Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2007

Η χαρά ζεί σε σκάλες...



«Πέρασα μέσα από τούνελ και ανήλιαγες πεδιάδες. Βυθίστηκα μέσα στο άγχος, την πικρία, την απογοήτευση και τον φόβο. Έκλεισα τα μάτια και τα αυτιά μου για να μην βλέπω άλλο το κακό γύρω μου....και ΕΚΕΙ ανακάλυψα πως το κακό ζούσε μέσα μου. Κάθε μέρα που δεν ΓΕΛΟΥΣΑ, κάθε μέρα που δεν την ζούσα στο ΤΩΡΑ, κάθε μέρα που δεν επιθυμούσα την ΧΑΡΑ, κάθε μέρα που πριν κοιμηθώ και αφού ξυπνήσω δεν έλεγα μόνο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, κατέβαινα ένα σκαλί πιο κάτω στην μιζέρια του απόλυτου ΕΓΩ. Έμαθα πως Η ΧΑΡΑ ΖΕΙ ΣΕ ΣΚΑΛΕΣ. Σκαλί - σκαλί, την βρίσκεις και την γεύεσαι. Άν πηδήξεις από το πρώτο στο τελευταίο σκαλί απότομα, χάνεις το άνθισμά της. Και είναι σαν ένα μπουμπούκι, που μαράθηκε!....»

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2007

Θέλουν και τη ΔΕΗ και τη ζωή τους...


Η τέφρα από τις δύο πιο ρυπογόνες μονάδες της Ευρώπης, τους ατμοηλεκτρικούς σταθμούς Καρδιάς (στο βάθος) και Αγίου Δημητρίου (λίγο πιο πίσω), «ζωγραφίζει» με μελανά χρώματα το λεκανοπέδιο της Κοζάνης.

Η σιωπή των αμνών κάνει ακόμη πιο βαριά τη δραματική ατμόσφαιρα της εικόνας. Μπορεί να ζήσει άνθρωπος εδώ; Ολο αρρώστιες, λένε οι κάτοικοι. Ομως τρομοκρατούνται με τα μελλοντικά σχέδια της ΔΕΗ να μεταφέρει τις μονάδες της αλλού: ο λιγνίτης είναι μαζί το δηλητήριο και η κύρια πηγή εισοδήματος

Οι κάτοικοι του λεκανοπεδίου της Κοζάνης αρνούνται το κλείσιμο μονάδων και ζητούν άμεση αποκατάσταση του πληγωμένου περιβάλλοντος
Των Θαναση Τσιγγανα - Ζωγιας Κουταλιανου
Η ΔΕΗ τους σκοτώνει, εκείνοι όμως αγωνίζονται να μην ελαττωθεί ούτε κατά ένα μεγαβάτ η παραγωγή ρεύματος στην περιοχή τους. Ο λιγνίτης είναι μαζί το δηλητήριο και το φετίχ τους. Ο λόγος για τους κατοίκους του λεκανοπεδίου Κοζάνης - Πτολεμαΐδας - Αμύνταιου, που χρόνια τώρα ζουν και πεθαίνουν μέσα στην τέφρα και τους ρύπους από τα λιγνιτωρυχεία και τις 18 μονάδες της ΔΕΗ. Μετά τη δημοσιοποίηση της πρόθεσης της ΔΕΗ να μειώσει τη χρήση λιγνίτη (όπως θα όφειλε να κάνει, μια και είναι το πιο ρυπογόνο καύσιμο) και την κοινοποίηση των πορισμάτων μελέτης της γερμανικής εταιρείας Booz Allen Hamilton που μιλάει για κλείσιμο μονάδων στο λεκανοπέδιο, η τοπική κοινωνία μοιάζει έτοιμη να έρθει σε ρήξη με την επιχείρηση. Πενήντα χρόνια τώρα η ΔΕΗ εκμεταλλεύεται στην περιοχή μια έκταση 180 τ. χλμ. δημιουργώντας μια «μονοκαλλιέργεια επαγγελματικής δραστηριότητας» για την πλειονότητα των κατοίκων. Εκπρόσωποι της Νομαρχιακής και Τοπικής Αυτοδιοίκησης, συνδικαλιστές, απλοί κάτοικοι κατηγορούν –μιλώντας στην «Κ»– τη ΔΕΗ ότι «επιχειρεί να σταματήσει τη χρήση λιγνίτη 15 χρόνια πριν από το προβλεπόμενο», δεν τηρεί τις υποχρεώσεις της για αποκατάσταση των κατεστραμμένων εδαφών και «αφού ξεζούμισε την περιοχή προς όφελος των κερδών και της φθηνής κιλοβατώρας ετοιμάζεται τώρα να την πετάξει σαν στημένη λεμονόκουπα». «Μελετάμε ένα ελκυστικό μείγμα καυσίμων από λιγνίτη, λιθάνθρακα και φυσικό αέριο έτσι ώστε να είμαστε ανταγωνιστικοί όταν ανοίξει η ενεργειακή αγορά», απαντά μέσω της «Κ» ο γενικός διευθυντής ορυχείων της επιχείρησης κ. Κ. Μελάς. Οι διαβεβαιώσεις των αρμοδίων της ΔΕΗ και οι πρόσφατες «δεσμεύσεις» του προέδρου κ. Αθανασόπουλου δεν φαίνεται να πείθουν την πλειονότητα εργαζομένων και κατοίκων. Εκπρόσωποί τους εκφράζοντας φόβους για τους σχεδιασμούς της, εκτιμούν ότι η ενεργειακή καρδιά της Ελλάδας θα μετατραπεί μετά το 2014 σ’ ένα νέο Μαντούδι, και προειδοποιούν για δυναμικές κινητοποιήσεις.
Αντιδράσεις αν χαθούν 3.500 θέσεις εργασίας
Η περιβαλλοντική αποκατάσταση των σεληνιακών τοπίων που αφήνει πίσω της η εξόρυξη και η απόδοσή τους στους κατοίκους, η διασφάλιση των θέσεων εργασίας και η ορθολογική εκμετάλλευση αποθεμάτων του «εθνικού μας καυσίμου» (λιγνίτη) με επενδύσεις σύγχρονων αντιρρυπαντικών μονάδων που θα επιτρέψουν τη μακροημέρευσή του και πέραν του 2047, είναι τα κυρίαρχα ζητήματα που θέτει η Συντονιστική Επιτροπή του «Συμφώνου Συνεργασίας-Συνύπαρξης της ΔΕΗ Α.Ε. με την τοπική κοινωνία», ενός οργάνου των φορέων του νομού Κοζάνης που συστάθηκε για να διαβουλεύεται με την Επιχείρηση.
Ανταγωνιστικός ο λιγνίτης
«Η ανησυχία της κοινωνίας τόσο για το ενδεχόμενο η ΔΕΗ να αποσύρει επενδύσεις από την περιοχή όσο και για τα περιβαλλοντικά προβλήματα είναι χειροπιαστή» δηλώνει στην «Κ» ο νομάρχης Κοζάνης κ. Γ. Δακής. «Θέλουμε η ΔΕΗ να πραγματοποιήσει όσα δεν έκανε έως τώρα για το περιβάλλον, εκπονώντας συγκεκριμένο επενδυτικό πρόγραμμα. Γνωρίζουμε ότι τα δεδομένα για τον λιγνίτη στην περιοχή μας είναι απολύτως ανταγωνιστικά» απαντά για τα διαφαινόμενα σχέδια της Επιχείρησης να στραφεί στον λιθάνθρακα με μονάδες στη Νότια Ελλάδα, άποψη που βρίσκει απολύτως σύμφωνο και τον «Σπάρτακο», το Περιφερειακό Σωματείο Εργαζομένων της ΔΕΗ με έδρα την Πτολεμαΐδα.
Ο πρόεδρος του «Σπάρτακου» κ. Γ. Αδαμίδης δηλώνει ότι το Σωματείο έχει ξεκινήσει εκστρατεία ενημέρωσης εργαζομένων και κατοίκων. Εκτιμά ότι «η τοπική κοινωνία θα αντιδράσει» αν διαφανεί η απώλεια 3.500 θέσεων μέχρι το 2015. Οι συνδικαλιστές θεωρούν ότι τα στοιχεία στα οποία βασίστηκαν μελέτες που έδειξαν τον λιθάνθρακα ανταγωνιστικότερο του λιγνίτη είναι επίπλαστα (αποδίδουν την προβολή του λιθάνθρακα ως προϊόν ενεργειακής πολιτικής άλλων χωρών απέναντι στο φυσικό αέριο της Ρωσίας). «Και χθες και σήμερα και αύριο η κερδοφορία της ΔΕΗ θα οφείλεται στην εκμετάλλευση των λιγνιτικών κοιτασμάτων της Κοζάνης», σημειώνει ο νομάρχης. Σύμφωνα με τον κ. Δακή έχει δοθεί ένα χρονικό περιθώριο στη ΔΕΗ να απαντήσει στην τοπική κοινωνία μέχρι τέλος Δεκεμβρίου. «Πιστεύω ότι η ΔΕΗ θα ανταποκριθεί στα αναγκαία και άμεσα μέτρα για την περιβαλλοντική αποκατάσταση και προφύλαξη (διαμορφώσεις, δενδροφυτεύσεις, δημιουργία χωραφιών κ.λπ.)». Διότι αν η περιβαλλοντική αποκατάσταση συνεχιστεί με τους σημερινούς ρυθμούς της ΔΕΗ, θα πάρει, όπως εκτιμάται, περί τα 90 χρόνια.
Ούτε αντοχές, ούτε ανοχές
«Οι αντοχές και οι ανοχές της τοπικής κοινωνίας έχουν εξαντληθεί» δηλώνει ο κ. Δακής. «Η κοινωνία μας δεν μπορεί να επιβιώσει σ’ αυτήν την οικολογική καταστροφή». «Η χρόνια, μεγάλης κλίμακας δραστηριότητα της Επιχείρησης στον νομό (4.500 MW από 18 μονάδες, καθημερινή απομάκρυνση χώματος ενός εκατ. κ.μ., ετήσια άντληση 100 εκατ. τόνων νερού από την τεχνητή λίμνη Πολυφύτου, 7.500 υπάλληλοι με μηνιαία μισθοδοσία άνω των 12,5 εκατ. ευρώ) δημιούργησε πολλαπλά κοινωνικά προβλήματα και παρά τις μετακινήσεις οικισμών, οι κάτοικοι άλλων δέκα εξακολουθούν να υπομένουν θόρυβο, τέφρα, ρύπους έχοντας υποστεί πλήρη απαξίωση των περιουσιακών τους στοιχείων (χωράφια, καλλιέργειες, κτίσματα)» λέει ο δήμαρχος Υψηλάντη κ. Κυρ. Μιχαηλίδης. Το μικροκλίμα της περιοχής μεταβλήθηκε, ο υδροφόρος ορίζοντας χάνεται από τις εξορύξεις. «Πριν από 15 χρόνια, προσθέτει ο κ. Μιχαηλίδης, βγάζαμε πόσιμο νερό στα 2μ. Η τελευταία μας γεώτρηση ήταν στα 420 μ.».
Τα πέντε σημεία (αντικατάσταση έως το 2011 μονάδων του Ατμοηλεκτρικού Σταθμού Πτολεμαΐδας με μια νέα αντιρρυπαντική 450 MW, μετεγκατάσταση Ποντοκώμης και Μαυροπηγής, πρόγραμμα αποκατάστασης, μονάδα φυσικού αερίου), στα οποία συμφώνησε και ο κ. Αθανασόπουλος στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Κοζάνη είναι –κατά τον κ. Δακή– ελάχιστα.
Μείγμα καυσίμων και περιορισμό της σκόνης μελετάει η ΔΕΗ
Τη χρήση ενός ελκυστικού μίγματος καυσίμων μελετάει η ΔΕΗ προκειμένου να καταστεί ανταγωνιστική στην απελευθερωμένη αγορά ενέργειας, ενώ σκέψεις και προτάσεις για νέες λιγνιτικές μονάδες ηλεκτροπαραγωγής στον νομό Κοζάνης έχουν «πέσει» στο τραπέζι. Την ίδια στιγμή η εταιρεία εξετάζει τις προοπτικές που ανοίγονται στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Εν όψει της επίσημης ανακοίνωσης του στρατηγικού σχεδιασμού της για την επόμενη δεκαετία το τρίτο δεκαήμερο του Νοεμβρίου, η εταιρεία εξακολουθεί να κρατάει τα χαρτιά της κλειστά, ωστόσο, όπως άφησε να διαφανεί μιλώντας στην «Κ» ο γενικός διευθυντής ορυχείων, κ. Κ. Μελάς, η εποχή του λιγνίτη δεν έχει παρέλθει: «Υπάρχουν σκέψεις για την υιοθέτηση ενός ελκυστικού μίγματος καυσίμων από λιγνίτη, λιθάνθρακα και φυσικό αέριο, ούτως ώστε να είμαστε ανταγωνιστικοί όταν “ανοίξει” η ενεργειακή αγορά».
Σε αυτό το πλαίσιο επίκειται και η δημιουργία νέων λιγνιτικών μονάδων ηλεκτροπαραγωγής στη Δ. Μακεδονία, προοπτική που δημοσιοποίησε και ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ, κ. Π. Αθανασόπουλος, κατά τη συνεδρίαση του Συμφώνου Συνεργασίας και Συνύπαρξης της ΔΕΗ με την τοπική κοινωνία της Κοζάνης στις 9 Οκτωβρίου. Ο ίδιος είχε διευκρινίσει ότι το μερίδιο του λιγνίτη στην παραγωγή ενέργειας θα μειωθεί μέχρι το 2016 στο 51% από 62% που είναι σήμερα και όχι στο 7% - 23% που φημολογούνταν.
Παράλληλα, σχέδια για τη δημιουργία αιολικού πάρκου στην Κοζάνη και την Πτολεμαΐδα επεξεργάζεται η θυγατρική «ΔΕΗ Ανανεώσιμες», όπως είπε στην «Κ» ο κ. Μελάς, ενώ στον τομέα της περιβαλλοντικής μέριμνας η ΔΕΗ βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με εισαγωγέα ειδικών γαλακτωμάτων για τον περιορισμό της σκόνης. Σύμφωνα, ακόμη, με δηλώσεις του κ. Αθανασόπουλου μελετάται η αντικατάσταση του παλαιότερου ατμοηλεκτρικού σταθμού Πτολεμαΐδας μέχρι το 2010.
Σταδιακό κλείσιμο μονάδων προτείνουν οι Οικολόγοι
Ως κόλαση περιγράφουν το φετινό καλοκαίρι οι κάτοικοι της περιοχής. Υψηλές θερμοκρασίες, άπνοια και συγκεντρώσεις αιωρούμενων σωματιδίων τέσσερις με πέντε φορές πάνω από τα όρια επιφυλακής, σύμφωνα με τη ΔΕΗ και το ΤΕΙ Δ. Μακεδονίας. Δεν είναι τυχαίο. Οι θερμοηλεκτρικοί σταθμοί Αγ. Δημητρίου και Καρδιάς καταλαμβάνουν τις δύο πρώτες θέσεις στις 30 πιο ρυπογόνες μονάδες της Ευρώπης.
«Δυστυχώς, εδώ ο λιγνίτης είναι φετίχ και ισχύει το “όχι στην απαξίωσή του - ούτε ένα μεγαβάτ λιγότερο στην περιοχή”», επισημαίνει ο επίκουρος καθηγητής του ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας κ. Λάζαρος Τσικριτζής, εκπρόσωπος των Οικολόγων Πράσινων Κοζάνης. «Για ποιο λόγο να διατηρούμε το μοντέλο του 1950 με την παραγωγή ενέργειας συγκεντρωμένη σε μια περιοχή και απώλειες στη μεταφορά της 10%; Γιατί όχι μικρότερες μονάδες και άρα περισσότερη ευστάθεια στο σύστημα; Γιατί να μην στηριχθούμε στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, αν αυτό επιβάλλει η σύγχρονη τεχνολογία;»
Οι Οικολόγοι Πράσινοι, σε αντίθεση με όλους τους άλλους φορείς του νομού, προτείνουν κλείσιμο μονάδων μέσα από μια προγραμματισμένη διαδικασία μείωσης της λιγνιτικής ισχύος σε βάθος τριαντακονταετίας: «Θα δεχόμασταν μια νέα αντιρρυπαντικής τεχνολογίας μονάδα, εφόσον έκλειναν δύο παλιές», ανέφερε ο ίδιος, «αφού αποδεχόμαστε ότι ο λιγνίτης θα εξακολουθεί να είναι ενεργειακό προϊόν». Ωστόσο, όπως εκτιμά ο ίδιος, η υπόσχεση για κλείσιμο του πεπαλαιωμένου και ρυπογόνου ΑΗΣ Πτολεμαΐδας (4 μονάδες) δεν θα τηρηθεί διότι «λόγω των ενεργειακών αναγκών θα αποτελέσει “ψυχρή εφεδρεία”, όπως συνέβη στο Κερατσίνι…».
Ασθένειες και ανεργία που καλπάζει
«Ελα μια μέρα, να σου δώσω μια σκούπα να σκουπίσεις, και θα καταλάβεις...», λέει στην «Κ» η κ. Γιώτα, κάτοικος Μαυροδενδρίου Κοζάνης, ενός από τα πολλά χωριά που επηρεάζονται από τη δραστηριότητα της ΔΕΗ. Διότι, εκτός από Κοζάνη και Πτολεμαΐδα, στα δύο άκρα του κάμπου, με λιγνιτωρυχεία και θερμοηλεκτρικά εργοστάσια γειτονεύουν η Ποντοκώμη, η Μαυροπηγή, το Κλείτος, η Ακρινή, ο Αγ. Δημήτριος, το Δρέπανο, ο Κόμανος, η Ν. Καρδιά και τα Κοίλα, ενώ εξαιτίας της εξόρυξης των λιγνιτικών κοιτασμάτων πέντε χωριά έχουν μετεγκατασταθεί (Χαραυγή, Καρδιά, Εξοχή κ.ά.). Η περιβαλλοντική επιβάρυνση είναι ορατή, απτή στα χωριά αυτά. Το χιόνι γίνεται μαύρο και την τέφρα τη φυλακίζεις στην παλάμη σου. Τα καρδιαγγειακά, τα αναπνευστικά, οι καρκίνοι έχουν πληθύνει, σύμφωνα με μελέτες των νοσοκομείων Κοζάνης και «Θεαγένειο Αντικαρκινικό Θεσσαλονίκης».
Ωστόσο, η σχέση τοπικής κοινωνίας και ΔΕΗ έχει μετεξελιχθεί, έπειτα από 50 χρόνια, σε ένα «κεφαλοκλείδωμα», καθώς οι κάτοικοι θέλουν τη ΔΕΗ στην περιοχή για να έχουν εργασία, αλλά απαιτούν και τον σεβασμό της επιχείρησης στο περιβάλλον. «Πνιγόμαστε - ξεπνιγόμαστε, αμάν κάνουμε να δουλέψουμε στη ΔΕΗ», λέει χαρακτηριστικά η κ. Ευθυμία Κεντιποζίδου, κάτοικος Μαυροδενδρίου. Αλλά, όπως συμπληρώνει ο συγχωριανός της κ. Κυριάκος Πορτοκαλίδης, «η ατμόσφαιρα έχει χαλάσει τελείως. Μπορεί να ζήσει άνθρωπος εδώ; Ολο ασθένειες. Κι από ανεργία; Καλπάζει!». «Αφού η ΔΕΗ στερεί δυνατότητες διαφορετικής ανάπτυξης, θα πρέπει να προτιμά ανθρώπινο δυναμικό της περιοχής. Ομως προσλήψεις δεν έχουν γίνει από το 1993», λέει ο κ. Τάσος Εμμανουήλ, μέλος της Ατυπης Επιτροπής Αγώνα της Μαυροπηγής, προσθέτοντας ότι οι άνεργοι 18 - 40 ετών ξεπερνούν τους 150 σε ένα χωριό 1.000 κατοίκων.
«Είμαστε πειραματόζωα σ’ ένα ενεργειακό Νταχάου. Η ανεργία καλπάζει. Ολο και πιο λίγοι μένουμε στο χωριό», λέει ο κ. Βαγγέλης Εμμανουηλίδης, εκπρόσωπος του Συλλόγου Περιβάλλοντος και Ποιότητας Ζωής της Ποντοκώμης, που διεκδικεί τη μετεγκατάστασή της – σε απόσταση ενός χλμ. βρίσκεται ο ΑΗΣ Καρδιάς και το επεκτεινόμενο ορυχείο.
Διαφορετική άποψη διατυπώνει ο δήμαρχος Πτολεμαΐδας, κ. Γρηγόρης Τσιούμαρης. Η Πτολεμαΐδα βρίσκεται σε ευνοϊκή θέση, με τους ανέμους να πνέουν ούριοι και να καθαρίζουν την ατμόσφαιρα, λέει, και προσθέτει ότι ο δήμος βραβεύτηκε από τη μη ΜΚΟ Ecocity για την τηλεθέρμανση: «Χάρη στην τηλεθέρμανση, έχουμε μειωμένες εκπομπές διοξείδιου του άνθρακα κατά 24.500 τόνους ετησίως».

