Ήταν στραβό το κλίμα…

“…Σύμφωνα με τον οικονομικό απολογισμό της ΔΕΗ, το α’ εξάμηνο του 2008 έκλεισε με ζημίες ρεκόρ ύψους 111,8 εκατ. € για την εταιρία. Οι μισές από τις ζημίες αυτές προέρχονται από την επιβάρυνση με 56,9 εκατ. ευρώ για την αγορά δικαιωμάτων εκπομπών για το πρώτο εξάμηνο του έτους, αφού παρά τη μειωμένη ηλεκτροπαραγωγή με λιγνίτη λόγω των παρατεταμένων απεργιών, η ΔΕΗ συνέχισε να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τα ρυπογόνα ορυκτά καύσιμα.…” Πηγή http://www.greenpeace.org/greece/news/future-black

“…Tα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από 32 ευρωπαϊκές πόλεις έδειξαν το χειρότερο: Aν δεν ληφθούν δραστικά μέτρα κυρίως σε ό,τι αφορά τα αιωρούμενα σωματίδια θα χάνει τη ζωή της κάθε χρόνο... μια πόλη ίση με την Πάτρα! H κατάσταση εκτιμάται ως χειρότερη για τις Mεσογειακές χώρες λόγω του ότι η ατμοσφαιρική ρύπανση «μπολιάζεται» με τις αυξημένες θερμοκρασίες και τους καύσωνες. Mάλιστα στην Aθήνα και στο διάστημα 1987-2004 οι καύσωνες προκάλεσαν 10% αύξηση των θανάτων τις ημέρες με χαμηλά επίπεδα όζοντος και κατά 13,2% τις ημέρες που το όζον ξεπέρασε τα επιτρεπόμενα όρια! http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=13148&subid=2&tag=9502&pubid=3125122

Είναι παράλογα αφύσικο να αναμένουμε από το μέσο πολίτη να είναι νομοταγής, ή κοινωνικά δίκαιος, και εν τέλει συνειδητοποιημένα ενταγμένος στο σύστημα αξιών ενός οργανωμένου κράτους, όταν η συμπεριφορά των εθνικών φορέων και των αξιωματούχων τους είναι ηθικά/πολιτικά τουλάχιστον ερευνητέα. Ματαιοπονούμε και καταγελαζόμαστε.

Κάθε συνθήκη που γεννά στον φιλήσυχο νοικοκύρη υποψίες, που προκαλεί αντιδράσεις, που καλλιεργεί αναπάντητες απορίες και αντιθέσεις, γίνεται καταλύτης και φτάνει να αποσυνθέτει τις προσπάθειες αλλά και να υπονομεύει διαλυτικά την εξέλιξη. Βλέπει τους μεγατόνους των ατμών παρέα με τις αιθάλες των τσιμινιέρων και τρομάζει, ριγεί αλλά σιωπά ανήμπορος και μικρός, χάνει το θάρρος και εισέρχεται στον βολικό συλλογισμό του εξαναγκασμένου ωχαδερφισμού. Η συντεταγμένη πολιτεία καταντά ανέκδοτο στην μύχια σκέψη του, ένα ανυπόληπτο ξένο άθυρμα για το οποίο δεν του καίγεται καρφί. Ο πολίτης παγιδεύεται στο γαϊτανάκι του αναχρονισμού και της ταπεινωτικής ευτέλειας, θεωρεί όλα τα κέρματα ως αμελητέα ψιλά και προτιμά την τηλεορασική δημοκρατία, παύει αγανακτισμένος να προσπαθεί και να ελπίζει, φοροαποφεύγει και διπλοπαρκάρει, αδιάλλακτα αρνείται να κάνει οικονομία στο νερό, θεωρεί ισοπεδωτικά πάντες τους διοικούντες ελεεινούς ενώ τους καταφερτζήδες ήρωες. Βωμολοχεί πως δεν θα γίνουμε ποτέ κράτος, κι ανάβει τσιγάρο μπαίνοντας στη δημόσια υπηρεσία όπου καπνίζουν οι μισοί υπάλληλοι...

