Τρίτη 31 Αυγούστου 2010

Έφτασε το ρήγμα στα πρώτα σπίτια της Μαυροπηγής ...

Μια ανάσα από το δημοτικό διαμέρισμα της Μαυροπηγής έφτασα το ρήγμα, παρά της διαβεβαιώσεις του ΙΓΜΕ πως πρόκειται για ένα επιφανειακό ρήγμα βάθους ενός μέτρου και πλάτους 40 εκατοστών, για το οποίο ευθύνονται οι βροχοπτώσεις.
Έντονη η ανησυχία των κατοίκων, οι οποίοι είναι πλέον πεπεισμένοι ότι ευθύνεται το ορυχείο της Δ.Ε.Η.



Πηγή: kozani.tv

Διαβάστε περισσότερα...

Πρόσκληση σε συνέλευση...

Διαβάστε περισσότερα...

Αίτημα παρόχής πληροφοριών προς το ΙΓΜΕ...

20100830 ΑΙΤΗΜΑ ΣΕ ΙΓΜΕ

Διαβάστε περισσότερα...

Επισημάνσεις...

Εκεί όπου όλα ήταν σχετικά ήρεμα και οι φιλόδοξοι μνηστήρες προσπαθούσαν μέσα από κομματικά παιχνίδια και παιχνίδια συμφερόντων, να πάρουν το πολυπόθητο δακτυλίδι, που αυτό θα έχριζε τον εκλεκτό, νέο ορυχειάρχη Δυτικής Μακεδονίας, ξαφνικά άστραψε και βρόντηξε και το δαχτυλίδι βρέθηκε στα χέρια μια γυναίκας.
Χλόμιασαν κι άσπρισαν οι μνηστήρες. Μια γυναίκα ανέτρεψε τόσα όνειρα καριέρας και όχι μόνο! Κι ύστερα άρχισαν οι σοβαροί προβληματισμοί και οι ανησυχίες. Θα τα καταφέρει; Και τι θα γίνει τώρα; Και πως θα τροφοδοτηθούν οι σταθμοί και πολλά άλλα ερωτήματα που ποτέ μέχρι τώρα δεν τους είχαν απασχολήσει σοβαρά!
Τι δηλαδή δεν θα καταφέρει η νέα ορυχειάρχης; Μέχρι τώρα «χώμα» στέλνανε τα ορυχεία αντί για κάρβουνο, κατολισθήσεις και αστοχίες συχνές, ατυχήματα και μάλιστα θανατηφόρα. Τι θα κάνει χειρότερα; Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα πάει καλύτερα γιατί χειρότερα δεν γίνεται! Άντε να ψηλώσει λίγο παραπάνω τους λόφους της περιοχής που φύτρωσαν παντού κι έζωσαν την περιοχή. Άλλωστε οι γυναίκες έχουν μια αδυναμία στο ύψος. Τις αρέσουν και τα ψηλά μπόγια και τα ψηλά πατώματα!
Όσα για τα κεράσματα στους συντρόφους της, ένα κονιακάκι (όπως γίνονταν παλιά στα μνημόσυνα – καλός και ο καφές της παρηγοριάς) ή λίγο ξυδάκι. Άλλωστε δεν διαφέρον στο χρώμα αυτά τα δύο! Είναι μόνο θέμα γεύσης. Άλωστε του συστήματος είναι και δεν θα μπορέσουν ποτέ να πουν την φράση του Χριστού. Απελθέτω απʼ εμου το ποτήριον τούτο. Θα το καταπιούν!

Πηγή: Kozan.gr-Του Πασχάλη Τσολάκη

Διαβάστε περισσότερα...

Ο ήλιος και το φεγγάρι...


Μια φορά κι έναν καιρό, τον πολύ παλιό καιρό, τότε που οι μάγισσες και οι νεράιδες και τα ξωτικά διαφέντευαν την πλάση και οι άνθρωποι είχαν τις ρίζες τους στο χώμα και τα μάτια τους στον ουρανό, πριν ακόμη να γίνει η μέρα και η νύχτα, τη γη έλουζε ασταμάτητα το φως. Ο ήλιος και το φεγγάρι ήσαν φίλοι γκαρδιακοί και κρέμονταν μαζί στο στερέωμα, σιμά ο ένας στον άλλον, να λένε τις πίκρες τους και τις χαρές και να κυλάει η ζωή συντροφεμένα. Μα έτσι λαμπερός που ήτανε ο ήλιος, το φεγγάρι δε φαινότανε απ’ τη γη. Οι άνθρωποι αγνοούσαν την ύπαρξή του και δεν το μνημόνευαν στις προσευχές τους κι ούτε θυσίες του κάνανε και σπονδές. Τον ήλιο, αντίθετα, τον είχαν θεό κι αλλού τον ονόμασαν Απόλλωνα, αλλού Ρα, αλλού μολώχ, αλλού Λουγκ, αλλού Βάλδωρ κι αλλού Ίντι . Και του φτιάξανε βωμούς και θυσίαζαν για χάρη του μόσχους σιτευτούς και δυνατά κριάρια με στριφογυριστά κέρατα.
Στην αρχή το φεγγάρι λυπήθηκε αλλά δεν το ‘δειξε, «θα ‘ρθει κι η σειρά μου» σκεφτόταν κι όλο έριχνε τα μάτια του στην υδρόγειο να δει αν ξεφύτρωσε και για κείνο κανένας βωμός. Αλλά όσο περνούσε ο καιρός κι η κατάσταση έμενε ίδια κι απαράλλαχτη, τόσο το έτρωγε έγνοια βαριά, ζήλια ψυχοφθόρα, γιατί να μην έχει με τον ήλιο την ίδια τύχη. Κι αντί να φροντίσει την αφεντιά του να κάμει πιο φωταυγή και μεγαλόπρεπη, τον ήλιο επιβουλευόταν να σκοτεινιάσει, να γίνει κι αυτός χλωμός σαν κι ελόγου του και να ‘χουν να λένε οι θνητοί πως τα ‘χε καταφέρει να γίνει ηλίου φαεινότερον. Κι όσο δεν τα κατάφερνε τόσο σκύλιαζε, τόσο στον εαυτό του κλεινόταν, τόσο πιο μακριά έφευγε απ’ τον αλλοτινό του φίλο.
Και ο ήλιος, αγνοώντας τι συνέβαινε, ανησύχησε με την κατήφεια του φεγγαριού κι έστειλε ένα άστρο απεσταλμένο του να μάθει. Και σαν του ήρθαν πίσω τα μαντάτα, θλίψη μεγάλη τον κατέλαβε. Δίκαιος ήταν, δεν την χώνεψε μια τέτοιαν αδικία που την ύπαρξή της δεν είχε αντιληφθεί κι έστυβε το μυαλό του πώς να την αποκαταστήσει. Την αίγλη του να λιγοστέψει δεν μπορούσε μα ούτε και το φεγγάρι να φωταγωγήσει περισσότερο και πέρασε καιρός ώσπου να βρει τη λύση. Στο τέλος τα κατάφερε κι έστειλε ξανά στο φίλο του το αστέρι με το μήνυμα πως είχε βρει τρόπο να μετριάσει την ανισότητα. Χώρισε το χρόνο σε εικοσιτετράωρα και κάθε εικοσιτετράωρο σε ημέρα και νύχτα. Τη μέρα θα πρόβαλε εκείνος πάνω απ’ τους λόφους και θα φώτιζε τη γη και τη νύχτα, όταν ο ίδιος θα πήγαινε να κρυφτεί, θα ήταν η σειρά του φεγγαριού να βασιλέψει στον ουράνιο θόλο.
Το φεγγάρι δέχτηκε με αγαλλίαση τούτη τη διευθέτηση. Κι όταν για πρώτη φορά οι άνθρωποι είδαν τον ουρανό να σκοτεινιάζει και το σεληνόφως να προβάλει ασημένιο, πιο αδύναμο απ’ τις ηλιαχτίδες αλλά μαγικό να φαντάζει διαπερνώντας το έρεβος, δέος μέγα τους κατέλαβε πως θεός καινούριος είχε γεννηθεί κι αρχίσανε να το λατρεύουν κατά πώς του έπρεπε. Και του φτιάξανε βωμούς και του κάνανε σπονδές και θυσίες κι άρχισε επιτέλους ένδοξα η βασιλεία της λαμπερής θεάς Ίσιδος . Κι από τότε οι άνθρωποι χωριστήκανε σε δυο κατηγορίες, σε κείνους που τη σελήνη έχουν για θεό τους κι ό,τι λάμπει περισσότερο προσπαθούν με ατιμίες να το σκιάσουν για να φανούν οι ίδιοι και σ’ αυτούς που, πιστοί στον ήλιο, κρύβουν κάποιες φορές το φέγγος τους για να φανεί η όποια μαρμαρυγή των φαύλων…

Πηγή:http://3littlecharmingquarks.blogspot.com

Διαβάστε περισσότερα...

Η καρύδα...


Όλη τη ζωή μου έζησα σε μια καρύδα... Δεν είναι σπουδαίος τόπος να ζει κανείς;
Ήταν στενάχωρα και σκοτεινά ιδιαίτερα το πρωί που έπρεπε να ξυριστώ. Εκείνο όμως που μʼ ενοχλούσε πιο πολύ ήταν η έλλειψη επαφής με τον έξω κόσμο. Αν κανένας δεν έβρισκε την καρύδα και δεν αποφάσιζε να την σπάσει, ήμουνα καταδικασμένος να ζήσω όλη μου τη ζωή μέσα σε μια καρύδα. Ίσως και να πεθάνω εκεί.
Πέθανα μέσα σʼ αυτή την καρύδα. Κανά δυο χρόνια αργότερα κάποιοι βρήκαν την καρύδα και την έσπασαν και βρήκαν μέσα ζαρωμένο και ξεραμένο. «Τι κρίμα», είπαν, «αν τον βρίσκαμε πιο νωρίς, ίσως να μπορούσαμε να τον σώσουμε. Ίσως να υπήρχαν κι άλλοι κλεισμένοι έτσι σαν κι αυτόν».
Άρχισαν λοιπόν να τριγυρίζουν και να σπάνε όλες τις καρύδες. Ήταν ανώφελο όμως. Ήταν χωρίς νόημα. Ήταν χαμένος καιρός. Άνθρωποι που αποφασίζουν να ζήσουνε μέσα σε μια καρύδα, τέτοιοι τρελοί υπάρχουν μόνο ένας στο εκατομμύριο. Γιατί βλέπετε, δεν μπορούσα να τους πω πως έχω έναν αδερφό που ζει μέσα σʼένα βελανίδι…

Λέο Μπουσκάλια

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 30 Αυγούστου 2010

Πράσινο πάρκο πάνω στους λιγνίτες...


Οδοιπορικό στα παλιά ορυχεία Πτολεμαΐδας
Στα απομεινάρια των παλιών ορυχείων της ΔΕΗ στο λεκανοπέδιο της Πτολεμαΐδας, σε δύο τοποθεσίες έξω από τα χωριά Ακρινή και Καρυοχώρι, σχεδιάζεται να κατασκευαστεί το μεγαλύτερο φωτοβολταϊκό πάρκο στον κόσμο.
Πρόκειται για αχανείς εκτάσεις, στις οποίες τα κοιτάσματα λιγνίτη έχουν εξορυχθεί τα προηγούμενα χρόνια. Οι κάτοικοι των γειτονικών χωριών δηλώνουν άγνοια για τα «πράσινα» σχέδια της ΔΕΗ. Η πρώτη έκταση βρίσκεται στην πλευρά των χωριών Καρυοχώρι και Αγιος Χριστόφορος. Η δεύτερη και μεγαλύτερη βρίσκεται νοτιότερα και συνορεύει με την Ακρινή. Στα δύο αυτά σημεία, συνεργεία της ΔΕΗ εναπέθεταν την προηγούμενη δεκαετία βουνά χώματος και άλλων υλικών από τις εξορύξεις. Οταν τα κοιτάσματα λιγνίτη εξαντλήθηκαν, κάποιες εκτάσεις δενδροφυτεύτηκαν ενώ οι υπόλοιπες διαμορφώθηκαν σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις και σήμερα νοικιάζονται από αγρότες των γύρω χωριών που σπέρνουν σιτηρά. Τμήματα της έκτασης που προορίζεται για το φωτοβολταϊκό πάρκο διεκδικούνται δικαστικά από την τοπική κοινωνία, με βασικό επιχείρημα ότι τα κοιτάσματα εξαντλήθηκαν, επομένως δεν υφίστανται οι λόγοι για τους οποίους παραχωρήθηκαν από το Δημόσιο στη ΔΕΗ.
«Πριν εισαχθεί η ΔΕΗ στο Χρηματιστήριο, το 2001, γνωρίζαμε ότι οι εκτάσεις των ορυχείων θα διανέμονταν στους κατοίκους μετά την εξάντληση των κοιτασμάτων. Επειτα, μάθαμε ότι απλώς θα παραχωρηθούν για χρήση σε αγρότες, ενώ σήμερα η ΔΕΗ ζητά για αναγκαστική απαλλοτρίωση όλο τον κάμπο της Ακρινής», λέει στα «ΝΕΑ» ο Κώστας Πουτακίδης, κάτοικος του χωριού. Η Ακρινή είναι σκεπασμένη από την τέφρα των ορυχείων, ωστόσο σε αντίθεση με γειτονικά χωριά δεν προβλέπεται να μετεγκατασταθεί γιατί τα κοιτάσματα λιγνίτη σταματούν στα πρώτα σπίτια της.

Δεν δελεάζονται
Οι πράσινες επενδύσεις της ΔΕΗ δεν φαίνεται να απασχολούν τους κατοίκους. «Δεν έχουμε μάθει λεπτομέρειες ούτε για το φωτοβολταϊκό πάρκο ούτε για άνοιγμα θέσεων εργασίας. Εμείς ζητάμε να φύγουμε από την περιβαλλοντική κόλαση. Ο καρκίνος θερίζει στο χωριό», λέει ο Γιώργος Μουρατίδης. Ακόμη και οι νέοι του χωριού, όπως ο Νεκτάριος Ελευθεριάδης, δεν δελεάζονται από τα πράσινα σχέδια της επιχείρησης και επιμένουν στην επιβαρημένη ατμόσφαιρα. «Αν η ΔΕΗ θέλει τον κάμπο της Ακρινής, τότε θα πάρει και το χωριό. Είμαστε αποφασισμένοι να φθάσουμε ώς το τέλος», λέει δίπλα στους ταινιόδρομους που μεταφέρουν λιγνίτη και τέφρα. Φαραωνικό έργο
Το ασαφές ιδιοκτησιακό καθεστώς των εκτάσεων στις οποίες σχεδιάζεται η πράσινη επένδυση υπογραμμίζει και ο Κοζανίτης Λάζαρος Τσικριτζής, μέλος των Οικολόγων Πράσινων. «Τα εδάφη που απαλλοτρίωσε η ΔΕΗ για να αναπτύξει ορυχεία και σταθμούς, διεκδικούνται με ισχυρά επιχειρήματα από την τοπική κοινωνία, καθώς δεν έχουν καθοριστεί οι χρήσεις γης των αποκατεστημένων εδαφών» λέει, σημειώνοντας ότι διαφωνεί με φαραωνικού τύπου έργα. «Αντίστοιχης ισχύος φωτοβολταϊκά πάρκα είχαν ανακοινωθεί στην Πορτογαλία, όμως εγκαταλείφθηκαν. Η λογική μας πρέπει να είναι μικρά και εφικτά στην κατασκευή φωτοβολταϊκά των 30 και 50 μεγαβάτ και όχι αμφίβολες “μονοκαλλιέργειες” φωτοβολταϊκών. Εξάλλου, δεν έχει κατατεθεί καν σχέδιο για τη μετάβαση της Δυτικής Μακεδονίας στη μεταλιγνιτική περίοδο», σημειώνει ο κ. Τσικριτζής.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
θα είναι το φωτοβολταϊκό πάρκο που σχεδιάζει η ΔΕΗ σε δύο τοποθεσίες έξω από τα χωριά Ακρινή και Καρυοχώρι της Πτολεμαΐδας

«Είμαι τυχερός που πρόλαβα»

ΣΤΟΝ ΤΕΤΡΑΛΟΦΟ Κοζάνης, λίγα λεπτά από την περιοχή που σχεδιάζεται να κατασκευαστεί το μεγάλο φωτοβολταϊκό πάρκο, τέσσερις μονάδες φωτοβολταϊκών συστημάτων γυαλίζουν ανάμεσα στα σιτοχώραφα. Πρόκειται για εγκαταστάσεις ιδιωτών που εκμεταλλεύτηκαν την ευρωπαϊκή υποχρέωση της ΔΕΗ να καλύπτει μέρος της ενέργειας με καθαρές πηγές και επένδυσαν στην ηλιακή ενέργεια.
«Στα γύρω χωριά λειτουργούν από ιδιώτες έξι μονάδες φωτοβολταϊκών 100 κιλοβάτ η καθεμιά, ενώ ετοιμάζονται ακόμη 21 μονάδες των 20 κιλοβάτ. Το κόστος κατασκευής μιας 100άρας μονάδας είναι 300.000-400.000 ευρώ. Εχω συνάψει συμβόλαιο με τη ΔΕΗ, πουλώντας την κιλοβατώρα προς 0,45 ευρώ. Πέτυχα καλή τιμή και υπολογίζω να κάνω απόσβεση σε επτά χρόνια. Οσοι κάνουν τώρα αιτήσεις θα πετύχουν χαμηλότερη τιμή. Δεν με απασχολεί το νέο φωτοβολταϊκό πάρκο. Είμαι τυχερός που πρόλαβα», λέει στα «ΝΕΑ» ο Μιλτιάδης Χατζημουρατίδης (φωτογραφία δεξιά).

