Σπόρος...

«Μέσα στη σιωπή της σκέψης μου αντιλαμβάνομαι τον εσωτερικό μου κόσμο σαν ένα σπόρο,
κατά κάποιον τρόπο μικρό κι ασήμαντο, αλλά και γεμάτο δυνατότητες. Και βλέπω μέσα του
το σπέρμα ενός θαυμάσιου δέντρου, του δέντρου της ζωής μου, σε διαδικασία εξέλιξης. Κάθε σπόρος περιέχει το πνεύμα του δέντρου που θα γίνει μετά. Κάθε σπόρος ξέρει πώς να μετατραπεί σε δέντρο πέφτοντας σε γόνιμη γη, απορροφώντας τους χυμούς που τον τρέφουν, απλώνοντας τα κλαδιά και τα φύλλα του, γεμίζοντας καρπούς και λουλούδια για να μπορέσει να δώσει ό,τι έχει να δώσει. Κάθε σπόρος ξέρει πως θα καταφέρει να γίνει δέντρο. Και τόσοι είναι οι σπόροι όσοι και τα κρυφά όνειρα. Μέσα μας, αμέτρητα όνειρα περιμένουν τη στιγμή που θα γονιμοποιηθούν, θα πετάξουν ρίζες και θα γεννηθούν, θα πεθάνουν σαν σπόροι ... για να γίνουν δέντρα. Δέντρα θαυμάσια και περήφανα που όλα μαζί μας λένε, σταθερά, ν΄ακούμε την εσωτερική μας φωνή, ν΄ακούμε προσεκτικά την σοφία των ονείρων-σπόρων που έχουμε μέσα μας. Αυτά τα όνειρα δείχνουν τον δρόμο με σημάδια και σύμβολα όλων των ειδών, σε κάθε γεγονός, σε κάθε στιγμή, στα πράγματα και στα πρόσωπα, στον πόνο και στην ευχαρίστηση, στον θρίαμβο και στην αποτυχία. Το όνειρo μας μαθαίνει, στον ύπνο ή στο ξύπνημα, να βλέπουμε, να ακούμε, να συνειδητοποιούμε. Μας δείχνει την πορεία με φευγαλέα προαισθήματα ή με εκτυφλωτικά φωτεινές αστραπές. Και έτσι μεγαλώνουμε αναπτυσσόμαστε και εξελισσόμαστε ...Και μια μέρα, ενώ διασχίζουμε αυτό το αιώνιο παρόν που ονομάζουμε ζωή, οι σπόροι των ονείρων μας θα μετατραπούν σε δέντρα και θα ξεδιπλώσουν τα κλαδιά τους, που σαν γιγάντια φτερά θα διασχίσουν τον ουρανό, ενώνοντας με μια μόνο γραμμή το παρελθόν μας με το μέλλον μας. Δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε ...Τους συνοδεύει μια εσωτερική σοφία ...Γιατί κάθε σπόρος ξέρει πως θα γίνει δέντρο.»

Χόρχε Μπουκάι