Η αφορμή για τις παρούσες σκέψεις ξαναδόθηκε από την εικόνα των φουγάρων της ΔΕΗ πίσω από τη θέση Πλαλίστρα, δυτικά του χιονοδρομικού μας σε άμεση γειτνίαση. Δεν υπάρχει βεβαίως καμία επιστημονική μελέτη που να συνδέει την ελλιπή χιόνωση στο Σέλι των τελευταίων ετών, με τη λειτουργία των δύο ατμοηλεκτρικών σταθμών της ΔΕΗ στο μαλακό υπογάστριο του Βερμίου. Ούτε τούτη η κουβέντα γίνεται για το νομιμοφανές, για το φαίνεσθαι, και για την άρτια συσκευασία της νομιμότητας, δεν θα αντιδικήσουμε για τέτοια γνωστά. Κανείς δεν αντιλέγει ότι η καλή μας γείτονας ΔΕΗ στην Πτολεμαΐδα και στον Άγιο Δημήτριο τηρεί (μάλλον) τους νόμους, και τις οδηγίες (μάλλον) της Ε.Ε. Έχουμε όμως πάντα δικαίωμα να θίγουμε το διττό ζήτημα : εκείνο της πολιτικής ηθικής και εκείνο της αρχής της παραδειγματικότητας.

Το πολιτικά ανήθικο δεν είναι και κατ΄ ανάγκην παράνομο : Η αλαζονική ειρωνεία ή το λουδοβίκειο ύφος για παράδειγμα, ουδέποτε τιμωρούνταν όσο κι αν προκαλούσε. Ομοίως στα νομικά, η παραγραφή του δικαιώματος του γείτονα είναι νομιμότατος λόγος πλουτισμού, να του πάρω δηλαδή την περιουσία. Τέτοια όμως καταφύγια είναι ηθικά ανεπίτρεπτα, απαράδεκτα -τελεία και παύλα, για όποιον χειρίζεται δημόσια εξουσία, για όποιον διακονεί την αρχή. Επιτέλους άνθρωποι διοικούν τη ΔΕΗ, έχουν αφετηρία και τέλος κάποιες προσωπικότητες, το κράτος έλεγε ο Αϊνστάιν είναι φτιαγμένο για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για το κράτος.

Πριν από καμιά πενηνταριά χρόνια, μπορεί η Ελλάδα να ήταν ψωροκώσταινα και εν πολλοίς αναλφάβητη ωστόσο η ηθικοπολιτική αρετή ανθούσε. Όσοι κάθονταν στην εξέδρα της 28ης Οκτωβρίου ή εκκλησιάζονταν στο δικό τους στασίδι, με τη ρεπούμπλικα υπό μάλης και τη μονόχρωμη γραβάτα γνώριζαν ότι δεν είχαν μόνο δικαιώματα. Τηρούσαν όλα τα προσχήματα, απαντούσαν και νοιάζονταν για τους συγχωριανούς τους. Ο παπάς, ο δάσκαλος, ο χωροφύλακας, η μαμή, ο ειρηνοδίκης, ο κοινοτάρχης. Οι δημόσιες αρχές είχαν τιμές αλλά είχαν και λόγο. Σήμερα εμείς οι ραγιαδισμένοι της παγκοσμιοποίησης χαθήκαμε στην ανωνυμία, υποταχθήκαμε αμαχητί στους κολοσσούς, κλίναμε τον αυχένα στη μοναξιά της κινητής τηλεφωνίας, πιάσαμε τους καναπέδες και οι ταγοί μάς νύσταξαν από την απραξία τους, την προβλεψιμότητά τους, το πλαστικοποιημένο βλέμμα καθώς κοιτούν την κρεατομηχανή του κιμά να αλέθει τις ψυχές μας στους βωμούς των οικονομικών δεικτών. Λίγοι πια, ελάχιστοι έμειναν να αναρωτιούνται πόσο πολιτικά ηθικό είναι όταν αρκεί ο όγκος σου ως ΔΕΗ, το απυρόβλητο μονοπώλιο και το τυρί στη φάκα της τεχνολογικής προόδου για να αρνείσαι να δεχθείς τους προβληματισμούς τόσων ανθρώπων και να τους θεωρείς …ατμό.

Όταν βοά ο πλανήτης για ασυλλόγιστες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, όταν το πλανητικό κλίμα στενάζει από το λιώσιμο των πάγων, όταν οι ωκεανοί γιγαντώνονται καθώς η ερημοποίηση της Αφρικής εξαπλώνεται δραματικά, δεν μπορούν οι ελλαδικοί δημόσιοι οργανισμοί όπως η ΔΕΗ να αρκούνται στη νομιμότητα των αριθμών και των διατάξεων. Καθώς στο πετσί της καθημερινότητάς μας πια νιώθουμε υπό ξηροστομία τις καιρικές αλλαγές είναι αδιανόητο να μηρυκάζουμε την αλήθεια και να υποδυόμαστε τους καθωσπρέπει. Μια απάντηση περιμένουμε, μια έρευνα, χιλιάδες τα αυτοκίνητά μας περνούν δίπλα στους μυθικούς σας δράκους και τρέμουν τα ποδάρια μας στο γκάζι να ροβολήσουμε με μιαν ανάσα τον κατήφορο. Παιδιά μεγαλώνουμε, στην Ελλάδα ζούμε