Πηγή: Εφημερίδα Τα Νέα-ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Κώστας Κουκουμάκας ΦΩΤΟ: Νίκος Γιακουμίδης

Διαβάστε περισσότερα...

Η λύση είσαι εσύ...


“Κάθομαι σʼ ένα ήσυχο δωμάτιο στο Μίλκροφτ Ιν, μια ήρεμη τοποθεσία κρυμμένη ανάμεσα στα πεύκα, περίπου μια ώρα έξω από το Τορόντο. Είναι μεσημέρι, στα τέλη του Ιούλη και ακούω τους απεγνωσμένους ήχους μιας πάλης ζωής και θανάτου λίγα μέτρα παρακάτω. Είναι μια μύγα που αναλίσκει την τελευταία σπίθα ενέργειας της μικρής της ζωής σε μια άσκοπη προσπάθεια να πετάξει μέσα από το τζάμι του παραθύρου.
Τα φτερά που πεταρίζουν περιγράφουν τη στρατηγική της: «Προσπάθησε πιο πολύ». Όμως είναι μάταιο. Η τρελή προσπάθεια δεν έχει ελπίδες.
Ειρωνικά, η πάλη είναι κομμάτι της παγίδας. Είναι αδύνατο για τη μύγα να προσπαθήσει αρκετά σκληρά ώστε να καταφέρει να σπάσει το τζάμι. Παρόλα αυτά, το μικρό έντομο διακινδυνεύει τη ζωή του για να φτάσει το στόχο του με επιμονή και αποφασιστικότητα. Η μύγα είναι καταδικασμένη. Θα πεθάνει στο τζάμι. Στην άλλη άκρη του δωματίου, μόνο δέκα βήματα μακριά, η πόρτα είναι ανοιχτή. Δέκα δευτερόλεπτα πετάγματος και η μύγα θα μπορούσε να βγει έξω. Με ελάχιστη προσπάθεια, που τώρα χαραμίζεται, θα μπορούσε να ελευθερωθεί από την παγίδα μέσα στην οποία μπήκε μόνη της. Η δυνατότητα είναι εκεί. Θα ήταν τόσο εύκολο!
Γιατί η μύγα δεν δοκιμάζει κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό; Πως της μπήκε η ιδέα ότι αυτός ο δρόμος και η αποφασιστικότητα της θα φέρουν την επιτυχία; Με ποια λογική συνεχίζει μέχρι θανάτου νʼ αναζητά την έξοδο; Χωρίς αμφιβολία, αυτό είναι λογικό για τη μύγα. Δυστυχώς είναι μια λογική που θα τη σκοτώσει.
Δεν είναι αναγκαίο να προσπαθούμε σκληρότερα για να επιτύχουμε περισσότερα – δεν εξασφαλίζεται καν ότι έτσι θα πάρουμε αυτό που θέλουμε απʼ τη ζωή. Στην πραγματικότητα, μερικές φορές αποτελεί ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος! ”

Πηγή: http://www.e-steki.gr

Διαβάστε περισσότερα...

Το πρώτο οικολογικό χωριό κτίζεται σε πλαγιά του Κίσσαβου...

Οσοι δεν αντέχουν το σύγχρονο τρόπο ζωής στις μεγαλουπόλεις που μαστίζονται από περιβαλλοντική υποβάθμιση και φρενήρεις ρυθμούς μπορούν να ελπίζουν ότι σύντομα θα βρουν έναν τόπο της επαγγελίας για να καταφύγουν, αυτή τη φορά κοντά στο φυσικό περιβάλλον και σε απόλυτη αρμονία με αυτό.
Στις ανατολικές πλαγιές του Κισσάβου σχεδιάζεται ένα οικολογικό χωριό που φιλοδοξεί να γίνει η πρώτη οικιστική εγκατάσταση στην Ελλάδα με μηδενικό οικολογικό αποτύπωμα.
Η οικολογικά και οικονομικά αυτόνομη κοινότητα που οραματίστηκε μια παρέα Λαρισαίων έχει σχεδιαστεί να διαθέτει ενεργειακή αυτονομία, να παράγει μηδαμινά ή ακόμη και μηδενικά απορρίμματα, να διατηρεί το θετικό ισοζύγιο των υδάτων και να στεγαστεί σε «πράσινα» κτίσματα, κατασκευασμένα με τη μέθοδο φυσικής δόμησης «κομπ» (από την αγγλική λέξη cob που σημείνει «σβώλος»). Πρόκειται για μια πανάρχαιη τεχνική κτισίματος με πηλό, άμμο και άχυρα, με την οποία προκύπτουν μονολιθικές κατασκευές μεγάλης σταθερότητας, χωρίς ιδιαίτερες ανάγκες θέρμανσης ή ψύξης.
Αφορμή για την ιδέα της οικοκοινότητας, όπως αποκαλείται, υπήρξε το ίδιο το «κομπ». «Προσέγγισα τη φυσική δόμηση από προσωπικό ενδιαφέρον, όταν ασχολήθηκα με τη βιολογική καλλιέργεια και, διερευνώντας θέματα για το χώμα, ανακάλυψα τη μέθοδο», είπε στην «Κ» ο εκ των πρωτεργατών του εγχειρήματος, κ. Κώστας Κοντομάνος. Το αποτέλεσμα ήταν ένα σπιτάκι, φωτογραφίες του οποίου ανήρτησε στο Διαδίκτυο, προκαλώντας ανταπόκριση πολύ μεγαλύτερη από την αναμενόμενη, αλλά και την ανάπτυξη μιας ομάδας έξι ατόμων από τη Λάρισα που άρχισε να διαδίδει τη μέθοδο σε όλη την Ελλάδα.
Σήμερα το «κομπ» έχει προσελκύσει μηχανικούς, οικονομολόγους, νομικούς, ειδικούς επί ενεργειακών συστημάτων και άλλες ειδικότητες που προσφέρουν εθελοντικά την τεχνογνωσία τους για την ανέγερση οικημάτων με φυσική δόμηση, σημειώνει ο σαρανταοκτάχρονος οικονομολόγος. Και κάπως έτσι γεννήθηκε η ιδέα της οικοκοινότητας... Οι ενδιαφερόμενοι να κατοικήσουν στο χωριό είναι περισσότεροι από πεντακόσιοι, και οι εθελοντές που προσφέρονται να εργαστούν για την ανέγερσή του είναι εκατοντάδες, ενώ οι ειδικοί επιστήμονες έχουν καταρτίσει μελέτη σκοπιμότητας όπως και μελέτες ενεργειακές, διαχείρισης υδάτων και απορριμμάτων, χωροταξικές και οικονομικές, ανέφερε ο κ. Κοντομάνος.

Σε ορίζοντα 12ετίας
Σύμφωνα με τη μελέτη σκοπιμότητας, σε ορίζοντα δωδεκαετίας το οικολογικό χωριό θα φιλοξενεί εκατόν πενήντα άτομα που θα απασχολούνται εντός της κοινότητας στην περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση, τη βιολογική καλλιέργεια και τον οικοτουρισμό.
Οικοκοινότητες υπάρχουν και αλλού στον κόσμο, ωστόσο κατά τον ίδιον, καμία δεν έχει τόσο ολιστική προσέγγιση. «Το χωριό σχεδιάζεται να ενταχθεί στον κοινωνικό ιστό, δεν θα είναι αποκομμένο, αλλά θα συνεργάζεται με τοπικούς φορείς και θα προωθεί τοπικά προϊόντα, όπως τα κάστανα του Κισσάβου», παρατήρησε.
Προς το παρόν, πάντως, η ομάδα αναζητεί χώρο για την ανάπτυξη του οικολογικού χωριού. Ο Δήμος Μελιβοίας Λάρισας -με τον οποίο ήρθαν σε επαφή στο πλαίσιο της διάδοσης της μεθόδου «κομπ», δημιουργώντας ένα οικολογικό τουριστικό περίπτερο στην Κουτσουπιά- αγκάλιασε το εγχείρημα, ως φιλική στο περιβάλλον οικιστική λύση, αλλά και πόλο οικοτουριστικής έλξης και το ενέταξε σε Σχέδιο Οικιστικής Οργάνωσης, υποδεικνύοντας και δημοτική έκταση εκατόν πενήντα στρεμμάτων προς παραχώρηση.
Ωστόσο, οι χρονοβόρες γραφειοκρατικές και διοικητικές διαδικασίες (η έγκριση του Σχεδίου εξαρτάται από το υπουργείο Υποδομών) έχουν καθυστερήσει το εγχείρημα. Παρ' όλα αυτά, η ομάδα δεν αποθαρρύνεται και αποφασισμένη να ζήσει στο οικοχωριό που οραματίστηκε, προσανατολίζεται στην εύρεση ιδιωτικής έκτασης, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει πως ο χώρος θα είναι πιο περιορισμένος.

Πηγή: Εφημερίδα Καθημερινή-Της Ζωγιας Kουταλιανου

Διαβάστε περισσότερα...

Κυριακή 29 Αυγούστου 2010

Τα φτερά είναι για να πετάς ...


... Τη μέρα εκείνη ο Χόρχε με περίμενε με ένα παραμύθι :
Όταν μεγάλωσε ο πατέρας του του είπε:
« Παιδί μου, δε γεννιόμαστε όλοι με φτερά. Μπορεί να μην είσαι υποχρεώμενος να πετάξεις, νομίζω όμως πως είναι κρίμα να μείνεις μόνο στο περπάτημα αφού έχεις τα φτερά που ο καλός Θεός σου έδωσε.»
«Μα δεν ξέρω να πετάω» απάντησε ο γιος.
«Σωστά…» είπε ο πατέρας. Και περπατώντας, τον πήγε ως το χείλος του γκρεμού, στο βουνό.
«Βλέπεις γιε μου; Το κενό. Όταν θελήσεις να πετάξεις, θα έρθεις εδώ θα πάρεις βαθιά ανάσα, θα πηδήξεις στην άβυσσο και απλώνοντας τα φτερά σου θα πετάξεις».
Ο γιος αμφέβαλλε.
«Κι αν πέσω;»
«Ακόμα κι αν πέσεις, δε θα σκοτωθείς. Οι λίγες γρατζουνιές θα σε κάνουν πιο δυαντό στην επόμενη προσπάθεια» αποκρίθηκε ο πατέρας.
Το παιδί γύρισε στο χωριό να δει τους φίλους του, τις παρέες του, όλους εκείνους που είχε συντρόφους στην πορεία της ζωής του. Οι πιο στενόμυαλοι του είπαν:
«Είσαι τρελός; Για ποιο λόγο; Ο πατέρας σου είναι μισότρελος…Για ποιο λόγο να πετάξεις; Τι σου χρειάζεται; Γιατί δεν αφήνεις τις ανοησίες; Τι νόημα έχεις να πετάξεις;»
Οι καλύτεροι φίλοι του τον συμβούλεψαν:
«Κι αν είναι αλήθεια; Μα σίγουρα δεν είναι επικίνδυνο; Γιατί δεν αρχίζεις σιγά-σιγά; Δοκίμασε να πηδήξεις από μια σκάλα ή από την κορυφή ενός δέντρου. Αλλά από τον γκρεμό, βρε παιδί μου;…»
Ο νεαρός άκουσε τις συμβουλές όσων τον αγαπούσαν. Ανέβηκε στην κορυφή του δέντρου και, με όλο του το θάρρος, πήδηξε. Άνοιξε τα φτερά του, τα κούνησε στον αέρα με όλη του τη δύναμη αλλά, δυστυχώς, έπεσε στο έδαφος.
Μ’ένα καρούμπαλο στο κεφάλι συνάντησε τον πατέρα του.
«Μου είπες ψέμματα! Δεν μπορώ να πετάξω. Το δοκίμασα και κοίτα πως χτύπησα! Δεν είμαι σαν κι εσένα. Τα φτερά μου είναι μόνο για στολίδι.»
«Παιδί μου» είπε ο πατέρας, «για να πετάξεις, πρέπει να έχεις τον απαραίτητο ελεύθερο χώρο στον αέρα, ώστε τα φτερά σου να ξεδιπλωθούν. Είναι σαν να πέφτεις με αλεξίπτωτο: χρειάζεσαι κάποιο ελάχιστο ύψος για να πηδήξεις.
Για να πετάξεις πρέπει να αρχίσεις να ριψοκινδυνεύεις.
Αν δε θέλεις να το κάνεις, καλύτερα να συμβιβαστείς και να μείνεις για πάντα στο περπάτημα».

Χόρχε Μπουκάι

Διαβάστε περισσότερα...

Η υπόσταση των δακτυλοδεικτούμενων...


Δε θα μακρηγορήσω, είναι απλό... Υπάρχουν πολλοί λόγοι να σε δείξουν, σίγουρα όχι γιατί φοράς τα ίδια ρούχα με όλους, ούτε γιατί αναπαράγεις το ίδιο λεξιλόγιο και ακόμα περισσότερο γιατί υποστηρίζεις κοινές ιδέες και ακολουθείς μεγάλες ομάδες. Ο δείκτης αρχίζει να βρίσκει μαγνητική έλξη στο πρόσωπό σου, όταν αποφασίζεις να προβάλεις προϊόντα δικά σου, σκέψεις προσωπικές που θέλουν χρόνο και κόπο. Κάθε εναλλακτική σου απόφαση είναι δακτυλοδεικτούμενη. Προσοχή εναλλακτική με τη κυριολεκτική έννοια, γιατί και το...
εναλλακτικό πλασάρεται ως μόδα σήμερα. Εναλλακτικό στην εποχή μας είναι το απλό, κάθε τι απλό είναι εναλλακτικό. Όταν σταματήσεις να δίνεις κοπλιμέντα
σε άτομα που από συνήθεια τα στολίζουν με ωραία λόγια θα σε δείξουν, όταν πεις την αλήθεια που πονάει και παραδεχτείς την ασχήμια της ψυχής τους θα σε δείξουν, γιατί αυτοί πλασάρουν την ψυχή τους ως φιλάνθρωπο παρθένα. Επίσης θα σε δείξουν αν είσαι υπερβολικός και επιδειξιομανής, όμως αυτό είναι παράδειγμα προς αποφυγή γιατί δεν χρειάζεται κάποια υπόσταση, αλλά αντίθετα την υπόσταση αντιπροσωπεύουν οι βιτρινίστικες συμπεριφορές.
Συμπέρασμα, η κοινωνία ότι δεν είναι το ίδιο χρώμα με αυτή το προσφωνεί με κραυγές περιέργειας. Ότι θίγει τα συμφέροντα των μεγάλων η κοινωνία έχει τον τρόπο να τα περιθωριοποιεί απορημένη. Όποια σκέψη περιέχει μεταβλητές διαφορετικές από αυτές που οι διαμορφωτές κοινής γνώμης μας βάζουν στο κεφάλι δεν μπαίνει στον κόπο να την αναλύσει, πόσο μάλλον να την εφαρμόσει με αποτέλεσμα να τη δείχνει και να τη βάζει σε μια γωνία. Μ' αρέσουν οι δακτυλοδεικτούμενοι άνθρωποι, όχι οι λαμπεροί κενοί, αλλά οι σκεπτόμενοι με ανησυχίες που τολμούν. Όσοι νικούν τη σημερινή μαλθακότητα με πράξεις και έχουν το θάρρος να κάνουν το βήμα σε σκοτεινά δρομάκια που έχουν ανάγκη από φως, φως αληθινό.. Γίνε ο δακτυλοδεικτούμενος της κοινωνίας σου, όποιος δεν έχει τόλμη έχει δάχτυλα!

Πηγή: http://dinatomirmigi.blogspot.com/

Διαβάστε περισσότερα...

Ελληνες ανακυκλώνουν το διοξείδιο του άνθρακα...


Το μετατρέπουν σε υποκατάστατο του φυσικού αερίου και σε ντίζελ
Ακόμη κι αν κάποιος γνωρίζει πως η χρήση των ορυκτών καυσίμων για την ηλεκτροπαραγωγή κρατάει χαμηλά την τιμή της κιλοβατώρας και βοηθά χώρες όπως η Ελλάδα να αξιοποιούν τα εγχώρια κοιτάσματά τους, και μόνο η εικόνα των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ, καθώς «ξερνούν» συνεχώς καυσαέρια -όπως συμβαίνει και με άλλα εργοστάσια, σαν τις τσιμεντοβιομηχανίες- αρκεί για να τον πείσει πόσο επιζήμια είναι για το κλίμα και το περιβάλλον. Κι όμως, Ελληνες επιστήμονες υποστηρίζουν πως σε μερικά χρόνια τέτοιες ρυπογόνες μονάδες θα μπορούσαν να αποκτήσουν μηδενικό ανθρακικό αποτύπωμα, παρ’ όλο που θα εξακολουθούν να λειτουργούν με ορυκτά καύσιμα.
Πιο συγκεκριμένα, αντί να καταλήγει στην ατμόσφαιρα, το διοξείδιο του άνθρακα που θα παράγουν θα δεσμεύεται και θα οδηγείται σε κατάλληλους χώρους επεξεργασίας, όπου ουσιαστικά θα… ανακυκλώνεται. Με συνέπεια, από άχρηστος ρύπος -και οικονομικά επιζήμιος, λόγω των δικαιωμάτων εκπομπής που θα πρέπει να πληρώνει τόσο η ΔΕΗ όσο και οι υπόλοιπες βιομηχανίες- να μετατρέπεται ξανά σε καύσιμο για την κίνηση αυτοκινήτων και τη θέρμανση κτιρίων ή για να επαναχρησιμοποιηθεί στα ίδια εργοστάσια. Κάτι που σημαίνει ότι, τουλάχιστον, ως προς το διοξείδιο του άνθρακα που εκλύει όταν καίγεται, καύσιμα σαν τον λιγνίτη μπορούν να καταστούν μια πρώτη ύλη φιλική προς το περιβάλλον.

