείσεις κάποιον, πρέπει να διευκρινίσουμε ότι εκείνο για το οποίο πρέπει να τον πείσεις είναι αυτό που δείχνει, σε πρώτη ματιά, ως σίγουρη ή χαμένη υπόθεση, είτε, πάλι, εκείνο που μπορεί να του φανεί γενναία ή δειλή πράξη. Όταν οι προτάσεις που έχουν τεθεί στην κρίση του λαού δείχνουν να είναι σίγουρες υποθέσεις μολονότι εμπεριέχουν συγκαλλυμένους κινδύνους, ή δείχνουν τολμηρές ενώ υποκρύπτουν την καταστροφή της Δημοκρατίας, θα είναι πάντοτε εύκολο να πείσεις τις μάζες να τις υιοθετήσουν. Κι όμως, θα είναι πάντοτε δύσκολο να πείσεις τις μάζες να υιοθετήσουν μια πορεία που τους φαίνεται άναδρη ή χωρίς ελπίδα, μολονότι περικλείει ασφάλεια και ηρεμία. Στην αρχαία Αθήνα, ο Νικίας, ένας άνδρας με κύρος και σοφία, μάταια προσπάθησε να πείσει τους κατοίκους της πόλης ότι η εισβολή στη Σικελία ήταν παραφροσύνη, με αποτέλεσμα να πάρουν μιαν απόφαση, παρά τη γνώμη όσων ήξεραν καλύτερα, η οποία οδήγησε στην καταστροφή της πόλης τους. Ισχυρίζομαι λοιπόν ότι ο ευκολότερος τρόπος να καταστραφεί μια δημοκρατία όπου την εξουσία ασκεί ο όχλος, είναι να εμπλακεί σε εγχειρήματα που φαίνονται τολμηρά και γενναία. Διότι αν ο λαός μετράει σε κάτι, τότε πρέπει να τον έχεις μαζί σου, αφού εκείνοι που έχουν αντίθετη γνώμη δε θα μπορέσουν να κάνουν κάτι για να τον σταματήσουν. Αλλά αν αυτό καταστρέφει την πόλη, καταστρέφει συχνότερα εκείνους τους πολίτες που τίθενται επικεφαλής τέτοιων εγχειρημάτων. Διότι ο λαός, θεωρώντας δεδομένη τη νίκη, όταν φτάνει η ήττα δεν τα ρίχνει στη μοίρα ή την ανικανότητα, αλλά στην άγνοια και την κακοκεφαλία του επικεφαλής. Δε βοηθούν μάλιστα κανέναν απ’ αυτούς, ούτε οι νίκες που προηγήθηκαν, αφού τις σβήνουν οι τωρινές συμφορές.

Νικολό Μακιαβέλλι
Πηγή: filologos10.wordpress.com

Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη 17 Ιουλίου 2012

Το Τέλος της Φτώχειας;;;

