Οι ρίζες...

Στον κήπο ενός παλιού εγκαταλελειμμένου σπιτιού φύτρωσαν μια μέρα ταυτόχρονα, ένας κισσός και μια βελανιδιά. Ο κισσός που ήθελε να δει από την πρώτη στιγμή τον ήλιο σύρθηκε ως τον τοίχο και άρχισε να απλώνεται παράλληλα με αυτόν. Η βελανιδιά πάλι ήξερε πως αν ήθελε να δει τον ήλιο θα έπρεπε να τραφεί καλά από τη γη. Εκείνη θα τη στήριζε, θα της έδινε τις ρίζες που χρειαζόταν για να σταθεί στα πόδια της και να μεγαλώσει. Για ένα διάστημα λοιπόν, τα δύο φυτά αφοσιώθηκαν πλήρως στον τρόπο ανάπτυξής τους.
Μια μέρα, ο κισσός που είχε ανέβει πλέον αρκετά ψηλά, είδε τη βελανιδιά που μόλις ξεχώριζε από τα υπόλοιπα φυτά του κήπου. "Γεια σου νάνε" της είπε, "κρίμα που δεν μπορείς να δεις τη θέα από εδώ". "Ναι", του απάντησε εκείνη, "αλλά πρέπει πρώτα να φροντίσω τις ρίζες μου και να μεγαλώσω".
Πέρασαν οι μήνες και τα χρόνια...Ο κισσός κάλυπτε όλο σχεδόν τον τοίχο του σπιτιού, στεκόταν εκεί αγέρωχα περήφανος. Συνέχιζε να κοροϊδεύει τη βελανιδιά που είχε μεν χοντρό κορμό και κάποια κλαδιά αλλά σε καμία περίπτωση δεν άγγιζε τη δική του μεγαλοπρέπεια.
Μια νύχτα ξέσπασε μια τρομερή καταιγίδα. Ο κισσός αρπάχτηκε με τις μικρές του ρίζες για να μην ξεριζωθεί από τον άνεμο και το χαλάζι. Η βελανιδιά κρατήθηκε γερά στις ρίζες της και μάζεψε τα κλαδιά της για να προστατέψει τα φύλλα της. Ώσπου ένας κεραυνός έπεσε πάνω στον παλιό τοίχο, τον έκανε χίλια κομμάτια και μαζί του έπεσε και ο κισσός...

Χόρχε Μπουκάι