Ταιριάζει στην Ελλάδα
Αυτό υπόσχεται η τεχνολογία που ανέπτυξαν ερευνητές από το Ινστιτούτο Τεχνικής Χημικών Διεργασιών του ΕΚΕΤΑ, στη Θεσσαλονίκη, με επικεφαλής τον διευθυντή του Ινστιτούτου δρα Αθανάσιο Κωνσταντόπουλο. Μια τεχνολογία που μάλιστα ταιριάζει «γάντι» στις κλιματολογικές συνθήκες της χώρας μας, επειδή μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο σε περιοχές με έντονη ηλιοφάνεια. Κι αυτό γιατί προϋποθέτει πως η επεξεργασία του CO2 θα γίνεται σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες: δηλαδή σε ειδικές ηλιοθερμικές εγκαταστάσεις, που αποτελούνται από δεκάδες κάτοπτρα τα οποία συγκεντρώνουν τις ακτίνες του ήλιου στο ανώτερο σημείο ενός «πύργου», ανεβάζοντας τοπικά τη θερμοκρασία έως και στους 1.200° C.
Η καινοτομία της ελληνικής ομάδας αφορά ουσιαστικά στην επινόηση της «καρδιάς» του συστήματος που θα αναλαμβάνει την πιο κρίσιμη φάση της ανακύκλωσης, δηλαδή τον πυρίμαχο κεραμικό αντιδραστήρα που θα τοποθετείται στο συγκεκριμένο σημείο του «πύργου» και τα ειδικά νανοϋλικά στο εσωτερικό αυτής της συσκευής τα οποία θα διασπούν το CO2 σε μονοξείδιο του άνθρακα. «Στη συνέχεια, το μονοξείδιο θα εμπλουτίζεται με υδρογόνο -που παράγεται από νερό, πάλι με την ίδια τεχνική- ώστε να προκύψει ένα μείγμα το οποίο ονομάζεται αέριο σύνθεσης», λέει ο κ. Κωνσταντόπουλος. Από εκεί και πέρα, η περαιτέρω διαδικασία είναι σχετικά απλή: «με τυπικές χημικές μεθόδους που χρησιμοποιούνται εδώ και δεκαετίες, το αέριο αυτό μπορεί να μετατραπεί είτε σε υποκατάστατο του φυσικού αερίου είτε σε ένα “κοκτέιλ” από υγρούς υδρογονάνθρακες, κατάλληλο για χρήση στους ντιζελοκινητήρες», προσθέτει.
Μάλιστα, ως προς την παραγωγή υδρογόνου (του ενός δηλαδή από τα δύο συστατικά του αερίου σύνθεσης) η ιδέα αυτή εφαρμόζεται με επιτυχία εδώ και δύο χρόνια σε πραγματικές συνθήκες, σε μια πιλοτική ηλιοθερμική μονάδα ισχύος 100 Watt στην Αλμερία της Ισπανίας. Η «Κ» είχε καλύψει δημοσιογραφικά την έναρξη λειτουργίας της συγκεκριμένης μονάδας -η οποία έγινε στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος Hydrosol ΙΙ, με συντονιστή το Ινστιτούτο του ΕΚΕΤΑ- καθώς πρόκειται για την πρώτη εγκατάσταση τέτοιας δυναμικότητας στον κόσμο, η οποία μπορούσε να παράγει υδρογόνο αποκλειστικά από νερό και ήλιο.
«Ουσιαστικά αποδείξαμε ότι ο αντιδραστήρας και τα νανοϋλικά συμπεριφέρονται σε υψηλές θερμοκρασίες, όπως ακριβώς προβλέπαμε, δηλαδή ότι εξασφαλίζουν μεγάλες ποσότητες Η2», σημειώνει ο Ελληνας επιστήμονας, προσθέτοντας πως σήμερα το συγκεκριμένο πρότζεκτ βρίσκεται στη φάση σχεδίασης μιας ακόμη μεγαλύτερης ηλιοθερμικής μονάδας για την παραγωγή υδρογόνου, ισχύος 1 MW. Ετσι κι αλλιώς, ακόμη και σε αυτή την πρώτη εκδοχή της η τεχνολογία είχε τιμηθεί ήδη από το 2006 με το βραβείο Descartes, το «ευρωπαϊκό Νομπέλ» για την έρευνα, όπως αποκαλείται συνήθως. Ο λόγος ήταν πως έθετε τις βάσεις για τη δημιουργία υδρογόνου με έναν απολύτως οικολογικό και ανανεώσιμο τρόπο. Αλλωστε, πολλοί ειδικοί θεωρούν πως το εν λόγω αέριο θα αποτελέσει το «πράσινο» καύσιμο του μέλλοντος, αφού υπάρχει σε αφθονία στον πλανήτη και μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ειδικές συσκευές, τις κυψέλες καυσίμου, για την κατασκευή μεταφορικών οχημάτων και γεννητριών που δεν θα εκλύουν καθόλου ρύπους.

Αμεση λύση
«Φέτος την άνοιξη, ωστόσο, αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε στο εργαστήριο την ίδια μέθοδο, με σκοπό αυτή τη φορά τη διάσπαση του διοξειδίου του άνθρακα σε μονοξείδιο», λέει ο κ. Κωνσταντόπουλος, «γνωρίζοντας ότι, σε περίπτωση που μπορούσαμε να αναμείξουμε το “ηλιακό” υδρογόνο με “ηλιακό” μονοξείδιο, θα είχαμε δημιουργήσει μια μέθοδο μετατροπής του συγκεκριμένου ρύπου ξανά σε καύσιμο». Τα πειράματα απέδειξαν πως η μέθοδος λειτουργεί εξίσου αποτελεσματικά, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για την ανακύκλωση του βασικού αερίου του θερμοκηπίου. «Το σημαντικότερο όφελος είναι πως η ανακύκλωση των ρύπων μπορεί να χρησιμοποιηθεί άμεσα, στις ήδη υπάρχουσες μονάδες ηλεκτροπαραγωγής ή στη βαριά βιομηχανία, σαν μια μεταβατική λύση μέχρι η “οικονομία του υδρογόνου” να γίνει όντως πραγματικότητα», επισημαίνει. Και, όπως υποστηρίζει, η λύση αυτή έχει σημαντικά πλεονεκτήματα από άλλες ιδέες που έχουν κατά καιρούς προταθεί για τη μείωση των εκπομπών των εργοστασίων, όπως η δέσμευση του CO2 και η αποθήκευσή του σε φυσικές κοιλότητες μέσα στο υπέδαφος ή στη θάλασσα. «Σε μια τέτοια περίπτωση, όμως, όχι μόνο το αέριο θα παρέμενε αναξιοποίητο, αλλά και κανείς δεν θα μπορούσε να αποκλείσει το ενδεχόμενο κάποια στιγμή να διαρρεύσει στην επιφάνεια της γης και, κατά συνέπεια, στην ατμόσφαιρα», σημειώνει.

Πράσινη ενέργεια και ο λιγνίτης...
Οπως είναι φυσικό, η ιδέα χρησιμοποίησης του διοξειδίου του άνθρακα ως πρώτη ύλη για την παραγωγή καυσίμου, έχει προσελκύσει την προσοχή πολλών επιστημόνων και περιοδικών στο εξωτερικό, παρ’ όλο που η πρώτη διεθνής παρουσίαση των αποτελεσμάτων από τα πειράματα του ΕΚΕΤΑ έγινε πριν από λίγους μόλις μήνες. «Το επόμενο βήμα είναι να βρούμε κεφάλαια για να συνεχίσουμε τις έρευνές μας στο εργαστήριο, αλλά και για να κατασκευάσουμε μια πειραματική ηλιοθερμική εγκατάσταση, ώστε να ελέγξουμε τη μέθοδο στην πράξη», λέει ο κ. Κωνσταντόπουλος, προσθέτοντας πως και Ελληνες επενδυτές έχουν δείξει ενδιαφέρον για τη χρηματοδότηση μιας τέτοιας πιλοτικής μονάδας. «Η προτεραιότητά μας θα ήταν η υποδομή αυτή να δημιουργηθεί στη χώρα μας, με στόχο κατ’ αρχάς η τεχνογνωσία που θα παραχθεί να μείνει εντός Ελλάδας», σημειώνει.
Αλλωστε, η ηλιοφάνεια που επικρατεί στην Ελλάδα την καθιστά μια από τις πιο προνομιακές περιοχές για την εμπορική εφαρμογή της τεχνολογίας του ΕΚΕΤΑ, όταν αυτή θα έχει τελειοποιηθεί. Και η μέθοδος αυτή ίσως αποτελεί μια από τις ελάχιστες λύσεις που θα έδιναν στη χώρα τη δυνατότητα να διατηρήσει στον ενεργειακό χάρτη τα κοιτάσματα σε ορυκτά καύσιμα -κι έτσι να διατηρήσει εν μέρει την ενεργειακή της αυτάρκεια- χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα συνεχίσει να ρυπαίνει ανεξέλεγκτα την ατμόσφαιρα. «Φανταστείτε, για παράδειγμα, ένα εργοστάσιο στην περιοχή της Θεσσαλονίκης το οποίο θα ανακύκλωνε το διοξείδιο του άνθρακα από τους ατμοηλεκτρικούς σταθμούς της Πτολεμαΐδας, παράγοντας μεθάνιο ή μεθανόλη που θα τροφοδοτούσε απευθείας το δίκτυο φυσικού αερίου», συμπληρώνει. «Δεν θα άξιζε να επενδύσουμε σε μια τέτοια τεχνολογία, τη στιγμή που μόνο η ΔΕΗ θα πρέπει να πληρώνει περίπου 1,2 δισ. ευρώ από το 2013 κι έπειτα, για τα δικαιώματα ρύπων;».

Πηγή: Εφημερίδα Καθημερινή-Του Κωστα Δεληγιαννη

Διαβάστε περισσότερα...

Σάββατο 28 Αυγούστου 2010

Ενας Ινδός, ο τελευταίος κάτοικος της Χαραυγής Κοζάνης, ενός χωριού φαντάσματος δίπλα στο ορυχείο της ΔΕΗ...


Αφεντικό της μοναξιάς του .
Στη Χαραυγή, το άλλοτε κεφαλοχώρι της Κοζάνης, δεν ακούγονται πια ομιλίες. Αδέσποτα τσομπανόσκυλα περιπολούν δρόμους γεμάτους τριβόλια και χαλάσματα. Κοράκια φωλιάζουν σε δέντρα με μαύρες φυλλωσιές. Αλλά σε ένα σπίτι παίζει ακόμα μια τηλεόραση, η μοναδική συντροφιά του Τζαγκντίμπ Παλ, ενός Ινδού που ναυάγησε στα ορυχεία της ΔΕΗ και η οικονομική κρίση τον ανάγκασε να γίνει αφεντικό της μοναξιάς του.
Κι όμως, κάποτε, εδώ υπήρχε ζωή. Η Χαραυγή, γνωστή και με την ονομασία Τζουμάς, χτίστηκε στους πρόποδες του Βερμίου από πρόσφυγες μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Οι δρόμοι των γύρω χωριών έφθαναν ακτινωτά στο κέντρο της. Κάθε Παρασκευή το ονομαστό παζάρι της συγκέντρωνε ταξιδιώτες από όλο τον νομό. Και τον Δεκαπενταύγουστο ηχούσαν γιορτινά οι καμπάνες στο μοναδικό θρησκευτικό πανηγύρι της επαρχίας Εορδαίας. Σήμερα στη Χαραυγή η σιωπή σπάει από το σφύριγμα των ταινιόδρομων που μεταφέρουν όλο το 24ωρο λιγνίτη από τα ορυχεία στους ατμοηλεκτρικούς σταθμούς της ΔΕΗ. Ο,τι απέμεινε από την πολιτεία των 1.500 κατοίκων έχει πασπαλιστεί με την τέφρα της λήθης. Οι περισσότεροι είχαν φύγει μέχρι το 1987, αφού η ΔΕΗ απαλλοτρίωσε τις ιδιοκτησίες τους. Μετεγκαταστάθηκαν στη Νέα Χαραυγή, τέσσερα χιλιόμετρα έξω από την πόλη της Κοζάνης.

Πίσω τους άφησαν ξεκοιλιασμένα σπίτια και σκονισμένες επιγραφές: υποδηματοποιείον, ράπτης, ψησταριά. Μια ερειπωμένη κατοικία χρησιμεύει σήμερα ως στάνη με δεκάδες κατσίκες να αναζητούν δροσιά στα σκοτεινά δωμάτιά της. Η γη είναι άνυδρη, ντυμένη με κίτρινες αποχρώσεις. Και ο αέρας αφιλόξενος. Υστερα από λίγα λεπτά παραμονής τα μάτια σου τσούζουν από τη σκόνη. Ενας άνθρωπος όμως αποκαλεί αυτή την επίγεια κόλαση «σπίτι του». Ο Τζαγκντίμπ Παλ μένει τα τελευταία οκτώ χρόνια στη Χαραυγή, παρέα με τρεις λευκές γάτες. Το 1992 πέρασε στην Ελλάδα παράνομα από τα σύνορα με τα Σκόπια, δίνοντας 600.000 δρχ. σε έναν λαθρέμπορο. Δούλεψε για δέκα χρόνια στα χωράφια του Μαραθώνα και έπειτα βρέθηκε στην Κοζάνη ως εργάτης στην εταιρεία ΕΡΓΑΣ που ανήκε στον πρώην πρόεδρο του ΠΑΟΚ Γιώργο Μπατατούδη. «Εψαχνα μια καλύτερη ζωή, ήθελα να βρω δουλειά. Στην Ινδία ήταν δύσκολα. Νόμιζα ότι στο εξωτερικό θα ήταν καλύτερα. Δεν φανταζόμουν ότι θα κατέληγα εδώ. Πού να ξέρεις ποια είναι η τύχη σου, πού θα είσαι αύριο και πού θα αναγκαστείς να μείνεις;», μου λέει ο Παλ όταν τον συναντώ στο σπίτι του - έχει ακόμα ρεύμα και νερό- δίπλα στον παλιό ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Ο Παλ περπατά με χαλαρούς ώμους. Εχει κορακίσια μαλλιά, πλατύ χαμόγελο και τσιριχτή φωνή. Στην Ινδία μάθαινε την τέχνη του τορναδόρου πριν κυνηγήσει αλλού την τύχη του.

Η οικονομική κρίση.
Το σπίτι στο οποίο ζει ανήκε στον Αρκάδιο Νικολαΐδη, τον γέροντα του χωριού που αρνούνταν πεισματικά να το εγκαταλείψει. Ο κ. Νικολαΐδης φιλοξένησε τον Παλ, του έδωσε δουλειά και φαγητό. Αφού πέθανε η γυναίκα του πείστηκε να μετακομίσει στο νέο χωριό και άφησε το οίκημά του στον Ινδό. Για λίγα χρόνια ο Παλ είχε τη συντροφιά των κατοίκων του Κλείτους, του γειτονικού χωριού, αφού η μετεγκατάστασή τους δεν είχε ολοκληρωθεί. Από το 2008 όμως και αυτό το χωριό έσβησε. Σήμερα δεν βρίσκονται εκεί ούτε οι νεκροί του. Πριν από λίγους μήνες η Ερασμία Χατζηκώστα ξέθαψε τη μητέρα της για να τη μεταφέρει σε νέο νεκροταφείο. «Ηταν το πιο άγριο πράγμα που έχω ζήσει. Δυο νύχτες πριν δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Γίναμε πρόσφυγες ξανά», λέει. Είχα γνωρίσει τον Παλ πριν από τρία χρόνια, όταν άκουσα τις διηγήσεις κατοίκων της περιοχής για τον «Κώστα»- έτσι τον έχουν βαφτίσει- «τον Ινδό που μένει στα ορυχεία». Τότε φυλούσε τα 120 πρόβατα του κτηνοτρόφου Παναγιώτη Χατζαβερίδη. Περίμενα ότι η μοναξιά θα τον είχε σπάσει. Οτι θα είχε τραβήξει για αλλού, ή θα είχε επιστρέψει στο χωριό Μουκέρνια, στην Ινδία, για να ζήσει μαζί με τη γυναίκα του και τα δύο παιδιά τους. Ο Παλ όμως έμεινε. Η οικονομική κρίση τον εγκλώβισε στα ορυχεία του Νοτίου Πεδίου. «Τι νομίζεις- δεν έχει άλλες επιλογές. Αν είχε αλλού δουλειά θα καθόταν εδώ, στη μοναξιά; Η ανάγκη τον κρατάει», λέει ο κ. Χατζαβερίδης. «Δεν έχω σκεφτεί ακόμα να φύγω. Αν γυρίσω τώρα πίσω, η γυναίκα μου και τα παιδιά μου θα τρώνε μισό κομμάτι ψωμί και θα τσιμπάω κι εγώ λίγο», λέει ο Παλ. Τώρα δουλεύει νυχτοφύλακας στη μάντρα με τα φορτηγά ενός εργολάβου. Αμείβεται με 40 ευρώ τη βραδιά και στέλνει τα περισσότερα στην οικογένειά του. Η ΕΡΓΑΣ του χρωστούσε όπως λέει πληρωμές. Αντί για χρήματα του άφησαν ένα Lada Νiva χωρίς πινακίδες για να επισκέπτεται γειτονικά χωριά. Ακόμα κι αν ζει στη μέση του πουθενά, ο Παλ ενημερώνεται για τον έξω κόσμο. Και βλέπει την οικονομική κρίση να πλησιάζει πιο γρήγορα από τις φαγάνες των εκσκαφέων. «Εχω ένα χούι: βλέπω πολλή τηλεόραση, μ΄ αρέσουν οι ειδήσεις. Αν γνωρίζεις τι γίνεται γύρω σου, νιώθεις λιγότερο μόνος. Ξέρω και για την κρίση και στενοχωριέμαι για τον κόσμο. Βλέπω όμως τα προβλήματα και εδώ, δίπλα μου. Ο εργολάβος στον οποίο δουλεύω είχε 110 άτομα πριν από πέντε μήνες. Τώρα έχουν απομείνει 35».

