Έχουμε λίμνες, αλλά …μπορεί και να μην υπάρχουν...

Το 64% των ελληνικών λιμνών είναι άγνωστης οικολογικής ταυτότητας, πράγμα που σημαίνει ότι δεν γνωρίζουμε τίποτα που να μας βοηθά να διαμορφώσουμε στρατηγικές που θα συμβάλλουν στην βελτίωση των ποιοτικών χαρακτηριστικών τους.
Στην κατηγορία αυτή περιλαμβάνονται Στυμφαλία, Πηνειού, Ευήνου και Κρεμαστών και άλλες 28 από τις 50 συνολικά μεγάλου μεγέθους ελληνικές λίμνες.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που συνέλεξε η Επιτροπή Περιβάλλοντος της Βουλής η εικόνα είναι αποκαρδιωτική καθώς ακόμη και για εκείνες που υπάρχουν στοιχεία, η κατάσταση των ελληνικών λιμνών αποδεικνύεται από μέτρια ως κακή με χαρακτηριστικότερα παραδείγματα τις λίμνες Κορώνεια, Χειμαδίτιδα, και Ζαζάρη.
Στις λίμνες με ευαισθησία ως προς τον ευτροφισμό (υπερβολική αύξηση χλωρίδας που μειώνει το οξυγόνο στα υδάτινα οικοσυστήματα) είναι οι Βεγορίτιδα, Βιστωνίδα, Βόλβη, Δοϊράνη, Ζάζαρη, Καστοριάς, Λαγκαδά, Λυσιμαχία, Κερκίνη, Παμβώτιδα, Παραλίμνη, Πετρών, Υλίκη και Χειμαδίτιδα.
Διαπιστώνεται πάντως ότι οι ορεινές τεχνητές λίμνες της ΔΕΗ και οι λίμνες που χρησιμοποιούνται για πόσιμο νερό, είναι γενικότερα σε καλύτερη κατάσταση από ότι οι πεδινές φυσικές λίμνες οι οποίες δέχονται μεγάλες πιέσεις.
Οι μεγαλύτερες πιέσεις στις λίμνες προέρχονται από τη γεωργία (υπεράντληση, αλόγιστη χρήση λιπασμάτων), από τις αλλαγές χρήσης γης στη λεκάνη απορροής των υγροτόπων και των λιμνών, από τη διάθεση ανεπεξέργαστων λυμάτων.
Η οικολογική κατάσταση των 50 λιμνών αποτυπώνεται στον παραπάνω Πίνακα.

Πηγή: Επιτροπή Περιβάλλοντος της Bουλής