Δέσμευση και αποθήκευση CO2 στην Ελλάδα...

Η Ελλάδα εμφανίζεται ως ένας από τους μεγαλύτερους πολέμιους της δέσμευσης και αποθήκευσης διοξειδίου του άνθρακα (CCS) στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η εν λόγω αντίθεση είναι απόρροια της αίσθησης πως η έντονη σεισμική δραστηριότητα θα καθιστούσε την αποθήκευση CO2 επικίνδυνη.
Πράγματι η έντονη σεισμικότητα δημιουργεί ανησυχίες αλλά δεν αποτελεί αξεπέραστο εμπόδιο σύμφωνα με την πλειοψηφία των ειδικών.
Καθώς η χώρα θα κλιθεί να εφαρμόσει νέες τεχνολογίες, οι οποίες θα της επιστρέψουν να επιτύχει περισσότερο γενναίους στόχους μείωσης ρύπων θα πρέπει να συζητήσει την τεχνολογία CCS και πάνω από όλα το ζήτημα της αποθήκευσης CO2.
Η Ελλάδα βασίζεται έντονα στο λιγνίτη για την παραγωγή ενέργειας και αποτελεί το δεύτερο μεγαλύτερο παραγωγό λιγνίτη από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η εν λόγω τάση δεν διαφαίνεται ότι θα αλλάξει τα επόμενα χρόνια. Η ΔΕΗ έχει ήδη ανακοινώσει σχέδια κατασκευής τουλάχιστον δύο νέων μονάδων λιγνίτη μέχρι το 2014.
Προς το παρόν η κατάργηση του λιγνίτη ως κύρια πηγή παραγωγής ενέργειας φαντάζει περίπλοκη και πολιτικά επικίνδυνη καθώς τα λιγνιτικά εργοστάσια αποτελούν βασικό παράγοντα απασχόλησης σε υποανάπτυκτες περιοχές της χώρας.
Ως εκ τούτου φαίνεται πως η Ελλάδα θα βασιστεί στην παραγωγή ενέργειας από λιγνίτη τουλάχιστον για τα επόμενα 45 έτη.
Η αυξημένη εξάρτηση από το λιγνίτη θα έπρεπε να είχε προκαλέσει έναν οργανωμένο διάλογο γύρω από της προοπτικές ανάπτυξης της τεχνολογίας CCS στη χώρα καθώς και εντονότερη προσπάθεια για την έρευνα πιθανών περιοχών αποθήκευσης CO2.
Όμως κάτι τέτοιο δεν έχει ακόμα συμβεί παρά την επίσημη και έμπρακτη υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης για αυτήν την τεχνολογία. Οι κύριες αιτιάσεις της συγκεκριμένης ολιγωρίας είναι: η αίσθηση πως τα αυξημένα επίπεδα σεισμικότητας καθιστούν την αποθήκευση CO2 επικίνδυνη καθώς και η εντύπωση πως η Ελλάδα δεν διαθέτει κατάλληλους χώρους αποθήκευσης CO2.
Τα εν λόγω επιχειρήματα φαντάζουν περισσότερο ως μια πρόφαση, για να κατασταλεί ο διάλογος γύρω από την τεχνολογία CCS παρά ως ακλόνητα γεγονότα.
Οι περισσότεροι Έλληνες ειδικοί θεωρούν πώς η σεισμική δραστηριότητα δημιουργεί κινδύνους που θα πρέπει να ληφθούν υπ όψιν αλλά δεν αποτελούν αξεπέραστο εμπόδιο.
Η τεχνολογία της αποθήκευσης CO2 χρησιμοποιείται εδώ και χρόνια σε χώρες με μεγαλύτερα επίπεδα σεισμικότητας από την Ελλάδα, όπως η Ιαπωνία.
Επιπροσθέτως οι πιθανοί χώροι αποθήκευσης CO2 βρίσκονται σε περιοχές της Δυτικής Μακεδονίας και του Βορείου Αιγαίου με χαμηλή σεισμική δραστηριότητα.
Όσον αφορά την φαινομενική έλλειψη αποθηκευτικών χώρων CO2 , αυτή είναι περισσότερο αποτέλεσμα της έλλειψης μιας οργανωμένης πρωτοβουλίας εντοπισμού κατάλληλων χώρων.
Όπως αναφέρει μια σχετική έρευνα η Ελλάδα είναι μια από τις πιο ανεξερεύνητες χώρες ειδικά σε βάθη κάτω των 3000 μέτρων. Επίσης η διστακτικότητα των πετρελαϊκών εταιριών και κρατικών φορέων να μοιρασθούν τα λεπτομερή στοιχεία που έχουν στην κατοχή τους αποτελεί ένα ακόμα αποτρεπτικό παράγοντα.
Δύο ερευνητικά ινστιτούτα με ιδιαίτερη δραστηριότητα γύρω από συζήτηση και την έρευνα σχετικά με τους χώρους αποθήκευσης CO2 , το Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών (ΙΓΜΕ) και το Εθνικό Κέντρο Έρευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης(ΕΚΕΤΑ), έχουν δημοσιεύσει έρευνες οι οποίες καταγράφουν τουλάχιστον πέντε πιθανούς χώρους αποθήκευσης με συνολική χωρητικότητα 2300 εκατομμύρια τόνους.
Τέσσερις βρίσκονται στη Δυτική Μακεδονία, περιοχή στην οποία βρίσκονται τα περισσότερα λιγνιτικά εργοστάσια της χώρας και όπου παράγεται το 70% της ηλεκτρικής ενέργειας της χώρες και 80% των συνολικών ρύπων CO2 από την παραγωγή ηλεκτρισμού.
Χρειάζεται οικονομική και πολιτική υποστήριξη, προκειμένου να διεξαχθεί ενδελεχής έρευνα στους εν λόγω χώρους και να εξαχθούν συμπεράσματα σχετικά με τη δυνατότητα CO2.Μέχρι τώρα η έρευνα για την αποθήκευση CO2 έχει πληγεί από την έλλειψη κρατικής υποστήριξης καθώς και τη χρόνια αδυναμία της χώρας να χρησιμοποιήσει Κοινοτικά κονδύλια τα οποία παρέχονται για το εν λόγω σκοπό.
Μένει να δούμε εάν η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει την τεχνολογία CCS με σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Το πρώτο βήμα θα είναι μια οργανωμένη και ενδελεχής έρευνα της αποθηκευτικής ικανότητας της χώρας.

Πηγή:Econews με στοιχεία από το http://www.bellona.org