Τα όνειρα.
Ο Παλ απέκτησε χαρτιά το 1998. Οταν τον επισκέπτομαι μού δείχνει με περηφάνια το καινούργιο του διαβατήριο με την άδεια διαμονής και εργασίας στην Ελλάδα. Στη φωτογραφία είναι κουρεμένος και κοστουμαρισμένος. Στην αρχή δεν έλεγε στους συγγενείς του πού ζούσε. Σήμερα η γυναίκα του ξέρει. Τον ρωτάω πώς επικοινωνούν. Ξαφνιάζομαι όταν μου λέει ότι έχει κινητό τηλέφωνο. «Και δύο κιόλας! Τι νόμιζες, πού ζούμε;». Θέλω να μάθω για τα όνειρά του, αν θα φύγει κάποτε από ΄δώ. Μου απαντά με ένα αμήχανο χαμόγελο και λέει έπειτα από μια μικρή παύση: «Ποιος βλέπει όνειρα; Τι να πεις...»


Πηγή: www.tanea.gr -ΡΕΠΟΡΤΑΖ- ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Διαβάστε περισσότερα...

Παρέμβαση της Ανεξ. Αυτοδιοικητικής Κίνησης για το Δ. Κοζάνης...


ΔΗΜΟΣ ΚΟΖΑΝΗ : “ Τόπος να ζεις”(Κίνηση πολιτών για ένα ανοιχτό και πράσινο δήμο Κοζάνης)
Κοζάνη : 27/8/2010
Άλλη μια μέρα δύσκολη η προχθεσινή 25/8/2010 για την περιοχή λόγω της σκόνης από τους ΑΗΣ και τα ορυχεία. Οι μετρητές έδειξαν πώς οι συγκεντρώσεις ατμοσφαιρικής ρύπανσης ήταν υψηλές και η κατάσταση δύσκολη. Χρόνιο και έντονο το πρόβλημα για την περιοχή και τους κατοίκους. Παρόλες τις δεσμεύσεις, τις αναφορές, τα «μέτρα», η ευρύτερη περιοχή και οι κάτοικοι βιώνουν συχνά φαινόμενα έντονης ρύπανσης κάθε καλοκαίρι και ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες. Ø Για πόσο καιρό ακόμα μπορεί η τοπική κοινωνία να υφίσταται τούτην την κατάσταση ;

Ø Πότε επιτέλους η ΔΕΗ θα χρησιμοποιήσει τις βέλτιστες δυνατές τεχνικές προστασίας του περιβάλλοντος ώστε να περιοριστούν οι υπερβάσεις;
Ø Μήπως πρέπει να μπεί φρένο στην χωρίς φραγμό καταστροφή του περιβάλλοντος της περιοχής αλλά και της υποβάθμισης της ποιότητας ζωής των κατοίκων;
Ø Πότε επιτέλους η ΔΕΗ θα σεβαστεί τις υποχρεώσεις τις, απέναντι στην τοπική κοινωνία; Πέρα όμως από την υποβάθμιση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης της περιοχής που μάλλον είναι μια κατάσταση που δείχνουμε να έχουμε αποδεχτεί ως ένα «αναγκαίο κακό», τίθενται και άλλου είδους ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν.
Ø Είναι πλέον βιώσιμο εθνικά και τοπικά το παρόν ενεργειακό μοντέλο;
Ø Μπορεί η περιοχή μας να σηκώσει επιπλέον βάρος στην ανάπτυξη νέων μονάδων και νέων ορυχείων;
Ø Για πόσο ακόμα θα γινόμαστε συνένοχοι στην οριστική καταστροφή των σημαντικότερον φυσικών πόρων της περιοχής (έδαφος, υπέδαφος, νερά);
Ø Μήπως πρέπει να δούμε ένα εναλλακτικό μοντέλο ανάπτυξης που θα είναι περιβαλλοντικά και οικονομικά βιώσιμο και δεν θα στέλνει τον λογαριασμό των δικών μας επιλογών στις επόμενες γενεές;

Σε αυτήν την συγκυρία και ενόψει των τοπικών εκλογών χρειάζεται όλοι μας να απαντήσουμε σε αυτά τα ερωτήματα. Είναι προφανές πως η λαϊκιστική επιχειρηματολογία του παρελθόντος δεν έχει πλέον θέση στον δημόσιο διάλογο. Χρειάζεται να είμαστε ειλικρινείς με τους πολίτες, να δούμε την κατάσταση κατάματα και να απαντήσουμε στις προκλήσεις των καιρών έγκαιρα πριν μας ξεπεράσουν πάλι οι εξελίξεις.Αντιλαμβανόμαστε πως θα συνυπάρχουμε σε αυτήν την περιοχή για πολλά χρόνια ακόμα με την ΔΕΗ. Χρειάζεται όμως η συνύπαρξη αυτή να σέβεται την ποιότητα της ζωής των ανθρώπων που ζουν στην περιοχή, που εργάζονται στους χώρους εργασίας της ΔΕΗ, αλλά και να περιφρουρεί τα δικαιώματα των επόμενων γενεών.Διεκδικούμε για την περιοχή μας να πάψει να είναι το παράδειγμα μιας γκρίζας και με κοντά ποδάρια «ανάπτυξης αλλά να γίνει το ενεργό παράδειγμα της εφαρμογής μιας ουσιαστικής πράσινης πολιτικής που θα διαμορφώνει μια κοινωνία που θα είναι περιβαλλοντικά και οικονομικά βιώσιμη και κοινωνικά δίκαιη.

Η συντονιστική γραμματεία.

Διαβάστε περισσότερα...

Νέα διευθύντρια στο Λιγνιτικό Κέντρο Δυτ.Μακεδονίας...


Η Ολγα Κουρίδου, μεταλλειολόγος μηχανικός του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου, ανέλαβε καθήκοντα διευθύντριας στο Λιγνιτικό Κέντρο Δυτικής Μακεδονίας.
Η Ολγα Κουρίδου εργαζόταν στη ΔΕΗ και συγκεκριμένα σε διάφορες θέσεις του Λιγνιτικού Κέντρου Μακεδονίας εδώ και 25 χρόνια. Θήτευσε και ως Τομεάρχης στα Ορυχεία Νότιου Πεδίου και Πεδίου Αμυνταίου από το 1995.
Η κυρία Κουρίδου ήταν (μεταξύ των πολλών άλλων) υποψήφια (σε τιμητική θέση) με το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές του 2004.
Να σημειωθεί πως υποψήφιος αντικαταστάτης του κ. Νικολακάκου φέρονταν να είναι ένας εκ των κ. Παλαβός, Ιωακείμ, Καναβάρας, Φίλιος, Κολοβός.
Στο Λιγνιτικό Κέντρο Δυτικής Μακεδονίας εξορύσσεται το 80 % του συνολικά παραγόμενου λιγνίτη της χώρας, με ετήσια παραγωγή λιγνίτη που ξεπερνάει τα 50 εκατομμύρια τόνους και συνολικές εκσκαφές πάνω από 350 εκατομμύρια κυβικά μέτρα.
Το Λιγνιτικό Κέντρο Δυτικής Μακεδονίας τροφοδοτεί λιγνιτικές μονάδες, όπου παράγονται κάθε χρόνο περίπου 25.000 GWh, που είναι πάνω από το 50% της παραγόμενης, από τη ΔΕΗ, ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας.
Το Λιγνιτικό Κέντρο αποτελεί μοχλό οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης στη Δυτική Μακεδονία, πραγματοποιούνται επενδύσεις πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ και απασχολούνται άμεσα περίπου 4.500 εργαζόμενοι (τακτικοί και έκτακτοι) και έμμεσα περίπου 2000 άτομα ( στους εργολάβους ), που κατάγονται σχεδόν στο σύνολο τους από την περιοχή.
Το 2009 η οικονομική συμβολή των Λιγνιτωρυχείων στην ανάπτυξη της Δυτικής Μακεδονίας ήταν περίπου € 500 εκ.

Γυναικοκρατία στο ΛΚΔΜ αφού να θυμίσουμε πως η κα Μελίνα Ανδρεάδου έχει αναλάβει τη διεύθυνση Τομέα Περιβάλλοντος του Λιγνιτικού Κέντρου Δυτικής Μακεδονίας...Θα στείλει άραγε ο κ. Τσίουμαρης συγχαρητήρια επιστολή και στην κα Κουρίδου, όπως έκανε στο παρελθόν με την κα Ανδρεάδου;;; Ιδωμεν...

Διαβάστε περισσότερα...

Παρασκευή 27 Αυγούστου 2010

Σχέδιο κατασκευής φωτοβολταϊκού πάρκου-μαμούθ στην Κοζάνη...


Έως και 300 MW ισχύς
Το μεγαλύτερο φωτοβολταϊκό πάρκο στον κόσμο, αξίας άνω των 600 εκατ. ευρώ, φιλοδοξεί να κατασκευάσει η ΔΕΗ στην Κοζάνη και για αυτό τον λόγο βρίσκεται σε προχωρημένες συζητήσεις με αμερικανική εταιρεία που ειδικεύεται στο αντικείμενο.
Όπως ανέφερουν Τα Νέα της Παρασκευής, το σχέδιο επιχειρείται να φιλοξενηθεί σε έκταση που μπορεί να ξεκινά από τα 5.000 αλλά να φτάσει μέχρι και τα 8.000 στρέμματα, αναλόγως του πόσα από τα πολλές χιλιάδες ανεκμετάλλευτα στρέμματα των πρώην λιγνιτωρυχείων της Κοζάνης θα διαθέσει η ΔΕΗ.
Το κοινοπρακτικό σχήμα που θα προκύψει θα ελέγχεται σύμφωνα με τις πληροφορίες κατά 51% από τη ΔΕΗ και κατά 49% από τον ξένο εταίρο (οι πληροφορίες μιλούν για την αμερικανική ΑΕS που δραστηριοποιείται σε πάνω από 30 χώρες παρέχοντας εξειδικευμένες υπηρεσίες) ενώ καταβάλλεται προσπάθεια η συμφωνία να έχει κλείσει πριν από τη ΔΕΘ, ώστε να ανακοινωθεί από τον πρωθυπουργό ως ένα μεγάλο έργο πράσινης ανάπτυξης σε μια άκρως επιβαρημένη περιβαλλοντικά περιοχή.
Αναλόγως της έκτασης στην οποία θα κατασκευαστεί, η ισχύς του πάρκου μπορεί να ξεκινήσει από τα 200 αλλά να φτάσει και τα 300 ΜW, ενώ για να αντιληφθεί κανείς τι σημαίνει αυτό σε τάξη μεγέθους, το μεγαλύτερο σήμερα φωτοβολταϊκό στον κόσμο έχει ισχύ 60 ΜW και βρίσκεται στη Λα Μάντσα της Καστίλλης στην Ισπανία.
Σύμφωνα με επιβεβαιωμένες πληροφορίες, οι συζητήσεις που άρχισαν μεταξύ της υπερατλαντικής εταιρείας και της ΔΕΗ πριν από τέσσερις μήνες, καταλήγουν εντός των επόμενων εβδομάδων.
Ένα από τα βασικά σημεία τριβής των διαπραγματεύσεων όλο αυτό το διάστημα ήταν το ποσοστό συμμετοχής των δύο εταιρειών στο κοινοπρακτικό σχήμα που θα συσταθεί για την υλοποίηση του έργου.
Αρχικά οι ξένοι επενδυτές διεκδικούσαν συμμετοχή σε ποσοστό 51%, αλλά φέρονται να πείστηκαν τελικώς ότι είναι αδύνατον να προχωρήσει το έργο στη συγκεκριμένη περιοχή και πολύ περισσότερο σε εκτάσεις του Δημοσίου που έχουν παραχωρηθεί προς εκμετάλλευση στη ΔΕΗ από ένα επενδυτικό σχήμα στο οποίο η τελευταία δεν θα έχει την πλειοψηφία.

Πηγή: Εφημερίδα Τα Νέα

Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;;;

Διαβάστε περισσότερα...

Δικαίωση των κατοίκων του Κομάνου...


«Θα πρέπει να διακοπούν οι εργασίες εκμετάλλευσης που διενεργούνται σε απόσταση μικρότερη των 250 μέτρων από τα κοιμητήρια του παλαιού οικισμού Κομάνου και τους Ναούς του Αγίου Χριστοφόρου, Αγίου Νικολάου και Αγίας Παρασκευής. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία και την ασφαλή προσπέλαση στους προαναφερθέντες χώρους όπως και σε κάθε ιδιοκτησία που βρίσκεται εντός των προαναφερθέντων ορίων».
Τα παραπάνω παραγγέλνει στη ΔΕΗ η Επιθεώρηση Μεταλλείων Βόρειας Ελλάδας με έγγραφο που της απέστειλε με ημερομηνία 10 Αυγούστου, μετά τον έλεγχο- αυτοψία που διενήργησε κλιμάκιο μηχανικών της εν λόγω υπηρεσίας, κατόπιν της εξώδικης πρόσκλησης- διαμαρτυρίας 384 κατοίκων του Κομάνου, καθώς διαπιστώθηκε ότι ευσταθούν οι καταγγελίες των κατοίκων για κίνδυνο κατακρήμνισης των κοιμητηρίων και των εκκλησιών του παλαιού οικισμού λόγω της εγγύτητας των δραστηριοτήτων του ορυχείου και των αποθέσεων αδρανών υλικών μεγάλου ύψους. Η Επιθεώρηση Μεταλλείων τονίζει επίσης ότι «Αυτονόητο είναι ότι οι πραναφερθείσες αποστάσεις πρέπει να τηρούνται σε όλες τις εκσκαφές και εξωτερικές αποθέσεις των Λιγνιτωρυχείων του Λιγνιτικού Κέντρου Δυτικής Μακεδονίας».
Υπενθυμίζεται ότι οι κάτοικοι του Κομάνου με το εξώδικό τους, όπως είχε αποκαλύψει ο «Π» αρχές Ιουλίου, καλούσαν τη ΔΕΗ να παύσει κάθε εργασία εκσκαφών, επιχωμάτωσης, εναπόθεσης αδρανών- στείρων υλικών κ.λ.π.. δίπλα στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Κομάνου και στα κοιμητήρια του οικισμού. Διότι, ενώ μετά την αναγκαστική απαλλοτρίωση του οικισμού η ΔΕΗ είχε αναλάβει την υποχρέωση να κατασκευάσει τη νέα εκκλησία του Ιερού Ναού Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, στον χώρο μετεγκατάστασης του νέου Οικισμού στην περιοχής Κουρί Πτολεμαΐδας, καθώς και να μετεγκαταστήσει (μεταφέρει) την Βασιλικού ρυθμού εκκλησία του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Κομάνου, που ανεγέρθηκε το 1873, λόγω ότι η 17η Εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων έχει αποφανθεί ότι αποτελεί προστατευόμενο μνημείο, στον χώρο μετεγκατάστασης του νέου Οικισμού.
Αντί αυτού όμως, η ΔΕΗ πραγματοποιεί εξορυκτικές δραστηριότητες σε απόσταση μόλις 30 μέτρα από την εκκλησία και τα κοιμητήρια με κίνδυνο κατάρρευσής τους.
Σύμφωνα μάλιστα με δήλωση του νομικού συμβούλου των κατοίκων του Κομάνου, δικηγόρου Χρήστου Κιουρτίδη, η εκκλησία, λόγω των εξορυκτικών δραστηριοτήτων και απόθεσης τόνων χωμάτων δίπλα της έχει υποστεί καθίζηση και φέρει έντονα ρήγματα στο σκελετό και την τοιχοποιία της και είναι ορατός ο κίνδυνος να καταρρεύσει από στιγμή σε στιγμή. Ταυτόχρονα με καταστροφή απειλούνται επίσης και τα κοιμητήρια του παλαιού οικισμού, που βρίσκονται δίπλα στην εκκλησία, παρότι, ενώ με την υπ' αριθ. 70/2002 απόφαση του Εφετείου Δυτικής Μακεδονίας έχει καθοριστεί η οριστική τιμή μονάδας αποζημίωσης για τους τάφους που βρίσκονται στα Κοιμητήρια του παλαιού Οικισμού Κομάνου, η ΔΕΗ δεν φρόντισε από το έτος 2002 μέχρι σήμερα να αποδώσει τα αντίστοιχα ποσά στους δικαιούχους.
Αξιοσημείωτη είναι επίσης και η ακόλουθη επισήμανση της Επιθεώρησης Μεταλλείων προς τη ΔΕΗ, ότι δεν ανταποκρίθηκε στην αποστολή των εγγράφων και των τεχνικών μελετών που της ζητήθηκαν, γι' αυτό και στο πρώτο επείγον έγγραφο που της απέστειλε με ημερομηνία 29 Ιουλίου 2010 αναφέρει: «παρακαλούμε να μεριμνήσετε άμεσα για την αποστολή τους. Επίσης να μας υποβάλλετε τοπογραφικά διαγράμματα, σε κατάλληλη κλίμακα, όπου θα απεικονίζεται η παρούσα υφιστάμενη κατάσταση, σε σχέση με τους προαναφερθέντες χώρους (νεκροταφεία, εκκλησίες, υφιστάμενες ιδιοκτησίες κλπ.)». Σημειώνεται επίσης ότι κατά την αυτοψία παρατηρήθηκαν εκσκαφές πλησίον των τάφων, που δεν φαίνεται να έχουν σχέση με την μεταλλευτική δραστηριότητα, με πιθανολογούμενη χρήση μικρών φορτωτών ή και χειρονακτικών μεθόδων.
«Η Επιθεώρηση Μεταλλείων με την αυτοψία της διαπίστωσε τις παραβάσεις που έχουν καταγγείλει οι κάτοικοι του Κομάνου, και μάλιστα με το δεύτερο έγγραφό της λέει ότι θα πρέπει να διακοπούν οι εργασίες σε απόσταση μικρότερη των 250 μέτρων, τόσο για τις εκκλησίες και τα κοιμητήρια του Κομάνου όσο και για το ακίνητο άλλου πελάτη μου που κατήγγειλε ότι η ΔΕΗ εκτρέπει παράνομα τον Σουλού», τόνισε ο δικηγόρος κ. Κιουρτίδης και επισήμανε ότι παρότι η Επιθεώρηση Μεταλλείων έχει ζητήσει να αποστείλει τα σχετικά έγγραφα τεχνικών μελετών η ΔΕΗ κωλυσιεργεί και δεν έχει αποστείλει τίποτε. Υπογράμμισε μάλιστα ότι «εάν οι κάτοικοι του Κομάνου ή ο δήμος Πτολεμαΐδας προβούν σε νέα καταγγελία ότι η ΔΕΗ συνεχίζει τις εργασίες, παρά την εντολή που έχει δοθεί, αυτό σημαίνει ότι θα κηρυχθεί άμεση παύση εργασιών στο ορυχείο και θα επιβληθούν και τα προβλεπόμενα πρόστιμα».