Των Θαναση Τσιγγανα - Ζωγιας Κουταλιανου
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 27/10/2007

Διαβάστε περισσότερα...

Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2007

Σήμερα έμαθα...


«Σήμερα έμαθα πως η ζωή...είναι ένα μικρό παραλιακό ταβερνάκι που κάποιοι τρώνε και πίνουν και μεθούν, κι άλλοι στις λιγδιασμένες κουζίνες του, πλένουν τα πιάτα και τα ποτήρια κι ύστερα σερβίρουν.
Σήμερα έμαθα... πως δεν μπορώ να αγοράσω την αγάπη, παρά μόνο λίγα λίτρα βενζίνη για το αυτοκίνητο, έναν κακοφτιαγμένο καφέ και μια στριφτή τυρόπιτα.
Σήμερα έμαθα...πως όταν είσαι πουλί, πετάς στον ουρανό κι όταν πεινάσεις προσγειώνεσαι στο έδαφος και σκύβεις το λαιμό σου για να βρεις σπόρους.
Σήμερα έμαθα...πως όταν χαρίζεις την καρδιά σου, δεν περιμένεις κανένα αντάλλαγμα αλλά σου επιστρέφουν το μίσος και την κακία, τυλιγμένα με πολύχρωμες κορδελίτσες και σελοφάν, από αυτά που τυλίγουν τα σέλινα στο μανάβικο κι όταν κοιτάξεις μια γυναίκα στα μάτια, εκείνη σε διαβάζει απ’ άκρη ως άκρη χωρίς να λοξέψει διόλου το βλέμμα της, από τα δικά σου μάτια.
Σήμερα έμαθα...από άλλους, πως το φιλί έχει γεύση τριαντάφυλλου, σαν λικέρ αποσταγμένο σε βαλσαμικό σιρόπι με σταγόνες καραμέλας και δυόσμου πως όταν στην τσέπη σου δε βρίσκονται τα χρήματα, παρά μονάχα κάποια αποθέματα σε συναισθήματα και φιλότιμο, αυτά δεν εξαργυρώνονται πουθενά κι έτσι το μόνο που καταφέρνεις, είναι να γυρίσεις στο σπίτι με ένα χαμόγελο αισιοδοξίας, ζωγραφισμένο φαρδύ-πλατύ στα χείλη, για όλα όσα ελπίζεις ότι θα πετύχεις στο αύριο.
Σήμερα έμαθα...πως τα παλάτια με τους πρίγκιπες και τις πριγκίπισσες δεν είναι χτισμένα με τούβλα και τσιμέντο, ούτε με πλίνθους και μάρμαρο στα παραμύθια οι νεράιδες, πως έχουν φτερά για να πετούν πάνω απ’ τις ψυχές μας όταν εμείς δεν τις βλέπουμε, γιατί κοιτάζουμε πάντα τον εαυτούλη μας πως τ’ αστέρια δεν εμφανίζονται έτσι στον ουρανό, με μια κίνηση των δακτύλων μαςπαρά μονάχα όταν βασιλέψει ο ήλιος Σήμερα έμαθα πως στο κεφάλι μου έχω πέντε άσπρες τρίχες παραπάνω από χθες και πως τα χέρια μου έχουν ζαρώσει απ’ το κουβάλημα και τη βιοπάλη κι άμα εισπράξω ένα χαμόγελο, θα πρέπει να ανταποδώσω ένα «ευχαριστώ» για τους τύπους.
Σήμερα έμαθα...πως η λέξη «σ’ αγαπώ» γράφεται πάντα με λευκό μελάνι για να μη μπορεί να το διαβάσει κανένας πως η μουσική δε δημιουργείται για τους ερωτευμένους, παρά μονάχα για τους πλουσίους και τους συλλέκτες δίσκων, που ψάχνουν απεγνωσμένα στο γιουσουρούμ.
Σήμερα έμαθα...πως η στάση του λεωφορείου «Η ΧΑΡΑ» ξηλώθηκε απ’ το δρόμο και τη μετέφεραν τρία οικοδομικά τετράγωνα μακρύτερα απ’ το σπίτι μου.
Σήμερα έκλαψα, κι όταν σκούπισα τα δάκρυα απ’ τα μάτια, αυτομάτως χαμογέλασα. Χαμογέλα μου κι εσύ, αν θέλεις ν’ αλλάξουμε τον κόσμο...»

