Όλα γίνονται για μένα...(Συλλογικη απάτη) με παραδείγματα...

Δείτε το σαν παιχνίδι, ελάτε αντιμέτωποι μέσω της συλλογικής απάτης με το ΕΓΩ σας!Απλά ένα παράδειγμα......
Προτείνω, έστω ως πείραμα, να εκμεταλλευτεί κανείς αυτή την αντιληπτική ρωγμή που παρατηρείται στο σύστημα διαμόρφωσης της κοινής πραγματικότητας. Να προσπαθήσει να πάψει για λίγο να αντιλαμβάνεται ως "εμείς". Αυτό σημαίνει πολύ απλά ότι όλα εκείνα τα πράγματα που στήνοονται για "εμάς", που απευθύνονται σε "εμάς" κ που επηρεάζουν "εμάς", θα προορίζονται πλέον για "εμένα". Όλα θα απευθύνονται σε μένα προσωπικά.(Για μένα παίζει η τηλεόραση).Αυτό σημαίνει ότι θα χρησιμοποιήσω αληθινή προσωπική κρίση για να τα ερμηνεύσω, κ όχι την "κοινή κρίση". Και τότε ένα κομμάτι της συλλογικής απάτης ανα πόφευκτα θα είναι απολύτως ανάλογο με την προσπάθεια κ την εστίαση που θα αφιερώσω στο πείραμα.
Ας καταθέσω μερικά παραδείγματα για να γίνει καλύτερα κατανοητό αυτό κ για να υποδείξουν κάοιους τρόπους της εκτέλεσης του πειράματος: Μπορεί κανείς να ρυθμίσει την αντίληψή του ως εξής:τα δελτία ειδήσεων στην τηλεόραση δεν απευθύνονται σε "εμάς", στον "κόσμο", αλλά σε εμένα προσωπικά. Ο παρουσιαστής των ειδήσεων μιλάει σε εμένα προσωπικά σαν να επικοινωνεί μόνο μαζί μου μέσα από ένα κλειστό κύκλωμα.Μου λέει, καλημέρα φίλε,σήμερα συνέβη αυτό, αύριο θα γίνει εκείνο. Δεν κρυφοκοιτάζω τις ειδήσεις που απευθύνονται στους άλλους κ που παρακολουθούν όλοι οι άλλοι. Οι ειδήσεις απευθύνονται σε μένα προσωπικά, όπως κάποιος με καλεί στο τηλέφωνο ή μου στέλνει μια συστημένη επιστολή. Και για παράδειγμα, αυτός ο άνγωστός μου άνθρωπος (τον οποίο δεν γνωρίζω προσωπικά, έστω κ αν μέχρι τώρα νόμιζα ότι τον γνωρίζω επειδή όλοι τον ξέρουν), που μιλάει σε μένα, μου λέει ότι ο τάδε υπουργός σήμερα πήγε στην ανθοκομική έκθεση κ μύρισε τα λουλούδια, κ επαίνεσε την τοπική παραγωγή. Και επιτέλους, για πρώτη φορά, θα του απαντήσω αυτό που θα έλεγε κάθε σκεπτομενος κ αφυπνισμένος άνθρωπος:"Και τι με νοιάζει εμένα;" Και το σημαντικότερο:"γιατί μου το λες αυτό; Τι νόημα έχει; Ποιός είναι ο σκοπός της ενημέρωσής μου;"
Επιπλέον, όταν βλέπω 2 ή περισσότερους ανθρώπους να συζητούν σε talk-show στην τηλεόραση, πρέπει να πάψω να νομίζω ότι τους κρυφοκοιτάζω κ ότι αυτοί δεν έχουν συνείδηση της παρουσίας μου.
Συζητούν μόνο για μένα, το ξέρουν ότι τους ακούω κ τους βλέπω, αλλά για κάποιον παράξενο λόγο δεν με κοιτάνε, προσποιούνται ότι αγνοούν την παρουσία μου, αυτά που λένε μεταξύ τους τα λένε για να τα ακούσω εγώ, στην πραγματικότητα απευθύνονται σε εμένα κ όχι ό ένας στον άλλον. Μα τι συμβαίνει; Γιατί το κάνουν αυτό;
(Πολύ συχνά, το βλέπει στην οθόνη κ το έχεις συνηθίσει, αλλά είναι περίεργο κ συνάμα αποκαλυπτικό του τι συμβαίνει: δύο ή περισσότεροι άνθρωποι είναι μπροστά σου, μιλούν μεταξύ τους για να τους ακούσεις εσύ κ να τους δεις, αλλά προσποιούνται ότι αγνοούν την παρουσία σου, δεν κοιτούν καν προς το μέρος σου ποτέ, μιλούν κ λειτουργούν σαν να μην υπάρχεις, αλλά μιλούν κ λειτουργούν μόνο για σένα. Σε κοροιδεύουν!)