Πηγή:Εφημερίδα Πτολεμαίος-Ρόη ΒΑΣΒΑΤΕΚΗ

Διαβάστε περισσότερα...

Δύο «όχι» και μία καταγγελία στη ΔΕΗ...

Δύο «Όχι» στη ΔΕΗ και μία προσφυγή εναντίον της στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αποφάσισε το νομαρχιακό συμβούλιο, το οποίο ασχολήθηκε με μείζονα θέματα που αφορούν τη δημόσια επιχείρηση και την περιοχή.
Ειδικότερα, το νομαρχιακό συμβούλιο αντιτάχθηκε ομόφωνα σε οποιοδήποτε σενάριο πώλησης του 40% των λιγνιτικών και υδροηλεκτιρκών μονάδων της ΔΕΗ, απέρριψε τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων της ΔΕΗ για τον Σουλού και αποφάσισε να καταγγείλει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή την επιχείρηση για τη μη επαναπόδοση αγροτικών εκτάσεων.
Ο νομάρχης Κοζάνης Γιώργος Δακής, επέμεινε σε μια «σκληρή γραμμή» κατά της ΔΕΗ στα ανωτέρω μείζονα ζητήματα, ωστόσο δέχτηκε ομοβροντία κριτικής από όλες τις πτέρυγες της αντιπολίτευσης, που τον κατηγόρησαν για «προεκλογική εκμετάλλευση».
Ο νομάρχης Κοζάνης δήλωσε πως «είμαι κατηγορηματικά αντίθετος σε ενδεχόμενη πώληση του 40% της ΔΕΗ» και τάχθηκε υπέρ μιας ΔΕΗ «με δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα», καθώς, όπως είπε «το θέμα της εκμετάλλευσης του ορυκτού πλούτου και των νερών της περιοχής, δεν μπορεί παρά να αποσκοπεί στο κοινωνικό όφελος». Σημείωσε ακόμη ότι «αδυνατώ να κατανοήσω την μείωση του δημόσιου χρέους κατά ένα ? δύο δις ευρώ, από τα εκατοντάδες δις ευρώ του συνολικού χρέους της χώρας, με την πώληση περιουσιακών στοιχείων και την εκχώρηση του φυσικού πλούτου της περιοχής».
Για τα εδάφη που η ΔΕΗ ολοκλήρωσε την εξόρρυξη, ο Γ. Δακής, είπε ότι «έχει την υποχρέωση να αποκαταστήσει και να επιστρέψει τα εδάφη στην τοπική κοινωνία», διαφορετικά ανακοίνωσε ότι «η Ν.Α. θα προχωρήσει σε καταγγελία στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή».Ο Ιορδάνης Ανδρεάδης επιτέθηκε σφοδρά σε όσους απεργάζονται τα σενάρια πώλησης της ΔΕΗ, υπογραμμίζοντας ότι «η απελευθέρωση δεν σημαίνει ότι θα κάνουμε τζάμπα μάγκες κάποιους νταβατζήδες. Όσοι θέλουν να βάλουν το χέρι στη τσέπη και να επενδύσουν στη ΔΕΗ ας το κάνουν, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν θα γίνουν νταβατζήδες με την περιουσία του ελληνικού λαού». Ο επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης τάχθηκε υπέρ μια «ορθολογισμένης απελευθέρωσης με ξεκάθαρους όρους», ώστε να προστατευθεί η δημόσια περιουσία». Σημείωσε χαρακτηριστικά ότι «θα είμαστε απέναντι στο ξεπούλημα της ΔΕΗ». Τέλος κατηγόρησε το νομάρχη, καταγγέλλοντας ότι «η επαναφορά του θέματος σχετίζεται με την προεκλογική περίοδο, ενώ στο διάστημα της παντοδυναμίας της ΝΔ, διατηρούσε εν υπνώσει το Σύμφωνο Συνεργασίας».
Ο Γιάννης Αποστολίδης χαρακτήρισε «προεκλογικού χαρακτήρα» τα θέματα που έφερε για συζήτηση ο νομάρχης. «Βολεύει προεκλογικά να βγαίνουμε και να διεκδικούμε εδάφη από τη ΔΕΗ, γιατί έτσι δείχνουμε στον κόσμο ότι απαιτούμε». Σημείωσε ότι «αυτή η τακτική που ακολουθείται συστηματικά υποβαθμίζει το όργανο του νομαρχιακού συμβουλίου», ενώ ο Γ. Αποστολίδης εξέφρασε την διαφωνία του με «την αποσπασματική μελέτη του Σουλού».
Ο Γιάννης Μητσιάκος διατύπωσε την πάγια θέση του συνδυασμού του για «ενιαίο δημόσιο φορέα ενέργειας», χαρακτηρίζοντας «αποπροσανατολιστική» τη συζήτηση για πώληση του 40% της ΔΕΗ, ενώ απέδωσε ευθύνη για την όλη κατάσταση «σε τοπικούς πολιτικούς παράγοντες και συνδικαλιστές των δύο μεγάλων κομμάτων». Σημείωσε ότι «μεγαλύτερο και από το σκάνδαλο του Βατοπεδίου είναι το σκάνδαλο με τις μεγάλες εκτάσεις που πήρε η ΔΕΗ, τις οποίες οφείλει να τις επαναποδώσει στην τοπική κοινωνία». Τέλος, χαρακτήρισε την προχτεσινή συζήτηση του νομαρχιακού συμβουλίου «προεκλογικό πυροτέχνημα».

Πηγή: Εφημερίδα Πτολεμαίος-ΧΡΗΣΤΟΣ ΒΗΤΤΑΣ

Διαβάστε περισσότερα...

Μυαλό...

Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη 26 Αυγούστου 2010

Η Ποντοκώμη σήμερα 26/08/2010...

Διαβάστε περισσότερα...

Επιμένετε στο εμφιαλωμένο νερό;;;Ξανασκεφθείτε το...


Σε έναν κόσμο όπου βασιλεύει ο υπερκαταναλωτισμός, η υπερβολή και το πλαστικό, είναι απόλυτα φυσικό να δημιουργούνται συνεχώς πλαστικές ανάγκες.
Η πιο συνηθισμένη σήμερα παγκοσμίως, είναι το γνωστό εμφιαλωμένο νερό! Η μόδα του εμφιαλωμένου νερού έχει επηρεάσει και τον Έλληνα πολίτη που το έχει εντάξει στην καθημερινότητά του.
Ας προσπαθήσουμε να δουμε όμως να απαντησουμε σε μερικα ερωτηματα. Εχουμε πραγματι την αναγκη του εμφιαλωμενου νερου; Τι νομιζουμε ότι αυτό μας προσφερει που δεν το εχει το νερο της βρυσης; Και τελος, τι κακο προξενουμε στην τσεπη μας και επισης στο περιβαλλον;

Τι είναι το νερο και ποια η αξια του;
Το νερο, ειτε της βρυσης ή οποιοδηποτε άλλο νερο είναι η χημικη ενωση οξειδιο του υδρογονου.
Είναι ένα αγαθο ανεκτιμητης αξιας αφου η ζωη στον Πλανητη θα ηταν αδιανοητη χωρις αυτό. Το σώμα μας αποτελείται από νερό κατά 70%. Το νερό μας διατηρεί στη ζωή.
Υπαρχουν τεραστιες ποσοτητες στη φυση και γι’ αυτό δεν θα επρεπε να εχει ανταλλακτικη αξια αλλα να παρεχεται δωρεαν. Δυστυχως δεν ξεφυγε κι’ αυτό από την εμπορευματοποιηση που εχει καταλαβει ολες τις αξιες σημερα.

Από τι εξαρταται η ποιοτητα του νερου;
Η ποιοτητα εξαρταται οχι από το ιδιο το νερο, που είναι η παραπανω χημικη ενωση, αλλα από τις προσθετες ουσιες που περιεχει σε διαλυση ή αιωρηση. Ένα υγιεινο ποσιμο νερο περιεχει σε διαλυση μερικα φυσικα αλατα που του δινουν γευση και καποια θρεπτικη αξια. Επισης περιεχει διαλυμενο οξυγονο που το κρατα ζωντανο και γευστικο. Όταν το νερο μεινει ακινητο σε ένα μπουκαλι για μερικες ημερες, τοτε χανει το οξυγονο του και μπορει να προσβληθει από μικροβια και να γινει επικινδυνο για την υγεια.
Πολύ συχνα το νερο πηγης ή του δικτυου περιεχει αλατα σε μεγαλη συγκεντρωση και τοτε εχει ασχημη γευση, είναι γλυφο. Όμως αυτό δεν σημαινει ότι είναι επικινδυνο.

Από πού προερχεται η λεξη «νερο»;
Εχει τη σημασια του να δουμε την ετοιμολογια της. Η αρχαια λεξη ηταν «υδωρ». Στα βυζαντινα χρονια ο νερουλας, περιφερονταν στις γειτονιες της πολης και φωναζε «νεαρον υδωρ», δηλαδη φρεσκο υδωρ, για να κατεβουν οι νοικοκυρες να γεμισουν την κανατα. Αργοτερα για συντομευση, φωναζε μονο «νεαρο» και σιγα σιγα εφτασε η λεξη νερο να σημαινει υδωρ. Από την ετοιμολογια της λεξης καταλαβαινουμε ότι το ποσιμο νερο πρεπει να είναι φρεσκο, δηλαδη προσφατα μαζεμενο από την πηγη.

Τι είναι το εμφιαλωμενο νερο;
Τιποτε περισσοτερο από το κοινο νερο της βρυσης. Η διαφορα του είναι ότι εμφιαλωνεται και αποθηκευεται σε πλαστικα μπουκαλια.

Είναι υγιεινο το εμφιαλωμένο νερό;
Το νερο της πηγης και της βρυσης βρισκεται στη φυσικη του κατασταση δηλαδη σε ροη ή υπο πιεση μεσα στους σωληνες. Κατω από αυτές τις συνθηκες το νερο διατηρει το οξυγονο του και ετσι δεν προσβαλεται απο τοξικους μικροοργανισμους, δηλαδη το νερο δεν σαπιζει. Όταν όμως αυτό λιμναζει, πχ μεσα σε ένα πλαστικο μπουκαλι εκτεθειμενο στον ηλιο, τοτε χανει το οξυγονο του και προσβαλεται από παθογονα μικροβια και βακτήρια.
Επειδη το εμφιαλωμενο νερο δεν βρισκεται στη φυσικη του κατασταση και κινδυνευει να προσβληθει από μικροβια και να σαπισει, υφισταται μια επεξεργασια απολυμανσης κατά την παραγωγη του. Ετσι αποφευγεται ο κινδυνος να προσβληθει από μικροβια, εφ’ οσον βεβαια τηρηθουν οι σωστες συνθηκες μεταφορας και αποθηκευσης.
Στους αποθηκευτικούς χώρους δεν τηρείται η θερμοκρασία των κάτω των 18°C, όπως ορίζει σαφώς η νομοθεσία. Αποθηκεύονται σε θερμοκρασίες περιβάλλοντος 30°C και 38 °C οπότε τελικά το νερό που πίνουμε μεταβάλλεται από π.χ. ασβεστούχο σε «μικροβιούχο». Η ανυπαρξία συνεχών και αυστηρών ελέγχων βάζει σε κίνδυνο την υγεία των καταναλωτών Σύμφωνα με έρευνες, μεγάλο ποσοστό των δειγμάτων εμφιαλωμένου νερού που ελέγχθηκαν, δεν πληρούσε τις προδιαγραφές της νομοθεσίας. Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι κύριοι «ένοχοι» για τη μικροβιολογική μόλυνση (κολοβακτηρίδια, ψευδομονάδες και άλλα μικρόβια) των εμφιαλωμένων νερών είναι ο εξοπλισμός της εμφιάλωσης και κυρίως η θερμοκρασία αποθήκευσης των εμφιαλωμένων νερών.

Είναι υγιεινο το νερο της βρυσης;
Το νερό της βρύσης, βρίσκεται πάντα υπό πίεση 3 - 5 ατμοσφαιρών και περιέχει διαλυμένο φυσικό οξυγόνο, είναι δηλαδή ζωντανό. Αυτο φαινεται όταν αφησουμε νερο βρυσης σε ένα ποτηρι. Σε μερικα λεπτα θα δουμε να σχηματιζονται φυσαλλιδες από το οξυγονο που απομακρυνεται απο το νερο. Υπό τέτοιες συνθήκες είναι αυτόματα και προφυλαγμένο από παθογόνους μικροοργανισμούς. Το νερό που παρέχεται από τα συστήματα υδροδότησης τυγχάνει επεξεργασίας και παρακολούθησης με στόχο να είναι όσο το δυνατό περισσότερο ασφαλές για ανθρώπινη χρήση.
Οι οργανισμοι υδρευσης είναι υποχρεωμενοι να παρεχουν υγιεινο ποσιμο νερο. Σε περιπτωσεις που το νερο δεν είναι γευστικο, αλλα γλυφο, σημαινει ότι περιεχει πολλα αλατα και πρεπει να φιλτραριστει πριν το πιουμε.

Ποσο ακριβο είναι το εμφιαλωμένο νερό;
Πληρώνουμε 1.000 φορές ακριβότερο ένα προϊόν που υπάρχει άφθονο στο σπίτι και στη φύση…. Έχει φθάσει το 1 λίτρο εμφιαλωμένο νερό να κοστίζει όσο και ένα λίτρο βενζίνης.
Το νερό βρύσης κοστίζει 1,00 € το 1 κυβικό μέτρο (δηλαδή τα 1000 λίτρα). Το εμφιαλωμένο κοστίζει από 0,5 έως 2 € το λίτρο δηλαδή πάνω από 1.000€ το ένα κυβικό μέτρο!
Στην πραγματικοτητα δεν πληρωνουμε το νερο, αφου αυτό δεν στοιχιζει τιποτε στον βιομηχανο αλλα αγοραζουμε την αξια του πλαστικου μπουκαλιου, που θα πεταξουμε μολις καταναλωσουμε το περιεχομενο του! Δηλαδη πληρωνουμε το σκουπιδι!