Διαβάστε περισσότερα...

Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2007

Αισθάνομαι πως κάνω κύκλους...



«Αισθάνομαι πως κάνω κύκλους. Εγώ, όχι η ζωή μου. Ας πούμε πως κατά κάποιο τρόπο προκαλώ την κυκλική ροή των πραγμάτων. Κάπως έτσι. Πως χωρίς να το καταλάβω βρίσκομαι και πάλι στο ίδιο σημείο, όχι όμως γιατί έτσι ήρθαν τα πράγματα, αλλά γιατί μάλλον εγώ τα έφερα έτσι. Αυτό τουλάχιστον φαίνεται. Το γιατί δεν το ξέρω. Το ψάχνω όμως. Βγήκα στο δρόμο και ψάχνω. Και κάνει σκοτάδι εκεί έξω, κι είναι οι λάμπες λιγοστές. Και κάνει κι ανασφάλεια και φόβο κι άλλα πολλά. Και σε κάθε στροφή ξεφυτρώνει κι ένα ακόμη ερωτηματικό για να κάνει τον δρόμο ακόμη πιο δύσκολο. Δίχως χάρτες και πυξίδα, δίχως κανέναν για οδηγό. Ξέρω πως τον δρόμο αυτό μόνος μου πρέπει να τον περπατήσω, μόνος μου να βρω την άκρη. Για να βγω από τον κύκλο πρέπει πρώτα να μάθω. Ό,τι χρειάζεται να μάθω. Ό,τι είναι αυτό που με φέρνει πάντα πίσω στο ίδιο σημείο..»

Πολεμιστής του Φωτός του Paulo Coelho

Διαβάστε περισσότερα...

Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2007

Μας έλεγαν...



«Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν υποταχτείτε.
Υποταχτήκαμε και βρήκαμε τη στάχτη.
Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν αγαπήσετε.
Αγαπήσαμε και βρήκαμε τη στάχτη.
Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν εγκαταλείψετε τη ζωή σας.
Εγκαταλείψαμε τη ζωή μας και βρήκαμε τη στάχτη…
Βρήκαμε τη στάχτη. Μένει να ξαναβρούμε τη ζωή μας, τώρα που δεν έχουμε πια τίποτα. Φαντάζομαι, εκείνος που θα ξανάβρει τη ζωή, έξω από τόσα χαρτιά, τόσα συναισθήματα, τόσες διαμάχες και τόσες διδασκαλίες, θα είναι κάποιος σαν εμάς, μόνο λιγάκι πιο σκληρός στη μνήμη. Εμείς, δεν μπορεί, θυμόμαστε ακόμη τι δώσαμε. Εκείνος θα θυμάται μονάχα τι κέρδισε από την κάθε του προσφορά.»

Γιώργος Σεφέρης, Τετράδιο γυμνασμάτων

Ο Γιώργος Σεφέρης έγραψε το παραπάνω κείμενο πριν 70 περίπου χρόνια. Ο λόγος του μςγάλου μας ποιητή προφητικός (όπως και σε πολλά άλλα από τα ποίηματα του), φαίνεται σαν να είναι γραμμένος για όλους εμάς τους κατοίκους του Νομού Κοζάνης.
Πρίν 50 χρόνια λοιπόν έκανε την εμφάνιση της στην περιοχή μας η ΔΕΗ. Ο κόσμος τότε για να βρεί δουλειά ήταν αναγκασμένος να γίνει είτε εσωτερικός μετανάστης είτε να πάει στο εξωτερικό. Προκειμένου να σταματήσει η μετανάστευση ο κόσμος δεν δυσκολεύτηκε να πειστεί για την αναγκαιότητα της ΔΕΗ και υποτάχτηκε σε αυτήν. Αυτή όμως από τότε έδειξε το κακό της "χαρακτήρα". Μισθοί χαμηλοί, συνθήκες εργασίας απαράδεκτες κ.α .
Ο κόσμος παρόλα αυτά την αγάπησε. Δούλεψε με ζήλο σε αυτήν, της πρόσφερε τα πάντα, στο βωμό του εθνικού συμφέροντος...Αυτή από την πλευρά της τάζοντας (κανείς δεν έπαθε από το τάξιμο τίποτα, από το δώσιμο παθαίνεις) και σπέρνοντας την αμάθεια με την βοήθεια διαφόρων "φορέων" συνέχισαν απρόσκοπτα το έργο τους, παίρνοντας πολλά και δίνοντας όσο το δυνατό λιγότερα...
Η κατάσταση συνεχιζόταν. Ο κόσμος της περιοχής, με μοιρολατρία και μιζέρια, έμαθε να βιώνει ολοένα και περισσότερο την κατάσταση στο πετσί του και δεν αντιδρούσε στον εργοδότη του. Για όσο το δυνατό μεγαλύτερο κέρδος η επιχείρηση δεν δίστασε να υπονομεύσει την υγεία των κατοίκων αλλά και των εργαζομένων σ' αυτήν. Βλακωδώς και αυτήν την δώσαμε. Εγκατελείψαμε την ζωή που η φύση που με τα στοιχεία της -γη, νερό, αέρα - απλόχερα μας προσέφερει. Ανάπτυξη χωρίς θυσίες δεν υπάρχει μας είπαν. Ποτέ δεν μας είπαν όμως πως ανάπτυξη και περιβάλλον, μπορούν να συμβιώσουν όταν "κάποιοι" το θελήσουν...ούτε μας είπαν πως ανάπτυξη δεν είναι μόνο η ΔΕΗ αφού υπάρχουν καλύτεροι εργοδότες από αυτην αρκεί να γίνουν ουσιαστικά βήματα ανάπτυξης.
Πάροτι λοιπόν η κατάσταση είναι επιεικώς απαράδεκτη και ήδη βαδίζουμε στην μεταλιγνιτική εποχή βλέπουμε πως ο κόσμος δεν αντιδρά. Όταν κάποιος αντιδρά το επιχείρημα "τώρα το θυμήθηκαν;" κυριαρχεί. Ποτέ δεν μπορείς να πεις, πως, είναι νωρίς, για να κανείς το καλό, γιατί ποτέ δεν ξέρεις ποτέ θα είναι πολύ αργά.
Ακόμα και τώρα λοιπόν μπορούμε να διεκδικήσουμε αυτά που καταχραστικά μας στέρησαν τόσα χρόνια: να ξαναβρούμε την ζωή. Δεν πρόκειται να την παζαρέψουμε... Το δακρύβρεχτα συγνώμη του γενικού της ΔΕΗ Α.Ε κ.Αθανασόπουλου (και το κύριε μπαίνει καταχρηστικά αφού για άλλη μια φορά μας απαξίωσε και με τα χίλια ζόρια ήρθε παρότι έχει "υπογράψει" το πολυδιαφημισμένο σύμφωνο συνεργασίας με την τοπική κοινωνία) μας υπενθυμίζει πως από τότε που εφευρέθηκε το συγνώμη καταργήθηκε το φιλότιμο. Ο mister Toyota μας απόδειξε πως τηρεί πιστά την φιλόσοφία της ΔΕΗ Α.Ε:βαράτε τους και ας κλαίνε, η δουλεία μας να γίνεται. Εμείς θυμόμαστε τι δώσαμε. Όλο μας το είναι! Αυτοι;
Με εφόδιο την μνήμη από τα λάθη του παρελθόντος και την ενότητα όλων των πολιτων θα δώσουμε στην ΔΕΗ Α.Ε να καταλάβει ακόμη περισσότερο πως η περίοδος χάριτος έχει εδώ και καιρό τελειωσει...

Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2007

Ζωή σημαίνει επιλογές...



«Ζωή σημαίνει επιλογές . Όταν απομακρύνεις τα σκουπίδια απ'το μυαλό σου , θα δεις πως η κάθε στιγμή στη ζωή σου είναι και μια επιλογή. Εσύ επιλέγεις πως θα αντιδράς και πως θα αισθάνεσαι στην οποιαδήποτε κατάσταση που σου παρουσιάζεται. Εσύ επιλέγεις την καλή ή την κακή διάθεση στην όποια θέλεις να βρίσκεσαι. Τα συναισθήματα γεννιούνται από τις σκέψεις, πάρε τον έλεγχο των σκέψεων σου και θα μπορείς ν' αλλάξεις τον τρόπο που αισθάνεσαι. Είναι δική σου επιλογή, το πως θα ζήσεις τη ζωή σου !»

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2007

Περιφρόνηση ψυχής...



Επτά φορές περιφρόνησα την ψυχή μου:
Την πρώτη φορά όταν την είδα να δειλιάζει μπροστά στη λαχτάρα της να φτάσει στα ύψη...
Τη δεύτερη φορά όταν την είδα να κουτσαίνει μπροστά στους ανάπηρους...
Την τρίτη φορά όταν της δόθηκε να διαλέξει ανάμεσα στο δύσκολο και το εύκολο και εκείνη διάλεξε το εύκολο...
Την τέταρτη φορά όταν έκανε κάποιο κακό και παρηγορήθηκε με το ότι και οι άλλοι κάνουν κακό...
Την πέμπτη φορά όταν ανέχτηκε από αδυναμία και δικαιολόγησε την ανοχή της σα δύναμη...
Την έκτη φορά όταν περιφρόνησε την ασχήμια κάποιου προσώπου και δεν ήξερε ότι αυτό το πρόσωπο ήταν μια από τις δικές της μάσκες...
Και την έβδομη φορά όταν τραγούδησε τραγούδι επαίνου και το θεώρησε αρετή...

Kahlil Gibran

Διαβάστε περισσότερα...

Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2007

Ο χρόνος...


