Τα καλούπια…

Έζησε μια ζωή μονάχος μέσα σε επίπλαστα όρια και υπηρετώντας συγκεκριμένες αρχές. Δεν έψαξε ποτέ να βρει κάτι άλλο πέρα από αυτά που είχε μάθει. Πίστευε ότι έχει αρχές και μπορούσε να ξεχωρίσει πλέον το καλό από το κακό και να συμβουλεύει τους άλλους. Τώρα όμως έφτασε σε ένα σημείο που δεν μπορούσε να βρει ποιος ήταν. Η αυτογνωσία του δεν ήταν αρκετή απ’ ότι φαίνεται. Τα καλούπια στα οποία είχε μπει τον...έκαναν να πάρει τη μορφή τους αντί να τον προστατεύσουν.
Αυτά τα καλούπια τον έκαναν να κλειστεί στον εαυτό του και να αναρωτιέται πλέον τι ήταν αυτό που έκανε λάθος στη ζωή του. Όλα τόσο μπερδεμένα και συγκεχυμένα στην ψυχή του, στο μυαλό του, στην ύπαρξη του που παλεύει να μάθει την αλήθεια.
Σκέφτεται να βάλει ένα οριστικό τέλος στο σημαντικότερο πράγμα που τον κρατά στη Γη. Όχι τη ζωή του αλλά τις απόψεις του που τόσα χρόνια σαν βλάκας υπηρετούσε θεωρώντας τες σημαντικότερες από την ίδια του την ύπαρξη.
Χωρίς καλούπια όμως πως θα ζήσει. Αυτά του έδιναν λόγο ύπαρξης. Τα ναι και τα όχι, τα μη και τα πρέπει, τον έκαναν να δείχνει σημαντικός στο περίγυρο του. Τώρα τι να τους πει και κυρίως τι να πει πλέον στον εαυτό του;
Νιώθει αποτυχημένος μέσα στην πλασματική ευτυχία του…

Πηγή: http://antidimos.blogspot.com