Τι γίνεται με τα πλαστικά μπουκάλια;
Η μεγαλυτερη όμως ζημια γινεται στο περιβαλλον.
Κάθε πλαστικό μπουκάλι νερό για να κατασκευαστεί χρησιμοποιεί πετρέλαιο. Καταναλώνουμε σ’ όλη τη γη 154.000.000.000 λίτρα εμφιαλωμένο νερό. Αυτό για να συσκευαστεί χρειάζεται 100.000.000 λίτρα πετρέλαιο.
Για να μεταφερθεί το μπουκάλι στον τελικό καταναλωτή (μέσω πλοίων, φορτηγών κτλ.) καταναλώνει πάλι πετρέλαιο.
Όταν ο τελικός καταναλωτής πιει το νεράκι του, το μπουκαλάκι καταλήγει συνήθως στα σκουπίδια και όχι στην ανακύκλωση και χρειάζεται τουλάχιστον 300 χρόνια για να λειώσει. Τα πλαστικά μπουκάλια αντιπροσωπεύουν το 20% των απορριμμάτων.
Αν αποτεφρωθούν εκλύουν χλωρίνη σε αέριο και τοξικά βαρέα μέταλλα.
Αν ανακυκλωθούν, μεταφέρονται σε άλλες χώρες για να διασπαστούν (επιπλέον πετρέλαιο για μεταφορά).

Ποιες είναι, κατα τη νομοθεσία οι κατηγορίες των επιτραπέζιων νερών και ποια τα χαρακτηριστικά τους;
Επιτραπέζιο νερό: Επιτρέπεται να είναι οποιασδήποτε προέλευσης (π.χ. από γεώτρηση, από πηγή, από λίμνη, από ποτάμι, ) και ενδέχεται να έχει υποβληθεί σε απολύμανση. Πρακτικά, η σύσταση του είναι ίδια με το νερό της βρύσης.
Φυσικό μεταλλικό νερό: Έχει υπόγεια προέλευση και αντλείται από φυσικές πηγές, ενώ δεν επιτρέπεται να υποστεί απολύμανση. Περιέχει περισσότερα ανόργανα άλατα, ιχνοστοιχεία ή άλλα συστατικά.
Νερό πηγής: Έχει οπωσδήποτε υπόγεια προέλευση, χωρίς να είναι πλούσιο σε κάποιο μεταλλικό στοιχείο.

Ποιες ενδείξεις πρέπει υποχρεωτικά να αναγράφονται στη συσκευασία;
Ονομασία πώλησης του προϊόντος πηγή και τόπος υδροληψίας.
Χημική ανάλυση της σύνθεσης.
Κατεργασίες που ενδεχομένως πραγματοποιούνται κατά τη διαδικασία εμφιάλωσης.
Ημερομηνία εμφιάλωσης και λήξης
Συνθήκες συντήρησης και χρήσης του προϊόντος.
Ποσότητα, όνομα ή εμπορική επωνυμία παρασκευαστή.

Ποιες ενδείξεις απαγορεύεται να αναγράφονται στη συσκευασία;
Όσες αποδίδουν στο νερό θεραπευτικές ιδιότητες (π.χ. θεραπευτικό, ιαματικό).
Φράσεις σχετικές με την επίδραση του νερού στις λειτουργίες του ανθρώπινου οργανισμού, όπως 'Ενισχύει την πέψη' ή 'Βοηθά στο αδυνάτισμα'.
Εκφράσεις που υπαινίσσονται ένα χαρακτηριστικό που δεν υπάρχει, αποσκοπώντας στην παραπλάνηση μας.
Τι προβλήματα υπάρχουν στο νερό των πηγών; Στη περιοχή μας υπάρχουν εκατοντάδες πηγές από τις οποίες προμηθευόμαστε νερό σε πλαστικά μπουκάλια. Οι πηγές αυτές σπάνια ελέγχονται και ακόμη πιο σπάνια σφραγίζονται, όταν υπάρχουν προβλήματα. Συνήθως εκδίδεται μια ανακοίνωση που ελάχιστοι την διαβάζουν Το υλικό από το οποίο κατασκευάζονται τα πλαστικά μπουκάλια εμπεριέχει εν δυνάμει καρκινογόνα στοιχεία τα οποία απελευθερώνονται με το επαναλαμβανόμενο ξέπλυμα του μπουκαλιού. Επίσης, μετά από αλλεπάλληλες χρήσεις αναπτύσσονται βακτήρια στα τοιχώματα Για την αποθήκευση νερού, προτιμούμε τα γυάλινα μπουκάλια και όχι τα πλαστικά.

ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΔΡΑΣΟΥΜΕ
1. Επειδή όλοι οι καταναλωτές έχουμε δικαίωμα σε καθαρό νερό καλούμε τις επιχειρήσεις ύδρευσης:
να εγκαταστήσουν φίλτρα καθαρισμού στο κεντρικό σύστημα.
να αντικαταστήσουν το σύστημα χλωρίωσης με σύστημα απολύμανσης με όζον (Ο3).
να γίνεται μέτρηση, αξιολόγηση και συστηματική παρακολούθηση της ποιότητας του νερού και των ρυπαντών που περιέχει και να δημοσιοποιούνται τα στοιχεία σε συνδυασμό με τα επιτρεπόμενα όρια, ώστε να επανακτηθεί η εμπιστοσύνη των καταναλωτών

2. Προσοχη στα φίλτρα νερού.
Οι ειδικοί επιστήμονες συνιστούν ότι ο πιο ασφαλής τρόπος για να έχουμε καθαρό, υγιεινό νερό είναι να έχουμε σπίτι μας ένα καλό σύστημα καθαρισμού του νερού (π.χ ενεργού άνθρακα)
Βεβαίως και στα φίλτρα νερού χρειάζεται προσοχή. Τα αντικαθιστούμε στο χρονικό διάστημα που ορίζει ο κατασκευαστής. Αν δεν χρησιμοποιήσουμε το φίλτρο για κάποιες ώρες π.χ τη νύχτα, αφήνουμε το πρωί το νερό να τρέξει για λίγο.

3. Αποφευγουμε το εμφιαλωμένο νερό. Δεν είναι είδος πρώτης ανάγκης. Είναι αναγκαίο όταν είσαστε σε μια περιοχή όπου δεν υπάρχει πόσιμο νερό. Σε κάθε άλλη περίπτωση η κατανάλωση του είναι σπατάλη, τελείως αντιοικολογική και πιθανόν επικίνδυνη για την υγεία μας

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

Διαβάστε περισσότερα...

Πέντε ιδέες για να καταστρέψουμε τον πλανήτη...


Αν υπήρχε ένας κακός δαίμονας με μοναδικό στόχο να εξωθήσει την ανθρωπότητα στο να καταστρέψει τον πλανήτη που την κρατάει ζωντανή, ποιες ιδέες θα έσπερνε στο μυαλό των ανθρώπων; Τις εξής πέντε:

1. Την ιδέα ότι η έκταση του προβλήματος είναι αμφισβητήσιμη μεταξύ των μελών της επιστημονικής κοινότητας.
2. Την ιδέα ότι το πρόβλημα, αυτό καθ' εαυτό, αφορά τα οικοσυστήματα και όχι τους ανθρώπους. Και εκεί που αφορά τους ανθρώπους δεν αφορά τους "δικούς" μας ανθρώπους αλλά κάποιους πληθυσμούς ρακένδυτων ανθρώπων σε χώρες μακρινές που μάλλον δεν θα επισκεφτούμε ποτέ. Τι τους πειράζει λίγη ακόμα φτώχεια και μερικές ακόμα δυσκολίες όταν οι ζωές τους είναι ήδη τόσο μίζερες;
3. Την ιδέα ότι το κόστος επίλυσης του προβλήματος θα πέσει στους ώμους των πλουσιότερων ανθρώπων της γης (δηλαδή ημών) και ότι ο μόνος δίκαιος τρόπος να καταμεριστεί το κόστος αυτό είναι στο πλαίσιο μιας Διεθνούς Σύσκεψης όπου και οι 195 χώρες του ΟΗΕ θα συμφωνήσουν για το πως θα αντιμετωπιστεί η κρίση του πλανήτη. Επί πλέον, την συναφή ιδέα ότι για να επιτευχθεί συμφωνία απαιτείται ομόφωνη απόφαση ενώ η ημερήσια διάταξη της Σύσκεψης πρέπει να συμπεριλαμβάνει όλα τα θέματα που μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους.
4. Την ιδέα ότι μέχρι να επιτευχθεί αυτή η Συμφωνία, δεν έχει νόημα η κάθε χώρα, μόνη της, να μειώσει δραστικά την παραγωγή ρύπων και διοξειδίου του άνθρακα από την στιγμή που αυτές οι επί μέρους μειώσεις δεν θα λύσουν το πρόβλημα ενώ κοστίζουν πολύ για την χώρα που τις επιβάλει (ιδίως σε εποχή οικονομικής κρίσης).
5. Την ιδέα ότι μια τέτοια Συμφωνία πρέπει να στηρίζεται στην δημιουργία (από τραπεζίτες, διεθνείς οργανισμούς, υπερ-κρατικούς λειτουργούς) μιας τεχνητής αγοράς όπου οι ρυπογόνες επιχειρήσεις, οι πολίτες και οι κρατικές υπηρεσίες θα αγοράζουν και θα πουλάνε το δικαίωμα παραγωγής ρύπων έτσι ώστε οι ρύποι να αποκτήσουν αρνητική αξία και η μείωσή τους να μετατραπεί σε κερδοφόρα δραστηριότητα.

Αν κατάφερνε να βάλει στο συλλογικό μυαλό της ανθρωπότητας αυτές τις πέντε ιδέες, ο κακός δαίμονας θα πετύχαινε χωρίς αμφιβολία τον στόχο του: η καταστροφή της υδρογείου θα ήταν εξασφαλισμένη. Δεν χρειάζεται όμως να προσπαθήσει. Οι πέντε ιδέες αυτές κυριαρχούν στο μυαλό, για να μην πω στην συνείδηση, της συντριπτικής πλειοψηφίας. Ο κακός δαίμονας δεν χρειάζεται καν να υπάρχει. Οι πέντε ιδέες του κυριαρχούν έτσι κι αλλιώς, οδηγώντας μας με ασφάλεια σε μια κοινωνική, πολιτική και οικονομική κρίση από την οποία δεν θα υπάρξει επιστροφή.

Πηγή: http://www.protagon.gr -του Γιάνη Βαρουφάκη

Διαβάστε περισσότερα...

Τετάρτη 25 Αυγούστου 2010

Επεισοδίων ρύπανσης συνέχεια...







Διαβάστε περισσότερα...

Πάμε θέατρο...


Μια από τις καλύτερες παραστάσεις των τελευταίων τεσσάρων ετών παρουσιάζεται σήμερα Τετάρτη στην αίθουσα του νομαρχιακού συμβουλίου Κοζάνης.
Τίτλος; «Αίτημα απόδοσης αγροτικών εκτάσεων της ΔΕΗ Α.Ε. - Καταγγελία της Ν.Α. Κοζάνης στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή».
Σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής; Ο Γιώργος «δεν παρανομήσαμε» Δακής, που επ' εσχάτων μας προέκυψε μέγας αναρχοσιοσαλιστής της Δ. Μακεδονίας.
Στα χρόνια της παντοκρατορίας του και επί κυβέρνησης ΝΔ ουδέποτε τόλμησε να θέσει το ζήτημα, τιμώντας στο έπακρον την ιδιότητα του καλού «στρατιώτη» της παράταξης. Αγωνιώντας να μαγέψει το κοινό (ενόψει των επικείμενων εκλογών), αποφάσισε - σε «κόντρα» ρόλο - να υποδυθεί τον Μαρίνο Αντύπα υψώνοντας τη σημαία της επανάστασης.
Δεν θα με εξέπληττε καθόλου αν στη σημερινή συνεδρίαση - για τις ανάγκες του ρόλου - παρουσιαζόταν με μουστάκι και δρεπάνι.

Πηγή: www.kozan.gr

Κάθε τόπος έχει τον "κυβερνήτη" που του αξίζει...

Διαβάστε περισσότερα...

Η πράσινη τεχνολογία φέρνει αύξηση της κατανάλωσης...


Το «φαινόμενο της αναπήδησης» απειλή για το περιβάλλον
Του CEDRIC GOSSART * Στις αρχές Ιουνίου, το αμερικανικό Συμβούλιο για την Ενεργειακή Καινοτομία -μια «δεξαμενή σκέψης» που ιδρύθηκε από τον Μπιλ Γκέιτς και τον Τζεφ Ιμελτ, το αφεντικό της General Electric- ζήτησε από τον πρόεδρο Ομπάμα να τριπλασιάσει τον προϋπολογισμό της έρευνας πάνω στις καθαρές τεχνολογίες. Κυρίως, για να μην περάσει στην Κίνα το σκήπτρο της πρωτοπορίας. Ομως οι «πράσινες» τεχνολογίες δεν έχουν πάντα τις αναμενόμενες θετικές συνέπειες στο περιβάλλον...

Οπως συμβαίνει ήδη σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, η εταιρεία ύδρευσης σας προτείνει να υιοθετήσετε μια οικολογική συμπεριφορά, περνώντας στο ηλεκτρονικό σύστημα χρέωσης. Ισχυρίζεται ότι με αυτόν τον τρόπο θα υπάρξει εξοικονόμηση χαρτιού. Και, δεδομένου ότι με αυτόν τον τρόπο η εταιρεία θα μειώσει τα έξοδά της, θα σας προσφέρει νέα, πιο ελκυστικά τιμολόγια. Ετσι, η οικολογία συνδυάζεται με την οικονομία κι όλοι βγαίνουν κερδισμένοι!
Ομως στην πραγματικότητα... μήπως αυτές οι χαμηλότερες τιμές του νερού σας παρακινήσουν να ποτίζετε συχνότερα το γρασίδι στον κήπο σάς ή να κάνετε περισσότερα μπάνια; Κι αυτή η στάση θα θεωρείται τότε οικολογική; Αυτό το παράδοξο οι οικονομολόγοι το αποκαλούν «φαινόμενο της αναπήδησης», καθώς η ζήτηση, έπειτα από μια μείωση, κάνει ένα άλμα, μια αναπήδηση. Και, φυσικά, είναι προφανές ότι καθιστά λιγότερο ελπιδοφόρες τις προοπτικές της «πράσινης» οικονομίας.
Στη Γαλλία, 35 εκατομμύρια παλαιοί μετρητές της επιχείρησης ηλεκτρισμού θα αντικατασταθούν πολύ σύντομα από «έξυπνους» μετρητές. Στη Λιόν, μία από τις πιλοτικές ζώνες όπου θα εφαρμοστεί αυτό το μέτρο, οι πάροχοι ηλεκτρικής ενέργειας θα εγκαταστήσουν στον χώρο των πελατών τους (με την άδειά τους) ειδικούς ηλεκτρικούς πίνακες που θα τους επιτρέπουν να ελέγχουν από απόσταση την κατανάλωση ρεύματος ανά πάσα στιγμή, ελπίζοντας ότι αυτή η επιτήρηση θα οδηγήσει σε μείωση του ποσού που χρεώνεται στον λογαριασμό του καταναλωτή (1).
Επιπλέον, η εξοικονόμηση χρημάτων που θα προκύψει για την επιχείρηση -η οποία δεν θα είναι αναγκασμένη στο εξής να απασχολεί καταμετρητές- αναμένεται ότι θα οδηγήσει και σε μείωση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος. Τέρμα οι καβγάδες γύρω από τα σώματα του καλοριφέρ επειδή οι κρυουλιάρηδες του σπιτιού ανέβασαν κρυφά τον θερμοστάτη του σαλονιού! (2).
Πού, όμως, θα χρησιμοποιηθεί το ποσό που θα εξοικονομηθεί; Ορισμένες -αδημοσίευτες- μελέτες που πραγματοποίησε η ερευνητική υπηρεσία της Γαλλικής Εταιρείας Ηλεκτρισμού (EDF) αποδεικνύουν ότι, όταν μειώνεται το τιμολόγιο, τα φτωχότερα νοικοκυριά έχουν την τάση να αυξάνουν τη θερμοκρασία στην κατοικία τους. Ομως και τα πιο ευκατάστατα νοικοκυριά δεν υστερούν στην κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος, καθώς ανανεώνουν με φρενήρη ρυθμό τον ηλεκτρονικό εξοπλισμό τους, επιλέγοντας την τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Οταν μια υπηρεσία ή ένα αγαθό φτηναίνει, ο κόσμος έχει την τάση να καταναλώνει μεγαλύτερες ποσότητες, χωρίς κανέναν προβληματισμό.