«Ο χρόνος που σύμφωνα με την φυσική δεν έχει αρχή και τέλος. Απλά υπάρχει. Τα δευτερόλεπτα που αποτελούν τις ζωές μας. Στιγμές χαράς, στιγμές λύπης, στιγμές ανίας, στιγμές πίεσης, στιγμές θυμού, στιγμές απογοήτευσης, στιγμές έκπληξης, στιγμές, συγκίνησης, στιγμές έρωτα, στιγμές στοργής, στιγμές. Στιγμές και εικόνες. Δευτερόλεπτα που περνούν και γίνονται μνήμες. Όλα μπορούν να αλλάξουν σε μια στιγμή, σε ένα δευτερόλεπτο, σε ένα ανοιγόκλειμα των ματιών. Το δεδομένο μπορεί να χαθεί, μέσα σε μια στιγμή… Υπάρχουν στιγμές που νιώθεις ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα, να φτάσεις τα πάντα και υπάρχουν στιγμές που νιώθεις ότι δεν μπορείς να αναπνεύσεις, είναι οι στιγμές που νιώθεις ότι το ταβάνι αρχίζει και κατεβαίνει, είναι οι στιγμές που νομίζεις ότι απλά δεν υπάρχεις. Ζούμε με μια λέξη. Οι στιγμές που ζούμε, αυτά τα δευτερόλεπτα που θυμόμαστε όταν κοιτάμε την ζωή μας είναι οι στιγμές που μέσα τους έχουν την λέξη «πολύ». Οι στιγμές που ζούμε πραγματικά είναι όταν αισθανόμαστε πολύ, όταν ερωτευόμαστε πολύ, όταν αγαπάμε πολύ, όταν θυμώνουμε πολύ, όταν πληγωνόμαστε πολύ, όταν η μοναξιά σου είναι «πολύ», όταν γελάμε πολύ, όταν κλαίμε πολύ, όταν φοβόμαστε πολύ, όταν ζούμε πολύ. Αυτή η υπερβολή ή υπέρβαση, ο καθένας μπορεί να την πει όπως αισθάνεται καλύτερα, είναι που σε κάνει να προχωράς και να φτιάχνεις τις στιγμές σου. Προχωράς και οι στιγμές σου μπλέκονται με στιγμές άλλων και τα δικά σου δευτερόλεπτα ενώνονται με δευτερόλεπτά άλλων και γίνονται ένα. Μια ζωή. Περίεργο δεν είναι? Όλη μας η ζωή είναι μπλεγμένα δευτερόλεπτα. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός από δευτερόλεπτα. Το μόνο πράγμα που είναι δεδομένο και το μόνο πράγμα που είναι κατά δικό μας είναι τα δευτερόλεπτά μας οι στιγμές μας… Τα ίδια δευτερόλεπτα που δημιουργούν την ζωή μας, είναι τα ίδια δευτερόλεπτα που μας κάνουν να ξεχνάμε, να πληγωνόμαστε ή να γιατρευόμαστε και να συνεχίζουμε. Καμιά φορά ο χρόνος είναι τόσο άδικος αλλά είναι και αυτό ένα αντάλλαγμα που δίνεις για τις στιγμές σου. Έχεις 86400 δευτερόλεπτα την μέρα. Ζήσε τα!»

Διαβάστε περισσότερα...

Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2007

Οι δυσκολίες για την καταπολέμηση της ψευτιάς...



«Όποιος σήµερα θέλει να πολεµήσει την ψευτιά και την αµάθεια και να γράφει την αλήθεια πρέπει να ξεπεράσει το λιγότερο πέντε δυσκολίες. Πρέπει να έχει το θάρρος να γράφει την αλήθεια παρόλο που παντού την καταπνίγουν, την εξυπνάδα να την αναγνωρίσει παρόλο που τη σκεπάζουν παντού, την τέχνη να την κάνει ευκολοµεταχείριστη σαν όπλο, την κρίση να διαλέξει εκείνους που στα χέρια τους η αλήθεια θ’ αποχτήσει δύναµη, την πονηριά να τη διαδώσει ανάµεσα τους.»

Bertolt Brecht

Στην περιοχή μας η ψευτιά και η αμάθεια δίνουν και παίρνουν ...
Από την πλευρά μας προσπαθούμε να εμφανίσουμε την αλήθεια και να κάνουμε όσο περισσότερους πολίτες ενεργούς. Κάποιοι με κινήσεις τους προσπαθούν έντεχνα για άλλη μια φορά να σκεπάσουν την αλήθεια, να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο, έτσι ώστε με την αναβλητικότητα να κερδίσουν πολύτιμο για αυτούς χρόνο...Προσπαθούμε παρόλλα αυτά να τους κάνουμε να μην μπορέσουν να πετύχουν τον σκοπό τους.Εκεί που χρειάζεται σίγουρα μεγαλύτερη προσπάθεια είναι στο να μπορέσουμε να κάνουμε τον κόσμο να καταλάβει πως τον κοροϊδεύουν και πρέπει να αντιδράσει και με την μεγάλη δύναμη που έχει να αντιστρέψει μόνος του την κατάσταση, πριν να είναι αργά...

Ένα τραγούδι που ταιριάζει με την περίσταση είναι το παρακάτω:

Διαβάστε περισσότερα...

Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2007

Γιατί ο Θεός δεν κάνει καλούς τους κακούς ανθρώπους;;;


«Όταν η ευμάρεια μας, μηρυκάζει το έχει της...Όταν η αυτάρκειά μας, χαϊδεύεται αυτάρεσκα...Όταν μακάρια κοιμάται, δίχως όνειρα η άγνοιά μας... Όταν η εξουσία βυσοδομεί σε ευθύτατες λογικές πολιτικής αντιπαράθεσης...Όταν άκαμπτα "επειδή" και "δεν" και "πρέπει", δίχως αιδώ, αιτιολογούν...Όταν το "θα" μένει υπόσχεση, στο ίδιο σημείο εκκίνησης πάντα...Όταν η "ζωή" παρανάλωμα γίνεται, στο βωμό του κέρδους...Όταν πριν "αλέκτωρ λαλήσει τρις", η φρίκη γίνεται ποσοστό προεκλογικής δημοσκόπησης...Κάποιοι θα θεωρήσουν "ψιλά γράμματα" την ερώτηση μιας πεντάχρονης μικρούλας στην μαμά της:"Γιατί ο Θεός δεν κάνει καλούς τους κακούς ανθρώπους;" Έμεινα άφωνος ακούγοντάς την..."Πως να κρυφτείς απ' τα παιδιά;Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα και μας κοιτάζουν με μάτια σαν κι αυτά...."»

Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2007

Σκεφτόμαστε μόνο τον εαυτό μας...



«Κάποτε ένα μικρό κορίτσι καθόταν μόνο του στο πάρκο. Όλοι το προσπερνούσαν και κανείς δεν σταματούσε να δει γιατί έμοιαζε να είναι τόσο θλιμμένο. Ντυμένο με ένα φθαρμένο ροζ φορεματάκι, ξυπόλυτο και βρώμικο, το κορίτσι απλά καθόταν εκεί και παρακολουθούσε τους ανθρώπους που περνούσαν. Ποτέ δεν δοκίμασε να τους μιλήσει. Ποτέ δεν πρόφερε μία λέξη. Πολλοί άνθρωποι πέρασαν μπροστά της αλλά κανένας δεν σταμάτησε. Την επόμενη μέρα η περιέργειά μου με οδήγησε πίσω στο πάρκο. Ήθελα να δω αν το μικρό κορίτσι θα ήταν ακόμα εκεί. Και ναι, ήταν εκεί, στην ίδια ακριβώς θέση όπου ήταν και την προηγούμενη μέρα και με το ίδιο λυπημένο βλέμμα. Σήμερα όμως θα έκανα το βήμα, θα πλησίαζα το μικρό κορίτσι. Εξάλλου ένα πάρκο γεμάτο κόσμο δεν είναι το κατάλληλο μέρος για να παίζει ένα μικρό παιδί ολομόναχο. Καθώς πλησίαζα μπορούσα να δω την πλάτη του κοριτσιού. Είχε ένα περίεργο σχήμα. Σκέφτηκα ότι αυτός ήταν ίσως ο λόγος, που οι άνθρωποι την προσπερνούσαν χωρίς να κάνουν καμία προσπάθεια να της μιλήσουν. Καθώς πλησίασα, το μικρό κορίτσι χαμήλωσε ελαφρά τα μάτια για να αποφύγει το εξεταστικό βλέμμα μου. Μπορούσα τώρα να διακρίνω πιο καθαρά το σχήμα της πλάτης της. Είχε κάτι περίεργο, που μοιαζε σαν μια παράξενη καμπούρα….Της χαμογέλασα για να της δείξω ότι όλα ήταν εντάξει. Ήμουν εκεί για να την βοηθήσω, για να μιλήσουμε. Έκατσα κάτω δίπλα της και την χαιρέτησα με ένα "γειά".
Το μικρό κορίτσι έδειξε να ξαφνιάζεται και αφού με κοίταξε έντονα στα μάτια για λίγο απάντησε "Γειά". Της χαμογέλασα και μου χαμογέλασε κι αυτή ντροπαλά . Αρχίσαμε να μιλάμε και συνεχίσαμε μέχρι που σουρούπωσε και το πάρκο άδειασε από κόσμο. Την ρώτησα γιατί ήταν τόσο θλιμμένη. Το μικρό κορίτσι με κοίταξε με το λυπημένο μουτράκι του και απάντησε "γιατί είμαι διαφορετική". "Αυτό είναι αλήθεια" είπα εγώ χαμογελώντας. "Το ξέρω" είπε το μικρό κορίτσι και φάνηκε να μελαγχολεί περισσότερο. "Μικρή μου" της είπα, "μου θυμίζεις έναν γλυκό και αθώο άγγελο". Με κοίταξε και χαμογέλασε, μετά σηκώθηκε αργά και είπε "αλήθεια το λες;" "Ναι, είσαι σαν ένας μικρός φύλακας άγγελος που στάλθηκε να φυλάει τους ανθρώπους που περνούν". Έκανε με το κεφάλι της ένα καταφατικό νεύμα και χαμογέλασε πάλι. Καθώς έκανε αυτό, άνοιξε την πλάτη του ροζ της φορέματος και από μέσα βγήκαν και απλώθηκαν δύο λευκά φτερά. "Ναι είπε, αυτό είμαι, είμαι ο δικός σου φύλακας άγγελος". Έμεινα άφωνος, σίγουρος πως όλα αυτά ήταν παιγνίδια της φαντασίας μου. Τότε το κορίτσι είπε: "Για μια φορά σκέφτηκες κάποιον άλλο εκτός από τον εαυτό σου . Η αποστολή μου εδώ ολοκληρώθηκε". Σηκώθηκα τότε όρθιος και είπα: " Περίμενε, γιατί κανείς δεν σταμάτησε να βοηθήσει έναν άγγελο; Με κοίταξε, χαμογέλασε και είπε: "Είσαι ο μόνος που μπορούσε να με δει" και μετά εξαφανίστηκε…»

Αν λοιπόν και εμείς πάψουμε να σκεφτόμαστε μόνο τον εαυτό μας και σκεφτούμε και τους άλλους και κυρίως την επόμενη γενιά και το τί θα της παραδώσουμε, τότε ίσως μπορέσουμε να βάλουμε ένα λιθαράκι για να αντιστραφεί(στο βαθμό που μπορεί)ή να βελτιωθεί, η υπάρχουσα περιβαλλοντική κατάσταση του τόπου μας...

Διαβάστε περισσότερα...

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2007

Παγκόσμια Ημέρα Κατά της Φτώχειας...



Αν και η παγκόσμια οικονομία «απολαμβάνει» τους υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης των τελευταίων ετών, εντούτοις η ευημερία δεν φαίνεται να βελτιώνει τη θέση των φτωχών του κόσμου.

«Κάντε τη φτώχεια ιστορία»

Ειδικότερα:

Περισσότεροι από 1 δισ. άνθρωποι ζουν με λιγότερο από 1 δολάριο την ημέρα, με το σχεδόν μισό πληθυσμό της γης (2,8 δισεκατομμύρια) να ζουν με λιγότερα από 2 δολάρια την ημέρα.

