«Πράσινη» ενέργεια από πάγο...

Το φυσικό αέριο που είναι δεσμευμένο στο κρυσταλλικό νερό μπορεί να αποτελέσει ανεξάντλητη πηγή ενέργειας, η οποία μάλιστα –υπό την προϋπόθεση ότι θα επιβεβαιωθούν οι ισχυρισμοί των επιστημόνων– θα είναι «πράσινη».
Με γυμνό μάτι, ο υδρίτης αερίου μοιάζει με κανονικό πάγο. Αν και αποτελείται εν μέρει από νερό, τα μόρια του νερού διατάσσονται σε «κελιά» με αποτέλεσμα να εγκλωβίζουν στο εσωτερικό τους μεμονωμένα μόρια μεθανίου.
Σε σύγκριση με τα υπόλοιπα ορυκτά καύσιμα, το μεθάνιο –ή αλλιώς φυσικό αέριο– απελευθερώνει μικρότερη ποσότητα διοξειδίου του άνθρακα ανά μονάδα παραγόμενης ενέργειας. Παρ’ όλα αυτά, όμως, από την καύση εκλύεται διοξείδιο του άνθρακα, γεγονός που σημαίνει ότι συμβάλλει στις κλιματικές αλλαγές.
Σύμφωνα με έρευνα που παρουσιάστηκε στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Χημικής Εταιρείας την περασμένη εβδομάδα, έχει ανακαλυφθεί μια μέθοδος εξαγωγής του μεθανίου με μηδενική απελευθέρωση CΟ2 στην ατμόσφαιρα.
«Με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια»
Λόγω της φυσικής τους δομής, τα κελιά των υδριτών αερίων δείχνουν «προτίμηση» στο διοξείδιο του άνθρακα. Αυτό σημαίνει ότι όταν το διοξείδιο του άνθρακα εισάγεται στον υδρίτη, παίρνει αυτόματα τη θέση του μεθανίου στο εσωτερικό των κελιών, με αποτέλεσμα να πραγματοποιείται ταυτόχρονα εξαγωγή μεθανίου και δέσμευση του διοξειδίου του άνθρακα.
Σύμφωνα με τα πορίσματα της έρευνας, η συγκεκριμένη τεχνική «ανταλλαγής» ολοκληρώθηκε με επιτυχία σε εργαστηριακό επίπεδο. Σήμερα, το Υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ πραγματοποιεί, σε συνεργασία με την πετρελαϊκή εταιρεία ConocoPhillips δοκιμές στην Αλάσκα προκειμένου να διαπιστώσουν εάν είναι δυνατή η εφαρμογή της μεθόδου σε μεγαλύτερη κλίμακα.
Αντικρουόμενες τεχνικές
Οι προηγούμενες προσπάθειες καύσης του ιδρύτη δεν είχαν αποτέλεσμα. Η εξαγωγή των υγρών από τον ιδρύτη για μείωση της πίεσης οδηγεί και αυτή σε απελευθέρωση του μεθανίου. Για να έχει εμπορική εφαρμογή, η μέθοδος δέσμευσης του διοξειδίου του άνθρακα ίσως χρειαστεί να ξεπεράσει την εν λόγω τεχνική της αποσυμπίεσης.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, υπολογίζεται ότι υπάρχουν 1015-1017 κυβικά μέτρα μεθανίου εγκλωβισμένα στους υδρίτες –μια πελώρια «αποθήκη» από την οποία μπορούν να εξαχθούν τεράστιες ποσότητες φυσικού αερίου.
Έντονο ενδιαφέρον
Μεγάλο μέρος αυτών των ποσοτήτων βρίσκονται σε ιζήματα κάτω από τον πυθμένα της θάλασσας ή είναι εγκλωβισμένα κάτω από το μόνιμα παγωμένο υπέδαφος. Μερικοί από τους μεγαλύτερους ταμιευτήρες βρίσκονται στην Αλάσκα, κάτω από τον Κόλπο του Μεξικού και τη Θάλασσα της Ιαπωνίας.
Οι εναποθέσεις στη Βόρεια Πλαγιά της Αλάσκας είναι μεταξύ των πλουσιότερων. Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε τον περασμένο χρόνο από τη Γεωλογική Υπηρεσία των ΗΠΑ (USGS), περιέχονται 2,4 τρισ. κυβικά μέτρα μεθανίου σε μορφή υδρίτη, τα οποία μπορούν να ανακτηθούν με την υπάρχουσα τεχνολογία.
Οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Ιαπωνία και η Κορέα εξετάζουν με έντονο ενδιαφέρον το ενδεχόμενο παραγωγής ενέργειας από τους υδρίτες αερίων.
«Πολλές χώρες έχουν το ζήτημα αυτό πολύ σοβαρά», δηλώνει ο Ρέι Βόσγουελ από το National Energy Technology Laboratory των ΗΠΑ. «Κάτι που μέχρι σήμερα θεωρούνταν ένα πυροτέχνημα χωρίς πραγματικό αντίκρισμα, σήμερα έχει εξελιχθεί σε ζήτημα ύψιστου ενδιαφέροντος».

Πηγή: Εφημερίδα Ναυτεμπορική