Θα μπορούσε να ακουστεί σαν μια παιδική ερώτηση: Με τόσα πλούτη στον κόσμο, γιατί υπάρχει ακόμη τόση φτώχεια; Την απάντηση κατά κάποιο τρόπο την δίνει ο… Χριστός, στο κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο: «Όσο για τους φτωχούς, αυτούς πάντοτε θα τους έχετε μαζί σας». Προφητικό; Ίσως. Δύο χιλιετίες μετά, η φτώχεια υπάρχει σε κάθε γωνιά του πλανήτη, τόσο στις αναπτυσσόμενες όσο και στις αναπτυγμένες χώρες. Το φαινόμενο της φτώχειας, σύμφωνα με το ντοκιμαντέρ The End of Poverty του ακτιβιστή και βραβευμένου σκηνοθέτη Philippe Diaz, δεν είναι καθόλου «ατύχημα». Η παγκόσμια φτώχεια δεν προέκυψε έτσι απλά. Έχει τις ρίζες της στην εποχή της αποικιοκρατίας, της δουλείας, της δια της βίας κατάληψης της γης και των φυσικών πόρων. Σήμερα δε, επιβιώνει χάρη στις «ελεύθερες αγορές», τις άδικες φορολογικές, εμπορικές πολιτικές και την τοκογλυφική διαχείριση του χρέους. Οι πλούσιες χώρες εκμεταλλεύονται τις πιο αδύναμες και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές τους, και το χρήμα συσσωρεύεται στους πλούσιους χωρίς να γίνεται δίκαιη αναδιανομή προς τους φτωχούς. Ο γνωστός ηθοποιός Μάρτιν Σιν κάνει την αφήγηση και εξηγεί πώς η σημερινή χρηματοπιστωτική κρίση πηγάζει από πρακτικές και πολιτικές πολλών αιώνων: το 20% του πληθυσμού του πλανήτη εκμεταλλεύεται το 80% όλων των φυσικών πόρων. Για να διατηρηθεί αυτή η αναλογία πρέπει όλο και περισσότεροι άνθρωποι να παραμένουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Το ντοκιμαντέρ περνάει από τις παραγκουπόλεις της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής και περιλαμβάνει συνεντεύξεις με νομπελίστες οικονομολόγους (Amartya Sen, Joseph Stiglitz), διάσημους συγγραφείς (π.χ. Eric Toussaint, John Perkins), κοινωνιολόγους, ιστορικούς, ηγέτες κοινωνικών κινημάτων από την Βραζιλία, τη Βενεζουέλα, την Κένυα και την Τανζανία. To δια ταύτα; Μπορούμε να εξαλείψουμε τη φτώχεια με το παρόν οικονομικό σύστημα; Ξανασκέψου, απαντάει το ντοκιμαντέρ. Το “The end of Poverty?” του Philippe Diaz προβλήθηκε στο φεστιβάλ των Κανών το 2008 και σε περισσότερα από 25 διεθνή φεστιβάλ παγκοσμίως. Μπορείς να το παρακολουθήσεις δωρεάν στο διαδίκτυο. Πηγή: http://www.doctv.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 16 Ιουλίου 2012

Επεισόδια ρύπανσης...

Διαβάστε περισσότερα...

14 μαθήματα ζωής απο τον Βενιαμίν Φρανκλίνο...

Ο Benjamin Franklin (Βενιαμίν Φρανκλίνο τον μάθαμε στο σχολείο), ήταν ένας δραστήριος άνδρας. Στην διάρκεια της ζωής του, η περιέργεια και το πάθος του τροφοδότησαν ένα ευρύ φάσμα ενδιαφερόντων. Ήταν συγγραφέας (συχνά με ψευδώνυμο), εκδότης, διπλωμάτης, εφευρέτης και ένας απο τους Ιδρυτικούς Πατέρες των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι εφευρέσεις του περιελάμβαναν το αλεξικέραυνο, τα διπλοεστιακά γυαλιά και την σόμπα Franklin. Ο Φρανκλίνος ήταν υπέυθυνος ίδρυσης της πρώτης δημόσιας βιβλιοθήκης, οργάνωσε την πυροσβεστική στην Philadelphia, ήταν απο τους υποστηρικτές της αμοιβαίας ασφάλισης και διέσχισε τον Ατλαντικό οκτώ φορές. Η προσωπική ανάπτυξη υπήρξε μια συνεχής προσπάθεια σε όλη την διάρκεια της απίστευτης ζωής του. Ο Βενιαμίν Φρανκλίνος ήταν σίγουρα έναν άνθρωπος που ήξερε να πώς να πραγματοποιεί. Παρακάτω, 14 δικά του μαθήματα δραστηριοποίησης. 

Λιγότερα λόγια, Περισσότερη δράση
“Οι σωστές πράξεις είναι καλύτερες απο τα σωστά λόγια.” Τα λόγια είναι φθηνά. Η συζήτηση σχετικά με ένα σχέδιο δεν θα το ολοκληρώσει. Όλοι γνωρίζουμε ανθρώπους που μιλούν διαρκώς για πράγματα που πρόκειται να κάνουν αλλά σπανίως κάνουν το πρώτο βήμα. Εντέλει οι άλλοι αρχίζουν να αμφισβητούν την αξιοπιστία τους. Η ανάληψη δράσης και να παρακολουθείς την ολοκλήρωση του έργου είναι ο μόνος τρόπος να γίνει μια δουλειά.

