«Πράσινη» ενέργεια από το άχυρο...

Έχετε ακουστά για τη βιοβουτανόλη; Είναι ένα από τα «βιοκαύσιμα νέας γενιάς», που όμως… έρχεται από το παρελθόν, καθώς μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα ορισμένες χώρες παρήγαν το φιλικό προς το περιβάλλον καύσιμο σε μικρές ποσότητες.
Σήμερα, 60 χρόνια μετά, η παραγωγή και χρήση της βιοβουτανόλης (βουτανόλη που παράγεται από βιομάζα) απασχολεί και πάλι ειδικούς και επιχειρήσεις, και μάλιστα ορισμένοι από αυτούς υποστηρίζουν ότι το συγκεκριμένο καύσιμο όχι μόνο δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από την βιοαιθανόλη, αλλά επιπλέον υπερτερεί σε σχέση με αυτήν.
Ένας από αυτούς είναι ο χημικός μηχανικός της υπηρεσίας γεωργικής έρευνας των ΗΠΑ Ναζίμπ Κούρεσι. Όπως λέει, η βιοβουτανόλη προσφέρει σημαντικά πλεονεκτήματα, καθώς μπορεί να μεταφερθεί μέσω του υπάρχοντος δικτύου διανομής, επομένως δεν χρειάζονται επιπλέον επενδύσεις, ενώ μπορεί να παραχθεί στις εγκαταστάσεις που παράγουν βιοαιθανόλη.
Επιπλέον, έχει μεγαλύτερη αντοχή στη μόλυνση του νερού σε μείγματα βενζίνης, μπορεί να χρησιμοποιηθεί άνετα στις μηχανές εσωτερικής καύσης. Επίσης, αξίζει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με τα αποτελέσματα μελέτης των εταιρειών BP και Dupont ένα μείγμα βουτανόλης (16%) και βενζίνης συμπεριφέρεται όπως το Ε10 (δηλαδή, μείγμα αιθανόλης 10% και βενζίνης 90%).
Λιγότερα στάδια επεξεργασίας
Ο Κούρεσι από το 2003 είχε αρχίσει να μελετά την παραγωγή βιοβουτανόλης από άχυρο σίτου. Η μέθοδός του βασίζεται -όπως και άλλες -στη χρήση βακτηριδίων (του είδους Clostridium) για τη διαδικασία της ζύμωσης, όμως ακολουθεί τρία αντί για τέσσερα στάδια επεξεργασίας και επιπλέον παράγει τις διπλάσιες ποσότητες βιοβουτανόλης σε σχέση με την παραδοσιακή μέθοδο, όπως έδειξαν οι αρχικές δοκιμές. Στη συνέχεια, μετά από βελτίωση της διαδικασίας, ο Κούρεσι και οι συνεργάτες του παρήγαγαν από 430 γραμμάρια ζάχαρης 192 γραμμάρια ακετόνης, βιοβουτανόλης και αιθανόλης. Αυτό σημαίνει πως αν μαζικοποιηθεί η διαδικασία θα μπορεί να αποφέρει 375 λίτρα αυτών των χημικών ανά τόνο άχυρου.
H βιοβουτανόλη, αν και ανήκει στα βιοκαύσιμα «νέας γενιάς», δεν αποτελεί κάτι καινούριο στον κόσμο της ενέργειας. Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια του β’ παγκοσμίου πολέμου οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Σοβιετική Ένωση και η Ινδία παρήγαν το συγκεκριμένο καύσιμο για τις ενεργειακές τους ανάγκες, χωρίς όμως να υπάρξει συνέχεια λόγω της αύξησης της παραγωγής (φθηνού) πετρελαίου που κάλυψε τη ζήτηση της μεταπολεμικής εποχής.
Όσο για την υπηρεσία γεωργικής έρευνας (ARS), στην οποία εργάζεται ο κ. Κούρεσι, πρόκειται για τη βασική υπηρεσία επιστημονικής έρευνας του αμερικανικού υπουργείου Γεωργίας, η οποία τρέχει 1.200 ερευνητικά προγράμματα σε 22 κύρια εθνικά προγράμματα, απασχολεί 2.100 επιστήμονες και άλλους 6.000 υπαλλήλους και ο προϋπολογισμός της το 2007 ήταν 1,1 δισ. δολάρια. (Έτσι, για να παίρνουμε μια γεύση από τις δαπάνες και το προσωπικό που απασχολείται έξω στο ζωτικό τομέα της έρευνας).
Ο χημικός μηχανικός της υπηρεσίας γεωργικής έρευνας των ΗΠΑ Ναζίμπ Κούρεσι προσθέτει ένζυμα σε ένα βιοαντιδραστήρα για την ταυτόχρονη υδρόλυση άχυρου από σιτάρι σε απλή ζάχαρη και την παραγωγή βουτανόλης.

Πηγή: Εφημερίδα Απογευματινή