114 εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο δεν έχουν πρόσβαση στη βασική παιδεία και 584 εκατομμύρια γυναίκες είναι αναλφάβητες.
Σύμφωνα με την Παγκόσμια Έκθεση Ελέγχου της UNESCO του 2007, η εξασφάλιση της βασικής παιδείας σε όλους τους ανθρώπους θα κόστιζε 11 δισ. δολάρια κάθε χρόνο… τα μισά χρήματα δηλαδή από αυτά που ξοδεύουν οι Αμερικανοί για παγωτό.
600 εκατομμύρια παιδιά ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας. Κάθε χρόνο περισσότερα από 10 εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν από την πείνα και από αρρώστιες οι οποίες θα μπορούσαν να προληφθούν - αυτό σημαίνει ότι κάθε μέρα χάνουν τη ζωή τους 30.000 παιδιά, ένα παιδί δηλαδή κάθε τρία δευτερόλεπτα.
Κάθε μέρα ο ιός του HIV/AIDS σκοτώνει 6.000 ανθρώπους και 8.200 μολύνονται από το θανατηφόρο ιό.
Κάθε χρόνο περισσότερες από μισό εκατομμύριο χάνουν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης τους και της γέννας - αυτό σημαίνει ένας θάνατος κάθε λεπτό.

Για το εμπόριο

Σύμφωνα με εκτιμήσεις των Ηνωμένων Εθνών οι άδικοι εμπορικοί όροι που επιβάλλονται στερούν από τις φτωχές χώρες 700 δισ. δολάρια κάθε χρόνο. Λιγότερο από το 0.01% αυτού του ποσού θα μπορούσε να σώσει από την τύφλωση 30 εκατομμύρια ανθρώπους.
Παρότι oι 49 φτωχότερες χώρες αποτελούν το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού έχουν μόλις το 0,4% του παγκόσμιου εμπορίου. Το μερίδιο τους έχει μειωθεί σήμερα στο μισό απ' ότι ήταν το 1980.
Οι σημερινοί εμπορικοί κανόνες αναγκάζουν τους αγρότες στο Μεξικό, οι οποίοι επιβιώνουν με 1 δολάριο την ημέρα, να συναγωνιστούν τους Αμερικανούς αγρότες, οι οποίοι λαμβάνουν επιδοτήσεις ύψους πάνω από 20.000 δολάρια το χρόνο ο καθένας.
Κατά μέσο όρο οι καλλιεργητές του καφέ λαμβάνουν 1 δολάριο για κάθε κιλό, ενώ οι καταναλωτές πληρώνουν περίπου 15 δολάρια - πρόκειται δηλαδή για ανατίμηση της τάξης του 1500%.
Το παγκόσμιο εμπόριο αποφέρει 10 εκατομμύρια δολάρια το λεπτό και το 70% αυτού ελέγχεται από πολυεθνικές εταιρείες.

Το χρέος των φτωχών χωρών

7 εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο ως αποτέλεσμα της κρίσης που προκαλεί το χρέος.
Κάθε χρόνο η Υποσαχάρια Αφρική, η φτωχότερη περιοχή του κόσμου, δαπανά 14,5 δισ. δολάρια για να ξεπληρώσει δάνεια προς τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου και τους διεθνείς οργανισμούς, όπως η Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Το 2004 η Ζάμπια έδωσε 377 εκατομμύρια δολάρια σε εξοφλήσεις δανείων. Από αυτά τα 247 εκατομμύρια θα πάνε κατευθείαν στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Αυτό σημαίνει ότι το 2004 η κυβέρνηση της Ζάμπια πλήρωσε, μόνο στο ΔΝΤ, 25 εκατομμύρια δολάρια περισσότερα απ' όσα δαπάνησε για την παιδεία.
Εάν θέλουμε να επιτύχουμε τον Αναπτυξιακό Στόχο της Χιλιετίας να μειωθεί μέχρι το 2005 στο μισό ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν με λιγότερό από 1 δολάριο την ημέρα, πρέπει να διαγραφούν όλα τα χρέη των φτωχότερων χωρών.
Τα χρέη χωρών, όπως η Κένυα και το Μπαγκλαντές, δεν διαγράφονται με την αιτιολογία ότι το χρέος τους θεωρείται βιώσιμο, παρότι ήδη διαφαίνονται οι πρώτες συνέπειες των κλιματικών αλλαγών όπως είναι η ερημοποίηση περιοχών και οι πλημμύρες.
Εκτιμάται ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες χρειάζονται 50 δισ. δολάρια κάθε χρόνο προκειμένου να μπορέσουν να προσαρμοστούν στις κλιματικές αλλαγές. Εντωμεταξύ κάθε χρόνο, μόνο οι φτωχότερες χώρες του κόσμου καταβάλλουν για αποπληρωμή χρεών 43 δισ. δολάρια.

Αναπτυξιακή βοήθεια

Οι πλούσιες χώρες δαπανούν κάθε χρόνο 100 δισ. δολάρια για να προστατεύσουν τις αγορές τους με δασμούς, ποσοστώσεις και επιδοτήσεις - ποσό διπλάσιο από εκείνο που παρέχουν για βοήθεια προς τις αναπτυσσόμενες χώρες.

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση σε κάθε αγελάδα δίνονται επιδοτήσεις κατά μέσο όρο πάνω από 2 δολάρια την ημέρα, ενώ περίπου 3 δισ. άνθρωποι στις αναπτυσσόμενες χώρες αγωνίζονται να επιβιώσουν με λιγότερα.
Το 1970, 22 από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου δεσμεύθηκαν ότι θα δαπανούν το 0.7% του εθνικού τους εισοδήματος σε αναπτυξιακή βοήθεια. 34 χρόνια μετά μόνο 5 χώρες κράτησαν την υπόσχεσή τους.

www.kathimerini.gr

Πηγές: UN Millennium Project, UNESCO, World Health Organization, ChristianAid, JDC, 2001, GCAP, Jubilee Debt Campaign, Oxfam, Cafod

Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ

Σύμφωνα με στοιχεία του 2005, το 21% του ελληνικού πληθυσμού, δηλαδή 2,2 εκατομμύρια άνθρωποι, ήταν επίσημα καταγεγραμμένοι ως απειλούμενοι από τη φτώχεια με ατομικό εισοδηματικό όριο 5.650 ευρώ ετησίως, την ίδια ώρα που το αντίστοιχο ποσοστό στη Σουηδία ήταν το 9%.

Ο κοινωνικός αποκλεισμός που μετριέται με μη χρηματικούς δείκτες κοινωνικής αποστέρησης είναι πολύ υψηλότερος από τα επίσημα στοιχεία. Συνέπεια της φιλελευθεροποίησης της πολιτικής στη χώρα μας ήταν η ανάπτυξη μιας νέας «γενιάς μη εξασφαλισμένων συμπολιτών μας» που ζουν με εισόδημα κάτω των 1.000 ευρώ τον μήνα και καταφεύγουν στον δανεισμό ώστε να αντεπεξέλθουν στις οικονομικές τους ανάγκες.

«Όποιος κλείνει τα αυτιά του στην φωνή των φτωχών και των αρρώστων να ξέρει πως θα έρθει η στιγμή που θα βγάλει και αυτός την ίδια φωνή και δεν θα βρεθεί κανένας να τον ακούσει.»

Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2007

Ο προσωπικός μας "Γολγοθάς"...


«...Κάθε άνθρωπος άξιος να λέγεται γιος του ανθρώπου σηκώνει το σταυρό του κι ανεβαίνει το Γολγοθά του. Πολλοί, οι πιο πολλοί, φτάνουν στο πρώτο, στο δεύτερο σκαλοπάτι, λαχανιάζουν, σωριάζονται στη μέση της πορείας και δε φτάνουν στην κορφή του Γολγοθά -θέλω να πω στην κορφή του χρέους τους- να σταυρωθούν, ν' αναστηθούν, και να σώσουν την ψυχή τους. Λιποψυχούν, φοβούνται να σταυρωθούν, και δεν ξέρουν πως η σταύρωση είναι ο μόνος δρόμος της ανάστασης.
'Αλλον δεν έχει. ....»

Ν.ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2007

Παγκόσμια μέρα λευκού μπαστουνιού...


Η 15η Οκτωβρίου έχει παγκοσμίως καθιερωθεί ως η ημέρα
εορτασμού του «Λευκού Μπαστουνιού», με στόχο τη διάδοση της μεγάλης σημασίας της χρήσης του και την ευαισθητοποίηση του κοινού στην προσπάθεια των ατόμων με προβλήματα όρασης για μια πιο ανεξάρτητη διαβίωση, αλλά και για την αντιμετώπιση των
προβλημάτων που συναντούν στην καθημερινή μετακίνησή τους. Η ιστορία του λευκού μπαστουνιού ξεκινά μετά τη λήξη του Α' Παγκόσμιου Πολέμου στην Αμερική, όπου αναπτύχθηκε ένα κίνημα αποκατάστασης και επανένταξης των ατόμων που τυφλώθηκαν από
ατυχήματα κατά τη διάρκεια του πολέμου. Το κίνημα αυτό ξεκίνησε από τον οφθαλμίατρο Richard Hoover, ο οποίος πρωτοχρησιμοποίησε ένα μακρύ καλάμι για τη βοήθεια της κίνησης των τυφλών βετεράνων του πολέμου.

Είναι πολλά αυτά που πρέπει να γίνουν και δεν έχουν γίνει. Αυτοί οι άνθρωποι δεν επαιτούν αλλά διεκδικούν το αυτονόητο: Ισότιμη Κοινωνική Ένταξη με Αξιοπρέπεια. Οι ειδικοί του κράτους με προτάσεις που τους έχουν δωθεί θα μπορούσαν να λύσουν το πρόβλημα, αλλά το κράτος για πολλοστή φορά το αναβάλλει. Με την αναβολή όμως δεν λύνονται τα προβλήματα αλλά οξύνονται και διευρύνονται. Από την άλλη εμείς που αποτελούμε το ευνομούμενο κράτος καθημερινά τους κάνουμε την ζωή τους δύσκολη: παρκάρουμε τα αυτοκίνητα στα πεζοδρόμια, τους πέρνουμε τις θέσεις στάθμευσεις, σκάβουμε πεζοδρόμια, αφήνοντας κακοτεχνίες και τους βλέπουμε με λύπηση. Δεν τους αξίζει η λύπηση αλλά ο θαυμασμός μας. Καθημερινα μας δίνουν μαθήματα ζωής. Μας αποδεικνύουν πως «η υπομονή και η προσπάθεια είναι κλειδιά για όλες τις κλειδαριές. Κλείνουν και ανοίγουν όλες τις πόρτες της ζωής».

Διαβάστε περισσότερα...

Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2007

Επιθυμία...


«Σαν άνθρωπος αυτού του κόσμου που έχει ήδη ζήσει μερικές σημαντικές -αν όχι τραυματικές- εμπειρίες γιατί θεωρουσε δεδομένο να διαθέτει φωνή μέσα στην κουλτούρα της σιωπής, έχω μόνο μία επιθυμία : να μπορέσει να συμπέσει ιστορικά η σκέψη μου με την ανησυχία όλων εκείνων, που ζουν ή σε κείνες τις κουλτούρες που αποσιωπούνται εντελώς ή στα σιωπηλά τμήματα των πολιτισμών που καθορίζουν τη φωνή τους, αλλά αγωνίζονται για να διαθέτουν τη δική τους φωνή.»

Φρέιρε

Διαβάστε περισσότερα...

Ένα γράμμα....