Μην χρονοτριβείτε
“Ποτέ μην αφήνετε για αύριο, αυτό που μπορείτε να κάνετε σήμερα.” Μια απο τις πρώτες ρήσεις που θυμόμαστε ως νέοι. Με μια εντυπωσιακή λίστα επιτευγμάτων στο ενεργητικό του, ο Βενιαμίν Φρανκλίνος δεν ήταν ένας άνθρωπος που καθυστερούσε. Είχε ξεκάθαρους στόχους για τους οποίους εργαζόταν σκληρά ώστε να μετατρέπει το όραμα σε πραγματικότητα. Αυτό που αναβάλλεις για αύριο είναι αυτό που θα μπορούσε να κάνει την διαφορά στη ζωή σου σήμερα; Να είστε προετοιμασμένοι “Αποτυγχάνοντας να προετοιμαστείτε, προετοιμάζεστε να αποτύχετε.” Χρειαζόμαστε σχέδιο για να πραγματοποιήσουμε τους στόχους μας. Η φόρτιση χωρίς σκέψη για το τελικό αποτέλεσμα και τον τρόπο επίτευξής του, είναι ένας σίγουρος τρόπος αποτυχίας. Να έχεις ένα ρεαλιστικό σχέδιο “επίθεσης” και μια συστηματική προσέγγιση για να φθάσεις εκεί που χρειάζεσαι.


Μην καταπολεμάτε την αλλαγή
“Όταν τελειώσετε τις αλλαγές, έχετε τελειώσει.” Ενώ σε πολλούς απο μας δεν αρέσουν οι αλλαγές, κάποιοι ευδοκιμούν σε αυτές. Όσο πιο δυνατά την αντιπαλεύουμε, τόσο περισσότερο χρόνο και ενέργεια καταναλώνει. Εγκατάλειψε την μάχη. Να εστιάσεις εκ των προτέρων στο να κάνεις θετικές αλλαγές, αντί να σου επιβάλονται. Όποτε είναι δυνατόν, να προσπαθείς να δεις την αλλαγή ως θετική αντί για αρνητική. Να κινητοποιείστε “Η ανθρωπότητα διαιρείται σε τρεις κατηγορίες: εκείνες που μένουν ακίνητες, εκείνες που κινούνται και εκείνες που κινητοποιούν.” Υπάρχει λόγος που χρησιμοποιούμε την έκφραση, κινητήριος δύναμη. Οι “υποκινητές” είναι εκείνοι που αναλαμβάνουν δράση, οι άνθρωποι που εκπληρώνουν, ενώ οι ακίνητοι κάθονται ξύνοντας το κεφάλι τους και απορώντας πώς οι άλλοι μπορούν να είναι τόσο επιτυχημένοι. Σε ποιά κατηγορία θέλετε να ανήκετε; 

Αποφύγετε την υπεραπασχόληση
“Ποτέ μην συγχέετε την κίνηση με την δράση.” Τρέχουμε διαρκώς κάνοντας πράγματα. Ορμάμε απο την μια συνάντηση ή εκδήλωση στην άλλη, μερικές φορές χωρίς να καταφέρνουμε και πολλά. Στο τέλος τηνς ημέρας, για πόσες απο τις ασχολίες μας είμαστε υπερήφανοι; Πόσο απο το τρέξιμο βελτιώνει την ζωή κάποιου (και την δική μας); Κάνετε την κίνησή σας να σημαίνει κάτι. Δώστε στον εαυτό σας την άδεια να κάνει λάθη “Μην φοβόσαστε τα λάθη. Θα γνωρίσετε την αποτυχία. Συνεχίστε να προσπαθείτε” Εάν φοβόμαστε να κάνουμε λάθη, φοβόματε να δοκιμάσουμε καινούργια πράγματα. Ο φόβος μας αφήνει κουρνιασμένους στην ζώνη άνεσής μας. Παραμένοντας εκεί, σπάνια οδηγεί σε μεγαλεία. Το να παίρνεις ρίσκα και να επιτρέπεις στον εαυτό σου να κάνει λάθη, τελικά θα σε οδηγήσει στην δική σου εκδοχή της επιτυχίας.