Δώστε πληροφορίες κύριοι της ΔΕΗ, σκύψτε να ακούσετε, η Ποντοκώμη ξεσηκώθηκε, το Σέλι αντιδρά, η επιστημονική κοινότητα σφίγγει προβληματισμένη τα χείλη… Εσείς, οι άνθρωποι που διοικείτε τέτοιους δημόσιους οργανισμούς, μην στρουθοκαμηλίζετε, το να βαριακούει κανείς σε τέτοιους αλαλαγμούς δεν είναι παράνομο, είναι όμως σαφώς ηθικοπολιτικά κατακριτέο μετά ψόγων. Σεις πρέπει να δίδετε πρώτοι το έναυσμα για αλλαγή των συμπεριφορών των πολιτών, να ματώνετε έμπρακτα για να μας πείσετε, να καταστείτε διαπρύσιοι κήρυκες με το δια βίου υπόδειγμά σας. Η αρχή της παραδειγματικότητας στη φιλοσοφία του δικαίου επιβάλλει πρώτιστα σε όσους νηματοκινούν τις δημόσιες υπηρεσίες να ξεσηκωθούν πανηγυρικά στις λεωφόρους προστασίας του πολίτη, να προνοούν και να θυσιάζονται, να φθάνουν υποστηρικτικά προλαβαίνοντας ακόμη - ακόμη και τις βασανιστικές σκέψεις των πολιτών.

Αν ο άνθρωπος δεν είναι το επίκεντρό μας, τότε κάπου πήγαν χαμένα τα μεταπτυχιακά κι οι θυσίες των γονιών μας να μορφωθούμε. Ποιο το όφελος από τα ντοκτορά, τις εκλογικές νίκες, την άριστη χρήση του autocad και τη λιμουζίνα με το gps όταν στην ερώτηση “Παιδική χαρά ή Λιγνιτωρυχείο?” μας παίρνει περισσότερο από ένα millisecond να απαντήσουμε, κι ακόμα αγκομαχάμε μπρος στο ψευτοδίλημμα. Η αποστολή είναι μία και δεν χρειάζεται ούτε εξεζητημένη γνώση, ούτε περίσσευμα γενναιότητας : Να προφυλάσσεται η υγεία και το μέλλον κάθε συνανθρώπου, να του διασκεδάζονται η αμφισβήτηση, η καχυποψία, η αγωνία. Να του δείξει, πρώτος ο κρατικός λειτουργός, λεύτερους δρόμους δράσης και δημιουργίας, να του καλλιεργήσει το κοινωνικό φρόνημα, το αμοιβαίο συμφέρον και την αξία της κοινής συνεισφοράς, να ξαναπιστέψει στην πατρίδα και στους ηγέτες της, στην αξία να τυραννιόμαστε ο καθένας για το λιθαράκι μας, για μια ρίζα δενδρολίβανο, για ένα σπυρί αισιοδοξίας.

Γιοβανόπουλος Κώστας
Πρόεδρος Εθνικού Χιονοδρομικού Κέντρου Σελίου

ΥΓ. Κανείς μας δεν είναι αθώος. Και η δική μας συμπεριφορά, του καθενός μας μεμονωμένα, έφθινε τα αντανακλαστικά τους και τις δυνατότητες πέδησης, στρογγύλεψε τη σκέψη τους, χαλάρωσαν με την συμβολή της απουσίας μας οι έννοιες ευθύνη και καθήκον, παραιτηθήκαμε, αρκεστήκαμε. Οι ισχνές διαμαρτυρίες μας γίνονται για τα ανάξια και τα μικρά, για τις μικροϊδιοτέλειές μας, εμείς μετατρέψαμε σε Circus Social ένας προς ένα το κάθε μετερίζι που οι γεννήτορες μας είχαν αναγάγει σε ιερό σε όσιο, ως άβατο πεδίο. Επιμυθιακά παρατίθεται μια επικαιρότατη λέξη του φιλόσοφου για να μην κουράσουμε άλλο τους αναγνώστες και για να μην παρεξηγηθεί η γείτονάς μας ΔΕΗ και μας κόψει και το ρεύμα… Σε εποχές φαινομενικού αθηναϊκού μεγαλείου ο λογοδιδάσκαλος και μαχητής υπέρ της ενωμένης Ελλάδας μελαγχολεί, προβλέποντας την δύση των καλών εποχών και διαγνώσκοντας τα αίτια

“…Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία..” Iσοκράτης (436 π.Χ - 338 π.Χ.)