Οι τελευταίοι του Κλείτους...

Με το χέρι του ο 60χρονος Γιώργος Τσανακτσίδης ζωγραφίζει στον αέρα το περίγραμμα ενός σπιτιού. «Το βλέπεις αυτό; Εκεί κάποτε ήταν το πατρικό μου», λέει. Στη θέση του πατρικού του, στο χωριό Κλείτος της Κοζάνης, σήμερα υπάρχουν μόνο χαλάσματα. Πέτρες, τούβλα, κεραμίδια, σπασμένα ξύλα. « “Αναγκαστική απαλλοτρίωση” το είπαν από τη ΔΕΗ. Είχαμε, ξέρεις, λιγνίτη στο έδαφος. Τον χρειάζονταν και έτσι μας είπαν να φύγουμε», εξηγεί.
Δεν έφυγαν όλοι όμως. Στο σεληνιακό τοπίο του χωριού, ανάμεσα στα μπάζα, εξακολουθούν να στέκουν όρθια 18 σπίτια. Είναι τα τελευταία του Κλείτους, του χωριού που φέρει το όνομα ενός από τους κορυφαίους στρατηγούς του Μεγάλου Αλεξάνδρου και το οποίο σταδιακά μετατράπηκε σε χωριό - φάντασμα.
«Το Κλείτος παλιά ήταν κεφαλοχώρι. Είχε ζωή, είχε κίνηση. Η απαλλοτρίωση ξεκίνησε πριν από χρόνια. Πέρυσι έφυγαν και οι τελευταίοι από τους 1.300 κατοίκους και μείναμε εμείς οι λίγοι. Κι εγώ έχω περιθώριο μέχρι τον Αύγουστο για να φύγω», αναφέρει.
Οι εναπομείναντες κάτοικοι ασχολούνται με την κτηνοτροφία και αυτός είναι ο λόγος που δε μεταφέρθηκαν στα οικόπεδα που τους παραχώρησε η ΔΕΗ σε άλλους οικισμούς, προκειμένου να εκμεταλλευτεί τα κοιτάσματα της γης τους. «Μας έδωσαν οικόπεδα αλλά όχι κτηνοτροφική ζώνη. Μας άφησαν στο έλεος του Θεού να παλεύουμε μόνοι μας», αναφέρει ο κ. Τσανακτσίδης, καθώς μετακινείται με δυσκολία ανάμεσα στο ρημαγμένο σπίτι του, ενώ σε απόσταση μόλις 20 μέτρων χάσκει η μαύρη τρύπα του ορυχείου της ΔΕΗ.
«Το ορυχείο ήταν κίνδυνος για όλους μας, για καρκίνο, άσθμα, ρινίτιδες. Υποφέρουμε. Επρεπε να είχαμε φύγει νωρίτερα, αλλά δεν έγιναν σωστά οι διαδικασίες. Πέθανε πολύς κόσμος. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην παίρνει ένα και δύο χάπια την ημέρα. Κι εγώ έχασα τον αδερφό μου, τον ανιψιό μου, την ανιψιά μου...», λέει και από τον τόνο της φωνής του γίνεται κατανοητό ότι ο κατάλογος δεν έχει τέλος.
Λίγα μέτρα πιο πέρα, μέσα από το επόμενο όρθιο σπίτι βγαίνει η Ευαγγελία Σισμανίδου. «Μείναμε μόνοι μας εδώ, είναι σκέτη απελπισία», αναφέρει. Στο νέο Κλείτος τους περιμένει ένα σπίτι, αλλά η ΔΕΗ δεν τους έδωσε οικόπεδο για να χτίσουν μαντρί, με αποτέλεσμα να έχουν μείνει πίσω για να προσέχουν το βιος τους. «Μέχρι τον Αύγουστο έχουμε παράταση κι εμείς και θα φύγουμε μετά», εξηγεί. Και μετά; «Μετά, πάει το Κλείτος. Θα σβήσει για πάντα».

Πηγή: Εφημερίδα ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