Δράσε στις ευκαιρίες
“Για να επιτύχετε, περάστε στις ευκαιρίες όπως περνάτε σε συμπεράσματα.” Οι ευκαιρίες βρίσκονται παντού. Το τέχνασμα είναι να είμαστε αρκετά γρήγοροι και αρκετά έξυπνοι ώστε να τις αρπάζουμε μόλις εμφανίζονται. Αντί να καταλήγεις στο συμπέρασμα οτι κάτι δεν μπορεί να γίνει, επέτρεψε στον εαυτό σου να αναρωτηθεί: “κι αν;”

Συνέχισε να αναπτύσσεσαι
“Να είσαι σε πόλεμο με τα ελαττώματά σου, σε ειρήνη με τους γείτονές σου και κάθε καινούργιος χρόνος να σε βρίσκει καλύτερο άνθρωπο.” Όλοι έχουμε ελαττώματα κάποιου είδους. Το κλειδί είναι να τα κρατάμε υπό έλεγχο ή καλύτερα να τα εξαλείψουμε. Να είσαι ευγενικός με τους γύρω σου, είτε είναι γείτονες, είτε οικογένεια, συνάδελφοι ή φίλοι. Ποτέ μην δέχεσαι οτι έχεις πάψει να αναπτύσσεσαι ως άτομο.

Συνέχισε
“Η ευσυνειδησία είναι η μητέρα της καλής τύχης.” Έχεις κοιτάξει ποτέ έναν επιτυχημένο επαγγελματία ή επιχειρηματία και να σκεφτείς πόσο τυχερός είναι; Τις περισσότερες φορές η τύχη δεν έχει καμμία σχέση. Η σκληρή δουλειά και η θυσία, απο την άλλη, έχουν πολύ μεγάλη σχέση. Οι επιτυχημένοι άνθρωποι αντιμετωπίζουν την αποτυχία. Διαχειρίζονται τους δαίμονές τους, σηκώνουν τους εαυτούς τους και συνεχίζουν.

Γνώρισε τον εαυτό σου
“Υπάρχουν τρία πολύ σκληρά πράγματα: ο χάλυβας, το διαμάντι και το να γνωρίσεις τον εαυτό σου.” Η κατανόηση του εαυτού μας δεν είναι εύκολη. Μερικές φορές δεν θέλουμε να γνωρίσουμε ποιοί είμαστε πραγματικά. Είναι ευκολότερο να εμμένουμε σε μια ρομαντική εκδοχή του ευατού μας ή απλώς να μας βλέπουμε με τα μάτια άλλων. Αρχίστε να είσαστε βάναυσα ειλικρινείς με τον εαυτό σας. Ακολουθείστε με την κατανόηση, την συμπόνια και την αποδοχή.

Μην αυτο-παγιδεύεσαι
“Ποιός σε έχει εξαπατήσει τόσο συχνά όσο ο εαυτός σου;” Ξοδεύουμε τόσο πολύ χρόνο ανησυχώντας για ανθρώπους που μας πληγώνουν, ωστόσο, αδυνατούμε να κατανοήσουμε την καταστροφή που προκαλούμε οι ίδιοι στον εαυτό μας. Εάν χρησιμοποιείς αρνητικό αυτοδιάλογο, λες ψέμματα στον εαυτό σου ή ενδίδεις σε εθιστική συμπεριφορά, αυτο-παγιδεύεσαι. Η ζωή μπόρεί να σερβίρει αρκετές προκλήσεις χωρίς να μας προσθέτει στο “μίγμα”. Να είσαι ευγενικός με τον εαυτό σου. Να του συμπεριφέρεσαι όπως στον καλύτερό σου φίλο.

Μην παραιτείσαι
“Η ενεργητικότητα και η επιμονή κατακτούν όλα τα πράγματα.” Η επίτευξη των στόχων μας μπορεί να είναι εξαντλητική. Θα υπάρχουν μέρες που θα θέλεις να τα παρατήσεις. Θα υπάρξουν φορές που τα επίπεδα ενέργειάς σου θα πέφτουν εντελώς και θα αναρωτιέσαι γιατί μπαίνεις στον κόπο να σηκωθείς απο το κρεβάτι. Κι όμως, προχωράς, μέρα με την μέρα, επειδή πιστεύεις στον εαυτό σου και έχεις την αποφασιστικότητα και την δύναμη να υποστηρίξεις αυτή την πίστη.

