Μια φανταστική ιστορία…

Η πρώτη εικόνα που έχω από σένα, είναι από ένα βιβλίο Ιστορίας. Έμοιαζες με τέρας, είχες ένα ρόπαλο στο χέρι, έψαχνες για τροφή, έπρεπε να ζήσεις. Μετά έμαθες να μιλάς, ανακάλυψες τη φωτιά, μετά τον τροχό, έβαλες μια στέγη πάνω από το κεφάλι σου. Άρχισες να διαφέρεις από όλα τα υπόλοιπα γύρω σου. Αλλά δε σου έφτανε αυτό, έπρεπε να εξελιχθείς, να είσαι ο καλύτερος, να επιβληθείς έναντι όλων των άλλων. Ούτε όμως αυτό ήταν αρκετό. Έπρεπε να κατακτήσεις και το περιβάλλον, να υποτάξεις όσους περισσότερους ομοίους μπορείς.
Έκανες επεκτατικούς πολέμους, το αίμα σου κύλησε δίπλα στο αίμα κάποιου αγνώστου. Το μετάνιωσες. Κάποιος έπρεπε να σε τιμωρήσει για αυτό. Επινόησες το θεό. Όμως δε σταμάτησες να ματώνεις τους ομοίους, όσο κι αν σε τιμωρούσε το «ανώτερο» δημιούργημα σου. Επινόησαν και εκείνοι το δικό τους θεό. Έπρεπε να κερδίσει μόνος ένας. Αλλά δεν τα κατάφερες. Έπρεπε να συμβιβαστείς. Έτσι επινόησες το χρήμα.. Πίστεψες στο χρήμα. Πίστεψαν και οι εχθροί – ομοίοι σου. Χωρίσατε τον τόπο που σας έθρεψε και σας μεγάλωσε σε κομμάτια, ανάλογα με τη δύναμη του ο καθένας που αντιστοιχούσε σε χρήματα.
Έζησες σε κοινωνίες, όπου όποια κι αν ήταν η δομή του πολιτικού συστήματος,
χτίστηκαν πάνω στην ανταλλακτική αξία του χρήματος…. Σου είπαν εξαρχής ότι κάποιος πρέπει να είναι ηγέτης στην κοινωνία σου. Κάποιες φορές σου τον επέβαλαν. Κάποιες άλλες ήταν πιο ευγενικοί και σου ζήτησαν να επιλέξεις μεταξύ κάποιων που είχαν τα περισσότερα χρήματα ή έστω κάποιων που και ο μπαμπάς τους έκανε την ίδια δουλειά και άρα ξέρανε… Το έκανες και αυτό. Όπως και να ‘χει, ο ηγέτης σε αντάμειβε για τη δουλεία σου στην κοινωνία χρηματικά.
Όχι πάντα όμως. Επαναστάτησες, διεκδίκησες και κέρδισες. Τον έβγαλες από τη μέση. Μετά όμως μάλωσες με το σύντροφο σου στον αγώνα και έφυγες. Κυβερνούσε αυτός μέχρι να τον διαδεχτεί ο κύριος αντίπαλος του που μετά κατάλαβες ότι δεν διαφέρει και πολύ. Δεν έχεις όμως τη δύναμη να τους βγάλεις από τη μέση. Κουράστηκες. Είπες και στα παιδιά σου ότι δεν χρειάζεται να κουράζονται για αυτά. Το μόνο που έχει σημασία, τους είπες, είναι να δουλέψουν και να βγάλουν χρήματα δικά τους κάποια στιγμή. Όπως έκανες κι εσύ άλλωστε.
Δε μπορούσες όμως να μη κάνεις απολύτως τίποτα. Έπρεπε να δείξεις στα παιδιά σου ότι ενδιαφέρεσαι, έστω λίγο, για τον κόσμο. Άρχισες να στέλνεις κάποια από τα χρήματα σου σε μια μη κυβερνητική ομάδα που βοηθούσε τους άστεγους. Μετά ξεκίνησες ανακύκλωση. Για αρχή μόνο πλαστικά. Έτσι σου είπαν ότι θα σου σωθεί ο κόσμος, Δε σου είπαν ποτέ ότι δε σου χρειάζεται το καινούριο σου μεταφορικό μέσο με δόσεις.
Δε σε ενδιέφερε εξάλλου. Ήταν μια ακόμα εξαντλητική μέρα στη δουλεία. Ξάπλωσες μπροστά στην τηλεόραση να ενημερωθείς για λίγα λεπτά. Σου είπαν ότι κάποιος φίλος του ηγέτη σου έκλεψε πολλά λεφτά από τους συμπολίτες της κοινωνίας σου. Δεν συγκινήθηκες. Μετά κάποιος «επίγειος υπηρέτης» ενός θεού έκλεψε κι εκείνος ακόμα περισσότερα χρήματα. Ούτε τώρα ταρακουνήθηκες. Λίγο πριν τελειώσει η ενημέρωση υπήρξε μια έκτακτη είδηση. Κάπου, κάποιος, που βγάζει χρήματα για να βρίσκεται στο δρόμο για τη δική σου προστασία, πυροβόλησε ένα παιδί. Ακαριαίος θάνατος είπανε…Τώρα αναστατώθηκες. Νόμιζες ότι μπορεί να ήταν κάποιο από τα δικά σου. Ηρέμησες όμως γρήγορα, Τα είχες καληνυχτίσει πριν λίγο. Ο νου σου επέστρεψε στην τηλεόραση. Άκουσες και τον ηγέτη της κοινωνίας σου να σε καθησυχάζει, λέγοντας ότι κάτι τέτοιο δε θα επαναληφθεί. Ήταν λάθος. Θυμήθηκες ότι κάτι παρόμοιο είχε ξαναγίνει και παλαιότερα αρκετές φορές.
«Κρίμα» σκέφτηκες και τα μάτια σου κλείσανε. Έπρεπε να είσαι ξεκούραστος την επόμενη μέρα στη δουλεία για να βγάλεις και άλλα χρήματα.
Αυτό όμως που δεν σκέφτηκες και δεν σου πέρασε ποτέ από το μυαλό είναι ότι απέτυχες, ως… άνθρωπος.

Υ.Γ. 1. Για τη συγγραφή αυτού του κειμένου χρειάστηκαν 30 λεπτά. Σε αυτό το διάστημα πέθαναν 180 παιδιά στην Αφρική λόγω… πείνας. 100 Νοτιοασιάτες από… τα πειραματικά φάρμακα των μεγάλων φαρμακοβιομηχανιών που σε λίγα χρόνια θα μπορείς να χρησιμοποιείς κι εσύ με ασφάλεια όμως. 120 εργάτες σε ορυχεία και εργοστάσια σε όλο τον κόσμο για την παραγωγή ενέργειας και χρυσού.
Υ.Γ.2. Τι έκανες άνθρωπε αυτό το διάστημα;;; Εσύ : έγραψες αυτό το κείμενο. Εγώ : το διάβασα…

Πηγη: http://episkiasis.wordpress.com