Τέλος, από την άλλη, θα προσέξω επιτέλους ότι τα ανθρώπινα κεφάλια που εμφανίζονται στα λεγόμενα τηλεοπτικά παράθυρα (ένας παρουσιαστής στο κέντρο κ γύρω του 3-4 παράθυρα με καλεσμένους), κοιτούν εμένα κ όχι τον παρουσιαστή, συζητούν με τον παρουσιαστή κ κοιτούν εμένα, κ για κάποιον ανεξήγητο λόγο εγώ νομίζω ότι κοιτούν τον παρουσιαστή κ συζητούν μαζί του. Όλοι κοιτούν εμένα κ μιλάνε σε εμένα προσωπικά. Ο παρουσιαστής τους ρωτάει κάτι κ κοιτάει εμένα, κ όλα αυτά τα κεφαλάκια απαντούν στον παρουσιαστή αλλά κοιτούν εμένα. Απευθύνονται σε εμένα προσωπικά.
Κάποιος που βλέπει κάτι στην τηλεόραση πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι βλέπει "ΤΗΝ" τηλεόραση. Όταν κάποιος σου μιλάει "από την τηλεόραση", πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι συμβαίνει κάτι παράδοξο:σου μιλάει "η" τηλεόραση. Κάποιος που έκανε μια ερωτική εξομολόγηση από το τηλεφωνο, πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι μόλις έκανε μια ερωτική εξομολόγηση ΣΤΟ τηλέφωνο. Κάποιος που έβρισε κάποιον ΑΠΟ το τηλεφωνο, πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι έβρισε ΤΟ τηλέφωνο.
Ακόμη κ η επικοινωνία δεν είναι κοινωνία. Πόσο μάλλον η παρακολούθηση. Κάποιος που είδε ένα όμορφο μέρος ΑΠΟ την τηλεόραση κ λαχτάρησε να βρεθεί εκεί, πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι το είδε ΣΤΗΝ τηλεόραση κ ότι λαχταρούσε να βρεθεί μέσα στην τηλεόραση.Οι εφημερίδες που κρέμονται στο περίπτερο, απευθύνονται σε μένα προσωπικά κ όχι στον "κόσμο", στο "κοινό" (δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, όλοι "εγώ" είμαστε). Έχουν τυπώσει ένα αντίτυπο για μένα προσωπικά κ το οποίο με περιμένει να το διαβάσω. Οι μεγάλοι τίτλοι είναι γραμμένοι για μένα, κρέμονται εκεί κ μου μιλούν, δεν κρυφοκοιτάζω κάτι που απευθύνεται σε κάποιους άλλους, σε εμένα προσωπικά απευθύνεται, δεν είναι τυχαίο,δεν είμαι περαστικός από εκεί, το ήξεραν ότι θα περάσω την τάδε ώρα από εκεί και τις κρέμασαν για μένα.
Οι διαφημίσεις απευθύνονται σε εμένα. Δεν λένε "Πάρτε αυτό το προιόν", τώρα!, λένε "πάρε αυτό τώρα!" Με διατάζουν! Έχουν το θράσος να με διατάζουν! Το χαμόγελο στην αφίσα χαμογελάει σε εμένα, είναι προσποιητό, είναι κάποιος που δεν τον γνωρίζω, δεν είμαι τυχαίος περαστικός, δεν κοίταξα τυχαία σε κάτι που υπήρχε εκεί για τους άλλους,το έστησαν εκεί για μένα προσωπικά, επειδή ξέρουν ότι περνάω από εκείνο το σημείο κάθε μέρα....
Δεν υπάρχει στα αλήθεια πλήθος. Υπάρχω εγώ.....

Πηγή: http://www.akounadeis.com