Γίνε σοφότερος
“Το δράμα της ζωής είναι πως μεγαλώνουμε πολύ γρήγορα και γινόμαστε σοφοί πολύ αργά.” Ο Βενιαμίν κάτι ήξερε σχετικά μ’ αυτό. Ποιός δεν έχει σκεφτεί-μακάρι να ήξερα τότε αυτά που ξέρω τώρα; Δυστυχώς δεν υπάρχει μηχανή του χρόνου, δεν υπάρχει επιστροφή. Το κλειδί είναι να γίνεις σοφότερος όσο το δυνατόν νωρίτερα, ώστε να διαμορφώσεις μια ζωή με σκοπό, επιτεύγματα και ευτυχία.

ΠΗΓΗ: http://womaneveryday.wordpress.com/

Διαβάστε περισσότερα...

Κυριακή 15 Ιουλίου 2012

Η μαγεία του να είσαι διαφορετικός…

Αξίζει να αφιερώσετε 1:30 λεπτό από το χρόνο σας για να το δείτε. Πρόκειται για μία διαφήμιση η οποία αφορά άτομα με ειδικές ικανότητες. Αφήνω μαζί με το βίντεο και τα λόγια του δημιουργού: “Ένας άνδρας στέκεται στο κέντρο μιας πλατείας στην ντυμένος ως ένα γλυκύτατο αρκουδάκι. Οι περαστικοί στην αρχή είναι διστακτικοί και ντροπαλοί και δεν τον πλησιάζουν αλλά μετά, ένας ένας όλοι αρχίζουν να τον πλησιάζουν και να τον αγκαλιάζουν. Μέχρι και ένα σκυλάκι φαίνεται να χαίρεται με την αγκαλιά του μεγάλου λούτρινου αρκούδου. Έτσι, η πλατεία μοιάζει σαν να έχει στηθεί μια γιορτή από δωρεάν αγκαλιές. Αυτή είναι η συγκινητική και ιδιαιτέρως έξυπνη διαφήμιση του οργανισμού », της Ελβετίας, ο οποίος βοηθά άτομα με ειδικές ανάγκες. Στην ουσία αποδεικνύεται ως πείραμα: σχεδόν όλοι οι άνθρωποι δείχνουμε κάποια εμπάθεια στα άτομα με ειδικές ανάγκες και λίγοι θα καθόντουσαν δίπλα στον άνδρα που κρύβεται μέσα στο αποκριάτικο κουστούμι. «Χρειάζεται να μεταμφιεζόμαστε για να έρθουμε πιο κοντά;», αναρωτιέται στο τέλος ο άνδρας με ειδικές ανάγκες, βγάζοντας το «κουστούμι παραλλαγής». «Ελάτε πιο κοντά», κλείνει η διαφήμιση.” Πηγή: http://fairytalesdreams.wordpress.com/

Διαβάστε περισσότερα...

Σάββατο 14 Ιουλίου 2012

Τα μυστικά τις "Ορειβασίας"...