Λεφτά για... πέταμα
Κι όταν επιτυγχάνεται, πλέον, μια ικανοποιητική θερμοκρασία στο εσωτερικό του σπιτιού, το ποσό που θα περισσέψει από την εξοικονόμηση χρημάτων που προσφέρει η μείωση της τιμής, θα αφιερωθεί για την απόκτηση άλλων καταναλωτικών αγαθών (για παράδειγμα, οθόνης πλάσμα, αεροπορικού ταξιδιού, «έξυπνου» κινητού τηλεφώνου κ.λπ.), των οποίων ο «απολογισμός άνθρακα»(3) ενδέχεται να είναι δυσμενέστερος για το περιβάλλον.
Τελικά, εξαιτίας της αλλαγής των ατομικών συμπεριφορών, το περιβαλλοντικό όφελος που εξασφαλίζει η τεχνολογία συρρικνώνεται εντυπωσιακά και, σε μερικές περιπτώσεις, μάλιστα, εξανεμίζεται, καθώς το ισοζύγιο γίνεται πλέον αρνητικό. Ωστόσο, αυτές οι ατομικές συμπεριφορές αποτελούν τον κύριο στόχο των επίσημων εκστρατειών επικοινωνίας για την προώθηση της «αειφόρου ανάπτυξης», οι οποίες προβάλλουν το μοντέλο του «υπεύθυνου καταναλωτή».
Σε αυτές τις δύσκολες αρχές του 21ου αιώνα, οι βιομήχανοι και οι κυβερνήσεις αντιλαμβάνονται την τεχνολογία ως τον θαυματουργό καταλύτη, ο οποίος έχει τη δυνατότητα να πυροδοτήσει έναν νέο κύκλο οικονομικής μεγέθυνσης, να μειώσει τις ανισότητες και, φυσικά, να αποκαταστήσει την ισορροπία των οικοσυστημάτων. Οποιες κι αν είναι οι στρατηγικές που εξετάζονται για την αποσύνδεση της βελτίωσης της ποιότητας ζωής από την εκμετάλλευση των «υπηρεσιών της φύσης» [ενέργεια, πρώτες ύλες, απορρόφηση αποβλήτων...(4)], οι νέες τεχνολογίες διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο. Η πληροφορική, ιδιαίτερα, υποτίθεται ότι θα μπορούσε να προσφέρει ένα εργαλείο θεμελιώδους σημασίας για να «ανταποκριθούμε στην πρόκληση της κλιματικής αλλαγής», καθώς, όπως ισχυρίζονται οι ειδικοί, εξασφαλίζει τη μείωση της κατανάλωσης ενέργειας(5).
Χάρη στις οικοτεχνολογίες της πληροφορικής και της επικοινωνίας (TIC στη γαλλική, green ΙΤ στην αγγλική), καθώς επίσης και στη διαρκή μείωση του κόστους των ηλεκτρονικών προϊόντων, οι «υπεύθυνοι παραγωγοί» διοχετεύουν στην αγορά «πράσινους» υπολογιστές και «πράσινα» τηλέφωνα που περιέχουν ανακυκλωμένο πλαστικό, μπαμπού κ.λπ. Ορισμένοι, μάλιστα, φτάνουν στο σημείο να χρηματοδοτήσουν εργαστήρια ανακύκλωσης ηλεκτρονικών αποβλήτων με ευρωπαϊκές προδιαγραφές στις χώρες που εισάγουν -με λιγότερο ή περισσότερο παράνομο τρόπο- αυτά τα απόβλητα (6).
Από την πλευρά τους, οι μεγάλες επιχειρήσεις του λιανικού εμπορίου, για να τονώσουν τις πωλήσεις νέων μοντέλων, συνηθίζουν να οργανώνουν την απόσυρση παλαιών συσκευών οι οποίες οδηγούνται στην ανακύκλωση. Ετσι, ο καθένας μας μπορεί να έχει ένα κινητό τηλέφωνο σε καθεμιά από τις τσέπες του, έναν φορητό υπολογιστή σε κάθε γόνατο ή «μουσική σε κάθε όροφο» («Le Monde Magazine», 30 Απριλίου 2010). Ομως, το άκρον άωτον του σικ είναι η εικονική κηδεία, την οποία τόσο πολύ υμνεί ο τύπος, καθώς είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι «επιτρέπει να αποφευχθεί η κατασπατάληση φυσικών πόρων» («Le Monde», 17 Απριλίου 2010): μάλιστα, σε αυτήν την περίπτωση δεν κάνει καθόλου την εμφάνισή του το «φαινόμενο της αναπήδησης». Στις υπόλοιπες περιπτώσεις, εάν λάβουμε υπόψη αυτό το φαινόμενο, είναι πιθανόν ότι τα θαύματα που μας υπόσχονται όλες αυτές οι «πράσινες τεχνολογίες» θα αποδειχθούν χίμαιρες.
Οι οικονομολόγοι διακρίνουν τρεις τύπους «φαινομένου της αναπήδησης». Ο πρώτος, ο οποίος αποκαλείται «άμεσος», είναι εκείνος τον οποίο μπορούμε να αντιληφθούμε ευκολότερα: όταν μειώνεται η ποσότητα της ενέργειας που απαιτείται για την παροχή μιας υπηρεσίας, η τιμή της πέφτει. Συνεπώς, η εξοικονόμηση χρημάτων που επιτυγχάνεται, μας επιτρέπει περισσότερη κατανάλωση αυτής της υπηρεσίας. Το πλέον κλασικό παράδειγμα μας το προσφέρει το αυτοκίνητο: ο ιδιοκτήτης ενός επιβατικού αυτοκινήτου που αντικαθιστά το παλαιό όχημά του με ένα νέο, το οποίο έχει μικρότερη κατανάλωση καυσίμου, αφιερώνει τα χρήματα που εξοικονομεί για να οδηγεί συχνότερα ή για να κάνει μεγαλύτερες αποστάσεις(7). Επίσης, η θέρμανση μας δίνει άλλο ένα τυπικό παράδειγμα.

«Καίει» η θέρμανση
Στη Γαλλία, ο τομέας της κατοικίας και ο τριτογενής τομέας βρίσκονται στην κορυφή της κατανάλωσης ενέργειας (43% του συνόλου, πολύ μπροστά από τις μεταφορές και τη βιομηχανία): τα δύο τρίτα της κατανάλωσης διατίθενται για τη θέρμανση. Και προκύπτει το εξής παράδοξο: από τη μία, χάρη στις εργασίες που πραγματοποιούνται στα παλαιότερα κτίρια για την εξοικονόμηση ενέργειας και χάρη στους κανονισμούς που επιβάλλουν προδιαγραφές θερμομόνωσης για τα νεόδμητα, η μέση κατανάλωση ενέργειας που απαιτείται για τη θέρμανση ενός τετραγωνικού μέτρου πέρασε από τις 365 kWh (κιλοβατώρες) το 1973, στις 215 kWh το 2005. Εξάλλου, η κατανάλωση ενέργειας που διατίθεται για τη θέρμανση έχει αυξηθεί κατά 20% από το 1970. Μήπως μέρος από τα κέρδη της εξοικονόμησης ενέργειας απορροφήθηκε από το «φαινόμενο της αναπήδησης»;
Ολες οι υπάρχουσες ενδείξεις μάς οδηγούν σε αυτό το συμπέρασμα. Μεταξύ 1986 και 2003, στη Γαλλία, παρ' όλες τις πολιτικές για την εξοικονόμηση ενέργειας, η μέση θερμοκρασία στις κατοικίες αυξήθηκε από 19°C σε 21°C (όπου κάθε επιπλέον βαθμός αυξάνει την κατανάλωση ενέργειας κατά 10%). Για πολύ κόσμο, η βελτίωση των ανέσεων που οφείλει να προσφέρει μια κατοικία ταυτίζεται με την υψηλή θερμοκρασία στο εσωτερικό της και την υπερκατανάλωση ενέργειας· πολύ συχνά, το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση των επαγγελματιών διαχειριστών ακινήτων, οι οποίοι έχουν βαρύ χέρι όταν ρυθμίζουν τον θερμοστάτη της κεντρικής θέρμανσης(8). Σύμφωνα δε, με την Υπηρεσία για το Περιβάλλον και την Εξοικονόμηση Ενέργειας (Ademe), η μέση θερμοκρασία σε ένα διαμέρισμα δεν πρέπει να υπερβαίνει τους 19°C. Εάν ξεπεραστεί αυτό το όριο, ενδέχεται να υπάρξουν αρνητικές συνέπειες για την υγεία (αυξημένη εφίδρωση, ερεθισμοί του δέρματος, υπεραερισμός).
Το ίδιο σενάριο παρατηρείται και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση για το 2010 της Αμερικανικής Υπηρεσίας Ενέργειας, η κατανάλωση ενέργειας και οι εκπομπές CO2 ανά δολάριο του παραγόμενου Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος μειώθηκε περισσότερο από 80% από το 1980. Αυτό, όμως, δεν εμπόδισε να αυξηθούν, την ίδια περίοδο, η συνολική κατανάλωση ενέργειας και οι εκπομπές CO2 κατά 25% και 165% αντίστοιχα(9). Συνεπώς, με αυτόν τον τρόπο εξουδετερώνονται τα οφέλη των δημόσιων εκστρατειών ευαισθητοποίησης για την ενεργειακή λιτότητα.
Μάλιστα, ορισμένες πολιτικές κατηγορούνται ότι συμβάλλουν άμεσα στο «φαινόμενο της αναπήδησης»: για παράδειγμα, οι ενεργειακές προδιαγραφές, οι οποίες ευνοούν την ανάδυση των τεχνολογικών καινοτομιών(10). Πράγματι, στις πλέον νεόδμητες κατοικίες παρατηρείται η τάση υψηλότερων θερμοκρασιών σε σχέση με τα παλαιότερα κτίρια. Χάρη στις βελτιωμένες τεχνικές μόνωσης και εξαερισμού, η διατήρηση υψηλών θερμοκρασιών στα δωμάτια μιας κατοικίας δεν αποτελεί πλέον πρόβλημα. Ετσι, μια πολιτική που αποσκοπούσε στον περιορισμό της κατανάλωσης ενέργειας, προκάλεσε το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα.
Χρησιμοποιήθηκαν πολλά μέσα για τη μέτρηση του «φαινομένου της αναπήδησης». Για παράδειγμα, η σχέση ελαστικότητας - τιμής: εάν η κατανάλωση σε kWh αυξηθεί κατά 2% ύστερα από μείωση των τιμολογίων της ηλεκτρικής ενέργειας κατά 10%, το «φαινόμενο αναπήδησης» ισούται με 20%(11).
Στον τομέα των μεταφορών, μετριέται η αύξηση της κατανάλωσης καυσίμου που προκαλείται από τις τεχνολογικές καινοτομίες χάρη στις οποίες ένα όχημα καταναλώνει μικρότερη ποσότητα καυσίμου ανά χιλιόμετρο: καθώς αυξάνονται οι συνολικές αποστάσεις που διανύονται, τελικά, αυξάνεται η συνολική κατανάλωση καυσίμου.
Σύμφωνα δε, με μια εκτίμηση, στις Ηνωμένες Πολιτείες, η αύξηση της κατανάλωσης που οφείλεται στο «φαινόμενο της αναπήδησης» αντιστοιχεί στο 20-30%.
Στη Βρετανία, σύμφωνα με μελέτη, το «φαινόμενο της αναπήδησης» που πυροδότησαν οι πολιτικές για την εξοικονόμηση ενέργειας την περίοδο 2000-2010 αγγίζει το 30%(12). Συνεπώς, αυτές οι πολιτικές μπορούν να θεωρηθούν ότι πέτυχαν τον στόχο τους μονάχα εάν επιτύχουν εξοικονόμηση ενέργειας μεγαλύτερη του 30%.
Ο δεύτερος τύπος του «φαινομένου της αναπήδησης» είναι έμμεσος. Αντίθετα από την προηγούμενη περίπτωση, ο καταναλωτής θεωρεί ότι έχει επιτύχει ικανοποιητικό επίπεδο κατανάλωσης της υπηρεσίας της οποίας η τιμή μειώθηκε. Ομως θα χρησιμοποιήσει με διαφορετικό τρόπο τα χρήματα που εξοικονόμησε με τη μείωση της τιμής, με αποτέλεσμα να αυξάνεται η εισροή υλικών πόρων μέσα στην κοινωνία.
Για παράδειγμα, μια οικογένεια θα μπορούσε να αποφασίσει να διαθέσει τα χρήματα που εξοικονόμησε χάρη στην εγκατάσταση νέων μονωτικών κουφωμάτων και τζαμιών, για την αγορά μιας νέας τηλεόρασης ή μιας κονσόλας ηλεκτρονικών παιχνιδιών. Μήπως, τελικά, βρισκόμαστε μπροστά σε ένα εντυπωσιακό παράδοξο, δεδομένου ότι οφείλουμε να συμμορφωθούμε ταυτόχρονα με δύο εντελώς αντίθετες επιταγές; Γιατί, από τη μια πλευρά καλούμαστε να φερόμαστε με «οικολογικά υπεύθυνο τρόπο», ενώ από την άλλη οφείλουμε να αγοράζουμε το τελευταίο γκάτζετ που είναι της μόδας.
Πράγματι, στην ίδια επιστολή που συνιστά στον πελάτη να υιοθετήσει για λόγους προστασίας του περιβάλλοντος την ηλεκτρονική έκδοση του λογαριασμού του, του υπενθυμίζεται ο αριθμός των «πόντων» που διαθέτει για να «αναβαθμίσει δωρεάν» τη συσκευή του κινητού του τηλεφώνου!

Ενεργοβόρες συσκευές
Στο εξής, η άνεση γίνεται συνώνυμο του υπερβολικού εξοπλισμού με ενεργοβόρες ηλεκτρικές συσκευές οι οποίες ρυπαίνουν. Στις ηλεκτρικές συσκευές -χωρίς να συνυπολογίζονται εκείνες που χρησιμοποιούνται για τη θέρμανση- αντιστοιχεί το 20% της κατανάλωσης ενέργειας. Μέσω του έμμεσου «φαινομένου της αναπήδησης», η εξοικονόμηση ενέργειας που επιτεύχθηκε στον τομέα της θέρμανσης διατίθεται στην κατανάλωση «μαύρων» ηλεκτρικών συσκευών (τηλεόραση, εξοπλισμός hi-fi... -οι «λευκές» συσκευές είναι τα ψυγεία, οι κουζίνες, τα πλυντήρια)· πράγματι, η κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας των «μαύρων» συσκευών πέρασε από τις 18 kWh ανά νοικοκυριό το 1973, στις 321 kWh είκοσι πέντε χρόνια αργότερα(13).
Η διάδοση των ηλεκτρονικών εξοπλισμών οδηγεί σε έναν τρίτο τύπο «φαινομένου της αναπήδησης», ο οποίος ενδέχεται ακόμα και να τροποποιήσει την ίδια τη φύση των ανθρώπινων κοινωνιών. Οταν αυξάνεται η αποτελεσματικότητα με την οποία εκμεταλλευόμαστε έναν φυσικό πόρο, το κόστος αυτού του φυσικού πόρου μειώνεται, με αποτέλεσμα να ευνοούνται οι κοινωνικοοικονομικές δραστηριότητες που κάνουν εντατική χρήση αυτού του πόρου. Τότε, αυτές οι δραστηριότητες προσελκύουν κεφάλαια και την αφρόκρεμα των εργαζομένων, ενισχύοντας, με αυτόν τον τρόπο, τη θέση τους μέχρι το σημείο να εξουδετερώσουν κάθε ανταγωνισμό. Συνεπώς, ολόκληρη η οικονομία στρέφεται προς αυτόν τον πόρο ο οποίος έχει γίνει φτηνός.
Το πετρέλαιο αποτελεί το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτής της διαδικασίας, εάν εξετάσουμε τις επιπτώσεις της εκμετάλλευσής του και της παραγωγής του στις εκμηχανισμένες, βιομηχανικές, αστικές και μηχανοκίνητες κοινωνίες. Κατά τον ίδιο τρόπο, η γεωμετρική αύξηση της ικανότητάς μας να μεταφέρουμε και να αποθηκεύουμε ένα gigabyte πληροφορίας επιφέρει, αυτή τη στιγμή, βαθύτατες αλλαγές στην κοινωνία μας. Οπως συνέβη και στην περίπτωση του αυτοκινήτου (βλέπε το ένθετο), μπορεί να αποδειχθεί δύσκολο για τα άτομα να απεγκλωβιστούν από την «κοινωνία των υδρογονανθράκων», μέσα στην οποία είμαστε βουτηγμένοι ώς τον λαιμό, όπως εξάλλου και στις πετρελαιοκηλίδες της.
Αν και δεν πρόκειται για σημερινά φαινόμενα, εξακολουθούμε να δυσκολευόμαστε να τα αντιληφθούμε, καθώς μας υποχρεώνουν να συνειδητοποιήσουμε, για κάθε τεχνική που χρησιμοποιούμε, το σύνολο των δομικών επιπτώσεων που μπορεί να προκαλέσει η μαζική χρήση της.
Το 1865, ο άγγλος οικονομολόγος Ουίλιαμ Στάνλεϊ Τζέβονς, στο έργο του «Για το ζήτημα του άνθρακα», εξέφραζε τους φόβους του για την πιθανότητα εξάντλησης αυτού του τόσο ζωτικού για τη χώρα του φυσικού πόρου, γύρω στα τέλη του 20ού αιώνα. Βέβαια, ο άνθρακας θα εξαφανιστεί πολύ αργότερα από όσο είχε προβλέψει, ωστόσο, το θεωρητικό του επιχείρημα που έμεινε γνωστό ως το «παράδοξο του Τζέβονς», εξακολουθεί να διατηρεί την αξία του: όσο αυξάνεται η αποτελεσματικότητα του τρόπου με τον οποίο χρησιμοποιούμε τον άνθρακα, τόσο μεγαλύτερες ποσότητες άνθρακα καταναλώνουμε.
Πράγματι, εάν χρειαζόμαστε μικρότερες ποσότητες άνθρακα για να παράγουμε έναν τόνο χυτοσίδηρου, τα κέρδη της σιδηρουργίας θα αυξηθούν. Αυτό το γεγονός θα παρακινήσει τους βιομήχανους να αυξήσουν τον όγκο της παραγωγής τους και να μειώσουν το κόστος παραγωγής του προϊόντος τους· έτσι, θα αυξηθεί η κατανάλωση άνθρακα, αλλά και τα κέρδη που αποκομίζουν. Συνεπώς, θα αυξηθούν τα μερίσματα που διανέμονται στους μετόχους και -θεωρητικά τουλάχιστον- και οι μισθοί των εργαζομένων, με αποτέλεσμα να αυξηθεί η κατανάλωση των μετόχων και των εργαζόμενων.
Επομένως, κάθε μείωση του κόστους της ενέργειας τροφοδοτεί τη «δεξαμενή της μη ικανοποιηθείσας ζήτησης». Επιπλέον, με την αύξηση του χρόνου εργασίας και τη συνακόλουθη μείωση του ελεύθερου χρόνου επιτυγχάνεται η αύξηση του διαθέσιμου προϋπολογισμού που απαιτείται για την ικανοποίηση όλης αυτής της ζήτησης(14). Η κατανάλωση του πόρου που χρησιμοποιείται με πιο αποτελεσματικό τρόπο μειώνεται... για να πραγματοποιήσει, στη συνέχεια, ένα μεγάλο άλμα, μια αναπήδηση.

