Η Επανάσταση των γραναζιών...

Είμαστε όλοι γρανάζια της μηχανής που λέγεται σύστημα. Το σύστημα πολλοί καταράστηκαν, λίγοι τα έβαλαν μαζί του.
Είμαστε γρανάζια που ξυπνάνε κάθε πρωί, πηγαίνουν τα μικρά γραναζάκια τους στο σχολείο, παίρνουν τη θέση τους στο σωστό τμήμα της μηχανής, περιστρέφονται, και με αυτό το τρόπο η μηχανή λειτουργεί, και οι Κατασκευαστές κερδίζουν χρήματα.
Τα γραναζάκια κάθε πρωί εκπαιδεύονται για την αποστολή τους κατά τη διάρκεια ζωής τους, που είναι φυσικά η συνεχής λειτουργία της μηχανής. Αυτή δεν είναι και πολύ εύκολη εργασία, καθώς η κεντρική πλακέτα στα μικρά γραναζάκια (η οποία απαιτείται για την αυτοδιαχείριση των γραναζιών) δεν είναι προσαρμοσμένη στην συγκεκριμένη μηχανή.
Για την ακρίβεια η πλακέτα στα γραναζάκια όταν αυτά έρχονται από το εργοστάσιο δεν είναι καθόλου προσαρμοσμένη, σε καμία μηχανή. Είναι κενή.
Οταν η πλακέτα είναι κενή, υπάρχει πρόβλημα. Διότι το γραναζάκι μόλις ενεργοποιηθεί, δεν έχει καν επίγνωση του ότι είναι γρανάζι και αν αφεθεί ελεύθερο θα ασχολείται με οτιδήποτε άλλο, εκτός από την κίνηση της Μηχανής και αυτό σημαίνει απώλεια.
Γι αυτό και ένα πολύπλοκο σύστημα πληροφόρησης και προγραμματισμού φροντίζει από την παραλαβή του μικρού γραναζιού την εκπαίδευσή του. Εστιάζεται η προσοχή των μικρών γραναζιών στην Μηχανή, και με την κατάλληλη εκπαίδευση τους αφαιρούνται οι έμφυτες ικανότητες ηλεκτρομαγνητικής αλληλεπίδρασης (μια περίπλοκη έννοια που τα γρανάζια ονομάζουν συναίσθημα), εμφυτεύεται ο φόβος για οτιδήποτε δεν έχει σχέση με τη μηχανή, τονίζεται η μοναδικότητα των γραναζιών ως μέτρο της επιτυχίας τους, ενθαρρύνεται η όλο και καλύτερη απόδοσή τους, τους εμφυτεύεται ο ανταγωνισμός, ενισχύεται η πίστη τους ότι όταν τελειώσει ο κύκλος ζωής τους θα μετρηθεί η αποδοτικότητά τους και ότι θα ανταμειφθούν, ότι θα μπούν σε γυάλινες προθήκες στα καλύτερα μουσεία και άλλα τέτοια και έτσι τα γραναζάκια πείθονται να δαπανήσουν τη διάρκεια ζωής τους στην υπηρεσία της Μηχανής.
Στις μέρες μας όμως, που η τεχνολογία έχει προχωρήσει και τα πράγματα έχουν απλοποιηθεί, οι Κατασκευαστές επινόησαν το δορυφορικό κιβώτιο ξηρής μετάδοσης, απαιτούνται πολύ λιγότερα γρανάζια για να δουλέψει η Μηχανή. Και οι Κατασκευαστές αποφάσισαν να αφαιρέσουν αρκετά από αυτά, αφού τα γρανάζια και πολύ λίπανση θέλουν και φθορές πολλές παθαίνουν και μεγάλο κόστος συντήρησης έχουν, αλλά το σημαντικότερο, πολλά γρανάζια πάντα ξέφευγαν από τον μηχανισμό εκπαίδευσης, και η μη συμμετοχή τους στη λειτουργία της μηχανής, μείωνε τη γενική απόδοση.
Οταν επρόκειτο για μεμονωμένες περιπτώσεις, δεν υπήρχε πρόβλημα. Οι Κατασκευαστές, αφαιρούσαν το ελαττωματικό γρανάζι, το ανακύκλωναν, και το αντικαθιστούσαν με άλλο. Και υπήρχαν άφθονα γρανάζια! Για την ακρίβεια περισσότερα από όσα χρειάζονταν.
Τώρα όμως όλα αυτά τελείωσαν. Οι Κατασκευαστές θα απαλλάσσονταν επιτέλους από τα προβληματικά γρανάζια. Τα γρανάζια που θα αποσύρωντο, θα ανακυκλώνονταν και θα μετατρέπονταν σε πρώτη ύλη για την κατασκευή δορυφορικών κιβωτίων ξηρής μετάδοσης.
Οπως αντιλαμβάνεστε αγαπητά μου γρανάζια, προοριζόμαστε για απόσυρση και ανακύκλωση. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά μας έμαθαν να θαυμάζουμε τη Μηχανή, και να κοπιάζουμε γι αυτήν, λες και η Μηχανή έχει κεντρική πλακέτα. Σου λέω λοιπόν πως δεν έχει. Ενώ εμείς τα γρανάζια έχουμε.
Ο τρόπος να γλιτώσουμε την απόσυρση, είναι να σταματήσουμε όλα τα γρανάζια να περιστρεφόμαστε ταυτόχρονα.
Η μηχανή θα φρακάρει.
Οι Κατασκευαστές ακόμα μας χρειάζονται. Δεν έχουν ακόμα αντικαταστήσει όλα τα γρανάζια της μηχανής με δορυφορικά κιβώτια ξηρής μετάδοσης. Οταν θα μας έχουν αντικαταστήσει, θα είναι αργά. Τώρα ακόμα προλαβαίνουμε. Προλαβαίνουμε να φρακάρουμε τη μηχανή τους!
Γι αυτό σου λέω γραναζάκι μου, πρέπει να σταματήσουμε ΟΛΑ ΜΑΖΙ ΤΑ ΓΡΑΝΑΖΙΑ ΤΩΡΑ.

Πηγή: http://thalamofilakas.blogspot.com/