Στο βάθος, η ζωή είναι η τέχνη να βλέπεις πέρα από τα φαινόμενα. Το έργο της ζωής μας καλύπτεται συχνά από φόβους, ενοχές, επιφυλάξεις. Ο Πάολο Κοέλιο, ο μεγάλος «αλχημιστής», γράφει, εμείς απλά το παρουσιάζουμε γιατί μας αντιπροσωπεύει !!!
1. ΕΠΙΛΕΞΤΕ ΤΟ ΒΟΥΝΟ στο οποίο θέλετε να ανέβετε: Μην παρασύρεστε από τα σχόλια των άλλων που λένε «εκείνο είναι πιο ωραίο» ή «αυτό είναι πιο εύκολο». Θα σπαταλήσετε πολλή ενέργεια και πολύ ενθουσιασμό για να πετύχετε το στόχο σας, επομένως εσείς είστε ο μόνος υπεύθυνος και πρέπει να είστε σίγουρος γι’ αυτό που κάνετε.
2. ΜΑΘΕΤΕ ΠΩΣ ΝΑ ΦΤΑΣΕΤΕ: Πολλές φορές το βουνό φαίνεται από μακριά όμορφο, ενδιαφέρον, γεμάτο προκλήσεις. Όταν όμως προσπαθούμε να το πλησιάσουμε, τι συμβαίνει; Το περιβάλλουν δρόμοι, δάση υπάρχουν ανάμεσα σ’ εσάς και το στόχο σας, αυτό που φαίνεται ξεκάθαρο στο χάρτη είναι δύσκολο στην πραγματική ζωή. Έτσι, δοκιμάστε όλους τους δρόμους, όλα τα μονοπάτια, μέχρι που μια μέρα να βρεθείτε μπροστά στην κορυφή που θέλετε να φτάσετε.
3. ΜΑΘΕΤΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΕΚΕΙ πριν από εσάς: Όσο ξεχωριστοί κι αν νομίζετε πως είστε, υπάρχει πάντα κάποιος που είχε το ίδιο όνειρο πρώτος κι άφησε σημάδια που μπορούν να διευκολύνουν τη διαδρομή. Μέρη για να βάλετε το σκοινί, μονοπάτια, σπασμένα κλαδιά που διευκολύνουν το πέρασμα. Η διαδρομή είναι δική σας, το ίδιο και η ευθύνη, μην ξεχνάτε όμως ότι η εμπειρία των άλλων βοηθάει πολύ.
4. ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΛΕΓΧΘΟΥΝ όταν τους βλέπουμε από κοντά: Όταν αρχίζετε να ανεβαίνετε στο βουνό των ονείρων σας, δώστε προσοχή σε ό,τι σας περιστοιχίζει. Υπάρχουν φυσικά βάραθρα. Υπάρχουν σχεδόν αδιόρατες ρωγμές. Υπάρχουν πέτρες τόσο λειασμένες από τις καταιγίδες, που γλιστρούν σαν πάγος. Αν όμως ξέρετε που βάζετε τα πόδια σας, θα προσέξετε τις παγίδες και θα μπορέσετε να τις αποφύγετε.
5. ΤΟ ΤΟΠΙΟ ΑΛΛΑΖΕΙ, απολαύστε το λοιπόν: Φυσικά, πρέπει να έχουμε ένα στόχο στο μυαλό μας – να φτάσουμε στην κορυφή. Ενώ όμως ανεβαίνουμε, φαίνονται περισσότερα πράγματα και δε μας στοιχίζει τίποτα να σταματάμε πότε-πότε και να απολαμβάνουμε λιγάκι τη θέα γύρω μας. Με κάθε μέτρο που κατακτάτε μπορείτε να δείτε λιγάκι μακρύτερα, εκμεταλλευτείτε το για να ανακαλύψετε πράγματα που δε μπορούσατε να δείτε πριν.