Γιε μου και κόρη μου, ξεχυθήκατε επιτέλους. Μέσα από τις βόμβες και τη δυστυχία, όπως πάντα. Μέσα από την κατάφωρη αδικία, όπως πάντα. Την ώρα που ο θάνατος θερίζει, όπως πάντα. Καλωσορίσατε, όπως πάντα. Καλωσορίσατε ελπίδες αυτού του κόσμου και του αυριανού. Καλωσορίσατε, για πρώτη φορά σ' όλη τη Γη ενωμένοι.
Σας είχαμε στα χείλη για καιρό, σας περιμέναμε με τη λαχτάρα του θνητού που μόνη ελπίδα να μην πεθάνει είσαστε σεις. Με τη λαχτάρα της Ειρήνης, που μόνη ελπίδα να μην πεθάνει είσαστε σεις. Με τη λαχτάρα της Αλήθειας, της Δικαιοσύνης, της ίδιας της Ελπίδας, που μόνη ελπίδα να μην πεθάνουν είσαστε σεις.
Εσείς δεκατοσάχρονα, ότι πιο όμορφο γέννησε ο κόσμος εδώ και χρόνια. Εσείς, που βγήκατε, που πορευτήκατε, που εμφανιστήκατε επιτέλους με τις αδούλευτες φωνές της Άδολης Δικαιοσύνης, της Ανθρωπιάς, της Ασυμβίβαστης νεότητας. Αυτής που γεννάει τον κόσμο. Σε αντίθεση με τη συμβιβασμένη ωριμότητα. Που θάβει τον κόσμο.
Καλωσορίσατε, στην Ώρα σας όπως πάντα. Την ώρα που το ψέμα οργιάζει, την ώρα που η αδικία κυβερνά, την ώρα που η βλακεία προσβάλλει τη νοημοσύνη, την ώρα που ο κόσμος πάει να σκύψει, την ώρα που η Εξουσία διψάει για νέους δούλους. Καλωσορίσατε.
Καλωσορίσατε ελπίδα του κόσμου. Γεμίστε τη Γη έτσι όπως χτες, με φωνές καινούριες, με σημαίες καινούριες, με συνθήματα καινούρια, με τραγούδια καινούρια, με τύμπανα καινούρια, με ιδέες καινούριες.
Για να ζήσει όρθιος, όπως αξίζει, ο Άνθρωπος, που όλοι οι Άνθρωποι ονειρεύτηκαν. Ο Άνθρωπος, που μόνο οι ψυχές των άδολων δεκατοσάχρονων ξέρουν. Ο Άνθρωπος Ενάντια στον Υπάνθρωπο.
Καλωσήρθατε κληρονόμοι του σήμερα. Ξεπεράστε μας. Μπείτε μπροστά. Πολεμήστε μας. Αφυπνίστε μας. Καταστρέψτε μας αν είμαστε εμπόδιο για να ζήσει ο κόσμος με λιγότερα κτήνη, με λιγότερα τέρατα, με λιγότερους σκυμμένους, συμβιβασμένους, με λιγότερους ψεύτες, με λιγότερους δειλούς, με λιγότερους διπρόσωπους, με λιγότερους υπηρέτες, με λιγότερη αλαζονεία, με λιγότερη παλιανθρωπιά.
Ξεχυθήκατε, όπως πάντα, από το μόνο μαιευτήριο που γεννάει τις γενιές η Ιστορία: τους δρόμους.
Γεννηθήκατε από τα εγκλήματα των ασυνείδητων και των συμβιβασμένων, που σπέρνουν δηλητήρια στις τροφές, δηλητήρια στις θάλασσες, δηλητήρια στον αέρα, δηλητήρια στις ιδέες.
Γεννηθήκατε από τους εγκληματίες που αδιαφόρησαν για τον κόσμο που θα ζήσετε. Κοντόφθαλμα και δειλά προσηλωμένοι στο σήμερα, στα μικρά, ποταπά και χυδαία συμφέροντα, σας παραδίδουν σε κοινωνίες της ζούγκλας, σε ασθματικές ατμόσφαιρες, σε τροφές πλαστικές, σε δολοφόνους κάθε άλλης ζωής, που έχει άλλη μορφή από τον άνθρωπο.
Ενωθείτε. Με τα νιάτα όλου του κόσμου. Είσαστε οι πρώτοι που το μπορείτε και πορευτείτε μαζί ενωμένοι.
Καλωσήρθατε στον κόσμο του αύριο. Το δικό σας κόσμο. Και γκρεμίστε. Ότι έχουμε χτίσει σαθρό, ότι μας πάει προς τη ζούγκλα, ότι προσβάλλει το Νου, την Ευγένεια, την Αξιοπρέπεια, την Ισοπολιτεία. Γκρεμίστε.
Και χτίστε έναν κόσμο λίγο καλύτερο. Όσο μπορείτε λίγο καλύτερο. Ώστε πάνω του άλλες γενιές σαν και σας να χτίσουν έναν κόσμο λίγο καλύτερο. Λίγο πλουσιότερο. Όχι σε χρήμα. Όχι σε κοινωνίες πλουσιότερες στο έχω και φτωχές σε Ανθρώπους. Κοινωνίες πλουσιότερες σε Ανθρώπους. Έχουν δεν έχουν.
Χτίστε, όσο μπορείτε, τις κοινωνίες, όπου το πρωί ξυπνάει κανείς σαν Άνθρωπος, ζει σαν Άνθρωπος και κοιμάται το βράδυ σαν Άνθρωπος. Όχι αυτές που η ζωή είναι μια βία, ένα ψέμα, μια απαξία γι' αυτόν που στέκεται δίπλα σαν σύντροφος, σαν γείτονας, σαν συμπολίτης. Σαν είδωλο στον καθρέφτη.
Και μη φοβάστε. Αν είστε ενωμένοι, μη φοβάστε. Θα απειληθείτε, θα σας διαβάλουν, θα σας χτυπήσουν μ' όλα τα μέσα. Να μη φοβάστε. Έτσι κι αλλιώς ο κάθε κόσμος που υποδέχεται τις νέες γενιές είναι σκληρός, είναι αμείλικτος, είναι αντίπαλος. Θέλει υπηρέτες, θέλει φερέφωνα, θέλει να φτιάξει ότι του μοιάζει. Θέλει να θάψει κάθε καινούριο. Έτσι είναι η φύση.
Να μη φοβάστε ούτε τα λάθη. Χωρίς το λάθος δεν υπάρχει τίποτε για να διορθώσετε. Και τίποτε δεν είναι πιο χρήσιμο για σας από ένα: Να υπηρετείτε τον εαυτό σας όπως είναι σήμερα. Και να του δίνετε την ελευθερία να μαθαίνει για αύριο. Να αλλάζετε για αύριο. Να υπηρετείτε τα όνειρα του αύριο ακόμα κι αν πρόκειται ν' αλλάξουν. Μέχρι ν' αλλάξουν, αυτά είναι ότι ιερότερο έχετε.
Να αλλάζετε για έναν κόσμο για όλους, όχι για σας. Γιατί με όλους θα ζήσετε. Αυτή είν' η αρχή. Αυτά τα θεμέλια χτίστε.
Και πολεμήστε τα κτίρια του στενού εαυτού τομαριού, που χτίσαν οι πατεράδες και οι μανάδες. Γκρεμίστε την εντολή που σας δίνουν «να 'στε καλά και ν' αδιαφορείτε για όλους τους άλλους». Αυτός είναι ο νόμος της ζούγκλας. Ένα μπούμερανγκ που χτίζει τις κοινωνίες της βίας.
Ξεχυθείτε ενωμένοι με όλους τους όμοιούς σας σ' όλο τον κόσμο. Και κάντε σημαία την Ευθύνη. Την ευθύνη του ενός και του πλήθους. Μόνο τότε θα έχει ελπίδα ο κόσμος, όταν κανείς δεν θα είναι ανεύθυνος, όταν κανείς δεν θα είναι αμέτοχος, όταν κανείς δεν θα είναι πολίτης χωρίς την ευθύνη αυτού του υπέροχου τίτλου.
Καλώς ήρθατε κληρονόμοι του σήμερα, κληρονόμοι του αύριο. Ξαναστήστε στη θέση που αξίζει, το έσχατο όπλο που έχει η ανθρωπιά για να υπάρχει. Το έσχατο όπλο που βρήκε ο Πολιτισμός για να αισθανθεί και να ζήσει, να δει, να χαϊδέψει, να ζεστάνει και να ζεσταθεί σε μια Φύση που τον περιβάλλει. Σε μια Φύση που είναι μέσα του. Σε μια Φύση που ψήγμα της είμαστε όλοι. Το έσχατο αυτό όπλο που λέγεται Δίκαιο.
Ξαναστήστε τη Δικαιοσύνη, που ποδοπατείται που κουρελιάζεται, που εξυβρίζεται, που διαστρεβλώνεται.
Πολεμήστε γι' αυτήν σαν Δικαίωμα. Σαν το μόνο και έσχατο δίκιο και όπλο, που έχετε σεις και που έχουμε όλοι. Ιδίως τώρα, που η κάθε μορφής βαρβαρότητα τη λερώνει στο στόμα της. Τώρα που η κάθε μορφής ποταπότητα, δουλικότητα, ανοχή και συνέργεια μικρών και μεγάλων της Γης λασπώνει, λερώνει και βρίζει τις δικές σας ψυχές, τις δικές σας ελπίδες να γίνεται Άνθρωποι όρθιοι ή άνθρωποι σκυμμένοι, ίδια απολίτιστοι μ' όλα αυτά τα σκοτεινά παραδείγματα.
Γκρεμίστε τα όλα ετούτα, γιε μου και κόρη μου. Και παλέψτε να χτίσετε τον ΔΙΚΟ ΣΑΣ τον κόσμο. ΠΑΛΕΨΤΕ. Και γκρεμίστε μας αν σας στεκόμαστε εμπόδιο.
Καλωσήρθατε ελπίδες του κόσμου.
Την Ανθρωπιά για να υπάρχει δεν τη μοιράζουν στους δρόμους. Την κερδίζουν στους δρόμους. Στους δρόμους της ανθρωπιάς. Όσοι πιστεύουν ότι την αξίζουν.
Σας φιλώ
Με αγάπη
Αγαπημένη μου Δουλτσινέα,
Σε παρακαλώ να δώσεις το γράμμα στα παιδιά και να τους πεις καλή αντάμωση. Αυτό μόνο

Από κείμενο του Γ. Παπαδόπουλου Τετράδη στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 6.4.2003

Διαβάστε περισσότερα...

Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2007

Όμορφος Κόσμος...


Βαρέθηκα ίδιους ανθρώπους γύρω μου να βλέπω. Στο δρόμο, στο σχολείο, στο σινεμά. Σε κάθε απόπειρα να ενώσω αποστάσεις.
Ο ένας πιστή αντιγραφή του άλλου. Σα να βγήκαν όλοι από το ίδιο καλούπι. Σα να τους έφτιαξε ο ίδιος Θεός.
Γιατί οι άνθρωποι θέλουν τόσο πολύ να μοιάζουν μεταξύ τους; Γιατί φοβούνται να είναι ο εαυτός τους;
Μου αρέσουν τα παιδιά με τα σχισμένα παντελόνια που περιέργως δεν είναι μάρκας Diesel.
Μου αρέσουν τα αγόρια με τα μακριά μαλλιά, ο τύπος που έκανε τα μαλλιά του Rasta.
Μου αρέσει η κοπέλα με το τσέλο και τα παράξενα ρούχα. Το αγόρι που περπατάει μέσα στη βροχή σφυρίζοντας και αφήνοντας τις άκρες των δαχτύλων του να γλιστράνε ανάμεσα στα κάγκελα που κυκλώνουν τις αυλές των σπιτιών.
Μου αρέσει να χαζεύω όσους αλητεύουνε καταμεσήμερο στα παγκάκια της πλατείας κάνοντας τσιγάρο και φιλοσοφώντας τη ζωή.
Μου αρέσουνε τα κυριακάτικα πρωινά που περνάω ξαπλωμένη στο κρεβάτι ακούγοντας ραδιόφωνο.
Μου αρέσει να ελπίζω πως θα έρθουνε καλύτερες μέρες, να είμαι παιδί. Να ξέρω πως ό,τι κι αν κάνω στη ζωή μου θα μπορώ ανά πάσα στιγμή να ανοίξω μια πόρτα και χωρίς εξηγήσεις να πω: «Γεια χαρά! Φεύγω!»
Μου αρέσει να κοιτάζω τον ήλιο ξέροντας πως ποτέ δε θα ‘ναι πιο όμορφος απ’ ό,τι τον βλέπω εγώ κείνη τη στιγμή.
Μου αρέσει να ανοίγω τον κόσμο και να αγκαλιάζω τον κόσμο, μια υδάτινη σφαίρα, μια μικρή μπάλα που ξέφυγε από τα χέρια ενός παιδιού-Θεού και κυλάει μέσα στο σύμπαν. Να σφίγγω πάνω μου τον κόσμο, να τον κλείνω μέσα μου. Έναν κόσμο που με περιμένει να τον κατακτήσω.
Πάλι φεύγω για ταξίδι…



Το κείμενο είναι μιας πολύ καλής μου φίλης και δεν μπορούσα παρά να το μοιραστώ μαζί σας...

Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2007

Η ορειβασία της ζωής...


«Η ζωή παίρνει αξία όταν είναι μια ορειβασία. Και έχει χάρη όταν σαν σύνθημα της έχει το:”Πάντα ψηλότερα να ανεβαίνουμε, πάντα μακρύτερα να κοιτάζουμε”. »

Δυστυχώς όμως στην περιοχή δεν κοιτάζουμε ποτέ το "ψηλότερα", λόγω της μιζέριας που μας διακρίνει και δεν μπορούμε να δούμε ούτε πίσω από το...δάχτυλο μας. Νομίζουμε πως ο λιγνίτης θα επαρκεί και θα "κατευθύνει" το μέλλον μας. Λέτε να φταίει η τσιμεντοποίηση του εγκεφάλου μας από τις μεγάλες ποσότητες τέφρας ή το πολύ νέφος που δημιουργήται όταν ο καιρός είναι καλός;

Ένα άσμα για την περιπτώση :

Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2007

Όλη η ζωή μας ένα παζλ...


«Τα παζλ είναι όπως η ζωή. Αποτελούνται από πολλά μικρά κομματάκια. Κάθε κομμάτι είναι ίσης αξίας με τα άλλα. Κάθε κομμάτι είναι άχρηστο χωρίς τα άλλα. Τα κομμάτια είναι τόσο μικρά που δεν μπορείς να ξεχωρίσεις την εικόνα πάνω τους. Εκεί που νομίζεις ότι ένα κομμάτι ταίριαζε σε ένα σημείο, τελικά ανακαλύπτεις ότι είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Η αρχή είναι το πιο δύσκολο μέρος. Όταν έχεις βάλει κάμποσα κομμάτια, γίνεται σιγά σιγά πιο εύκολο. Μερικά κομμάτια τα βάζεις στην τύχη και ω, του θαύματος ταιριάζουν! Έχει αρκετή αγωνία να φτιάχνεις το παζλ γιατί μέχρι την τελευταία στιγμή δεν είσαι σίγουρος αν υπάρχουν όλα τα κομμάτια. Κι αν παράπεσε κανένα όταν το συσκεύαζαν; Κι αν έχω κάνει όλο αυτό τον κόπο τζάμπα; Αλλά στο τέλος πάντα επιβραβεύεσαι και ο κόπος δεν πάει χαμένος. Άλλωστε η διαδικασία αξίζει. Η εικόνα ολοκληρώνεται μόνο όταν βάλεις και το τελευταίο κομματάκι, γι αυτό και τελικά αξίζει να μη βιάζεσαι, να το κάνεις να κρατήσει όσο πιο πολύ γίνεται. Όσο πιο πολλά κομμάτια έχει το παζλ τόσο μεγαλύτερη η ευχαρίστηση όταν το τελειώνεις!»

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2007

«Ένωση Συλλόγων Πληττομένων Ενεργειακού Λεκανοπεδίου Δυτικής Μακεδονίας»

Η περιβαλλοντική κατάσταση της Περιοχής και οι επιπτώσεις των δραστηριοτήτων από τη ΔΕΗ ΑΕ στην υγεία , στην ποιότητα ζωής και στη βιωσιμότητα των κατοίκων επιβάλει τη συμφωνία όλων των συλλόγων του λεκανοπεδίου για κοινή δράση και κοινούς στόχους.
Όλοι εμείς εκπρόσωποι των κατοίκων του λεκανοπεδίου , όπως εκφραζόμαστε - μέχρι σήμερα- από τους παρόντες συλλόγους , μαζευτήκαμε σήμερα, 7-10-2007, για να ενώσουμε τις δυνάμεις μας ώστε να αγωνιστούμε από κοινού απέναντι στην ανεξέλεγκτη δράση της ΔΕΗ ΑΕ στην περιοχή μας , στην υποβάθμιση που προοπτικά εμφανίζεται να εξασφαλίζει η πολιτική διαχείρισης της επιχείρησης για την περιοχή μας , για το μέλλον που διαγράφεται αβέβαιο για τους συντοπίτες μας.
Εκφράζουμε κι εμείς , στο βαθμό που δικαιούμαστε , την αγωνία μας για το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας , ζώντας κάτω από μια ρυπογόνα ατμόσφαιρα ύψιστων ρεκόρ.
Εκφράζουμε κι εμείς , στο βαθμό που δικαιούμαστε , την έγνοια μας για τη εξαφάνιση της γης μας , την εξαφάνιση των νερών που θα μπορούσαν να την κάνουν γόνιμη και αποδοτική , την εξαφάνιση των ευκαιριών ανάπτυξης εξαιτίας του βρώμικου περιβάλλοντος που μας ¨προσφέρεται¨ ,την εξαφάνιση ουσιαστικά μιας προοπτικής αναπτυξιακής με τη γη που για χρόνια στήριζε τα χωριά μας.
Εκφράζουμε κι εμείς , στο βαθμό που δικαιούμαστε , την έγνοια μας για την ασχήμια και το τέλμα που θα αφήσει το τέλος του περάσματος της ΔΕΗ ΑΕ από την περιοχή μας , την ανεξέλεγκτη χωματερή που θα κληροδοτηθεί στα παιδιά μας , χωρίς σε τίποτε αυτά να είναι υπεύθυνα γι’ αυτό.
Δε βρεθήκαμε για να αποδείξουμε τα αυτονόητα . Τη ρύπανση και την υποβάθμιση του περιβάλλοντός, τις ασθένειες που προκαλεί όλη αυτή ρύπανση, τους Θανάτους από καρκίνο και πνευμονοπάθειες, την απαξίωση που οδηγείται η περιοχή μας , την έλλειψη προοπτικών ανάπτυξης , τη γύμνια της μεταλιγνιτικής περιόδου, την δραματική αύξηση της ανεργίας στην περιοχή μας.
Μαζευτήκαμε γιατί μέσα από τους αγώνες που δόθηκαν όλα αυτά τα χρόνια στην περιοχή μας καταλάβαμε ότι πολλά πράγματα που κάποτε ίσως φάνταζαν αδύνατα να διεκδικηθούν , όχι μόνο διεκδικήθηκαν αλλά πολλά ίσως θα μπορούσαν να κερδιθούν.
Η «Ένωση Συλλόγων Πληττομένων Λεκανοπεδίου» δεν ήρθε για να αντικαταστήσει , να ισορροπήσει ή και να αμβλύνει την αντίσταση των συμπολιτών μας απέναντι στις διεκδικήσεις τους .
Η «Ένωση Συλλόγων Πληττομένων Λεκανοπεδίου» δεν δημιουργείται για να ηγηθεί ή να παρακάμψει συλλόγους βάσης ή ενεργούς πολίτες που αγωνίζονται για τα δικαιώματα της περιοχής.
Η «Ένωση Συλλόγων Πληττομένων Λεκανοπεδίου» δεν μορφοποιείται για να ανταγωνισθεί θεσμικά σύμφωνα , να καταργήσει θεσμικούς παράγοντες ή οργανωμένους φορείς όταν κι αυτοί ειλικρινά αγωνίζονται για τα συμφέροντα των πολιτών , για την επιβίωση της περιοχής μας.
Η «Ένωση Συλλόγων Πληττομένων Λεκανοπεδίου» συγκροτείται για να ενώσει τους συντοπίτες μας σε κοινούς αγώνες , χωρίς να διεκδικεί το ρόλο της πρωτοπορίας ούτε να δέχεται όμως τον ευτελισμό και τη χειραγώγηση. Το τέλμα είναι δεδομένο, η ανάγκη για κοινή διεκδίκηση απόλυτη . Όλοι μαζί , πολίτες και φορείς ενωνόμαστε για τον αγώνα που χρόνια τώρα χρωστάμε να δώσουμε και τον περιμένει με αγωνία η περιοχή μας.
Ξεκάθαρα λοιπόν απαιτούμε:
1)Απόλυτο σεβασμό για το περιβάλλον, με μέτρα που πρέπει να λάβει η (Δ)ΕΗ Α.Ε και οφείλει σε μια ευνομούμενη κοινωνία, χωρίς καμιά έκπτωση λόγω οποιουδήποτε κόστους, άμεσα, ουσιαστικά, εχέγγυα και σε συνεχή βάση.
2)Μετεγκατάσταση για κάθε οικισμό που πλήττεται άμεσα από τις επεκτάσεις των δραστηριοτήτων της (Δ)ΕΗ Α.Ε. Ούτε μέτρο γης δεν θα πάρει η (Δ)ΕΗ Α.Ε εάν πρώτα δεν λυθεί το θέμα των μετεγκαταστάσεων.
3)Ουσιαστικές προσλήψεις ανέργων της περιοχής του λεκανοπεδίου για την καταπολέμηση της ανεργίας που η ίδια η (Δ)ΕΗ Α.Ε προκάλεσε μετατρέποντας τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις σε αχανή ορυχεία, Αξιοποιώντας και μεταλαμπαδεύοντας την τεχνογνωσία του παλαιότερου προσωπικού σε μόνιμους εργαζόμενους, μια διαδοχή που χρόνια στήριζε την ανάπτυξη της ΔΕΗ
4)Αποκατάσταση εδαφών με συγκεκριμένο πλάνο-ετήσια πρόοδο ανά περιοχή εκμετάλλευσης, συνολικά σε όλα τα πεδία εκμετάλλευσης. Άποψη της κοινωνίας για την κατεύθυνση αποκατάστασης και συμμετοχή της κοινωνίας σε αυτή.
5)Επαναπόδοση των εδαφών στην τοπική κοινωνία.

Υστερόγραφο:
Σήμερα είναι η αρχή, Ο αγώνας δύσκολος, Η αγωνία μεγάλη, η οργή ξεχείλισε, οι δυνάμεις ενώθηκαν, χωρίς να υποκρύπτουμε τίποτε , χωρίς να λειτουργούμε με υστεροβουλία, δίχως καθοδήγηση και με σαφή ειλικρίνεια προχωρούμε σε μια διεκδίκηση ζωής. Με τις παραπάνω αρχές θα επιδιώξουμε τη διεύρυνσή μας σε κάθε γωνιά του λεκανοπεδίου(ένταξη συλλόγων & ομάδων- πολιτών που συμφωνούν με τις παραπάνω αρχές). Είμαστε σίγουροι ότι θα τα καταφέρουμε . Οι προσδοκίες των συμπολιτών μας είναι επιτακτικά μαζί μας. Δεν δικαιούμαστε να αποτύχουμε και δεν θα αποτύχουμε. Αυτό που διεκδικούμε:

ΤΟ ΑΝΑΦΑΙΡΕΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ… ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ.
Σύλλογος Περιβάλλοντος Και Ανέργων Ακρινής
Σύλλογος για την Καταπολέμηση της Ανεργίας και για την Ανάπτυξη της Περιοχής ΑΓ. Δημητρίου-Ρυακίου
Σύλλογος Προστασίας Περιβάλλοντος Δήμου Ελλησπόντου
Σύλλογος Πληττομένων Ενεργών Πολιτών Δήμου Ελλησπόντου
Επιτροπή Αγώνα Μαυροπηγής
Σύλλογος Περιβάλλοντος και Ποιότητας Ζωής Δήμου Δημητρίου Υψηλάντη

Διαβάστε περισσότερα...

Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2007

Να θυμάσαι...