Απαξίωση αγαθών
Οπως συμβαίνει και στην περίπτωση των καυσίμων, οι τεχνολογίες της πληροφορίας είναι σήμερα αναγκαίες σε όλους τους τομείς της οικονομίας. Οπως και το αυτοκίνητο, μεταμορφώνουν τις κοινωνίες μας, ευνοώντας τις πιο γρήγορες καινοτομίες και αυξάνοντας τις οικονομίες κλίμακας(15). Χάρη σε αυτές, ένας μεγαλύτερος αριθμός παραγωγών είναι σε θέση να καινοτομήσει, με αποτέλεσμα να επιταχύνεται η απαξίωση των προγενέστερων αγαθών και υπηρεσιών. Αντί να αυξάνεται η διάρκεια ζωής των συσκευών και η δυνατότητα επισκευής τους, ο κύκλος ζωής αυτών των προϊόντων μικραίνει, προκαλώντας την αύξηση της ζήτησης πρώτων υλών για την κατασκευή τους.
Υπάρχουν κι άλλα αίτια του «φαινομένου της αναπήδησης»: καταναλώνουμε ένα αγαθό ή μια υπηρεσία γιατί μας εξασφαλίζει ένα υψηλότερο επίπεδο ανέσεων ή επιδόσεων, αλλά επίσης και γιατί με αυτόν τον τρόπο κερδίζουμε χρόνο(16)· κι αυτή η συμπεριφορά μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις, εάν διαδοθεί μαζικά μέσα στην κοινωνία. Για παράδειγμα, θα ευνοηθούν τα γρήγορα, όπως και τα ατομικά μέσα μεταφοράς εις βάρος των μέσων μαζικής μεταφοράς: όμως, με αυτόν τον τρόπο θα αυξηθούν και οι ουρές στα αεροδρόμια ή τα μποτιλιαρίσματα στους δρόμους...
Και οι χρήστες του Ιντερνετ γίνονται θύματα ενός παρόμοιου φαινομένου. Η εξαιρετικά γρήγορη πρόσβαση σε ντοκουμέντα τα οποία παλαιότερα έπρεπε να παραγγείλουν με το ταχυδρομείο ή να συμβουλευθούν σε μια βιβλιοθήκη, προκαλεί αφθονία και συσσώρευση πληροφοριών, με αποτέλεσμα να καταλήγει κανείς να αφιερώνει περισσότερο χρόνο για να διαβάσει όλη αυτήν την τεκμηρίωση στην οθόνη του. Κι όπως μας λέει ο Χάρτμουτ Ρόζα(17), τα πάντα συμβαίνουν σάμπως η επιτάχυνση να απαιτούσε... περισσότερο χρόνο.

(1) Σχετικά με την ευρωπαϊκή εμπειρία, βλέπε Mari Martiskainen και Josie Ellis, «The role of smart meters in encouraging behavioral change - Prospects for the UK», Sussex Energy Group, 2009.
(2) (ΣτΜ) Στην Ευρώπη, η θέρμανση των κατοικιών δεν γίνεται πάντα με πετρέλαιο: σημαντικό μερίδιο έχει και η ηλεκτρική ενέργεια.
(3) (ΣτΜ) Ο «απολογισμός άνθρακα» (bilan carbone) είναι ο υπολογισμός της ποσότητας αερίων που συμβάλλουν στο φαινόμενο του θερμοκηπίου, τα οποία εκλύθηκαν για την παραγωγή και τη μεταφορά ενός αγαθού (ή και υπηρεσίας). Στην Ευρώπη, και ιδίως στη Γαλλία, έχουν αναπτυχθεί ιδιαίτερα προηγμένα υπολογιστικά μοντέλα, τα οποία μάλιστα μπορούν να υπολογίσουν ακόμα και τον συνολικό ετήσιο «απολογισμό άνθρακα» ενός ατόμου, μιας οικογένειας, μιας επιχείρησης ή και ενός οργανισμού.
(4) «Croissance verte», (Patricia Grifo, αναφορά στο Οικονομικό Συμβούλιο για την Αειφόρο Ανάπτυξη, Παρίσι 2009). «Capitalisme immateriel» (Maurice Levy και Jean-Pierre Jouyet). «L'Economie de l'immateriel. La croissance de demain», La documentation francaise, Παρίσι, 2006. «Decouplage absolu» (Tim Jackson). «Prosperite sans croissance. La transition vers une economie durable», De Boeck, Βρυξέλλες, 2010.
(5) Σχετικά με τις εφαρμογές των τεχνολογιών της επικοινωνίας στην αειφόρο ανάπτυξη, βλέπε Gilles Berhault, «Developpement durable 2.0», Editions de l'Aube, Λα Τουρ ντ' Εγκ, 2010.
(6) Για να παρακαμφθούν οι νομικοί περιορισμοί στη διεθνή μεταφορά επικίνδυνων αποβλήτων (Σύμβαση της Βασιλείας), τα ηλεκτρονικά απόβλητα εξάγονται σε ορισμένες περιπτώσεις δηλωμένα ως μεταχειρισμένος ηλεκτρονικός εξοπλισμός. Βλέπε, «De l'exportation des maux ecologiques a l'ere du numerique», Mouvements, n°60, Παρίσι, Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2009.
(7) Steve Sorell, «Jevons' Paradox revisited», Energy Policy, τ. 37, n°4, Απρίλιος 2009.
(8) (ΣτΜ) Στη Γαλλία, οι επαγγελματίες του είδους ασκούν τη διαχείριση στην πλειονότητα των πολυκατοικιών.
(9) US Energy Information Administration (ΕΙΑ), «Annual energy outlook 2010». US ΕΙΑ, «Carbon dioxide (CO2) emissions», www.eia.doe.gov
(10) Credoc, Consommation et modes de vie, n°227, Μάρτιος 2010.
(11) Βλέπε, Fabrice Flipo και Cedric Gossart, «Infrastructure numerique et environnement. L'impossible domestication de l'effet rebond», Terminal, n° 103-104, Παρίσι, 2009.
(12) Terry Barker, Paul Ekins και Tim Foxon, «The macro-economic rebound effect and the UK economy», Energy Policy, τ. 35, n° 10, Οκτώβριος 2007.
(13) Λευκή Βίβλος για τις ενέργειες, 7 Νοεμβρίου 2003. Βλέπε επίσης Insee Premiere, n° 1121, Παρίσι, Ιανουάριος 2007.
(14) Blake Alcott, «Jevons'Paradox», Ecological Economics, τ. 54, n°1, Ιούλιος 2005.
(15) Michel Gensolen, «Α quoi ressemblera le monde numerique en 2030?», Annales des Mines - Realites industrielles, Παρίσι, Μάιος 2009.
(16) Horace Herring και Robin Roy, «Technological innovation, energy efficient design and the rebound effect», Technovation, τ. 27, n°4, Απρίλιος 2007.
(17) Hartmut Rosa, «Acceleration, Une critique sociale du temps», La Decouverte, Παρίσι, 2010.

* Πανεπιστημιακός, διδάσκει στη Σχολή Διοίκησης Τηλεπικοινωνιών (Telecom Ecole de management) του Evry.

Καθαρά ίσως, πιο πολλά σίγουρα τα Ι.Χ.
Μεταξύ 1975 και 2008, στη Γαλλία, η μέση κατανάλωση ενός αυτοκινήτου ανά 100 χιλιόμετρα πέρασε από τα 8,6 λίτρα στα 5,4 λίτρα: είχαμε, δηλαδή, μείωση κατά 37%.
Ορισμένες καινοτομίες (για παράδειγμα, ο ηλεκτρονικός ψεκασμός), οι οποίες ενσωματώνουν ολοένα περισσότερα στοιχεία τεχνολογίας, επέτρεψαν στους κινητήρες να εκμεταλλεύονται το πετρέλαιο με πιο αποτελεσματικό και οικονομικό τρόπο. Ομως, εάν εξετάσουμε την κατάσταση από τη σκοπιά των συνολικών περιβαλλοντικών επιπτώσεων και όχι πλέον από αυτήν των επιδόσεων ανά μεμονωμένο μηχανοκίνητο όχημα, τότε αυτός ο απολογισμός, από πράσινος, γίνεται μαύρος.

Με τη βελτίωση της άνεσης και της ασφάλειας των οχημάτων, τα γαλλικά νοικοκυριά ξοδεύουν περισσότερα χρήματα για το αυτοκίνητό τους (ή για τα αυτοκίνητά τους). Από το 1970, το μερίδιο του αυτοκινήτου στον προϋπολογισμό τους έχει σχεδόν διπλασιαστεί, τόσο σε αξία όσο και σε όγκο, και είναι πλέον ίσο με το μερίδιο της διατροφής (14% των δαπανών των νοικοκυριών το 2001). Εστω κι αν χρειάζεται πολύ λιγότερη βενζίνη για την κίνηση ενός αυτοκινήτου, ο στόλος των αυτοκινήτων έχει διπλασιαστεί, ξεπερνώντας σήμερα τα 28 εκατομμύρια οχήματα.

Σε τελική ανάλυση, η αύξηση του αριθμού των οχημάτων, η οποία οφείλεται κατά κύριο λόγο στις τεχνολογικές βελτιώσεις που τα καθιστούν ελκυστικά, αυξάνει τον αριθμό των χιλιομέτρων που διανύονται (+23,6% μεταξύ 1990 και 2006), την κατανάλωση καυσίμου που συνεπάγεται αυτή η αύξηση (+2,5%), καθώς και τις εκπομπές αερίων που συμβάλλουν στο φαινόμενο του θερμοκηπίου (+10%)(1).

Ετσι, παρά το γεγονός ότι οι κινητήρες των οχημάτων μας είναι πιο οικονομικοί, στη Γαλλία καταναλώνουμε κάθε χρόνο 270.000 περισσότερα λίτρα καυσίμου. Χάρη στις διάφορες τεχνολογίες, ο καταναλωτής ελπίζει ότι θα χρησιμοποιήσει λιγότερο καύσιμο, πόσω μάλλον που βρίσκεται σε μια συγκυρία ανόδου των τιμών. Ομως, η εξοικονόμηση που πραγματοποιείται χάρη στους «καθαρότερους» κινητήρες απορροφάται από την αύξηση των οχημάτων στους δρόμους.

Ο πολιτισμός του αυτοκινήτου μεταμορφώνει τις πόλεις μας και ευνοεί την επέκταση των αστικών κέντρων, καθώς επίσης και την εμφάνιση των μεγάλων εμπορικών κέντρων τύπου mall. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, πρόκειται για επιπτώσεις που αφορούν την ίδια τη δομή των κοινωνιών μας: το αυτοκίνητο μεταμορφώνει τις κοινωνίες μας και η διάδοσή του συνοδεύεται από την εξάπλωση των ατομικιστικών συμπεριφορών και του καταναλωτισμού.

Τα δίκτυα της πληροφορίας, τα οποία έχουν ως αποστολή να διευκολύνουν τη ροή της κυκλοφορίας, αποτελούν άλλη μία -ψεύτικη- ελπίδα. Οταν ο αριθμός των κυκλοφορούντων οχημάτων είναι σταθερός, ο περιορισμός των μποτιλιαρισμάτων συνεπάγεται τη μείωση της σπατάλης χρόνου και καυσίμων. Ομως, η βελτίωση των υποδομών προσελκύει περισσότερα οχήματα στους δρόμους, αυξάνοντας τη συνολική κατανάλωση βενζίνης και... δημιουργώντας νέα μποτιλιαρίσματα. Ετσι, το αυτοκίνητο αποτελεί έναν από τους ελάχιστους τομείς, του οποίου οι εκπομπές CO2 δεν έχουν ουσιαστικά μειωθεί από τα μέσα του 20ού αιώνα. CEDRIC GOSSART

(1) «La consommation d'energie et les emissions polluantes liees aux deplacements», ιστοσελίδα του υπουργείου Οικολογίας, Ενέργειας, Αειφόρου Ανάπτυξης και Θάλασσας-Παρατήρηση και στατιστικές του περιβάλλοντος.

Διαβάστε περισσότερα...

Ο φόβος...


Πραγματικά διερωτόμαστε τι περισσότερο θα έπρεπε να έχει συμβεί στο λαό μας έτσι ώστε να σταθεί στο ύψος του, με αυτό που διδάχθηκε πάντα να κάνει…δηλαδή…ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ.
Φαίνεται πως αποχαυνώθηκε πλήρως μπροστά από την τηλεόραση-ψησταριά, από την οποία απολαμβάνει και γεύεται κάθε προϊόν μασημένης τροφής που του σερβίρουν.
Φαίνεται πως φοβάται να αντιμετωπίσει την σκληρή πραγματικότητα.
Φαίνεται πως ακόμη πιστεύει στα πολιτικά συστήματα που τον διοικούν
Φαίνεται πως φοβάται…να φέρει αντίρρηση σε αυτό που αδίκως του επιβάλλουν να κάνει.
Φαίνεται ότι δεν είναι σε θέση να βροντοφωνάξει τον Εθνικό Ύμνο και να νιώσει περήφανος για το περιεχόμενό του.
Φαίνεται πως δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί και να συνειδητοποιήσει ότι αυτή τη χρονιά διεπράχθη ένα έγκλημα εις βάρος του κι αυτή είναι μόνο η αρχή
Φαίνεται επίσης ότι δεν έχει σκεφθεί τις ατομικές του ευθύνες, διότι έχει ατομικές ευθύνες και έχουμε αναφερθεί για το συγκεκριμένο γεγονός κατά το παρελθόν με προηγούμενα δημοσιεύματά μας. Άλλο η ευθύνη που φέρουν οι «ληστές του δημοσίου χρήματος» και άλλο η ευθύνη που φέρουμε όλοι μας διότι πάντοτε λειτουργούσαμε ατομιστικά και με τεράστια δόση αδιαφορίας για όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας, με βασικό κανόνα το «βόλεμα». Δεν φάνηκε έως και σήμερα ότι αγαπάμε και ενδιαφερόμαστε για τον τόπο μας πραγματικά.

Αυτό που φάνηκε είναι το γεγονός ότι όλοι πίστεψαν κατά περιόδους τους διάφορους «Γκόρτσους» με τις φαμφαρολογίες τους, σκοπός των οποίων ήταν τελικά να εξαπατήσουν τους πολίτες αυτού του τόπου, υποσχόμενοι στις «βδέλλες»…. λαγούς με πετραχήλια επί δεκαετίες. Φαινομενικά τα κατάφεραν… η συνέχεια θα μας δείξει εάν και εφόσον τα κατάφεραν πραγματικά… Κι αυτό το λέμε διότι πάντοτε στη ζωή υπάρχουν και ανατροπές. Όπως λέει και μια παλιά παροιμία… «όσο εμείς κάνουμε σχέδια, ο Θεός μας βλέπει και γελάει»
Φαίνεται πως δεν κατάλαβε ο Έλληνας ότι σιγά – σιγά του ροκάνισαν τα πάντα - κάθε αξία, κάθε ιδανικό κάθε ελπίδα για μία καλύτερη πορεία ως έθνος.
Μάλλον δεν κατάλαβε ότι τον κρατάνε όμηρο υπό το κράτος φόβου, έτσι ώστε να τον χειρίζονται και να τον χειραγωγούν όπως θέλουν. Έτσι φαίνεται τουλάχιστον…
Ειλικρινά σας εξομολογούμαι ότι τα έχουμε χάσει!
Μήπως λοιπόν αφέθηκε πλήρως στην «τύχη» του? Ή μήπως συνειδητοποιεί πραγματικά το τι έχει συμβεί και … αυτή τη στιγμή ετοιμάζει το δικό του «μνημόνιο» προς τους κυβερνώντες του?
«ΞΥΠΝΑ ΕΛΛΗΝΑ – ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΑΙ»
Με την ίδια δύναμη που έβγαινες στο δρόμο πιστεύοντας στη σημαιούλα που σου πούλαγαν, με την ίδια δύναμη βγες και δείξε την δύναμή σου…χωρίς τη σημαιούλα τους.
ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΟΤΙ ...ΣΕ ΔΟΥΛΕΥΑΝ ΚΑΙ ΣΕ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ «ΨΙΛΟ ΓΑΖΙ»

Πηγή: http://aoratos-ippotis.blogspot.com/

Διαβάστε περισσότερα...
 
back to top