6. ΣΕΒΑΣΤΕΙΤΕ ΤΟ ΣΩΜΑ ΣΑΣ: Μονάχα όποιος δίνει στο σώμα του την προσοχή που του αξίζει, καταφέρνει να ανέβει ένα βουνό. Έχετε στη διάθεσή σας όλο το χρόνο που σας δίνει η ζωή, έτσι να πορεύεστε χωρίς να απαιτείτε κάτι που δε μπορεί να σας δοθεί. Αν περπατάτε υπερβολικά γρήγορα, θα κουραστείτε και θα παραιτηθείτε στα μισά. Αν περπατάτε υπερβολικά αργά, μπορεί να πέσει η νύχτα και να χαθείτε. Χαρείτε το τοπίο, απολαύστε το δροσερό νερό από τις πηγές και τα φρούτα που σας προσφέρει απλόχερα η φύση, αλλά συνεχίστε να προχωράτε.
7. ΣΕΒΑΣΤΕΙΤΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΑΣ: Μην επαναλαμβάνετε συνέχεια «θα τα καταφέρω». Η ψυχή σας το ξέρει ήδη, αυτό που της χρειάζεται είναι να επωφεληθεί από τη μεγάλη σας διαδρομή για να μπορέσει να ωριμάσει, να απλωθεί στον ορίζοντα, να φτάσει τον ουρανό. Η εμμονή δεν βοηθά καθόλου την επίτευξη του στόχου σας και τελικά αφαιρεί τη χαρά από την ανάβαση. Προσοχή όμως: Ούτε να επαναλαμβάνετε συνέχεια «είναι πιο δύσκολο απ’ ότι νόμιζα», γιατί αυτό θα σας κάνει να χάσετε την εσωτερική σας δύναμη.
8. ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΜΕΝΟΙ να περπατήσετε ένα χιλιόμετρο παραπάνω: η διαδρομή μέχρι την κορυφή του βουνού είναι πάντα μεγαλύτερη απ’ ότι νομίζετε. Μη γελιέστε, θα έρθει η στιγμή που αυτό που φαινόταν κοντινό είναι ακόμα πολύ μακριά. Αφού όμως αποφασίσατε να φτάσετε μακριά, αυτό δεν είναι πρόβλημα.
9. ΝΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΕΤΕ όταν φτάσετε στην κορυφή: Κλάψτε, χτυπήστε παλαμάκια, φωνάξτε το παντού ότι τα καταφέρατε, αφήστε τον αέρα εκεί ψηλά (γιατί εκεί ψηλά πάντα φυσάει) να εξαγνίσει το μυαλό σας, να ανακουφίσει τα ιδρωμένα και κουρασμένα σας πόδια, να ανοίξει τα μάτια σας, να καθαρίσει τη σκόνη από την καρδιά σας. Τι καλά, αυτό που πριν ήταν απλώς ένα όνειρο, ένα μακρινό όραμα, τώρα είναι μέρος της ζωής σας, τα καταφέρατε.
10. ΔΩΣΤΕ ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ: Επωφεληθείτε από το ότι ανακαλύψατε μία δύναμη που ούτε καν γνωρίζατε και πείτε στον ευατό σας ότι στο εξής θα τη χρησιμοποιείτε για την υπόλοιπη ζωής σας. Κατά προτίμηση, υποσχεθείτε επίσης ότι θα ανακαλύψετε κι άλλο βουνό και ότι θα φύγετε για μια καινούρια περιπέτεια.
11. ΠΕΙΤΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΑΣ: Δώστε το παράδειγμά σας. Πείτε σε όλους ότι είναι εφικτό και τότε κι άλλοι άνθρωποι θα πάρουν κουράγιο για να αντιμετωπίσουν το δικό τους βουνό.