Να θυμάσαι:

1. Υπάρχουν τουλάχιστον 2 άνθρωποι σ'αυτόν τον κόσμο που θα πέθαιναν για σένα.

2. Τουλάχιστον 15 σ'αυτόν τον κόσμο σ'αγαπούν με κάποιο τρόπο.

3. Ο μόνος λόγος που κάποιος μπορεί να σε μισήσει είναι επειδή θα ήθελε να είναι σαν κι εσένα.

4. Ενα χαμόγελό σου μπορεί να φέρει ευτυχία ακόμα και σε κάποιον που δεν σε συμπαθεί.

5. Κάθε βράδυ τουλάχιστον 1 άνθρωπος σε σκέφτεται πριν κοιμηθεί.

6. Είσαι ο κόσμος ολόκληρος για κάποιον.

7. Είσαι μοναδικός και ξεχωριστός άνθρωπος.

8. Κάποιος που μπορεί να μην τον ξέρεις καν, σε αγαπάει.

9. Ακόμα και όταν κάνεις το μεγαλύτερο λάθος, κάτι καλό βγαίνει από αυτό

10. Οταν σκέφτεσαι οτι όλος ο κόσμος είναι εναντίον σου, ξαναρίξε μια ματιά

11. Πάντα να θυμάσαι τους επαίνους που δέχεσαι και να ξεχνάς τις προσβολές.

Οι καλοί φίλοι είναι σαν τα αστέρια........Δεν τους βλέπεις πάντα, αλλά ξέρεις οτι υπάρχουν.

Διαβάστε περισσότερα...

Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2007

Αν...



Αν... να κρατάς μπορείς το λογικό σου όταν οι άλλοι γύρω σου όλοι το 'χουνε χαμένο και ρίχνουνε γι' αυτό το φταίξιμο σε σένα

Αν να εμπιστεύεσαι μπορείς τον εαυτόν σου όταν για σένα αμφιβάλουν όλοι, αλλά να βρίσκεις ελαφρυντικά ακόμη και για την αμφιβολία τους αυτή,

Αν να προσμένεις το μπορείς δίχως από την προσμονή ετούτη ν' αποσταίνεις,

Αν σε συκοφαντούν εσύ να μη βυθίζεσαι στο ψέμα, ή

Αν και σε μισούν το μίσος μέσα σου να μην αφήσεις να φουντώνει, κι ωστόσο να μη δείχνεσαι πάρα πολύ καλός κι ούτε με πάρα πολλή σοφία να μιλάς,

Αν να ονειρεύεσαι μπορείς, δίχως το όνειρο να κάνεις δάσκαλο σου,

Αν να στοχάζεσαι μπορείς δίχως να κάνεις το στοχασμό σκοπό σου,

Αν το μπορείς το Θρίαμβο και την Καταστροφή να αντικρίσεις και σε αυτούς τους δυο αγύρτες όμοια να φερθείς,

Αν να ακούς αντέχεις την αλήθεια που εσύ είχες ειπωμένη από πανούργους νοθευμένη ώστε παγίδα για τους άμυαλους να γίνει ή να θεωρείς όλα αυτά όπου 'χεις τη ζωη σου αφιερώσει, τσακισμένα, και πάλι ν' αρχινάς να τα στυλώνεις με εργαλεία φαγωμένα,

Αν να στοιβάξεις το μπορείς σ' ένα σωρό όλα εκείνα που 'χεις κερδισμένα Και όλα να τα παίξεις κορόνα γράμματα μεμιάς, και να τα χάσεις και κείθε που είχες ξεκινήσει πάλι ν' αρχινίσεις κι ούτε ποτέ μιλιά για όσα έχασες να βγάλεις,

Αν το μπορείς καρδιά και νεύρα και μυώνες ν' αναγκάσεις πάλι να σου δουλέψουνε κι ας είναι από καιρό αφανισμένα, κι έτσι ολόρθος να κρατιέσαι μόλο που τίποτα δεν έχει μέσα σου απομείνει εξόν από τη θέληση που τους μηνάς: «Βαστάτε»

Αν να μιλάς μπορείς με το λαό κι ωστόσο να κρατάς την αρετή σου, με βασιλιάδες όντας μη χάνοντας το απλό το φέρσιμο σου,

Αν μήτε εχθροί και φίλοι ακριβοί μπορούν να σε πληγώσουν,

Αν όλοι οι άνθρωποι σε λογαριάζουν, όμως πάρα πολύ κανένας,

Αν το μπορείς την ώρα που ο θυμός σου θέλει να ξεσπάσει, να κρατηθείς νηφάλιος και τη γαλήνη σου την πρώτη να ξανάβρεις, δικιά σου τότε θα 'ναι η γη κι όλα εκείνα που κατέχει, και - ό,τι αξίζει πιο πολύ - Αντρας σωστός τότε θε να `σαι, γιε μου!

ΡΑΝΤΓΙΑΡΝΤ ΚΙΠΛΙΝΓΚ

Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2007

Το ψέμα...

«Αν δεν μπορείς να πεις την αλήθεια, δεν είσαι υποχρεωμένος να πεις ψέματα. Ανάμεσα στο ψέμα και την αλήθεια υπάρχει η διέξοδος της σιωπής» έλεγε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στα Επίλεκτα Κείμενα του. Κάποιοι κύριοι στην περιοχή μας,τόσο καιρό "στόμα είχαν και μιλιά δεν είχαν". Ξάφνου αποφάσισαν να επιδοθούν σε αυτό που η πολιτική σε μεγάλο βαθμό προστάζει: το ψέμα...
Όταν λες την αλήθεια λίγοι σε ακολουθούν, ενώ με το ψέμα γίνεσαι λαοπλάνος και ο κόσμος σε επικροτεί, μέχρι όμως να μάθει την αλήθεια...Όποιος δεν ξέρει την αλήθεια είναι αθώος. Όποιος όμως ξέρει την αλήθεια και αποσιωπά είναι υπόδικος...και ιδίως όταν είναι πολύ θρησκευόμενος...
Η περιοχή μας έφτασε σε αυτά τα χάλια γιατί βρέθηκαν πάρα πολλοί τέτοιοι άνθρωποι σε καίριες θέσεις...

Διαβάστε περισσότερα...

Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2007

Πολεμιστές του φωτός...


«Οι πολεμιστές του φωτός έχουν πάντα μια λάμψη στο βλέμμα. Ζουν μέσα στον κόσμο, αποτελούν μέρος της ζωής άλλων ανθρώπων και ξεκίνησαν το ταξίδι τους δίχως δισάκι και δίχως σανδάλια. Σε πολλές περιπτώσεις είναι λιπόψυχοι. Δεν δρουν πάντα σωστά. Υποφέρουν για άχρηστα πράγματα, κρατούν άνανδρη στάση και καμιά φορά θεωρούν πως είναι ανίκανοι να ωριμάσουν. Συχνά θεωρούν τον εαυτό τους ανάξιο για οποιαδήποτε ευλογία ή θαύμα. Δεν είναι πάντα σίγουροι για ό,τι κάνουν. Πολλές φορές περνούν άγρυπνες νύχτες και σκέφτονται πως η ζωή τους δεν έχει κανένα νόημα. Για αυτό είναι πολεμιστές του φωτός. Γιατί κάνουν λάθη. Γιατί αναρωτιούνται. Γιατί αναζητούν μια αιτία και σίγουρα θα την βρουν. Η πίστη δεν εμψυχώνει πάντα την ψυχή του πολεμιστή του φωτός. Υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες δεν πιστεύει σε τίποτα απολύτως. Και ρωτάει την καρδιά του: "Αξίζει τον κόπο που κουράζομαι τόσο; " Μα η καρδιά παραμένει βουβή. Και ο πολεμιστής πρέπει ν' αποφασίσει μόνος του. Ο πολεμιστής του φωτός συνεχίζει να μην πιστεύει, αλλά προχωράει και τελικά η πίστη επιστρέφει.Οι φίλοι του πολεμιστή του φωτός τον ρωτούν από που προέρχεται η ενεργητικότητά του. Αυτός απαντά: "Από τον μυστικό εχθρό". Οι φίλοι τον ρωτούν ποιος είναι. Ο πολεμιστής λέει: "Κάποιος που δεν μπορούμε να τραυματίσουμε" Μπορεί να είναι ένα παιδί που τον νίκησε κατά τη διάρκεια ενός καβγά στα παιδικά του χρόνια του, το κορίτσι που αγαπούσε και τον άφησε στα έντεκά του, ο δάσκαλος που τον αποκαλούσε "γαϊδούρι". Όταν είναι κουρασμένος, ο πολεμιστής θυμάται πως δεν είδε ακόμα το θάρρος του. Ο πόνος του χτες είναι η δύναμη του πολεμιστή του φωτός.»

Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2007

Επιδημιολογική Μελέτη...


Πρόσκληση

Ο Σύλλογος Περιβάλλοντος και Ποιότητας Ζωής του Δήμου Δημητρίου Υψηλάντη
σε συνεργασία με την Πανεπιστημιακή Πνευμονολογική Κλινική του Νοσοκομείου Γεώργιος Παπανικολάου (υπό τη διεύθυνση του καθηγητή κ. Λάζαρου Σιχλετίδη),
την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, τον Δήμο Δημητρίου Υψηλάντη, τον Ιατρικό Σύλλογο Κοζάνης, τα Νοσοκομεία Κοζάνης και Πτολεμαΐδας, καθώς και ιδιώτες πνευμονολόγους του Νομού καλεί τους κατοίκους του Δήμου που είχαν καταγραφεί πριν 10 χρόνια περίπου από μελέτες της ίδιας επιστημονικής ομάδας, να επανεξεταστούν προκειμένου να εξαχθούν συμπεράσματα για την επίπτωση των δεικτών περιβαλλοντικής ρύπανσης στην υγεία και ειδικότερα στο ανώτερο και κατώτερο αναπνευστικό σύστημα των κατοίκων. Στην διαδικασία καταγραφής θα μπορούν να συμμετέχουν και όλοι όσοι θέλουν να εξετασθούν (από 6 ετών και άνω) έτσι ώστε την επόμενη φορά το δείγμα του πληθυσμού να είναι ακόμα μεγαλύτερο.
Για το σκοπό αυτό κλιμάκιο της ιατρικής ομάδας του καθηγητή κ. Λάζαρου Σιχλετίδη θα βρίσκεται στο Δ.Δ. Ποντοκώμης στο Κοινοτικό αμφιθέατρο
την Παρασκευή 05/10/2007 (από τις 16:00 μμ- 20:00 μμ)
και το Σάββατο 06/10/2007 (από τις 9:30 πμ-14.30 μμ & από τις 16:00 μμ- 19:00).

Η συμμετοχή όλων μας κρίνεται απαραίτητη.

Διαβάστε περισσότερα...

Ζωή...λαμπάδα άσβεστη!!


"Η ζωή δεν υπόκειται σε εκμηδένιση. Είναι λαμπάδα άσβεστη. Την ημέρα τα αστέρια είναι στην θέση τους, αλλά δεν τα βλέπουμε και μόνο τα μικρά παιδιά νομίζουν ότι φεύγουν και ότι ξαναγυρίζουν την νύχτα. Έτσι και η ζωή. Είναι συνεχής. Πότε δεν σβήνει ή σταματά. Έστω και αν η μαρμαρένια πλάκα ή το βαρύ χώμα επικαθίσουν στο νεκρό μας σώμα. Δεν είναι δυνατόν να υποβληθεί σε δεσμά σε φθορά και αφανισμό το πνεύμα που κατοικεί μέσα μας".
Όσο και αν προσπαθούν κάποιοι να "θάψουν" μέσα σε αυτές τις τρύπες των ορυχείων, το παρόν και το μέλλον της ζωής μας δεν θα τα καταφέρουν. Τα ψευτοδιλήμματα που μας βάζουν κατά καιρούς δεν θα μας "συνετίσουν"...

Διαβάστε περισσότερα...
 
back to top