Του PAULO COELHO - ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΟΡΕΙΒΑΣΙΑΣ
Πηγή: http://liverichlr.blogspot.com/

Διαβάστε περισσότερα...

Παρασκευή 13 Ιουλίου 2012

Νικήστε την αντίσταση...

Σε οποιαδήποτε μορφή δραστηριότητας υποκρύπτεται και ένας ισχυρός παράγοντας αναβλητικότητας-αντίστασης. Πόσες φορές αναβάλλαμε να κόψουμε το τσιγάρο, να ακολουθήσουμε μια διατροφή, να αρχίσουμε το διάβασμα. Όλο και κάποιος από εμάς είναι ένας συγγραφέας που δε γράφει, ένας ζωγράφος που δε ζωγραφίζει, ένας επιχειρηματίας που δεν ξεκινά ποτέ μια επιχείρηση. Όλοι μας ξέρουμε τι είναι η αντίσταση. Η αντίσταση είναι η πιο τοξική δύναμη που υπάρχει. Ο μοναδικός εχθρός που μας εμποδίζει να πραγματοποιήσουμε τους στόχους μας. Η αντίσταση είναι η φωνή που μας κρατάει ένα βήμα πίσω, στην μετριότητα, την αναβλητικότητα και την οκνηρία. Εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους. Ένα εύστοχο παράδειγμα, αυτό με τον Χίτλερ. Ο Αδόλφος ήθελε να γίνει καλλιτέχνης. Στα 18 του, πήρε την κληρονομιά του και μετακόμισε στη Βιέννη για να ζήσει και να σπουδάσει στην Ακαδημία Καλών Τεχνών και αργότερα στη σχολή Αρχιτεκτόνων. Είδε ποτέ κανείς μας κανένα από τα έργα του; Όχι. Η αντίσταση τον νίκησε. Το συμπέρασμα παραείναι στρεβλό: προφανώς του ήταν πιο εύκολο να ξεκινήσει τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, παρά να αντιμετωπίσει έναν λευκό καμβά. Η αντίσταση λοιπόν, είναι κυρίως εσωτερική, πηγάζει από τον φόβο της αποτυχίας και της κακής κριτικής. Είναι ένα στοιχείο που εμφανίζεται στους περισσότερους από εμάς, ανεξαρτήτως επαγγελματικής ιδιότητας. Στα βασικά γνωρίσματά της περιλαμβάνονται και τα εξής: είναι εσωτερική, αόρατη, ύπουλη, αδυσώπητη, αλάνθαστη και απόλυτη, ενώ βασικό χαρακτηριστικό της είναι η αναβλητικότητα και η θυματοποίηση. Για την αντιμετώπιση της αντίστασης, ενθαρρύνει αρκετά το «συν Αθηνά και χείρα κίνει». Το πρόγραμμα και ο επαγγελματισμός (συγκρίνοντάς τον ίσως με τον ερασιτεχνισμό) θα είναι πάντα οι εχθροί της οκνηρίας και της αναβολής. Κάποιος ρώτησε κάποτε τον Somerset Maugham αν έγραφε βάσει προγράμματος ή µόνον όταν είχε έµπνευση. "Γράφω μόνο όταν έχω έμπνευση", αποκρίθηκε. "Ευτυχώς έχω έμπνευση κάθε πρωί στις εννιά ακριβώς". Ο επαγγελματίας δεν φοβάται την αποτυχία, τη δημόσια έκθεση και την αρνητική κριτική, αντίθετα με τον ερασιτέχνη που συχνά παραλύει εξαιτίας όλων αυτών. Ο επαγγελματίας αντιμετωπίζει τη δουλειά του ως χειροτεχνία, όχι ως τέχνη... Επικεντρώνεται στην τεχνική. Και ακόμη, γνωρίζει ότι ο φόβος δεν ξεπερνιέται ποτέ. Και αυτός ο ο φόβος είναι ο φόβος της αντίστασης και υπάρχει πάντα. Μετά την δουλειά και την αντιμετώπιση της αναβλητικότητας, εμφανίζεται και αυτή η δύναμη, άλλοι την ονομάζουν πρόνοια, άλλοι μούσα, διάφοροι ψυχή, ταλέντο, και τότε φτάνεις να αγαπάς την οποιαδήποτε δραστηριότητα έχεις αναλάβει, την ίδια που κάποτε πάλευες να ξεκινήσεις τώρα την απολαμβάνεις και την εξελίσσεις διαρκώς. Ο κάθε ένας από εμάς λοιπόν έχει έναν εσωτερικό, προσωπικό εχθρό, την αντίσταση, η οποία μας εμποδίζει να σκιαγραφήσουμε αυτό το απαραίτητο σχέδιο μάχης για να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας. Απαιτείται αποφασιστικότητα, δηλαδή και δημιουργικότητα για να ξεπεραστούν αυτά τα εμπόδια, γιατί όπως σωστά έγραφε και ο Thoreau στο Walden, «Οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν ζωές ήσυχης απελπισίας». Γιατί η ήσυχη αυτή απελπισία είναι αρκετά βολική και συνήθως εξασφαλίζει και την επιβίωση. Σε πολλούς όμως αυτό δεν είναι αρκετό… Και τελικά αν ο Λεωνίδας απάντησε στο ερώτημα: ποια είναι η υπέρτατη πολεμική αρετή, με το "Η περιφρόνηση του θανάτου", εγώ πιστεύω πως η υπέρτατη καλλιτεχνική (και όχι μόνο, αλλά καθημερινή) αρετή είναι "Η περιφρόνηση της αποτυχίας". Πηγή: http://www.protagon.gr

Διαβάστε περισσότερα...
 
back to top